NASA stelt lancering James Webb-ruimtetelescoop uit tot 31 oktober 2021

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft de beoogde lanceerdatum van de James Webb-telescoop opnieuw vooruit geschoven. De lancering stond na eerdere verschuivingen al enige tijd gepland voor maart volgend jaar, maar dat wordt nu 31 oktober.

De NASA meldt dat dit uitstel van ruim een halfjaar samenhangt met de gevolgen van de covid-19-pandemie en technische uitdagingen. Het uitstelbesluit is genomen op basis van een recent afgeronde schedule risk assessment van de integratie- en testactiviteiten die nog moeten plaatsvinden voordat de telescoop de ruimte in gaat. Zo was er door de coronacrisis tijdelijk minder personeel aan het werk, werden werkschema's onderbroken en was er sprake van technische uitdagingen, al wordt dat laatste niet verder toegelicht. Een uitstel van de beoogde lanceerperiode werd al verwacht, ook omdat het United States Government Accountability Office in januari nog schatte dat er een kans was van slechts 12 procent dat de eerdere lanceerperiode van maart 2021 ook daadwerkelijk zou worden gehaald.

Het team dat aan de telescoop werkt, zal nog een aantal laatste 'extreem moeilijke' environmental tests uitvoeren. Dat lijkt in augustus te gaan gebeuren en het gaat om tests waarbij de akoestiek en vibraties een rol spelen. Dat laatste wordt waarschijnlijk getest, omdat het geheel met nogal wat trillingen te maken krijgt tijdens de lancering. Na die tests zal het volledige observatorium naar Kourou in Frans-Guyana worden verscheept. Daar bevindt zich het lanceercomplex van Arianespace, waar een Ariane 5-raket de James Webb-telescoop naar de ruimte zal brengen. Recent zijn elektrische tests met het observatorium succesvol afgerond.

Volgens de NASA wordt de bestaande programmafinanciering ingezet om binnen het budget van 8,8 miljard dollar te blijven. Voor dat geld moet James Webb een kijk in de geschiedenis van het heelal geven. Door zich te richten op het infrarode deel van het spectrum zal de telescoop licht van de eerste generatie van sterrenstelsels detecteren die vrij kort na de oerknal ontstonden. Daarnaast zal James Webb ook een belangrijke rol gaan spelen in het bestuderen van de samenstelling van atmosferen van ontdekte exoplaneten.

James Webb wordt in de ruimte geplaatst nabij het zogeheten tweede Lagrange-punt, of L2 en draait daar om de zon. Dat punt bevindt zich op een afstand van 1,5 miljoen kilometer van de aarde. James Webb komt dus niet zoals de Hubble-telescoop in een baan om de aarde. De telescoop wordt ver van de aarde geplaatst, omdat een plaatsing in een baan om de aarde problematisch zou zijn geweest voor het richten op golflengten in het infrarode deel van het spectrum. De Hubble-telescoop daarentegen is ontworpen om te kijken naar golflengten in het ultraviolette, zichtbare en nabij-infrarode spectrum. In vergelijking met Hubble heeft James Webb een in de ruimte uit te vouwen spiegel met een diameter van 6,5 meter, tegenover 2,4 meter bij Hubble. Dat maakt dat James Webb per tijdseenheid 6,25 keer meer licht kan opvangen en ook zijn de spatial resolution en de field of view van de camera een stuk groter.

Door Joris Jansen

Redacteur

17-07-2020 • 10:06

71

Lees meer

Reacties (71)

71
65
22
5
0
38
Wijzig sortering
Met zo een grote investering kan je niet voorzichtig genoeg zijn.Zal nog wel een aantal keer uitgesteld worden.
Anoniem: 85014 @Ivan4you17 juli 2020 10:28
Vooral zo'n belangrijke. Na en door de Hubble telescoop zijn er ook ontzettend belangrijke inzichten over het universum bekomen, maar ook prachtige plaatjes voor de leken om naar te kijken of posters van te maken.

Wie weet wat deze nieuwe telescoop ons zal brengen?

Laten we dat zeker niet verprutsen neen.

Hoeveel dat dat ding uiteindelijk gekost heeft? Goh. Geld kunnen we bijdrukken. Kennis niet.
Moet je wel aan de juiste kant van de geld pers staan.
Hoewel een beetje agressief getint pak je wel een goed punt.

Maar bovendien heeft een normale inflatie veel voordelen.

https://www.economicshelp...ntages-and-disadvantages/

(Engels)
Is al 15x keer uitgesteld. Het eerste plan was lancering in 2007. Zie het tabelletje "Then-planned launch and costs" in het Engelse Wikipedia-artikel.

Maar inderdaad, het zou wel erg jammer zijn als dit inmiddels bijna 10 miljard dollar kostende instrument verloren zou gaan...
Ik ben wel erg benieuwd hoeveel van die kosten aan research is besteed en hoeveel het zou kosten om het instrument opnieuw te bouwen. Ik kan mij voorstellen dat een eventuele 2e poging met een nieuw gebouwde telescoop een stuk goedkoper kan omdat alle kennis er al is.
Het blijft nog altijd een enorm geavanceerd toestel, dus opnieuw boven blijft kostelijk en moeilijk, zou ik denken. En daarnaast, waarom zou je willen hetzelfde opnieuw proberen? Als je toch opnieuw moet beginnen, werk dan meteen terug toekomstgericht, zou ik denken. Anders hadden we in de tussentijd al 20 Hubbles gelanceerd, gewoon omdat het efficient werken was.
waarom zou je willen hetzelfde opnieuw proberen?
Voor in het andere Lagrange punt voor diepte plaatjes.
Dan begin je meteen met dat plan en maak je twee zuster satellieten. Als je de ene toch "later" bouwt, dan maak je die gewoon volgens de state-of-the-art van dat moment. Uit de eerste leer je namelijk al zoveel nieuwe dingen en ontwikkel je waarschijnlijk wat nieuwe technieken en technologie, die je dan kan toepassen op nummertje twee.
Goede vraag inderdaad. Een interessante vergelijking is Perseverance, de nieuwe Marsrover die eind deze maand de lucht in gaat. Budget is zo'n 2,5 miljard usd en dat is vrijwel gelijk aan het budget van Curiosity.

Perseverance is echter in veel opzichten een kopie van Curiosity. Constructie is vrijwel hetzelfde en de nucleaire batterij is bijvoorbeeld een back-up die al voor Curiosity was gemaakt.

Aan de andere kant heeft Perseverance ook veel nieuwe en verbeterde instrumenten waar ongetwijfeld veel geld in is gestoken, maar hergebruik van design lijkt niet per definitie goedkoper.
en een helicopter... niet te versmaden, verheug me nu al op de plaatjes daarvan
Ik denk niet dat ze ooit een tweede zullen bouwen. Zelfs niet al zou de lancering mislukken. Dit project heeft gewoon veel te veel tijd en geld gekost.
Ja een satelliet agile bouwen is helaas niet te doen. Althans bouwen wel, maar releasen en dan leren van de fouten.. helaas.
Dat is wel degelijk wat SpaceX doet met zijn satellieten.

Tintin A en B waren echte alpha-edities. Binnen een jaar zaten ze op de eerste stable releases. 60 versie 0.9 gelanceerd om vanalles mee te testen (o.a. de-orbitten). Ze lanceren nu versie 1.0 van de satelliet (reeds 540 in orbit). Die 1.0 heeft nog geen (laser) communicatie tussen de satellieten onderling. Ze itereren met de licht-weerkaatsing-coating, met de hoogte van de baan, met Falcons die al 5x (!) gelanceerd zijn. Kortom, letterlijk elke lancering heeft nieuwe dingen, en talloze iteraties op vele vlakken. Gigantisch Agile, waar NASA op het moment volgens mij erg jaloers op is.

[Reactie gewijzigd door Peetke op 23 juli 2024 20:35]

Leuk dat je dat kan doen met iets waarvan je tienduizenden stuks moet gaan bouwen. Maar zo een kleine, goedekope comms satteliet is nog net iets anders dan een satteliet die miljarden kost en bijna 20 jaar om te bouwen.

[Reactie gewijzigd door Blokker_1999 op 23 juli 2024 20:35]

Alleen al de technieken die nodig zijn om de spiegels te maken, je maakt een grove beryllium spiegel op kamer temperatuur, polijst dan met compensatie voor de zwaartekracht en de temperatuur, vervolgens koel je het product op ca. 70K om nog verder te polijsten en dan laat je een paar goudatomen gelijkmatig verdelen.

Dan komt er nog een glaslaagje overheen en het resultaat mag niet meer uitzetten bij temperatuur verschillen en moet zo glad zijn dat je het niet eens kan voorstellen.
Dat is met de Starlink sats waarvan er (tien)duizenden gaan zijn in LEO. Dat is natuurlijk wel iets anders dan een once-in-a-lifetime enorm project als dit wat ook nog eens ver weg gaat staan (L2).
Je kan geen appelen met peren vergelijken. Deze satelliet is van een heel ander kaliber.
SpaceX kan het zich veroorloven.
Ten eerste kosten deze missies SpaceX hooguit enkele tientalen miljoenen dollars. Nog steeds een hoop geld, feitelijk ingecalculeerd in de totale kosten van het gehele project. En wanneer het spectaculair mis gaat zegt Elon Musk "Oepsie" terwijl hij een promo laat zien op welke spectaculaire wijze het mis gegaan is en de halve wereld ligt bewonderend aan zijn voeten. Dat levert bijna meer op aan goodwill en marketing dan dat de mislukte missie gekost heeft.
De kosten van een NASA missie zijn twee orde groottes duurder. Daar kan je niet een paar versies van maken om te kijken wat wel en wat niet werkt als verwacht. En als er ergens een schroefje in valt ligt het hele project voor een half jaar stil terwijl -tig commissies van verschillende organisaties zich er over buigen wat er mis gegaan is, wat de onderliggende oorzaak was, wie het heeft gedaan, wie er uiteindelijk verantwoordelijk was, wat er gedaan kan worden om het in de toekomst te voorkomen, hoe er getest kan worden dat het goed gaat, wie dat moet controleren en wie daar weer verantwoordelijk voor is.
Anoniem: 85014 @Peetke17 juli 2020 12:46
Ze zouden misschien beter semver.org hanteren voor hun versie nummers. Dat maakt het voor andere techneuten eenvoudiger om te volgen:

0.0.z wil zeggen dat het eigenlijk nog niet gereleased is, maar nog volledig in ontwikkeling ligt. Die z ophogingen zijn incrementele stappen voor de ontwikkelaars zelf.

0.y.z wil net hetzelfde zeggen. Maar de ontwikkelaars zijn begonnen met het beoefenen van versionering. Je zou ook kunnen zeggen dat iedere y ophoging betekent dat er een test is gebeurd.

1.0.0 wil zeggen dat mensen buiten het eigen ontwikkel en test-team het product in gebruik (kunnen) nemen. Dat het getest is. Dat het werkt. Dat het stabiel is.

1.0.1 wil zeggen dat er 1 enkele bugfix was op 1.0.0 en dat er enkel die bugfix in zit.

1.0.2 wil zeggen dat er 2 zulke bugfixes zijn gedaan. Nadat 1.0.1 uitgebracht was.

1.1.0 wil zeggen dat er 1 extra feature is toegevoegd aan 1.0.0.

1.1.1 wil zeggen dat er 1 extra feature is toegevoegd aan 1.0.0 en dat er in die feature een bug zat. Of dat er een oud probleem in 1.0.0 zat en dat dat hersteld is. Maar dan brengt men naast de 1.1.1 ook een 1.0.3 uit. Die 1.0.3 heeft niet die 1 extra feature van 1.1.0 maar heeft dan wel de fix die 1.1.1 heeft, gebackport voor 1.0.0 (en eigenlijk voor 1.0.2)

2.0.0 wil zeggen dat er iets gewijzigd is aan de 1.y.z reeks dat projecten die afhankelijk er van zijn kan breken. Bv. een breaking API change (of een breaking ABI). Of men heeft iets weggehaald. Er is een grote wijziging geweest.

2.0.1 wil zeggen dat er 1 bug is gefixed in 2.0.0. 2.1.0 wil zeggen 1 feature toegevoegd aan 2.0.z.

Wil je dat nu in een systeem voor versiecontrole allemaal netjes bijhouden waarbij je de wijzigingen commit per commit en branch per branch en versie per versie en auteur per auteur wil kunnen vergelijken en opvragen, voor om het even welk soort documenten, dan gebruik je gitflow.
Even extra empathiseren:
met de hoogte van de baan, met Falcons die al 5x (!) gelanceerd zijn.
Dit gaat hierover één en hetzelfde raket en motor dat 5x eerder was gelanceerd en 5x op aarde terug is geland!
SpaceX kan een stuk makkeljiker geld verbranden om op die wijze agile te werken. De NASA en ESA hebben constant geld te kort en moet heel precies kiezen waar ze hun geld aan uit geven. Die hebben minder budget per jaar beschikbaar om maar "agile" mee te spelen dan dat SpaceX doet. Het grootste gedeelte van dat budget van de NASA dat ~22miljard is, gaat op aan onderhoud en onderzoek. Het budget voor projecten als de Jamess Web ruimtetelescoop zijn vast gesteld en daar valt niet mee te spelen dat ze 2-3 of meer van die dingen bouwen om maar te kijken "of het allemaal wel goed gaat". Dat is echt van totaal andere orde dan waar SpaceX mee aan het spelen. Het grootste gedeelte van het grondwerk waar SpaceX nu op verder bouwt, is neergezet door de NASA.

De NASA deed 40-60 jaar geleden precies hetzelfde met het testen van raketten en ruimtereizen, toen ze nog geld in overvloed hadden.
Op zich... Als ze nou SpaceX zouden kunnen gebruiken, voor 10 miljard kun je aardig wat Falcons de lucht in sturen :-)
De lanceringskost van een Arianne 5 is ongeveer $137 miljoen.
Dat is ongeveer 1,4% van wat er op dit moment begroot is.
Dit nu lanceren op een raket van SpaceX is niet mogelijk omdat de JWST gewoonweg te groot is. De fairing van een Falcon 9 (launch price: $62m) & Falcon Heavy (launch price $150m) heeft een diameter van 3.66 meter, de diameter van een Arianne 5 fairing is 5.4 meter.
De grootte van de fairing is belangrijk, hoe kleiner de fairing, in hoe meer stukken de spiegel moet opgedeeld worden, en hoe complexer het geheel word.
> De lanceringskost van een Arianne 5 is ongeveer $137 miljoen.
Dat valt ook best mee. In dit opzicht is Space-X niet veel goedkoper.
$150m voor Falcon Heavy is de duurste uitvoering, hij start van $90m.
Wiki geeft aan dat de Ariane 5 per lancering tussen 150 en 200 miljoen pleurotjes kost, die 134 komt uit een artikel op space.com uit 2018 en is nog eens dollars ook... zeg het maar
Ik hoop dat ze er wel veel van geleerd hebben. Om vervolgens een nóg grotere versie in de ruimte kunnen sturen. Natuurlijk gebracht door een Starship van SpaceX
Een 9 meter fairing is weer een flinke stap ten opzichte van de 5.4 meter van een Arianne 5.

Natuurlijk wel als de origami techniek van de James Webb telescoop betrouwbaar blijkt :)
Die 10 miljard is natuurlijk voor de satelliet zelf, en niet het lanceervoertuig. :)
Dat is toch echt meegerekend in het budget hoor. En een lancering kost natuurlijk geen miljarden.
Hadden ze niet eerst de telescoop in een lage baan om de aarde kunnen brengen, uitvouwen en pas als dat goed en getest is met lage versnelling naar het Lagrangepunt. Dat duurt wel veel langer, maar is veiliger. Ik snap dat het versnellen en afremmen met uitgeklapte spiegels ook risicovol is, maar het is maar een idee. Wanner het uitvouwen misgaat is er in een aardebaan altijd een mogelijkheid voor reparatie.
Persoonlijk heb ik een beetje bedenkingen bij die lagrangepunten:

Volgens berekeningen zal het allemaal wel kloppen, die stabiliteit enzo, maar waarom vinden we geen stof of andere materie in de ruimte op die punten?
L1 tot en met L3 zijn niet stabiel. De invloed van andere planeten is te groot. Dat is op een periode van paar jaar niet zo'n groot issue. Venus en Mars komen elke 20 respectievelijk 26 maanden langs. Over een tijd van 5 miljard jaar is dat wel genoeg om L2 schoon te vegen.
die stabiliteit enzo, maar waarom vinden we geen stof of andere materie in de ruimte op die punten?
Instabiliteit igv L2, het is ahw de top van een heuvel met heel flauwe hellingen. De truuk is dat er heel weinig energie (brandstof) nodig om daar in de buurt te blijven.
Stel dat je dat doet en er gaat iets mis in een baan om de aarde. Wat dan? De tijd dat we een space shuttle konden sturen om hem te herstellen licht ook ver achter ons. Daarnaast maakt het de telescoop nog een stuk complexer, groter en zwaarder dan deze al is omdat je nu ineens een heel grote aandrijfunit zult nodig hebben om deze alsnog naar het L2 punt te brengen, dit terwijl in de huidige opzet de satteliet een duw wordt gegeven door de laatste trap van de raket.
Gek idee; Je kunt er voor zorgen dat je op b.v. een kilometer afstand van het ISS gaat zitten. Kun je van daaruit een reparatie regelen. Er is niet perse een space shuttle voor nodig.

Je kunt die laatste trap ook even bewaren. Je gaat dan al met 8 Km/s rond de aarde en met nog een versnelling van 3 kom je op de ontsnappingssnelheid van 11 Km/s.
Nee, want de baan van het ISS is zeer ongunstig om achteraf op het L2 punt te komen. Dan heb je zoveel brandstof nodig dat het bijna onmogelijk wordt. Als er iets mis is moet je ook eventueel wisselstukken naar boven kunnen sturen of, worst case, de satteliet terug naar de aarde kunnen brengen (wat vaak niet mogelijk is).

En je kunt de telescoop niet ontvouwen zolang deze vast hangt aan de laatste trap. Je kan die dus niet gewoon even bewaren om een extra zetje te geven achteraf.
Even los van de praktische bezwaren van stoppen in de baan van het ISS, zoals @Blokker_1999 die al aangeeft.

Zelfs op een kilometer afstand moet je eerst die kilometer zien te overbruggen. De MMU's (ruimte pak met backpack en thrusters) van het space Shuttle tijdperk staan allemaal in het museum. Daar zou je dus een Sojoez of Dragon capsule voor moeten gebruiken. Die moet dan raketmotoren gebruiken om er naar de JWST te gaan, a te remmen en op gepaste afstand te blijven.
Dan moet je mazzel hebben dat het aan een onderdeel is dat blijft hangen en een extra zetje nodig heeft, of een klein onderdeeltje dat makkelijk bereikbaar is en makkelijk naar het ISS te brengen is. We hebben op dit moment geen kant-en-klare mogelijkheid om voorwerpen die niet in een capsule (of door de deur van een capsule) passen bij het ISS af te leveren.

En wanneer je een grote satelliet met uitgevouwen spiegel gaat accelereren, komen er krachten op die spiegel te staan, waardoor de verbindingen en steunen sterker (en dus zwaarder) uitgevoerd moeten worden. Zolang je gaat versnellen wil je het pakketje zo klein mogelijk houden (in ieder geval in de richtingen loodrecht op de versnelling).
Aangezien er aan kennis geen gebrek is bij NASA denk ik dat deze optie vast onderzocht en om een reden afgeschoten is. Als ik daar zelf een theorie op los moet laten, dan kan ik me zo voorstelllen dat het door de ruimte heen bewegen te doen is, maar een spiegel relatief fragiel is. Waar je een satelliet nog kan beschermen met schilden, lukt dat met een spiegel natuurlijk niet. Ik vermoed dat ieder stukje stof of puin wat je kunt raken onderweg direct rampzalig kan zijn voor je meetinstrument.
Ethan Siegel is een astronoom die een serie artikelen schrijft (bijna dagelijks) onder de titel "It starts with a bang". Door zijn artikelen heb ik heel veel geleerd.

Ook schrijft hij over de telescoop (1 van de artikelen):
https://medium.com/starts...ould-shatter-64a4a7190a84

Of via de tag JWST

https://medium.com/starts-with-a-bang/tagged/jwst

Aanrader!
Ik moet er niet aan denken, dat er bij de lancering iets misgaat... Leuk dat er misschien een verzekering is, maar daar krijg je al die jaren niet mee terug.. Dat is eigenlijk mijn grootste angst hier... Dan liever extra testen dan snel lanceren met een explosie of onbruikbare satelliet..
Ik denk niet dat de lancering verzekerd zal zijn; niemand die een one-of-a-kind project van bijna 9 miljard zal verzekeren want als je moet uitkeren ben je failliet.
Alles is te verzekeren. Voor de juiste premie.
In dit geval zal een eventuele verzekeringspremie een te groot deel van het budget beslaan.
Je moet er niet aan denken dat het mis gaat met de lancering. Ik vraag me af of ze voor gigantisch duur project ze de raketten ook beter testen en voorbereiden dan de meer 'standaard' lanceringen (bijv. satellieten e.d.).
Weet iemand dat?
niet dat ik weet, in ieder geval doen ze bij de Ariane 5 geen "static fire" zoals SpaceX dat doet, en je moet je afvragen of alles 5* uit elkaar halen controleren en weer in elkaar zetten de kans op een falen zelfs niet vergroot.
Ik hoop zo dat het lukt. Lezende dat er zoveel Single Points of Failure zijn, is het echt een technisch hoogstandje als JWST netjes uitgeklapt z'n werk begint te doen.
ze doen het er percies om zodat ze hel met een amerikaanse raket moeten lanceren ipv de geplande ariane lanceering.

wat natuurlijk goed is voor hun ego daar aan de ander kant van de wereld.

ze zouden beter die hubble klonen die ze van de NSA hebben gekregen opknappen en lanceren ipv deze never ending story.
Hubble van de NSA gekregen??? Kletspraat!!! Totaal verschillende waarneem technieken...
https://www.space.com/160...pace-telescopes-nasa.html

dat is toch wat hier staat.

en waarom zou een spionage satteliet andere optiek hebben dan een telescoop?
mss wat minder sensors maar dat is snel gewisseld.

optiek daar integen zeker op die schaal is niet snel gewisseld of gecreëerd.
Dichtbij (LEO) en dan kijken naar wat op de grond gebeurt (zegge <1000km ver) vs. heel heel heel ver weg loeren. (zegge > miljarden km of zelfs lichtjaren ver)
Optiek is niet zo flexibel hoor....

Verder moet je de eerste alinea eens goed lezen. Hubble wordt daarin als potentieel minder 'goed' neer gezet dan de nieuwe satellieten NASA 2 stuks cadeau zou krijgen.
Verder is Hubble in de jaren '70/'80 gebouwd en het artikel is van 2012... 30 jaar verschil in gebruikte technieken.

(Hubble zou in aanvankelijk in1985 gelanceerd worden maar door meerdere problemen en daar boven op de Challenger explosie in 1986 is dit pas in 1990 gebeurt.)

Appels - peren dus.

[Reactie gewijzigd door Andre PE1PQX op 23 juli 2024 20:35]

geloof me op het vlak van optiek is in die 30jaar niets relevant veranderd.
Wat nieuwer coatings en wat meer ervaring met de productie van die spiegels maar dat is het dan ook.
De fysieke wetten van licht zijn nog altijd het zelfde gebleven.

Of je nu vanuit LEO naar de aarde kijkt of naar M52 aan het kijken bent vanuit LEO gaat niet veel uitmaken voor u focus afstand.
Deze laatste wordt toch meer bepaald door het type sensor dan de gebruikte optiek.
zelfs in de laatste

als ik met mijn telescopen naar een deepsky opbject kijk en dan switch naar een planeet of de maan moet ik inderdaad opnieuw foccusen maar spreek dan over een aantal mm tot cm's.
Dit laatste is afhangkelijk van type camera of oogstuk ik aan het gebruiken ben voor de zelfde telescoop.

[Reactie gewijzigd door Xeon_1 op 23 juli 2024 20:35]

Ik blijf er bij... Appels-peren... Een spy-sat is totaal wat anders dan een astronomie kijker, ook al bevinden beiden zich in de ruimte.
Je noemt zelf al enkele zaken: sensoren (veel gevoeliger IR en UV sensoren) en nog veel meer. Groothoek vs tele.....

De basis is wel het zelfde: registreren wat er bekeken wordt. Maar meer overeenkomsten zijn er ook echt niet.
Nu hopen dat Starlink straks geen botsing veroorzaakt met de JWS als deze gelanceerd gaat worden.
Starlink is een nobel iets, maar in mijn ogen een knap vervuilend fenomeen aan de hemel, niet allen voor de sterrenkijkers onder ons, maar ook voor de partijen die satellieten en bemande capsules lanceren.

Google maar eens op ruimtepuin...
Gezien de oppervlakte van de aarde 510 miljoen m2 is en er 40.000 starlink satellieten gepland zijn, is dat ongeveer 1 starlink satelliet per 13.000m2 km. Dat is een vierkant met zijden van 114 km. Er is dus wat ruimte.

De starlink satellieten zijn te sturen, dus als er een probleem zou zijn, dan kan hier omheen gewerkt worden.

Wat Ruimtepuin betreft, Dit zijn actieve satellieten, per definitie geen ruimtepuin. Wanneer ze end of life zijn, worden ze de dampkring ingestuurd.
Reken de gemiddelde snelheden eens mee.... en begin eens te rekenen met minimaal een snelheids verschil van 30.000km/h t.o.v. elkaar. Dan wordt het plaatje al heel anders. Ook actieve satellieten gaan een keer kapot zonder dat 'goundcontrol' deze actief de dampkring in kan sturen.
De bemanning van het ISS heeft al meerdere malen moeten schuilen in hun Soyuz omdat er oncontroleerbare puin met een rotgang (met relatieve snelheden van ruim boven de eerder genoemde 30.000km/h!) op het ISS af stormde. Zo ook tijdens de 6 maanden van André Kuipers.

Ruimte puin en drukte in de ruimte met actieve hardware is een aandachtspunt.
Deze satellieten hebben nog steeds last van weerstand door lucht moleculen. Zelfs als ze geen signalen krijgen dat ze omlaag moeten, gaan ze vanzelf. Indien je dit nog wil bespoedigen, zou je in de software aan kunnen geven dat dit vanzelf gebeurt wanneer er een X tijd geen combinatie is geweest. Bijvoorbeeld 1 maand.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.