@Vayra
We verschillen inderdaad van mening. Ik zie de volgende punten:
(1) Jij stelt:
Het internet wordt in jouw betoog en dat van anderen veel te sterk gezien als iets dat onontbeerlijk is in de samenleving en dat de informatie die jou 'onthouden' zou worden elders nergens meer beschikbaar is. Maar dat is natuurlijk onzin. Nog steeds is de oorsprong van het overgrote deel van de beschikbare informatie namelijk helemaal niet het internet. Het internet is de plek waar die informatie gebundeld beschikbaar is.
Mee eens dat de bron van de informatie de samenleving is, en niet Internet zelf. Mee eens dat in mijn opvatting het Internet extreem belangrijk is voor de samenleving.
Dat dit "onzin" zou zijn volgt echter niet uit je argumentatie. Het feit alleen dat het Internet slechts een comunicatie- en ontsluitingsmedium is doet m.i. niets af aan de belangrijkheid ervan.
Beschikbaarheid van informatie wordt (en werd) namelijk altijd bepaald door de kosten en moeite (dat zie ik ook als "kosten") die je moet doen om het boven water te krijgen. Het Internet verlaagt die toegangskosten met (afhankelijk van het onderwerp) een tot vijf ordes van grootte!
Als ik een tijdschrift-artikel wil hebben (waarvan ik weet dat het beschikaar is en hoe het heet), dan kost me dat via het Internet ca. 5 minuten (en afhankelijk van mijn toegangsniveau dertig dollar). Had ik daarvoor nar een universiteitsbibliotheek gemoeten, dan had ik moeten reizen (ca. 4 uur retour, van deur tot deur en 5 min. voor het downloaden en afdrukken van het wrtikel) en dat had me dertig Euro gekost. In tijd: 4 x 60 + 5 = 245 min. tegenover 5 min. Oftewel een factor van tussen de 10 en de 100.
Weet ik niet hoe dat artikel heet, dan moet ik een zoekmachine gebruiken. Helaas is Google Scholar vele malen beter dan de catalogie die uitgevers van tijdschriften aanbieden, en de overkoepelende zoeksystemen zoals Web of Knowledge zijn niet volledig. En dit is alleen nog maar de situatie zoals die zich voordoet bij informatie die professioneel ontsloten wordt (wetenschappelijke tijdschriften)! Kan je nagaan hoe erg het is als ik een oud kranten-artikel wil zoeken. De kostenverhouding is dan ruimschoots meer dan twee ordes van grootte!
Dat is geen kwantitatief verschil meer, maar een kwalitatief verschil. Vergelijk het met het verschil tussen de trekschuit en de stoomtrein. Het feit dat het allemaal twee ordes van grootte moeilijker en trager kan zonder Internet betekent niet dat dat niveau "voldoende" was, en dat dus de toegevoegde waarde van het Internet een "luxe" is.
Je moet dit 'recht om vergeten te worden' niet benaderen vanuit de 'realiteit van het internet'. Je moet het benaderen vanuit de huidige status van het internet.[...]
Ik begrijp niet wat je hiermee bedoelt.
Dit is wat ik wel weet. De facto vormt Google het portaal van het Internet, en vormen nieuwssites, blogs, etc. de "krant" van tegenwoordig. De som totaal van al die verhalen vormt in feite de contemporaine geschiedschrijving, en wel van een detail en veelomattendheid die nog nooit eerder vertoond is.
Om die reden is het Internet een cruciale (misschien zelfs wel beslissende) factor in de vorming van de publieke opinie. Prettig of niet, dat is m.i. wel de huidige realiteit.
[...]En de huidige status van het internet, en wat je er kan en mag, en hoe het bij een overtreding daarvan nou eigenlijk kan worden opgelost, is op zijn zachtst gezegd 'zeer vaag' te noemen. [...]
Mee eens. Maar dat wil niet zeggen dat dat zogenaamde "recht om vergeten te worden" niet een enorme dwaling is. Als men nu als norm genomen had (zoals in de VS gebruikelijk is) dat kranten alles mogen publiceren waarvan zij aan mogen nemen dat het waar is, en alleen moeten intrekken als aangetoond kan worden dat het niet waar is, prima. Maar deze aanzet to rechtsregels gaat veel verder. Te ver vind ik.
De tijdsgeest nu schrijft voor dat wij privacy opnieuw willen en moeten waarborgen omdat het internet bepaalde grenzen overschrijdt, die de huidige wetgeving op andere terreinen nog niet goed kan behappen.
De term "schrijft voor" is ongelukkig gekozen. Wat je, denk ik, bedoelt te zeggen is: het Internet biedt nieuwe mogelijkheden waar de wetgeving (en de belangenafweging erachter) nog niet op toegesneden is. Daar kan ik in meegaan.
Denk bijvoorbeeld aan rechtsvervolging op internet, of de praktijken van de NSA en in hoeverre die nog lijken op 'traditionele spionage'.
Daar denk ik inderdaad aan, ja. En m.i. pleit dat alleen maar voor rechtsbescherming van personen die iets op het Internet zetten, en waarborging van anonimiteit als ze dat doen tegen de zin van anderen in.
Ik denk met name aan de vrijheid van meningsuiting.
Vrijheid van meningsuiting is volstrekt nutteloos in situaties waarin iedereen het met elkaar eens is. het heeft alleen betekenis als er een partij schuimbekkend van razernij en gillend van woede met wapengeweld een publicatie wil tegenhouden.
Denk aan Moslims die reageerden op de "Duivelsverzen" of op de cartoons waarin Mohammed op de hak genomen werd. Denk aan de NSA die zich geplaatst ziet voor het feit dat zij niet in staat zijn te beletten dat uitgelekte (en zeer gevoelige gegevens) maand na maand aan d egehele wereld bekendgemaakt worden. Denk aan de Chinese regering die in het Internet de grootste bedreiging ziet, het land zo ongeveer afgekoppeld heeft van de rest van het Internet (onder het mom van "souvereiniteit"), en naar wat ik lees ca. 1 miljoen (!) censuur ambtenaren in dienst heeft om maar te zorgen dat ze er greep op houden. Hetzelfde Internet dat het in Rusland mogelijk maakt om te berichten over b.v. milieu-effecten van nucleaire afval die uit roestige scheepswrakken naar boven komt zonder dat de betreeffende verslaggever voortijdig in de statistiek van verkeersongevallen terechtkomt. Denk aan het filmpje over Rodney King (een zwarte die door de politie in de VS zonder enige reden in elkaar geslagen werd en die zonder dat filmpje door iedere weldenkende rechter afgescheept zou zijn wegens "gebrek aan bewijs". Denk aan Wikileaks.
Om deze redenen ben ik veel bezorgder over het waarborgen van de de facto vrijheid van meningsuiting op het Internet dan voor het aanklagen van meneer X of Y in verweggistan wegens smaad.
En daarom is het goed dat er een dergelijke wet bestaat, die het juridisch proces (dat niet goed gevoerd kan worden) bij dergelijke zaken ontwijkt en eigenlijk voorkomt.
Ik vrees van niet. Alle wetgeving die het mogelijk maakt om het portaal van het Internet (Google) te censureren is een open invitatie voor misbruik door machthebbers en partijen met voldoende geld om "harassment lawsuits" te voeren.
Denk maar eens aan die recente uitspraak over een francaise die een boete kreeg wegens het bericht dat een bepaald restaurant zo beroerd was. Bij die zaak speelde (als ik het goed begrijp) de vraag niet of mevrouw *gelijk* had, maar alleen over de schade die zij de ondernemer berokkende.
Ik zie dat als directe consequentie van het type wetgeving waar jij zo van geporteerd lijkt te zijn.
[quote]
Het gaat er in deze dus vooral om of en in hoeverre we Google kunnen vertrouwen bij het behandelen van deze requests, en de tijd zal uitwijzen of zij dit secuur doen of niet, en of zij de juiste richtlijnen hanteren.
[\quote]
Dat volgt m.i. niet uit je betoog. Naar mijn mening moet de beoordeling van takedown requests *niet* bij Google liggen maar bij een rechter. En het criterium zou dan vooral moeten zijn: "is het waar wat gemeld wordt", en niet "is het kwetsend?" Het eerste is vrij goed te onderkennen, het tweede veel minder.
Ik denk wel dat deze oplossing 'de minst slechte' is, en zeker een betere dan het compleet NIET hebben van enige bescherming van het individu. Het is te gek voor woorden dat je op internet per definitie vogelvrij wordt verklaard, toch?
Misschien. Ik denk dat het waarheidscriterium voldoende is.
Aan de andere kant zou je je op het standpunt kunnen stellen dat mensen geleerd moet worden wat volwassener en kritischer met informatie om te gaan. Je moet de betrouwbaarheid van de bron in acht nemen. Dat vergeten mensen wel eens, maar het is iets dat iedereen bij roddel of verhaaltjes uit hun eigen omgeving automatisch al deed. Mensen moeten alleen even leren dat het Internet geen krant is met een redactie die verantwoordelijk is.