Inleiding
Twaalf jaar na de release en meer dan drie jaar na zijn aankondiging is Starcraft II verschenen. De verwachtingen stegen al direct na de aankondiging tot grote hoogte. Toen de eerste beelden naar buiten kwamen zal menig fan van het origineel echter even hebben geslikt. StarCraft II betekende geen revolutionaire ommezwaai, zoals World of Warcraft na Warcraft III. Het rts-spel leek eigenlijk als twee druppels water op... StarCraft I. De opvolger had geen nieuwe rassen, geen noemenswaardige nieuwe gameplay en geen spetterende grafische hoogstandjes. Een grafisch wat opgepoetste StarCraft leek in de maak.
Verkrijgbaar voor: pc, Mac
Nu had Blizzard ook alle reden om veel elementen uit het eerste deel over te nemen: het spel uit 1998 ligt nog steeds in de winkel en is in zijn twaalfjarige bestaan 11 miljoen keer over de toonbank gegaan. De strategie van Blizzard leek om het goede van het origineel te behouden en daarop voort te borduren. Na het verschijnen van de bèta van StarCraft II leek het bedrijf daarin geslaagd: enige scepsis, als daar al sprake van was, sloeg al gauw om naar groot enthousiasme. Om keys voor de bèta werd bijkans gevochten.

Blizzard is sindsdien druk geweest met finetunen, polijsten en het gladstrijken van de laatste oneffenheden. De ontwikkelaar heeft zijn tijd genomen om een game af te leveren waar het bedrijf volledig achter kan staan en dat is niet verwonderlijk. Ten eerste staat Blizzard er om bekend geen half werk te leveren, ten tweede zijn de verwachtingen zo hoog opgelopen dat spelers met niets anders dan een perfect spel genoegen nemen en ten derde moet een investering van naar schatting 100 miljoen dollar worden terugverdiend. Activision Blizzard verwacht overigens dat dit geen enkel probleem zal zijn: het concern verwacht een winst van tussen 500 miljoen en een miljard dollar te boeken.
Nu het spel uit is kan de balans worden opgemaakt. Heeft de strategie van Blizzard zijn vruchten afgeworpen? Is het wachten beloond en rechtvaardigt de release de hype?
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Multiplayer: Terran en Zerg
We beginnen, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, met het multiplayer-gedeelte. Ten eerste leent zich dit voor een introductie van de speelbare rassen en ten tweede heeft ook Blizzard de multiplayer als leidraad genomen bij de start van de ontwikkeling.
In het gedeelte van het universum waar de StarCraft-ontwikkelingen zich afspelen maken drie rassen de dienst uit: de Terran, de Protoss en de Zerg. De Terran lijken identiek aan mensen zoals wij, de Protoss zijn lichtelijk hooghartige aliens met superieure technische kennis en de Zerg zijn wrede insect-achtigen. De rassen halen hun energie, die bepalend is voor de ontwikkeling van technologie en eenheden, uit blauwe kristallen. Deze minerals liggen in hoopjes op het speelveld en zijn de belangrijkste grondstof die de speler moet delven om verder te komen. Daarnaast zijn er geisers waaruit Vespene Gas opborrelt. Dit gas is de andere grondstof in het spel, die nodig is om geavanceerde eenheden te bouwen.
/i/1280502151.jpeg?f=imagenormal)
Het delven gebeurt bij elk ras door goedkope, domme krachten. Bij de Terran zijn dit de SCV's, die worden gebouwd in de de basis van de Terran: het Command Station. Over een basis beschik je meteen. De overige gebouwen zul je moeten opbouwen en daarmee kun je andere eenheden dan SCV's produceren. De standaard-soldaat van de Terran is de Marine. Spelers van het eerste uur zullen deze eenheden kennen van de eerste StarCraft. Ook zien we de ghost terug: een soldaat die zich tijdelijk onzichtbaar kan maken en die is uitgerust met een wapen waarmee hij over lange afstand kan schieten. Er zijn echter ook nieuwe units, zoals de Marauder: een zware unit die raketten schiet. Ook is er de Reaper, een soldaat met een Jetpack waarmee hij in tegenstelling tot zijn collega's hoger en lager gelegen delen van het terrein kan bereiken. Erg leuk is Thor, een enorme, maar langzame unit die een stem heeft als Arnold Schwarzenegger en die grond- en luchtdoelen kan aanvallen.
Ook bij de voertuigen zien we oude bekenden, naast enkele nieuwelingen. De Siege Tank is nog steeds de tank die uit kan klappen en daardoor verder reikt. Dan zijn er nog buggies die zich snel verplaatsen en een vuurstraal spuwen. De Banshee is ook snel, maar dan in de lucht en ideaal om verrassingsaanvallen mee uit te voeren. Heel handig is verder de Medivac, een transportschip met helende krachten. Populair is de strategie om hem in te zetten bij een aanval met Marines en Marauders: de MM&M-tactiek.
/i/1280502158.jpeg?f=imagenormal)
Het meest geavanceerde en gevaarlijke voertuig van de Terran is de Battlecruiser. Net als bij Thor gaat kracht echter ten kosten van snelheid. Zo gaat elk voordeel gepaard met een nadeel en moet geen enkele eenheid zoveel voordeel bieden dat hij een overwinning garandeert.
De Zerg zijn ranzige wezens die doen denken aan films als Aliens. Hun basis is een soort levende cocon, de Hatchery. Deze spuugt kleine larven uit die je kunt omvormen tot andere eenheden, maar in eerste instantie alleen in Drones of Overlords. De eerste zijn de werkers van de Zerg, de tweede zijn langzaam vliegende verkenners die meteen noodzakelijk zijn om je aantal eenheden uit te breiden. Bovendien spugen ze Creep uit: een al even ranzig goedje dat nodig is om nieuwe productie-eenheden te kunnen plaatsen en dat ervoor zorgt dat tegenstanders er niets kunnen bouwen.
Een aanval van de Zerg kenmerkt zich door massaliteit en snelheid. Dit zie je vooral bij de snel te produceren Zergling, die als een sprinkhanenplaag kunnen aanvallen. Ze zijn tegelijkertijd heel kwetsbaar. Hetzelfde geldt voor de vliegende Mutalisk, die snel kan worden geproduceerd en die menig speler al in het begin van het spel tot wanhoop heeft gedreven. Een uitzondering is echter de Ultralisk. Dit is een groot, log insect met lange scharen en een dik pantser. De basismogelijkheden en -eenheden van de Zerg zijn nog hetzelfde als bij het spel uit 1998. Er zijn echter ook nieuwe units, waarvan de Baneling opvalt. Dit is een soort zelfmoordterrorist die bij de minste aanraking ontploft en vervolgens gif uitstort.
/i/1280502147.jpeg?f=imagenormal)
Ook zijn er troepen die zich in kunnen graven en dan zelfs kunnen bewegen om in de basis van de tegenstander tevoorschijn te kruipen, zoals de Roaches en de Infestor. Deze laatste kan eieren gooien die zich ontpoppen tot Infested Terrans, die dan als zombies aanvallen. Het ondergronds verplaatsen gaat nog beter met de Nydus Worm, die een soort tunnel kan vormen op plekken op de map waar de speler zicht heeft.
Multiplayer: Protoss en balans
Voor de Protoss geldt hetzelfde als voor de overige rassen: ze hebben ten opzichte van het volk uit de eerste StarCraft enkele wijzigingen ondergaan, maar ook zijn er oude getrouwen. Nog steeds is het zo dat de productie van elke eenheid en elk gebouw van de Protoss veel tijd en resources kost, maar dat ze dus ook krachtige eigenschappen hebben.
Probes zijn de verzamelaars van Minerals en Vespene Gas, en ze maken de gebouwen waaruit een Protoss-basis bestaat. Voordeel is dat Probes een gebouw in het leven kunnen roepen en meteen weer met iets anders bezig kunnen gaan. Wel moeten die gebouwen in de buurt van een Pylon staan, die dus ook eerst moet worden gemaakt. De Nexus, het basisstation van de Protoss, kan wel buiten de invloedsfeer van een Pylon worden neergezet.
/i/1280502154.jpeg?f=imagenormal)
In StarCraft II zien we de standaardsoldaten van de Protoss, de Zealots, weer terug. Naast hun lichtzwaarden, waarmee deze krachtige krijgers op tegenstanders kunnen inhakken, kunnen ze nu echter ook een Charge uitvoeren: een snelle uitval naar voren.
De Dragoons van het origineel hebben plaats moeten maken voor de Stalkers. Ook dit zijn spinachtige robots die kunnen schieten, alleen hebben ze nu de Blink-mogelijkheid gekregen waarmee ze in een oogwenk van de ene naar een nabijgelegen plek kunnen teleporteren. Ze vormen een mooi duo met de Sentry's, die geen krachtige aanval hebben maar die wel krachtvelden kunnen oproepen die tegenstanders tegenhouden.
Een nieuwe luchteenheid is de Void Ray. Deze kan een laserstraal op tegenstanders richten die krachtiger wordt naarmate hij op zijn doel gericht blijft. De Warp Prism is een mooi vormgegeven luchtschip dat troepen kan vervoeren en dat een krachtveld op kan roepen, zodat er nieuwe gebouwen onder kunnen worden neergezet, desnoods in vijandelijk gebied. Veruit de spectaculairste nieuweling in het Protoss-leger is de Colossus, die doet denken aan de hoogpotige robots van War of the worlds. De Colossus kan hoogteverschillen overbruggen en met een krachtige laser dood en verderf zaaien.
/i/1280502149.jpeg?f=imagenormal)
De High Templar en Dark Templar geven ook weer acte de présence. De eerste kan een Psionic Storm, oftewel een krachtige schokgolf, uitzenden en de tweede is onzichtbaar en kan zo ongezien op tegenstanders inhakken met zijn Warp Blades. Beide Templar kunnen opgaan in een Archon: een wezen dat uit energie bestaat en dat zich daarmee beschermt en tegelijkertijd tegenstanders wegvaagt.
Tot slot hebben de Protoss een Mothership, een groot en traag luchtschip dat eigen grondtroepen en gebouwen onzichtbaar kan maken. Bovendien kan het eenheden van de tegenpartij in een Vortex tijdelijk onschadelijk maken. De Protoss zijn er wat grafische weergave betreft het meest op vooruit gegaan. Blizzard maakt mooi gebruik van de huidige mogelijkheden om energievelden weer te geven.
Blizzard heeft het totaal aantal eenheden van elk ras nagenoeg gelijk gehouden ten opzichte van de eerdere versies. De speler zal dan ook niet maandenlang hoeven te spelen om alle mogelijkheden onder de knie te krijgen. Zo kun je relatief snel ontdekken welke troepen je moet inzetten tegen welke tegenstander en levert het experimenteren met strategieën snel resultaat.
Wat opvalt is dat Blizzard zowel wat grafische weergave en speelbare eenheden als mogelijkheden van die units betreft heel erg weinig heeft aangepast sinds we een jaar geleden een previewcode mochten spelen. De ontwikkelaar heeft dus al die tijd gebruikt om de rassen in balans te brengen. Tijdens de bèta kon al worden gezien dat de ontwikkelaars tot op de millimeter aan het experimenteren waren met het toevoegen van enkele hit-points voor Terran-unit a en het beperken van de attack-punten voor Zeg-eenheid b, enzovoort. Daarbij is blijkbaar goed gebruikgemaakt van de massale feedback van spelers, want het resultaat mag er zijn. Ondanks de zeer verschillende aanvals- en verdedigingsmogelijkheden van alle speelbare eenheden, kunnen zowel beginnende als doorgewinterde spelers met elk ras een evenwichtige partij spelen, uiteraard mits ze een tegenstander van gelijk niveau treffen.
/i/1280502157.jpeg?f=imagenormal)
Om de tactische mogelijkheden nog wat te vergroten heeft de studio nog enkele extra's toegevoegd aan de maps van de multiplayer. Zo zijn er goudachtige Minerals die meer opbrengst bieden en die zo gelegen zijn dat partijen erom moeten strijden. Daarnaast zijn er Xel'Naga-uitkijktorens die een speler zicht geven op het rondom liggende terrein. Bovendien zijn er rotspartijen die vernietigd moeten worden om een doorgang te kunnen maken en kunnen troepen zich verschansen achter rijen struiken of zwarte rookgordijnen, waardoor ze uit het zicht van de tegenstander verdwijnen. De aanwezigheid van deze elementen kunnen groot strategisch voordeel bieden en een speler uit schier hopeloze situaties helpen.
Battle.net
StarCraft II markeert meteen de komst van het nieuwe Battle.net. Dit onderdeel kan niet onbesproken blijven in deze review, want het is niet alleen onlosmakelijk verbonden met de multiplayer, maar ook met de singleplayer. Bij het spelen van beide moet je namelijk ingelogd zijn met je Battle.net-account.
Alle voortgang in het spel, je volledige profiel, en dus ook je vorderingen in de campagne en de resultaten bij multiplayer-potjes, wordt op de servers van Battle.net bijgehouden. Spelen via lan is niet meer mogelijk. Een belangrijke reden daarvoor is het league-systeem van Battle.net.
/i/1280502136.jpeg?f=imagenormal)
Iedere speler kan eerst vijftig vereenvoudigde multiplayergames spelen om te oefenen. De resultaten hiervan worden verder niet gebruikt. Vervolgens moet je eerst vijf matches spelen die Battle.net gebruikt om je niveau in te schatten. Afhankelijk van je prestaties word je daarna ingedeeld in de Platinum-, Gold-, Silver- of Bronze-league. Voor de echte cracks zijn er ook nog de Diamond- en Pro-leagues. De leagues zijn onderverdeeld in divisions van honderd spelers. Hierin word je opgenomen op basis van je niveau en regio.
De divisions bevatten ranglijsten. Elke gewonnen match levert een speler punten op en hij of zij scoort bonuspunten voor het verslaan van hoger geplaatsten of spelers die door Battle.net zijn aangewezen als degenen met de hoogste kans op winst: de favored player. Tijdens het laden van een match wordt namelijk aangegeven wat de rang is van elke deelnemer, hoeveel punten de spelers hebben en wat hun winstkans is. Om de zoveel tijd zal een speler met een tegenstander uit een hogere league worden geconfronteerd, om zijn kwaliteiten te bepalen en om te kijken of hij hoger geplaatst kan worden. Spelers kunnen zo promoveren of degraderen.
/i/1280502140.jpeg?f=imagenormal)
De divisies spelen in seizoenen en aan het eind van elk seizoen wordt de balans opgemaakt. De top acht van de ranglijst wordt dan uitgenodigd om een afsluitend toernooi te spelen, dat moet bepalen wie de kampioen is van de divisie. De winnaar hiervan kan meedoen aan de League-divisie.
Naast het league-systeem is het gelukkig ook mogelijk losse games te spelen, bijvoorbeeld met teams of met vrienden. Daarbij ben je niet gebonden aan de vaste lijst van maps, maar zijn ook 'custom made'-speelvelden speelbaar.
Blizzard is erg goed in het ontwikkelen van verslavende games en met StarCraft II flikt de studio het weer. De ranglijsten zorgen ervoor dat je wilt blijven spelen om maar hoger op de ladder te eindigen. Het matchmaking-systeem zorgt er daarbij voor dat je gemotiveerd blijft. Dit systeem werkt erg goed en het voorkomt dat zowel beginners als gevorderden afhaken omdat de tegenstand te sterk, dan wel te slap is.
De mogelijkheden om te leren van je fouten en jezelf te verbeteren zijn erg uitgebreid: je krijgt na elk potje gedetailleerd inzicht in het spelverloop. Zo zie je zowel van jezelf als van je tegenstander hoeveel gewonnen grondstoffen niet zijn opgebruikt, welke units er wanneer zijn gemaakt, enzovoort. Ook is er een tijdsbalk waarop de vorderingen zijn weergegeven. Misschien nog wel belangrijker voor het leerproces zijn de replays. Al je speelssessies zijn terug te zien, zowel vanuit je eigen gezichtspunt als vanuit dat van je tegenstander. De afspeelsnelheid is daarbij in te stellen, zodat je snel naar de interessante gedeeltes kunt kijken. Dit helpt enorm om van je eigen domme fouten en van de skills van je tegenstander te leren.
/i/1280502137.jpeg?f=imagenormal)
Uiteraard wil Blizzard het zo gemakkelijk mogelijk maken voor spelers om via Battle.net vrienden te maken, contacten te onderhouden en om ze te laten communiceren. Hiervoor zijn vriendenlijsten en chatmogelijkheden ontwikkeld. Vrienden kun je toevoegen op basis van profielnaam en op basis van hun Real ID. Dat is de naam waaronder je bekendstaat bij Blizzard. Hierover was commotie ontstaan omdat Blizzard de echte namen wilde gebruiken op fora, om trollen tegen te gaan. Dit is teruggedraaid en het gebruik van Real ID is optioneel. Het spel biedt wel de mogelijkheid om ook World of Warcraft-spelers als vrienden toe te voegen en met hen te chatten. Je kunt tijdens het spelen dus chatten met andere SCII- en WoW-spelers die in je vriendenlijst staan. Ten slotte kun je Facebook-contacten toevoegen aan je vriendenlijst. In de toekomst wordt de Facebook-integratie mogelijk uitgebreid.
Battle.net is niet alleen handig voor de multiplayer, maar ook voor de singleplayer. Omdat alle gegevens op de servers van Blizzard staan, kun je vanaf elke computer waarop StarCraft II staat en waarop je bent ingelogd met je account je savegames laden en dus verder gaan met de campagne. Bovendien kun je daarbij je achievements en alle andere gegevens van je account benaderen.
Blizzard heeft met Battle.net een zeer uitgebreid systeem ontwikkeld voor online gaming. Multiplayer-potjes zijn in een oogwenk opgezet en het matchmaking-systeem blijkt erg goed te werken. Daarnaast is het ideaal om te grasduinen in de vele statistieken en om je eigen voortgang te volgen, waarbij je elke gespeelde match kunt terugzien. Het leaguesysteem werkt erg verslavend en zal spelers van hoog tot laag niveau motiveren om te blijven spelen en nieuwe skills te verwerven.
Singleplayer: Raynor en Kerrigan
Aanvankelijk was de aandacht voor de singleplayer van StarCraft minimaal. Ten eerste omdat spelers al vrij vroeg met de bèta van de multiplayer aan de slag konden en ten tweede omdat Blizzard ook pas later beelden, cinematics en verhaallijnen van de singleplayer vrijgaf. De multiplayer speelt dan ook een heel grote rol bij de release, maar dat betekent allesbehalve dat de singleplayer er maar een beetje aanhangt. Blizzard heeft zeer veel tijd gestoken in de verhaallijn, de missies en de graphics. Vooral de cinematics die de ontwikkelaar de afgelopen maanden vrijgaf, hebben de interesse voor de campaign flink doen toenemen.
De singleplayer van StarCraft II zal op termijn uit drie delen bestaan: Wings of Liberty, Heart of the Swarm en Legacy of the Void. Om de verhaallijn van het eerste deel in dit drieluik op waarde te kunnen schatten is het handig te weten hoe die van het origineel en de expansieset, StarCraft: Brood War, ongeveer verliepen.
Gelukkig krijgt de speler voor hij met Wings of Liberty aan de slag kan, ruimschoots de tijd om kennis te nemen van die gebeurtenissen: tijdens de installatie wordt de voorgeschiedenis in gesproken vorm en met slides uit de doeken gedaan.

De hoofdrolspeler is Jim Raynor, de soldaat die zich in het originele deel van StarCraft tegen de Confederacy keerde en toetrad tot de Sons of Korhal van Arcturus Mengsk. Raynor verliet deze revolutionairen nadat Mengsk een spionne met telepathische gaven opofferde aan de Zerg. Raynor koesterde warme gevoelens voor deze spionne, genaamd Sarah Kerrigan. Mengsk greep daarna de macht over de terran en stichtte het Terran Dominion.
Kerrigan wordt door de Zerg omgevormd tot de Queen of Blades en ze gebruikt haar gaven om de macht over de Zerg over te nemen, waarbij ze moet strijden tegen hun centrale 'brein': de Overmind. Het is uiteindelijk niet de Queen of Blades die de Overmind doodt, maar Tassadar, een high templar van de Protoss. Hij gebruikte een techniek die hem geleerd werd door Zeratul. Dit is een eeuwenoude Dark Templar, lid van een mysterieus volk van individuele krijgers die verstoten zijn door de Protoss, omdat ze zich onttrokken aan de mystieke Khala-band die de Protoss met elkaar onderhouden.
Zeratul ontdekt een genetisch experiment om Protoss en Zerg met elkaar in een nieuw ras te verenigen, uitgevoerd door Samir Duran. Een wezen dat claimt millenia oud te zijn en het experiment uitvoert in opdracht van een hogere kracht. Zeratul wordt daarop een lone wolf, op zoek naar antwoorden.
Singleplayer: The Bridge
Bij de start van Wings of Liberty zijn vier jaar verstreken sinds de gebeurtenissen van het voorgaande deel. Het spel begint met de vrijlating van Tychus Findlay, een boom van een kerel die heel wat op zijn kerfstok heeft, zoals moord en verraad. Toch wordt hij vrijgelaten, waarbij wordt verteld dat hij hier een hoge prijs voor moet betalen. Vervolgens zien we Jim Raynor in een bar op de planeet Mar Sara zitten. Hij verkeert in deplorabele staat: hij zuipt, is blut en kampt met een schuldgevoel over het lot van Kerrigan.
Op tv verschijnt het nieuws dat er meldingen van een Zerg-invasie zijn, maar dat Mengsk de jacht op de outlaw Raynor een hogere prioriteit geeft. Raynor kijkt op en dan blijkt dat zijn verzet tegen het Dominion nog allesbehalve gebroken is: it's time to kick this revolution in overdrive. De eerste missie, Liberation Day, kan beginnen.
Met de weinige mankrachten die Raynor heeft moet de basis van het Dominion op Mar Sara met de grond gelijk gemaakt worden. Gaandeweg de missie blijkt wat een dictator Mengsk is geworden: overal staan metershoge hologrammen van hem die holle frasen over de superioriteit van het Dominion uitslaan. Ook blijkt dat de bevolking de machthebber meer dan zat is. Raynor krijgt dan ook al gauw hun steun. Raynor duikt na deze missie de bar weer in, waar Tychus Findlay opduikt. De twee blijken oude vrienden en Raynor stelt hem voor oude relieken te zoeken om aan geld te komen. Mengsk zou hier zelf ook al een tijd naar op zoek zijn.
Single- versus multiplayer
Tijdens de missies blijkt dat de maps van de singleplayer grafisch veel meer te bieden hebben dan die van de multiplayer: er zijn talloze bewegende machines, enorme wapens, stadjes, stofwolken, weertypen, rondlopende burgers, enzovoort. Ook verschijnen interessante units, zoals dropships en ander voertuigen die verder niet speelbaar zijn. Wel zien we bekende StarCraft-eenheden die in de multiplayer ontbreken, zoals de Medic, Firebat, Vulture en Goliath. Een ander groot verschil ten opzichte van de multiplayer is dat de hoofdrolspelers, maar ook figuranten, regelmatig in close-up in een kader links in het scherm verschijnen om dingen te verkondigen. Dit geeft de kleine poppetjes op de map een gezicht en verbinden de missies wat meer met de verhaallijn van de videobeelden.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Die videobeelden, daar zijn er heel veel van. StarCraft uit 1998 had al mooie cinematics, maar dit keer heeft het Blizzard-team zich overtroffen. De beelden zijn nu meer dan alleen tussenvideo's, ze dragen het hele verhaal. Ook zijn ze deels interactief. Bij de eerste missies is de menu-interface bijvoorbeeld de bar waarin Raynor zit. Je kunt hier niet alleen doorklikken naar de volgende missie, maar ook Raynor, Findlay en allerlei items aanklikken, waarna nieuwe animaties je meer achtergrondinformatie geven. Op die manier kun je zelf kiezen hoe 'diep' je in het verhaal wilt duiken.
Tijdens het verdere verloop maken we kennis met de andere hoofdrolspelers in het verhaal, waaronder Matt Horner. Hij redt Raynors Raiders van Mar Sara als die planeet wordt overspoeld door Zerg met een groot ruimteschip: de Hyperion. Horner is kapitein van dit op Mengsk buitgemaakte vlaggenschip. Vanaf dat moment verandert de menu-interface en kunnen we alle opties ontdekken en selecteren via vier ruimtes van het Hyperion-ruimteschip, namelijk de Armory, de Bridge, de Cantina en het Laboratory.
/i/1280502129.jpeg?f=imagenormal)
Hoewel je niet vrij door een 3d-omgeving kunt struinen, nodigen de ruimtes uit om alles wat aanklikbaar is te selecteren om de vele animaties te zien. In de Armory maken we kennis met Swann. Bij hem kan Raynor units upgraden en ook zorgt Swann voor nieuwe voertuigen tijdens missies. In het café kan de speler onder andere huurlingen in de arm nemen, zoals War Pigs, Devil Dogs, Hammer Securities of Spartan Company, die sterke gelijkenis vertonen met achtereenvolgens Marines, Firebats, Marauders en Goliaths. De huurlingen kunnen tijdens missies snel worden ingezet via de Mercenaries Compound. Zowel de upgrades als de huurlingen kosten geld, dat verdiend kan worden bij de missies. Het is zaak de duur verdiende centen goed te besteden. Ook kan in het café de arcade shoot-'m-up Lost Viking - met een Viking als ruimteschip - worden gespeeld.
In het laboratorium kan de speler zijn research-level zien. Het research-level is afhankelijk van het aantal subdoelen dat de speler tijdens de missies behaalt. Deze subdoelen betreffen Zerg-DNA of Protoss-artefacts. Het maximum van elk van de twee research-meters is vijfentwintig en telkens als de speler de vijf gepaseerd is moet hij kiezen uit een van twee nieuwe upgrades of units.
/i/1280502153.jpeg?f=imagenormal)
Het is erg motiverend deze doelen te halen, want de beloning is groot: de vrij te spelen units zijn een welkome toevoeging aan je arsenaal. Zo zijn er Raven, versterkte bunkers, de snelle Predators-infanterie, het grote Hercules-transportschip en Zerg-detectors met een groot bereik.
Met de upgrades, huurlingen en extra research-units probeert Blizzard de singeplayer afwisselend en ook op lange termijn interessant te houden. Daarin slaagt de ontwikkelaar heel goed. Hoe je het ook wendt of keert: de missies zelf zijn vrij recht-toe-recht-aan. Bij de meeste missies moet met een groep strijders een traject doorlopen worden of een basis worden verdedigd of opgebouwd. Bij dit laatste moeten dan weer de Minerals en het Vespene Gas worden gewonnen.
Singleplayer: Variatie
Blizzard heeft er alles aan gedaan om ondanks de basishandelingen van een rts zoveel mogelijk variatie te bieden bij de missies. Zo is er een level met lava die de plek overspoelt waar minerals moeten worden geoogst. Bij een ander level komen 's nachts door Zerg gemuteerde zombies tot leven, die de basis aanvallen. Overdag moet je uit de basis om geïnfecteerde gebouwen te vernietigen, waarbij het zaak is voor het donker weer terug te zijn. Ook moeten er bijvoorbeeld treinen worden beroofd. Tenslotte zijn er nog de Prophecy-missies waarin de Dark Templar Zeratul de hoofdrol speelt en die zorgen voor nog meer verscheidenheid.
/i/1280502133.jpeg?f=imagenormal)
Een andere toevoeging die ervoor moet zorgen dat de speler blijft terugkeren naar de singleplayer, is de mogelijkheid om het verloop van het verhaal te kunnen beïnvloeden. Hier moet je je niet al teveel bij voorstellen. Raynor krijgt telkens de keuze uit een aantal missies en die keuze heeft wat invloed op het verdere verloop. Zo kan de speler ingaan op de adviezen van de geredde onderzoekster Dr. Ariel Hanson en haar volledige verhaallijn volgen, of die van Tychus, Horner, enzovoort.
De onderverdeling in casual, normal, hard en brutal moet ervoor zorgen dat spelers van elk niveau aan de slag kunnen met de game. Voor de die hard-speler zullen de achievements nog een reden zijn om keer op keer terug te keren naar de campaign. Hier kunnen de behaalde punten bij een gigantisch aantal onderdelen worden bekeken. Zelfs voor het verslaan van de eindbaas in de arcade-game Lost Viking, of het bekijken van alle nieuwsuitzendingen op de tv in het café worden punten gegeven. De uitdaging is natuurlijk om op elk onderdeel een score neer te zetten.
/i/1280502132.jpeg?f=imagenormal)
Al met al kan gesteld worden dat de campagne enorm uitgebreid is en dat Blizzard erg veel heeft gedaan om de speler waar voor zijn geld te bieden. Wie denkt even de missies te doorlopen en verder alleen nog plezier te halen uit de multiplayer, heeft het niet bij het rechte eind. Het zeer uitgebreide verhaal met allerlei vertakkingen van de verschillende hoofdrolspelers wordt mooi weergegeven en doet nu al verlangen naar de twee uitbreidingen, waarin respectievelijk de Zerg en de Protoss centraal staan.
Overigens zijn er nog twee onderdelen in de singleplayer, die een sterke relatie met de multiplayer hebben. Er is de mogelijkheid een potje te spelen tegen de AI, voor wie niet tegen een levend persoon via internet durft te gamen. Daarnaast zijn er de zeer vermakelijke en educatieve Challenges. Deze zijn er in drie categorieën: Basic, Advanced en Expert. Het zijn hele korte maar hevige aanvalrondes, die de speler verdedigende en aanvallende skills moeten bijbrengen en hem van de verschillende eigenschappen van Terran-, Zerg- en Protoss-units gebruik leert maken. Ze zijn echter ook ideaal om korte potjes te spelen en om eigen high scores te verbeteren.
Benchmarks
Gebruikers die Blizzard's nieuwste rts willen spelen, moeten volgens de studio zelf over minimaal een Pentium IV met een kloksnelheid van 2,6GHz of een AMD-processor met een vergelijkbare snelheid beschikken. Wat de videokaart betreft vereist het spel minimaal een Geforce 6600GT of Radeon 9800 Pro met 128MB geheugen.Macs hebben minimaal een Geforce 8600M GT of Radeon X1600 nodig.
Voor pc's wordt echter aangeraden minimaal een GeForce 8800GTX of ATI Radeon HD 3870 aan boord te hebben. Bij de Mac is het advies minimaal een Nvidia GeForce 9600M GT or ATI Radeon HD 4670 paraat te hebben.
Test
Tweakers.net hield een vluchtige blik op de prestaties bij een moderne mainstreamkaart voor het lage segment en een wat oudere kaart die zich aan de bovenzijde van de mainstream bevond: de AMD ATI Radeon HD 5670 en de Nvidia GeForce GTX260. We gebruikten ons EVGA-testsysteem, dat is voorzien van een Intel Core i7 920 die op 3,8GHz loopt en 6GB ddr3-geheugen heeft. De cpu is dus veel krachtiger dan menig thuissysteem, maar gezien de heel lage eisen van Blizzard op dit gebied, zal de cpu niet heel veel invloed hebben op de framerate.
Voor het benchen draaiden we de Protoss-Challenge Path of Ascension, die uit een serie van drie korte maar hevige battles bestaat en waarbij aardig wat units en veel lasers, vuur en ander moois wordt getoond. Alle settings stonden zo hoog mogelijk, maar AA werd niet toegepast. We draaiden de test op twee resoluties: 1440 x 900 en 1920 x 1200.
StarCraft II - ATI Radeon HD 5670 |
Resolutie | gem. fps (hoger is beter) |
1440x900 |
**********
36,5 |
1920x1200 |
*********
31,3 |
StarCraft II - GeForce GTX260 |
Resolutie | gem. fps (hoger is beter) |
1440x900 |
**********
75,6 |
1920x1200 |
********
62,1 |
We zien dat de HD 5670, die al voor minder dan 80 euro uit de Tweakers.net Pricewatch kan worden opgepikt, op ons systeem StarCraft II al heel aardig draait. Blizzard is er in geslaagd, zoals we van de studio gewend zijn, de systeemeisen laag te houden.
Voor de GTX 260 is het spel zoals verwacht geen enkel probleem, ook niet op hoge resolutie.

Conclusie
StarCraft II is wat speltype betreft niet revolutionair. Daarvoor berust het nog teveel op het beproefde rts-concept, zoals we dat niet alleen bij de vorige StarCraft-delen, maar ook bij andere rts-games zien. Wie niets heeft met dit concept in het algemeen of met het StarCraft-universum in het bijzonder, zal niet veel lol beleven aan dit spel.
Op tal van andere punten is SCII echter wel degelijk baanbrekend, en dan met name op het gebied van de multiplayer. Nog nooit was het systeem voor online rts-games zo uitgebreid en goed uitgewerkt. Het is zo gemakkelijk en aantrekkelijk gemaakt om multiplayergames te spelen, dat de kans groot is dat zelfs de verstokte campaigner zich regelmatig tot de online spelwereld zal wenden.
Wie dacht dat Blizzard de singleplayer uit zou melken door deze in drie delen uit te brengen komt bedrogen uit: het eerste deel is al zo uitgebreid dat het een zelfstandige release rechtvaardigt. Het grote aantal missies en de vele mooi uitgevoerde cinematics zullen de speler lang genoeg vermaken, waarbij Blizzard er alles aan heeft gedaan om hem te laten terugkeren, ook na het uitspelen van alle missies. Er is ook dan nog veel te ontdekken, zoals andere alternatieve spelverlopen, verborgen achievements en de vele sub-missies.
Blizzard houdt niet van half werk en dat blijkt ook bij StarCraft II. Het hele spel is vlekkeloos uitgewerkt en het rts-concept is compleet gepolijst en gebalanceerd. We hebben er twaalf jaar op moeten wachten en na de aankondiging moesten we het lang doen met het bekende "when it's done". Nu het af is, kan rustig worden gesteld dat Wings of Liberty een meer dan volwaardige opvolger is van het illustere eerste deel. Ook dit spel zal over twaalf jaar waarschijnlijk nog zeer veel worden gespeeld. Dat lijkt met de komst van Heart of the Swarm en Legacy of the Void bijna gegarandeerd.
Pluspunten
+ Zeer uitgebreid
+ Uitstekend uitgewerkt
+ Gebalanceerd
+ Zowel voor beginner als expert uitdagend
Minpunten
- Weinig vernieuwend concept
Cijfer: 9,5
Titel |
Starcraft II: Wings of Liberty |
|
Platform |
pc, Mac |
Ontwikkelaar |
Blizzard Entertainment |
Uitgever |
Activision Blizzard |
Releasedatum |
27-07-2010 |
Gallery