En tegelijkertijd is het ook de perfecte methode om de EU steeds minder geliefd te maken bij de burgers zelf. Juist vanwege dit soort ondoorzichtige burocratische assimilatieprocessen waar de EU burgers niet om vragen.
De EU ligt al geregeld onder vuur voor hun ondoorzichtige praktijken en dit versterkt alleen maar de onvrede die men heeft. Het fundament is onstabiel en begint flink wat scheuren te vertonen. Dat kan je zien aan partijen als Volt die het hun partij programma maakt om de EU van binnenuit te willen veranderen (lees: er is dus daadwerkelijk veel mis als je een dergelijk populaire partij kan oprichten). Je ziet het aan de opkomst van steeds meer anti-EU geluiden, of het nu partijen als PVV, RN, OVP of AfD. Je ziet het ook aan de presidentsverkiezingen in Polen, waarbij de president vetorecht heeft en heeft laten horen dat hij het zal gebruiken. Voor elke actie is er een gelijke en tegengestelde reactie. Alle bovenstaande voorbeelden zijn niet ontstaan uit een vacuum, zelfs de opkomst van de NSDAP was een directe reactie als gevolg van het politiek handelen van de europese landen.
En dan is er nog het gevalletje Brexit. Waarbij de EU zich echt als een slechte ex probeert te gedragen en zelfs recentelijk zo erg dat ze door middel van geheime onderhandelingen met Starmer de UK weer proberen in lijn te brengen met de EU. Direct tegen de wil in van het volk, zelfs direct tegen de wil in van zijn eigen partij. Dat is het tegenovergestelde van democratie en de EU werkte er willens en wetens aan mee.
De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Geeft men hem den vinger, dan neemt hij de geheele hand. Dat zijn toch wel twee spreekwoorden die hier van toepassing zijn. Het jammere is dan weer wel dat dat gepaard moet gaan met extremen.
Dus ja @
Dennahz , wij, de burgers, hebben in principe er weinig over te zeggen omdat de machtinvloeden die wij hebben zeer zeer beperkt zijn. Het enige machtmiddel dat wij hebben is de macht van getallen en die macht is pas in te zetten als de onvrede eigenlijk veel te groot is geworden. De geschiedenis is zich aan het herhalen en dat maakt niet uit of je dan terugkijkt naar 1932 (staatsgreep NSDAP), 1789 (franse revolutie) of 1672 (gebroeders de Witt). Ik heb specifiek deze drie gekozen, omdat ze alle drie zeer specifieke uitkomsten had, waarbij de mate van geweld en gevolgen voor elk van de situaties een heel andere uitwerking had.
Dus hoewel ik me zorgen maak over de algehele politieke situatie in de EU, heb ik tegelijkertijd ook vertrouwen in de mens op zichzelf. Niet elke extreme reactie heeft per definitie geleidt tot extreme resultaten. De moord op de gebroeders de Witt had net zo goed kunnen uitmonden in een algehele politieke executie, zoals de franse revolutie. De Franse revolutie had op zichzelf ook weer kunnen uitmonden in terretoriale oorlogsgedreven expansiedrift, zeker met de oprichting van het franse vreemdelingenlegion in 1831, zoals Hitler dat deed. (het koloniale verleden daar gelaten

)
TL;DR: Ik sta ergens tussenin. Ik ben ontevreden over de EU, heb geen zin in complete chaos, maar tegelijkertijd erken ik op basis van historische feiten dat chaos een van de weinige middelen is om de balans te herstellen.