Waardevolle extra ontwikkeltijd
Titel |
Cyberpunk 2077 |
/i/2002832232.jpeg?f=imagenormal) |
Platform |
Windows, PlayStation 4, Xbox One, Stadia (Later: PlayStation 5, Xbox Series X) |
Ontwikkelaar |
CD Projekt Red |
Uitgever |
CD Projekt Red |
Releasedatum |
19 november 2020 |
Night City. De wolkenkrabbers torenen hoog boven je uit. De neonverlichting dirigeert je naar de dichtstbijzijnde bar, club of andere plek met vertier. Nieuwe verrassingen wachten achter elke hoek. Het is een stad waar ‘Fixers’ het voor een groot deel voor het zeggen hebben. Het is een stad in verval, maar op een vreemde manier verkeert hij ook op de piek van zijn bestaan. Een stad waar het Night City Police Department een oogje in het zeil houdt, maar eigenlijk niet over voldoende mankracht en middelen beschikt om alle problemen op te lossen. Een stad dus waar je als handige low-life met een criminele achtergrond dus prima je weg kunt vinden en een hoop geld kunt verdienen in een grijs tot pikzwart circuit. En dat is precies wat je gaat doen in Cyberpunk 2077.
Inderdaad, we hebben hem gespeeld. Vier uur lang, om precies te zijn. Dat is gaaf en het was iets waar we ontzettend naar hebben uitgekeken, maar ook een beetje gek. Ten eerste zou deze preview toch een soort opmaat naar de releaseperiode moeten zijn. Tussen nu en de tot vorige week bekende releasedatum van Cyberpunk 2077 zaten immers nog minder dan drie maanden. Het nieuws dat de game twee maanden opschuift, drukt de pret wel een beetje. Toch is dat uiteindelijk een prima beslissing. Als een ontwikkelaar het gevoel heeft een game niet in de afgesproken tijd nagenoeg bugvrij op te kunnen leveren, is uitstellen de enige juiste optie. Om die koe maar meteen bij de horens te vatten: Cyberpunk 2077 kan dat extra werk op het gebied van afwerking en bugfixing goed gebruiken. De vier uur gameplay brachten ons een crash en verschillende bugs, variërend van wegvallende stukjes geluid tot een personage dat niet goed meeliep tijdens een quest, waardoor we die niet konden afronden. Uiteindelijk lukte dat wel, maar ideaal was het niet. Hoe dan ook: dergelijke fouten staan bij CD Projekt Red op de radar en nu is de tijd om ermee aan de slag te gaan er ook. Win-win.
Aan de slag gaan deden wij dus ook, met de game zelf. Dat had natuurlijk nog wel wat voeten in de aarde. Door de coronacrisis zijn de traditionele persmomenten op locatie geen optie. Anno 2020 sturen uitgevers grote games echter niet zomaar meer op. De game lokaal draaien konden we dus vergeten. De oplossing: een streamingdienst die ons verbond met een game-pc bij de ontwikkelaar op kantoor, waarop we op afstand konden spelen. Het goede nieuws is dat de spelervaring soepel was. Vertraging in de controls was nauwelijks merkbaar. Nadeel: grafisch was het ruk. We keken naar een in 1080p-draaiend beeld waar ook nog de nodige compressie overheen was gegaan. Dat viel trouwens pas echt op toen we van CD Projekt Red de beelden aangeleverd kregen. Er was een gigantisch verschil in kwaliteit met wat we live hadden gezien. Gelukkig maar, want de game die een van de mooiste ervaringen ooit zou moeten bieden, was tijdens het spelen toch een beetje onherkenbaar op dat vlak.
Nomad, Street Kid of Corpo
Dat mag dan zo zijn, maar dan nog geldt uiteraard dat we liever spelen op een minder dan ideale manier dan helemaal niet. We hadden dus vier uur de tijd om onze eerste stapjes in Night City te zetten. Dat deden we vanaf het begin, dus gewoon met een Nieuw Spel vanuit het hoofdmenu. Cyberpunk 2077 begint met het vormgeven van jouw versie van hoofdpersonage V, in letterlijke en figuurlijke zin. Je kiest een geslacht en een - eventueel zeer kleurrijk - uiterlijk, maar ook een achtergrond: Nomad, Street Kid of Corpo. Die achtergrond is bepalend voor wat voor persoon je bent en hoe je aan de game begint. De Nomad is een overlever die lang in zijn eentje heeft rondgezworven. De Street Kid is een local en kent de steegjes van Night City op zijn duimpje, alsmede het gespuis dat er rondloopt. De Corpo heeft een meer bemiddelde achtergrond en een voorliefde voor de beste tech en wapens. Spelbepalend is de keuze niet helemaal, maar hij bepaalt wel waar je begint en daarmee dus ook de eerste uren van de game. Wij kozen voor Street Kid, en konden uit de overige beelden opmaken dat de Nomad op een heel andere plek met heel andere missies begint. Dus nog voordat je een seconde van de vermoedelijk toch al erg lange game hebt gespeeld, weet je dat je hem uiteindelijk nóg eens moet gaan spelen.
:strip_exif()/i/2003681422.jpeg?f=imagearticlefull)
Klusjes en Fixers in Watson
Als de Street Kid-versie van V begon ons avontuur in een bar ergens diep weggestopt in Watson, een van de vijf grote districten in het spel. Elk district heeft een eigen stijl en rol in Night City en bestaat zelf uit verschillende buurten. In Watson gaat het om niet al te frisse wijken. China Town, Kabuki, het Industrial District: ze zitten allemaal vol ongure types en er kan op allerlei manieren iets vervelends met je gebeuren. Dat is dus precies waar je zo'n ‘straatratje’ zoals onze versie van V tegenkomt. ‘Onze versie’ heeft niet alleen betrekking op geslacht, uiterlijk en achtergrond, maar ook op attributes. Aan het begin kun je een beperkt aantal punten verdelen over eigenschappen als Body, Intelligence, Tech en Cool. Hoe meer punten je ergens in plaatst, hoe beter je basis daarin is en hoe effectiever de Skills kunnen worden die onder zo’n attribuut vallen. Die skills, dat zijn er nogal wat. Alleen al onder het attribuut ‘Body’ vind je drie verschillende, uitgebreide skill trees. De skills in de bomen hebben vaak ook nog eens verschillende gradaties. Je kunt dus wel nagaan dat het vormgeven van V, terwijl je Cyberpunk 2077 speelt, haast een game op zich wordt.
Granaten hacken
Weten wat je personage kan en de juiste skills kiezen is belangrijk, want Cyberpunk 2077 valt op veel manieren te spelen. Daar kwamen we al achter tijdens de tutorial, die je in vier stappen de basisgameplay uitlegt: schieten, sneaken en hacken, vechten met je vuisten of melee-wapens, en uiteindelijk een combinatie van die onderdelen. Zo leer je hoe je vijanden van achteren kunt besluipen en ze geruisloos kunt uitschakelen. Je leert ook hoe je technologie in de omgeving in je voordeel kunt gebruiken. Zo kun je door een scherm over te nemen soldaten in de buurt naar dat scherm lokken. Dat geeft je de gelegenheid om langs te sneaken. Ben je echt handig met tech, dan kun je zelfs granaten, die die soldaten wellicht bij zich dragen, laten afgaan. Lok er een paar naar elkaar toe, detoneer zo’n granaat en hoppa: je bent weer een obstakel voorbij, zonder je wapens ook maar tevoorschijn te hoeven halen. Een alternatieve aanpak is gewoon zorgen dat je toffe wapens hebt, goed mikken en de soldaten op rij neerschieten. Dat werkt ook. Het is net waar je zin in hebt, waar je goed genoeg in bent en wat je leuk vindt.
:strip_exif()/i/2003681472.jpeg?f=imagearticlefull)
Die keuzes hoeven we nog niet te maken als V na een gesprekje met een bevriende barkeeper Kirk Sawyer benadert. Kirk is een Fixer, iemand die mensen met opvallende verzoeken helpt en koppelt aan handige lieden als V, die betaald krijgen om die klusjes op te knappen. Fixers zijn tegelijkertijd overbodig en onmisbaar. Feitelijk hebben de client en degene die de taak volbrengt, geen tussenpersoon nodig, maar in de praktijk hebben de Fixers veel invloed en veel informatie, waardoor het over het algemeen geen goed idee is om ze te belazeren. Natuurlijk is de ene Fixer de andere niet. Kirk is een kleine speler, maar al snel komt V ook belangrijkere Fixers tegen die voor de best betaalde klusjes zorgen. Voor Kirk moet V een auto stelen, wat voldoende zal zijn om de schuld weg te strepen die de barman bij Kirk heeft.
Dit ogenschijnlijk simpele klusje loopt echter anders dan gedacht. V wordt samen met brute kracht Jackie op heterdaad betrapt door de NCPD. Omdat de gevangenissen overvol zitten en de eigenaar van de auto geen zin en tijd heeft om te getuigen, worden Jackie en V echter vrijgelaten. Het is diezelfde Jackie die V aan een volgende Fixer koppelt. Dit keer is het Dexter ‘Dex’ DeShawn en dat is een flink grotere speler dan Kirk. Dex vertelt V over een chip die hij te pakken moet zien te krijgen. Een probleem is dat de chip eigendom is van een steenrijke Corpo genaamd Yorinobu Arasaka, erfgenaam van het Arasaka-imperium. Daarbij is voor deze missie ook nog een speciale robot nodig. Dex zou die robot eigenlijk al in bezit hebben, want hij had hem gekocht van de Maelstrom, een gang in Night City met veel drugsverslaafde, schietgrage skinheads. De leider, met wie Dex een deal had gesloten, is in de tussentijd echter vermoord en de nieuwe leider heeft niets van zich laten horen. Een noodzakelijke tussenstop dus.
Ripperdoc
Voordat V en Jackie op pad gingen om meer informatie in te winnen over Yorinobu Arasaka en ze richting de Maelstrom trokken, wachtte V eerst nog een tussenstop bij een zogenaamde ‘Ripperdoctor’. Dit zijn dokters die tech van de zwarte markt bij mensen kunnen aanbrengen. In de wereld van Cyberpunk 2077 zijn cybernetics en biomechanics aan de orde van de dag. Je kunt ze op allerlei manieren tegenkomen. Er zijn mensen die helemaal zonder technologische extra’s leven en zelfs prediken tegen de dreiging die van de upgrades uitgaat, maar er zijn ook lieden in de wereld die nog maar voor 2 procent niet uit metaal en tech bestaan. Daar tussenin vind je mensen in alle soorten en maten, die op allerlei manieren zijn uitgedost. Ze kunnen functionele upgrades hebben, maar hun uitdossing kan ook gewoon eye-candy zijn.
:strip_exif()/i/2003681484.jpeg?f=imagearticlefull)
Daarover gesproken: Cyberpunk 2077 is een game voor spelers van achttien jaar en ouder, en de reden daarvoor lijkt duidelijk. Zeker het district Watson kent diverse bars en nachtclubs waar je tal van naakte of schaars geklede personen (m/v) tegenkomt. Het draagt bij aan het ondergrondse, foute sfeertje dat veel buurten in Watson uitstralen. Daarnaast blijkt dat lichamen en seks een heel andere betekenis hebben gekregen in het Night City van 2077. Je lichaam is meer je vehikel naar grotere en leukere dingen dan je begin- en eindpunt. Seks is genormaliseerd. Wie wat overtollige spanning kwijt moet, kan in een bar rustig een soort betere versie van virtual reality gebruiken om daar aan zijn of haar trekken te komen, om maar iets te noemen. Natuurlijk wordt dat alles niet expliciet in beeld gebracht - ook voor Cyberpunk 2077 zijn er grenzen - maar het tekent de sfeer in dat deel van Night City.
Nieuwe opties dankzij upgrades
Terug naar de upgrades, want die zijn te belangrijk om er zomaar overheen te stappen. Bij de Ripperdoc krijgt V een upgrade voor zijn vision en zijn handen. Vooral die visie is belangrijk, want hij opent de mogelijkheid om de omgeving te scannen en te hacken. Zoals gezegd kan dat een basisonderdeel van je speelstijl zijn. Een turret is niet half zo gevaarlijk als je hem kunt uitschakelen of zelfs kunt overnemen. Upgrades aan je lichaam kunnen dus best wat gevolgen hebben voor hoe je te werk kunt gaan. Daarnaast kunnen ze een en ander veranderen aan de interface. Zo zorgt de upgrade aan V’s handen ervoor dat hij zijn beschikbare kogels op een andere manier ziet dan voorheen het geval was. Dit zijn slechts twee voorbeelden van upgrades, terwijl op nog veel meer plaatsen tech kan worden aangebracht, met alle gevolgen van dien. Vier uur speeltijd klinkt lang, maar in Cyberpunk 2077 is het lang niet genoeg om dit soort onderdelen nader te kunnen inspecteren.
BrainDance: de betere versie van vr
Na het halen van zijn nieuwe implantaten trekt V richting Lizzie’s Bar, waar hij een ontmoeting heeft met Evelyn, een mysterieuze dame die hem kan helpen bij de Arasaka-heist. En hoe. Evelyn introduceert V tot een van de bij voorbaat interessantste onderdelen van Cyberpunk 2077: BrainDance. Dit is de ‘betere versie van vr’ die we al even noemden. Om te ‘BrainDancen’ ga je in een stoel liggen en krijg je een vreemd soort tuigje op je hoofd. Op een gegeven moment beginnen felle lichten in je ogen te schijnen en ben je in een virtuele wereld beland. Wat je daar ziet, is eerder opgenomen. Bewoners van Night City beleven op die manier stripacts of andere zaken in seksclubs, maar V gebruikt het in dit geval om meer te weten te komen over Yorinobu Arasaka en de plek waar deze Japanner de chip verborgen houdt.
:strip_exif()/i/2003681476.jpeg?f=imagearticlefull)
De weg daarnaartoe begint met een oefening. We zien hoe twee mannen een winkel beroven. De overval gaat echter fout en de persoon die V volgt in de BrainDance, moet dat met de dood bekopen. Vervolgens zien we hoe V meer informatie uit die scène kan halen door de ‘Edit Mode’ te gebruiken. Hierbij kun je vrij rondbewegen in de omgeving van de scène en alternatieve bronnen aanspreken, die de persoon wiens verleden je beleeft, zelf niet heeft opgemerkt. Dat kan doordat de BrainDance-sensoren, die personen die dit soort belevenissen vastleggen dus hebben, meer informatie oppikken dan de persoon zelf. Zo kun je gesprekken afluisteren en dingen zien die het hoofdpersonage in je minifilmpje zelf nooit heeft ervaren. Op die manier kan V dus informatie achterhalen die anders verborgen was gebleven.
Als de BrainDance-techniek voor belangrijkere zaken wordt toegepast, zijn we in het appartement van Arasaka aangeland. Wat wil het geval: Evelyn heeft ook BD-implantaten en is in zijn appartement geweest. Haar bezoekje is zodoende in BrainDance te bekijken en te analyseren. Rondkijkend in het appartement brengen we de beveiliging in kaart, voor wanneer we daar op bezoek moeten. Daarnaast luisteren we een gesprek af dat Arasaka met een van zijn contacten had en dat Evelyn tijdens haar bezoek zelf niet heeft kunnen horen. We scannen een document dat Arasaka snel in een lade had verstopt. Snel genoeg voor Evelyn om het niet te zien, niet snel genoeg om onze analyse te slim af te zijn. Het document verklapt dat de chip bij een stabiele, lage temperatuur moet worden bewaard. We scannen daarop alle plekken met een lagere temperatuur en uiteindelijk vinden we de locatie waar de chip moet zijn verstopt. BrainDance volbracht!
Sidemissions en Street Cred
Wat we tijdens dit segment van de missie ook merken, is dat Cyberpunk 2077 er vrolijk op los strooit met belangrijke en minder belangrijke namen. Evelyn, bijvoorbeeld. Simpelweg een opdrachtgever of een pion die gaandeweg steeds belangrijker zal worden? Of het meisje met de ‘13’-tattoo, dat helpt bij de technische kant van de BrainDance: Judy? Het is je nauwelijks voor te stellen dat een dermate goed uitgewerkt en van dito stemwerk voorzien personage niet meer zal worden gebruikt na één missie. En dan is er nog Arasaka zelf, overduidelijk een grote baas in de spelwereld. Als we iets weten van CD Projekt Red, dan is het dat deze studio bepaald niet bang is om het hoofdpersonage van zijn games in contact te brengen met de leiders van de wereld. Die Arasaka, en de mensen met wie hij zaken doet, zullen we dus vast nog weleens tegenkomen.
Veel extra activiteiten
De ontmoeting met Arasaka vindt echter niet vandaag plaats. Sterker nog, het deel waar V en Jackie richting het hotel gaan waar Arasaka zich ophoudt, valt helaas buiten de demo. De demo waarschuwde ons op een zeker moment zelfs dat als we in de auto zouden stappen om richting die missie te gaan, de demo zou stoppen. We kregen de vraag of we niet liever nog wat meer van Night City zouden willen zien en eventueel nog wat extra missies wilden uitvoeren. Er is namelijk genoeg te doen buiten de hoofdverhaallijnen om. Dat merk je al meteen in de eerste paar uur. Per district zijn er dus Fixers en veel van de helden melden zich met een tekstbericht bij V. Je kunt hun taakjes op de kaart opzoeken. Zodra je in de buurt bent, krijg je een volgende bericht, met wat meer informatie: een teken dat je weldra aan zo’n extra missie gaat beginnen. De inhoud kan enorm verschillen. De ene keer haal je ergens een stukje tech op, de andere keer moet je een zwaarbewapende vijand ergens zien uit te schakelen en wat informatie stelen.
:strip_exif()/i/2003681420.jpeg?f=imagearticlefull)
Die taakjes leveren je Street Cred op, wat je kunt zien als ervaringspunten, en Eddies, kort voor Europese dollars, het wereldwijd geldende betaalmiddel. Street Cred is handig, want daarin stijgen levert punten op om skills vrij te spelen. Daarnaast krijg je af en toe een Attribute Point via je Street Cred, maar elke keer als je algemeen level stijgt, krijg je er daar ook een van. Met de Eddies kun je nieuwe wapens of armor kopen, nieuwe cybernetische upgrades aanschaffen of mods voor je wapens of armor kopen. Want ja, ook dat systeem gaat zo diep als je mag verwachten van CD Projekt Red. Mods veranderen bepaalde aspecten van wapens en kunnen allerlei bonussen aan V geven, eigenlijk vergelijkbaar met zoals dat met de runes op wapens en armor in The Witcher III werkte.
The Witcher III en Cyberpunk 2077
Nu we die game hebben genoemd: er zijn meer parallellen te vinden tussen The Witcher en Cyberpunk. Toch begint het met een groot verschil. The Witcher III is primair een thirdperson-actie-rpg, maar Cyberpunk 2077 speel je, behalve als je in een auto zit, helemaal in first person. Dat is omdat CDP Projekt Red het idee heeft dat spelers meer het gevoel krijgen ‘in’ de wereld te zitten als ze alles vanuit een eerstepersoonsperspectief zien. Je bestaat natuurlijk wel, ook getuige het feit dat je je lichaam vrij gedetailleerd kon vormgeven toen we begonnen, maar je ziet jezelf tijdens de actie niet echt, behalve af en toe je armen en benen. De overeenkomsten met The Witcher III zitten vooral in de menustructuur. Open het pauzemenu en je ziet met een Character, Inventory, Map en Journal erg herkenbare onderdelen. Ook de manier waarop je missies bijhoudt en kunt tracken, werkt vrijwel hetzelfde. We kunnen alleen maar hopen dat de spelwereld net zo groot en boeiend is als die van The Witcher III, en dat lijkt ook wel het geval te zijn.
Soepel schietwerk
De ontmoeting met Arakasa hebben we dus niet meegemaakt, maar een ander onderdeel van de missie gelukkig wel. We sloegen dat stapje zojuist nog even over, maar hadden wel al gemeld dat we een bezoekje moesten brengen aan de Maelstrom, om een robot op te halen waar Dex al voor had betaald. De nieuwe baas van de gang wilde echter niets weten van een al bestaande deal, en vroeg V en Jackie om nogmaals te betalen. Dat ging natuurlijk niet gebeuren. En hé, handig: onze keuze om flink te investeren in ‘Body’-attributes gaf ons tijdens het gesprek plots de optie om een take-down uit te voeren op de nieuwe baas, die daarmee meteen was verslagen. Wat restte was een flinke schietpartij om de vijandige basis te verlaten, maar het moeilijkste was alvast afgehandeld.
:strip_exif()/i/2003681468.jpeg?f=imagearticlefull)
Althans, dat dachten we. De paar bewakers in de kamer waarin we op dat moment zaten, waren snel verslagen, maar de weg naar buiten bleek goed gevuld met ander vijandig volk. Geen punt, dit bood een prima kans om de vechtsystemen en tactieken die Cyberpunk 2077 biedt, even te testen. Goed om te weten is dat V drie wapens actief kan hebben, waartussen je met een druk op de knop kunt wisselen. In ons geval leverde dat een handgun, shotgun en sniperrifle op, die laatste zelfs een speciale, geplukt van het dode lichaam van een vijand die we moesten verslaan tijdens een sidequest. Dat sluipschuttersgeweer had niet alleen een fijne scope, maar was ook nog eens een energiewapen. Nadat je een schot met een energiewapen oplaadt, kun je door diverse soorten dekking heen schieten. De rest van ons arsenaal was meer standaard, maar daarom niet minder effectief.
Automatisch 'leanen'
Meer dan eens op rij schotelde de game ons een situatie voor waarbij verschillende vijanden in een open ruimte stonden of liepen, met nog wat camera’s erbij. Eigenlijk verliep elke confrontatie hetzelfde; we probeerden het sneaky te doen, werden ontdekt en schoten ons daarna een weg naar een volgend stuk van het gebouw waar we uit moesten ontsnappen. Dat voelt in elk geval al lekker aan. Het schieten in Cyberpunk 2077 leunt op een dekkingssysteem waarbij je door te knielen dekking kunt zoeken achter objecten. Handig is ook dat als je bijvoorbeeld aan de rand van een muur staat, V automatisch zal ‘leanen’ als je op een vijand probeert te mikken. Het was niet per se moeilijk om vuurgevechten te winnen, maar toch gingen we een paar keer dood. Vijanden komen af en toe op je af rennen of verplaatsen zich om je in te sluiten. Als dat ze lukt, kom je erachter dat V, zeker in deze vroege fase, nog helemaal niet zo veel armor heeft en dus best snel aan zijn of haar einde komt.
:strip_exif()/i/2003681414.jpeg?f=imagearticlefull)
Bij de lastigste van de confrontaties besloten we om eens te gaan spelen met de omgeving. Dankzij een hack op een camera konden we goed in beeld brengen waar alle vijanden waren en ze taggen, zodat ze zichtbaar bleven en we hun eventuele patrouilleroutes konden zien. Daarna bliezen we met een paar schoten een turbine op, waarna we het vuur openden op de rest. Dat ging al stukken beter. Vijanden op afstand uitschakelen met de sniperrifle, en vijanden die naar ons toe renden, opvangen met de shotgun bleek een uitstekende strategie. Enkele momenten daarna stonden we buiten en kon het verhaal verdergaan.
Veel te doen
Op dat moment stonden we trouwens in een buitengebied van Watson. Tot dan hadden we vooral de achterstraatjes en ongure barretjes gezien. Het industriëlere gebied daar net buiten gaf al een idee hoe gevarieerd Night City is. Toen we de door CD Projekt Red aangeleverde beelden en screenshots bekeken, kreeg dat idee nog veel meer gestalte. De vijf grote districten verschillen flink van elkaar, in alles. Ga daarbij na dat we met deze speelsessie nog maar een fractie hebben gezien van slechts een van die districten en dat we in vier uur tijd eigenlijk nauwelijks goed en wel aan het avontuur waren begonnen. Bedenk ook dat we toch al een wagonlading opties en activiteiten hadden ontdekt en er op de kaart nog zoveel meer zagen die lagen te wachten, en je kunt op je vingers natellen dat Cyberpunk 2077 een gigant van een game gaat worden. Het is lastig om er een exact aantal uur aan te koppelen, maar zou het ons verbazen als Cyberpunk 2077 in speelduur gelijkstaat aan, of zelfs langer is dan The Witcher III? Absoluut niet.
Een laatste puntje om te benoemen is de technische kant van het verhaal. Zoals gezegd speelden we de game via een streamingdienst, wat het lastig maakt om over sommige zaken te oordelen. Toch viel wel op hoe vloeiend de game draaide. Zelfs op hoge snelheid rijdend had de game geen moeite de wereld om ons heen vloeiend mee te laten lopen. Natuurlijk, spelend op een pc en in 1080p moet dat ook gewoon zo zijn. Het is nog maar afwachten hoe dat in 4k gaat worden, zeker op consoles. Her en der zagen we ook heus wel wat concessies. Vroeg in de speelsessie reden we bijvoorbeeld mee met iemand in een auto en die auto zag er van binnen behoorlijk simpel, misschien zelfs een tikje gedateerd uit. Daar staat tegenover dat de personages in de spelwereld er fantastisch uitzien, met misschien wel de beste gezichtsanimaties die we ooit hebben ervaren in een game. Het laat zien waartoe CD Projekt Red met Cyberpunk 2077 in staat is, maar voor een finaal oordeel op dit vlak is het nog veel te vroeg.
Voorlopige conclusie
‘Het zou me niet verbazen als Cyberpunk 2077 de tegenvaller van het jaar wordt’, lazen we in de afgelopen weken her en der op internet. Natuurlijk weet je zoiets nooit helemaal zeker, maar nu we zelf vier uur hebben kunnen spelen en hebben kunnen ervaren hoe groots en overweldigend Night City kan zijn, durven we wel te beloven dat dit een heel goede game gaat worden. De game is nog veelzijdiger dan The Witcher III en belooft net zo veel, en misschien zelfs meer, diepgang te bieden. Dan heb je nog het heerlijke cyberpunksfeertje dat nog nooit zo overtuigend als hier is neergezet, een legioen aan interessante en prachtig vormgegeven personages, een ellenlange waslijst aan missies en activiteiten die je kunt uitvoeren, en ga zo maar door. Het is jammer dat we nog wat langer moeten wachten dan aanvankelijk werd gedacht, maar getuige de bugs die wij in onze sessie tegenkwamen, is dat uiteindelijk een goede zaak.