Nee, 60 artsen hebben hun handtekening gezet onder een open brief waarin hun zorg wordt geuit over de staat van Julian Assange en de consequenties die langdurige inperking van zijn vrijheid op zijn gezondheid heeft gehad, zowel fysiek als mentaal. Julian Assange is in de afgelopen zeven jaar die hij in 'vrijwillige gevangenschap' heeft doorgebracht in de Ecuadoriaanse ambassade in London bezocht door meerdere medische experts, waarvan onderstaand het meest belangrijk is:
Our concerns were further heightened by the publication on 1 November 2019
of a further report of Nils Melzer, the United Nations Special Rapporteur on
Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment, in
which he stated: ‘Unless the UK urgently changes course and alleviates his
inhumane situation, Mr Assange’s continued exposure to arbitrariness and
abuse may soon end up costing his life.’
Sinds 1 november 2016 is Melzer de speciale VN-rapporteur voor foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Hoewel hij zelf geen arts is, uit hij wel duidelijke zorgen aangaande de staat van Assange in gevangenschap.
Realiseer je dat Julian Assange, sinds hij resideerde in de ambassade van Ecuador, hij die niet heeft kunnen verlaten. Belangrijk is dus ook om vast te stellen dat hoewel het rapport vrij mild begint met een ontsteking in zijn mond, hij niet in de gelegenheid was een tandarts te bezoeken, want daarvoor zou hij de ambassade moeten verlaten en zou hij direct worden gearresteerd. Assange loopt dus al sinds 2015 rond met een ontsteking in zijn gebit. Ook in 2015 kwam daar dus een serieuze infectie in zijn schouder bij waarvan de geraadpleegde medische specialisten zeiden dat daar een MRI-scan voor nodig was om vast te stellen wat er aan de hand was.
Fast forward naar 2018, wordt er een oproep gedaan aan britse artsen in algemene zin:
‘We examined Julian Assange, and he badly needs care – but
he can’t get it’; ‘We call on the British Medical Association and
colleagues in the UK to demand safe access to medical care for Mr
Assange and to oppose openly the ongoing violations of his human right
to healthcare.’
Belangrijk is om op te merken dat beschikking tot gezondheidszorg een Recht van de Mens is, maar wat betekent dat eigenlijk? En hoe wordt zo'n mensenrecht dan precies nageleefd?
het volgende stuk geeft daar vrij goed antwoord op:
The UK is a signatory to the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (ICESCR). This means the UK is bound, in international law, to protect the right to health. (See below for how health is also protected through domestic human rights legislation.)
Under the ICESCR, the right to health is subject to ‘progressive realisation’, which means the UK must take steps towards achieving this right to the maximum of its available resources, but recognising that realisation can be hampered by a limited resources and may only be achievable over a period of time.
The (progressively realisable) right to health under the ICESCR can be compared with the rights contained in the European Convention on Human Rights which are immediately realisable, such as the right to be free from torture and inhuman and degrading treatment.
The UN Factsheet on the Right to Health states that the progressively realisable right includes basic things like access to healthcare and hospitals, as well as underlying factors necessary for a healthy life, such as safe drinking water and sanitation, food and adequate housing.
...
The right to health means that functioning public health care facilities, goods and services must be available and accessible, equally, to all. States must do everything they can, within their available resources, to provide all these things.
Oke, dus in het kort wilt dat zeggen dat het VK 'zo goed als mogelijk' ervoor moet zorgen dat zorgbehoevende mensen de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben. In dat opzicht is het VK hier dus niet zo lekker bezig, want er kan prima worden gesteld dat, hoewel Assange een duidelijke (en professioneel vastgestelde) behoefte had aan medische zorg, de houding van het VK ervoor heeft gezorgd dat hij die niet kan krijgen.
Ergens valt dat nog wel te verdedigen, want technisch gezien bevond Assange zich op grond waarop het VK niet soeverein is. Je zou kunnen stellen dat Ecuador ervoor had moeten zorgen dat Assange de zorg kon krijgen die hij nodig had. Maar ook dat was onmogelijk want de benodigde faciliteiten waren in de ambassade niet aanwezig, en om in Ecuador te worden geholpen, zou Assange naar een vliegtuig moeten en daarvoor zou hij op Brits grondgebied moeten komen, waarop hij direct zou worden gearresteerd. Ecuador is daarom niet zoveel verwijtbaar, want Ecuador heeft hier 'zo goed als mogelijk' de zorg geleverd.
Maar de situatie is nu veranderd. Assange is nu gearresteerd en bevind zich op Brits grondgebied. Dat betekent dat het VK nu de plicht heeft zijn eigen wetten (in dit geval: de Human Rights Act uit 1998) na te leven, wat betekent dat Assange de zorg moet krijgen die hij nodig heeft. En dat is waar het nu op staat: Het VK heeft zich gecommitteerd aan het naleven van de Rechten van de Mens zoals die door de VN zijn vastgesteld (en ook zijn opgenomen in de Europese Conventie voor de Rechten van de Mens), maar een authoriteit van de VN die toeziet op het naleven daarvan, stelt nu dat het VK Assange niet (of niet voldoende) de zorg garandeert die hij nodig heeft. En dat is zeer verwerpelijk.
Jammer genoeg is er eigenlijk niets aan te doen behalve druk zetten op de Staat. De VN heeft geen mogelijkheid om het VK te verplichten aan zijn voornemens te voldoen, enkel
naming and shaming. Deze brief van 60 artsen is dan ook eigenlijk niets anders: het is bedoeld als pressiemiddel om het VK te laten voldoen aan de beloften die het heeft gemaakt onder de Human Rights Act, het in de media te krijgen en hopen zo druk uit te oefenen op het VK om Assange de zorgverlening te bieden die hij nodig heeft.
Als een kleine sidenote: ik
denk niet dat dit gaande is, maar Assange heeft altijd nog het recht om geboden zorg te weigeren. Zolang zijn huidige staat niet aanvaardbaar wordt geacht om terecht te staan, zal hij niet terecht staan en zal hij niet worden uitgeleverd. Kan hij in Februari 2020 niet in de rechtbank verschijnen, zal de zaak worden uitgesteld.
Dit kan een tactiek zijn die Assange gebruikt om het hele proces te rekken, maar ik vraag het mij ten zeerste af; zeven jaar spenderen op dezelfde tientallen vierkante meters, waarvan ook nog eens bijna vier jaar met een ontsteking in je kaak en in je schouder is vast geen pretje. En dan nog maar te zwijgen over de zeer serieuze psychische problemen die zich als gevolg van de situatie hebben ontwikkeld. Assange heeft altijd beweerd en geloofd dat hem niets te verwijten valt omdat hij enkel een platform bood voor klokkenluiders, maar zelf heeft hij (voor zover bekend, al wordt hij wel daarvoor aangeklaagd) niet bijgedragen aan het lekken van staatsgeheimen. Dat hij nu als gevolg van het aanbieden van het platform Wikileaks al jaren in 'zeer beperkte vrijheid' (wat beter te omschrijven valt als een de facto gevangenschap) heeft geleefd, zal best zijn tol op hem hebben geëist.
[Reactie gewijzigd door naarden 4ever op 23 juli 2024 16:04]