Piraatje spelen
Skull & Bones
Skull & Bones is een liveservice-openwereldpiratengame waarin de speler naam moet zien te maken als piraat in de wateren tussen de Afrikaanse oostkust en het gebied dat ooit bekendstond als Oost-Indië. Dat gaat gepaard met veel zeeslagen en plunderingen, waardoor de speler steeds machtiger wordt en ook een sterker schip krijgt. Het vechten is leuk, maar helaas legt Skull & Bones daaromheen weinig in de weegschaal. De game ziet er bijvoorbeeld wat gedateerd uit, heeft quests die in herhaling vallen en laat gamers vaak lange stukken varen. Skull & Bones is bedoeld als liveservicegame, dus het idee is dat gamers dit lang blijven spelen en telkens nieuwe seizoenscontent voorgeschoteld krijgen, maar of Skull & Bones daarvoor lang genoeg populair blijft, valt te betwijfelen.
Ik vind piraten tof. Als kind had ik het LEGO-piratenschip, het grote schip met drie masten en rood-witte zeilen, en ik heb genoten van de Pirates of the Caribbean-films van Disney. Nou ja, van de eerste drie dan, voordat het al te knotsgek werd. Piraten zijn tijdloos en in onze populaire cultuur een stuk minder eng dan ze in werkelijkheid waren, of zelfs nog zijn als we de nog steeds bestaande piraterij meerekenen. Die is eng en onwenselijk, maar Captain Hook en Captain Jack Sparrow wonen in onze harten. Het helpt dat die nooit echt hebben bestaan en we hen dus zonder dubbel gevoel als uitgangspunt kunnen nemen voor hoe ‘piraatje spelen’ eruitziet, zonder dat we daarbij aan allerlei gruweldaden moeten denken.
Datzelfde geldt voor Edward Kenway, het hoofdpersonage uit Assassin’s Creed IV: Black Flag. Terugkijkend bevond die serie zich toen op een kruispunt. We kwamen immers net uit de ‘klassieke AC’s’ en hadden met Assassin’s Creed III net een wat ander soort game gehad. Meer open, meer lege gebieden en ook al een beetje varen erbij. Dat laatste element werd de basis van Black Flag, waarin je als speler dus aan de slag ging met Edward Kenway, die behalve Assassin ook kapitein was van de Jackdaw: zijn schip. Met de Jackdaw maakte je als Kenway het Caribisch gebied onveilig. Je plunderde andere schepen en plantages, viel forten aan en werd uiteindelijk zo machtig dat je het kon opnemen tegen de sterkste schepen in de game, de man-o-wars. Black Flag bleek populair. Er volgde met Assassin’s Creed: Rogue zelfs nog een vervolg in dezelfde stijl, maar daarna ging de serie een andere kant op. Varen kwam in de recente trilogie natuurlijk nog wel even terug, met name in Assassin’s Creed Valhalla, maar het speelde nooit meer dezelfde grote rol.
Toch zagen we de Black Flag-gameplay al ver voor Valhalla terug in een andere game. Ubisoft kondigde op de E3 in 2017 namelijk Skull & Bones aan. Deze game, die volledig om zeeslagen zou draaien, was in het Convention Center in Los Angeles zelfs al speelbaar. We hadden weliswaar vragen over hoe het losse gevecht nou precies in een game zou passen, maar de kennismaking was best positief. Inmiddels zijn we bijna zeven jaar verder en weten we dat Ubisoft tijdens die E3 zelf ook nog niet helemaal wist wat voor game het nou moest worden. Het project belandde terug op de tekentafel en kwam pas jaren later weer tevoorschijn. Dat leidde tot een van mijn minst positieve beurspreviews ooit, want wat ik tijdens gamescom 2022 zag in het theater dat Ubisoft daar had opgetuigd, was niet best. De game zag er niet uit en de gameplay oogde weinig inspirerend. Op dat moment zou de game in november van dat jaar uitkomen, maar Skull & Bones werd opnieuw doorgeschoven.
Het is inmiddels 2024 en Skull & Bones is eindelijk te water gelaten. Dat geeft hoop, want tussen gamescom 2022 en nu zit veel tijd en Ubisoft zag duidelijk aanleiding om langer aan de game te werken. De aanloop is niet fantastisch en ik heb niet vaak meegemaakt dat een game met een voorgeschiedenis als deze nog echt heel goed blijkt te zijn, maar er is in elk geval genoeg reden om de game een eerlijke kans te geven. Ik heb dan ook enkele tientallen uren in mijn carrière als digitale piraat (nee Stichting Brein, niet zo’n digitale piraat) gestoken, ben inmiddels Kingpin en bezitter van een mooie Brigantijn en moet zeggen… Ik vond het minder slecht dan ik van tevoren had gedacht, maar of het genoeg is om Skull & Bones een goede game te noemen, valt te betwijfelen.
Eerste, saaie stapjes
Skull & Bones is een openwereldpiratengame die begint op open zee, waar je met een best aardig schip vecht tegen de Engelse Royal Navy. Dat gevecht is spectaculair en een leuk begin van de game, maar spoiler alert: je gaat niet winnen. De game begint namelijk pas echt als de Britse marine je schip naar de bodem van de oceaan heeft geschoten. Je weet te overleven en nadat je wat keuzes hebt gemaakt over het uiterlijk van jouw piraat, begin je aan je eerste klusjes. Dat begint met wat simpele taakjes. Je moet wat informatie vinden in het wrak van een groot schip en hoopt dat je met die informatie Saint Anne, een belangrijke thuishaven voor piraten, kunt bereiken.
Partijen tegen elkaar opzetten
Dat lukt uiteindelijk en in Saint Anne kom je in aanraking met Scurlock, de lokale Kingpin, wat wil zeggen dat hij een machtige piraat is die anderen orders kan geven. Onder zijn hoede kun je je dus gaan ontwikkelen als piraat en zelf ook steeds machtiger worden. Dat doe je vooral door veelvuldig ruzie te zoeken met de verschillende facties die zich in het gebied bevinden en die trouwens ook continu in oorlog zijn met elkaar. Scurlock speelt een dubbelrol, zet partijen tegen elkaar op en neemt jou daar lekker in mee. Nou klinkt dat wellicht alsof dit een duidelijk verhaalelement is, maar stel je daar niet te veel van voor. Het zijn korte babbeltjes die steeds een nieuwe missie inleiden en dat was het dan. Wie hoopte dat het verhaal een dragende rol zou spelen voor deze game, komt bedrogen uit. De verhaaltjes die er zijn, dienen vooral als excuus voor jou om je kanonnen op iemand te richten, meer is het niet.
:strip_exif()/i/2006492844.jpeg?f=imagearticlefull)
Die kanonnen moet je in die vroege fase van de game trouwens nog wel zien te verdienen. Sterker nog, het miserabele bootje waarmee je naar Saint Anne bent gevaren, kan niet eens wapens aan boord hebben. Je zult eerst een van de simpelste, wat serieuzere schepen moeten bouwen om er kanonnen op te zetten. Je moet dus wat simpele grondstoffen zoals hout gaan zoeken en als je pech hebt, duurt het even voordat je dat bij elkaar hebt. Geen uren, maar wel te veel minuten om niet irritant te zijn. Je koopt Skull & Bones om met bulderende kanonnen andere schepen kapot te schieten, niet om hout te hakken en kokosnoten te verzamelen. Dat is echter wel noodzakelijk als je een schip wil bouwen en dus een meermaals terugkerend aspect van Skull & Bones.
Trucje
Als je die openingsfase voorbij bent, wordt Skull & Bones snel leuker. Je eerste schip laat je nog niet al te sterke vijanden aanvallen. Je bent vooral bezig met grinden, op weg naar een groter schip. Grinden, ja. De game draait om jouw immer groeiende status als piraat, en nieuwe voorwerpen en schepen zijn daaraan gekoppeld. Wil je de beste schepen kunnen bouwen, dan moet je allereerst een vrij hoge rang halen. Dat doe je door XP te verzamelen en XP verzamel je door de wereld te verkennen, door andere schepen of nederzettingen te plunderen en vooral door missies te volbrengen. Een handig trucje daarbij is dat de npc’s in het spel steeds dezelfde missies opnieuw en opnieuw uitgeven. Je kunt dan, als je de grondstof die ze willen hebben al ruimschoots in je ruim hebt liggen, quests starten en daarna direct inleveren voor snelle XP-boosts. Het voelt een beetje aan als een exploit, maar ik was blij dat het er was, want het maakte de weg naar Kingpin, en daarmee naar de betere schepen, een stuk beter behapbaar.
Fijne actie in ongeïnspireerde quests
De inhoud van de missies is aanvankelijk wel oké, maar wordt snel repetitief en minder boeiend. De eerste keer dat je een fort aanvalt, in een hinderlaag loopt of een reeks handelsschepen moet plunderen, is leuk, maar het verdere hoe en waarom van de missies maakt al snel geen indruk meer. Val dit type schip aan, steel dat type grondstof, val deze kapitein of die nederzetting aan: prima, wat jij wil. Geef me een excuus en ik ga schieten. Het verhaal rond verraad en over de machtigste piraten van van het gebied tussen de Afrikaanse kust en Oost-Indië bleef echter geen moment hangen.
Vechten werkt prima
Dat is niet erg, want zoals gezegd: het vechten an sich is goed. Het varen werkt soepel en simpel genoeg, al is het wat vreemd dat je schip niet lang op topsnelheid kan varen, omdat je dan een leeglopend balkje voor uithoudingsvermogen hebt. Is die balk leeg, dan moeten je manschappen kennelijk uitrusten. Beetje gek, maar prima, houden we daar rekening mee. Het staat de lol niet in de weg.
Zeker als je een wat groter schip hebt en dus ook wat sterkere tegenstanders kunt kiezen, wordt Skull & Bones snel spectaculairder. Je kunt je schepen uitrusten met verschillende typen wapens, die allemaal hun sterke en zwakke kanten hebben. Ik ben een fan van de Bombard-kanonnen, die flink wat explosies veroorzaken en daarmee erg effectief kunnen zijn. Er zijn verder wapens voor korte of juist langere afstanden. Wat het fijnst werkt, is een kwestie van uitzoeken. De normale kanonnen geven het leukste effect als je eenmaal een wat groter schip hebt en dan in hoog tempo een flink aantal kanonnen kunt afvuren, maar ik vond ze zeker niet de effectiefste keuze.
:strip_exif()/i/2006492926.jpeg?f=imagearticlefull)
We lopen een beetje op de zaken vooruit, want voordat je mijn Brigantijn hebt, ben je wel even bezig. Zelfs als je status als piraat hoog genoeg is, moet je eerst nog de 'blueprint' vinden voor het schip dat je wil laten bouwen. Die koop je meestal bij een handelaar in een van de 'hideouts'. Heb je de blueprint, dan weet je welke grondstoffen en speciale items je moet verzamelen. Daar zitten altijd wel items bij die je niet zomaar kunt kopen of vinden. Voor de Brigantijn had ik bijvoorbeeld een voorwerp nodig dat je alleen kunt krijgen door een van de Franse forten te plunderen.
Hulp bij plunderingen
Plunderen is een proces waarbij je diverse ‘fasen’ doorstaat. Per fase verdien je betere loot, maar er komen ook steeds sterkere schepen om het fort te bevrijden. Bij het minst sterke Franse fort heb je drie wachttorens, boven op de kanonnen van het fort zelf. Daarnaast komen er uiteindelijk sterke Franse oorlogsschepen jouw kant op, tot wel drie of vier tegelijk. Dat is in je eentje érg pittig. De game raadt dan ook aan deze stukken samen met iemand anders te spelen. En inderdaad, toen we toevallig iemand zagen die hetzelfde fort wilde plunderen, sloten we ons snel bij deze gelegenheidscompaan aan en lukte het vrij makkelijk. Dat effect zie je terug bij alle moeilijkere stukken. Speciale vijanden verslaan is in je eentje ook te lastig; je valt dan bijvoorbeeld een konvooi van vijf of zes schepen aan die allemaal sterker zijn dan jij: kansloos.
:strip_exif()/i/2006492876.jpeg?f=imagearticlefull)
Skull & Bones laat hier duidelijk zien bedoeld te zijn als co-opgame. Wat wel raar is, is dat de game zelf stelt dat de moeilijkheidsgraad geschaald wordt op het aantal spelers in je groep. Je wordt aangespoord om in co-op te spelen, want je krijgt dan meer uitdaging en betere loot, valt in het spel zelf te lezen. Maar, als de tegenstand goed zou schalen op basis van het aantal actieve spelers, moet het dus in je eentje net zo goed te doen zijn als met meer personen. Dat is beslist niet het geval; de game is stukken makkelijker als je samen met anderen optrekt. Dat mag gewoon; er zijn meer games waarin dat zo werkt, maar het idee achter dat schalen en het precieze effect ervan ontgaan me dus een beetje.
Hoe moeilijk iets is, wordt meestal aangegeven door een level. Missies hebben een level, andere schepen hebben een level en je hebt zelf ook een level. Zolang je binnen een of twee levels van je tegenstanders zit, heb je een goede kans. Is het gat groter, dan wordt de strijd lastiger: vrij overzichtelijk. Toch levert dat systeem ook rare situaties op. Zo kan een klein bootje van level 10 echt vele malen sterker zijn dan jij op level 7. Dat bootje kan zelfs jouw grotere schip flink hard rammen, wat natuurkundig gezien niet logisch is.
Fast-travel alleen tussen hideouts
De game weet zeker in het begin nog wel origineel te zijn in de missies, maar al snel begint op te vallen dat je veel hetzelfde aan het doen bent. Terwijl je je status doorlopend verbetert en je schip sterker maakt, voer je opdrachten uit, doe je mee aan 'world events' en vaar je soms ook gewoon maar wat rond. Dat laatste gaat na een tijdje vervelen. Je kunt in Skull & Bones alleen fast-travel gebruiken als je van de ene naar een andere hideout gaat, dus van en naar specifieke punten in de spelwereld. Van en naar andere plekken zul je altijd zelf moeten varen. Je zit dan minutenlang naar je scherm te turen zonder dat er iets boeiends gebeurt. Deze stukken worden saai en als je op een gegeven moment een flink aantal gevechten tegen sterke vijanden en forten hebt gehad en de nieuwigheid daar ook af is, wordt de zin om door te blijven spelen steeds minder groot.
Wisselende graphics en bulderende kanonnen
Het Skull & Bones-onderdeel waarop ik op gamescom 2022 misschien wel het meest afknapte, was het grafische deel. Ik zag beelden die op diverse vlakken gedateerd oogden. Het leek alsof Ubisoft Assassin’s Creed IV: Black Flag als basis had gebruikt en dat een beetje had opgepoetst. Dat is natuurlijk niet waar; de game ziet er beter uit dan dat, maar ik wat ik op de gamescom zag, was niet sterk. Ik zag onder meer verouderde character models en te simpele textures voor onder meer de bomen in de omgeving. De manier waarop torens instortten nadat ze kapotgeschoten waren, oogde ook ouderwets.
Niet veel mooier dan in 2022
Het is jammer, maar de realiteit is dat de game er min of meer uitziet zoals wat ik toen op de gamescom zag. De genoemde zwakke punten zijn er in elk geval allemaal nog. Vooral de personages zien er flink gedateerd uit. De gezichten stralen niets uit en vertonen geen emotie. Dat is een gemis, want het kleine beetje verhaal dat er is, wordt verteld via gesprekjes met npc’s. Dat die personages er zo matig uitzien, maakt dat het allemaal wat steriel overkomt; het weet geen moment echt te boeien. De spelwereld zelf is iets beter, vooral ook omdat het detailniveau in de hubs of de nederzettingen waar je langs vaart, redelijk hoog is en de ontwerpen netjes en origineel zijn. Elk volk heeft zijn eigen stijl en dat is goed te zien in de nederzettingen. Wel valt op dat het detailniveau in de textures soms nogal wisselend is. Neem de Borobudur, of in elk geval, de tempel die daar sprekend op lijkt. Dichtbij zien we mooie details, maar het bouwwerk zelf ziet er lelijk uit, alsof de textures mét details niet ingeladen zijn. Dat is zonde.
:strip_exif()/i/2006492912.jpeg?f=imagearticlefull)
Net zo zonde is het dat diverse grafische effecten geen indruk maken. Rookeffecten zijn ronduit lelijk en ook de manier waarop Ubisoft schuim toont boven de golven, is niet sterk. Explosies zijn gelukkig beter. Zeker als je een vijandelijk schip weet op te blazen, zien we heel aardige effecten. Dat maakt het vernietigen van andere schepen een stuk leuker; het is telkens een spektakel om naar te kijken. De graphics worden verder ook geholpen door de lichteffecten en dan vooral het zonlicht, wat prachtige plaatjes oplevert. Dat is zo goed dat je af en toe toch nog kunt genieten van de grafische kant van de game.
Water: niet altijd mooi, wel geloofwaardig
Waar je ook van kunt genieten en wat samenhangt met de graphics, is het water. Dan bedoel ik niet hoe het water er zelf uitziet, zeker niet in een storm, maar wel hoe het zich gedraagt en beweegt. Het kan op de open zee lekker spoken en je schip kan dan flink hoge golven tegenkomen, met zelfs gevaarlijke ‘rogue waves’ die je schip flink kunnen beschadigen. Je brengt het merendeel van de tijd door op je boot, dus dat dit goed werkt, is fijn.
Dat de focus duidelijk op dit deel van de game lag, blijkt wel als je eenmaal even aan land bent, in een van de centrale hubs zoals Saint Anne, of in een hideout. Rondlopen met je personage voelt niet lekker aan; alles lijkt traag en onhandig. Je hoeft al rondlopend niets geks te doen, behalve praten met npc’s en zoeken naar locaties waar schatten begraven zijn. Dat het rondlopen wat houterig aanvoelt, is dus niet meteen heel erg, maar het maakt de game niet beter. Daar komt bij dat we op land vaak een bug tegenkwamen waarbij de game unresponsive werd en we terug naar het main menu moesten voordat de boel weer werkte. Dit gebeurde alleen aan land, niet op zee, dus het valt mee, maar irritant was het alsnog.
:strip_exif()/i/2006492862.jpeg?f=imagearticlefull)
De consoleversie van Skull & Bones laat gamers, zoals inmiddels gebruikelijk is, kiezen tussen een performance mode en een quality mode. Ik heb de game primair in de quality mode gespeeld en had op zee zelden het idee dat de framerate een probleem was. In een game waarin ik de grafische kwaliteit toch al laag vind, denk ik niet dat het slim is om dat nog iets te verlagen en voor de performance mode te gaan. Skull & Bones is best een trage game. Je schip wordt aangedreven door de wind, dus zelfs als je in een gevecht aan het manoeuvreren bent, gaat dat al met al traag. De performance mode voegt dan eventueel wat soepelheid toe, maar die is minder nodig dan het streepje voor dat de quality mode grafisch biedt.
In de prestaties zien we geen opvallende dingen. Zeker op zee worden de 30 en 60 frames per seconde die de modi als doel hebben, over het algemeen eenvoudig gehaald. Erg drukke gevechten kunnen tot een kleine dip in de quality mode leiden, maar die kwamen we niet vaak tegen en hebben we ook niet in onze opnamen kunnen vangen. Als je de beelden naast elkaar ziet, valt de lagere grafische kwaliteit in de performance mode duidelijk op. Let bijvoorbeeld op hoe het andere schip eruitziet als we er tijdens het gevecht vlak langs varen; dat is niet best.
Boemerdeboemerdeboem!
Het geluid van Skull & Bones is een combinatie van corny piraten die gevoelsmatig allemaal een Jack Sparrow-impressie doen en zeemansliedjes aan boord van je schip. Hoort er allemaal bij, maar het maakte op mij weinig indruk. Nee, dan de kanonnen: het bulderende geluid van een hele reeks kanonnen die achter elkaar afgaan, is misschien wel de belangrijkste reden waarom ik in 2017 zo blij was met de aankondiging van Skull & Bones en in de uiteindelijke game klinken de salvo's ook prima. We kennen dit soort geluidseffecten natuurlijk ook goed van de talloze piratenfilms, waarbij ik meteen moet denken aan de scène uit Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest, waarin de Black Pearl en de Flying Dutchman de Endeavour flankeren en… nou ja, mocht je niet weten wat er dan volgt, dan moet je die film wellicht eens aanzetten.
Mocht je bulderende kanonnen trouwens een aardig geluid vinden, dan is het leuk om eens filmpjes op te zoeken van de rolling broadside van de HMS Victory. Het in 1765 te water gelaten ship of the line doet nog steeds dienst als vlaggenschip van Admiraal Sir Ben Key, al ligt het tegenwoordig voor anker bij het National Museum of the Royal Navy in Portsmouth. Het heeft verder niet veel met Skull & Bones te maken, maar is wellicht leuk om te weten.
Grotere schepen en live service
Dan weer even terug naar Assassin’s Creed IV: Black Flag, een game van ruim tien jaar geleden. In die game kon je de Jackdaw van Kenway upgraden zodat het een machtigere vechtmachine werd, maar je kon geen andere schepen bezitten. Wel waren er twee missies waarin je eventjes een ander schip mocht besturen. In een ervan kreeg je een man-o-war onder je hoede: zo’n gigantisch oorlogsschip met gevoelsmatig een ontelbaar aantal kanonnen aan weerskanten. De indrukwekkende kracht smaakte naar meer, maar dat kwam niet echt. Je kwam buiten die missie niet verder dan je eigen Jackdaw, waarmee je verschillende man-o-wars moest zien te verslaan. Zie hier de reden dat ik het nu dubbel jammer vind dat we op dit moment wéér niet verder komen dan schepen die in de game zelf ook worden geclassificeerd als Medium. Waarom maak je me lekker met gigantische oorlogsschepen - de game begint naast het wrak van de Exeter, een gigantische man-o-war - die ik vervolgens nooit zelf kan krijgen?
Liveservicegame
Het antwoord op die vraag ligt vermoedelijk in de toekomst. Skull & Bones is een liveservicegame, wat betekent dat er periodiek nieuwe content zal verschijnen. Het ligt in de lijn der verwachting dat Ubisoft op termijn dus ook grotere schepen zal toevoegen. Het feit dat de game de huidige grootste schepen Medium noemt, verklapt eigenlijk al dat we ooit nog iets daarboven gaan zien, maar daar moet je dus nog even op wachten. Dat voelt wrang aan. Ik zit er nú lekker in, ik ben nú aan het spelen, waarom moet ik dan nog weken of maanden wachten tot ik misschien de stap naar een groter schip kan maken?
:strip_exif()/i/2006492932.jpeg?f=imagearticlefull)
Natuurlijk doet Ubisoft dat om spelers een worst voor te houden, maar ik vraag me af of dat succes zal hebben. Ik vind Skull & Bones leuker dan ik vooraf had gedacht, maar dat maakt het niet plotseling een heel goede game. Het spel schiet op verschillende vlakken tekort. Wetend dat de concurrentie om aandacht en periodieke betalingen van gamers moordend is, is Skull & Bones dan echt een game die door een grote groep spelers nog maanden gespeeld zal worden? Ubisoft denkt, of hoopt, van wel. De game heeft content die gericht is op het opbouwen van een smokkelnetwerk dat je maanden kunt blijven uitbouwen. Seizoensupdates brengen dan nieuwe content om de boel fris te houden. Het onlangs uitgebrachte Helldivers 2 doet dat ook. Fortnite, Warzone, Destiny: er zijn zoveel games - betere games! - die op die manier een soort clubhuis worden voor gamers, dat ik sterk twijfel of Skull & Bones zich daartussen zal weten te nestelen.
De toekomst van Skull & Bones valt of staat daar natuurlijk mee. Veel van de minpunten die we nu zien, inclusief het gebrek aan grotere schepen, zouden de komende maanden best aangepakt kunnen worden op basis van feedback van gamers. De graphics zullen we moeten accepteren, die zie ik niet zo heel snel significant beter worden, maar andere elementen kunnen best beter worden. Skull & Bones heeft in dat opzicht dus best potentie, maar dan moeten er wel spelers zijn om de boel gaande te houden en Ubisoft een reden te geven die content ook echt te blijven pushen. Als dat onvoldoende gebeurt, zie ik geen lang leven voor deze liveservicegame.
Veel content
Dat gezegd hebbende: Ubisoft gelooft erin en dat blijkt ook uit de waterval aan content die over je heen wordt gestort als je eenmaal Kingpin bent. Het opbouwen van een smokkelnetwerk is een van die onderdelen, maar er worden ook allerlei uitdagingen op je afgevuurd, waaronder veel pvp-content. Bij het veroveren van nieuwe fabrieken voor in je netwerk moet je soms afrekenen met een of meer andere spelers, wat toffe gevechten oplevert. Een gebrek aan content zul je dus niet ervaren. Sterker nog, ik werd op een gegeven moment zelfs een beetje gek van de pop-ups met aankondigingen van nieuwe activiteiten. Mocht je dus wel lang met Skull & Bones bezig blijven, dan zorgt Ubisoft ervoor dat je genoeg hebt om op te schieten.
Conclusie
Bij het afwegen van alle plussen en minnen is vrij helder dat Skull & Bones niet is wat we er in 2017 van gehoopt hadden en helaas wel wat ik in 2022 op de gamescom al zag aankomen. De gameplay houdt het spel nog aardig overeind, doordat varend de wereld ontdekken en zeeslagen uitvechten leuk zijn om te doen. Zelfs nu de review af is, trek ik af en toe mijn Brigantijntje even de haven uit om op piraten te jagen of een Frans konvooi kapot te schieten. Dat is een belangrijk deel van het fundament onder de game en de reden dat Skull & Bones in mijn ogen geen ronduit slechte game is. De tekortkomingen zijn er, maar dat een deel van het spel goed uit de verf komt, is ook een feit.
Helaas overheersen de tekortkomingen. Dat begint al met het bedenkelijke grafische niveau; de lichteffecten zijn mooi en her en der is het oog voor detail sterk, maar verder scoort Skull & Bones op dit vlak laag. De game valt ook snel in herhaling, kent amper een verhaal om je voortgang een beetje te ondersteunen en laat je vaak lang naar het scherm staren terwijl je een eindje moet varen om verder te kunnen. Grappig detail trouwens: exact dat minpunt schreef ik elf jaar geleden op voor Assassin’s Creed IV: Black Flag. Je zou zeggen dat Ubisoft genoeg tijd heeft gehad om de mindere punten van dat spel aan te pakken.
Door de minpunten en onderdelen die niet goed genoeg werken of niet leuk genoeg zijn, heb ik niet het idee dat Skull & Bones een game van lange adem zal zijn. Dat is wel precies waar Ubisoft op hoopt; Skull & Bones is een liveservicegame. Het eerste seizoen is zelfs afgelopen week begonnen en er zullen meer periodieke updates volgen. Daarbij hoef je niet letterlijk te betalen om te blijven spelen, maar de game biedt die optie uiteraard wel. Alleen als genoeg mensen lang geboeid blijven om de boel levendig te houden, heeft dat kans van slagen en op dit moment betwijfel ik of Skull & Bones goed genoeg is om lang veel spelers vast te houden. Ik hoop dat de game mijn ongelijk kan bewijzen, maar als dit een spel blijkt te zijn dat veel gamers wat later met korting even zijn gaan spelen om het daarna snel weer weg te leggen, is dat geen grote verrassing.