Sterk verhaal met prachtige beelden
Diablo IV
Diablo is de koning van de dungeoncrawlers en Diablo IV is een waardig nieuw deel in de gelauwerde rpg-serie. De game kiest voor een stijl die meer doet denken aan de duistere stijl van Diablo II, maar dan met de nodige vernieuwingen en verbeteringen die een stuk meer diepgang opleveren dan in het derde deel zat. Dat zorgt ervoor dat spelers zelfs binnen een bepaalde klasse sterk kunnen variëren in hoe ze hun personage opbouwen en dat komt de herspeelwaarde ten goede. Die is hoe dan ook ijzersterk, want Diablo IV beschikt over een flinke lading content, waarvan een deel ook procedureel gegenereerd wordt, zodat er tot in lengte van dagen onontdekte content overblijft. Op een paar kleine kritiekpunten na hebben we weinig aan te merken op deze game. We kunnen dan ook niet wachten tot de game de komende week uitkomt en we opnieuw op avontuur kunnen in Sanctuary.
“Jeetje, wat een jaar hé? Kapitein, het is pas juni.” Als je net als ik soms nadenkt in memes, dan zie je ongetwijfeld het plaatje van Kuifje en Kapitein Haddock voor je. De afgelopen weken moest ik meermaals aan dit fijne plaatje denken, terwijl ik me door de dungeons van Sanctuary heen beukte, genietend van al het mooist dat Diablo IV te bieden heeft. Toen de reviewperiode begon had ik immers pas net The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom afgerond en direct daarvoor zat al Star Wars: Jedi Survivor. Nog weer wat langer geleden stond ik te stoeien met de PSVR 2 en Horizon: Call of the Mountain en daar weer voor zat Hogwarts Legacy. Er zijn jaargangen geweest met minder topgames dan wat 2023 ons in de eerste zes maanden heeft geschonken en als je dan toch juni erbij trekt, dan mag je Street Fighter 6 en Final Fantasy XVI ook nog meerekenen. Kon minder.
Diablo IV is voor veel gamers allang geen onbekend terrein meer. Blizzard organiseerde de afgelopen maanden meerdere bètatests en server stress tests om er voor te zorgen dat de game na de release op 6 juni vlekkeloos draait. Of dat lukt, valt nog af te wachten. Voor deze review hebben we de game pakweg tien dagen kunnen spelen, op servers die nagenoeg uitgestorven waren. We zijn in de tientallen uren die we in de game hebben zitten, misschien twee of drie keer een andere speler tegengekomen. Desgevraagd legde Blizzard uit dat dat ook niet per se de bedoeling is. “Diablo IV is niet ontworpen als mmo”, legt associate gamedirector Zaven Haroutunian ons uit. “Je ziet als de game straks live is natuurlijk meer spelers, maar niet zo heel vaak; het is je eigen avontuur.”
Benchmarks volgen later
Oké, dat is prima, maar in de bèta zagen we zeker in de dorpjes toch veel andere spelers lopen en dat was nu niet. Een lang verhaal kort: om te beoordelen of Blizzard is geslaagd in zijn opzet om de game betrouwbaar en stabiel te maken, moeten we nog even wachten op de release. Na die tijd zullen we dan ook een extra artikel publiceren waarin we de prestaties nader bekijken, met vooral veel aandacht voor de pc-versie. Tijdens de reviewperiode hebben we alleen de PlayStation 5-versie van de game getest. Die staat op dit moment technisch zijn mannetje: de game draait in 4k op 60 frames per seconde en dat loopt soepel, maar ook die versie bekijken we na de release nog even, om te zien of de druk op de servers nog invloed heeft op de performance. De eerste indruk was op dit vlak in elk geval goed, afgezien van enkele bugjes, zoals dat onze controller op een gegeven moment niet meer leek te werken, wat een restart nodig maakte. Verder valt hier op dit moment weinig over te vertellen.
Waar we het nu dan wel over kunnen hebben? Nou, al het andere, te beginnen met de setting en het verhaal. Heb je meegedaan aan de tests, dan heb je de intro van het verhaal al gespeeld en weet je al dat Diablo IV draait om de komst van de boosaardige Lilith naar Sanctuary. De speler mag in opdracht van de Cathedral gaan uitvogelen wat Lilith van plan is en hoe dat tegen te houden is. Klinkt op deze manier wat simpel, maar het verhaal heeft genoeg leuke wendingen en kleurrijke personages in petto om je van begin tot eind geboeid te houden. Meer dan dat willen we er eigenlijk niet over kwijt, want elke kleine spoiler is er een te veel.
Prachtige tussenfilmpjes
Het is grappig: toen we met enkele ontwikkelaars spraken, stelden zij dat mensen Diablo spelen voor het verhaal. Dat idee had ik totaal niet. Voor mij was Diablo III meer een game waar ik met vrienden meermaals doorheen knalde, gewoon omdat het leuk was om te doen. Het verhaal herinner ik me amper meer. Voor Diablo IV ligt dat anders. Dat komt in de eerste plaats omdat de game beschikt over ijzersterke cutscenes, waarin prachtige beelden worden gecombineerd met prima acteerwerk van de stemacteurs. Het resultaat is dat de filmpjes je vastgrijpen en zorgen voor audiovisuele hoogtepunten. Een leuk detail daarbij is dat je personage ook een rol speelt in het verhaal. Je bent erbij, je praat mee en bent dus niet zomaar een anonieme toeschouwer die toevallig aanwezig is. Toch beleef je het verhaal niet helemaal vanuit de eerste persoon. De verschillende Acts worden ingeleid en afgesloten door de verteller, wat goed werkt.
De cutscenes zijn audiovisueel dus van een hoger niveau dan de rest van de game, maar dat betekent niet dat de rest van de game niet ook heel verzorgd is. Om te beginnen is elk gesprek in het spel volledig voorzien van geluid en ook daar zijn de prestaties van de stemacteurs goed. Dat maakt quests, ongeacht of ze nou bij de main horen of niet, stuk voor stuk interessant: het zijn korte verhalen waarin je wordt meegezogen en die mede dankzij de acteurs op sfeervolle wijze worden neergezet. Zo verlies je jezelf binnen de kortste keren in de overweldigende spelwereld die Sanctuary is. En dan moet de game eigenlijk nog beginnen.
(Te) Veel te doen (voor één playthrough)
Voor je Sanctuary kunt verkennen, heb je natuurlijk eerst een personage nodig om mee te spelen. Diablo IV kent bij introductie vijf klassen: Barbarian, Necromancer, Sorcerer, Rogue en Druid. Een open deur: elke klasse heeft eigen sterke en zwakke kanten en het hangt van je voorkeur af wat het leukst is. Dat is trouwens fijn om te merken: de onderlinge verschillen tussen sommige klassen zijn sinds de bèta duidelijk aangepakt. Toen was Sorcerer bijvoorbeeld enorm ‘overpowered’ ten opzichte van iets als de Barbarian. Dat verschil lijkt nu minder. ‘Lijkt’, inderdaad, want we hebben niet alle klassen goed kunnen uitproberen, maar de Sorcerer, Barbarian en Necromancer hebben in elk geval allemaal toffe dingen in hun skilltree en geen van hen is vervelend om mee te spelen. De Druid en de Rogue? Die zullen we later nog eens moeten proberen.
Meer spelers, meer beter
De keuze voor een personage hangt af van persoonlijke voorkeur, maar misschien ook een beetje van hoe je de game wilt spelen en hoe moeilijk je het wilt maken. Diablo IV kent World Tiers die bepalen hoe sterk vijanden in de wereld zijn. Tijdens je eerste playthrough heb je de keuze tussen Tiers I en II. In de praktijk bleek II lang goed te doen, maar toen we wat verder kwamen en moeilijkere uitdagingen kregen, schakelden we toch vaker terug naar World Tier I. Dat kwam ook doordat we Diablo IV in de reviewperiode vrijwel uitsluitend solo hebben gespeeld. Speel je de game in co-op, dan schaalt de moeilijkheidsgraad tot op zekere hoogte mee met het aantal spelers, maar het is niet zo dat vijanden twee of drie keer zo sterk worden. Met meer spelers ben je dus altijd sterker ten opzichte van de monsters dan je in je eentje zou zijn.
:strip_exif()/i/2005808408.jpeg?f=imagearticlefull)
Speel je solo, dan is het in elk geval slim om een personage te kiezen dat op afstand kan vechten. Een Sorcerer is dan bijvoorbeeld een handige keuze, maar ook een Necromancer kan prima werken: vijanden zullen dan afgeleid zijn door de ondode lichamen die de Necromancer voor zich kan laten vechten, wat handig is als je solo speelt. In algemene zin is Diablo IV een game die je goed solo kunt spelen. Het is natuurlijk wel zo dat het spel beter tot zijn recht komt in co-op. Er zijn zelfs secties die je niet zonder andere spelers kunt doen en delen die heel lastig zijn in je eentje. Zo spawnen er van tijd tot tijd World Bosses in de wereld. Dit zijn gigantische wezens die je met een grote groep gamers samen moet zien te verslaan. Daarnaast kom je her en der Strongholds tegen. Vijanden in de spelwereld schalen mee met jouw level, maar in Strongholds zijn vijanden standaard twee levels hoger dan je eigen level en dat maakt ze behoorlijk pittig. Op World Tier I zijn die Strongholds echter goed te doen, waardoor je al met al dus het overgrote deel van Diablo IV solo kunt spelen.
Handje vasthouden?
Diablo IV is een game die, als je dat wilt, aardig je handje vasthoudt. Zeker de eerste uren van het spel verlopen aardig lineair. Je bent dan ook nog niet sterk genoeg om zomaar alle delen van de spelwereld te gaan bekijken. Wanneer je wat verder komt, verandert dat. Dan kun je ervoor kiezen om de mainquest en vele sidequests als gids te gebruiken. De game toont je voor sidequests vaak globaal in welk gebied je moet zijn, waarna je dan binnen een kleine zone nog even op zoek moet naar je doelwit. Volg je de mainquest, dan kom je vanzelf in de verschillende provincies van Sanctuary terecht, waar je dan ook al snel tegen een groot aantal sidequest aan loopt. Dat zijn er veel. Ze verschillen van korte quests waarbij je ergens een voorwerp moet vinden, tot wat langere quests waarbij je allerlei figuren door bepaalde dungeons heen moet helpen.
:strip_exif()/i/2005808370.jpeg?f=imagearticlefull)
Af en toe wat van die quests doen, is een goed idee, want het zorgt ervoor dat je niet al te rap door de mainquest heen gaat. Ook houdt je zo ook je questlog onder controle, want de game heeft een maximum van twintig sidequests die je tegelijk actief kunt hebben. Waarom? Volgens Blizzard is dat omdat je, als je te veel quest bij je kunt dragen, de binding met die quests verliest. Daar zit wat in, maar aan de andere kant: lang niet alle sidequests zijn zo onderhoudend dat ik tien minuten na het voltooien ervan nog weet hoe de betrokken personages heten. Laat me gewoon lekker quests verzamelen, zodat ik ze kan meepakken als ik eens in de buurt ben van een zone waar ik een sidequest kan volbrengen. De grens van twintig quests voelt wat arbitrair.
Kelders en World Events
Gelukkig maakt het ook weer niet echt uit, want er is nog zoveel meer te doen dan alleen de main- en sidequests. De spelwereld zit boordevol activiteiten waar je op elk moment tegenaan kunt lopen. In de eerste plaats zijn er de ‘kelders’. Dat zijn minidungeons die elke keer anders kunnen zijn. Je kunt dezelfde kelder meermaals bezoeken en totaal andere dingen tegenkomen, wat ook steeds andere beloningen met zich meebrengt. Daarnaast kom je af en toe rode cirkels tegen op je minimap. Die geven aan dat binnen die cirkel een World Event gaande is. Hier kun je met willekeurige andere spelers samenwerken, of je lost het zelf op. Het idee is altijd dat je een bepaalde uitdaging krijgt die je moet volbrengen voor een beloning, waarbij er een extra beloning is als je het bijvoorbeeld binnen een bepaalde tijdslimiet doet. Later in de game, als je het hoofdverhaal uit hebt, komen er nog andere manieren waarop de game dungeons interessant blijft houden. Het mag dus duidelijk zijn dat Diablo IV je flink lang aan je console of pc gekluisterd kan houden.
:strip_exif()/i/2005808368.jpeg?f=imagearticlefull)
Die laatste zin geldt nog eens extra als je meeweegt dat Diablo III bij uitstek een game was die je meermaals kon uitspelen, gewoon omdat het leuk was om met een groepje vrienden door de game heen te denderen. Ook wilde je wellicht alle klassen uitproberen en dat element blijft natuurlijk ook behouden. Zoals gezegd: we hebben vooral als Sorcerer en ook een tijdje als Barbarian en Necromancer gespeeld en elke klasse was op zijn eigen manier leuk. Ik kan me goed voorstellen dat ik de game met een van die klassen nog een keer zou willen spelen.
Diepgang in skills en gear
Een deel van de herspeelwaarde van Diablo IV zit hem in de personages die je kunt maken, of beter gezegd: in de sterk toegenomen diepgang die je daarin zult vinden. Op het gebied van de maakbaarheid van je personage steekt Diablo IV met kop en schouders boven zijn voorgangers uit, op allerlei verschillende manieren. Die manieren zijn echter in twee hoofdcategorieën op te delen: in gear en in skills. Dat laatste gaat natuurlijk over wat je kunt vrijspelen via de skilltree. Elke keer dat je personage een level stijgt, verdien je een skillpoint. Dat punt geef je uit in de skilltree en dat levert nieuwe aanvallen en andere mogelijkheden op. Hoe meer punten je hebt uitgegeven, hoe meer delen van de skilltree je vrijspeelt en hoe beter de aanvallen en buffs worden die je kunt kiezen. Er zijn zeven verdiepingen in de skilltree met elk steeds een handvol keuzes. Wetende dat je maar een beperkt aantal aanvallen kunt klaarzetten onder de actieknoppen, betekent dat dus dat je keuzes moet maken. Je kunt twaalf verschillende aanvallen unlocken, maar als je er maar zes actief kunt hebben, is het misschien slimmer om zes skills maximaal te upgraden.
Het dondert en het bliksemt
De diepgang in de skilltree betekent dat je zelfs binnen een klasse al heel andere keuzes kunt maken. Mijn Sorcerer was gespecialiseerd in lightningaanvallen. Ik had de ‘Chained Lightning’-aanval al snel gemaximaliseerd en vervolgens heb ik daar nog allerlei buffs aan gekoppeld die zorgden dat die aanval sterker werd. Daarnaast koos ik bewust voor items met bonussen die dat weer verder versterkten. Sterker nog: ik zocht een bepaalde dungoen op, omdat het voltooien van die dungeon een voor mij zeer bruikbare bonus met zich zou meebrengen. Chained Lightning is een aanval waarbij een bliksemschicht een vijand raakt en daarna nog naar drie andere vijanden springt. Is er echter geen vijand beschikbaar, dan loopt de ketting via jezelf en wordt de al eenmaal geraakte vijand nog eens geraakt. De bonus die ik vond, leverde me een manaboost op bij elke ‘bounce’ die Chained Lightning op mezelf zou doen. Tezamen met andere bonussen leverde dat een build op waarmee ik in een-op-eengevechten, en veel baasgevechten zijn dat, een haast onuitputtelijke bron van mana had, waardoor ik dus doorlopend Chained Lightning kon spammen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over een item dat een bonus had waardoor Chained Lightning niet drie keer, maar vijf keer doorschakelt naar een volgend doelwit…
:strip_exif()/i/2005808418.jpeg?f=imagearticlefull)
In bovenstaande omschrijving lopen allerlei systemen door elkaar, die elkaar allemaal kunnen versterken en je dus helpen om je ultieme personage te bouwen. Er valt zoveel te kiezen dat het handig is om voor jezelf een bepaalde koers te bepalen. Die koers kun je altijd nog wijzigen, want je kunt aangekochte skills weer inleveren om je punt ergens anders aan uit te geven. De eerste acht levels kan dit kosteloos, daarna kost het je steeds meer goud. Zou je een flink gevulde skilltree willen resetten, dan kost dat dus best een flinke smak goud, maar je haalt vrij snel kapitalen binnen door overbodige items te verkopen, dus een al te groot probleem is dat niet.
Zoals gezegd: je gear is de andere belangrijke pijler die bepaalt hoe sterk je personage is. Diablo IV is een game waarin je doorlopend nieuwe spullen vindt en die zijn natuurlijk steeds weer wat beter en sterker dan wat je daarvoor had. Dat brengt in theorie twee problemen met zich mee. In de eerste plaats kan het zijn dat een ouder, zwakker item er gewoon cooler uitziet dan je nieuwe vondst. Daarnaast kan het ook zo zijn dat je oude, zwakkere item een bepaalde bonus had die extreem goed past bij jouw build en die je eigenlijk niet kwijt wilt. Je raadt het al: voor beide problemen heeft Diablo IV een oplossing.
Bonussen overzetten
In de eerste plaats is het zo dat voorwerpen die je laat slopen door de lokale smid, automatisch worden opgenomen in je cosmetische opties. Je kunt zo dus het uiterlijk van dat item behouden, terwijl je ondertussen wel gewoon de stats van het nieuwe item aan je personage hebt toegevoegd. De bonussen zijn nog wat gecompliceerder dan dat. Je kunt in Diablo IV bijvoorbeeld extra houders laten plaatsen voor edelstenen, die wapens of armor van extra bonus kunnen voorzien. Ook kun je de bonussen op wapens aanpassen. Het leukste is echter de manier waarop je bonussen kunt ‘imprinten’ op wapens. Deze bonussen kunnen komen uit je Codex of Power, een soort verzameling van sterke buffs, die je kunt verdienen door specifieke dungeons te verslaan. Je kunt deze bonussen echter ook uit bestaande items extraheren. Ze veranderen dan in een ‘aspect’ en dat aspect kun je op een nieuw wapen of stuk armor zetten. Zo kun je dus een handige bonus van een te zwak geworden wapen afhalen en hem op je nieuwe wapen zetten. Dat kost dan wat zeldzame grondstoffen, maar daar is wel aan te komen. Ik heb op deze manier meermaals mijn geliefde ‘Chained Lightning-manaboost’ meegenomen. De kers op de taart: als je het aspect op een sterker item zet, wordt de bonus die erbij hoort vaak ook nog net wat sterker. Heerlijk.
:strip_exif()/i/2005808376.jpeg?f=imagearticlefull)
Je begrijpt: er komt veel samen in je characterbuild. Dat maakt het streven naar een zo efficiënt mogelijk gebouwd personage haast een kunstvorm en ook een steeds doorlopend proces. Dat is een groot pluspunt, want zoals gezegd: het betekent dat je binnen een klasse heel verschillende personages kunt bouwen. Dat is een fijne extra laag om te hebben boven op het gegeven dat je Diablo IV natuurlijk toch al meermaals zou kunnen spelen omdat er nu eenmaal vijf aparte klassen zijn. 'Herspeelwaarde' is het magische woord en dat lijkt Blizzard goed te hebben begrepen.
Tweede playthrough gestroomlijnder
Dat magische woord komt ook terug in de features die naar voren komen als je een tweede personage maakt en de game inderdaad nog eens aanvangt. Er zijn tal van vrij te spelen elementen die meteen gelden voor al je, maximaal tien, personages. Toen ik mijn tweede personage had aangemaakt, kon die bijvoorbeeld al meteen zes skillpoints uitgeven in de skilltree, zonder ook maar een level te zijn gestegen. Dat heeft te maken met bonussen die het eerste personage had vrijgespeeld, die dus voor alle personages gelden. Hetzelfde geldt voor het verkrijgen van een paard. Dat gebeurt relatief laat in het verhaal, maar zodra je er bent en mag paardrijden, kan elk nieuw personage dat al meteen vanaf het begin. Dat zorgt dat een volgende playthrough sneller gaat. Wil je die tweede playthrough nog verder stroomlijnen, dan kun je er zelfs voor kiezen om het verhaal te negeren. De game valt je dan niet meer lastig met de mainquest, maar laat je je gang gaan.
:strip_exif()/i/2005808430.jpeg?f=imagearticlefull)
Op dat moment kun je trouwens ook een hogere World Tier selecteren. Na afloop van de mainquest is III (Nightmare) beschikbaar en als je op dat niveau een bepaalde Nightmare-dungeon hebt volbracht, kun je World Tier IV (Torment) selecteren. In hogere World Tiers zijn de vijanden nog sterker, maar zijn de beloningen ook serieuzer. Hier kun je namelijk Sacred-, Ancestral- en Unique-items vinden en dat zijn items die je nodig hebt als je je personage uiteindelijk helemaal wilt maximaliseren. Het zijn logischerwijs de sterkste en zeldzaamste items in het spel, dus genoeg reden om ook ver na het uitspelen van het hoofdverhaal nog te blijven dungeoncrawlen.
Spullen dumpen
Een laatste punt dat ik over de items wil maken, is dat het jammer is dat je Inventory best beperkt is. Je kunt, naast de voorwerpen die je in je uitrusting hebt zitten, maar 33 items bij je dragen. Dat lijkt veel, maar doorloop een uitgebreide dungeon en je loopt al snel tegen het probleem aan dat je niets meer bij je kunt dragen. Dan moet je dus naar een winkel of een smid om je overbodige spul te verkopen of uit elkaar te laten halen. Dat begon na een tijdje irritant te worden. Dat gezegd hebbende: het is wel fijn dat je op vrijwel elk moment naar een stad kunt teleporteren om even snel langs een winkel te gaan, en dan het portaal weer terug te kunnen nemen naar waar je vandaan kwam. Een snelle ‘pitstop’ tijdens het doen van een quest hoeft zo dus niet veel tijd te kosten.
Flitsende actie in duistere omgevingen
Terwijl je met je zorgvuldig opgebouwde personage Sanctuary verkent, stuit je natuurlijk om de haverklap op allerlei vijanden. Dat zijn voor een groot deel simpele tegenstanders die gewoon rondlopen in de spelwereld. Je kunt die vaak gewoon ontwijken door snel genoeg door te lopen, maar als je ervaringspunten wilt scoren, is het afmaken van grote groepen vijanden een goed recept. Hoe verder je komt, hoe leuker dit ook wordt. Je krijgt meer mogelijkheden, je aanvallen worden spectaculairder en het gevoel dat dat je oplevert, wordt machtiger. Ik stopte regelmatig om een groep willekeurige vijanden te verslaan, omdat ik het zo leuk vond om mijn Firewall in combinatie met Chained Lightning aan het werk te zien.
Renown opbouwen
Het vechten is op zichzelf ook niet moeilijk. Je personage mikt automatisch op vijanden, waarbij je een beetje kunt bijsturen om te bepalen op wie er gemikt wordt. Dat betekent overigens niet dat je aanvallen altijd doel treffen; dat hangt ook af van wat voor aanval je gebruikt: snelle vijanden zijn soms bijvoorbeeld in staat om langzame aanvallen te ontwijken. Terwijl je verschillende aanvallen afvuurt, is het belangrijk om een oogje te houden op je gezondheid en je mana, als je een Sorcerer bent. Voor andere klassen heb je in plaats van mana bijvoorbeeld een ragemeter, waarmee de Barbarian dan specifieke aanvallen kan doen. Het is een andere naam, maar het idee is hetzelfde. Hoe dan ook: zonder mana kun je als Sorcerer veel magische aanvallen niet uitvoeren en zonder gezondheid… ben je dood. Je beschikt over healthpotions die je kunt aanvullen met door vijanden gedropte potions. Het aantal potions dat je tegelijk bij je kunt dragen, kun je ophogen door in elke provincie ‘renown’ te verzamelen. Een van de beloningen daarvoor is ruimte voor een extra healthpotion, dus dat maakt het handig om sidequests en andere activiteiten te doen in verschillende delen van de spelwereld.
:strip_exif()/i/2005808438.jpeg?f=imagearticlefull)
Nu hebben we eerder in deze review al het een en ander verteld over de audiovisuele kant van de game, maar toen vooral in het kader van het verhaal en de hoge kwaliteit waarin dat verteld wordt. Er is echter nog een ander aspect van de game dat op visueel vlak goed voor de dag komt. Wanneer je wat verder komt, indrukwekkendere aanvallen krijgt en flinke groepen vijanden tegelijk bevecht, gebeurt er onwijs veel tegelijk op je scherm en dat zorgt voor spektakel. Zeker als je aanvallen doet die een groter gebied beslaan en dus veel vijanden tegelijk raken, vliegen de damagenumbers je om de oren, terwijl je aanvallen, samen met de aanvallen van je vijanden, voor allerlei speciale effecten zorgen. Niet zelden trekt er een orkaan van kleurtjes over je beeld en dat zijn fijne momenten. De momenten daarna, waarbij je het goud en de loot opraapt van alle gevallen vijanden, zijn trouwens ook altijd leuk.
Lekker duister
De actie speelt zich voor een belangrijk deel af in duistere omgevingen. Dat is bewust. Diablo is altijd al een game geweest die het duister omarmde, maar Diablo III was in veel opzichten lichter dan het klassieke tweede deel. Diablo IV zet wat dat betreft weer een stapje naar dat tweede deel toe. Je loopt vaak in een relatief donkere omgeving, maar ‘duister’ zie je ook terug in de vormgeving van bepaalde dungeons. Je komt in Sanctuary de ene na de andere angstaanjagende omgeving tegen, waarbij zeker de dungeons van de mainquest uitblinken in origineel design. Dat geldt voor de overige dungeons wat minder: daar gaat opvallen dat je soms het gevoel hebt dat je een dungeon al eens gezien hebt, maar storend is dat niet.
Een klein detail dat nog leuk is om te vermelden, is dat alle klassen nu standaard kunnen dodgen. ‘Evade’ is namelijk een eigenschap die je vanaf het begin al hebt en dus niet hoeft te unlocken en als een van je zes actieve skills hoeft te selecteren. Dat biedt meer flexibiliteit bij het vormgeven van je personage. Wel kunnen sommige klassen er trouwens vergelijkbare skills aan toevoegen, voor nog meer snelheid op het slagveld. De normale Evade zorgde ervoor dat mijn Sorcerer in elk geval vaak uit benarde situaties kon wegspringen, wat voor een klasse die het liefst van een afstand vecht, wel zo handig is.
:strip_exif()/i/2005808434.jpeg?f=imagearticlefull)
Conclusie
Terugkijkend op de reviewperiode van Diablo IV vind ik één ding vooral erg jammer: de gemaakte personages bleven niet behouden, want Blizzard heeft de servers gereset. Dat is logisch, maar wel jammer, want ik had veel zin de endgamecontent te lijf te gaan. Het mag duidelijk zijn dat dat vooral een goed teken is. Diablo IV is een heerlijke, meeslepende game, die in zijn stijl kiest voor iets dat dichter bij Diablo II ligt dan bij het derde deel, terwijl de game op veel manieren een stuk diepgaander is geworden dan dat derde deel. Denk daarbij aan uitgebreidere skilltrees en diverse manieren waarop je jouw uitrusting helemaal naar je hand kunt zetten. Natuurlijk zijn er kleine dingetjes die nog net wat beter hadden gekund en we moeten ook nog even afwachten hoe de servers het houden als komende week duizenden spelers tegelijk online komen. We zijn dan ook benieuwd naar de prestaties van de game als we aan de slag gaan met de tests voor het benchmarkartikel dat later zal verschijnen. Los van de eventuele netwerkproblemen die de te verwachten drukte met zich meebrengt, is Diablo IV in elk geval een heerlijke game. De zoveelste al dit jaar.
:fill(white):strip_exif()/i/2005764254.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2003164562.png?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2005764256.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2005500286.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004845690.jpeg?f=fpa)
:fill(white):strip_exif()/i/2005764258.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2005073872.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1238151812.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/1105577/crop5b7732cc74b20_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/64204/crop5e333d1575fff.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/120394/talic.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/223185/crop56b333829cf30_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/710486/crop64253fd004831_cropped.webp?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/198189/crop67ecf5f08705a_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/484495/crop5cdaccf9e200d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
en dat is technisch te ingewikkeld.
:strip_icc():strip_exif()/u/312772/crop63d3a8d18ee78_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/539153/crop68967b3c32c24_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/288493/dce%2520strontkop%2520avatar-60x60.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/217510/crop660db19c1cf7b_cropped.png?f=community){kind=small}
leuk om te lezen.:strip_icc():strip_exif()/u/30256/right_of_way_065.jpg?f=community){kind=small}
/u/1476554/crop6033c508bca7f_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/41741/crop62697fd036f09_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1194516/crop5d35a7d2a7816_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/2395/tweakers_forum.gif?f=community){kind=small}
Lekker Ultima Underworld spelen 
/u/664291/crop55c885bd3122a_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
/u/344640/crop5f2438e65f2fb_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/497236/crop56388f94002d7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/231397/crop5daf616bcc2f3_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/586922/crop657dfec54e087_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/205476/620201481642.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/294401/crop5da97023169e0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116600/crop5be04a1ae3ded_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}