Halo is niet alleen een serie videogames en zelfs niet alleen een succesvolle franchise. Halo is een cultureel fenomeen dat, net als bijvoorbeeld Star Wars, een grote invloed heeft gehad op miljoenen mensen én de popcultuur en zeitgeist van de afgelopen negen jaar. Wie aan deze woorden twijfelt, hoeft alleen Madame Tussaud's te bezoeken om daar, tussen grootheden als Barack Obama en Brad Pitt, een levensgroot wassen beeld te zien van Master Chief, de hoofdrolspeler van de serie. Hij is het eerste videogamepersonage dat ooit in dit wassenbeeldenmuseum is vereeuwigd. En wat dacht je van de meer dan 1,7 miljard dollar die alle Halo-merchandise heeft opgebracht? Sterker nog, als Halo er niet was geweest, was de Xbox waarschijnlijk een vroege dood gestorven, was de Xbox 360 er nooit geweest en zou het gamende landschap er compleet anders hebben uitgezien.
De studio achter dit fenomenale succes, Bungie, levert binnenkort zijn laatste bijdrage aan de reeks, in de vorm van het langverwachte Halo: Reach. Daarna zal Bungie voor Activision met een nieuw project bezig zijn en is het aan Microsoft om over de toekomst van Halo te beslissen. Tot die tijd zijn de woorden Halo en Bungie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoogste tijd om terug te blikken op de afgelopen negen jaar: negen jaar de spannendste vuurgevechten op een console, negen jaar Master Chief, negen jaar Halo van Bungie.
Complex universum
Wat ieder die voor het eerst met de reeks in aanraking komt, opvalt, is het grootse, gedetailleerde en enigszins complexe universum waaruit de games putten. De wereld van Halo is geen science-fictionvertoog waarvan er dertien in een dozijn gaan en dat op een first person shooter is gesmeten. Achter de games zit een uitgebreid, episch verhaal over goed tegen kwaad, waarbij ook het grijze tussengebied wordt meegepakt, en waarin veel uitgewerkte personages, locaties, voorwerpen en gebeurtenissen samenwerken om de speler een unieke ervaring voor te schotelen.
