Al sinds enige tijd zijn er Xeon-processors die gebruik kunnen maken van HyperThreading en nu de introductie van desktopprocessors die gebruik zullen maken van deze techniek niet lang meer op zich laat wachten, verschijnen er verschillende artikelen over de werking van HyperThreading. Twee uitgebreide in-depth teksten zijn te vinden bij Ars Technica en ExtremeTech. Beide artikelen gaan in op de wijzigingen die nodig zijn binnen de processor en in programma's. Voor een duidelijke uitleg over threads is er dit artikel.
Het idee achter HyperThreading is om een processor meerdere threads tegelijk te laten verwerken, waardoor de prestaties toenemen. Om meerdere threads te laten draaien, moeten bepaalde onderdelen van de processor gekopieerd worden. Zo moet er van elke thread worden bijgehouden welke instructies er precies moeten worden uitgevoerd, waarvoor extra transistors nodig zijn. Ook andere delen van de processor moeten verbouwd worden om SMT-ondersteuning te kunnen bieden. Het gaat dan vooral om de communicatie tussen de processor en de rest van het systeem: aan de kern van de CPU hoeft weinig veranderd te worden.
Het grote voordeel van HyperThreading zit in het feit dat grote delen van een processor niet verdubbeld hoeven te worden om twee threads te kunnen gebruiken. Het bekendste voorbeeld zijn de execution units: de processor kan een tweede thread een ongebruikte unit toewijzen, waardoor de efficiëntie van de CPU vergroot wordt zonder de die-size te vergroten en daarmee de prijs omhoog te brengen. Ook de cache kan zonder problemen verdeeld worden over verschillende threads, evenals een aantal buffers. Deze laatste worden in multithreading-mode verdeeld over de threads, maar bij het gebruik van een enkele thread volledig daaraan toegewezen. Dit zorgt ervoor dat single-threaded applicaties geen vertraging zullen ondervinden van het delen van resources.

In vergelijking met een SMP-systeem is het gebruik van SMT veel efficiënter. Bij een juiste mix van applicaties kunnen de prestaties behoorlijk vooruitgaan door het inschakelen van HTT, terwijl de core volgens Intel door de ondersteuning slechts vijf procent groter wordt. Hoe veel gebruikers in de praktijk van HyperThreading zullen merken is de vraag: afhankelijk van de programma's kan de performance niet alleen toenemen, maar ook afnemen. Als twee threads van dezelfde execution unit gebruik willen maken, dan zal één van beide moeten wachten. Door het delen van resources zal een HTT-processor in zo'n geval niet alleen veel trager zijn dan een SMP-opstelling, het kan zelfs zo zijn dat een processor die slechts één thread tegelijk draait sneller is. Om die reden is het te verwachten dat HyperThreading zijn nut vooral in server-situaties met een gevarieerde processorbelasting zal bewijzen:
The fact that Intel until now has made use of hyper-threading only in its SMP Xeon line is telling. With hyper-threading's pitfalls, it's perhaps better seen as a compliment to SMP than as a replacement for it. An SMT-aware OS running on an SMP system knows how to schedule processes at least semi-intelligently between both processors so that resource contention is minimized. In such a system SMT functions to alleviate some of the waste of a single-threaded SMP solution by improving the overall execution efficiency of both processors. In the end, I expect SMT to shine mostly in SMP configurations, while those who use it in a single-CPU system will see very mixed, very application-specific results.