Verslavingsexpert: games zijn op zich niet verslavend

Volgens verslavingsdeskundige Keith Bakker zijn games niet verslavend. Alleen een groep mensen die van zichzelf vatbaar zijn voor verslavingen, lopen het risico om aan een computerspel verslingerd te raken.

Bakker, zelf een ex-verslaafde, meent dat ongeveer twintig procent van de samenleving vatbaar is voor verslaving. Daarbij maakt het volgens hem niet uit of ze aan drugs of alcohol beginnen, of aan gamen. "Het is hetzelfde als met drugs gebruiken", zei Bakker op het Nationaal Gaming Debat 2008 in De Balie in Amsterdam. "Ik ben vatbaar voor verslaving, ik kan geen drugs gebruiken. Maar als jij dat wel kunt, good for you!"

Volgens Bakker is het niet zo dat bepaalde spellen 'hoofdschuldig' zijn. "Wel is het zo dat we in onze kliniek alleen mensen hebben gehad die verslaafd waren aan World of Warcraft of Counter-Strike. Dat zijn games die in principe niet uit te spelen zijn. Het is als seks zonder orgasme; geen wonder dat die kids gefrustreerd zijn!" Desondanks weigert Bakker die games extra verslavend te noemen. Het zijn simpelweg de populairste games en die worden dus ook door relatief veel gamers gespeeld.

Bakker kreeg bijval van Jeroen Jansz, hoogleraar communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en gespecialiseerd in de invloed van games. "Games veroorzaken geen verslaving, maar er zijn inderdaad groepen die vatbaar zijn voor gamesverslaving", zegt Jansz. "Het probleem wordt altijd gezocht in de games, maar je moet het juist bij de gebruikers zoeken." De theorie dat geweld door het spelen van games veroorzaakt kan worden, doet Jansz af als onzin. "Games veroorzaken niet een bepaald gedrag. Met iemand die mensen begint neer te schieten is meer aan de hand dan dat hij alleen een spel heeft gespeeld", aldus de UvA-professor.

De belangrijkste oorzaak van gamesverslavingen moet volgens Jansz in de opvoeding gezocht worden. "De oorzaak zit voor een deel in een opvoedingsprobleem. Ik spreek op ouderavonden veel ouders die niet begrijpen wat een game inhoudt, er heerst veel onwetendheid." Jansz is niet de enige die dit probleem waarneemt. Digibewust heeft gisteren de website weetwatzegamen.nl gelanceerd, waar ouders informatie kunnen vinden over de games die onder jongeren populair zijn.

Reacties (58)

[hetisik]

Dat is die ene kerel van het programma, van Etter tot Engel. Iemand met veel praktijk ervaring en theoretische kennis.
Je ziet dat met meer dingen dat zij eigenlijk niet de boosdoener zijn, maar wij zelf eigenlijk.
Ik bedoel, een object legt jou geen gedachten op, dat doe jij zelf. De wereld ziet eruit zoals hij eruit ziet, maar hoe jij het intrepreteert, dat ligt ook aan jou.
Hetzelfde dus ook voor vedeo games. De oorzaak ligt er al en dat is het karakter dat jij hebt om op bepaalde dingen te reageren, alleen om dat karakter naar boven te brengen, moet er wel een object zijn dat die bepaalde karaktertrekken aanspreekt, waardoor je dus een vicieuze-circel start.
Maar wat ik denk dat keith bakker probeert te zeggen. Dat de verslaving voor spellen niet zo groot is als men denkt/zegt/suggereerd omdat de meeste mensen vaak weer op zichzelf van die 'verslaving' af kan komen. De mensen die écht daadwerkelijk tot verslaafde zijn te rekenen, zijn mensen die alleen met hulp van anderen (externe hulp) van hun 'gewoonte' af kunnen komen. En zou men de meeste gameverslaafden eigenlijk helemaal niet tot verslaafden kunnen rekenen!

[Joosie200]

Of het inderdaad zo is dat 20% van de samenleving vatbaar is voor verslaving, weet ik niet. Ben niet afgestudeerd op psychologie, dus ik zou het niet weten. Maar ik kan me er wel in vinden. Want met zijn allen zijn we ergens vatbaar voor. En het is inderdaad niet de game die verslavend is, maar het is een combinatie van dingen. Zolang je niks doet in de game raak je er ook niet verslaafd aan. Ga je je er echter in verdiepen en intensief mee bezig houden, dan wordt je inderdaad sneller vatbaarder om er een verslaving aan over te houden. Elk iets heeft wel een bepaalde verslavingsfactor. Maar het is afhankelijk van de persoon in hoeverre die verslavingsfactor invloed gaat hebben op diezelfde persoon.

En zelfs al speel je 2 jaar lang World of Warcraft, steevast elke dag. Dan nog maakt het een verschil of dat je naast elke dag WoW spelen ook andere dingen doet. Want als je naast elke dag WoW/CS spelen ook nog bezig houdt met hobbies/vrienden/dingen in dagelijks leven noem ik het geen verslaving. Natuurlijk speel je het wel continue op een regelmatige basis. Maar dan nog is het geen verslaving. Verslavend zal het pas zijn als je niet meer zonder kan, zoals bij een sigaret. Maar daar zorgt de nicotine voor en bij games heb je niet zoiets wat de nicotine van de sigaret wel heeft.

En zolang je er dus zonder kan ben je imo niet verslaafd. En dat geldt in het algemeen, maar in dit artikel hou ik het op games. Ik mag graag elke dag gamen, doe ik niet want ik kom er niet elke dag aan toe of heb er zin in. Maar tijdens vakantie game ik nauwelijks, simpelweg omdat ik geen zin heb mijn consoles/games mee te slepen. Zelf kan ik er prima een tijd zonder, maar aan de andere kant kan ik ook gemakkelijk als ik niks anders te doen heb 6 uur non stop gamen. Geen probleem, noch van lang gamen noch van een tijd niet gamen. Kan het allebei even prima

[Anoniem: 172169]

Hmm, ik denk dat drugs ook niet verslavend zijn, maar hetgeen wat het met je hersenen doet de bepaling is in hoeverre het verslavend is. Hetzelfde zal wel met games het geval zijn, maar dit is door persoonlijke smaak en niet zozeer door fysieke gelijkheid bepaald.
(Dat wil zeggen, iedereen wordt high van coke snuiven en na een paar keer is iedereen in meer of mindere mate verslaafd aan de effecten van coke, niet zo bij games dus want als je een spel niet leuk vind raak je er ook niet verslaafd aan).

Wat ik wel eerlijk moet zeggen is dat sommige games me echt een 'rush' kunnen geven, een feelgood moment vol adrenaline, en dat had ik natuurlijk toen ik nog jong en onbedorven was natuurlijk veel meer. Met zwetende handen achter zo'n ding zitten tot in de kleine uurtjes.
Dat feelgood moment zal me niks verbazen als dat een stoot endorfine is die als het ware door mijn hersenen als beloning voor wat ik bereikt heb losgelaten wordt.
En daarvan kan ik me voorstellen dat dat heel erg verslavend kan zijn.
Dan nog, zijn games an sich absoluut niet verslavend en zelfs behoorlijk smaak gebonden.
Het is zelfs afhankelijk van de gamer's fanatiekheid of hij/zij een kick kan krijgen van een game waar hij/zij met de tijd verslaafd aan kan raken.

Maar games opzichzelf verslavend ? nee... daar geloof ik ook niet in.

[Anoniem: 141390]

Mijn mening is gewoon hetzelfde als met bepaalde sporten:

ALS de game (of de sport) je echt ligt, dan kan het best zijn dat je er wel bepaalde dingen voor laat opzij liggen en je kiest voor de game.

Wil dat zeggen dat alle games verslavend zijn? Nee.

Maar de juiste game bij de juiste persoon kan wel heel nare sociale effecten met zich meebrengen. (net zoals bepaalde drugs overigens)

Wat ik nogal vaak tegenkom is dat de ouders het goed vinden als de kinderen tot hun 12jaar ofzo "op de pc bezig zijn" (want dan zijn ze lekker rustig in huis) maar van hun 12-16 krijgen ze de kinderen er zonder ruzie niet meer vanaf.

Andersom zie je wel dat deze kinderen naast het spel vaak een heel doorgedreven interesse hebben in alle pc-matige bezigheden (programmeren, hardware, tweaken, ...) en op school in deze vakken ook uitmunten.

[666pack]

Voor zover ik weet word ons 'gevoel' bepaald door verschillende stofjes in onze hersenen.
Bepaalde drug worden specifiek gemaakt om bij inname je lichaam idioot hoge doseringen van bepaalde stofjes aan te laten maken.
Gelukkig kleven er altijd wel weer nadelen aan drug.
Zoals de kosten, de kater, de maatschappelijke verwerping ervan.
In het dagelijks leven zullen al die stofjes ook aanwezig zijn in je hersenen.
Schrik je je kapot dan zal er een stoot adrenaline door je hersens gaan.
Win je de jackpot dan zal er waarschijnlijk ook wel een lading endorfine doorheen gejaagt worden. Ik noem maar wat stofjes, ik heb daar niet voor gestudeerd. (Ik heb nergens voor gestudeerd dus eigenlijk blaat ik maar wat in de ruimte, schaam je niet om me te verbeteren/aan te vullen)

Uit ervaring kan ik zeggen dat ik bij het spelen van een goed spelletje ctf best wel een adrenaline stoot door mijn lichaam krijg als ik de vlag na een paar goede schotenwisselingen veilig bij de basis breng. Ieder spel zal zo zijn effecten hebben op het menselijk lichaam. Hoogstwaarschijnlijk meer als het kijken naar de tv aangezien gamen intensiever is.

Mensen willen die gevoelens (ten gevolge van die stofjes in je lichaam) hebben.
het relaxte van tv kijken. de spanning van sport en gamen, de euforie van winnen bij gokken. Het word pas een verslaving als er ook nadelige gevolgen bij komen kijken.
Nog erger, als je die nadelige gevolgen niet onder ogen wilt zien of gewoon negeert.
En als laatste door die nadelige gevolgen je je eigen terugtrekt in je verslaving.

[LinuX-TUX]

Ik weet niet of ik ooit game verslaafd ben geweest, aangezien er kort geleden ergens een link op Tweakers of GoT naar boven kwam waar iemand rond 72 uur in 7 dagen had zitten gamen, maar ik ben wel heel erg fanatiek geweest rondom mijn puberteit. (misschien dat ik in een regenachtige vakantie daaraan heb kunnen tippen, maar voor de rest niet)

Gelukkig heeft mijn full-dedication op IT gebied z'n vruchten afgeworpen en ben ik toen ik op de hogeschool zat, bij een stage terecht gekomen in Italie tijdens de winterspelen, waar ik opeens niet meer een spelletje kon spelen en gedwongen werd om op een ander niveau te werken.

Sindsdien is gamen meer een keuze geworden dan een routine en 'verslaving'.

Sowieso vond ik de stelling altijd al debiel dat actie-spelletjes aggressief gedrag zouden kunnen veroorzaken. Naar eigen ervaring:
• Ja tuurlijk gaat het een keer niet lekker, en knijp je je muis aan stukjes of sla je wat van het bureau of sla je de aan/uit knop van het scherm kapot
• Tuurlijk kan het zijn dat je zusje/moeder naar binnen komt en dat je ze wegsnauwt omdat ze 1 of ander lulverhaal aan je willen ophangen wat totaal irrelevant is (sorry, maar als ik dat bij een willekeurige hobby/activiteit bij hen terug zou doen, wordt dat ook niet geappricieerd)

Dan ga ik ter vergelijking ook nog even terughalen: Geloven, zoals de islam/christenen, veroorzaken aggressief gedrag. (jihad/kruistocht)

Het is eigenlijk dezelfde vergelijking, met de volgende condities waarbij een persoon:
1) Zo open en gevoelig moet zijn om totaal daarin op te gaan tot in extremen aan toe
2) Daadwerkelijk in staat is uit te voeren

Terugkomend op het artikel, ben blij dat hij en (aan de reacties te zien) velen anderen nu ook eens een andere kijk naar de zaken hebben, goede ontwikkeling

[_Thanatos_]

Jaaa, komt er een achter. Alcohol en nicotine, dat is pas verslavend. Maar doet de regering dáár wat aan? Nee natuurlijk niet, want daarmee kunnen ze vet cashen. Games verdienen ze alleen de verplichte BTW en invoerboete op. Dat is een schijntje vergeleken met de huidige accijnzen.

Games verbieden kan sowieso niet. Want dan moet je alle games verbieden, inclusief patience en mijnenveger. De mate van verslaving van games kun je nml alleen vaststellen door het uit te proberen, en met een wet tegen verslavende games zou dat onethisch en dus verboden zijn. Mooi, een wet die zichzelf zo uitsluit

[Reactie gewijzigd door _Thanatos_ op 22 juli 2024 19:38]

[HanslH]

Voor verslaving kan je verschillende definities ophangen, het is tenslotte maar een woord wat we verzonnen hebben. Als je er voor kiest een leven te leiden in een spel zonder einde in plaats van de geurige en kleurige echte wereld dan denk ik meer dat er sprake is van een situatie waarbij je controle over de werkelijkheid zo teleurstellend is dat je de gebrekkige pseudorealiteit van een game prefereert. Dat klinkt een beetje zwaar maar het is maar net wat voor vormen het aanneemt. Een soap zonder einde kijken (waar de dames heel goed in zijn) is ook slechts een onschuldig escapistisch vermaak totdat het er 12 per dag worden.

[Mar2zz]

Het lijkt wel alsof er voor veel gamen eerder geroepen wordt dat iemand verslaafd is, alsof de definitie anders is.
Deze definitie gaat niet op voor andere hobby's waar veel tijd in kan zitten: voetbal, vissen, tv kijken, boeken lezen etc. Toch raar dat deze activiteiten niet zo vaak als verslaving in het nieuws komen.

Terwijl je het net zoveel en net zo vaak en net zo lang kan doen. Vooral tv kijken. Als je net zoveel achter de pc zit als andere mensen achter de tv zitten 's avonds, en je doet een spelletje achter die pc, dan roepen die tv-kijkende mensen al gauw dat je teveel gamed of verslaafd bent. Terwijl ik het verschil niet zo zie tussen deze twee activiteiten.

Volgens mij ligt het niet alleen aan de persoon zelf of deze gameverslaafd is, het is ook maar net welke definitie zijn omgeving eraan geeft. Daarbij zal ook een rol spelen welke activiteiten normaal zijn in die omgeving. 6 uur televisie kijken op een dag is niet veel, maar 6 uur gamen juist wel zou hier een voorbeeld van kunnen zijn.

Het gaat inderdaad een probleem worden zodra je er moedwillig dingen voor op gaat geven, maar het ligt er maar net aan wat. Wat deden opa en oma toen zij nog jong waren en er nog geen televisie 's avonds? Hebben zij die dingen opgegeven om meer televisie te kijken? Dan zou er misschien wel sprake zijn van een collectieve verslaving. Misschien is er over een paar jaar wel een collectieve game- of internetverslaving en kan je niet eens meer meepraten op het werk als je niet een avondje hebt zitten bloggen of headies hebt lopen maken. Doe je niet mee met deze collectieve internetverslaving en kijk je liever soaps dan mag je naar een bijeenkomst van de Anonieme Soap-o-listen.

[Reactie gewijzigd door Mar2zz op 22 juli 2024 19:38]

[masser120]

Ik vind dat games wel degelijk verslavend kunnen zijn! Ik ken twee 9-jarigen die al twee jaar Runescape spelen! Dat vind ik dan toch wel redelijk verslavend te noemen.

[Bubbles]

Je mist net de essentie van het artikel.
Als je stelt dat games verslavend zijn, zou dat betekenen dat iedereen die dat spel speelt, eraan verslaafd zou raken. Dat is dus niet het geval.
Zo heb ik zelf een tijd lang Oblivion zitten spelen (een spel waar je sowieso een behoorlijke tijd zoet mee bent), maar kon het net zo makkelijk weer opzij leggen. Ik heb hier op mijn werk een collega zitten, die tijden lang vrij intensief WoW speelde, maar een klein jaartje terug van de ene op de andere dag ermee is gestopt (hij vond veranderingen aan het spel erg vervelend worden, waardoor voor hem de gameplay dermate verpest werd dat ie simpelweg geen zin meer had om dat nog te spelen).

Het is voor een groot gedeelte afhankelijk van je zelfbeheersing en inzicht in waar je mee bezig bent. Daar is je opvoeding voor een groot gedeelte voor verantwoordelijk. Dat jij 2 kinderen kent die 2 jaar lang al Runescape spelen, zegt meer wat over die opvoeding, dan over hoe verslavend een game zou zijn.

[Anoniem: 30917]

Als je stelt dat games verslavend zijn, zou dat betekenen dat iedereen die dat spel speelt, eraan verslaafd zou raken. Dat is dus niet het geval.

Nee, hij stelt dat ook drugs door veel mensen goed te gebruiken zijn. Eigenlijk stelt hij dat als niet IEDEREEN ergens verslaafd aan kan raken, het niet verslavend te noemen is.

En dat slaat werkelijk helemaal nergens op, natuurlijk kan drugs en games verslavend ZIJN alleen kunnen de meeste mensen er weerstand aan bieden. Die 20% die hij noemt raakt toch ook niet allemaal verlsaafd aan appels eten? Er zijn gewoon bepaalde zaken die verslavend kunnen zijn voor een bepaalde groep mensen.

[wiene]

Dat hij drugs gebruikt als voorbeeld vind ik ook niet helemaal correct omdat er drugs zijn waar net als in sigaretten verslavende stoffen gebruikt worden. De meeste drugs overigens niet.

Edit: Dacht dat in coke verslavende stof zat maar dat is helemaal niet zo heb het net opgezocht. Voor de rest sluit ik me aan bij het verhaal hieronder.

[Reactie gewijzigd door wiene op 22 juli 2024 19:38]

[Anoniem: 230709]

Er worden geen verslavende stoffen in drugs gebruikt. De drugs zelf zijn de verslavende stoffen. Vrijwel alle drugs kunnen verslavend zijn, op wat trip drugs na. Veel drugs zijn overigens alleen geestelijk verslavend, net als gamen. Die Bakker was verslaafd aan heroine, en dat is dan weer een drug die ook enorm lichamelijk verslavend is, dus niet echt in een lijn met games.

Toch is het niet erg raar om die lijn te maken, zelfs niet met heroine (ook al is dit wat heftiger). Zelfs bij heroine is de geestelijke verslaving een stuk erger dan de lichamelijke verslaving. Paar dagen ziek zijn en dan nog maanden lang een enorme drang naar meer. Daar vallen veel meer verslaafden van terug dan die paar dagen ziek zijn hoor. Bij games is het ook de geestelijke verslaving die mensen flink fucked up kunnen krijgen.

(Zie mij ook maar als verslavingsexpert, zowel met games als drugs Overigens ben ik op dit moment alleen nog maar aan roken verslaafd, geen andere drugs en geen games)

[Godjira]

Die verslavende stoffen werken echter niet bij iedereen. Mijn oma die rookt enkel en alleen op gelegenheden, maar mist het tussen die tijden echt niet. Dit zelfde geldt voor mijn vriendin. Roken en de stoffen die in sigaretten verwerkt worden hoeven niet persé verslavend te werken.

[Ponzi]

Hoe lang je iets speelt (niet in de betekenis van uren aan een stuk) heeft niets met verslaafd zijn te maken.

Je bent verslaafd als je alles in het teken van je verslaving stelt. Ik kan perfect elke dag een half uurtje op RuneScape zitten (om het bij je voorbeeld te houden) zonder dat ik daar verslaafd aan ben.

Mensen kijken toch ook al zoveel jaren naar TV, vaak elke avond. Daarom zijn ze er nog niet verslaafd aan .

Edit: eerste zin duidelijker gemaakt.

[Reactie gewijzigd door Ponzi op 22 juli 2024 19:38]

[LordMike]

Wel raar dat je net TV aanhaalt, mede dat een enorme hoeveelheid van de bevolking verslaafd is aan de TV.

[Anoniem: 63780]

Ik kijk tv uit verveling og amusement. Maar ik heb niet de behoefte om persé tv te moeten gaan kijken. Met surfen en zoeken naar leuke dingen en devven krijg ik evenveel voldoening. Devven krijg ik zelfs zoveel voldoening dat ik soms tot de morgen doorga, maar ik ben niet verslaafd.

[gnimmeL_kraD]

Toch ligt de grens van verveling/bezig houden ernstig dicht in de buurt van amusement/fijn vinden. Denk maar eens aan het roken als je even niets te doen hebt o.i.d.

[Anoniem: 207972]

het is niet omdat je al lang iets doet het daarvoor een verslaving is, ik heb jaren voetbal gespeeld en geloof mij vrij was er niet aan verslaafd. speel nu reeds sinds de uitkom van WOW het spel, maar moet hier wel toegeven dat het soms op een verslaving lijkt, maar zonder meer als ik mijn game "moet" laten voor iets no-problem, maar je krijgt mij met geen stok van achter mijn pc om iets te gaan drinken op café bv, doe dit gewoon niet graag alles hangt gewoon af hoe je iets beziet en de argumenten die gebruikt worden.

[Zyppora]

2 op een populatie van X miljoen, ja. Da's niet eens statistiek, maar niet verder kijken dan je neus lang is. Precies wat in het artikel gezegd wordt dus (en wat de halve T.Net userbase al jaren loopt te verkondigen): games zijn niet per definitie verslavend, er moet gekeken worden naar de situatie van de verslaafde.

[dasiro]

je moet dan ook aandachtig lezen:

games zijn OP ZICH niet verslavend.

die kids zijn meer vatbaar voor verslaving en zonder de juiste corrigerende opvoeding kan het plezier dat ze hebben uitgroeien tot een nood ipv een deugd, wat in se de definitie van verslaving is

[Kevinp]

Ik kijk al 23 jaar TV, erg verslavend . Ik zie het meer als de nieuwe TV, of dat dat altijd goed is is iets totaal anders. Maar waar ik vroeger buiten ging spelen, daar ben ik nu wat oud voor, ga je later voor de tv hangen, ga je nu een spelletje spelen.

maar ze spelen 2 jaar runescape, wat nu als ze 2 jaar gamen, maar wel elke 2 maanden een ander spel kopen dan vraag je je af waar ze het geld vandaan halen.

Alles is verlavend wat je ook doet, alleen zijn er sommige hypes. Ik bedoel hoeveel mensen zijn niet verslaafd aan het spelen met een pen? Onschuldig ja, maar toch doen miljoenen mensen dat elke dag.

[In Search of Sunrise]

Ik vind dat games wel degelijk verslavend kunnen zijn! Ik ken twee 9-jarigen die al twee jaar Runescape spelen! Dat vind ik dan toch wel redelijk verslavend te noemen.

Dat ze het 2 jaar spelen wil niet zeggen dat ze meteen verslaafd zijn. Het ligt eraan hoe vaak dat ze het spelen. Als dit nu 24 uur per dag is en dat twee jaar lang, dan zijn ze rijp voor een kliniek ja. Maar als ze nu 2 jaar met een spel doen en gewoon eens een uurtje erbij zitten, dan noem ik dat geen verslaving.