Bekend terrein
Pluspunten
-
Goede PvP met Alliance Wars
-
Zeer herkenbare Elder Scrolls-wereld
-
Elkaar ondersteunende Ultimates
Minpunten
-
Quests zijn wat saai
-
Veel kleine tekortkomingen
-
Nog geen Auction House
Eindoordeel
De mmog die je wist dat zou komen is inmiddels alweer een paar weken op de markt. Lang genoeg om een voorzichtig oordeel te vellen, al blijft dat bij een mmog lastig. De spelwereld die Bethesda voor de diverse The Elder Scrolls-games heeft geschapen, lijkt wel speciaal gemaakt voor een mmog. Het is dus hooguit verbazingwekkend dat de online versie niet eerder verschenen is.
Sterker nog; eigenlijk is Bethesda rijkelijk laat met de game. De lucht lijkt een beetje uit de markt voor dit type games. Geen van de concurrenten heeft de hegemonie van World of Warcraft kunnen doorbreken, ondanks dat bij de marktleider de leegloop is begonnen. Het is dus wellicht meer de vraag of er nog belangstelling is voor een game als The Elder Scrolls Online, dan of de game wel of niet geslaagd is. Toch gaan we hier alleen die laatste vraag proberen te beantwoorden.
Wie eerder een Elder Scrolls-game heeft gespeeld, zal in TESO direct veel herkennen. Daarin is Zenimax Online Studios, de ontwikkelaar van de game, zeer goed geslaagd. Wat herkenbaarheid betreft - toch waar een game als deze het voor een groot gedeelte van moet hebben - voldoet TESO aan alle verwachtingen. De landkaart, de regio’s, de steden, de volkeren en het landschap zijn allemaal direct afkomstig uit voorgaande Elder Scrolls-games. Eigenlijk wordt in TESO alles wat je kent uit voorgaande games aan elkaar geplakt tot één grote spelwereld. Waar je in de voorgaande games steeds één enorme regio van Tamriel kon verkennen, kun je nu het hele continent betreden, waarbij de spelwereld verdeeld is in vier regio’s. Elk van de drie strijdende facties heeft een eigen gebied. De Almeri Dominion bezet het zuidwesten, met zones als Greenshade en Auridon. De Daggerfall Covenant is gevestigd in het noordwesten, met zones als Stormhaven en Rivenspire. De Ebonheart Pact is gevestigd in het noordoosten, in zones als Stonefalls, Deshaan en Shadowfen. Ook de indeling van de strijdende facties is zoals je die mag verwachten. De Aldmeri Dominion bestaat uit High Elf, Wood Elf en Khajiit, de Dagerfall Covenant uit Breton, Redguard en Orc en de Ebonheart Pact uit Nord, Dark Elf en Argonian.
Afgesloten delen
Overigens is nog lang niet heel Tamriel begaanbaar. Op dit moment is van elk van de drie regio’s maar een deel toegankelijk. De rest heeft de studio gereserveerd voor toekomstige uitbreidingen. Dat is een serieuze beperking, want het deel waarin je quests kunt vinden, is daarmee kleiner dan je bij een mmog zou verwachten. Dat heeft de studio mede zelf in de hand gewerkt. Deels door geen twee, maar drie strijdende facties op te voeren, waardoor het beschikbare land ook over drie facties verdeeld moet worden, maar deels ook doordat de studio een heel groot deel van Tamriel voor Player versus Player reserveert. Heel Cyrodiil, het centrale deel van Tamriel, is voor de clash tussen de drie facties gereserveerd. Daar nemen de drie groepen het tegen elkaar op, in een doorlopende strijd om de Ruby Throne.
Zo zijn er dus twee kanten aan The Elder Scrolls Online. In de uithoek van Tamriel waar je factie huist, strijd je tegen Molag Bal, de bad guy uit het verhaal achter de game die probeert Tamriel via het afschieten van Dark Anchors te verenigen met Coldharbour, zijn eigen duistere domein. Die campagne vindt bijna een millennium eerder plaats dan de gebeurtenissen uit de eerdere Elder Scrolls-games. Gelukkig kun je ook verder komen dan alleen de uithoek van je eigen factie. Als je daar de campagne hebt uitgespeeld, kun je opnieuw beginnen in het gebied van een andere factie, waar de moeilijkheidsgraad van quests en computergestuurde tegenstanders automatisch wordt aangepast. Zo kun je dus uiteindelijk alle zones doorlopen. Of althans; alle zones die op dit moment in de game zijn opgenomen. Geheel los daarvan staat de strijd in het uitgestrekte Cyrodiil, waar je het tegen andere spelers opneemt om de vacante Ruby Throne.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Zenimax geeft uitleg over de strijdende partijen.
Beweging is belangrijk
Dat TESO een echte Elder Scrolls-game is geworden, blijkt vooral uit de manier van vechten. Die is op een prettige manier vertrouwd, al zal het voor die-hard mmog-spelers wellicht even wennen zijn. Het geheel is een goede mix van ideeën. Zo is er het ouderwetse rondjes draaien langs steeds dezelfde groep aan een timer gekoppelde skills, zoals in World of Warcraft. Daarnaast is er - maar in beperktere mate - het Telegraph-systeem van WildStar, waar bij bepaalde vijandelijke skills een rode cirkel, rechthoek of taartpunt op de grond verschijnt om aan te geven waar je schade op gaat lopen. Bovendien heb je een snoekduik om die schade te ontwijken. Bewegen en flanken helpt dus, omdat je zo een betere uitgangspositie verwerft en de vijandelijke klappen ontwijkt.
Los van die Telegraphs is er een ander principe dat Elder Scrolls-fans bekend voor zal komen; je kunt een extra harde klap of aanval uitvoeren. Dat geldt uiteraard niet alleen voor jezelf; ook je tegenstander kan dit. Je ziet wanneer die een harde klap of sterkere aanval uit gaat voeren. Je ziet hem, haar of het langer 'aanhouden' voordat de klap of spreuk wordt ingezet. Dat geeft je de tijd om te blokkeren en als je daar op tijd mee bent, is je tegenstander even verdoofd en heb je tijd om zelf terug te slaan met zo’n sterkere aanval. Als die slaagt, werk je de tegenstander tegen de grond. Dat geeft je nog meer tijd, want je tegenstander moet eerst overeind komen voor hij weer aan kan vallen. Daarmee is het vechten in TESO dus een stuk actiever dan in de game die de maatstaf vormt; World of Warcraft. Al is het ook weer niet zo actief als het al eerder aangehaalde en binnenkort te verschijnen WildStar, waar nog meer van Telegraphs gebruik wordt gemaakt. TESO is bovendien wat vergevingsgezinder dan WildStar. In die game red je het niet als je op de WoW-manier speelt. In TESO kom je daar in veel gevallen wel mee weg.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Hoe je kunt samenwerken met andere spelers.
Doe meer met je Ultimate
De leukste optie bij het vechten in TESO heeft Zenimax gereserveerd voor het vechten in een groep. Elke speler krijgt al snel de keuze uit diverse Ultimates, de meest krachtige skill op je hotbar. Het leuke is dat de diverse Ultimates uit de game elkaar kunnen versterken. Als een groepsgenoot dichtbij staat als hij zijn Ultimate inzet, krijg je een waarschuwing. Je hebt dan een paar seconden om met je eigen Ultimate het effect van die van je groepsgenoot flink te boosten. Al duurt het het verrassend lang voordat je voldoende energie hebt verzameld om je Ultimate in te zetten. Je bent flink wat slagen, spreuken of pijlen verder voor je Ultimate beschikbaar is. Gezien de kracht van de elkaar versterkende Ultimates is dat misschien maar goed ook. Vooral in dungeons en tijdens de bijbehorende boss fights zijn Ultimates handig.
Je mag verwachten dat je in TESO - los van dat aanvallen en blokkeren - een enorme en snel groeiende voorraad skills hebt waar je uit kunt kiezen. Daar kun je er echter maar vijf van op je balk plaatsen, aangevuld met je Ultimate. Je hebt dus veel skills om uit te kiezen, maar kunt er tijdens een gevecht maar weinig van gebruiken. Op zich niet erg. Het maakt dat er veel diversiteit zal zijn in wat spelers aan skills meenemen als ze op pad gaan. Alleen zou je verwachten dat Zenimax wat meer voorzieningen had ingebouwd om spelers daarin te faciliteren. Het is mogelijk om van uitrusting en skills te wisselen. Dat kan alleen buiten gevechten om, dat is tot daar aan toe, maar dan nog gaat het enkel om skills en om wat je in je handen hebt. Het wisselen van kledingstukken en ringen is al veel lastiger. Er is echter veel aanleiding om te willen wisselen, juist doordat Zenimax spelers zoveel vrijheid geeft. De studio heeft - in ware Elder Scrolls-traditie - gekozen voor een opzet waarbij je beter wordt in wat je gebruikt. De Skill Points die je verdient als je stijgt in level gebruik je om nieuwe skills te leren. Je wordt beter met die skills en wapens als je ze gebruikt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Cgi-beelden waarin de strijd tussen de verschillende facties getoond wordt.
Erg veel skills
Zenimax geeft je daarin veel vrijheid. Er zijn verschillende soorten skills. Zo zijn er alleen al drie soorten voor de class die je gekozen hebt, maar dat is lang niet alles. Er zijn aparte skills voor je ras, maar ook voor elk beroep dat je hebt gekozen en voor elke guild waar je lid van bent geworden. Bij dat laatste gaat het om de computergestuurde groepen die een rol spelen in de Elder Scrolls-verhalen, zoals de Mages Guild en de Fighters Guild. Dus niet om de groepering die je samen met andere spelers kunt vormen. Daarnaast zijn er nog skills die gebonden zijn aan de diverse soorten wapens. Er zijn dus aparte skills verbonden aan het gebruik van een staf of een zwaard. Je hebt daarbij erg veel vrijheid, want je kunt al deze skills met elkaar combineren op die kleine balk met vijf gewone skills en één Ultimate skill.
Dat maakt dat je nauwelijks gebonden bent aan de traditionele classes. Je kunt makkelijk van rol veranderen als je dat wilt. Kies een toverstaf en wat bijbehorende skills uit de enorme voorraad en je kunt voor de klassieke Mage doorgaan. Kies een bijl en een schild, trek wat stevige kleding aan, groepeer daar wat skills omheen en je bent een Tank. Zolang je zorgt dat je voldoende getraind bent in de skills die je gekozen hebt, is er niets aan de hand en kun je makkelijk diverse rollen vervullen. En dan nog; waar het stijgen in level vrij langzaam gaat, gaat het trainen van skills juist vrij snel. Je hebt dus al snel voldoende geoefend om van rol te kunnen wisselen. Des te opvallender is het dat Zenimax dat wisselen van rol niet wat beter faciliteert. De ruime keuze die Zenimax biedt is geheel in lijn met de voorgaande games, al zijn er ook verschillen. Zo is de optie om iemand in de rug te steken verdwenen. Tenminste; het is geen skill meer waar ieder character over beschikt.
Eerste persoon
Nu we het toch hebben over de vergelijking met de offline Elder Scrolls-games; die speel je vanuit eerste persoon perspectief, een uitgangspunt dat in mmog's ongebruikelijk is. Gelukkig heet Zenimax ook een ander standpunt ingebouwd. Je kunt kiezen of je vanuit eerste of derde persoon perspectief naar de wereld wilt kijken. First person maakt de game absoluut meer Elder Scrolls, maar zeker als het spannend wordt is third person toch echt overzichtelijker. Het is een klassiek dilemma waarin je gelukkig je eigen voorkeur kunt bepalen. Onze ervaring: eerste persoon is leuk als je solo op avontuur bent, maar we switchten naar derde persoon als we in een groep verzeild raakten.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
TESO tijdens de E3 van 2013.
Volle rugzak
Ook jammer is dat er zo weinig bruikbaar materiaal valt. Je rugzak zit in TESO al snel overvol. Niet met wapens en kleren, daar is de game vrij gierig in. Wat je wel vindt, zijn overweldigende hoeveelheden grondstoffen waar je van alles van kunt maken. Ook daarbij geeft Zenimax je veel vrijheid, al geldt ook hier dat het spelers wel wat beter had kunnen faciliteren. Eigenlijk kun je vanaf het begin van de game - er zit een lijn in - al elk beroep uitoefenen dat er is. Het enige dat je bij sommige beroepen nodig hebt, zijn recepten om spullen te maken. Juist daar gaat het fout, want die zijn schaars. Zo had een van onze characters op level 10 - dat is in WoW tegenwoordig in een uurtje gepiept, maar kost hier nog vele uren spelen - nog steeds geen recept om bier of andere dranken te brouwen. In onze rugzak zat een flinke hoeveelheid grondstoffen die we graag zouden willen gebruiken, maar we konden er niks mee.
Het is jammer dat er niet wat basisrecepten te koop zijn of desnoods via een specifieke quest verdiend kunnen worden. Het is een beetje het euvel waar Diablo III mee kampte voordat uitbreiding Reaper of Souls verscheen; je krijgt van alles, maar daar zit weinig bruikbaars tussen. Wat kleding en wapens betreft moet je het niet hebben van de monsters die je verslaat of van de vele kisten die je leeg kunt roven. De bruikbare loot krijg je van de quests die je uitvoert en van de schatkisten die je met een mini-game open moet zien te krijgen. Nu we het toch over het verkrijgen van goede gear hebben; het is ook opvallend dat er nog geen Auction House in de game zit.
De grote lijn
Nu het woord 'quest' is gevallen; ook daar zijn we ambivalent over. Er zijn er genoeg en je komt overal nieuwe tegen. Het is goed en knap dat Zenimax heel veel van die quests aan de grote, overkoepelende verhaallijn heeft weten te koppelen; de strijd tegen Molag Bal. Het moet ook een gigantische klus zijn geweest om al die quests niet alleen uit te schrijven, maar ook in te laten spreken. Alleen gaat het daar een beetje fout; juist de voice acting laat te wensen over. Hij is vaak ronduit saai. Dat geldt ook voor de bijdragen van de vele beroemdheden. Bij Jennifer Hale als Lyris Titanborn, Alfred Molina als Abnur Tharn en Michael Gambon als de Prophet gaat het nog wel goed. Bill Nighy als High King Emeric en Malcolm McDowell als Molag Bal gooien er echter een beetje met de pet naar.
Bovendien passen de verhaaltjes achter de quests weliswaar mooi in het geheel maar trappen de makers in een bekende valkuil. Het verhaal steekt zo in elkaar dat jij de uitverkoren persoon bent om de wereld te redden. Waarna je in de game tientallen andere spelers tegenkomt die allemaal ook die uitverkoren persoon blijken te zijn, met dezelfde wereldreddende opdrachten. Soms moet je zelfs in de rij staan om een quest af te kunnen ronden. Daar sta je dan, te wachten tot het jouw beurt is om de wereld te redden. De quests zijn bovendien wat fantasieloos. Het is wel erg vaak het geijkte stramien; vindt tien van dit, versla tien van dat of zoek die en die. Zo heel af en toe is er iets dat op een puzzel lijkt, maar de uit Skyrim gekopieerde combinatie van kompas en kaart verraadt in veel gevallen al waar je de oplossing moet zoeken. Wat dus wel heel goed is; er zijn niet alleen veel quests, je vindt ze ook op de gekste plekken. Uiteraard in de diverse nederzettingen waar je in terechtkomt, maar je komt ook genoeg quests tegen bij personen die je ontmoet als je de omgeving verkent. Het loont dus de moeite om de uithoeken van elke zone af te struinen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De Hollywood-acteurs die de stemmen verzorgen.
Prachtig uitzicht
Wat die plekken betreft; het uiterlijk van de spelwereld valt ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Het is typisch Elder Scrolls en je waant je zo in Skyrim, met af en toe een prachtig uitzicht over water of heuvels. Vooral bij de opgaande of ondergaande zon kan het licht heel mooi vallen. Wat ons echter tegenvalt, is de afwisseling in dat uitzicht. Veel zones en vooral veel nederzettingen lijken op elkaar, met een vergelijkbaar stratenplan en vergelijkbare gebouwen. Buiten de steden overheerst glooiend, groen heuvellandschap. Mooi, maar niet echt gevarieerd. Wat meer fantasie was dus welkom geweest. Er zijn nog flink wat regio's ontoegankelijk, dus daar kan Zenimax zich alsnog helemaal op uitleven. Wat overigens wel heel prettig is; Zenimax doet niet moeilijk over het delen van loot en ervaring. Als je een andere speler ziet vechten met een computergestuurde tegenstander, kun je helpen en word je daarna beloond met een eigen hoeveelheid loot. Dat geldt ook voor het verslaan van de non player characters uit quests. Als er al een andere speler aan het knokken is met iemand die ook op jouw lijstje staat, is de quest volbracht als je meehelpt bij het vechten.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Een duistere blik op Coldharbour.
Licht het anker
Naast de vele quests in de game zijn er ook spontane gebeurtenissen. In zijn poging om Tamriel en Coldharbour te verenigen, schiet Molag Bal zogenaamde Dark Anchors af, die op willekeurige momenten op Tamriel neerkomen. Die enorme ankers moeten een 'planemeld' veroorzaken tussen beide werelden. Het is aan de inwoners van Tamriel om dat te voorkomen. Je ziet op de kaart van de zone of en waar een anker is terechtgekomen, al zul je dat doorgaans ook zonder kaart al waargenomen hebben. De enorme gevaartes zijn van ver te zien, als een baken dat je de weg wijst. Het is een beetje als in Rift; je hoeft niet aan de strijd rond de Dark Anchors deel te nemen, al geeft het een prettig gevoel van urgentie.
De Dark Anchors zijn bovendien een goede plek om andere spelers te ontmoeten waar je vervolgens mee op avontuur kunt. Al maakt dat tegelijk duidelijk dat de game een goede Group Finder ontbeert. Het zoeken naar een groep om een dungeon in te gaan - want die zijn er uiteraard ook in TESO - gebeurt nu via de chatfunctie, en dat is niet ideaal. Toch valt wel op - zowel in chat als tijdens het spelen in een groep - hoe vriendelijk en beleefd de huidige populatie van de game is. De rants die in vergelijkbare games niet ongebruikelijk zijn - Leeeeeeeeeeeeeroy! - hebben we hier nog niet meegemaakt. Spelers zijn over het algemeen behulpzaam, ook toen we met ons overduidelijk te onervaren character op stap gingen in het 'player versus player'-gedeelte van de game.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Cgi-trailer van de strijd tegen een Dark Anchor.
Alliance War
Voor Player versus Player heeft Zenimax een groot gedeelte van de spelwereld gereserveerd. In Cyrodiil, het centrale deel van de kaart, woedt de Alliance War, waar Molag Bal er even niet meer toe doet en de drie facties met elkaar vechten om de Ruby Throne in de centraal in Cyrodiil gelegen Imperial City. Cyrodiil is groot. Zo groot als de wereld uit Oblivion, maar dan wat vlakker en minder gevuld. Op de driehoekige kaart heeft elke factie een hoek, een flink stuk land waar her en der fortificaties te vinden zijn die verdedigd dan wel veroverd dienen te worden. Daar zijn diverse Siege Weapons voor, die je aan kunt schaffen met de speciale valuta die in Cyrodiil zijn te verdienen. Er zijn stormrammen, slingers en enorme katapults. De ene meer geschikt om verdedigende eenheden uit te schakelen, de andere meer om een bres in de vijandelijke muur te slaan. Er is bovendien een uitgebreid netwerk van Waypoints dat spelers kunnen gebruiken om snel van locatie te wisselen en zo op te duiken waar de strijd het hevigst is.
Toch is er in Cyrodiil veel meer te doen dan het met een zo groot mogelijke groep op de tegenstander af stormen. Er zijn erg veel quests die je kunt uitvoeren. Dat kan desnoods in klein gezelschap, of zelfs alleen. Er zijn vier soorten. Bij Scouting dien je vijandelijk terrein te verkennen, bij Bounty schakel je vijandelijke spelers uit, bij Battle wordt het gevecht al iets groter en bij Warfront dien je een vijandige basis te veroveren, wat alleen mogelijk is met een massale aanval. Het doel is om zo ver in vijandelijk terrein door te dringen dat je uit één van de forten de Elder Scroll van de factie kunt pikken.
Schuivende frontlijn
Het kan lang duren voor het zover is. Zenimax geeft je 90 dagen de tijd om een potje Alliance War uit te vechten. Dat is lang. De eerste Alliance Wars zijn dus nog gaande, al is nu al duidelijk dat de verdeling in drie strijdende partijen eerder nadelig dan voordelig uitpakt. Het lijkt een goed idee; als één van de drie facties de meeste spelers op weet te trommelen, hoeft dat niet direct de beslissing te betekenen. De andere twee groepen kunnen immers samenspannen. Dat is ook precies wat gebeurt. Als vanzelf wordt de overheersende factie de tegenstander waar je het tegen op gaat nemen, al was het maar omdat die het meest prominent op de landkaart aanwezig is. Zo lijken Alliance Wars te verzanden in eindeloze golfbewegingen waarin één partij flinke vorderingen kan maken, maar moeilijk echt een beslissing kan forceren. Het is te vroeg om er conclusies uit te trekken, maar het gevaar dreigt dat Alliance Wars om die reden wat saai worden, hoe goed de opzet met veel soorten quests en Siege Weapons verder ook is. Ondanks die twijfel vormen de Alliance Wars het sterkste onderdeel van The Elder Scrolls Online. Gevechten tegen andere groepen spelers, vooral de grote waarin Siege Weapons een rol spelen, zijn de spannendste die we in de game hebben meegemaakt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Zenimax toont een Alliance War.
Conclusie
The Elder Scrolls Online is daarmee nog niet de game geworden waarop we hadden gehoopt. Het is een spel met een goede basis, waar echter nog het nodige aan te verbeteren valt. Het is voor fans van de serie een zeer herkenbare game, niet alleen wat setting betreft, maar ook doordat je zeer veel vrijheid hebt bij het kiezen van de wapens en skills die je in wilt zetten. Die vrijheid heeft als voordeel dat je met één character makkelijk verschillende rollen kunt spelen. Helaas had juist dat wisselen wel wat eenvoudiger gemogen. Bij het vechten in TESO loont het de moeite om wat actiever te zijn dan bij een game als World of Warcraft. Gelukkig zie je waar en wanneer een tegenstander zijn meest krachtige aanval inzet, zodat je op tijd maatregelen kunt nemen. De leukste functie bij het knokken is dat je de Ultimate van een andere speler kunt versterken.
Op de weg naar het maximale level 50 zijn er erg veel quests te vinden, waarvan het verhaal vrijwel steeds op knappe wijze gekoppeld is aan de grote verhaallijn in de game. Helaas zijn de quests zelf wat saai en is de voice acting lang niet altijd op niveau. Gelukkig zijn er wel heel veel quests om uit te kiezen, die je bovendien op de gekste plekken tegen zult komen.
De grootste kracht van The Elder Scrolls Online is echter het Player versus Player-gedeelte, dat zich in de enorme centrale regio Cyrodiil afspeelt. Er zijn ook daar erg veel quests te doen, voor grote groepen, kleine groepen en zelfs solo. Het wordt in zo'n Alliance War pas echt spannend als je met Siege Weapons op de vijandelijke stellingen afgaat. Die Siege Weapons verdien je met al die quests die je kunt uitvoeren. Hoe spannend een Alliance War ook is, de strijd kan weken, zo niet maanden duren en dat lijkt wat lang om de aandacht van de strijdende partijen vast te houden.
Veel van de kritiek die we op de game hebben, zou ontwikkelaar Zenimax Online Studios vrij eenvoudig kunnen verhelpen. Een goede Group Finder zou prettig zijn, net als een Auction house, een goede mini-map en de optie om makkelijk je gehele uitrusting en skillset te wisselen. Als de studio dan ook nog wat meer variatie in de quests kan brengen en de voice acting wat gevarieerder en vooral geïnspireerder kan maken, dan kan The Elder Scrolls uitgroeien tot een zeer verslavende mmog die het verplichte maandabonnement meer dan waard is. Zover is het helaas nog niet.
Pluspunten
-
Goede PvP met Alliance Wars
-
Zeer herkenbare Elder Scrolls-wereld
-
Elkaar ondersteunende Ultimates
Minpunten
-
Quests zijn wat saai
-
Veel kleine tekortkomingen
-
Nog geen Auction House
Eindoordeel