Je haalt toch fabrieksgarantie en wettelijke garantie door elkaar in een paar gevallen.
Het ging even om een paar praktische voorbeelden. UNETO-VNI (ongeacht welke allesomvattende naam die ze zichzelf nu geven omdat ze zichzelf zo belangrijk vind) sluit verbruiksartikelen uit. Nu, over wat verbruiksartikelen zijn, hanteert men dus verschillende standpunten.
Lenovo klassificeerde in 2014 een accu als verbruiksartikel.
Er is al een rechtzaak gewonnen waar de batterij in een laptop gewoon onder de Nederlandse wet net zo lang als het toestel moet meegaan.
Je koopt namelijk een laptop en niet een desktop.
De levensduur van een accu is sterk afhankelijk van hoe er mee wordt omgegaan. Wordt deze steeds ver ontladen dan zal deze niet zo lang meegaan. Je wordt op lokale prikborden doodgegooid met oude laptops waarvan de accu versleten is maar de laptop nog werkt ... na 8 of 10 jaar, soms zelfs langer, en er is geen accu die zo lang meegaat. Voor wat er dan met die dingen nog gedaan wordt, is die laptop nog wel werkbaar, maar de eigenaren gaan daar zeker geen nieuwe accu voor aanschaffen.
De fabrikant kan 6 maanden geven, want dit is een service.
Wettelijk hoeft de fabrikant geen enkele garantie te geven, maar welke verkoper zou dan zaken met hem willen doen.
In Europa zal je er weinig vinden, in veel landen krijg je in winkels garantie tot aan de deur.
In de zakelijke wereld wordt het ook vaak hard gespeeld. Ik heb ooit een klacht doorgenomen van een cylindervoering (made in China) voor een dieselmotor (Zwitsers/Nederlands) die na 15000 draaiuren was gescheurd, terwijl de levensduur normaal minimaal 25.000 uur is.
De verkoper blijft wettelijke aansprakelijk voor het gehele product, gedurende de wettelijke garantie termijn van dit product.
In Nederland ja (en in de EU min-of-meer ook), in de praktijk gaat de verkoper rechtstreeks naar de fabrikant/importeur en geeft die geen seconde langer dan wat de importeur/fabrikant doet. Voor alles wat die detaïllist meer doet, staat hij alleen tegenover die fabrikant/importeur en zoveel macht heeft die kleine detaillist daar niet. Ja voor de groten, zoals een SaturnMediamarkt, Aldi, ligt dat ietsje anders.
Wel is het natuurlijk van belang dat je waarschijnlijk soms een rechtsbijstand zult moeten inschakelen.
Hoeveel mensen hebben die?
Een goede verkoper komt je te gemoed en ik ken genoeg lokale bedrijven die dat doen, lees hier dus aub niet de grootmachten.
Als de verkoper je een nee verkoopt, mag je koop ontbinden.
Als de verkoper je naar de fabrikant stuurt, mag je weigeren en hem het laten oplossen.
In de praktijk gebeurt dat ontbinden niet zo vaak. Service via de fabrikant loopt vaak soepeler, omdat die ook zijn goede naam wilt behouden en wel de mogelijkheden heeft (beschikking over reparatie-onderdelen, reparatie-monteurs) die de detaillist niet heeft. Hier in de regio was Mikro-Elektro een grootmacht met een eigen reparatiedienst, die is opgekocht door BCC en daar hoef je dus echt niets van te verwachten. Dixons is voordat ze verdwenen ook afgezwakt van een keten met detaïllisten die zelf reparaties afhandelden, naar een keten met een centrale reparatiedienst, naar een keten die een extern bedrijf inschakelde, naar een keten waar ze alleen dozen schoven en toen naar een keten waar je in de winkel gezegd werd: "Dat product hebben we
hier, we kunnen het voor je bestellen, maar je kunt het beter zelf bestellen op Dixons.nl".
Je hebt in het eerste begin niets maken met een fabrikant, je staat vrij om er contact mee op te nemen, maar vraag altijd eerst de verkoper of hij dat goed vindt.
Zodra je namelijk iets laat afhandelen via de fabrikant, mag de verkoper weigeren je verder te helpen, mits niet overlegd.
Omgekeerd zal de fabrikant ook weigeren je verder te helpen als de detaillist zelf aan het apparaat geprutst heeft, of dat mag is een tweede.
Dan heb je het over verbruiksartikelen, nou ik zou daar inderdaad geen energie steken al werd het vergoed.
Waar het om gaat is dat sommige producten dus niet echt verbruiksartikelen zijn. Accu´s zijn volgens mij geen verbruiksartikelen, gewone batterijen wel. Autobanden zijn geen verbruiksartikelen maar slijtageproducten. Toch sta je als consument heel zwak als jij de garage uit rijd met nieuwe banden en na 1000km klapt die en je verongelukt. Als bedrijfsvoerder van een leasevloot van 100 wagens, kun je echter wel de schade verhalen.
Printerpapier is wel een verbruiksartikel, maar wat doe je als printerpapier steeds vast loopt in de printer en dat uiteindelijk dus blijkt aan het papier te liggen. Als een bedrijf een grote partij van dat papier heeft ingeslagen gaan ze ook klagen.
Ik heb het dan niet over kapot bij aankoop.
Zelfs dat kan lastig zijn.
Trouwens even tussendoor verwachte levensduur is iets anders dan levensduur.
Klopt, maar tegenwoordig zijn producten onderhevig aan planned obsolence, producten zijn gemaakt om na een x-aantal gebruiksuren of jaren kapot te gaan, en precies tegen die tijd zijn dus ook de vervangingsonderdelen niet meer beschikbaar. Rond 40 jaar geleden was dat niet zo. Uiteraard waren er producten en onderdelen die in het ontwerp zo gemaakt waren dat ze een bepaalde levensduur zouden hebben, maar dat was vooral omdat die levensduur de technisch optimaal was, proberen het onderdeel langer mee te laten gaan zou het onrealistisch veel duurder hebben gemaakt, en met een kortere levensduur, en dus een frequenter vervangingsschema wordt het vereiste onderhoud te duur. Als voorbeeld kun je hier nemen de levensduur van een distributieriem in een automotor (Mazda 80.000km, Honda 150.000 of 180.000km, Opel 60.000) of de frequentie waarmee olie vervangen moet worden, wat ooit iedere 5000km was, 30 jaar geleden naar 10.000 getrokken werd en nu 15.000 of 20.000 is afhankelijk van merk (een enkeling 25.000)
Er zijn gewoon verdomd goede producten die er soms gemaakt worden.
Vroeger werd er niet gekeken naar hoe lang iets mee zou gaan, het werd gewoon zo goed gemaakt als dat men redelijkerwijze kon. Sommige producten zijn ontworpen met een beoogde levensduur van minimaal 60 jaar.
Ik heb al jaar en dag normale garantie verzoeken ingestuurd, soms betaal je een deel van de onkosten voor de reparatie, soms krijg je een gehele nieuwe bank na 3 jaar gebruik en soms moet je een aangetekende brief sturen en krijg je het alsnog vergoed.
Soms helpt het als je in die brief dreigt ermee naar de consumentenbond (België Testaankoop), of naar Radar te gaan. Soms reageert men pas na een brief van hen, en negeren ze zelfs jouw advocaat.
Even over de bank van 500 euro
was dat zonder of met fiets "twv € 600" erbij?
Goedkoop, gekocht voor tussendoor, maar scheur ontstond op zitvlak zichtbaar door wijze van creatie.
Ik verwachte niet dat er nog wat door de verkoper gedaan werd.
Ik neem toch even contact op met de verkoper.
En de verkoper zegt zonder enige vorm van afschuiven, klopt deze type bank had een creatie-fout.
De verkoper kon makkelijk zeggen meneer jammer maar helaas, etc.
Dit deed de verkoper niet hij kwam me tegemoet met een gehele nieuwe bank, zonder dat ik ook maar iets heb hoeven roepen over wetten rechten en regels.
Tja, als het overduidelijk een ontwerp- of productiefout is...
Dat is een goede verkoper en ik koop nog steeds bij hem en als mensen mij vragen waar zou ik een bank moeten kopen... Voila redelijk goedkope reclame.
Waarschijnlijk krijgt de verkoper het door de maker vergoed en nu heb ik precies dezelfde bank en zonder de creatie-fout.
Als hij het toch vergoed krijgt is hij dom als hij er niet op ingaat, want een ontevreden klant komt niet snel terug.
Je hebt het nog even over oordopjes van de Wibra versus oordopjes van Philips.
Action, geen Wibra, maar het gaat om het principe. Op die van de Action staat trouwens ook Philips ( of Sony, of Grundig (ooit een merk van Philips) of
AKGJBL).
Het mooie van de wettelijke regels is dat de verkoper verantwoordelijk wordt gehouden.
De verkoper kan namelijk bepalen of hij wel of niet in zee wil gaan met een specifiek merk of product.
Als je als verkoper een merk niet vertrouwd of niet deugdelijk vindt, waarom zou je het dan überhaupt willen verkopen.
Klant koopt het toch wel als het goedkoop is, en als het maar goedkoop genoeg is, komt hij zelfs niet reclameren als het snel kapot gaat. Dat is het principe achter veel van die goedkope winkels. Bij kleding (Wibra, Zeeman) is het vaak zo dat op het moment dat het kapot gaat het kind er toch al net uit gegroeid was. Betere, duurdere kleding wordt vaak doorgeschoven naar kleiner broertje/zusje, neefje/nichtje of komt nog in de tweedehands terecht. Bij die laatste vind je zelden Wibra of Zeeman.
En natuurlijk uiteindelijk de allerbelangrijkste wijsheid...
De aanhouder wint!
De vraag is hoeveel moeite je er in wilt steken. Die Action zit hier om de hoek, goede audiowinkels (oortelefoon) zijn ofwel heel duur (de high-end zaak hier in de stad, met merken als Linn, Arcam, Rotel, B&W, Sennheiser, een NAD of JBL of AKG vind je er niet want te goedkoop) of je moet door de toltunnel en ver weg (en dan kom je eerst nog lanngs een Saturn of Mediamarkt (verkopen ook rommel)
Voor de meeste mensen is het teveel moeite, en vooral kost het teveel, om er echt achteraan te gaan.