Panasonic kondigt compacte Micro Four Thirds-camera met flitser aan

Panasonic heeft de Lumix DMC-GF1 aangekondigd. De compacte Micro Four Thirds-camera is de tegenhanger van de Olympus E-P1 en voegt een ingebouwde flitser en de mogelijkheid voor een elektronische zoeker toe.

In tegenstelling tot het retro-ontwerp van de Olympus E-P1 heeft Panasonic voor zijn derde MFT-camera gekozen voor een modernere styling, die aansluit bij de huidige Lumix G-serie en de high-end-compactcamera's van Panasonic. Zo heeft de camera veel weg van de LX3, terwijl de lensreleaseknop rechtsstreeks van de Lumix G1 en GH1 is gekopieerd. De Lumix GF1 en de E-P1 zijn ongeveer even groot; wel is de eerste iets dunner.

Panasonic heeft behalve het uiterlijk ook wat betreft de functionaliteit het ontwerp van zijn nieuwe MFT-camera een andere richting ingestuurd dan Olympus met zijn E-P1. Zo heeft Panasonic de Lumix GF1 van een opklapbare flitser voorzien. Ook levert het bedrijf optioneel een elektronische zoeker die in de flash-hotshoe wordt geschoven en net als de lcd een beelddekking van 100 procent oplevert. Het bijzondere aan de zoeker is dat deze ook negentig graden naar boven is te draaien. Ook is de resolutie van de 3"-lcd met 460.000 subpixels het dubbele van de E-P1. Olympus zou naar verluidt werken aan een opvolger van de E-P1 die ook  over een elektronische zoeker beschikt.

Net als de E-P1 is de Lumix GF1 voorzien van een Live MOS-beeldsensor met 12,1 megapixels en kan de Lumix GF1 720p-video opnemen. Naast de mjpeg-codec van de E-P1 voegt Panasonic ook de mogelijkheid toe om in de camcorderstandaard avchd te schieten. Deze laatste biedt in principe betere videokwaliteit, maar vergt voor nabewerking op de pc meer rekenkracht.

Het autofocussysteem werkt op basis van contrastdetectie en maakt gebruik van 23 scherpstelvelden. Panasonic claimt dat met dit systeem het scherpstellen op een subject slechts 0,3s in beslag neemt. Voor de belichtingsmeting maakt de Lumix GF1 gebruik van 144 'zones'. De E-P1 heeft elf autofocusvelden, maar maakt gebruik van liefst 324 zones voor het berekenen van de belichting. De E-P1 heeft als voordeel dat de mechanische beeldstabilisatie is ingebouwd in de body, terwijl de Lumix GF1 het moet hebben van beeldstabilisatie in de lenzen. Panasonic heeft officieel nog geen adviesprijs en leverdatum vrijgegeven; wel is bekend dat de camera leverbaar zal zijn in de kleuren zwart, rood, zilver, grijs en zilver.

Naast de Lumix GF1 kondigde Panasonic ook twee nieuwe MFT-lenzen aan. De Lumix G 20mm f/1,7 is een zogeheten pancake-lens die slechts 25,5mm lang is en ongeveer 100 gram weegt. Vanwege dit brandpuntafstand en de hoge lichtsterkte is deze lens uitermate geschikt voor straatfotografie. Daarnaast heeft het bedrijf de Panasonic Leica 45mm f/2,8 aangekondigd. Dit is een macrolens met optische beeldstabilisatie, zeven afgeronde diafragmabladen, een asferisiche lenselement en een ED-lenselement. De minimale scherpstelafstand bedraagt bij deze lens 15cm.

Reacties (35)

Ik snap het nut niet van deze camera's:

- zowiezo lomper en groter dan je eigenlijk zou willen
- duur
- het is geen spiegelreflex, dus traag
- sensor is kleiner dan slr, dus meer ruis

1 klein voordeel:
- verwisselbare lenzen maar het aanbod is (nog) beperkt en zijn waarschijnlijk duur

@Bryne
Het sterke punt zijn de verwisselbare lenzen. Het argument compacter dan een DSLR vervalt al voor een groot stuk als je met extra lenzen begint te sjouwen. Ook is niet zo compact als een echte compact.

Los van dit zou ik nooit een DSLR ruilen voor dit. Het is in kwaliteit misschien geen sterke stap achteruit, maar wel als 'fotografische beleving'. Je stapt af van door te lens te kijken en 'BAM' je hebt de foto terug naar via een schermpje op een afstandelijke manier naar het onderwerp kijken en een foto nemen. Hoe snel het ook mag zijn, je hebt nooit de snelheid van een (D)SLR.

Ik zie niet wie het publiek voor deze camera moet zijn:

- niet voor fotografen want die sleuren liever met hun SLR om de reden hierboven gegeven en de kwaliteit

- niet voor point-and-shoot: omwille van te duur en toch niet compact

Misschien voor de foto enthousiast die 2x zal nadenken en voor die prijs liever een instap slr koopt

Misschien als backup camera voor de fotograaf, die waarschijnlijk toch een goedkopere body zal kopen als backup.

Sorry maar ik zie het niet....

[Reactie gewijzigd door DinoBe op 2 september 2009 13:43]

Als je goed zou lezen èn zou nadenken, had je het antwoord op je vraag al gevonden. Voor mij is deze ontwikkeling iets, waar ik al jaren op heb zitten wachten:

Een camera, die compact genoeg is om vrij eenvoudig mee te kunnen nemen en qua kwaliteit en gebruiksmogelijkheden niet of nauwelijks onderdoet voor een D-SLR.

Inderdaad, deze camera's zijn duidelijk groter dan een eenvoudige point and shoot camera, maar ook weer significant kleiner dan een D-SLR (de vergelijking met de telefoon ga ik wijselijk niet aan, omdat die geheel lam slaat). Het formaat wijkt niet sterk af van bijvoorbeeld een Canon G10 of G11.

De kwaliteit zal niet echt minder zijn dan een instap D-SLR, zeker niet met lenzen uit de Leica stal. De sensor is inderdaad iets kleiner, maar is dan ook (naar hedendaagse begrippen) niet ram-vol met pixels gestouwd. Ten opzichte van een klassieke compact is de sensor echter een flink stuk groter. Dit zal zeker voordelen opleveren in de te bereiken scherptediepte en ruis bij hogere ISO waarden.

Een aardige waarde, om dit aan te staven is de pixeldichtheid, die dpreview in zijn overzichten vermeld. Enkele voorbeelden:
Olympus Stylus 9000: 43 MP/cm²
Canon Powershot G10: 34 MP/cm²
Canon Powershot G11: 23 MP/cm²
Panasonic Lumix DMC-GF1: 5 MP/cm² (uit dit bericht)
Olympus E-620: 5,1 MP/cm²
Canon EOS 1000D: 3,1 MP/cm²
Canon EOS 5D Mark II: 2,4 MP/cm²

Het sensorformaat lijkt langzaam aan te slaan, waardoor het aantal beschikbare lenzen denk ik snel zal groeien.

Voor mijzelf hoop ik, dat Canon zich bij deze trend aan zal sluiten. Een Canon variant biedt mij de mogelijkheid accessoires (lees flits) te blijven gebruiken (ik heb nu een G9, waarover ik overigens behoorlijk tevreden ben).

@DinoBe (nogmaals)
Qua snelheid zal deze zeker niet onderdoen voor een instap D-SLR (3 fps in continuous drive wordt echt niet verbeterd door een instap D-SLR). Als jij lekker door de lens wilt kijken, moet je dat vooral doen. Ik vind het eerder een beperking. Dat meer mensen dat vinden zie je aan het in toenemende mate inbouwen van live-view mogelijkheden in D-SLR camera's.

Zelfs voor een pro-fotograaf kan dit type camera een interessante toevoeging zijn. Hoeveel fotografen hadden vroeger niet een Leica M6, omdat die compacter was dan hun SLR uitrusting, zonder dat ze zeer grote concessies aan de kwaliteit moesten doen.

[Reactie gewijzigd door Bryne op 2 september 2009 13:56]

Deze camera's zitten inderdaad tussen de compacts en de dSLRs in, maar je moet niet vergeten dat er ook echte nadelen zijn.

Een schermpje ipv een zoeker zal onder sommige hoeken inderdaad handig zijn, maar bijvoorbeeld bij fel daglicht weer helemaal niet. Daarnaast is een LCD-scherm toch veel minder geschikt om de scherpte te checken dan een optische zoeker. Verder zal de traagheid vooral in de AF zitten en niet in het aantal FPS. Contrast AF is gewoon relatief traag; een euvel waar ook alle dSLRs met LiveView aan lijken te lijden.

Maar goed, deze camera is door zijn grote draagbaarheid (t.o.v. dSLR) natuurlijk interessant en ondanks tekortkomingen is de beeldkwaliteit nog altijd beter dan een compact. Veel belangrijker is natuurlijk nog dat de verwisselbare lenzen je meer mogelijkheden geven en veel meer kwaliteit dan een compact met vaste (zoom-) lens.

Ik zie zelf een dergelijke camera wel zitten voor familie kiekjes en straatfotografie en dat soort zaken. Als je even onopgemerkt een kiekje wilt maken van iemand zonder meteen een bonk dSLR + ditto lens in iemands gezicht te duwen. De cropfactor (vaak rond de 2x) is overigens wel een puntje bij dit soort camera's lijkt me. Enerzijds handig voor (onopgemerkte) portretjes, maar het maakt groothoek redelijk onmogelijk wat ik wel weer jammer vind voor straatfotografie.

De cropfactor (vaak rond de 2x) is overigens wel een puntje bij dit soort camera's lijkt me. Enerzijds handig voor (onopgemerkte) portretjes, maar het maakt groothoek redelijk onmogelijk wat ik wel weer jammer vind voor straatfotografie.

Er passen niet (zonder adapters) kleinbeeldlenzen op, dus alleen met adapters en oude lenzen heb je last van de cropfactor.

Omdat er geen spiegel in dit ding zit is het zelfs eenvoudiger om groothoeklenzen te maken omdat er niet per sé gebruik gemaakt hoeft te worden van het retro-focus concept. De meeste groothoeklenzen zijn in principe namelijk omgekeerde telelenzen om zodoende tussen vatting en sensor genoeg ruimte over te laten voor de spiegel. Bij mFT is dat niet nodig.

Het controleren van de scherpte vooraf gaat (bij de Panasonic G serie) vaak zelfs makkelijker dan bij veel DSLR's (met name diegenen met een wat minder grote optische zoeker), omdat je het scherp te stellen gebied automatisch sterk kunt laten uitvergroten.

Controleren van scherpte achteraf is uiteraard vergelijkbaar bij beiden.

The Panasonic LUMIX DMC-GF1 will be available in early October 2009 with the option of two kits – both with a suggested retail price (SRP) of $899.95.

Stevig prijsje,

Misschien toch maar een D-SLR ???

D-SLR zijn lompe toestellen, vergis je daar niet in. deze panasonic zitten een beetje tussen compact camera en D-SLR in dus misschien een handzaam alternatief. maar een camera in een mobiele telefoon (iphone) blijft het handigst omdat je die altijd bij je hebt.

Wat draagbaarheid betreft komt dit toestel in de buurt van de Canon G10, die ook veel gebruikt wordt als tweede camera naast een DSLR. Het gebruiksgemak ligt dus ruim boven dat van een DSLR, maar is een stuk minder dan een camera op een mobiele telefoon. Het verschil in fotografische kwaliteit is daar ook naar.
Het interessante aspect van deze camera is dat het beter geschikt lijkt voor sociale fotografie, vooral dankzij de ingebouwde flits en de de sneller autofocus.

Eigenlijk zou de G10 de ideale 'straat' camera moeten zijn: kan je nog in je zak steken, lekker robuust en heeft een zoeker, onmisbaar voor het snelle werk en werken in fel licht. Helaas geplaagd door beroerd slechtlicht gedrag, en in sociale fotografie flits je allen als het echt niet anders kan, ik tenminste.

De LX3 gedraagt zich fantastisch in slecht licht, heeft Leica glas, maar mist zoeker en een echte portretlens stand, een 90 equiv heb je toch echt vaak nodig. Zo'n verrukkelijk cameraatje dat je hem er gewoon bij wil houden, maar dat is 'm toch ook niet.

Er worden steeds leukere compact camera's gemaakt, maar de digitale "M3-killer" is er nog niet. Dat zou wat mij betreft een soort G10 moeten zijn, met een sensor a la LX3 (ruisgedrag boven pixelcount), en een vatting die Echt Mooi Leica Glas pakt, en stabilisatie in de body. En wel voor een gewone-mensen prijs alsjeblieft, voor het glas wil ik wel bloeden, maar drie maandlonen voor een M8 body wordt me wat te wild.

Het gebruiksgemak ligt dus ruim boven dat van een DSLR, maar is een stuk minder dan een camera op een mobiele telefoon.

Verwar je gebruiksgemak niet met draagbaarheid? Dat zijn in mijn optiek twee heel verschillende zaken!

De suggested retail price ligt altijd boven de daadwerkelijke marktprijs. De GF1 zal qua prijs vergelijkbaar zijn entry-level DSLRs zoals de Canon 500D, Nikon D5000, Olympus E-620. Voor foto-enthousiastelingen is een echte DSLR een veel betere keuze, maar er zijn genoeg mensen die een compacte camera willen zonder tegen de kwaliteitsproblemen van een point & shoot aan te lopen.

Nieuw = duur, over een maand of 8 wordt het wel goedkoper.

Misschien toch maar geen D-SLR?
Wanneer je van plan bent een compact camera te kopen valt een D-SLR al snel af niet?
Ik wordt een beetje moe van al die kenners welke maar blijevn volhouden dat je beter een DSLR kan kopen wanneer een compact camera qwa prijs in de buurt komt van een (vaak alleen body) van een SLR.

Ansel Adams en vele professionele fotografen met hem maakte prachtige foto's ver voor het tijdperk van de d-SLR fotografie.

Een Leica M8 heeft ook een stevig prijskaartje en dat mag best voor een kwalitatief hoogwaardige compact...

Ik ben verbaasd moet ik zeggen door de vele reacties die deze camera meteen afschilderen als een slecht compromis tussen een DSLR en een compactcamera. Het compacter zijn van deze camera's betekent immers helemaal niet dat deze per definitie minder performant zijn dan de "echte" DSLR's.

Met de enorme snelheid waarmee electronica evolueert, kan ik me immers makkelijk inbeelden dat op een dag (die misschien niet zover af ligt) de beeldkwaliteit van een electronische zoeker equivalent zal zijn aan deze van een optische zoeker. Natuurlijk kan je argumenteren dat je nooit echt hetzelfde beeld zal hebben met een electronische zoeker in vergelijking met een optische zoeker. Maar aan de andere kant zijn de voordelen alles behalve klein, zoals:
- dankzij het feit dat de (wegklapbare) spiegels en prismas overbodig zijn geworden, bevat de camera een stuk minder bewegende onderdelen, lees: wint ze aan betrouwbaarheid
- dankzij het feit dat de (wegklapbare) spiegels en prismas overbodig zijn geworden, kan de camera een stuk compacter worden gebouwd zonder enig verlies in kwaliteit
- dankzij het feit dat de (wegklapbare) spiegels en prismas overbodig zijn geworden, kan de lens veel dichter tegen de sensor worden ge-positioneerd, wat toelaat om kwalitatief betere lenzen te ontwerpen die compacter en bovendien ook goedkoper zijn)
- dankzij het feit dat de (wegklapbare) spiegels en prismas overbodig zijn geworden, heb je geen last meer van de beperkingen die het resultaat zijn van een klappende spiegel (storend geluid, geïnduceerde trillingen, het even onderbreken van het zichtveld)
- je ziet permanent "wat de sensor ziet" inclusief alle gekozen instellingen (diafragma, sluitertijd, witbalans,...) en niet meer enkel wat jouw oog ziet. Wat je een beter inzicht geeft in hoe de foto er uiteindelijk zal uitzien voor je ze hebt gemaakt. En daar draait het uiteindelijk toch allemaal om.

Ikzelf gebruik o.a. om bovenstaande redenen al jaren een Sony R1 (zogenaamde bridge camera, vaste lens, digitale zoeker, APS sensor). Dit toestel vertoont zeer zeker een aantal gebreken, waaronder een tragere scherpstelling, alsook een lagere resolutie electronische viewfinder). Maar deze gebreken zijn problemen van "electronische" aard en verbeteren dus met rasse schreden. Het beste bewijs is dat huidige vergelijkbare camera's, zoals deze in dit artikel, deze gebreken eigenlijk al (bijna) niet meer vertonen.
Behalve dus de genoemde voordelen, is één van de andere redenen waarom ik vasthoud aan deze intussen bijna prehistorische camera en niet overschakel op een DSLR, het feit dat ik dus wacht op de omschakeling van optische naar electronische zoekers. Wat, gezien bovengenoemde reden, zal leiden tot een nieuwe generatie lenzen die ontworpen zijn om veel dichter bij de sensor te staan, met alle voordelen vandien. En ik dus geen zin heb om op dit ogenblik te investeren in lenzen die ontworpen zijn voor een probleem dat (bijna) niet meer bestaat. Laten we immers niet vergeten dat de hele bestaansreden van de ingewikkelde opklapbare spiegels en prismas juist is dat fotografen willen zien "wat de lens ziet" en niet wat je ziet door een klein onafhankelijk "venstertje". Maar als je kan kiezen tussen zien "wat de lens ziet" en zien "wat de sensor door de lens ziet inclusief alle gekozen instellingen", wat zou je dan kiezen?

Wat mij betreft luiden deze toestellen dan ook de toekomst in van de digitale fotografie. Al kan ook ik me vergissen natuurlijk.

[Reactie gewijzigd door SurfHenk op 2 september 2009 14:30]

Zo enorm is het haalbare kwaliteitsvoordeel voor lenzen met een korte registerafstand (niet-retrofocus) nou ook weer niet hoor. De Leica M lenzen zijn wel kunststukjes, maar de meesten zijn wel gruwelijk duur. Het verschil is voor het gros van de serieuze fotografen nooit een reden geweest om voor (al dan niet digitale) meetzoekers te kiezen ipv DSLR of ander formaat.

Fabrikanten van meetzoekerlenzen hebben zich altijd op een niche gericht. Met mFT zouden deze lenzen in veel grotere aantallen geproduceerd kunnen worden, wat absoluut voordelen op kan leveren omdat het moeten ontwerpen van retrofocus-lenzen toch wel een behoorlijke beperking is, vooral voor de grootte van de lenzen. Want bedenk wel dat er veel meer glas nodig is om een retrofocus-lens dezelfde kwaliteit te kunnen laten bereiken als een symmetrische(re) lens.

Ik weet trouwens niet hoe lang het gaat duren voordat het gros van de mFT lenzen ook echt niet-retrofocus ontworpen zullen worden. Er komen natuurlijk ook extra problemen bij kijken zoals purple fringing (licht valt onder een grotere hoek op de sensor) en er is een hele bak kennis aanwezig over het goedkoop produceren van retrofocus-lenzen waardoor lenzen voor dit systeem eerst nog afgeleiden van oude ontwerpen zullen worden.

Tenzij Leica zich er meer mee gaat bemoeien natuurlijk, alleen dan zullen het eerst nog de dure niche-lenzen (pancake, groothoek, vast brandpunt) zijn.

Als ze daar een Tri-Elmar bij doen (3 standen 35-50-90 en ), ben ik om, dan maar een jaartje niet op vakantie.

Maar dat is een beetje het punt. Veelbelovend, zo'n vatting, maar zo heel veel is er niet te beleven aan lenzen. Weinig keus. Op zich geen slecht spul, ook niet hyper, en geen speciale dingen als supertele of shift. mFT wordt pas echt interessant als het lenzen aanbod ook echt interessant wordt

Preview hier.

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 2 september 2009 12:05]

Zal wel met de prijs ongeveer hetzelfde komen te liggen als de Olympus Pen rond de €700,

Een zeer goed alternatief voor de compact camera. Alleen heb je voor deze prijs ook een normale slr van Canon of Nikon.

Ik ben echt geweldig enthousiast over het 4/3 concept.
Ik zie de GF1 als de camera die mijn Canon spiegelreflex gaat vervangen. Ik heb de Canon nog geen jaar maar de camera wordt veel te weinig gebruikt omdat ik hem gewoon te groot vind. Elke keer weer pak ik toch mijn compact mee, deze cam zou dus veel vaker meegaan oftewel altijd. Een beetje kwaliteit 'inleveren' heb ik er ook wel voor over.

Ik mis de stabilisatie die de Pen EP1 heeft, als deze dat ook had gehad was het de ideale camera voor mij. Jammer dat Oly en Pana niet samen een m4/3 maken

Veel van de Panasonic objectieven hebben ingebouwde beeldstabilisatie, dus zolang je daar bij blijft is er niets aan de hand. Maar het jammere is dat een van de grote voordelen van m4/3 is dat je zo ongeveer iedere lens er aan kunt hangen mits je maar over de juiste adapter beschikt. Met een E-P1 kun je zo al die oude lenzen gestabiliseerd gebruiken, iets dat met de Panasonic m4/3 bodies niet gaat lukken.

In de tekst staat:

De E-P1 heeft als voordeel dat de mechanische beeldstabilisatie is ingebouwd in de body,

Dit soort camera's zijn oa bedoeld voor mensen die nu een compact hebben en twijfelen om een SLR te kopen.
De drempel voor dit soort consumenten zijn:

- Complex menu-structuur
- Te groot
- De looks van de camera

De consument wil iets hebben waar ze al mee bekend mee zijn en uiteraard waar ze makkelijk mee kunnen werken.

Of mensen die al een dslr hebben, en er eigenlijks iets kleins zoeken voor erbij, maar niet zo'n stap achteruit willen naar een 'echte' compactcamera

't is dat dit soort camera's nog stevig aan de prijs is, maar ik zou naast mn dslr wel erg graag een hele compacte camera (tov. dslr) willen hebben met een grote sensor.

Ik loop nu altijd rond met een dslr in m'n rugzak, maar wil in plaats daarvan een compact. Maar dan wel een met spotmeting en handbediening. Deze is me dan weer te duur, vond ik van de E-P1 ook, dus ik neig nu toch naar de LX3...

LX3 is echt een genot om mee te spelen, maar denk wel even na of je met het beperkte zoombereik (24-60 equiv) kan leven. Ik mis echt een (klein) stukje tele. Voor mij meer dan gecompenseerd door wat je met dat ding in krap licht kan doen, maar voor jou misschien niet.

Wederom mis ik gps in dit soort nieuwe topmodellen.

Waarschijnlijk omdat:
a. maar een klein deel van de markt erom vraagt
b. het maar beperkt (want alleen buiten) bruikbaar is
c. ze toch al moeite hebben voldoende opnames uit een acculading te krijgen

Leuke toestellen, maar wat zien die laatste 2 (of eigenlijk 3) er uit als oude camera's. Wel grappig, zo'n retro-style. De specificaties zijn natuurlijk wel veel beter dan die oude (filmrol) toestellen.

Vind ik wel meevallen... ze zijn kleiner en compacter geworden en daardoor zal het meer hoekig worden. Misschien vanwege de grote lens (ivm compactcamera's) lijkt het op een oude camera.

dus lijkt het op een oude camera waar nog een rolletje inging....