Iedereen is te rekruteren
Watch Dogs: Legion
Watch Dogs: Legion neemt de basis van de eerste twee games en verbetert hem, zo simpel kunnen we het wel stellen. Met name de insteek om geen specifiek hoofdpersonage te gebruiken maar spelers zelf DedSec-leden te laten rekruteren, werkt erg goed en wordt al snel een spel op zich. Het zoeken naar mensen met leuke vaardigheden loont bovendien, want extra vaardigheden verrijken de gameplay. Toch weten die extra opties niet te voorkomen dat Watch Dogs: Legion te veel herhaling laat zien. Veel missies lijken erg op elkaar, doordat de handelingen die je verricht tijdens die missies steeds hetzelfde zijn. Dat ook missielocaties veelvuldig worden herhaald, helpt niet mee. Gelukkig zijn er ook missies die deze 'sleur' doorbreken doordat ze een originelere inhoud hebben, zowel in wat je moet doen als in waar je het moet doen. Technisch doet Watch Dogs: Legion het naar behoren, zowel wat graphics betreft als waar het gaat om laadtijden. Natuurlijk beloven de nieuwere consoles hier nog een schepje bovenop te doen, maar ook op de oude machines ziet het er allemaal goed uit. Een laatste puntje om aan te stippen is dat dit een game is waarin de 'Ubisoft-formule' zichtbaar is, zowel in opbouw als in uitstraling. Die al te herkenbare stijl zal de een niet storen en voor de ander een deal-breaker zijn. Los daarvan is Watch Dogs: Legion een fijne 'zandbak' om in te spelen, zeker wanneer Ubisoft in december de multiplayermodus nog toevoegt.
Pluspunten
-
Londen als fijne speeltuin
-
Spider-Bot
-
Iedereen te rekruteren
-
Sommige missies spectaculair
Minpunten
-
Steeds dezelfde handelingen
-
Herhaling in locaties
-
Multiplayer nog niet beschikbaar
Eindoordeel
Het is een twijfelachtige eer, maar hij valt Watch Dogs: Legion ten deel: dit is waarschijnlijk onze laatste gamereview waarin de nieuwe consoles nog net geen rol spelen. Watch Dogs: Legion is een game als zovele, in de zin dat je het spel later deze maand in ‘next-gen’-vorm kunt spelen. Ubisoft heeft de upgrade klaar staan, maar op het moment dat wij de game gingen testen, was Watch Dogs: Legion nog gewoon een ‘old-gen’-game. Dat is een beetje onhandig, want terwijl wij testen met op 120Hz lopende games en games die nu al gebruikmaken van raytracing, krijgen we dus een game tussendoor die het nog even met de oude hardware - en dus zonder de nieuwe grafische trucs - moet stellen. Dat is verder niet erg, want wie dat wil kan natuurlijk best even wachten tot de next-gens er zijn en de upgrade voor Watch Dogs: Legion er is. Weet in dat geval dat ook Watch Dogs: Legion raytracing zal ondersteunen op de nieuwe consoles, en lees voor de verdere inhoud van de game vooral deze review vast door.
Watch Dogs: Legion is de opvolger van Wach Dogs en Watch Dogs 2. Die games speelden zich respectievelijk in Chicago en San Francisco af. Beide draaiden ze om de hackersgroepering DedSec die de strijd aangaat met de zittende macht. Die macht maakt in de stad gebruik van het ‘central Operating System’, kortweg ctOS, dat alles in de stad aanstuurt. De speler kon daar gebruik van maken door stoplichten te manipuleren, bruggen te openen, auto’s een andere kant op te sturen en ga zo maar door. Watch Dogs: Legion zet een stap in een andere richting: de game speelt zich nu af in Londen en dus niet meer in de Verenigde Staten. Londen is echter ook voorzien van een versie van ctOS en, belangrijker, een machtige partij die er gebruik van maakt. Die partij is Albion, een Private Military Company onder leiding van directeur Nigel Cass. Albion is aan de macht gekomen in de nasleep van een serie aanslagen in Londen, op een dag die bekend is komen te staan als Zero Day. Wie er achter de aanslagen zit is niet bekend, maar DedSec, dat inmiddels wereldwijd bekendheid geniet, wordt aangewezen als schuldige. De leden worden opgejaagd en opgesloten of gedood.
De game opent met de gebeurtenissen op Zero Day, maar begint pas echt als de speler als laatste ‘operative’ van DedSec wordt geactiveerd. Je kiest daar dan een personage met een bepaalde eigenschap voor, maar het maakt eigenlijk niet uit welke dat is. De hoofdzaak van het spel is namelijk dat je niet één personage speelt. Nee, in Watch Dogs: Legion ben je als het ware DedSec zelf. Je verzamelt gaandeweg een heel team vol DedSec-leden met allerlei verschillende eigenschappen. Daarmee bind je de strijd aan met Albion en andere groeperingen die van Zero Day gebruik hebben gemaakt om zichzelf een machtspositie in Londen te geven. Een van die groeperingen heet trouwens ook Zero Day; de onbekende, echte verantwoordelijke partij voor de aanslagen moet je ook zien op te sporen.
Het werven van nieuwe leden klinkt, als je het zo zegt, best suf. Gelukkig is dit geen game waarbij je met een iPad achter het Centraal Station moet staan op zoek naar mensen die wel even een krabbeltje willen zetten. Je wapen is je smartphone en je schiet met je ‘profiler’. Die kennen we al van de vorige games: je kunt iedereen op straat met een druk op de knop uitlezen. Je ziet dan wat iemand voor werk doet, wat voor speciale eigenschappen hij of zij heeft en eventueel of diegene een negatieve of positieve houding heeft tegenover DedSec. Mensen die er positief genoeg tegenover staan, kun je direct aanspreken, waarmee een missie wordt gestart om ze te kunnen rekruteren. Ze kunnen namelijk allemaal de hulp van DedSec goed gebruiken voordat ze zelf lid willen worden. Die klusjes hebben meestal niet veel om het lijf. De ene keer moet je een server wissen waar belastende informatie op staat, een andere keer moet je een truck stelen vol medicijnen waar de eigenaar woekerprijzen aan arme mensen voor vraagt. Als je klaar bent met je ‘moderne Robin Hood-act’, heb je er een DedSec-operative bij. De voordelen die dat geeft, heb je van tevoren al kunnen zien. Mensen kunnen wapens of voertuigen bezitten, maar ook speciale vaardigheden hebben waardoor ze minder schade oplopen of bijvoorbeeld minder snel worden opgemerkt door vijanden.
Dat geldt voor alle mensen die je in de game ziet. Zelfs de bewakers van Albion kun je in theorie voor DedSec winnen, al zal dat niet gemakkelijk zijn. Beter is het om je te richten op de speciale doelwitten waar je af en toe op wordt gewezen, of die je gewoon op straat tegen kunt komen. De Hitman heeft bijvoorbeeld specifieke bewegingen die anderen niet hebben, terwijl een Spy een pistool met een demper heeft, naast een speciaal horloge dat een schokgolf kan geven aan alle personen die in je directe omgeving staan. Handig als je eens wordt aangehouden door agenten van Albion. Zo zijn er nog veel meer rollen die vroeg of laat handig zijn om aan je DedSec-team toe te voegen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die gearresteerde leden sneller uit de gevangenis krijgt, of iemand die bijzonder handig is met computers en daardoor een kortere ‘cooldown’ heeft op vaardigheden die met hacken hebben te maken. Elk van die personen heeft daarbij een eigen karakter en stemgeluid, al moet daar wel bij worden vermeld dat er wat herhaling zit in die stemmen. Daarnaast past niet elke stem even goed bij het personage dat erbij hoort, maar dat is op zich geen groot probleem.
Genoeg plezier, maar ook veel herhaling
Je bent dus vrij om te kiezen met welke personage je aan de slag gaat. Die keuze heeft gevolgen voor de gameplay. Extra vaardigheden leiden uiteraard tot meer mogelijkheden, terwijl er ook mensen zijn die juist beperkende eigenschappen hebben, bijvoorbeeld doordat ze wat minder goed ter been zijn. Niet dat de kans groot is dat je ze toevoegt aan DedSec, al kan het best grappig zijn missies te spelen met een oud omaatje. Hoe dan ook, en met wie dan ook: vroeg of laat ga je dus aan het werk voor DedSec. Je groepering geldt nog steeds als illegaal en wordt door velen nog steeds gezien als verantwoordelijke partij voor de aanslagen op Zero Day. Aangezien dat niet klopt, is het zaak om uit te zoeken wie er dan wel verantwoordelijk is. Dat doe je door allerlei digitale sporen te volgen en tips op te volgen die vaak misstanden van Albion of andere partijen aan het licht brengen.
Leuke missies
Dat leidt tot allerlei missies binnen het hoofdverhaal, waarbij je regelmatig zijtakken hebt. Op dat moment verdiep je je in andere stukjes van het verhaal. Een memorabele missielijn is die rond de uitvinder van Bagley. Bagley is de AI die in de wereld van Watch Dogs Legion iedereen gebruikt en het is ook de stem die de DedSec-leden voorziet van informatie. De ongetwijfeld briljante bedenker van Bagley blijkt echter met een zeer futuristisch, maar nogal bezwaarlijk project bezig te zijn. Je ontdekt stap voor stap wat er aan de hand is, wordt op een mooie manier meegezogen in dat subverhaaltje en mag uiteindelijk zelfs een keuze maken die behoorlijk inspeelt op je eigen gevoel van wat goed of fout is. Dat geldt trouwens in bredere zin wel voor Watch Dogs Legion. De game haalt verschillende moderne ‘hete onderwerpen’ aan, zoals ongelijkheid, racisme en meer van dat soort dingen. Het schetst de stad Londen als een worst case scenario, niet alleen op het gebied van (een totaal gebrek aan) privacy, maar ook op andere vlakken. Zo blijkt Albion ergens in Londen een geheime gevangenis te hebben waar immigranten als beesten zijn opgesloten in kooien.
:strip_exif()/i/2003962650.jpeg?f=imagearticlefull)
Gelukkig is DedSec er om al dat soort misstanden uit de wereld te helpen. In de spelwereld van Watch Dogs Legion vind je allerlei soorten missies. Natuurlijk is er de al genoemde rode draad die de verhaallijn biedt, maar er is nog veel meer. Zo levert elke persoon die je aanspreekt in een poging om hem of haar lid te maken van DedSec, zoals gezegd eerst een missie op. Daarnaast zijn er tal van zijmissies en zijn er de missies die je moet uitvoeren om diverse wijken van Londen te bevrijden. Die missies staan op de kaart aangegeven door rode icoontjes en zijn erop gericht opm Albion te saboteren. Dat gebeurt soms letterlijk door sabotage, maar op andere plaatsen fotografeer je belastend materiaal, schakel je bepaalde ‘vip’-soldaten uit en ga zo maar door. Heb je deze missies in een wijk voltooid, dan opent zich een afsluitende missie waarmee je de wijk definitief bevrijdt. Die missies zijn samen met enkele missies uit het hoofdverhaal - of de zijtakken daarvan - het meest spectaculair. Ze zijn origineel en gaan niet zelden gepaard met veel grafisch vuurwerk op mooie locaties.
Eentonig
Die missies zijn nodig, want ze doorbreken iets dat maar al te snel duidelijk wordt: de rest van de missies is nogal eentonig. Het doelwit verandert wel, maar de opbouw herhaalt zich. Je moet steevast naar een plek waar je niet mag komen en proberen ongezien ergens bij te komen. Dat kan een server, persoon of iets anders zijn, maar altijd is het zo dat je er niet zomaar bij kunt. Je moet vaak eerst ergens een hack plaatsen om het slot van een deur te halen of een netwerkcircuit openen alvorens je verder kunt. Deze handelingen herhalen zich continu. Het helpt niet dat de beste manier om dit alles te doen ook vrij duidelijk is: het inzetten van de Spider-Bot. Begrijp ons niet verkeerd, spelen met de robotspin is leuk. Zeker als je de spin upgradet, wordt ermee spelen erg leuk. Je kunt er dan mee rennen en een double-jump doen, bovenop de optie om een takedown uit te voeren op vijanden. Daarnaast kan de Spider-Bot in ventilatieschachten rondkruipen en zo op plaatsen komen waar jij zelf niet bij had gekund. Nog mooier is dat de Spider-Bot vaak zelf een handeling kan uitvoeren met het doelwit. Hij kan bijvoorbeeld zelf het bestand downloaden waar jij op uit bent, een server wissen of een foto maken van bewijsmateriaal. Zo hoef je bij veel missies zelf niet eens naar binnen. Spider-Bot doet dan alles.
:strip_exif()/i/2003962640.jpeg?f=imagearticlefull)
Nou is dit niet per se erg. Het is repetitief, maar dat je zelf niet vaak in actie hoeft te komen, hoort bij de game. Watch Dogs Legion kent een vechtsysteem dat volgens de ‘Ubisoft-basisprincipes’ werkt: je kunt slaan, iemand vastpakken en ontwijken om te counteren, waarbij counteren veruit de beste tactiek is, zoals we dat ook al jaren kennen van bijvoorbeeld Assassin’s Creed. De game bevat ook wapens. DedSec gebruikt bij voorkeur niet-dodelijke wapens, maar als jij een spion of soldaat aan je team toevoegt, beschikt hij gewoon over de normale wapens die hij al bezit. Dat mag ook gewoon: het is zeker niet zo dat je als DedSec geen slachtoffers mag maken, al is het natuurlijk netter als je het niet doet. Dat is maar goed ook, want naarmate je meer trucs vrijspeelt via het Tech-menu zul je ook beter worden in het maken van slachtoffers. Met name het kunnen overnemen van drones is daarbij handig. Niet zelden veegden we een vijandelijk gebied eerst schoon met een drone om er pas daarna zelf naar binnen te gaan.
Londen verkennen
Buiten het uitvoeren van missies om valt er ook genoeg te beleven in Londen. Natuurlijk hou je continu je ogen open voor interessante nieuwe leden, maar er is meer te doen. Het is hoe dan ook leuk om de stad te verkennen, zeker als je Londen een beetje kent. Het speelgebied is geen letterlijke kopie van de echte stad, maar de ligging van de landmarks en de straten klopt aardig bij hoe het in het echt is. Daarnaast zijn er minigames te vinden, waarbij darten een van onze favorietjes werd. Het is helemaal leuk om dat dronken te doen, voor extra bonuspunten. Die punten komen in de vorm van geld, waarmee je nieuwe kleding kunt kopen voor je operatives. Dat is zeker niet nodig, maar best grappig om even mee te spelen. Iets anders dan wat je gaandeweg verdient, en in de spelwereld kunt vinden, zijn Tech-punten. Die geef je uit in het Tech-menu, aan nieuwe eigenschappen, wapens of gadgets, upgrades voor je gadgets en meer van dat soort handige zaken. Het vergroot je keuzemogelijkheden, al verandert de gameplay er zoals gezegd niet heel erg door.
Stemtrucjes en een nog ontbrekende multiplayer
Als we kijken naar de look van Watch Dogs: Legion, valt in de eerste plaats op dat de game er goed uitziet. Tegelijkertijd is er geen sprake van een levensgrote stap ten opzichte van Watch Dogs 2, wat te verklaren valt doordat deze game gebruikmaakt van dezelfde, weliswaar wat verbeterde, Disrupt-engine. Daarbij moet worden gezegd dat de game soepel draait. Londen is een groot, vrij begaanbaar gebied zonder laadtijden. De meeste binnenlocaties kun je ook gewoon in, maar er zijn uitzonderingen. Als je een gebouw in gaat voor een missie of gebruikmaakt van het fast-travelsysteem, krijg je een laadscherm te zien. Die schermen zijn kort genoeg in beeld om niet heel storend te zijn en beloven, mocht je gaan upgraden naar de nieuwe generatie consoles of spelen op pc, alleen maar korter te worden.
Voor de spelwereld buiten geldt dat de wereld vrij soepel om je heen verschijnt, al kun je in de verte altijd wel low-res textures zien veranderen in varianten van een hogere resolutie. Dat soort concessies valt te verwachten in een openwereldgame als Watch Dogs Legion. De game ziet er verder over het algemeen goed uit. Met name de personages ogen verzorgd. De lichteffecten zijn ook sterk. Gebouwen en voertuigen zien er niet altijd even gedetailleerd uit en sommige locaties zijn aan de binnenkant net iets te generiek. Daar staat gelukkig tegenover dat de game je soms ook meeneemt naar heel mooie en originele locaties, en dat houdt elkaar in evenwicht.
Stemgeneratie op basis van tientallen stemacteurs
Wat het geluid betreft: hier vallen met name de stemmen van de personages op. We schreven al dat ze niet altijd even goed passen bij het personage waar ze bij horen. Dat is een klein negatief bijproduct van het systeem dat Ubisoft heeft gebruikt. Er zijn tussen de vijftig en honderd stemacteurs gebruikt, die allemaal een script of delen van het script hebben ingesproken. Ubisoft heeft die stemmen vervolgens in een ‘voice generation’-systeem verwerkt dat op basis van die input allerlei unieke stemmen kan genereren. Zo komen de vele afzonderlijke personages in het spel dus aan hun stem. Dat levert soms prima resultaten op en soms wat mindere, maar het idee is leuk en het resultaat zeker goed genoeg om een leuke spelervaring op te leveren.
:strip_exif()/i/2003962658.jpeg?f=imagearticlefull)
Een leuke spelervaring opleveren is iets waar Ubisoft door de jaren heen erg goed in is geworden. Je kunt er echter niet omheen dat dat ook komt doordat er vaak veilige keuzes worden gemaakt. Ubisoft is er bepaald niet vies van om goed werkende gameplay-elementen veelvuldig opnieuw te gebruiken, in meerdere games. Dat heeft geresulteerd in een bepaalde huisstijl, zowel in het uiterlijk van de interface als in gameplay. Denk daarbij aan het al eerder genoemde vechtsysteem, maar ook aan de al te herkenbaar ogende map die is verdeeld in zones die stuk voor stuk moeten worden bevrijd, en de al even herkenbaar ogende icoontjes van missies op diezelfde map. Er zijn gamers die hierdoor een bepaalde ‘Ubisoft-moeheid’ hebben ontwikkeld, wat het spelplezier bij Watch Dogs: Legion in de weg zou kunnen zitten. We hebben in het verleden veel duidelijkere voorbeelden gezien van games die werkten volgens de ‘Ubisoft-blauwdruk’, maar Watch Dogs: Legion ontkomt er niet helemaal aan.
Multiplayer in december
Een laatste puntje om nog even aan te stippen is de multiplayer-modus, of eigenlijk: het ontbreken daarvan. In de pauzemenu’s van het spel wordt al reclame gemaakt voor de modus, die in december wordt afgeleverd. Dat is een keuze. Wel een rare keuze, want Watch Dogs 2 had multiplayer, dus het concept is al bekend. Dat je er nu als gamer op moet wachten, is jammer. De vraag is ook of je in december nog zin hebt om terug te keren naar Watch Dogs: Legion, als je de game nu al hebt uitgespeeld en er in de tussentijd nog diverse andere games verschijnen die de moeite waard zijn. Het goede nieuws is dat de plannen rond de multiplayer veelbelovend klinken. Er komt co-op-content, maar ook pvp-content voor teams met maximaal acht personen. Daarmee belooft de multipayer van Watch Dogs: Legion uitgebreider te worden dan die van zijn voorgangers. Je moet er alleen nog wel even op wachten.
Conclusie
Watch Dogs: Legion is een vermakelijke game, vooral doordat het zoeken naar leuke personen voor je DedSec-team een schot in de roos is. Iedereen is een potentieel DedSec-lid en iedereen heeft er specifieke vaardigheden voor. Daarmee spelen is een groot deel van de lol. Een ander groot deel komt, net als in de vorige games, van het spelen met de technische middelen die er zijn in Watch Dogs’ versie van Londen, dat jouw speelterrein wordt. De hacks, de overnames en het spelen met gadgets is ook leuk, maar kunnen niet voorkomen dat de missies vrij snel repetitief aanvoelen, ook al omdat ze zich regelmatig op locaties afspelen waar je al eens geweest bent. Gelukkig zijn er nog wel wat missies die dat doorbreken en echt wel de moeite waard zijn, maar dat gevoel van repetitie verdwijnt nooit helemaal. Dan nog is Watch Dogs: Legion een fijne game om enkele tientallen uren van deze ‘gedeeltelijke lockdown’ mee door te komen, maar dat er betere games zijn en ook nog gaan komen de komende tijd, dat is zeker.
Pluspunten
-
Londen als fijne speeltuin
-
Spider-Bot
-
Iedereen te rekruteren
-
Sommige missies spectaculair
Minpunten
-
Steeds dezelfde handelingen
-
Herhaling in locaties
-
Multiplayer nog niet beschikbaar
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2002830648.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2002842504.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2002829272.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/1361873717.jpeg?f=fpa)
/u/1216990/crop5e2c4a22dbc3a_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/28891/avatar.gif?f=community){kind=avatar}
/i/2002831382.png?f=fpa)
/i/1206095876.png?f=fpa)
/i/2003128996.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2002463806.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/u/296138/crop5850481e95ac8_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/573935/crop5b57202b1fc67.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/221910/crop568251d74f211_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/142848/crop631b73f49acc6_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/818891/crop5f4797e25f18b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/688731/crop5f9a6fe118bef_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/579925/crop5eb54a56c1561_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1254942/crop6305f31c1a2e5_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/164496/crop56fe6c54774ab_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/626791/crop564370e7da94e_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/217510/crop660db19c1cf7b_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/93139/freekava.jpg?f=community){kind=small}
/u/271228/crop66d5c43884a5a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
/u/388904/crop5b854129b3f25_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/121902/woosh.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/549548/crop5f71a5df02179_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/498936/crop5b62bb30b720d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/208430/3f5a00acf72df93528b6bb7cd0a4fd0c.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/538971/crop5bf5dc291069f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/119419/candc-60px.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/57096/crop64cbdcb3776f4_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/28600/skull-night2.jpg?f=community){kind=small}
/u/161146/crop59d7c7d153cce.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/92290/crop5e2dc49c416f4_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/207277/avatar2080_3.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/462612/crop6020053f65e61_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/166877/crop5f6dc5a388662.jpeg?f=community){kind=small}
