Assassin's Creed: Unity Review

Beter vechten en free-runnen

Die vaardigheden komen in de gameplay samen met een aantal andere dingen die Unity net even anders doet dan andere Assassin's Creed-games. Nog steeds blijft het spel draaien om een aantal basiselementen. Free-running blijft een centraal thema, en datzelfde geldt uiteraard voor het vechten. Een assassin werkt bij voorkeur vanuit de schaduw en brengt zijn doelwitten het liefst ongezien om het leven. Die luxe hebben Arno en de zijnen niet altijd, dus zal er af en toe een robbertje geknokt moeten worden. Dat is in Unity een stuk moeilijker dan je gewend was in Assassin's Creed.

Minder afwachtend

Dat heeft in de eerste plaats te maken met een wat minder afwachtende houding bij vijanden. Voorheen stonden ze in een kringetje om je heen en vielen ze een voor een aan. Dat gebeurt af en toe nog steeds wel, maar veel vaker zullen je van meerdere kanten aanvallen te verduren krijgen, en dan slaag je er meestal niet in ze allemaal te pareren. Al te grote gevechten vermijden en verder gebruikmaken van hulpmiddelen zoals rookbommen en andere handige gadgets is dan ook zeer aan te raden. Ben je eenmaal gewend aan het vechten, dan voelt het allemaal wel een stuk lekkerder en realistischer aan dan voorheen. Je krijgt veel meer het gevoel dat er 'gewicht' in een klap wordt gegooid.

Het vechten is trouwens nog net zo bloederig als altijd, en misschien nog wel een stapje heftiger dan dat. Zeker bij gevechten die binnenskamers plaatsvinden is dat goed te zien: de witte muren zitten dan al snel helemaal onder de bloedspetters, en datzelfde geldt trouwens voor Arno en zijn kleding. Het zal wel aan de uitgebreide collectie 'finishers' liggen die Arno in zijn arsenaal heeft; de ene vijand wordt nog spectaculairder van het leven beroofd dan de ander.

Nieuw systeem rond free-running

Zoals gezegd draait Assassin's Creed niet alleen maar om vechten. De stad is je speeltuin, en dat is ook zo'n beetje het motto van elke free-runner ter wereld. De sport 'parkours' speelt al sinds het eerste spel een grote rol in de Assassin's Creed-serie. Een van onze voornaamste ergernissen met betrekking tot dat systeem was dat we te vaak onbedoeld allerlei sprongen maakten. Het spel begreep te vaak niet welke kant de speler op wilde. Dat is in Unity getackeld met een nieuw systeem. Door specifieke knoppen in te houden terwijl je door de spelwereld raast, maak je het spel duidelijk of je naar boven of naar beneden wil, of dat je op dezelfde hoogte wil blijven.

Nog steeds komt het voor dat het spel niet helemaal begrijpt wat je bedoelt, maar van verbetering is zeker sprake. Vooral de knop om naar beneden te gaan is erg handig, hij zorgt er voor dat je aanmerkelijk sneller beneden bent dan in vorige games. Tenminste, als we de dodemansprongen van tientallen meters hoogte even niet meerekenen. De kenmerkende 'Assassins leap of faith' zit er natuurlijk nog steeds in, alsmede de bijbehorende 'synchronization points' bovenop kerktorens en andere hoge punten in de stad.