Door Jurian Ubachs

Redacteur

Killzone: Shadow Fall - goede eerste exclusive voor PS4

08-12-2013 • 08:06

56

Multipage-opmaak

Van Helghan naar New Helghan

Het zal je maar gebeuren. Ben je een hardwerkende ontwikkelaar van de inmiddels beroemde Amsterdamse studio Guerrilla Games, lees je kort voor de release van de PlayStation 4 allerlei reviews over de singleplayer-modus van je spel. Een verhaal over hoe next-gen maar nauwelijks is terug te zien in je product. Natuurlijk: de besprekingen van de multiplayer volgen nog op een later moment en zij zouden de boel nog prima recht kunnen trekken, maar het kwaad is al geschied. Killzone: Shadow Fall heeft zijn status als tegenvaller al te pakken.

Je zou je af kunnen vragen hoe ridicuul het is om bijvoorbeeld Battlefield 4 te reviewen op basis van slechts de singleplayer. Er zou weinig overblijven van deze game, die ook door ons werd bejubeld op basis van zijn multiplayer. Ook Tweakers heeft in het verleden weleens aparte reviews gepubliceerd van de diverse kanten van een shooter, bijvoorbeeld omdat we te lang zouden moeten wachten op een betrouwbare spelervaring in de multiplayer, of omdat de review te lang werd en de content opdelen in twee delen als beste oplossing werd gezien. Het blijven echter noodgrepen die in een ideaal geval niet nodig zouden moeten zijn. Voor Killzone: Shadow Fall hebben we dan ook besloten om te wachten tot we het spel in zijn volledigheid konden testen.

Nasleep van Killzone 3

Dat begon ook voor ons met de singleplayer. Het verhaal in de game gaat verder na afloop van de gebeurtenissen in Killzone 3, toen de planeet Helghan grotendeels werd vernietigd. De Interplanetary Strategic Alliance heeft daarna tijdens vredesbesprekingen besloten dat de resterende Helghast op de planeet Vekta zouden mogen wonen. Ze kregen daar een eigen zone toegewezen, die werd omgedoopt tot 'New Helghan', en tussen hun gebied en dat van de Vektans werd een hoge muur gebouwd. Dat die afscheiding niet genoeg is om de vrede tussen beide facties te bewaren, moge duidelijk zijn.

Je begint het spel in de rol van de dan nog kleine Lucas Kellen, die samen met zijn vader het zojuist aan de Helghast overgedragen gebied probeert te verlaten. Dat stukje verhaal vormt eigenlijk de proloog voor de rest van de game. Lucas wordt uiteindelijk een van de Shadow Marshalls, wat de beste soldaten van de Vektans zijn. In die hoedanigheid moet hij regelmatig missies in New Helghan uitvoeren, met alle risico's van dien. Tegen de tijd dat Lucas een goed getrainde soldaat is, is de situatie tussen de Vektans en de Helghast min of meer onhoudbaar geworden, en blijkt ook dat de Helghast allesbehalve vredelievende buren zijn.

Hoewel het verhaal weinig om het lijf heeft, is Guerrilla er toch in geslaagd er een aantal aardige momenten in te stoppen, die je meestal beleeft tijdens een tussenfilmpje. Het maakt de singleplayer er niet meteen veel memorabeler op en het verhaal blijft als geheel redelijk voorspelbaar, maar die momenten helpen in elk geval wel. Het misschien wel sterkste moment uit de hele singleplayer bewaart Guerrilla overigens voor het allerlaatst ...

Singleplayer: licht en donker met een uil

Op weg naar de laatste passages van de singleplayer doorkruis je verschillende gebieden, zowel binnen het grondgebied van de Vektans als binnen dat van de Helghast, en dat zorgt voor een aardige tegenstelling. De stad van de Vektans ziet er prachtig uit. Vooral de manier waarop de stad verlicht wordt door de zon is mooi, en ook het totaaloverzicht van de stad is de moeite waard. New Helghan komt er echter een stuk minder goed van af, al is de vraag of dat de schuld van het spel is of simpelweg een artistieke keuze. Dat deel van de wereld heeft van Guerrilla een grijs en grauw karakter meegekregen. Prima natuurlijk, alleen is het nadeel dat het in een overwegend grijze, donkere wereld lastig is om de audiovisuele meerwaarde van de PlayStation 4 duidelijk weer te geven. Dit zijn wat dat aangaat dan ook de mindere momenten van Killzone: Shadow Fall.

Hulpmiddelen

Toch is die variatie in de gameplay eigenlijk wel goed. Killzone: Shadow Fall wisselt in de singleplayer lichte, open gebieden af met meer donkere, smalle gebieden, en dat vraagt om verschillende werkwijzen. Lucas beschikt over een scanner die vijanden in de nabije omgeving kan detecteren. Dat is handig in kleinere omgevingen, maar niet in een gigantisch open bos, waar je veel meer moet vertrouwen op je eigen ogen om vijanden te spotten. Gelukkig is er nog een ander hulpmiddel: de 'Owl'.

Killzone: Shadow Fall

De Owl is een geavanceerde aanvalsdrone die je op verschillende manieren kunt gebruiken, te weten: 'aanval', 'stun', 'schild plaatsen' en 'zip line maken'. Dat laatste is vooral handig buiten de gevechten om, omdat je er allerlei plekken mee kunt bereiken waar je anders nooit was gekomen, terwijl de overige drie standen van de drone natuurlijk zijn gericht op gevechten. Je stelt de Owl overigens in op het touchpad van de DualShock 4-controller. Door naar voren te swipen, zet je de drone op 'Attack', terwijl naar beneden swipen hem bijvoorbeeld op de schildmodus zet. Hiermee is Guerrilla een van de weinige ontwikkelaars die nu al iets met het touchpad doet, al blijft de vraag of de studio deze functies niet op een controller zonder touchpad kwijt had gekund.

Owl zorgt voor meer opties

De aanwezigheid van de Owl is belangrijker dan je wellicht in eerste instantie zult denken. Denk je de Owl namelijk weg, dan is Killzone: Shadow Fall voor het grootste deel ineens een wel erg 'recht toe, recht aan'-shooter. De Owl geeft spelers iets meer mogelijkheden om situaties op een bepaalde manier te benaderen. Je kunt vijanden insluiten of afleiden met de Owl, terwijl je zelf een andere route kiest. Als vijanden jou niet zien, weten ze niet op 'magische wijze' dat jij van plek bent gewisseld. Je kunt ze dus in hun rug verrassen door je Owl slim te gebruiken.

Dat laatste wordt trouwens mede mogelijk gemaakt door de wat opener opgezette levels. Voorheen was Killzone een shooter waarin je als speler meestal weinig ruimte had om een eigen route te bepalen in een level, en dat is nu wel anders. Hoewel je geen seconde moet denken dat je met een open wereld te maken krijgt, is het wel zo dat er een aantal levels is waarbij je zelf mag bepalen hoe je van A naar B komt. Dat zet de deur open voor afleiding en omtrekkende bewegingen, en dat geeft de gameplay net wat meer diepgang.

Killzone: Shadow Fall

De aanwezigheid van de Owl helpt trouwens ook de moeilijkheidsgraad een beetje te drukken. Wie de Owl goed gebruikt, kan het spel minstens de helft gemakkelijker maken, en dat is niet eens een overbodige luxe. Hoewel de AI niet briljant is, kunnen de heren Helghast prima raak schieten. Daar kun je de Owl al goed bij gebruiken, maar nog beter is dat hij je kan reviven als je bent neergeschoten. Je moet dan wel een adrenalinepakket op zak hebben en de Owl moet niet toevallig net aan het herladen zijn, maar het is een aardig extra hulpmiddeltje.

Vermakelijk, niet indrukwekkend

Toch komt de singleplayer uiteindelijk net niet goed genoeg uit de verf om echt indruk te maken. Daarvoor zijn de momenten van vrijheid te spaarzaam en maken ze ook te weinig verschil. Links- of rechtsom kom je altijd op hetzelfde punt uit en geen enkele keuze of aanpak maakt echt verschil. Daarbij komt dat sommige levels, zeker in de wat minder inspirerende omgevingen, wat te lang zijn, waardoor je af en toe 'kom nou maar op met het einde van het level' denkt, en dat kan niet de bedoeling zijn. Desondanks is de singleplayer van Shadow Fall als geheel zeker vermakelijk, en ook nuttig: het kan geen kwaad alvast aan alle omgevingen te wennen.

Multiplayer: goede maps, veel Warzones

De omgevingen uit de singleplayer zie je namelijk terug in de multiplayer van Killzone: Shadow Fall. De twaalf maps zijn allemaal 'losgeknipt' uit de singleplayer en her en der een beetje aangepast om de boel wat meer in balans te brengen. Hoewel het voor de gameplay uiteindelijk niet uitmaakt of een map wel of niet ook in het verhaal zat, geeft het een omgeving toch net iets extra's als je er een beeld bij hebt van wat het is en waar het is. Al blijft belangrijker dat het gewoon mooie, eerlijke speelvelden zijn voor lekkere multiplayer-potjes.

Prima maps

Gelukkig zit dat laatste wel snor. We hebben natuurlijk niet elke map even veel gespeeld, maar we zijn geen grove onbalans tegenkomen. Voor diverse maps geldt dat de frontlinie tussen beide ploegen vaak verschuift en afhankelijk is van de kracht van het team. Zou hij te vaak op hetzelfde punt vastliggen, dan kun je zeggen dat de map niet goed ontworpen is, maar dit zijn we in Shadow Fall niet tegengekomen en dat is een compliment waard. Ook de visuele kwaliteit en imposante afmetingen van sommige maps verdienen een pluim.

Killzone Shadow Fall

Toch werken die afmetingen niet altijd positief voor het spel. Er zijn maps bij waar de thuishavens van beide teams zo ver van elkaar liggen dat je soms een aardig stukje moet lopen om weer mee te kunnen doen aan het gevecht. Dat wordt voor een deel opgevangen door mobiele spawnpunten die je dichter bij de actie laten spawnen, en ook kunnen spelers met de Support-klasse gevallen kameraden reviven, maar toch: door het maximum van 24 spelers voelen sommige maps wat te ruim aan. Zeker als je spelmodi met minder spelers speelt, of een speltype waarbij spelers niet respawnen, loop je soms echt minutenlang te zoeken naar vijanden.

Bouw je eigen Warzone

De aanwezigheid van die verschillende spelmodi is overigens wel weer een sterk punt van de multiplayer van Killzone: Shadow Fall. Guerrilla heeft dit voor een deel uit handen gegeven. De ontwikkelaar heeft zelf wel wat standaard-Warzones klaargezet, en daar vind je dan de meest voor de hand liggende spelvormen, maar spelers kunnen zelf ook flink aan de slag. Een eigen Warzone instellen werkt min of meer als een editor voor de multiplayer-modus. Je kiest een of meerdere maps en spelvormen, kunt een breed scala aan regels aanpassen en zo dus je eigen Warzone invullen zoals jij het wilt hebben. Een potje waarin mensen maar drie levens hebben en alleen met een sniper rifle mogen schieten? Prima. En zetten we dan de cloak-functie van de snipers aan of niet? Je kunt het allemaal zelf instellen, tot en met de hoeveelheid ammunitie en health aan toe.

Dit geeft de multiplayer van Killzone: Shadow Fall een virtueel oneindig aantal spelmodi, al is de meerwaarde nu nog moeilijk meetbaar. Veel spelers beginnen natuurlijk met het op zichzelf al vermakelijke Team Deathmatch, bekijken daarna de andere Warzones eens, en pas als daar het spelplezier van afneemt worden de door andere spelers verzonnen spellen belangrijker. Guerrilla heeft aangegeven succesvolle of populaire Warzones te promoten op de beginpagina van de multiplayer; op termijn zouden door spelers bedachte spelvormen dus flink aan populariteit kunnen winnen.

Multiplayer: klassen in balans

In die Warzones zijn diverse aspecten van de drie klassen Scout, Assault en Support mogelijk uitgeschakeld, maar in de standaard Team Deathmatch-modus zijn ze allemaal op volle kracht aanwezig. Daarin kun je dus ook even experimenteren met de diverse speciale vaardigheden die ze hebben. Elke klasse kan kiezen voor enkele extra's die de Owl ze biedt. Een Assault-soldaat kan bijvoorbeeld een schild neerzetten, en zelf tijdelijk extra hard lopen. Een Scout kan zichzelf min of meer onzichtbaar maken met een cloak, terwijl een Support-soldaat dus kan reviven, maar ook Spawn beacons en turrets plaatsen.

Support is belangrijk(st)

Hoewel die extra mogelijkheden nooit echt de overhand hebben of bepalend zijn voor de afloop van een potje, durven we wel te zeggen dat het belang van enkele Support-soldaten in een team niet onderschat mag worden. Vooral het plaatsen van Spawn beacons, waardoor je dus sneller weer bij de actie bent, is van levensbelang om controle te houden. Speel je als Scout of Assault en heeft je team geen enkele Support-speler, dan zul je snel merken dat je het lastig krijgt. Wat de balans tussen de klassen onderling betreft, is dat eigenlijk de enige echte onbalans die we tegenkwamen.

Killzone Shadow Fall

Met drie klassen die elk een beperkt aantal onderdelen te kiezen hebben, houdt Killzone de verdeling online erg overzichtelijk. Die feiten bekijkend is het moeilijk dat als een pluspunt te zien, maar toch hebben wij het wel op die manier ervaren. Je hebt binnen een paar potjes door waar je mee te maken krijgt en wordt tijdens het spelen niet geconfronteerd met zaken als killstreak rewards. Dat maakt dat de multiplayer-potjes beslist worden door vuurgevechten en niet door andere zaken. Er is dus niet overdreven veel te kiezen, maar wat er wel is, werkt prima voor de gameplay.

Natuurlijk hebben we nog lang niet alle ins en outs van de multiplayer kunnen testen. De balans op een map en tussen klassen verandert immers ook op basis van de spelvormen die je speelt, en Killzone: Shadow Fall beschikt ook zonder door gamers gemaakte Warzones al over een heel aantal verschillende spellen, die ook vragen om meer teamwork dan een simpel potje Team Deathmatch.

Conclusie

Killzone: Shadow Fall is de belangrijkste titel in de line-up van de PlayStation 4, aangezien het de grootste exclusieve game is. Het spel weet op diverse momenten de meerwaarde van een nextgenconsole te tonen, al wisselt het die momenten, zeker in de singleplayer, wel af met wat minder indrukwekkende momenten. De multiplayer-modus is dit keer de sterkere van de twee spelmodi, mede door de prima vormgeving en balans van de maps, de overzichtelijkheid van de klassen, en de mogelijkheden die geboden worden door het Warzones-systeem dat de levensduur van deze shooter danig kan verlengen. Perfect is Killzone: Shadow Fall lang niet, maar als eerste grote exclusieve titel zet het spel op een prima manier de toon voor alles dat nog komen gaat voor de PlayStation 4.

Pluspunten

+ Grafisch vooral sterk ...
+ 'Owl'
+ Multiplayer in balans
+ Veel mogelijkheden in Warzones
+ Mooie maps, veel variatie

Minpunten

- ... met af en toe wat minder mooie momenten
- Singleplayer maakt weinig indruk
- Grootste maps voelen iets te groot aan

Cijfer: 8

Titel Killzone: Shadow Fall Killzone Shadow Fall
Platform PlayStation 4
Ontwikkelaar Guerrilla Games
Uitgever Sony Computer Entertainment
Releasedatum Inmiddels verschenen
Killzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow FallKillzone Shadow Fall

Lees meer

Reacties (56)

56
52
30
2
0
15
Wijzig sortering
Ik ben zelf een grote Killzone liefhebber en heb dan ook vanaf KZ2 veel plezier gehad met deze titel.
Zeker het clanwar systeem was echt ontzettend leuk en is onze clan hierin onstaan.
Jammer genoeg was het spel na enkele maanden niet meer echt speelbaar omdat er flink werd vals gespeeld dmv LAG switches en is het beruchte base campen begonnen.
Killzone 3 was een grote teleurstelling want alles wat kz2 had is verdwenen in kz3, grafisch top maar speelbaar was het niet, en base campen al over, en nog niet te spreken over snipers met cloaking en assault wapens.
KZ3 is dan ook flink geflopt en daar heeft GG dan ook wel zijn leer uit gehaald.

Maar nu shadow fall, nou ik speel dit al een week en ik moet zeggen dat het grafisch erg mooi is, speelt lekker vlot en is gewoon een prachtige game..
Maar..... prachtig om zelf een custom game aan te maken, maar als jij de enigste bent of met enkele vrienden dan schiet dit niet echt op,.
Want het grote probleem momenteel is het gebrek aan spelers, bedoel 500 overdag en 2500 in de avond, en dat is te weinig want ik weet niet of dit per regio is of wereldwijd maar het komt de servers niet ten goede als je zoveel verschillende verbindingen moet leggen als server, resultaat is dan ook verspringende poppetjes, en sponzende spelers.
Daarnaast speelt 2/3 slechts team deathmatch en de enigste objective daar is schijnbaar base campen, alhoewel als je warzone speelt is daar ook iedereen bezig met zijn KD die overigens waardeloos is in deze game want deze is niet eens zichtbaar maar schijnbaar deert het niemand want enkel snipers die aan het base campen zijn is aan de orde van de dag en dermate frustrerend dat menig speler de game al snel aan de kant legt.
Terug komend op warzone en teamplay.. vergeet het maar want er zit geen chat in kz4, wel als je een party opent in je vriendenlijst maar als je alleen wilt spelen dan hoor je geen teamspelers.
Het clan systeem.. tja nog niet aanwezig dit jaar, hopelijk asap en hopelijk niet te laat.

Sorry het klinkt allemaal negatief maar het is zoals het is, en zullen er om te beginnen 5000 spelers bij moeten komen voordat het gaat werken zeker met de custom games, want die zullen het verschil gaan maken en voorkomen dat men gaat base campen.
GG heeft een half spel op de markt gebracht en om dat te verbergen heeft men aangegeven dat de rest wordt ingevuld en aangepast zoals de community dit wilt !! nou sorry maar dat is een slap excuus en gewoon een smoes omdat de game gewoon niet klaar was.
Dat probleem van het aantal spelers merkte ik ook op. Er was maar 1 modi die ik kon spelen zonder er eeuwen op te hoeven wachten. Daarnaast vind ik het een nogal onduidelijke bedoeling in de multiplayer als ik kijk naar classes en wapens etc.

Daarnaast is mijn vriendengroep op de ps4 nogal minimaal en helpt het no chat gedeelte van shadow fall ook niet en speel ik mede daardoor atm vooral ghosts......
Sorry, ik ben nog even zoet met de Single player, nog geen multiplayer aangeraakt ;)
Ik speel altijd eerst SP helemaal uit, voordat ik aan MP begin...

[Reactie gewijzigd door Meekoh op 26 juli 2024 20:41]

Battlefield 4 bejubelt om z'n multiplayer? Dan vraag ik me af welke jullie hebben gespeeld want momenteel is de multiplayer van Battlefield 4 nog altijd bagger! Het spel volgt z'n eigen voorgeprogrammeerde regels niet (althans, eigenlijk juist wel maar het zijn foutjes).

Ik ben het ook niet echt eens met de minpuntjes die Tweakers aan Killzone heeft gegeven, maar gelukkig zijn de minpuntjes allemaal meningen. Geen feiten zoals bij BF4: barst van de fouten ;(
Ziet er erg mooi uit, ik vind het alleen jammer dat ze niet zeggen hoelang de single player mode is.

Het jammer dat het niet voor de PC komt, maar er zijn zat andere goede spellen ook op de PC.
Stond iets van 8 tot 10u voor geloof ik (edit: bron). Heb em zelf meteen op 'Hard' gespeeld.. zorgt ervoor dat hij ook wat toeneemt in tijd, aangezien je niet zomaar een situatie kan bestormen (iets wat naar mijn mening al snel niet kan in killzone overigens).

Hij is in ieder geval beduidend langer dan menig ander SP van een shooter. En ben er ook wel even zoet mee geweest.

[Reactie gewijzigd door Ralf Bimbo op 26 juli 2024 20:41]

Klopt. Ik speel op easy omdat ik normaal nooit van dit soort games speel, maar ik vind het een behoorlijk uitdagende game! Vergt ook wat oefening om de "owl" op het juiste moment op de juiste manier in te zetten. Ik vergat bijv. een keer dat ik een zipline kon gebruiken en zat naar mijn idee gewoon helemaal vast :+.
Ik ben zelfs geneigd te zeggen dat de game wat te moeilijk is op Easy.
Als je ziet hoe vaak ik al neergeschoten ben: vaker dan in alle voorgaande Killzones samen.
Eerlijk gezegd speel ik op dit moment zelfs niet verder vanwege het hoge frustratie-gehalte.
(maar dat gaat vanzelf weer een keer over :) )
Speel normaal ook nooit shooters, zal wel een console launch iets zijn. Resistence was m'n PS3 launch game same met die race game (rare physics maar weet de naam niet meer).

Meestal als een review een tijd zegt over een spel met schiet elementen (bv last of us) tel ik er een uurtje of drie bij ook voor mezelf. Shooters zijn zo barbaars als je het vergelijkt met de elegantie een fighting stick ;)

[Reactie gewijzigd door Yellow|A op 26 juli 2024 20:41]

Die racer was vast Ridge Racer 7 :). Wat overigens altijd geweldige games waren, maar sinds Unbounded niet meer helaas.

Maar inderdaad; normaal speel ik exclusief racers en RPG's, maar door gebrek aan beide maar aan de Killzone en Battlefield. Ook weer eens leuk voor de afwisseling.
http://www.howlongtobeat.com/game.php?id=14342 zegt iets van een 7 à 12 uur naar gelang hoe snel je speelt. (gemiddeld 9 uur)
Als ik de website van de ontwikkelaar bezoek, ( http://www.guerrilla-games.com ) dan kom ik bij elke link van het menu op een online casino pagina. Is dit echt de website van de ontwikkelaar van Killzone?
Het lijkt wel een gehackte site....

* Update : Nu 20 minuten later werkt alles weer naar behoren op de website. Ik denk dat ze het zelf ook ontdekt hebben. ;)

[Reactie gewijzigd door bas_emmen op 26 juli 2024 20:41]

Nope, als je verder klikt op een categorie kom je nog steeds bij een online casino terecht. Dus echt verholpen is het nog niet.

OT: mooie review!
Het spel ziet er grafisch echt wreed uit!
Webwereld heeft er 28 november(!) al een artikel over geschreven: http://webwereld.nl/bevei...ackt-linkt-naar-gokportal

"Het gamesbedrijf, maker van de PlayStation-hitgames in de Killzone-serie, kan geen commentaar geven. Het verwijst door naar Sony Nederland."
Ik krijg zelfs een blokkade van Nod32 Antivirus als ik naar die site ga. Zijn ze lekker vlot bij Sony maar niet heus.
Sinds wanneer heeft Sony wel online zijn zaken op orde dan ?
Wat dat betreft heeft MS die slag (online gamen, de servers, etc.) al ruim gewonnen.
Was en is NOOIT Sony zijn sterkste kant.
Er was een goede reden dat de meeste reviews Killzone maar een matig spel vonden. Het is op z'n best zelfs maar een matig spel. De hele Killzone reeks is altijd een B-franchise geweest en de kans dat het ooit iets anders wordt is minimaal. Dat is niet omdat het een slechter spel is dan de CoD's en Halo's van deze wereld, maar omdat het eigenlijk even slecht is maar gewoon niet op de gigantische marketing en het leger fanboys van die titels kan rekenen.

[Reactie gewijzigd door T0mBa op 26 juli 2024 20:41]

Inderdaad, jammer dat het Nederlands chauvinisme er voor zorgt dat de game onverdiend de hemel wordt ingeprezen. Dat de singleplayer veel te kort is wordt vaak niet eens meegenomen bij reviewscores in NL. (in de PU krijgt het bijvoorbeeld een 9.3...), Characters in de SP die je na 1 seconde vergeet met een meh-verhaallijn, een 'normale' multiplayer die opeens geniaal wordt genoemd, ga zo maar door.
Voeg aan het einde ook nog PS-fanboys toe, die het nooit aan zullen kunnen dat "hun shooter" slechter is dan de Halo's van deze wereld en het spel krijgt 3 punten meer dan dat het werkelijk verdiend. Guerilla zit in een wel heel makkelijke positie.
Er was een goede reden dat de meeste reviews Killzone maar een matig spel vonden. Het is op z'n best zelfs maar een matig spel. De hele Killzone reeks is altijd een B-franchise geweest en de kans dat het ooit iets anders wordt is minimaal. Dat is niet omdat het een slechter spel is dan de CoD's en Halo's van deze wereld, maar omdat het eigenlijk even slecht is maar gewoon niet op de gigantische marketing en het leger fanboys van die titels kan rekenen.
Ik vind zelf vooral killzone 3 echt vet. Vorige week weer een keer de singleplayer uitgespeeld en man wat cool spel blijft het. Vooral het feit dat in kilzone 3 het 3d aspect zo vet is uitgewerkt is alleen nog meer top. B franchise.. ik weet niet waar je dit op baseerd maar het is echt geen b franchise.
Een echte B-franchise kun je Killzone niet noemen. Het heeft alle ingedrienten van een A-game, met goede polish, redelijke tot goede balance in multiplayer en volledigheid. Eigenlijk is Killzone meer een A-franchise dan CoD omdat het een completer pakketje is waar duidelijk ook voldoende aandacht is geschonken aan de singleplayer. Dat het iets minder populair is maakt het geen B-titel.

De marketing ontbreekt, inderdaad, en de hype ontbreekt. En in de kern is Killzone, net als CoD en Halo, een 'simpele' shooter zonder al te veel poespas. Ja we hebben classes en wat leuke gadgets (Owl) maar dat is niet meer dan een leuk sausje. In de basis is Killzone een rechttoe-rechtaan shooter, waarbij de focus iets meer op cover, het 'pinnen' van tegenstanders en laag tempo shootouts ligt terwijl Halo en CoD zich meer op snelheid richten.
Wat mij betreft kunnen maps niet groot genoeg zijn, kijk maar naar Planetside 2 (ook PS4).
Maar ik ben natuurlijk de BF games van vroeger gewend, de nieuwe generatie gamers zal er anders over denken waarschijnlijk.

Eerder een pluspunt dan een minpunt(-je) dus.

Ander minpunt wat ik er aan zou willen toevoegen is de tegenvallende AI, dit doet bv Halo wel altijd voortreffelijk.

[Reactie gewijzigd door Ekstergroen op 26 juli 2024 20:41]

De absurd grote multiplayer maps van 64 vierkante kilometer in Planetside 2 zijn inderdaad heel tof maar dat komt vooral door de gigantische geconcentreerde gevechten tussen honderden spelers, die ook rondscheuren in tanks, vliegtuigen en bommenwerpers.

Een grote map voor alleen infanterie waar maar 24 spelers in kunnen, zoals bij KSF, heeft bepaalde game flow mechanieken (zoals de genoemde spawns) nodig om de die spelers een beetje bij elkaar te houden. Anders wordt een potje MP een saaie sniperachtige bedoening.
Wat een enorm lage FOV heeft dit spel. Alsof je door een koker kijkt. Waarschijnlijk om nog redelijke fps te halen op de ps4. Ook jammer dat de gloednieuwe "next-gen" ps4 dit niet eens kan draaien op 60fps. De gaphics zij vergeleken met bf4 op de pc wat ondermaats.
Killzone SP draait 30+ fps, en de MP draait 60 fps. Ga Killzone eens spelen, en dan zie je dat Killzone grafisch nog weleens mooier is dan BF4, zelfs op de PC.

Het zijn op dit moment de 2 mooiste fps, en echt helemaal vergelijken met BF4 is ook maar raar overigens.
Hoewel ik killzone games echt cool vind is de lage FOV altijd een doorn in mijn oog geweest. Het is net alsof je 1 meter voor 50 inch tv zit te gamen. Je voelt je opgesloten. Als je het spel een week speelt dan gaat het wel beter maar zodra je dan weer bv een battlefield of een cod speelt en dan weer terug gaat dan moeten je hersens weer helemaal gefocussed worden op deze lage fov.

Het is ook een truukje wat ik vroeger zelf ook deed met de unreal engine vroeger. Door een lage fov hoe je minder op het scherm te renderen. Jammer dat weer hetzelfde princiepe is gebruikt.
ik ben het met de indruk van de single player niet eens, ze weten juist een goeie uitdagende single player neer te zetten, die me regelmatig op het puntje van de bank laat belanden. (en soms d'r net iets te ver overheen). De atmosfeer en de graphics zijn uitstekend neergezet. De verhaallijn is ook totaal niet onaardig, en ik was aangenaam verrast om de dochter van Visari terug te zien. (zij het wat ouder dan in killzone 3).

multiplayer heb ik nog niet eens aangeraakt, ik speel killzone primair voor de single.

[Reactie gewijzigd door arjankoole op 26 juli 2024 20:41]

Twee minpunten waar ik me aan erger = De FOV is erg klein. en dat het lijkt of je kijkt vanuit je borst want je bent kleiner dan iedereen. (nee bedoel niet de eerste missie) Nou is de FOV altijd laag geweest in killzone
Leuke engine moet ik zeggen. Voor een launch titel ziet het er echt super tof uit en loopt het fantastisch. Helaas heb ik voor de rest weinig tijd er mee door kunnen brengen...

Het lijkt me een prima game om als pakket bij een PS4 te krijgen. Meteen goede graphics, een degelijke shooter en een vrij sterke multiplayer om je nog even bezig te houden.

Ik snap ook niet waarom de pers zo verdeeld doet over KSF want wat ik van mensen zelf hoor is dat het vergeleken met bv CoD games toch echt wel net even wat beter in elkaar zit, ondanks de lagere scores.

[Reactie gewijzigd door Brutal1ty op 26 juli 2024 20:41]

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.