Technisch piekfijn
Afgelopen dinsdag bespraken we in de review van Halo: Reach de campagnemodus van het spel. Doordat Microsoft het spel niet van tevoren wilde versturen, waren we gebonden aan een enkele reviewmogelijkheid, waarin we net de campagnemodus konden doorspelen. Zodoende hadden we pas na de release van het spel de kans de overige spelmodi uit te proberen. Natuurlijk hebben echte Halo-fans het spel al lang en breed in huis en inmiddels de nodige uren in de multiplayer geïnvesteerd. Desondanks vind je in dit artikel, voor de volledigheid, een korte bespreking van wat Halo: Reach op dat gebied te bieden heeft.
Getest op: Xbox 360 (exclusieve titel)
/i/1284710716.jpeg?f=imagenormal)
In een notendop kun je stellen dat Halo: Reach de multiplayermodus van Halo 3 heeft genomen en deze op alle fronten heeft uitgebreid. De menustructuur oogt grotendeels hetzelfde. Sommige dingen werken iets anders, maar in grote lijnen zullen spelers die bekend zijn met Halo 3 hun weg razendsnel weten te vinden. Halo: Reach biedt voordat je gaat spelen een aantal handige instellingen waarmee je kunt aangeven bij welk type spelers je wil worden ingedeeld. Wij houden er niet van om te praten bij het spelen, dus gaven we in onze speelstijl aan dat we 'quiet' zijn, voor de lol spelen en er een 'lone wolf'-speelstijl op na houden. Dat zou moeten voorkomen dat je bij praatzieke Amerikanen terecht komt, hetgeen aardig lukte.
Prima matchmaking
Na het selecteren van een spelmodus, waarvan we er op de volgende pagina een aantal bespreken, kun je nog filters toepassen. Dit is handig als je bijvoorbeeld alleen tegen spelers wil spelen die ongeveer net zo goed of slecht zijn als jijzelf. Daarna is het door naar de matchmaking en dat is altijd een lastig punt in een game. Hoe goed een shooter namelijk ook is, slechte matchmaking kan een spel volledig breken. Duizenden spelers waren teleurgesteld in Call of Duty: Modern Warfare 2 doordat zij soms bijna een uur geen spel konden vinden. Tot ons genoegen blinkt Halo: Reach tot nu toe uit in matchmaking; zowel overdag als 's avonds moesten we zelden lang wachten. Ook de hostmigratie gaat soepel. De technische kant van de multiplayermodus ziet er dus prima uit en dat is een compliment waard.
Een greep uit de spelmodi
Het eerste multiplayerpotje dat we speelden, was een simpel potje Slayer in de Rumble Pit, oftewel: free for all. Dit is een van de vele spelmodi die al in Halo 3 aanwezig waren. Gesneden koek dus en datzelfde geldt voor de potjes Team Slayer, Big Team Battles en een aantal van de objective-based spellen die Halo: Reach biedt. In deze modi kun je echter wel een aantal van de nieuwe wapens en Armor abilities terugvinden. Zo speelden we diverse potjes Slayer waarin een aantal mensen vrolijk met hun jetpack rondvlogen.
Stemmen
Interessanter zijn echter de nieuwe spelmodi. Na twee dagen spelen hebben we het idee dat we nog steeds niet alle verschillende spelletjes hebben gespeeld. De keuze voor een modus, zoals Team Slayer, is namelijk maar de helft van het verhaal. Binnen Team Slayer zijn er nog tal van verschillende spellen die je kunt tegenkomen. Voor elk spel krijgt de lobby drie keuzes voorgeschoteld en kan op basis van stemmen worden gekozen voor een map en een spelmodus. Zit er echt niets voor je bij, dan kun je stemmen op 'None of the above'.
/i/1284710721.jpeg?f=imagenormal)
De keuzes die je krijgt voorgeschoteld lopen zeer uiteen, zowel qua maps als qua spellen zelf. In de Rumble Pit kun je zomaar de keuze krijgen tussen Slayer Pro, Headhunters en Race. De eerste van dat drietal is een recht toe, recht aan potje Slayer, maar dan zonder minimap. Race spreekt ook redelijk voor zich; alle spelers zitten op een Mongoose-wagentje en moeten zo snel mogelijk een reeks checkpoints voorbij racen.
Niet te gierig
Headhunters is een spel waarbij je spelers moet afschieten om hun 'skull' op te pakken. Je kunt op die manier maximaal vier skulls verzamelen, die je uiteindelijk in een aangegeven zone moet droppen. De grap hierbij is dat je, als je wordt neergeschoten, al je skulls laat vallen en iemand anders ze kan oppakken. Spelers die meer dan twee skulls dragen, krijgen bovendien een pijl boven hun hoofd, zodat alle spelers zien waar ze zijn. Het kan dus lonen om niet al te gierig te zijn.
/i/1284710722.jpeg?f=imagenormal)
Eveneens nieuw is Invasion, een spelmodus waarbij één partij verdedigt en de andere aanvalt. Als de aanvallende partij een bepaald doel heeft veroverd, schuift het slagveld op en moet er een volgend doel worden veroverd. Het uiteindelijke doel is om een bepaald object te pakken te krijgen en naar een ontsnappingsruimteschip te dragen. Het aardige van deze spelmodus is dat de aanvallende partij speelt als Elites, inclusief Covenant-specifieke klassen, waarbij je onder meer een Energy Sword kunt selecteren.
Zombies
Daarmee hebben we slechts een klein aantal van de spelmodi genoemd. Behalve deze modi is er nog de terugkerende Zombie Mode, waarbij de 'zombies' de normale spelers moeten zien te infecteren. Deze spelmodus vormt de basis voor Safe Havens, waarbij de menselijke spelers zich steeds korte tijd in een veilige zone kunnen opstellen. In deze zone kunnen de zombies wel komen, maar de mensen niet raken. Andersom is echter wel het geval, dus in een potje waarin een aantal zombies dat systeem nog niet doorhadden leverde dat ons een flinke killstreak op.
Veel te doen
De competitieve multiplayer is de populairste tak van de multiplayermodus van Halo: Reach, maar er is meer. De in Halo 3: ODST geïntroduceerde Firefight-modus is terug in Halo: Reach en ook hiervoor geldt dat je deze spelmodus in verschillende varianten kunt spelen. Zo kwamen we in een spel terecht waarbij de Spartans alleen van een sniper rifle waren voorzien. Dat geeft uiteraard andere gameplay dan wanneer je een potje Rocketfight speelt.
/i/1284710725.jpeg?f=imagenormal)
Veel van deze verschillende spellen kun je tegenkomen in matchmaking, maar het loont zeker de moeite om de mogelijkheden van de Custom games eens te bekijken. Hierin is namelijk meer aan te passen dan ooit. Natuurlijk kun je zelf een map kiezen, maar je kunt ook regels bepalen als 'alleen headshots' en daarbij natuurlijk de bijbehorende wapens en armor abilities selecteren. Ook is het mogelijk om skulls te activeren en zo de spelers nog een extra handicap te geven. Op die manier wordt Halo: Reach in multiplayer zeer gevarieerd en dat houdt het spel vers.
The Forge
Het aanpassen kan nog een stap verder, namelijk door The Forge te gebruiken. Dit is de in-game map editor die bij Halo: Reach zit. Natuurlijk kennen we ook deze feature al van Halo 3, maar voor Halo: Reach is de editor flink uitgebreid, waardoor spelers nog meer mogelijkheden hebben bij het bouwen van hun eigen maps. Speciaal voor The Forge heeft Bungie Forge World gebouwd. Dit is een uitgestrekt gebied, gesitueerd op een van de Halo-ringen die we kennen uit de Halo-trilogie, waarin je diverse bekende maps terugvindt, zoals het populaire Hemorrhage. Voor de bouwers onder ons: het bouwen in The Forge is een stuk eenvoudiger geworden, doordat objecten nu kunnen worden vastgezet of door andere objecten heen geplaatst, wat zorgt voor meer vrijheid bij het bouwen.
/i/1284710724.jpeg?f=imagenormal)
Het enige punt dat we dan nog niet hebben geraakt, behalve legio spelmodi en varianten daarop, is de manier waarop je personage groeit. Allereerst verdien je in elk potje ervaringspunten. Vanzelf spreekt dat je meer punten verdient naarmate je beter speelt. Met deze punten stijgt je rang, maar de punten zelf kun je ook gebruiken in de Armoury. Hier kun je verschillende soorten onderdelen voor je Spartan-armor kopen die niet direct iets aan de kracht van je soldaat toevoegen, maar hem er wel stoerder laten uitzien. Dat maakt dat het scoren van punten wat nutteloos aanvoelt, want je schiet er feitelijk weinig mee op. Onder de duurste upgrades vind je trouwens de mogelijkheid om je personage te voorzien van de stemmen van Cortana of John-117, oftewel Master Chief.
Conclusie
De multiplayer van Halo: Reach is uitstekend. Zelden zagen we zoveel verschillende speltypes in een multiplayergame. Na twee dagen kwamen we nog steeds spelmodi tegen die we nog niet hadden gespeeld en dat spreekt voor de game. Daarnaast is het een verademing om te werken met een goed matchmakingsysteem. Natuurlijk moet blijken of nieuwelingen ook over een paar weken niet tegenover ervaren spelers worden gezet, maar met de snelheid zit het in elk geval meer dan goed. Mocht de traditionele multiplayer je vervelen, dan kun je met vrienden nog uren losgaan in Firefight of wat Custom matches spelen. De mapbouwers kunnen tenslotte aan de slag met een flink verbeterde Forge, wat ongetwijfeld tot een aantal briljante speelvelden zal leiden. De singleplayer van Halo: Reach was prima, maar de multiplayer knalt daar nog eens keihard overheen en dat maakt Halo: Reach tot een niet te missen product.
Pluspunten
+ Enorm veel spelmodi
+ Verslavend
+ Matchmaking loopt gesmeerd
+ Meer mogelijkheden in The Forge
+ Stemmen op een map/spel werkt beter dan vetosysteem
Minpunten
- Geen echte ontwikkeling in je personage
Multiplayer cijfer: 9,5
Titel |
Halo: Reach
|

|
Platform |
Xbox 360
|
Ontwikkelaar |
Bungie |
Uitgever |
Microsoft |
Releasedatum |
14 september 2010
|