Terug naar 'ouderwetse' setting
Samengevat
Met Assassin's Creed: Unity keert Ubisoft op een geslaagde manier terug bij de vertrouwde setting van een grote, Europese stad. Unity is in alles groter en beter dan Assassin's Creed ooit geweest is, al gaat dat momenteel nog wel samen met de nodige bugs en slordigheden. Dat mag echter de pret niet drukken. Met een nieuwe manier van een eigen assassin customizen, een coöp-modus, een onderhoudende singleplayer-campagne en een wagonlading aan optionele missies met links en rechts wat leuke verrassingen, biedt Assassin's Creed: Unity meer gameplay dan welke game in de serie dan ook. Tel daar de verbeteringen in de gameplay en de prachtige sfeer bij op, en je hebt een fijne najaars-topper te pakken, die zonder die bugs en slordigheden alleen maar nóg beter zou zijn geweest.
Eindoordeel
Op de E3 van 2013 deden we een vreemde constatering. We merkten op dat niet Assassin's Creed IV: Black Flag maar Watch Dogs het meest leek op een traditionele Assassin's Creed-game. Hoewel Black Flag een prima game bleek te zijn, had het met zijn piratenschepen en zeeslagen weinig meer te maken met de basiselementen waarop de Assassin's Creed-franchise in zijn beginjaren was gebouwd. De tijd dat we over de daken van steden als Rome en Istanbul konden rennen leek voorbij, zeker omdat Black Flag prima resultaten boekte en algemeen verwacht werd dat Ubisoft zou voortborduren op dat succes.
Getest op: Xbox One (devkit), PlayStation 4
Verschijnt ook voor: pc
Dat gebeurt ook, met het door ons later nog te bespreken Assassin's Creed: Rogue. De Franse uitgever had eerder dit jaar echter een fijne verrassing voor fans van de oudere games, die graag weer een Assassin's Creed-game in een grote stad wilden zien. Met Assassin's Creed: Unity worden die fans namelijk op hun wenken bediend. De nieuwe speeltuin heet Parijs, en hij is groter en indrukwekkender dan welke stad dan ook in de geschiedenis van Assassin's Creed. Gezien de afkomst van de uitgever en de voertaal in veel van zijn kantoren is het natuurlijk niet heel vreemd dat Ubisoft voor zijn eerste échte 'next-gen' Assassin's Creed heeft gekozen voor de Franse hoofdstad.
Het is niet moeilijk om te zien dat dit project al enige jaren in ontwikkeling is. Parijs is inderdaad de grootste stad die we ooit in een Assassin's Creed-game hebben gezien. Daar komt bij dat de stad enorm goed gevuld is. De straten zijn continu vol met mensen en overal zijn collectibles en diverse missies te vinden om je uren, dagen, misschien wel weken bezig te houden. Ook wat dat aangaat is dit de meest uitgebreide Assassin's Creed-game ooit. In vergelijking met vorige games moet Unity het overigens wel doen zonder versus-multiplayer, maar daar komt een coöp-modus voor in de plaats. Die is netjes vervlochten met de singleplayer-campagne van het spel.
Die singleplayer draait dit keer om de Fransman Arno Dorian. Zonder het zelf te weten, raakt Arno op jonge leeftijd betrokken bij de strijd tussen de Templars en de Assassins. Via een toevallige ontmoeting met een assassin van de Brotherhood of Paris voegt Arno zich bij de orde die we in de loop der jaren al in zoveel vormen en zoveel games voorbij hebben zien komen. Voor Arno komt zijn toetreding tot de Brotherhood als geroepen: dit biedt een ideale mogelijkheid om af te rekenen met de gebeurtenissen uit zijn verleden.
Customization als basis
Net als sommige van de eerdere Assassins moet Arno aan het begin van zijn carrière als Assassin nog veel leren. Dat gebeurde voorheen meestal stap voor stap, waarbij het spel zelf af en toe nieuwe bewegingen toevoegde aan het arsenaal van de speler. Dat gebeurde volstrekt lineair, en de speler had geen invloed op welke bewegingen er op welk moment werden vrijgespeeld. Dat werkt in Unity helemaal anders. Sterker nog: het ontwikkelen van je personage speelt een centrale rol in Assassin's Creed: Unity, en vormt in veel opzichten de ruggengraat van het spel. Uiteindelijk heeft alles wat je doet er namelijk mee te maken.
Vaardigheden vrijspelen
Het begint allemaal met skills, en aan het begin van het spel heb je er niet veel. Met campagnemissies en enkele specifieke coöp-missies verdient Arno skill points, die uitgegeven kunnen worden aan vaardigheden in de categorieën Melee, Ranged, Stealth en Health. Iemand die houdt van hakken zal vroeg in het spel bijvoorbeeld zijn vaardigheid met zwaarden verbeteren en zijn levensbalk vergroten. Een andere speler kiest misschien voor betere Lockpick-skills, zodat hij tijdens missies meer mogelijkheden heeft door deuren te kunnen openen die anders gesloten zouden blijven. Ubisoft laat de speler vrij in zijn of haar keuze. De enige inmenging van de ontwikkelaars is dat er af en toe wat nieuwe vaardigheden bij komen die vanaf dat moment kunnen worden vrijgespeeld.
/i/2000560323.jpeg?f=imagenormal)
Die vaardigheden zijn belangrijk, maar vertellen lang niet het hele verhaal. Arno heeft immers ook een volledige wapenuitrusting, en net als in voorgaande games kun je steeds betere wapens en armor kopen. Daar komt wel wat keuze bij kijken. Het duurt in Unity vrij lang voor je zoveel geld hebt dat je alles kunt maximaliseren. Bovendien staat het upgraden van de stats van je armor los van wat voor armor je vrij speelt door zijmissies uit te voeren. Speel je bijvoorbeeld de legendarische outfit van Ezio of Altaïr vrij, dan is dat louter een cosmetische upgrade. De kracht van je pak hangt samen met de upgrades die je bij de handelaars zelf hebt aangekocht. Dat maakt het verkrijgen van een goede uitrusting iets uitdagender, en het zorgt er ook voor dat het zinvoller is om de vele zijmissies daadwerkelijk te spelen: je kunt het geld dat je er mee verdient immers goed gebruiken.
Stijlvol te werk gaan
Heb je de gewenste spullen aangekocht, dan kun je nog een stap verder gaan. Alle items zijn namelijk eenmalig te upgraden. Zwaarden krijgen bijvoorbeeld meestal een bonus van '25 procent meer schade' als je ze upgrade. Upgrades betaal je trouwens niet met geld maar met 'Creed points', en die verdien je door een voorbeeldige Assassin te zijn. Een 'air assassination' van een willekeurige vijand levert bijvoorbeeld 150 Creed-punten op. Zo efficiënt en/of stijlvol mogelijk handelen is dus gewenst.
/i/2000560314.jpeg?f=imagenormal)
Al deze elementen samen dragen bij aan Arno's niveau, dat wordt weergegeven in één tot vijf icoontjes, op dezelfde manier als de moeilijkheidsgraad van een missie wordt weergegeven. Het leuke is dat de moeilijkheidsgraad in Unity niet geschaald wordt op basis van je niveau. Je komt dus ook missies tegen waar je eigenlijk nog niet sterk genoeg voor bent, en op die momenten meldt het spel dat het raadzaam zou zijn om jezelf eerst te verbeteren voor je er aan begint. Arno's niveau staat overigens los van de rang die hij op dat moment heeft binnen het moordenaarsgilde, dat is slechts een titeltje op basis van hoeveel Creed points - in zekere zin dus ervaringspunten - je op dat moment in totaal hebt verdiend.
Ieder zijn eigen Arno
Hoewel je niet continu bezig bent met het verbeteren van je personage, ben je je tijdens het spelen toch steeds wel bewust van wat je volgende stap is, zeker wat de skill points aangaat. Zo duurt het bijvoorbeeld even voor je de dubbele assassinations vrijspeelt, terwijl je de laatste jaren gewend was dat gewoon te kunnen. Dit werd voor ons dan ook een vrij logisch doel. Het personaliseren van je personage, ook wat zijn uiterlijk betreft, krijgt nog eens extra meerwaarde als je inderdaad coöperatief gaat spelen en met maximaal vier Arno's over de Parijse daken snelt. Daarbij heeft elke Arno zijn eigen skills en uiterlijk.
Beter vechten en free-runnen
Die vaardigheden komen in de gameplay samen met een aantal andere dingen die Unity net even anders doet dan andere Assassin's Creed-games. Nog steeds blijft het spel draaien om een aantal basiselementen. Free-running blijft een centraal thema, en datzelfde geldt uiteraard voor het vechten. Een assassin werkt bij voorkeur vanuit de schaduw en brengt zijn doelwitten het liefst ongezien om het leven. Die luxe hebben Arno en de zijnen niet altijd, dus zal er af en toe een robbertje geknokt moeten worden. Dat is in Unity een stuk moeilijker dan je gewend was in Assassin's Creed.
Minder afwachtend
Dat heeft in de eerste plaats te maken met een wat minder afwachtende houding bij vijanden. Voorheen stonden ze in een kringetje om je heen en vielen ze een voor een aan. Dat gebeurt af en toe nog steeds wel, maar veel vaker zullen je van meerdere kanten aanvallen te verduren krijgen, en dan slaag je er meestal niet in ze allemaal te pareren. Al te grote gevechten vermijden en verder gebruikmaken van hulpmiddelen zoals rookbommen en andere handige gadgets is dan ook zeer aan te raden. Ben je eenmaal gewend aan het vechten, dan voelt het allemaal wel een stuk lekkerder en realistischer aan dan voorheen. Je krijgt veel meer het gevoel dat er 'gewicht' in een klap wordt gegooid.
/i/2000560322.jpeg?f=imagenormal)
Het vechten is trouwens nog net zo bloederig als altijd, en misschien nog wel een stapje heftiger dan dat. Zeker bij gevechten die binnenskamers plaatsvinden is dat goed te zien: de witte muren zitten dan al snel helemaal onder de bloedspetters, en datzelfde geldt trouwens voor Arno en zijn kleding. Het zal wel aan de uitgebreide collectie 'finishers' liggen die Arno in zijn arsenaal heeft; de ene vijand wordt nog spectaculairder van het leven beroofd dan de ander.
Nieuw systeem rond free-running
Zoals gezegd draait Assassin's Creed niet alleen maar om vechten. De stad is je speeltuin, en dat is ook zo'n beetje het motto van elke free-runner ter wereld. De sport 'parkours' speelt al sinds het eerste spel een grote rol in de Assassin's Creed-serie. Een van onze voornaamste ergernissen met betrekking tot dat systeem was dat we te vaak onbedoeld allerlei sprongen maakten. Het spel begreep te vaak niet welke kant de speler op wilde. Dat is in Unity getackeld met een nieuw systeem. Door specifieke knoppen in te houden terwijl je door de spelwereld raast, maak je het spel duidelijk of je naar boven of naar beneden wil, of dat je op dezelfde hoogte wil blijven.
Nog steeds komt het voor dat het spel niet helemaal begrijpt wat je bedoelt, maar van verbetering is zeker sprake. Vooral de knop om naar beneden te gaan is erg handig, hij zorgt er voor dat je aanmerkelijk sneller beneden bent dan in vorige games. Tenminste, als we de dodemansprongen van tientallen meters hoogte even niet meerekenen. De kenmerkende 'Assassins leap of faith' zit er natuurlijk nog steeds in, alsmede de bijbehorende 'synchronization points' bovenop kerktorens en andere hoge punten in de stad.
Coöp: leuke extra, geen must
In de aanloop naar de release was coöp-gameplay een beetje de blikvanger, en dat werd niet door iedereen even goed ontvangen. Natuurlijk, het zag er zeer spectaculair uit, maar men maakte zich er zorgen over of Assassin's Creed wel voldoende Assassin's Creed zou blijven. Het 'hoort' immers vooral een singleplayer-avontuur te zijn. Laat ons bij deze de eventuele onzekerheid wegnemen: coöp speelt een bijrol. Alle coöperatief speelbare missies zijn optioneel, en bij sommige van die optionele missies heb je zelfs de keuze of je alleen aan de slag wilt gaan of samen met anderen. Het hoofdverhaal en het overgrote deel van de zijmissies speel je echter gewoon in je eentje.
Op de gigantische hoeveelheid content die er is voor de singleplayer-kant van Unity komen we zo nog terug. Hoe je het ook wendt of keert: coöp is 'de grote vernieuwing' in deze Assassin's Creed-game. Ook wij vinden Assassin's Creed een game die idealiter vooral alleen gespeeld wordt, maar we zien geen kwaad in de toevoeging van coöp. Sterker nog: tijdens het testen van de game hebben we een aantal missies met andere reviewers gespeeld, en dat waren stuk voor stuk vermakelijke ervaringen.
Stoer
In de eerste plaats geeft het al een stoer gevoel. Elke missie opent met een shot van de deelnemende spelers die naast elkaar staan op een dak in de buurt van waar de missie plaatsvindt. Je ziet dan jouw personage naast dat van de één tot drie andere spelers, elk dus met hun eigen uiterlijk en eigen wapenuitrusting.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Een Developer Diary van Ubisoft waarin de coöp-modus getoond wordt.
Wanneer de missie begint, komt het vooral aan op coördinatie. Zeker in de wat moeilijkere missies kom je regelmatig situaties tegen waarin je twee of zelfs meer vijanden tegelijkertijd moet uitschakelen, omdat je anders zeker gespot wordt en er een gevecht ontstaat. In het missietype 'Heist' neemt de waarde van beloning aan het einde af naar mate je langer in 'open conflict' zit. Het is dan dus zaak om zo veel mogelijk stealth te werk te gaan en vijanden in stilte uit de weg te ruimen. Wanneer de samenwerking niet optimaal is en elke Assassin maar een beetje zijn gang gaat, zul je vaker worden ontdekt en minder verdienen met de missie.
Samenwerken
Tijdens het testen functioneerde de voice-chat niet altijd optimaal, en dat is hier zeker een handicap. Er zijn dan nog wel wat in-game functies die je kunt gebruiken, zoals het taggen van een vijand die je gaat aanvallen. Je coöp-partners krijgen in hun beeld een visuele aanwijzing dat jij diegene als doelwit hebt gemarkeerd en kunnen dan anderen in zijn buurt tegelijk aanvallen. Het lukt op die manier wel, maar op de momenten dat we wel gewoon met onze coöp-partners konden praten, ging het allemaal een stuk soepeler.
Coöp is een leuke toevoeging aan Assassin's Creed, dat vooropgesteld. Met drie vrienden Parijs onveilig maken is leuk om te doen. Het moment dat een vijand je ziet en je onder schot neemt, maar juist op dat moment besprongen wordt door een van je vrienden gaat nooit vervelen, en datzelfde geldt voor elke keer dat jij een van je vrienden op een vergelijkbare manier weet te redden. De modus zit technisch ook aardig in elkaar. Zo probeert het spel spelers op natuurlijke wijze dicht bij elkaar te laten blijven, door de cooldown die zit op Eagle Vision korter te maken als je vrienden in de buurt zijn. Ook kun je in je skills een aantal vaardigheden vrijspelen die nuttig zijn voor coöp. Denk daarbij aan het healen van teamgenoten en het delen van Eagle Vision, zodat je teamgenoten zien wat jij ziet.
Mooi en sfeervol Parijs
Hoewel het een leuke toevoeging is, is coöp, net als alle zijmissies, ondergeschikt aan het hoofdverhaal van Assassin's Creed: Unity. Zoals zo vaak het geval is in Assassin's Creed zijn er in het Parijs van het einde van de achttiende eeuw verschillende dingen aan de hand. Arno en zijn jeugdvriendinnetje Elise mogen dan op hun manier betrokken raken bij de strijd tussen de Assassins en de Templars, maar ondertussen lijkt Parijs nog het meest op een vat buskruit dat op springen staat. En zoals je mag verwachten van Assassin's Creed, ben je met Arno betrokken bij diverse belangrijke momenten uit de geschiedenis.
Quatorze juillet
We zullen ze natuurlijk niet allemaal uit de doeken doen, maar het 'gedonder' begint letterlijk als Arno gevangen is genomen en in Parijs zijn straf uitzit in de Bastille. Kanongebulder trekt zijn aandacht en Arno weet te ontsnappen. Het is 14 juli 1789 en het ontevreden volk van Parijs bestormt de Bastille. Het is een eerste voorbeeld van een van de vele keerpunten in de geschiedenis die rond die tijd de revue passeerden in Parijs. Daar horen overigens de fictieve gebeurtenissen uit Les Misèrables niet bij: een van de eerste tekstuele stukjes achtergrondinformatie die de speler krijgt van Ubisoft is de uitleg dat 'Les Mis' zich afspeelde tijdens een revolutie die zich pas jaren later afspeelde.
/i/2000560317.jpeg?f=imagenormal)
In het Parijs waar Arno vanaf 1789 in rondloopt, wordt er strijd gevoerd tussen groepen die loyaal zijn aan de koning en groepen die revolutie willen. Arno en de Assassins zijn in dit conflict geen partij, wat betekent dat de speler voor zowel de blauwe als de rode soldaten moet oppassen, hoewel die laatste wat agressiever zijn en Arno sneller te lijf gaan. Verder zorgen de opstanden vooral voor sfeervolle beelden. Het moment waarop we op een van de vele paleizen van Parijs stonden en een grote mensenmassa de Marseillaise inzette vergeten we niet snel meer.
Echte, levende stad
Die mensenmassa is een item op zich. Ubisoft heeft steeds gezegd dat een stad zo groot als Parijs op zich wel eerder in een game kon worden opgenomen, maar die stad was dan zo goed als leeg geweest. De ontwikkelaar had simpelweg niet eerder de mogelijkheid om zulke grote mensenmassa's neer te zetten. Het mag gezegd worden dat dit een belangrijk element is in het spel. Niet alleen kan Arno fijn opgaan in de menigte, het geeft het idee van een in volle gang zijnde revolutie veel meer cachet. Bij een aanval op het paleis van koning Louis XIV moet Arno op een gegeven moment door de menigte heen vluchten, wat op dat moment echt een obstakel is. Absoluut een geslaagd element van Unity.
/i/2000560318.jpeg?f=imagenormal)
Datzelfde mag gezegd worden van de manier waarop Parijs is nagemaakt. De afmetingen van de stad zijn één ding, maar het oog voor detail is iets heel anders. De belangrijkste gebouwen, zoals de Notre Dame, de Conciergerie, de Bastille en ga zo maar door, zijn enorm gedetailleerd nagemaakt. Met dank aan de uitstekende lichteffecten ziet Assassin's Creed: Unity er daarom bij vlagen echt heel mooi uit. Daar komt dan nog bij dat er dit keer meer binnenlocaties dan ooit zijn. Je kunt veel grote gebouwen volledig uitkammen, maar ook normale huizen zijn vaak toegankelijk. Ook dit draagt bij aan het gevoel dat je krijgt in een echte stad rond te lopen. Enig nadeel is wel dat de camera het niet altijd leuk vindt om met binnenlocaties te werken. Af en toe draait het camerastandpunt een beetje onlogisch mee, waardoor je Arno niet meer ziet en/of het overzicht even kwijt bent.
Meer vrijheid bij assassinations
Dat Parijs is dus het toneel voor Arno's avonturen, te beginnen met het hoofdverhaal. Na zijn initiatie in de Brotherhood krijgt Arno al snel zijn eerste echte assassination-missie. Deze missies vormen wat gameplay betreft de hoogtepunten van Assassin's Creed: Unity. De speler krijgt een gebied gepresenteerd waar zich ergens een doelwit verbergt. De taken liggen voor de hand: vind het doelwit en breng hem om het leven. De manier waarop je dat doet, en vooral de route daar naar toe, liggen helemaal open. Afhankelijk van hoe goed je de omgeving verkent zijn er diverse mogelijkheden. Je kunt bijvoorbeeld een secundair doelwit vermoorden, dat toevallig een afspraak gepland had staan met jouw doelwit, om vervolgens zijn plaats bij die vergadering in te nemen. Je kunt gevangenen bevrijden die voor afleiding zorgen, en ga zo maar door.
Deze aanpak voelt nieuw, maar is dat stiekem niet helemaal. In de omgeving kom je optionele dingen tegen die je kunnen helpen wanneer het tijd is voor de uiteindelijke moordaanslag. Die structuur doet een beetje denken aan de zijmissies uit de eerste Assassin's Creed, alleen was dat toen een lineaire aangelegenheid en duurde het allemaal veel langer. Nu heb je zelf de vrijheid om te bepalen waar je naartoe gaat, van welke opties je gebruikmaakt en hoe je uiteindelijk je doelwit bereikt. Net als in de vorige Assassin's Creed-games vormt het vermoorden van een specifiek doelwit vaak het slotstuk van een Sequence, oftewel een hoofdstuk in het verhaal.
/i/2000560319.jpeg?f=imagenormal)
Gaten schieten
De campagne is onderhoudend, biedt een aantal originele missies en kent uiteraard ook wel wat plottwists. Niemand zal het plot als 'briljant' omschrijven, maar het doet zijn werk. Wie goed oplet kan overigens, zeker tegen het einde, best wat gaten in dat verhaal schieten. We willen geen spoilers geven en kunnen dus niet al te uitgebreid tekst en uitleg geven, maar Arno neemt aan het einde van het spel een positie in die niet klopt met wat er kort daarvoor gebeurd is. Het is maar een kleinigheidje, maar het viel ons wel op.
Iets anders dat opvalt, is dat dit waarschijnlijk niet de laatste game in Parijs, of op basis van deze engine is. Assassin's Creed: Unity zou weleens de basis voor een aantal volgende games kunnen worden, net zoals Assassin's Creed II dat was voor Brotherhood en Revelations. Het einde, maar ook teksten die in de in-game encyclopedie over Arno en anderen geschreven staan, hinten op nog onontdekte stukken verhaal over Arno en zijn tijdgenoten. Zo staat vast dat Arno na hun eerste ontmoeting een jarenlange vriendschap heeft onderhouden met een zekere Franse veroveraar, waarvan in Unity maar een fractie te zien is ...
Tijdsprong
Waar in Unity ook fracties van te zien zijn: Parijs in een andere tijd. Wellicht heb je de trailer gezien waarin Arno een tijdsprong maakt en plotseling in het Parijs van 1944 staat. In het spel wordt het uitgelegd als Abstergo dat het nu nog amper besproken team waar je mee samenwerkt op de hielen zit, waardoor de simulatie van Parijs herstart moet worden en Arno even tijdelijk in een andere simulatie moet schuilen. In dat team zijn trouwens best bekende figuren te herkennen, maar die worden nog niet concreet aan je voorgesteld. De Tweede Wereldoorlog is trouwens niet de enige setting die de revue passeert. Wat er nog meer tevoorschijn komt, verklappen we natuurlijk niet.
Bakken content
De op de vorige pagina genoemde bekende militair is slechts een van de bekende personen in Unity. Net als in elke Assassin's Creed-game spelen diverse bekende figuren een sleutelrol in het verhaal. Ubisoft heeft er weer een prachtige collectie personages van gemaakt, met Markies de Sade als onze persoonlijke favoriet. Dit kleurrijke personage eigent zich al vroeg in het spel een bordeel in een van de mindere wijken van Parijs toe en voorziet Arno van daaruit ook van enkele vermakelijke zijmissies. Als dames van lichte zeden en een compleet gebrek aan normen en waarden je ding zijn, dan ben je bij Markies de Sade aan het juiste adres.
Markies de Sade
We hebben de questlijn van Marquis de Sade overigens niet afgemaakt. Reden? Totaal niet meer aan gedacht. Assassin's Creed: Unity zit zo boordevol content dat het best mogelijk is om af en toe het overzicht even te verliegen. De 'Paris Stories' voorzien je van allerlei kleine verhaaltjes, variërend van simpele verhaaltjes rond kroegeigenaren tot het onderzoeken van en toetreden tot een cult. Hier kun je echt uren en uren mee bezig zijn. Die uren komen bovenop de toch al best tijdrovende campagne, en boven een collectie andere zijmissies waar je over het algemeen meer aan hebt dan de losse zijmissies.
/i/2000560315.jpeg?f=imagenormal)
Zo zijn er in Parijs allerlei vreemde tekens te vinden. Die tekens staan telkens voor een serie raadels. Je begint op een bepaald punt en moet aan de hand van een raadsel steeds op zoek naar een volgend punt, tot je bij het laatste punt van zo'n ketting een fragment van een achttiendelige puzzel krijgt. De raadsels zijn allesbehalve makkelijk. Een beetje kennis van Parijs is niet eens aan te reden, maar misschien zelfs wel een vereiste. Lukt het je toch een moeilijk raadsel op te lossen, dan is het gevoel van voldoening extra sterk, maar voor het zo ver is ben je soms best even aan het zoeken en puzzelen. Het is echter wel voor een goed doel. Heb je alle achttien fragmenten gevonden, dan kun je in de kelder van je thuisbasis in Parijs, het Café Theatre, een speciaal armor krijgen.
Schuilplaats upgraden
Dat Café Theatre ligt recht boven de schuilplaats van de Assassins in Parijs, en nadat Arno is toegetreden tot de Assassins kan hij de leiding over het café overnemen. Door het vervallen pand stukje bij beetje te renoveren komen er nieuwe Café-missies bij, en door die missies te volbrengen komt er meer geld binnen. Net als in voorgaande games is dit zeker later in het spel een uitstekende manier om geld te verdienen. Dit trekt trouwens uiteindelijk het economische systeem in het spel een beetje onderuit. Het heeft immers niet echt veel zin om kistjes te zoeken en daar een paar honderd Livres uit te halen, als je in je Café elk kwartier tientallen duizenden Livres kunt ophalen.
Met het hoofdverhaal, de coöp-missies, de Paris Stories, de Café Theatre-missies en het jagen op fragmenten biedt Unity al een gigantische bak content. Nog meer? Dat kan. Arno wordt al snel door een lokale rechercheur 'ingehuurd' om hem te helpen met moordraadsels. Bij die missies verandert Arno in een heuse detective. Je onderzoekt de plaats delict, praat met verdachten en getuigen en wijst uiteindelijk iemand aan als dader. Ook gewoon op straat kan Arno zich van zijn beste kant laten zijn. Het Parijs van eind achttiende eeuw is geen vriendelijke plek. Om de haverklap kom je straatcriminaliteit tegen. Op dat moment ingrijpen levert je Creed-punten op, en als je het vaak genoeg doet, kun je er ook nog flinke geldbonussen mee verdienen.
Clubs
Het is moeilijk te zeggen hoeveel content Unity precies bevat. Het is bijvoorbeeld ook mogelijk om in-game een club op te starten en daarmee allerlei dingen te doen. Waarschijnlijk haalt Unity hier nog extra herspeelwaarde vandaan. Dat moet haast wel, want bij het uitspelen van het hoofdverhaal waren we, wat onze Assassin-rang betreft, nog lang niet bij de hoogste rangen in de buurt. Het is dan ook niet echt mogelijk om aan te geven hoeveel uur je in Assassin's Creed: Unity zou kunnen stoppen, en dat is een flink compliment voor de ontwikkelaars.
Bugs en slordigheden
Het hebben van een mooie, nieuwe engine en heel veel content lijkt echter ook een keerzijde te hebben. Unity is een verschrikkelijk uitgebreid en compleet spel, maar in de afwerking allesbehalve perfect. Bij het testen bleek er zelfs nog een behoorlijk aantal bugs in de game te zitten, variërend van vreemde maar onschuldige grafische foutjes tot bugs die zorgden voor crashes. Een Day One-patch zal, zo meldde Ubisoft, een deel van die bugs bestrijden, maar niet alles zal in de eerste periode al helemaal gladgestreken zijn. Wellicht inderdaad een gevolg van het hebben van zoveel content, maar toch: slordig. Beoordelingen geven we natuurlijk pas op de laatste pagina, maar om maar even op de zaken vooruit te lopen: het zijn deze foutjes die Assassin's Creed de hoogste score kosten.
Ook een aantal van de nieuwe features kan nog wel wat zorgvuldiger worden geïmplementeerd. Het vernieuwde free-running-systeem werkt beter dan voorheen, maar nog steeds snapt het spel niet wat je nu precies wil, waardoor je soms een paar seconden bezig bent om in een raam te klimmen. Het sluipen en dekking zoeken achter objecten werkt soms heel handig, maar af en toe begrijpen vijanden niet helemaal wat er aan de hand is als Arno zich om een hoekje verschuilt. Ze rennen hem dan straal voorbij, ondanks dat ze weten dat hij er zit. Stuk voor stuk geen al te grote of irritante problemen, maar wel degelijk slordigheden die je liever niet in je game hebt.
Unity als basis
Dat valt Ubisoft aan te rekenen, en dat doen we dus ook. Het zijn echter ook typisch dingen die richting een volgende game gladgestreken kunnen worden. Assassin's Creed II: Brotherhood wordt door velen gezien gezien als de beste Assassin's Creed-game tot nu toe. Die game zou niet hebben bestaan zonder Assassin's Creed II, waarin Ubisoft nog de nodige foutjes maakte. Brotherhood was een perfectionering van het sterke, maar minder goed afgewerkte deel twee. Als Unity nu op eenzelfde manier de basis vormt voor een equivalent van Brotherhood, dan zijn we daar stiekem alvast heel blij mee.
Conclusie
Assassin's Creed: Unity is indrukwekkend. Ubisoft gaf nog nooit een grotere, uitgebreidere of mooiere Assassin's Creed-game uit, en dat alleen al maakt de game de moeite waard. Fans van de franchise zullen de terugkeer naar een meer klassieke setting waarderen. Parijs is prachtig, zit boordevol landmarks die je kunt verkennen, en er zijn meer binnenlocaties dan ooit. De veranderingen in de gameplay werken over het algemeen goed, en de mogelijkheden op het gebied van het aanpassen van je personage vormen een leuke toevoeging. Datzelfde mag gezegd worden over coöp: een fijne extra die niet in de weg staat van wat Assassin's Creed hoort te zijn: een meeslepende singleplayer-ervaring. Die ervaring wordt in Unity nog wel geplaagd door een aardige collectie grafische bugs, en enkele onderdelen hadden iets zorgvuldiger geïmplementeerd kunnen worden, maar dat doet uiteindelijk weinig afbreuk aan de blijvende indruk die het spel achterlaat. Assassin's Creed: Unity schaart zich wat ons betreft bij dé games van 2014, en biedt de franchise daarmee een uitstekend perspectief richting de toekomst.
Eindoordeel
Redactionele noot: ook wij hebben de berichten uit de Verenigde Staten, waar Unity dinsdag al verscheen, gezien, inclusief de bijbehorende filmpjes waarin een groot aantal bugs getoond werd. Tijdens het testen op zowel de Xbox One-devkit als de normale PlayStation 4 zijn de framerate-problemen en extreme mate van 'pop-in', die te zien is in sommige video's, niet naar voren gekomen. We zijn in onze beoordeling uiteraard uitgegaan van onze eigen waarnemingen, maar wilden de problemen die anderen momenteel met Unity hebben niet onvermeld laten.
:fill(white):strip_exif()/i/1398436825.jpeg?f=thumblarge)
/i/2000560323.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560314.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560322.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560317.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560318.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560319.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000560315.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000560313.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560314.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560315.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560316.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560317.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560318.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560319.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560320.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560321.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560322.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560323.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2000560324.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1398437048.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1403177409.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000577370.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000564179.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/u/483902/crop610d44e85f26a_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/167548/crop5e2883dc97d17_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/1402998526.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1403001998.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000538026.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1402545872.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2001698321.png?f=fpa)
/i/2000627886.png?f=fpa)
/i/1208180593.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2000538027.jpeg?f=fpa)
/i/1206095876.png?f=fpa)
/i/1369231191.png?f=fpa)
/u/85038/mp3-file.JPG?f=community){kind=small}
/u/350096/awesome_smiley_v2.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/232774/megaman%2520blinking%2520eyes.gif?f=community){kind=small}
/u/331213/crop56ef13408ff38_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
/u/475916/Globalstripe%2520Avatar%252060x60.png?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/279862/crop5824e09aaf73c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/127590/crop5cce81c658561_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/327386/crop5be0575b32510_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/121902/woosh.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/251795/Untitled.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/492949/crop627d0c893ea0e_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/228687/crop5de8cb2d41bab_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/16181/images.jpg?f=community){kind=small}
