Naast de setting en de interface zijn er nog wel meer gelijkenissen te vinden tussen Skull & Bones en eerdere Ubisoft-games. Het varen heeft vanzelfsprekend veel weg van hoe het varen in diverse Assassin’s Creed-games werkt. De camerapositie, de manier van versnellen, vertragen en sturen en zelfs het feit dat je crew allerlei liedjes ten gehore brengt, terwijl je aan het varen bent, doet denken aan de tijden dat Edward Kenway, Alexandrios of Eivor aan het roer stonden van hun boten.
Schepen diepgaand aanpassen
Dat heeft als positief voordeel dat het besturen van de boten waarschijnlijk bekend aanvoelt en dus niet al te moeilijk zal zijn. Ook veel van de beschikbare wapens die je aan de schepen kunt hangen, zullen voor velen bekend zijn. Denk aan de speciale kogels voor het verwoesten van zeilen of het gebruiken van vuur of explosieven. Skull & Bones heeft op dit vlak een behoorlijk diepgaand systeem in huis. Spelers kunnen kiezen voor allerlei soorten schepen, die elk horen bij een bepaalde klasse en die klasse heeft sterke en zwakke punten. Daarbij kun je de schepen op allerlei manieren aanpassen. Door de romp van je schip te versterken met steen, ben je bijvoorbeeld beter beschermd tegen vuuraanvallen, terwijl een versteviging met ijzeren platen zorgt dat je juist normale kanonskogels beter kunt weerstaan. De speler kan per missie bepalen welke uitrusting en wapens voor die missie het beste werkt. Een goede voorbereiding is dan ook belangrijk.
Een missie begint in de regel bij een personage dat contracten uitdeelt aan ambitieuze piraten zoals jijzelf. In het singleplayervoorbeeld was dat dus John Scurlock, maar in de multiplayerdemonstratie zagen we een andere opdrachtgever. Je kunt je missies dus op diverse plaatsen in de spelwereld vinden. In het aanbod van beschikbare contracten is tevens te zien dat sommige contracten verplicht zijn: die missies zul je moeten doorspelen om verder te komen in het verhaal. Wat dat verhaal verder inhoudt, is nog niet helemaal duidelijk. Ubisoft heeft al een aantal keer herhaald dat Skull & Bones niet per se een verhaalgedreven game is, maar ondertussen is er dus wel een singleplayermodus en is er in elk geval de overkoepelende quest die je hebt om te proberen de baas van alle piraten te worden. Het zou echter goed kunnen dat het aantal tussenscènes beperkt blijft en dat het echt draait om missies doen, zeeslagen winnen en naam voor jezelf maken, zonder dat daar een al te ingenieus plot bij komt kijken.
Gedeelde contracten
Wat we in elk geval wel weten, is dat je tijdens het spelen kunt kiezen of je de actie solo wilt doen, of samen met anderen. Die andere spelers kun je eventueel ook gewoon in de spelwereld tegenkomen, maar als je niet met anderen wilt spelen, hoeft dat zeker niet. Wil je dat wel, dan kun je de schepen van de spelers in kwestie simpelweg bekijken met je verrekijker, waarna je ze met een druk op de knop een invite kunt sturen. Vanaf dat moment kunnen jullie samen de zeeën proberen te veroveren. Het is daarbij goed om te weten dat het in de zeeslagen niet per se erg hoeft te zijn als een van de spelers met zijn schip ten onder gaat. Zolang het missiedoel door ten minste een speler in de party wordt gehaald, zal het contract voor alle spelers als gehaald worden bestempeld en kan iedereen dus gewoon verder met zijn of haar avontuur. Wel verlies je als je zinkt de spullen die je bij je had.
De kans dat je tijdens het spelen van Skull & Bones af en toe kapotgeschoten wordt, is wel aanwezig. De zeeslagen die we voorbij zagen komen, zagen er best intens uit. We zagen bijvoorbeeld hoe een groep van drie spelers een fort aanviel, dat de bescherming genoot van diverse schepen van de Compagnie Royale, die zodra de aanval begon, het fort natuurlijk meteen te hulp schoten. Die schepen kregen vervolgens versterking en als klap op de vuurpijl verschenen er tegen het einde van het gevecht nog twee menselijke spelers, die kennelijk dienst deden als piratenjagers. Hoe dat precies werkt, weten we nog niet. Wellicht waren dat ook gewoon piraten, op weg naar hetzelfde doelwit, of wellicht hadden zij een contract om de aanval proberen te stoppen? Het zou allemaal kunnen, maar het leidde in elk geval tot een aardig gevecht.
Tijdens dat gevecht zagen we allerlei verschillende wapens in actie, zoals mortieren, kanonnen en explosieven. Lukt het je om een boot iets te verzwakken en dichtbij genoeg te komen, dan kun je je bemanning het schip laten enteren. In Assassin’s Creed-games deed je daarbij natuurlijk altijd zelf mee, maar deze kapitein blijft gewoon op zijn schip. Een succesvolle aanval van je crew doet echter wel een hoop schade aan vijandelijke schepen, dus de schade is er niet minder om. Wanneer een schip door zijn health heen is, leidt een laatste, fatale kanonskogel tot een flinke explosie en heb je weer een vijand minder om rekening mee te houden.
Schatzoeken
In de singleplayermissie moest ook gevochten worden. Dit keer waren het begeleidende oorlogsschepen die wat koopvaardijschepen aan het beschermen waren. Een van die schepen had echter een kaart aan boord die moest leiden naar een verborgen schat en dat is precies waarom Scurlock de speler deze missie gaf: versla de schepen, bemachtig de kaart en ga op zoek naar de schat. Als dat geen piratenmissie is, weten wij het ook niet meer. De schat bleek uiteindelijk begraven te zijn in Fort Louis, een outpost waar je als piraat proviand kunt inslaan en nieuwe contracten kunt krijgen. Door er daar meer van te voldoen en af en toe wat schepen te plunderen om je rijkdom te vergroten, verhoog je ook je infamy. Het laat zich raden wat dat ongeveer betekent, maar we hebben het nog niet met zoveel woorden gehoord. We gaan ervan uit dat de beruchtste piraat van de wereld worden een hoofddoel is in het spel, maar wat voor effect infamy verder heeft op de gameplay, moeten we nog ontdekken.