World Wide Invitational 2008
Onlangs vond in Parijs de jaarlijkse World Wide Invitational plaats, het jaarlijkse persevenement van uitgever annex ontwikkelaar Blizzard. Tijdens de WWI 2008 was Starcraft II speelbaar en werd duidelijk wat er sinds de introductie van het spel, tijdens de WWI van vorig jaar, aan is veranderd. Met name de verschillende eenheden van de drie rassen in het spel zijn onder handen genomen.
Blizzard kon vorig jaar geen betere plek kiezen om Starcraft II aan te kondigen dan Seoul, waar destijds de eerste World Wide Invitational plaatsvond. De eerste Starcraft is in Zuid-Korea immers nog steeds ongewoon populair. Maar net als bij de introductie van Diablo III dit jaar, bleef de presentatie in Seoul beperkt tot het tonen van beelden van het spel. Speelbaar was Starcraft II nog niet. Dat was dit jaar gelukkig anders. Op de WWI 2008 stonden tientallen computers klaar waarop de rts kon worden gespeeld. Lange rijen fans stonden te wachten op hun twintig minuten speeltijd. De top van Blizzard was aanwezig om de aanpassingen toe te lichten die sinds vorig jaar zijn doorgevoerd.

Speeltijd
Twintig minuten is natuurlijk niet lang, maar gelukkig speelt Starcraft II, net als zijn illustere voorganger, lekker snel. Een potje tegen één computergestuurde tegenstander - meer was voor gewone bezoekers niet mogelijk - kon precies binnen de tijd worden afgerond. Als lid van de uitgenodigde pers kreeg ik de gelegenheid om meer potjes te spelen, met wisselend resultaat. Tijdens mijn speelsessies werd vooral duidelijk dat er nog aan de balans van het spel moet worden gesleuteld. Daar is nog voldoende tijd voor. Officieel komt Starcraft II uit 'when it's done', maar tijdens de demonstratie in Parijs werd duidelijk dat we er dit jaar niet meer op hoeven te rekenen. Rob Pardo, hoofd game design bij Blizzard, gaf toe dat het spel nog lang niet af is.

Zo is de singleplay-campagne pas voor een derde deel klaar en wordt nog volop gewerkt aan de balans tussen de eenheden, die bovendien nog niet over alle gewenste mogelijkheden beschikken. Zo is er in de huidige versie moeilijk op te boksen tegen de snel en goedkoop te produceren Marines van de Terran. De Terran weten zó snel een leger op je af te sturen, dat het voor andere rassen nauwelijks mogelijk is om een verdediging op te bouwen. In deze fase van de spelontwikkeling doet dat er overigens nog niet zoveel toe. Het is al heel wat dat Blizzard het spel in deze fase laat spelen. Er zijn niet veel ontwikkelaars die in zo'n vroeg stadium een blik in de keuken toestaan.
Veranderingen
Op het eerste gezicht is Starcraft II niet meer dan een opgepoetste versie van het origineel. De Terran, Protoss en Zerg zijn nog steeds de rassen in het spel en de grafische stijl van de drie is vrijwel ongewijzigd. De Terran zijn nog steeds bonkig en robuust, de Protoss nog immer lichtvoetig en voorzien van superieure technische kennis en de Zerg nog steeds een bizarre buitenaarde levensvorm, die lijkt te zijn weggelopen uit een alien-film. Ook de aanblik van het speelveld is bekend. Dat ligt bezaaid met hopen blauwe kristallen, die als Minerals de belangrijkste grondstof vormen voor het leger dat je op moet bouwen. Rond de kristallen zijn doorgaans ook wat geisers te vinden, waaruit Vespene Gas opborrelt. Dit gas is de andere grondstof in het spel en je hebt het nodig om geavanceerde eenheden te bouwen. Aan de opzet is niets veranderd. De werkers van elk ras, de laagste eenheid in het spel, worden ingezet om mineralen te verzamelen. Ze kunnen ook het gas uit de Vespene Geysers halen, zodra daar een speciaal gebouw op neer is gezet. Tot zover niets nieuws. De eerste aanblik van het spel is hetzelfde als tien jaar terug. In eerste instantie lijkt het alsof Blizzard het oude spel naar een hogere resolutie heeft omgezet. Zelfs het terrein ziet er hetzelfde uit, met dezelfde hoekige terrassen die hoogteverschillen aangeven. Glooiende heuvels of weelderige vegetatie ontbreken, de vernieuwing zit overduidelijk niet in de grafische stijl van het spel.

Rassenstrijd
Pardo gaf tijdens een lezing aan wat de belangrijkste uitgangspunten zijn bij het ontwerp van deel twee. Blizzard ziet de drie sterk verschillende rassen in het spel als het belangrijkste kenmerk, en wil die verschillen in deel twee verder vergroten. Daarnaast wil Blizzard dat het spel gemakkelijk onder de knie kan worden gekregen, maar dat er ook voor ervaren spelers genoeg is te beleven. Het voornaamste middel om dat te bereiken bestaat uit de nieuwe mogelijkheden die iedere eenheid krijgt. Elke eenheid moet, naast een standaard toepassing, ook een meer geavanceerde toepassing krijgen, waarmee de ervaren speler het verschil kan maken. Volgens Pardo krijgen de Zerg op dit moment de meeste aandacht van het ontwikkelteam. De WWI was de eerste gelegenheid waar het ras aan het publiek werd getoond, maar Blizzard brengt nog dagelijks veranderingen aan in de mogelijkheden van dit ras. Wat we in Parijs konden zien was daarom slechts een tussenstand.
De Zerg
Bij de Zerg wordt direct duidelijk wat Pardo bedoelt met het versterken van de verschillen. Opvallendste kenmerk van de Zerg is de ondergrond van hun bases. Die is bedekt met Creep, een vreemde, paarse substantie die zich automatisch uitstrekt zodra de Zerg een gebouw neerzetten. De rol van Creep is in de nieuwe Starcraft flink aangepast. Als een Zerg-speler Creep onder vijandelijke gebouwen weet te leggen, zal de smurrie die gebouwen langzaam maar zeker beschadigen. Als een vijandelijke speler de Creep onder een gebouw van de Zerg weghaalt, door er een gebouw van zichzelf vlak naast te zetten, zal het gebouw schade oplopen. Het uitrollen van Creep is dus veranderd in een aanvalsmechanisme.

Overlord
Het wordt nog leuker. De Overlord uit het oorspronkelijke spel keert terug, maar krijgt een andere rol. Deze langzaam vliegende eenheid kan Creep uitspugen en ieder willekeurig terrein voorzien van een verse laag smurrie. Ook een vijandige basis kan met Creep worden bedekt. Het voordeel van Creep wordt pas echt duidelijk als je de Nydus Worm hebt ontwikkeld. De worm zelf is niet eens zo bijzonder, maar zijn mogelijkheid om ondergrondse kanalen te graven is dat wel. Enorme hoeveelheden Zerg-eenheden kunnen via die ondergrondse kanalen razendsnel worden getransporteerd en de worm kan in elk stukje Creep een uitgang maken. De troepen in het kanaal, dat maximaal 255 eenheden kan herbergen, kunnen naar elke willekeurige uitgang worden geloodst om daar naar boven te komen. Zo kun je ze dus ook naar het centrum van een vijandige basis dirigeren. Vijandige troepen kunnen de ingang van een tunnel vernielen, maar niet de tunnel zelf en ook niet de troepen die zich in de tunnel bevinden. Zolang het tunnelsysteem ergens een uitgang heeft, zijn de troepen veilig. Het is een zeer veilige manier van troepentransport, die uiteraard ook een schaduwkant heeft. De bouw van een Nydus Worm is erg duur.
Meer Zerg
Het inzetten van Overlords om Creep te verspreiden leidt er ook toe dat de Zerg erg snel nieuwe bases op kunnen zetten. Zo beschikken de Zerg over Spore Crawlers, een uitstekende verdedigende eenheid die zich alleen over Creep kan verplaatsen en die zeer geschikt is om zowel land- als luchteenheden uit te schakelen. Met een handjevol Spore Crawlers kan een nieuw aan te leggen basis prima worden verdedigd. Niet nieuw, maar wel flink veranderd is de Zerg Queen. Deze kleine, vliegende eenheid uit het eerste deel is nu een grote en vooral machtige defensieve eenheid die de Zerg-basis verdedigt. De Queen is zelfs zo sterk, dat de speler er maar één van mag maken. De belangrijkste eigenschap van de Queen is dat ze, via Transfusion, omliggende gebouwen en eenheden kan repareren of genezen.

Koninklijke transformatie
Met de Queen in hun omgeving zullen gebouwen en eenheden de strijd veel langer volhouden. De Queen heeft haar eigen manier van transport. Via Deep Tunneling kan ze in elk gebouw van de Zerg opduiken, onafhankelijk van de kanalen die de Nydus Worm graaft. Zo kan ze zich heel snel van basis naar basis verplaatsen. Maar er is meer. Met Swarm Infestation kan de Zerg Queen ieder gebouw in de basis voorzien van aanvallende mogelijkheden. Tot slot kan ze de larven die in een Zerg-basis rondscharrelen omzetten in Mutant Larva.

Behalve wat tijd kost dat laatste niets. De gemuteerde larven zijn niet bijzonder sterk, maar de Queen kan er in korte tijd heel veel van oproepen. Een andere interessante eenheid van de Zerg is de Corruptor. Deze vliegende eenheid is vrij zwak en heeft weinig vuurkracht, maar hij kan er voor zorgen dat een vijandelijke vliegende eenheid overloopt. Op deze manier is hij in staat om de luchtmacht van de vijand te neutraliseren. Ook nieuw en interessant is de Zerg Baneling. Dit is ook weer een bijzonder zwakke eenheid, het rollende wezentje kan eigenlijk alleen maar kamikaze-acties uitvoeren. Daarbij gaan Banelings op twee manieren te werk. Ze graven zich in zodat ze kunnen ontploffen als een vijandelijk leger over ze heenloopt, en ze kunnen, al rollend, een vijandelijk leger in de rug aanvallen.
De Protoss
De Protoss hebben nog wel wat aandacht van Blizzard nodig, dit ras is het minst ver in ontwikkeling. Wel is al duidelijk dat Blizzard ook de kenmerken van de Protoss wil versterken, en dus veel aandacht besteedt aan de krachtige Psionic Powers van het ras. Kort gezegd komt het er op neer dat de Protoss over meer technische kennis beschikken dan hun concurrenten. De eenheden van de Protoss zijn daardoor veel sterker dan die van de Zerg en de Terran, maar daar staat tegenover dat ze veel minder eenheden kunnen bouwen en daar bovendien meer tijd aan kwijt zijn. Spelen met de Protoss vergt dus veel meer planning dan spelen met de andere twee rassen. Ook bij de Protoss hebben de meeste eenheden een extra aanvallende of verdedigende optie. Dat begint al bij de Zealots, hun standaard-gevechtseenheid. De Zealots beschikken over Charge, een extra snelle aanval die lijkt op die van een Warrior in World of Warcraft. De Charge is vooral geschikt om vijanden aan te vallen die van afstand schieten, zoals de Marines van de Terran. Met de Nullifier wilde Blizzard een eenheid introduceren die al vroeg beschikbaar is en die toch gebruik kan maken van Psionics. De Nullifier kan een krachtveld opwerpen waar vijandelijke eenheden niet doorheen komen. Zo kunnen vijandelijke troepen worden gestuit of in een bepaalde richting worden gedirigeerd.

Stalker
De Nullifier vormt een uitstekend koppel met de Stalker, een grondeenheid die een soort mitrailleurvuur op zijn tegenstander afvuurt. Het vuur van de Stalker dringt door de barrière van de Nullifier heen. Maar de Stalker kan meer. Hij heeft Blink geleend van de Mages in World of Warcraft, en kan dus in een oogwenk een eind opzij springen. Dat kan ook naar hoger of lager gelegen delen, zodat de Stalker zich razendsnel over de terrassen van Starcraft II kan verplaatsen. Later in het spel krijgt de speler de beschikking over de nieuwe Immortal. Die heeft een speciaal Protoss-schild, dat alleen wordt geactiveerd als de Immortal een zware aanval krijgt te verduren. Daarmee is de lichte en snelle Immortal ideaal om de zware artillerie van je tegenstander aan te vallen. Ook de Immortal heeft uiteraard zijn zwakke kant. Het schild wordt alleen geactiveerd als hij zwaar vuur krijgt te verduren, en dus niet als hij wordt bestookt door voetvolk, zoals Marines en Zergling. Een van de eerste vliegende eenheden die de Protoss ontwikkelen is de lichte Phoenix. De Phoenix hebben de extra mogelijkheid dat ze tijdelijk in een Overload-modus kunnen gaan, waarbij ze op alle vijandelijke eenheden in de buurt schieten. Ze houden deze modus maar een paar seconden vol, daarna moeten ze zich herstellen. Tijdens het herstel kan de Phoenix helemaal niets, zelfs niet vliegen, wat hem erg kwetsbaar maakt.
Meer Protoss
Van zwaarder kaliber is het vliegende laserkanon, de Warp Ray. De straal van de Warp Ray wordt krachtiger als hij lang op hetzelfde doelwit wordt gericht. De Warp Ray gebruik je om de zwaarste vijandelijke luchtschepen uit te schakelen, en om zwaar gepantserde vijandelijke gebouwen te slopen. Ook de Warp Ray heeft een zwakke plek, hij concentreert zijn laserstraal op één vijand en is dus kwetsbaar als hij wordt aangevallen door grote groepen relatief zwakke eenheden. Zelfs een groep Terran Marines halen de Warp Ray zonder moeite neer, en de Zerg hebben de Corruptor om hem uit te schakelen. Eén van de vreemdere eenheden van de Protoss is de Phase Prism. Dat is een nieuwe vliegende eenheid, die overal een beschermend krachtveld op kan wekken. Dat is vooral nuttig in combinatie met Warp In, een techniek die de Protoss kunnen leren. Hiermee kunnen de Protoss eenheden teleporteren naar elke plek op de kaart waar zich een krachtveld bevindt. Dat kan dus rond de Pylons in hun bases zijn, of het mobiele krachtveld dat de vliegende Phase Prism levert.

Op hoge poten
De meest imposante eenheid van de Protoss is wellicht de Colossus. Deze tank op meterslange poten steekt hoog boven het slagveld uit en is uitgerust met een indrukwekkend laserkanon. De laserstraal is niet eens heel krachtig, maar hij zwiept heen en weer over het slagveld, zodat het kanon ideaal is om groepen grondtroepen, zoals Zergling en Marines, uit te schakelen. Met zijn lange poten kan de Colossus zich snel verplaatsen en hij weet moeiteloos hindernissen, zoals terrassen, te nemen. Door zijn hoogte is de Colossus moeilijk te verslaan door grondtroepen, maar hij is niet goed opgewassen tegen vliegende eenheden.

Het Mothership van de Protoss is een tegenhanger van de Zerg Queen. Net als de Queen is het Mothership niet de supereenheid die de slag voor je zal winnen. Dat was wel zo in eerdere versies van Starcraft II, maar Blizzard heeft de rol van het Mothership inmiddels aangepast. Het is nu vooral een ondersteunende eenheid, die eenheden op de kaart kan teleporteren, om ze onder zich op het slagveld te zetten. Verder beschikt het Mothership over een Time Bomb, wat eigenlijk een groot krachtveld is dat alle inslaande projectielen afweert en het Mothership tijd geeft om te herstellen, of om eenheden op het slagveld in veiligheid te stellen. Omdat de Mothership zo krachtig is, kun je er maar één bezitten.
De Terran
Naast de standaard-Marine beschikken de Terran over een verbeterde versie, de Reaper. Ook Reapers zijn licht bewapend, maar ze beschikken over een jumppack op hun rug waarmee ze snel kunnen bewegen en moeiteloos hoogteverschillen overwinnen. Ze springen van terras naar terras en zijn geschikt om een snelle verrassingsaanval in te zetten, of om vluchtende vijandelijke eenheden te achtervolgen. De Terran beschikken ook over de Jackal. Dit is een razendsnelle grondeenheid, die is uitgerust met een flinke vlammenwerper die ook de eigen troepen kan beschadigen. De Jackal veroorzaakt flinke schade maar is licht bepantserd, dus het is zaak gebruik te maken van zijn snelheid. De Terran beschikken nog steeds over de Siege Tank, die zware mortieren afschiet en vooral effectief is vanaf een hoger gelegen positie. De luchtmacht van de Terran bestaat vooral uit de zware Battlecruiser, die dankzij zijn zware bepantsering moeilijk uit de lucht kan worden gehaald.

Herrijzenis
De meest indrukwekkende Terran-eenheid op dit moment is echter de Thor. Dat is een enorme grondeenheid die langzaam beweegt, maar over verschillende zware wapens beschikt. Naast de standaardkanonnen beschikt de Thor over wapens op zijn rug, waarmee hij vliegende tegenstanders uit kan schakelen. Verder kan de Thor zichzelf repareren. En zelfs als je een Thor weet neer te halen is het nog niet afgelopen. Uit de resten van een Thor kan een nieuwe worden gebouwd, zonder dat je daarvoor terug hoeft te gaan naar een van je fabrieken. De Thor is niet zo krachtig als de Zerg Queen of het Protoss Mothership. De Terran hebben daar geen equivalent van. Met de Thor in hun gelederen hoeft dat ook niet, want de Thor heeft als voordeel dat je er meerdere van kunt bouwen, waardoor je een flinke hoeveelheid zwaar metaal en vuurkracht op je tegenstander af kunt sturen. De Terran moeten het dan ook niet niet hebben van speciale eenheden, ondergrondse tunnels of krachtvelden. Hoewel Blizzard de definitieve vorm van de Terran nog lang niet heeft vastgelegd, is duidelijk dat het bij dit ras meer dan ooit om brute vuurkracht gaat, in plaats van ingewikkelde technieken of tactieken.

To do
Pardo liet tot slot nog los dat hij wil voorkomen dat Starcraft II de richting op gaat van Warcraft III. Eenheden krijgen extra opties, maar niet de veelheid aan mogelijkheden waarmee eenheden in Warcraft III zijn uitgerust. Elke eenheid heeft een primaire en een geavanceerde functie. Beide kunnen misschien een keer worden opgewaardeerd door ze nieuwe technieken aan te leren, maar daar blijft het bij. Van het singleplaygedeelte in Starcraft II was in Parijs niets te zien en Pardo wilde er niet veel over vertellen. Hij wist alleen te melden dat het verhaal een duidelijk begin en einde heeft, maar dat er tussendoor allerlei zijwegen kunnen worden gevolgd. Hij vergeleek de structuur van het verhaal met de typische, afgeplatte, vorm van een Amerikaanse voetbal.
Conclusie