Piratenpartij 'furieus' over verlenging naburige rechten

De Nederlandse Piratenpartij is woedend over de Europese plannen om de duur van de naburige rechten te verlengen. De partij pleit voor een radicale hervorming van het auteursrecht, waarbij niet-commercieel gebruik geoorloofd moet zijn.

De Piratenpartij is 'furieus' over de plannen van de Europese Raad van Ministers om de duur van de naburige rechten te verlengen van vijftig naar zeventig jaar. In december moet daarover worden besloten. Naburige rechten geven uitvoerenden en producenten het recht om te beslissen wat er met door hen geproduceerd materiaal gebeurt, bijvoorbeeld in hoeverre ze vermenigvuldiging en uitzending toestaan. Bovendien voorzien de rechten erin dat de producenten hier een redelijke vergoeding voor kunnen vragen.

Volgens voorzitter Samir Allioui van de Piratenpartij is de verlenging een 'kwalijke zaak'. "Ik zie niet in hoe dit mensen zou moeten stimuleren tot creativiteit", zegt hij tegen Tweakers.net. De partij heeft eveneens geen goed woord over voor de plannen van het kabinet om downloaden uit 'evident niet-legale bronnen' te verbieden; de partij wil niet-commercieel gebruik van beschermd materiaal juist vrijgeven.

Volgens de voorzitter van de Piratenpartij zou het auteursrecht in het algemeen puur bedoeld moeten zijn om creativiteit te stimuleren. "Daarvoor is een termijn van vijf jaar voor commercieel gebruik genoeg", vindt Allioui. Niet-commercieel gebruik zou wat hem betreft volledig vrij moeten worden gegeven.

Op dit moment verloopt het auteursrecht in Nederland zeventig jaar na het overlijden van de maker; voor naburig gebruik is die termijn nu nog vijftig jaar nadat het product op de markt is gebracht. Allioui vind dat voor deze termijnen 'niets te zeggen' valt. "Als je de termijn terugbrengt, stimuleer je makers om weer nieuwe werken uit te brengen", stelt hij.

"De enigen die hier nadeel van ondervinden zijn de cultuurconglomeraten die de rechten van de artiesten opeisen." De vraag is hoe producenten in de creatieve industrie denken over de voorstellen: na vijf jaar zou iedereen hun werken buiten hen om kunnen verkopen.

Reacties (160)

Beseft de Piratenpartij wel dat door te stellen dat niet commercieel gebruik geoorloofd moet zijn, de hele markt compleet instort ?

Wie koopt er nu films/muziek/boeken/schilderijen/foto's/tekeningen ? Antwoord: De consument.

De consument heeft in 99,9999% van de gevallen géén commercieel gebruik in gedachten.
Die consument mag volgens de Piratenpartij dus gewoon leechen.
En die leechende consumenten - die dus helemaal niks betalen aan de maker - zorgen er vervolgens voor dat de makers gestimuleerd worden tot het maken van nóg iets nieuws? Waarom zou de maker zich uitsloven voor een niet betalende klant?? Er is niets te winnen door de maker, dus de maker gaat wel iets anders doen met z'n tijd.

Leuke stelling overigens : voor niet commercieel gebruik moet het gratis zijn...hoe zou de bakker/slager/autodealer/makelaar/arts/leraar/wegenbouwer/tegelzetter/winterschilder/etc reageren als 't over zijn broodwinning gaat ?
En waarom zou dat dus voor de muzikant/tekstschrijver/fotograaf/kunstschilder/dichter/cineast/scriptscrijver/etc anders moeten zijn?

Misschien is het beter onderscheid te maken tussen gebruik in het private domein en gebruik in het openbare domein. Het eerste moet je (al is het al om puur praktische redenen, zoals handhaafbaarheid) niet willen reguleren; het laatste kun je wel reguleren, maar moet je dan zodanig doen dat dit de maatschappij als geheel het meeste oplevert. Het eerste pleit voor het legaal laten van de thuiskopie, het tweede pleit voor dramatisch kortere termijnen van exclusiviteit.

Nu zal de thuiskopie, door de "democratisering van reproductiemiddelen", steeds meer impact gaan hebben op de verkoop van losse exemplaren. Hiervoor zul je dus alternatieven moeten zoeken. Het maken van kunst is in zijn wezen natuurlijk wel een dienstverlening, die alleen door een toevallige technische ontwikkeling tijdelijk tot het verkopen van een massa-product is veranderd. Voortgaande technologie hersteld hierbij een status-quo zoals dat ook bestond voor de uitvinding van de grammafoonplaat.

Allioui vind dat voor deze termijnen 'niets te zeggen' valt. "Als je de termijn terugbrengt, stimuleer je makers om weer nieuwe werken uit te brengen", stelt hij.

Dat vind ik moeilijk te geloven, uit de mond van de Piratenpartij. De naam geeft op zich al de indruk dat ze eerder geinteresseerd zijn in content downloaden-zonder-te-betalen (laat ik het niet illegaal noemen), dan in hoe deze content tot stand komt.

de partij wil niet-commercieel gebruik van beschermd materiaal juist vrijgeven.

En wat is commercieel/niet-commercieel? Wat voor de consument niet-commercieel is (gewoon op je mp3-speler in de auto bijvoorbeeld), is nog steeds wel pure commercie voor de hele keten van uitvoerende tot platenzaak. Maar als "niet-commercieel gebruik wordt vrijgegeven", zal een groot stuk van die keten instorten. Ik weet niet of dat zo'n voordeel is. De platenbonzen hebben het bij mij wel verpest, maar de lokale cd-winkel op de hoek gun ik nog wel hun omzet.

Niet zozeer "content downloaden-zonder-te-betalen", maar eerder voorkomen dat onze cultuur een commercieel bezit wordt van een handjevol content-reuzen (zoals Warner en Disney).
Het is toch te gek voor woorden dat we geen homevideo's online mogen zetten waarbij de radio op de achtergrond aan staat? (om maar een van de vele voorbeelden te noemen waarbij de content-reuzen een slaatje willen slaan uit onze creatieve uitingen.
Voor non-commercieel gebruik moet het gewoon toegestaan worden, maar ik vrees dat de lobby van de "industrie" vele malen krachtiger is..

En om nu puur omdat het anders zo zielig is voor de cd-winkels de kromme wetgeving nog krommer te maken?
Dat soort zaken zouden eerder een cd-uitleen moeten worden, die je goed kunnen adviseren over wat je mogelijk interessant vindt, en waarbij verkoop stap 2 is.

[Reactie gewijzigd door CyBeRSPiN op 2 november 2009 14:31]

De piraten partij wil graag legaal aan zijn content komen (daarom zetten ze zich in om dit legaal te maken), maar buiten dat om willen ze net als de rest gewoon steeds nieuwe content hebben. Ik snap niet wat daar zo moeilijk aan te geloven is.


Wel/niet commercieel is ook niet erg moeilijk, als jij het voor je zelf gebruikt en dus niet verkoopt of iets anders commercieels mee probeert de doen dan is het niet commercieel.

ik niet. verouderde handel. Tenzij ze zo slim zijn om ook shirts en andere merchandise te gaan verkopen om bij de tijd te blijven. want tijden veranderen. of houden we alle verandering tegen door te zorgen dat we ons niet hoeven aan te passen. daar zijn we als mensen niet groot van geworden.

En wat is commercieel/niet-commercieel? Wat voor de consument niet-commercieel is (gewoon op je mp3-speler in de auto bijvoorbeeld), is nog steeds wel pure commercie voor de hele keten van uitvoerende tot platenzaak. Maar als "niet-commercieel gebruik wordt vrijgegeven", zal een groot stuk van die keten instorten. Ik weet niet of dat zo'n voordeel is. De platenbonzen hebben het bij mij wel verpest, maar de lokale cd-winkel op de hoek gun ik nog wel hun omzet.

Het gaat hier om wederverkoop van een creatie in een andere vorm. Het voorbeeld voor mp3 is daarom niet helemaal van toepassing lijkt me.

Bijvoorbeeld een stuk programmatuur, de auteur creëert iets en dit is dat voor 5 jaar beschermd. Het mag dan tegen licentie voorwaarden gebruikt worden voor commerciële doeleinden. Of bijvoorbeeld een stuk muziek gebruiken voor een reclame. Nu moet je daarvoor copyrights en de hele mikmak afdragen.

[Reactie gewijzigd door ThePinguin op 3 november 2009 00:29]

Wat een onzin. Als iemand wat maakt verdient hij/zij het om er geld voor te verdienen, wat mij betreft oneindig. Waarom zou zoiets gratis worden?
Het argument van de PP is blijkbaar dat het makers stimuleert om nieuwe werken te maken. Dit is duidelijk een onzinargument. De makers moeten er zelf voor kunnen kiezen wanneer ze wat nieuws maken. Anders zou je ook kunnen zeggen dat het salaris van bijvoorbeeld bouwvakkers door de helft moet; dit motiveert ze om meer te werken.

Vergeet niet dat een hoop muziek en sprookjes (Disney!) hun oorsprong vinden in het publieke domein (volksliederen, slavenliedjes etc.) of gebaseerd zijn op opgetekende verhalen uit een tijd dat dit soort rechten niet of nauwelijks bestonden (Sprookjes van de gebroeders Grimm).

Dankzij die naburige rechten verdienen enkele hele grote partijen er al tientallen jaren heel erg veel geld mee, waarbij ze dus eigenlijk profiteren van het werk van anderen. Het is niet meer dan normaal dat dat op een gegeven moment ophoudt. Maar als het aan Disney ligt hebben zij het eeuwige recht op al die sprookjes...

Niet helemaal waar aangezien er ook zat andere (teken)films gemaakt zijn over al die sprookjes. Disney heeft alleen de rechten op de wijze waarop hun de sprookjes gevisualiseerd/neergezet hebben.

Als dreamworks morgen een film van sneeuwitje wilt maken, houd niemand ze tegen hoor Het wordt lastiger als ze het uiterlijk van sneeuwitje een 1:1 kopie van de disney versie maken. Hetzelfde geld voor Alladin, Beauty and the Beast en Pocahontas etc etc etc....

Disney heeft alleen volledige rechten op de traditionele disney figuren als Mickey Mouse en Donald Duck, maar ook andere moderne inhouse creaties als Lilo & Stitch en The Lion King.

Het hypocriete van Disney is dat ze in de beginjaren (Mickey Mouse met Steamboat Willie) keihard content hebben gejat van anderen. Walt Disney schijnt zelfs opdracht te hebben gegeven om een succesvolle productie van een concurrent 1:1 over te nemen naar de Disney versie.

Hmm, interessant. Heb je hier een bron voor waar ik er meer over kan vinden? Zou ik wel leuk vinden

Genoeg bronnen als je zoekt op Steamboat Willie en Keaton.
O.a.:

Steamboat Bill, Jr. appeared before Disney’s cartoon Steamboat Willie. The coincidence of titles is not coincidental. Steamboat Willie is a direct cartoon parody of Steamboat Bill, [2] and both are built upon a common song as a source. It is not just from the invention of synchronized sound in The Jazz Singer that we get Steamboat Willie. It is also from Buster Keaton’s invention of Steamboat Bill, Jr., itself inspired by the song “Steamboat Bill,” that we get Steamboat Willie, and then from Steamboat Willie, Mickey Mouse.

This “borrowing” was nothing unique, either for Disney or for the industry. Disney was always parroting the feature-length mainstream films of his day. [3] So did many others. Early cartoons are filled with knockoffs—slight variations on winning themes; retellings of ancient stories. The key to success was the brilliance of the differences. With Disney, it was sound that gave his animation its spark. Later, it was the quality of his work relative to the production-line cartoons with which he competed. Yet these additions were built upon a base that was borrowed. Disney added to the work of others before him, creating something new out of something just barely old.

bron: http://www.authorama.com/free-culture-4.html

Het mooie eraan is dat Disney destijds precies deed (en groot heeft gemaakt) wat de huidige auteursrechtenlobby (met Disney als een van de kartrekkers) wil verbieden: materiaal van anderen vrij gebruiken om het te verrijken tot iets nieuws.

[Reactie gewijzigd door CyBeRSPiN op 2 november 2009 17:33]

Het mooie eraan is dat Disney destijds precies deed (en groot heeft gemaakt) wat de huidige auteursrechtenlobby (met Disney als een van de kartrekkers) wil verbieden:

Doet me weer denken aan de rechtzaak van Disney vs een kleuterschool in de VS. De plaatselijke docent had Donald^(TM) en Mickey^(TM) op een muur getekend voor de kinders...
Uiteindelijk hebben de kinderen het zonder Donald^(TM) en Mickey^(TM) moeten doen...

[Reactie gewijzigd door LooneyTunes op 2 november 2009 20:36]

ah, bedankt

In de beginjaren?

Feast your eyes on this.

De grote voorvechters vqn auteursrecht (dankzij hen termijn verlengt naar 70 jaar) stelen zelf alles wat los of vastzit.

"Het argument van de PP is blijkbaar dat het makers stimuleert om nieuwe werken te maken. Dit is duidelijk een onzinargument. De makers moeten er zelf voor kunnen kiezen wanneer ze wat nieuws maken"
Yeah, alsof de bouwvakker kan kiezen wanneer ie op de bouwplaats een huis gaat metselen ?
die moet gewoon elke dag om 0500 z'n nest uit hoor, wel of geen zin.

Vroegâh, toen het concept "opgenomen uitvoeringen" nieuw waren, dachten artiesten juist dat ze straatarm zouden worden omdat ze maar één keer iets hoefden te maken waarna iedereen het kon horen; ze hoefden niet meer op podium te staan.
Nu gaat de ontwikkeling de andere kant weer op (en terecht, wat mij betreft); mensen horen een leuk liedje en gaan naar het concert van die artiest. Het hele productieproces van fysieke media (en dus ook iedereen die daarin werkt) is al láng overbodig, distributie idem. 't Is gewoon een kwestie van tijd lijkt me, deze onzin met rechten kan niet eeuwig doorgaan. Want laten we wel wezen; muziek vereist musici en instrumenten. Niets méér.

Als het concept met fysieke media onzin is, dan zouden er helemaal geen CD's meer verkocht worden. En van concerten alleen kunnen de meeste muzikanten niet leven, zeker als dat het enige is dat nog aangeboden wordt - de waarde van een concert daalt dan ook.

Het ene sluit het andere toch niet uit, je kan naast downloads gerust fysieke media blijven aanbieden en concerten blijven organiseren

Inderdaad, dat eeuwige gezeur over die concerten. Fleetwood mac heeft 15 jaar niet in Europa getoerd, en toch hoor ik ze graag wekelijks in mijn auto. Ik zou ook graag een concert van the Beatles bezoeken, maar die treden al tijden niet meer op.

En van concerten alleen kunnen de meeste muzikanten niet leven, zeker als dat het enige is dat nog aangeboden wordt - de waarde van een concert daalt dan ook.

Het merendeel van de artiesten leeft van uitsluitend concerten. Ze verkopen nagenoeg geen CD's.
Maar ook de artiesten die wel CD's verkopen geven ze vaak voor niets weg. Een kennis was pas geleden naar Nijmegen geweest naar een concert waar 60.000 toeschouwers waren. Daar werden de CD's van die band gratis uitgedeeld. Als promotiemateriaal.

[Reactie gewijzigd door SimonKroller op 3 november 2009 13:27]

Omdat je anders gigantisch veel cultureel werk verliest.

Als deze wetgeving in de 17e en 18e eeuw al had bestaan, had je nu niet van Mozart of Bach of Beethoven kunnen genieten. Tenzij ze nog steeds commercieel geëxploiteerd werden, maar ik betwijfel sterk of ze zonder in het publieke domein te belanden dan nu nog zo populair waren geweest.

Van veel oudere werken, zeker van kleinere minder populaire artiesten, is het onduidelijk wie de huidige rechthebbende is, waardoor het niet gebruikt kan worden zonder risico op een rechtzaak of navordering. Kortom, dan gebruik je het maar gewoon niet.

Een goed systeem is wellicht het (her-)invoeren van de mogelijkheid tot het expliciet verlengen van auteursrecht; dus bijvoorbeeld, in de basis verloopt auteursrecht na 20 jaar, maar rechthebbenden kunnen er na die tijd voor kiezen om het te verlengen met nog eens 20 jaar.

Het voordeel van zo’n systeem is dat verweesde werken na 20 jaar al in het publieke domein vallen, in plaats van dat zij meer dan 70 jaar onbruikbaar zijn en verder in de vergetelheid vallen, tot het punt dat ze wellicht niet meer terug te vinden of te herstellen zijn.

Om een concreet voorbeeld te geven, neem een spel voor de MSX-computer uit 1986. Wellicht wil jij dit spel weer eens spelen, maar uiteraard wordt dit niet meer commercieel verkocht. Tweedehands is het misschien wel te krijgen, maar in veel gevallen is dit moeilijk omdat er niet zoveel exemplaren meer in de omloop zijn. Denk ook aan spellen op cassettebandjes die tegenwoordig het vaker niet dan wel doen, vele van die spellen zijn nu al voorgoed verloren.

Zouden verweesde werken na 20 jaar automatisch worden vrijgegeven, dan kunnen al die spellen gered worden, en kan je je jeugdherinneringen weer ophalen. Nu is dat echter onmogelijk, en moet je je in de illegaliteit begeven. Zonder de (illegale) archieven die er nu zijn, zouden 90% van die spellen over nog eens 20 jaar simpelweg niet meer bestaan. En dat vind ik pas crimineel, om dat te laten gebeuren.

Het vrijgeven van auteursrechten na een redelijke termijn is in ieders belang.

[Reactie gewijzigd door Grauw op 2 november 2009 14:39]

Als iemand wat maakt verdient hij/zij het om er geld voor te verdienen, wat mij betreft oneindig. Waarom zou zoiets gratis worden?

Moet je jezelf eens voorstellen dat wat jij nu voorstelt al 500 jaar geleden was ingevoerd.
Dan zouden we nu dus licentiekosten moeten afdragen op werkelijk alles wat je in je dagelijkse leven gebruikt en koopt. En die licentiekosten zouden bijvoorbeeld afgedragen worden aan de 10e generatie nazaten van de uitvinder van het conserveblikje, de 20e generatie nazaten van iemand die de boekdrukkunst wat verbeterd had etc etc.
Fijne maatschappij zou dat zijn ...

Dan moeten we dus ook maar ieder maand geld gaan geven aan de bouwvakkers die geholpen hebben aan het bouwen van het huis waar jij in woont? Dat zijn tenminste nog mensen die echt een fysiek iets gemaakt hebben.

Weer een voorbeeld dat de plank volledig mis slaat. Snap je echt het verschil niet tussen auteursrechten en een baksteen? Of auteursrechten en het fysieke boek?
Je betaald gewoon eenmalig voor geleverde diensten, dat is het aankoopbedrag. Daarna mag jij in het huis wonen zolang je wilt of het boek lezen zo vaak als je kunt in je leven. Je betaald gewoon eenmalig voor het boek. Deze wet is er enkel voor om te zorgen dat jij, als je dat boek pas 50 jaar na uitgave wilt kopen, je alsnog dat aankoopbedrag betaald en het niet gratis van internet kan plukken.

Het enige verschil is dat een bouwvakker iets maakt wat eenmalig verkocht kan worden (huis, baksteen,...) terwijl een auteur iets maakt wat veelvoudig verkocht kan worden (boek, muziek, film,...)

[Reactie gewijzigd door Tsurany op 2 november 2009 14:36]

Ik snap het heel goed, maar degene waar ik reactie op gaf zei "Als iemand wat maakt", alleen is er dus helemaal niets gemaakt maar word er informatie gedupliceerd, de bouwvakker daarentegen maakt wel echt iets.

Daarnaast zijn "auteursrechten" niet een iets, auteursrechten gaan over een iets.

Waarom zou ik over 50 jaar niet een kopie mogen maken en dit aan jou geven? Hoe lang is het redelijk dat we kunstmatige restricties toepassen op het delen van informatie en cultuur. Ik en vele met mij vinden de huidige restricties belachelijk lang.

@ Tsurany, je slaat de plank volledig mis. Als ik een cd koop wil ik de in mijn eigendom (ik heb voor de cd met muziek betaald toch net zoals mijn huis) gekomen werken ook overal beluisteren en evt bewerken voor mijn plezier.
Precies als bij mijn huis.
Helaas wordt dat de mensen dus onmogelijk gemaakt, door de huidige copyright en auteursrechten regelingen.

[Reactie gewijzigd door digifan op 2 november 2009 23:43]

Waanzin. 5 jaar is meer dan genoeg. In die periode wordt namelijk het meeste verdient. Daarna gaat het standaard het publieke domein in. Lijkt me heel redelijk.

Maar waarom geen 10 of 20 jaar? Als je een boek hebt geschreven en mensen willen dat na 10 jaar nog steeds kopen, blijkbaar is het dan een goed boek. Waarom zou je daar dan niet 10 of 20 jaar inkomsten van mogen ontvangen.

Zelfde met muziek. Waarom zou een plaat van 10 jaar geleden niet nog steeds relevant zijn? Als het de tand des tijds doorstaat, dan heeft de artiest blijkbaar een uitzonderlijke prestatie geleverd. Die mag daar best voor beloond worden vind ik.

Edit: correctie aangebracht aangezien het hier om naburige rechten gaat en niet auteursrechten. De auteur van het boek heeft auteursrecht op de inhoud; bij de opname van een stuk muziek gaat het om naburige rechten.

[Reactie gewijzigd door mddd op 2 november 2009 14:21]

Ik heb toen ik 16 was kogellagers gemaakt. Vakantiewerk in een fabriek.
Nadien kreeg ik geen geld meer, ook al zijn die kogellagers nog jaren gebruikt - misschien zijn ze zelfs nu nog in gebruik.

Mijn salaris wordt bepaald door mijn inspanning, niet door de termijn waarop mensen vruchten plukken van mijn werk.

Ook komt 95% van die inkomsten terecht bij een platenmaatschappij, en niet bij de artiest zelf. Je moet 20 euro betalen om 50cent bij de artiest te krijgen. Daar tussen zitten honderden mensen die nooit iets met zijn werk te maken hebben gehad maar wel het geld opstrijken.

Je krijgt eenmalig betaald voor je inspanning, maar (even lekker doordravend) je bent nog steeds de auteur van die dingen. Zie het als een schilderij. Ook nadat je het schilderij verkocht hebt (eenmalige betaling) kan iemand anders niet claimen dat hij dat schilderij gemaakt heeft. Op het moment dus dat jij jou kogellagers in een vitrine ziet met een bijschrift "gemaakt door Piet Paulusma" heb jij alle recht van de wereld om jou auteursrecht op te eisen.

(edit: spelling)

[Reactie gewijzigd door humbug op 2 november 2009 15:02]

Leuk dat je zo doordraaft (je zegt het immers zelf) maar hiervan is natuurlijk geen sprake. Auteursrecht heeft enkel betrekking op werken van letterkunde, wetenschap of kunst.
Dus tenzij het heel bijzondere kogellagers zijn met speciale kunstige voorstellingen daarop, is het geen wetenschap of kunst, en derhalve niet beschermd door auteursrecht.
Daarnaast is het auteursrecht iets van de bedenker, niet perse de uitvoerder. Een drukker die bijvoorbeeld een zeefdruk maakt in opdracht van een kunstenaar is ook niet daarvoor plotseling de rechthebbende.

En een auteur krijgt nog wel geld? Nee dus. Die krijgt enkel geld als iemand zijn werk koopt. Niet per keer dat het gelezen, gehoord of beluisterd wordt.

Dat tweede punt is een totaal andere discussie. En daar sta ik ook achter de platenmaatschappijen. Als je als artiest niet zelf kan doorbreken heb je kennelijk iemand nodig die het voor jou kan regelen, waarom zou die dan niet zijn prijs mogen vragen? Dan moet je zelf zorgen dat je in de positie komt om het zelf te kunnen. Kan je dat niet, pech gehad.

Volgens mij zit in de prijs van die kogellager ook de gebruiksduur vervat en dus onrechtstreeks in jouw salaris. Idem voor een huis: je betaalt een bouwvakker ook voor zijn kunde die ervoor zorgt dat je huis tientallen jaren blijft staan.

Waarom wel? De samenleving heeft er last van dat zijn cultuur niet vrij verspreid kan worden en er moeten ook nog eens allemaal wetten en regels gemaakt worden om censuur op deze informatie in stand te houden.

Iedereen heeft er last van zodat een paar mensen tijdelijk het alleen recht hebben, hoe korter we iedereen benadelen zodat de auteur zijn koste terug kan verdienen hoe beter.

Ik vind dat je het nogal eenzijdig bekijkt als je stelt dat "de samenleving er last van heeft dat cultuur niet verspreid kan worden". Immers zonder degene die het werk creëert zou er uberhaupt niets zijn om te verspreiden!

Dus ja, natuurlijk er moet een middenweg zijn, maar ik vind dat er toch zeker een flinke periode moet zijn waarin de maker van een werk gewoon zelf kan beslissen wat hij er mee doet!

Er waren anders al eeuwen lang artiesten voordat er ooit iets als auteurs recht werd verzonnen. Er zijn ook genoeg mensen die dit soort dingen voor hun plezier doen en ook voldoende wegen om geld te verdienen zonder kunstmatige restricties op het verspreiden van informatie.

Denk aan het doen van optredens, of het componeren van een stuk muziek op aanvraag.

Er waren anders al eeuwen lang artiesten voordat er ooit iets als auteurs recht werd verzonnen.

Inderdaad. Omdat al die eeuwen lang de enige manier om muziek te beluisteren was dat het live ten gehore werd gebracht. Het is pas relatief recent dat je muziek in een goede kwaliteit kunt opnemen en nog veel recenter dat je muziek (en film) zonder enig kwaliteitsverlies in een paar seconden over de hele wereld kunt verspreiden.

Met andere woorden, als iemand een leuk liedje maakt is het technisch gezien geen enkel punt om de hele wereld daarvan te voorzien. Wat ook op grote schaal gebeurt, kijk maar naar alle muziek die nog voor de release al over de hele wereld te krijgen is.

Dat auteursrecht vroeger nergens voor nodig was, betekent niet automatisch dat het daarom maar onzin is.

De artiest kan nog steeds optreden en hier geld mee verdienen. Hij kan nu zelfs makkelijk reclame hiervoor maken door zijn muziek te verspreiden.

Het scheppende van kunstmatige schaarste was mischien ooit nodig toen het verspreiden van informatie nog moeilijk was maar tegen woordig is dat duidelijk niet mere het geval. Vrijelijk cultuur en informatie delen zou de welvaart van de hele samenleving verhogen en dat vind ik een beter doel dan het kunstmatig creeren van schaarste waar er geen is.

@mddd: Over de exacte termijn valt altijd de discussiëren. Het gaat om het redelijke compromis. Auteursrecht werkt kunstmatige schaarste in de hand, onredelijk. Een auteur moet wel rond kunnen komen van zijn werk, redelijk. Compromis: Auteursrecht geldt een beperkte periode, genoeg om de auteur wat te laten verdienen aan zijn werk.

Hiermee los je ook het probleem op dat voor oude PC's legaal geen software meer te krijgen is. Alles Windows versies ouder dan Vista en alle oude Mac OS-en vallen wat mij betreft gewoon in het publieke domein. Oude PC's kunnen nog een legaal tweede leven krijgen, en niemand die er armer van wordt.

[Reactie gewijzigd door SvMp op 2 november 2009 15:01]

Kijk eens naar Tolkien, na de verfilming zijn die boeken weer hartstikke populair. Mogen zijn erfgenamen daar dan niet van profiteren en moeten ze hun vaders of grootvaders werk zomaar gratis weggeven?

Kijk eens naar Shakespeare. Hartstikke populair, en z'n erfgenamen moesten hun eigen bestaan opbouwen...

Net zo goed dat mensen de loterij kunnen winnen, en daardoor niet meer hoeven te werken, mogen kinderen van een succesvol persoon geld erfen, maar om dat nou bij wet als recht vast te leggen gaat me wat ver...

Iets materieels (geld, goederen, onroerende zaken) wat er al is valt onder het eigendomsrecht. Dat is in de westerse wereld bij wet vastgelegd, dus deze zaken gaan naar de nabestaanden. Echter, geld dat op grond van een totaal achterhaalde regeling het auteursrecht voortkomt uit gemaakt werk, is iets heel anders. En geldt het argument dat hieronder wordt genoemd door jhellingman: "Waarom zouden verre nazaten van iemand die iets moois gemaakt hebben geld voor niets moeten krijgen. Wat hebben zij daaraan in godsnaam meer bijgedragen dan ieder willekeurig ander?".

Natuurlijk is het voor de nabestaanden mooi dat ze er nog geld voor krijgen. Vanuit het auteursrecht gezien lijkt dat zelfs redelijk. Maar het maatschappelijke belang en het belang van het opheffen van kunstmatige schaarste telt voor mij vele malen zwaarder. Het auteursrecht is ooit bedacht om de broodwinning van een auteur/artiest te beschermen. Anno 2009 gaat het auteursrecht veel verder, en vormt het zelfs de basis van het bestaan van allerlei maffia-organisaties. Het moet weer beperkt worden tot die oorspronkelijke kerntaak. En nabestaanden horen daar niet bij.

Waarom zouden verre nazaten van iemand die iets moois gemaakt hebben geld voor niets moeten krijgen. Wat hebben zij daaraan in godsnaam meer bijgedragen dan ieder willekeurig ander?

Ik vraag me af wat Tolkien afdraagt aan degenen die de verhalen maakte waarop de zijne zijn gebaseerd.

Naast het feit dat ik helemaal niet inzie waarom zijn nazaten geld zouden moeten krijgen van wat de man zelf heeft gedaan (buiten een erfenis na). Zijn al deze verhalen ook allemaal gebaseerd op andere verhalen, Tolkien en bijvoorbeeld al die Disney sprookjes zijn allemaal gebaseerd op eerdere verhalen. Maar vervolgens word het ons nu verboden dat wij nieuwe verhalen maken op de verhalen uit onze geschiedenis.

Ja.
Wat hebben zij eraan bijgedragen dat jij meent dat zij het verdienen om er geld voor te krijgen?

Niets, maar waarom meen jij dat zij geen recht hebben om er aan te verdienen. Het werk heeft waarde en dat mag geëxploiteerd worden.

Zij hebben GEEN recht eraan te verdienen omdat een pensioen (eigen opgebouwde rechten uit werk) ook niet wordt overgedragen op de erfgenamen/kinderen.

Flauwekul. Ik vind het best dat Vader Abraham nog steeds verdient aan zijn Smurfenlied. En na zijn dood mogen zijn kinderen daar best nog een graantje van meepikken.

Als jij een erfenis van je vader krijgt komt dat ook omdat-ie dat ooit ergens mee verdiend heeft, alleen werd hij in 1 keer uitbetaald. Bij liedjes etc. gebeurt dat geleidelijk.

Het overerven van auteursrecht is al helemaal idioot! Nabestaanden kunnen zelf hun brood verdienen. Auteur overleden (en geen nog levende collega's die mee hebben gewerkt) = werk in het publieke domein. De enige plek waar werk van overleden artiesten/auteurs thuis hoort. Het is nergens voor nodig om nog één cent te verdienen aan een overleden persoon, los van de begravenisondernemer. De maatschappelijke belangen wegen wat mij betreft zwaarder.

[Reactie gewijzigd door SvMp op 2 november 2009 15:05]

Maar we willen natuurlijk geen premie zetten op het vermoorden van auteurs. Dus veel beter: vaste termijn vanaf publikatie.

geen premie? hoezo niet?

Nabestaanden kunnen zelf hun brood verdienen

Waarom moet toch iedereen zelf hun brood verdienen? Dat haalt het concept van welvaart onderuit. Het idee is dat we steeds minder hoeven werken. Ik vind het erg jammer dat mijn opa niet erg succesvol was in de muziek, nu moet ik zelf werken.

En ik vind best dat de nazaten geld moeten krijgen als er weer eens shakespeare ge-quote word. En ik vind dat iedereen een bijdrage moet leveren aan de uitvinder van de telefoon als iemand een mobieltje koopt. Oh, en elke keer als je de tv gebruikt, wil ik dat je geld afdraagt aan de kinderen van die uitvinder. En elke keer als je een printer koopt mag je ook wel even gaan afdragen aan de kleinkinderen van degene die dat uitgevonden heeft.

De hele maatschappij is gebaseerd op kennis in het public domain. Ik vind dat dit niet anders moet gelden dan voor muziek. 5/10/20 jaar uitbuiten, en dan vrijgeven. Net als elke andere uitvinding!

@torp, totaal flauwekul, jouw erfenis analogie. De erfenis is een overdracht van spaar tegoeden en fysiek eigendom wat wordt verkocht, zoals een huis oid. Het is NIET de overdracht van het pensioen en inkomsten PUNT.
Bovendien moet over die erfenis successierechten worden betaald.

Ik ben in het in dit geval wel eens met de piraten partij.
Creativiteit moet ondersteund worden door platenmaatschappijen, en niet weggenomen.
Maarja, dit zal inderdaad wel weer een trucje zijn om weer ergens geld uit te slaan.

De platenmaatschappijen hebben geen belang bij grote diversiteit: het is heel simpel: de meeste mensen hebben een beperkt budget voor vermaak, dat ze maar een keer kunnen uitgeven. Als je iedereen zo gek krijgt zijn geld aan hetzelfde uit te geven is dat voor jou stukken goedkoper dan als je voor allerlei verschillende smaken verschillende producten moet maken. Gezien de bijna monopoliepositie van de muziek industrie is de huidige monocultuur eenvoudig te verklaren...

[Reactie gewijzigd door jhellingman op 2 november 2009 16:03]

Ik snap uberhaupt niet waarom auteursrecht zo'n bizarre lange termijn heeft.

Patent bijv zijn na 20 jaar verjaard. Zou ik een betere termijn vinden ook voor auteursrecht. Vijf jaar is misschien wat aan de karige kant.

Tuurlijk snap je dat niet, tenzij je zelf eens iets maakt wat je enorm veel moeite gekost hebt en waar je jaren lang voor geoefend hebt en na 20 jaar merkt dat opeens iedereen het gratis mag gebruiken en je er geen flikker voor terug krijgt.

Ik snap niet waarom iedereen zo zit te zeiken op de auteursrechten. Waarom mag iemand geen geld willen verdienen met iets waar hij misschien wel keihard voor gewerkt heeft en waar hij jaren naar toe geleefd heeft?

Tuurlijk snap je dat niet, tenzij je zelf eens iets maakt wat je enorm veel moeite gekost hebt en waar je jaren lang voor geoefend hebt en na 20 jaar merkt dat opeens iedereen het gratis mag gebruiken en je er geen flikker voor terug krijgt.

Hoe vaak moet het nog gezegd worden? Auteursrecht is geen eigendomsrecht. Zo gauw mensen over auteursrecht beginnen te discussiëren komt er binnen no time iemand langs die iets roept over hoe artiesten "recht hebben op wat ze gemaakt hebben". Onzin natuurlijk, waarom zouden ze daar recht op hebben? Ideeën zijn geen fysieke objecten. Niemand lijdt schade als ik een idee overneem van iemand anders. Dit is dan ook absoluut niet het doel van auteursrecht, hoewel veel mensen dat tegenwoordig lijken te denken. Het doel van auteursrecht is het stimuleren van cultuur. Het idee is dat als iemand een tijdelijke monopolie op distributie van zijn eigen werken krijgt, hij sneller geneigd is om deze werken te produceren. Leg mij eens uit hoe een monopolie tot 70 jaar na je dood stimuleert om meer werken te maken, dan wanneer het auteursrecht maar bijvoorbeeld 20 jaar na creatie van het werk zou gelden.

Leg nou eens uit waarom een patent na 20 jaar verjaard en het bij auteursrechten tot 70 jaar na de dood van de schrijver is. Volgens mij wordt voor een product waar een patent op is aangevraagd veel meer geld en tijd uitgegeven om dit te onwikkelen.

Omdat patenten de verdere ontwikkeling van de technologie en de mensheid in het algemeen tegen houden en het tevens een mooie methode is om te zorgen dat uitvinders wat met hun patenten gaan doen en geen onnozele patenten aanvragen om er vervolgens nooit wat mee te doen terwijl anderen er gigantische vooruitgangen mee kunnen boeken.

Bij auteursrechten speelt dit absoluut niet mee.

Auteurswerken zijn de basis voor culturele ontwikkeling, en daarin treedt, door de verregaande uitbreiding van rechten in de laatste jaren dus ook stagnatie op. De extreem lange termijnen en de steeds grotere reikwijdte van het auteursrecht worden steeds fnuikender voor de culturele ontwikkeling. Dit wordt volgens mij in niets beter gedemonstreerd dan in de consolidatie van mediabedrijven: wereldwijd zijn er misschien vijf significantie platenmaatschappijen, en ook in de boekenwereld hebben we te maken met steeds minder, maar steeds grotere uitgeverijen, die, juist door de extreem lange termijnen instaat zijn steeds langere rechten in te kopen (bij het parlement die ze blijkbaar nog steeds graag uitdeelt), en de markt domineren -- iets wat niet bijdraagt aan culturele diversiteit.

Auteursrecht als erkenning van de inspanning van de auteur is misschien leuk, maar daar hoort dan wel een erkenning van het publiek domein als essentiële bron, waardoor die auteur zijn werk heeft kunnen bouwen tegenover te staan, en daarbij hoort een veel kortere termijn, inderdaad hooguit iets van 20 jaar.

Daarnaast durf ik te stellen dat in het licht van de technologische ontwikkelingen dit soort escapades een achterhoede gevecht zijn. Het auteursrecht is, waar het het privé domein betreft, op sterven naar dood. Daar zal, met toenemende bandbreedte en opslagcapaciteit geen three-strikes wetgeving en verbodsbepaling iets aan kunnen veranderen. Er is wel eens geclaimd dat slechte wetgeving het snelst verdwijnt als zij rücksichtslos wordt gehandhaafd, en ook dat het auteursrecht zoals dat nu bestaat alleen door het publiek geaccepteerd wordt, juist omdat het niet in de privé omgeving wordt gehandhaafd. Ga dat wel effectief doen (voor zover dat mogelijk is), en zie hoe snel de wetgeving moet worden aangepast. Wat dat betreft is mijn advies aan platenmaatschappijen: be careful what you wish for... met deze verlenging heb je jezelf weer eens duidelijk in de picture gezet als een club inhalige hebbers.

Toch is het heel kwalijk als de wetgeving niet gehandhaafd wordt. Stel dat iedereen inderdaad deze rechten overtreedt. Nu komt er een politieagent binnenlopen en die wil jij arresteren maar vindt onvoldoende bewijsgrond. Geeft niks dan pak je wel op wegens overtreding van de auteurswet. Dat is namelijk wat je creert, willekeur. Sommigen worden gepakt omdat men om andere reden iets tegen ze heeft en de rest niet.

Er is geen reden waaom auteursrecht tot na de dood zou moeten gelden, vind ik. Wat jij maakt is ook cultuurgoed. Het is nooit jouw verdienste alleen, en je bent ook verschuldigd om je cultuur daarmee te verrijken.

Alles commercieel tot het bot willen uitmelken creert een hele nare samenleving waarin iedereen steeds op het eigen gewin uit is. Wij zijn al veel te ver doorgeschoten. Veel mensen geloven al dat het niet anders kan en de natuur van de mens is om een rasegoist te zijn.

Maar in vroegere traditionele samenlevingen was niet zelfverrijking maar de de bijdrage en waardering van de gemeenschap het hoogste doel. Het is maar waar je de mensen mee opvoedt. Wij voeden steeds meer op tot egoisten. En nu gaan we dat egoisme tot wet maken. Triest.

En werkt dit in het voordeel van de artiest? Dat kan je nog afvragen, want vaak rusten de rechten bij zijn uitgever. Als jij als artiest over de je top bent, kan die wel redeneren dat hij geen belang meer heeft dat jij nog nieuwe slechter werk uitbrengt. Oudere artiesten worden tegenwoordig gemakkelijk gedumpt, terwijl ze vroeger eindeloos konden blijven produceren. Als uitgever is het commercieel een interessanter om een mythe instand te houden en verzamelaars uit te geven.

Maar stel dat het werk van een arties maar 10 jaar houdbaar is? Dan is het voor de uitgevers van belang om steeds nieuwe dingen uit te brengen. Dan is de oude artiest die borg staat voor een bepaalde afzet toch nog interessant.

door de verregaande uitbreiding van rechten in de laatste jaren dus ook stagnatie op

Hoeveel mooie woorden je ook gebruikt, het snijdt geen hout. Langere rechten betekenen niets anders dan minder eenzijdige exploitatie van dat wat we al kennen en dus een stimulans om iets nieuws te maken. Als alle uitgevers de boeken van Dan Brown zouden mogen uitgeven, zouden ze dat ook doen en geen andere meer uitgeven, want meeliften op succes is veel gemakkelijker dan concurreren. Dus willen de culturele werken stimuleren moeten we de rechten juist uitbreiden naar pakweg 200 jaar.

Het gaat mij niet eens zozeer om het verbatim nadrukken. Daar zal ook naar het verlopen van een korter auteursrecht best wel markt voor zijn, met natuurlijk de nodige concurrentie (kijk maar hoe in de 17de eeuw een populair werk in alle steden van Nederland werd gedrukt. Het gaat met name om afgeleide en geinspireerde werken. Veel bekende werken zijn geinspireerd door voorgangers. Dat was bij Shakespeare en Vondel het geval, en dat is ook bij moderne producties, zoals veel van Disney's verfilmingen van sprookjes het geval, en dat maak je dan onmogelijk. Rechten van leven + 70 zijn al fnuikend, 200 jaar is cultuurbarbarisme van de eerste orde.

Afgeleide werken worden niet beschermd door auteursrecht. We hebben te maken in onze cultuur met een honderdtal archetypische verhalen, en nagenoeg de gehele literatuur is daar van afgeleid.

En dat mag gewoon.

In den beginne was het 20 jaar na de dood van de auteur zodat tijdens diens leven die de vruchten ervan kon plukken, en na diens door diens erfgenamen (kinderen) 20 jaar na diens dood zijn die minstens 19 jaar oud en dienen ze op eigen benen te kunnen staan.

Waarom het daarna verlengt is, is volgens mij puur belangen van de industrie.

In den beginne was er geen auteursrecht. Dit is pas uitgevonden toen ook de drukpers op het toneel verscheen. In eerste instantie als ad-hoc toegekende patenten, later als monopolies. Daarbij vielen de auteurs nog geheel buiten de boot: het kopijrecht was oorspronkelijk aan drukkers toebedacht.

Hele stukken van ons cultureel erfgoed liggen nu ergens op een plank te vergaan, omdat het niet toegestaan is om er een derivaat of zelfs een kopie van te maken zonder uitdrukkelijk toestemming van de auteur/artiest, maar waarvan men niet weet bij wie ze moeten zijn om die toestemming te verkrijgen (de zo-geheten orphanworks of weeswerken).
Allemaal vanwege de auteurswet.

Heeft volgens mij niet zozeer met auteursrecht te maken, maar alles met het soort contracten die artiesten, schrijvers, enz. afsluiten met hun uitgevers, die een soort contracten "for life" zijn. Ik zie er geen bezwaar in dat auteurs alle rechten op hun werk behouden, want zo'n recht impliceert nog geen vergoeding. Ik ken zat artiesten en schrijvers die na x jaren hun uitgever zat zijn, maar het geleverd werk niet kunnen terugtrekken omdat de industrie er van uitgaat dat verkocht voor eens en voor altijd verkocht betekent. Juist het auteursrecht zou volgens mij een grond kunnen vormen om dergelijke contracten aan te vechten. Doorhet af te schaffen gooi jet meteen het kind met het badwater weg.

ALs een auteur zijn rechten overdraagt is deze het recht dus gewoon kwijt. Net als bij verkoop van een huis, auto of ander bezit. Het zou tamelijk zot zijn als dat voor auteursrecht niet zou gelden.
Het is verder natuurlijk evident dat deze praktijk van overdracht niet in het belang is van de uitvoerende artiesten (in geval van naburige rechten) of van creerende kustenaars (in geval van auteursrecht). In beide gevallen komt het voordeel van de verlenging van de duur van het exclusiviteitsrecht in handen van grote bedrijven en hebben de creatieve geesten het nakijken.

de zo-geheten orphanworks of weeswerken

Het gaat hier bijvoorbeeld om werken die in handen waren van uitgeverijen die failliet zijn gegaan. Het is onmogelijk voor een andere uitgeverij om deze werken uit te geven, omdat het onmogelijk is om de rechten te verwerven, omdat de rechtspersoon die de naburige rechten heeft, (en dus 70 jaar houdt) niet aanspreekbaar is.

Je bent 20. zit 1 middag met een gitaar op de veranda en componeert iets van akkoorden die al lang door andere mensen zijn bedacht en gespeeld, en krijgt er vervolgens krap zo'n 70 jaar + 70 jaar na je dood aan bescherming op.

Je bent een multinational en houdt 20 mensen aan het werk voor 5 jaar lang voor een miljoenenproject om een nieuw medicijn te ontwikkelen, en je krijgt er vervolgens 20 jaar bescherming op.

Wellicht zie je nu wel in wat er volstrekt niet klopt aan je prioriteiten.

Het verschil is dat een patent een techniek beschrijft om iets te maken. Niemand mag dezelfde techniek gebruiken. Ook niet om iets anders te maken.

Het auteursrecht beschermt een specifiek product. Als ik een stoel maak, mag niemand anders die stoel "exact" namaken. Maar wel een andere soortgelijke stoel Neem ik een patent op de techniek van die stoel mag die soortgelijke stoel dus ook niet meer.

Een patent is dus wezenlijk anders dan het auteursrecht. Ook logisch dus dat er andere regels voor gelden.

Je mag nog steeds een stoel maken, zo lang deze met een andere techniek is gemaakt.

Bij muziek is het veel erger. Als je een rits noten kopieert dan ben je al fout en moet je betalen. In belgie was het zelfs zo erg dat een nummer van Madonna werd verboden omdat 4 noten hetzelfde waren als een nummer van een onbekende belg.

Verder geef je geen reden waarom muziek 140 jaar is beschermd en een patent slechts 20 jaar beschermd. Dit terwijl de investering in tijd en geld voor patenten vele malen groter is.

Voor het inkomen van de artiesten maakt het niet veel uit. De grote winnaar zijn de grote maatschappijen die de hele markt in een wurggreep houden.

Het auteursrecht is ook een verbodsrecht. Het auteursrecht op een liedje geld voor elke uitvoering ervan en verspreiding van een uitvoering kan door de rechthebbende tegengegaan worden. Het verbodsrecht is in beide gevallen redelijk vergelijkbaar. Het meest opvallende verschil is de duur van het exclusiviteitsrecht vooral gezien de moeite en geld die het kost om een octrooi te verkrijgen. Ook is auteursrecht automatisch een wereldwijd erkend recht. Een octroooi is vaak alleen geldig een beperkt aantal landen omdat wereldwijde registratie van het octrooi enorm duur is. Verder moet een octrooi echt nieuw zijn en een zekere mate van inventiviteit bezitten.

Hoe merk je dat dan? Vanuit de eeuwige jachtvelden?

Je nabestaanden kunnen die naburige rechten nog wel opeisen, of zelfs verlengen als alle partijen het daarmee eens zijn (denk bv. aan de issue rond het verlengen van het Disney-copyright).

In geval van veel muziek en films is het helaas zo dat alle creatievelingen (schrijvers, muzikanten, acteurs) in dienst staan van het studio-systeem, en daardoor geen rechten hebben behalve het afgesproken salaris voor die productie. Star Trek is bijvoorbeeld geschreven door Gene Roddenberry, maar de rechten daarvan liggen bij Paramount (voorheen Desilu), dus zoonlief Eugene kan daar niks van pikken.

De hapering in culturele vooruitgang merk je vooral omdat rechthebbenden (vooral studio's!) iedereen aan gaan pakken die een afgeleid werk maakt. Als je een remix maakt van een leuk deuntje, of je maakt een hermontage van een film of video, ben je in principe al strafbaar bezig. Zelfs als je besluit om zelf een nieuw project te starten wat op fictieve basis van een bestaand werk draait (bv. een fanfilm) kan een studio je nog aanpakken, wat totaal belachelijk is want er steekt enorm veel creatief werk in het project op zich.

Het auteursrecht is in het leven geroepen om te voorkomen dat iemand zomaar met een 1-op-1 kopie van het werk van iemand anders zijn brood kan verdienen (zeg dus maar, bootlegs verkopen). Maar er zijn veel werken die nooit op LP, CD of DVD uit zijn gebracht, zoals demo's en onafgemaakte studio-opnames, die weldegelijk culturele meerwaarde hebben.

Bij TV en film heb je meestal idd geen rechten als creatief brein omdat je in opdracht werkt van de studio om iets te ontwikkelen. De schrijvers van een aflevering daarentegen krijgen bijv. wel een bedrag elke keer hun script voorbij komt of elke keer een personage dat zij verzonnen hebben in beeld komt. Een mooi voorbeeld daaruit vind je bijv. weer in Star Trek. Tom Paris uit Voyager is eigenlijk een voortzetting van Nicholas Locarno uit TNG, gespeeld door dezelfde acteur. Maar men veranderde de naam en enkele details aan het perosnage omdat men anders de auteur van de TNG episode "The First Duty" anders royalties moest betalen voor elke Voyager episode waarin Locarno zou voorkomen.

Auteursrecht moet hervormd worden, maar de manier waarop is een delicate zaak. De manier waarop de piratenpartij het wil is gewoon onmogelijk imho.

en na 20 jaar merkt dat opeens iedereen het gratis mag gebruiken en je er geen flikker voor terug krijgt

Dat is nogal kort door de bocht. Je hebt er echt wel iets voor gekregen tijdens die eerste 20 jaar toen het auteursrecht nog gold.

Ik snap niet waarom iedereen zo zit te zeiken op de auteursrechten

Auteursrechten en patenten zijn prima maar als er teveel van zijn dan loopt de hele maatschappij vast. Op het laatst mag niemand meer iets nieuws verzinnen omdat hij dan direkt een rechtzaak aan zijn broek heeft.

Oh? Er komen anders honderden films per jaar uit en weetikhoeveel liedjes en boeken. Kennelijk loopt er helemaal niks vast. Ja, je mag iets niet letterlijk overnemen, maar dat is niet meer dan normaal.
Wat je zelf zegt klopt dus niet, je mag juist wel iets nieuws verzinnen, je mag het enkel niet letterlijk overnemen. Je moet dus creatief zijn en dom kopieerwerk wordt gestraft. En zo hoort het ook.

Dus jij denkt dat auteursrechten in de zak van de muzikant verdwijnen en dat deze daarom bij het europarlement lobbyen voor een verlenging van de auteurswet ?
Vraag dan maar eens aan George Michael of John Cameron Fogerty of die het met je eens zijn?

Eigenlijk hoef je het niet te vragen, ik kan je het antwoord zelf geven . George Michael maakt geen muziek meer omdat hij zelf geen cent ontvangt voor al het werk dat hij tot aan zijn dood zal maken, omdat hij als 18 jarige een contract voor het leven ondertekende . John Fogerty heeft 20 jaar lang geen nummers gespeeld uit de tijd dat hij bij CCR speelde, omdat hij bij elk optreden rechten moest afdragen aan zijn voormalige uitgever voor het spelen van zijn eigen nummers.

Dezelfde uitgevers van deze muzikanten staan vooraan in de lobbyrij bij de EU.

Ja, een groot deel van de artiesten van de afgelopen decennia hebben hele nare contracten getekend. En de platenbazen zijn inhalige lieden die graag veel verdienen over de rug van de artiest. Maar dit alles is volgens mij een andere discussie dan die over auteursrecht.

We leven nu in een tijd waar het qua techniek en communicatie mogelijk is om jezelf te promoten, en je eigen werk online te verkopen. Je ziet dat de macht van de maatschappijen afneemt. Dat is hartstikke mooi. Maar ik denk dat je die beginnende 'zelfredzaamheid' van artiesten juist beschermt door auteursrecht te handhaven. Als een artiest zijn eigen muziek uitbrengt dan heeft die het recht om er geld voor te vragen.

Dan is de auteur, de auteur, en niet de rechthebbende die dat recht verkregen heeft, en vervolgens het als een melkkoe (mis)gebruikt.

Ik denk dat niemand er moeite mee zou hebben als de daadwerkelijke artiest betaald wordt voor zijn kunsten. En wanneer dat ooit gebeurd zul je veel blijere artiesten zien, aangezien ze dan niet voor een hongerloontje moeten presteren door een wurgcontract.
En ze zijn bezig met hun creatie, en ze krijgen er nog normaal voor betaald ook.
Lijkt heel normaal, maar dat is het hedentendage dus niet.

Waarom mag iemand geen geld willen verdienen met iets waar hij misschien wel keihard voor gewerkt heeft en waar hij jaren naar toe geleefd heeft?

Omdat ze er vaak geen geld aan verdienen. Hoe vaak zie je niet dat die rechten gewoon lekker weggetekend zijn voor (toendertijd) een schijntje en bij mensen komen die er -niet- enorm veel moeite voor gedaan hebben? Die verlenging die de EU laatst doorvoerde? Maar 10% van de artiesten ziet er voordeel van.

Denk jij dat een artiest - en des te jonger ze overlijden, des te beter voor de geldgraaiers - na die tijd nog geld binnenkrijgt? En hoeveel denk je dat dat is met al die leuke stichtingen die wel even aanbieden om dat van die stoute gebruikers te incasseren, en dat het vervolgens verdwijnt?

Als je het in 20 jaar niet terugverdient ga je het daarna ook niet terugverdienen. 2/3e van je verdiensten maak je in de eerste 6 jaar nadat je het op de markt hebt gebracht.

Tuurlijk snap je dat niet, tenzij je zelf eens iets maakt wat je enorm veel moeite gekost hebt en waar je jaren lang voor geoefend hebt en na 20 jaar merkt dat opeens iedereen het gratis mag gebruiken en je er geen flikker voor terug krijgt.

Ik snap niet waarom iedereen zo zit te zeiken op de auteursrechten. Waarom mag iemand geen geld willen verdienen met iets waar hij misschien wel keihard voor gewerkt heeft en waar hij jaren naar toe geleefd heeft?

Alsof de voldoening dat iedereen jou creatie gebruikt niks is. Waarom moet alles altijd om geld gaan? Die hele wetgeving rondom het auteursrecht is gewoon een vorm van veel te ver doorgedrukt kapitalisme. Het is een belemmering van de creativiteit.

[Reactie gewijzigd door HansTotaal op 3 november 2009 01:10]

Simpel ik ben voor 50 jaar na dood maar waar gaat het geld naartoe naar de platen maatschapij. Okay je moet niet alle artiesten vergelijken met onze rond borstige britney die geld zat heeft. Maar denk ook aan de kleine artiesten die echt hard werken en die niet playbacken die gun ik het echt wel een goed pension maar 70 jaar na dood maak het 20 jaar van. Of gooi het op 1 hoop dus 50 jaar nadat de song is uitgebracht. Zo bouwen ze een pension op maar de platenmaatschappij wilt zoals elk ander bedrijf maximaal geld verdienen. Maar die tijd lijkt anders ze gaan niet mee met de tijd. Ik download niet en heb 1 maand geleden 1 cd gedownload via itunes omdat ik die artiest gewoon goed vondt. Maar had liever gezien dat de platenmaatschappij niet 90% krijgt van de winst en de artiest maar 2% en de rest van de 8% naar de schrijver etc.

Ik hoop op zeker meer openheid van de platenmaatschappij hoeveel % waar naartoe gaat dit heb ik nog niet concreet kunnen vinden. En als blijkt dat ook echt meer als 50% naar de artiest gaat en schrijver etc en maar 40% naar de platenmaatschappij mogen ze het invoeren maar mijn gevoel zegt dat de artiesten gewoon worden uitgeknepen samen met de gewone burger die de muziek wel wil kopen maar zonder DRM of andere beveiliging en wat de burger het fijnst vindt dus bijv online of gewoon naar de winkel.

En wat de piraten partij zegt 5 jaar komt bij mij over als niet goed doordacht.

G-bird snijd wel een goed punt aan. Patenten en auteursrecht zijn oorspronkelijk bedoelt om innovatie en creativiteit te beschermen.

Echter zijn de termijn tegenwoordig nogal buitenproportioneel geworden.

iedere artiest / kunstenaar heeft het recht om te verdienen aan zijn creatie.
echter waarom moet dit zo lang. de termijn van 20 jaar is redelijk (maak er 25 jaar van dan zit je in lijn met de effectieve termijn van patenten.) en een artiest kan best geld verdienen in die 25 jaar. ook na die tijd mag iemand anders het niet zomaar zijn eigen werk noemen ook al mogen ze het kopiëren. waardoor de creatieve waarde van de maker niet verloren is gegaan. enkel de commerciële uitbuiting is dan weg.

je ziet bij patenten al dat 20 jaar lang is en een vergelijkbaar systeteem voor auteurs bescherming zou best wel eens verstandig zijn.
(dus ook naarmate het langer beschermt word meer moeten betalen voor de bescherming)

Schilders, toneelproducenten en architecten zijn toch ook creatieve beroepen?

Die kunnen toch ook niet (bijvoorbeeld) 1 schilderij verkopen en vervolgens tot hun achterkleinkinderen er geld aan verdienen?

Ik vind ergens tussen de 5-10 jaar tijd zat. Als je als artiest niet 1 album per 10 jaar kunt uitbrengen moet je maar een ander beroep zoeken of gaan leven van optredens.

[Reactie gewijzigd door EthirNandor3 op 2 november 2009 23:46]

Patent en auteursrecht hebben niets met elkaar te maken, behalve dat het intelectueel eigendom is.

Patent is op een idee, auteursrecht is op een geproduceerd werk.

Dat het sowieso verjaart is al anders dan bij normaal eigendomsrecht. Na 50 jaar is je huis ook nog steeds van jou, dus waarom de rechten op het boek dat je hebt geschreven niet.

Die 70 jaar na iemands dood komt waarschijnlijk uit de gedachtengang dat zo ook een schrijver of artiest iets kan nalaten aan zijn kinderen. Die kunnen gedurende hun leven dan nog profijt trekken van het werk van hun vader of moeder. Daar valt imho ook best wat voor te zeggen.

Die 70 jaar na iemands dood komt waarschijnlijk uit de gedachtengang dat zo ook een schrijver of artiest iets kan nalaten aan zijn kinderen. Die kunnen gedurende hun leven dan nog profijt trekken van het werk van hun vader of moeder. Daar valt imho ook best wat voor te zeggen.

Daarvoor kan men toch sparen, net zoals ieder andere 'normale' burger die geen copyright-werk maakt? Waarom zouden hier voor schrijvers en artiesten speciale constructies gemaakt moeten worden?

Een waarheid als een koe. Ik vindt het vreemd dat een groot deel van de reagerende tweakers het normaal vindt dat auteurs en artiesten zo lang exclusief recht op inkomsten houden.
Dit is abnormaal in een gezonde maatschappij. Iedereen buiten de media industrie wordt gestimuleerd iedere dag weer nieuw werk te leveren middels het arbeidscontract bij zijn werkgever, behalve de boven genoemde figuren. 70 jaar na je dood nog gecompenseerd worden voor een in het verre verleden gecreëerd werk is natuurlijk te zot voor woorden.

Fout. Hij houdt geen recht op inkomsten.

Het enige dat hij behoudt is het recht op zijn eigen creatieve werk. Er is geen enkele garantie dat hij ooit betaald wordt. Dit is de denkfout die iedereen maakt.

Auteursrecht is geen beloning voor werk. Het is het recht dat vastlegt dat jouw creatie jouw eigendom is. In tegenstelling tot andere eigendommen verjaart dit 50/70 jaar na de dood van de maker. Daarna is het voor iedereen.

Men zou auteursrecht moeten updaten naar deze tijd:

* Een transparant systeem, iedereen gelijk behandelen (muzikant, schrijver, programmeur)
* Een initiele periode met alleenrecht, zeg 20 jaar
* Daarna gedwongen delen, maar wel nog recht op royalties als men iets wil gebruiken
* Dat dan trapsgewijs afbouwen: 100%, 90%, 80%, zodat na bijvoorbeeld 40 jaar het volledig rechtenvrij is.

Hij houdt geen recht op inkomsten. [...] Het is het recht dat vastlegt dat jouw creatie jouw eigendom is.

Ja, leuk en aardig, maar een 'mentale creatie' is geen eigendom. Eigendom is bedoeld om te zorgen dat je weet wie wanneer ergens gebruik van mag maken, omdat het gebruik beperkt is. Je kunt bijvoorbeeld niet een appel opeten die ik al heb opgegeten. Als je middels eigendom regelt van wie die appel is kun je bepalen wie hem mag opeten.

Bij 'intellectuele goederen' is het gebruik helemaal niet beperkt - jij kunt best een liedje luisteren als ik het daarvoor ook al geluisterd heb, of een idee gebruiken tegelijkertijd met dat ik dat idee gebruik - en dus is het toepassen van het concept eigendom nogal vreemd. De term 'intellectueel eigendom' is misleidend, want het gaat helemaal niet om eigendom. Het gaat om het recht op 'dupliceren van een mentale creatie'.

Als iemand een creatie heeft gemaakt en ik neem dat klakkeloos over lijkt het niet onredelijk om de originele bedenker te belonen voor zijn moeite. Maar 'creatie' is een nogal wazig concept. Als ik een film kopiëer creëer ik in feite een nieuwe kopie, en dan, zou je zeggen, is die kopie dus mijn eigendom. Maar nee, die kopie 'erft' de verplichtingen die aan het origineel zitten.

Het idee dat een mentale creatie iemands eigendom zou kunnen zijn leeft ook pas sinds de mogelijkheid om zo'n mentale creatie in serie vast te leggen (de drukpers). Dus hoewel de officiële lezing wellicht is dat het draait om het vastleggen van wie welke creatie is, komt dit soort wetgeving pas bovendrijven op het moment dat er serieus geld mee verdiend kan worden. Het lijkt er dus wel degelijk sterk op dat het auteursrecht een 'recht op geld verdienen' is. Het is ook niet zo dat er vóór die tijd niets gemaakt werd. Wat er met de komst van de drukpers veranderde, is de moeite die je moet doen om een kopie te maken. Dus als een kopie veel moeite kost is er geen behoefte aan auteursrecht, maar als dat makkelijk kan ineens wel. Het heeft dus niet zoveel te maken met of er gekopiëerd kan worden, maar hoe makkelijk dat kan (en dus, hoe makkelijk het is voor iemand anders een boek uit te geven zonder de originele auteur te betalen). Sterker nog, in de tijd dat kopiëren letterlijk monikkenwerk was waren kopiëen evenveel of zelfs méér waard dan het origineel. Ook dit lijkt er op te wijzen dat de centrale drijfveer voor auteursrecht 'geld' is.

En dan het paradoxale: geld lijkt helemaal geen bijzonder sterke drijfveer te zijn voor het maken van creaties. Bijna 70% van de artiesten verdient minder dan 1000 euro per maand - 50% zelfs minder dan een tientje per maand - aan royalty's, en toch blijven ze muziek maken. Als geld een belangrijke drijfveer zou zijn zouden die mensen allang geen muziek meer maken, maar ze doen het toch. Voor het overgrote deel van de artiesten - de enkele grootverdiener daargelaten - is auteursrecht zinloos. Voor veel burgers ook, die worden geconfronteerd met agressieve lobby's die het alleen maar moeilijker willen maken voor de consument om muziek te consumeren. Het voordeel dat auteursrecht biedt komt op dit moment ten goede aan een heel klein clubje.

Het idee dat het auteursrecht alleen bestaat om het 'eigendom op een intellectuele creatie' vast te leggen houdt dus op meerdere vlakken geen steek. Het centrale punt is wel degelijk dat de rechthebbende geld wil zien, waarbij de rechthebbende vaak niet eens de maker is (en het voor deze rechthebben in hun huidige businessmodel bovendien cruciaal is om de distributiekanalen - internet, dus - te kunnen beheersen, maar dat terzijde). Dat is ook geen schande, maar het zet de stelling dat auteursrecht als een soort grondrecht moet worden gezien wel op losse schroeven, en daarmee het idee dat het auteursrecht vérstrekkende mogelijkheden zou moeten bieden om het doen en laten van anderen te controleren en bepalen (bijvoorbeeld het opleggen van heffingen, monitoren van internetverkeer of het afsluiten van een internetverbinding). Een rechthebbende heeft daar net zomin recht op als de schoenmaker, de bakker of eender welke burger - en het mag dus ook niet zo zijn dat door het auteursrecht basale burgerrechten in het gedrang komen.

In tegenstelling tot andere eigendommen verjaart dit 50/70 jaar na de dood van de maker.

Klopt, in tegenstelling tot 'gewoon' eigendom, dat gewoon verloopt wanneer je doodgaat. Uit het oogpunt van eigendomsrecht is het ook volslagen van de zotte om een dooie ergens eigenaar van te kunnen laten zijn.

Een transparant systeem, iedereen gelijk behandelen (muzikant, schrijver, programmeur)

Dat gebeurt al. Dat er onderlinge verschillen zijn in de hoogte van de bedragen ligt aan de vrijheid van de artiest om zelf een overeenkomst te sluiten.

* Een initiele periode met alleenrecht, zeg 20 jaar
* Daarna gedwongen delen, maar wel nog recht op royalties als men iets wil gebruiken

Dit is zelfs nog strikter dan het huidige auteursrecht, waarbij je vanaf het begin al iets mag gebruiken als je royalties betaalt.

* Dat dan trapsgewijs afbouwen: 100%, 90%, 80%, zodat na bijvoorbeeld 40 jaar het volledig rechtenvrij is.

Dat is veel te complex. 100% van wat? Of mag ik de eerste 2 minuten van een liedje luisteren, en moet ik daarna gaan betalen? Moet de overheid de hoogte van royalties gaan vaststellen? Dan kun je veel makkelijker als overheid artiesten rechtstreeks gaan financieren en zorgen dat het werk na pak 'm beet 3 jaar in het publieke domein komt, ofzo.

In het licht van wat ik hierboven al heb neergeschreven zou je moeten willen naar een situatie van 'auteursrecht: nee, tenzij'. Dat gaat zeker op korte termijn niet lukken natuurlijk, en je moet je afvragen of het auteursrecht helemaal afgeschaft zou moeten worden. Maar een veel en veel simpeler (en goedkoper) systeem met beduidend minder grote reikwijdte moet haalbaar zijn.

Je bent naar mijn idee al een stuk verder wanneer je auteursrechten niet-overdraagbaar maakt, en de duur van een overeenkomst niet langer mag zijn dan dat de maker leeft. Dan ben je de lobby van producenten en distributeurs kwijt, omdat ze er geen belang bij hebben om het auteursrecht strikter te maken. Daar hebben ze dan namelijk alleen maar zelf last van.

Daarbij moet je een generieke distributiemethode bedenken die past bij de technische stand van zaken. Het model is nu nog teveel gebaseerd op de periode dat distributie gebonden was aan een fysieke drager, en je die creaties dus ook per stuk (per drager) kon verkopen. Internet werkt heel anders, en dus is dat model niet toepasbaar.

[Reactie gewijzigd door Iknik op 3 november 2009 08:34]

Hoe zit het dan met de auteursrechten van de metselaars en/of de aannemer die dat huis gebouwd hebben? Vind je dat die ook betaald moeten worden, iedere keer dat het huis verkocht wordt, tot 70 jaar na de dood van de aannemer?

[Reactie gewijzigd door jpk op 2 november 2009 15:13]

auteursrechten van de metselaars en/of de aannemer die dat huis gebouwd hebben

Die hebben geen auteursrechten, die rechten heeft de architect want die heeft het bedacht. Auteurrechten zitten op een creatieve uiting die op zich geen waarde heeft (een paar geschreven letters, een afbeelding, een geluid) maar juist de waarde krijgt door het creatieve.

Die 50 jaar was al een cadeautje aan de familie Disney, welke zelf ook schaamteloos gejat heeft in veel van zijn Klassiekers. Raad iedereen (en vooral wetgevers) eens aan om "RIP: A Remix Manifesto" te gaan zien (is gratis legaal te downloaden).

Ik ben benieuwd of de gemiddelde consument weet dat een muziekant of artiest vaak de rechten over zijn eigen werk helemaal niet bezit.
Courtney Love (misschien ken je haar van haar band Hole, of als ex-vrouw van Curt Kobain van Nirvana) heeft in 2000 een toespraak gehouden. Hierin wordt op een duidelijk manier uitgelegd hoe een platencontract werkt. De tekst ervan kun je hier lezen: http://archive.salon.com/tech/feature/2000/06/14/love/

Verder een interessante en genuanceerde kijk op copyright: http://www.free-culture.cc/

[edit:tiktyfus]

[Reactie gewijzigd door Hamish op 3 november 2009 08:39]

Goh hebben we nou ook al een piratenpartij in nederland.... wat een hoop blabla uit de mond van die meneer zeg...

Ik heb een probleem met de platenmaatschappijen en bedrijven als brein en buma, die er hele rare betaalpraktijken op nahouden... + verouderde businessmodellen.

Maar auteursrechten e.d. zijn wat mij betreft een non-issue.. Als je wat gemaakt hebt mag je er voor beloond worden.

Want auteursrecht gaat niet alleen over muziek, maar ook over software, boeken etc. Stel nou dat na een aantal jaar verloren gaat... lekker is dat; verdient iemand anders iets met hetgeen wat jij gemaakt hebt.

@NL piratenpartij: ga eerst maar eens even leren hoe de wereld echt werkt en pak die grote platenbonzen aan ipv de artiest/schrijver/tekenaar/programmeur etc.

[Reactie gewijzigd door Laurens-R op 2 november 2009 13:54]

Het gaat niet om de Auteursrechten(je mag van mij best wat verdienen met je werk), maar de termijn dat je dit commercieel jouw eigendom is. tot 70 jaar NA je dood heb je er zelf namelijk ook niks meer aan, dit is natuurlijk alleen voordelig voor de organisatie die na je dood de rechten in handen krijgt, welke dus eigenlijk over de artiest zijn rug verdienen.

Dus jij mag bepalen dat mijn kinderen niks mogen verdienen aan iets waar ik keihard voor gewerkt hebt? Als ik een prachtig boek schijf en 70 naar na mijn dood willen ze dat verfilmen waarom mogen mijn (klein)kinderen daar niet van profiteren?

Omdat je je kleinkinderen kan laten profiteren van je erfenis, je weet wel, de centjes die je verdient hebt met het maken en uitbaten van dat prachtige boek?

Waarom 70 jaar? Waarom kleinkinderen? Waarom een boek niet tot in de eeuwigheid in het copyright houden, zodat ieder werk een soort familie-erfstuk wordt waar nazaten voor altijd van kunnen profiteren zonder zelf te hoeven werken? Dat gaat toch niet de goede kant op, wel?

Een heel simpel antwoord: Jouw inspiratie voor het boek en de culturele context waarin je het überhaupt kunt verkopen komen allemaal uit het publiek domein. Het is niet meer dan redelijk dat jouw bijdrage op zijn beurt de steunpilaar voor volgende generaties werken wordt. Tit-for-tat heet dat. Een termijn van hooguit 20 jaar is ruim voldoende om een redelijke beloning voor elk commercieel interessant werk eruit te peuteren, en niet commerciële werken zullen zelfs met eeuwigdurend auteursrecht niet winstgevend worden.

Overdrijven is wel je vakgebied he? Hoeveel auteursrechtelijk beschermde werken zijn na 100 jaar nog interessant? Bijna geen een. En de werken die dat wel zijn die zijn kennelijk van zulke kwaliteit dat mensen daar gewoon geld voor moeten betalen en dat gaat dan idd naar de erfgenamen.
Met huizen, boerderijen en andere bezittingen wordt dat wel geaccepteerd, dat het in de familie blijft. Maar zodra het niet tastbaar is, zoals auteursrechten, moet het opeens gratis en voor iedereen zijn.

Ja, trek de vergelijking met huizen er even bij. Elke keer dat het huis in eigendom wordt overgedragen wil ik als bouwer opnieuw geld verdienen. Mijn kinderen en kleinkinderen ook want ik heb er keihard voor gewerkt, dus tot 70 jaar na mijn dood moeten die kunnen profiteren van wat ik 100 jaar geleden heb gebouwd.

Als je deze vergelijking goed uitwerkt zie je hoe idioot de regeling is en hoe idioter hij gaat worden.

Elke keer dat het overgedragen word verdient er toch ook een notaris aan?

Elke keer dat het ontwerp van de architect van jouw huis opnieuw gebruikt word, rinkelt de kassa daar toch eveneens?

Overigens, om het na overlijden direct te laten stoppen lijkt me evenmin wenselijk, dan is er namelijk een zéér goede reden om dat overlijden te bewerkstelligen.

hahahaha.....

en tegelijkertijd zijn ze dan ook aansprakelijk voor alle fouten in het ontwerp en bij de bouw en het volledige onderhoud... ja, alle erfgenamen tot 70 jaar na je dood...

hahahaha...

daar zit mischien wel wat in ...

Hoeveel auteursrechtelijk beschermde werken zijn na 100 jaar nog interessant? Bijna geen een.

Dat is toch zeker niet het punt. Juist als werken niét "interessant" zijn voor commerciële exploitatie zou het zinvol zijn ze vrij te geven voor het publiek, maar dat gebeurt natuurlijk niet als copyright onbeperkt is -- de rechten op alles worden dan uiteindelijk wel door iemand opgekocht en eeuwig vastgehouden, en voor maar een klein handjevol "cash cows" zou ook geld neergeteld worden. Dat is precies het idee achter het beperkt zijn van copyright: dat het de maatschappij ten goede komt als dingen onderdeel kunnen worden van de cultuur, in plaats van de entertainmentindustrie.

Met huizen, boerderijen en andere bezittingen wordt dat wel geaccepteerd, dat het in de familie blijft.

Die bezittingen zijn ten eerste vergankelijk, en ten tweede komt het algemeen beschikbaar zijn ervan de maatschappij niet ten goede (hooguit een klein groepje). Auteursrecht en bezit zijn hele verschillende dingen en moeten niet met elkaar vergeleken worden; zulke analogieën gaan onvermijdelijk mank op belangrijke punten.

Waarom wel is een veel betere vraag. Als iemand een auto bouwt krijgt hij daar ook niet zijn leven lang beloning voor.

De volledige samenleving een censuur op informatie verspreiding geven zodat 1 partij daar tot in einde der dagen hiervan kan profiteren lijkt mij echt helemaal nergens op slaan. Auteurs rechten zijn iets wat wij als samenleving de auteur tijdelijk geven als beloning ook al hebben wij als samenleving hier last van.

Censuur op het verspreiden van informatie en cultuur is mijn inziens iets wat volledig onwenselijk is, laat staan 70 jaar.

Waarom wel is een veel betere vraag. Als iemand een auto bouwt krijgt hij daar ook niet zijn leven lang beloning voor.

Auteursrecht is een vorm van eigendom, geen beloning voor werk. Je vergelijking gaat dus niet op.

Reken er maar op dat de kinderen van Porsche en Mercedes meer dan 50 jaar na de dood van hun ouders nog steeds kunnen profiteren van hun werk. Eigenodm van aandelen verjaart namelijk niet.

Het koppelen aan overlijden van de auteur is sowieso compleet achterhaald, want wie is de auteur van Windows bijvoorbeeld? Bill gates??

Reken er maar op dat de kinderen van Porsche en Mercedes meer dan 50 jaar na de dood van hun ouders nog steeds kunnen profiteren van hun werk. Eigenodm van aandelen verjaart namelijk niet.

En waarom krijgen ze hier nog geld voor? Omdat deze bedrijven winst maken, omdat ze nieuwe modellen bedenken en (nog steeds) auto's produceren. Ze krijgen geen geld meer over modellen die hun ouders (of de fabriek in de tijd van hun ouders) hebben geproduceerd.

En wederom dezelfde denkfout. Hoe vaak koop jij nog Steamboat Willy van Disney? Daar zit nog steeds auteursrecht op hoor. Dus.. wat.. verdient Disney daar dan nog aan?

Auteursrecht gaat over eigendom, niet over een beloning voor werk. Of mensen het wel of niet kopen heeft daar niets mee te maken. Dat je auteursrecht hebt zorgt er echt niet voor dat je boek of liedje veel verkocht gaat worden. Al niet in het jaar van release, laat staan 50 jaar na je dood. Het regelt alleen dat *als* het boek aanslaat, de uitgever jou moet betalen voor je creatieve werk, omdat jij het geschreven hebt.

De nazaten van grote industriele tycoons hebben gewoon de aandelen van dat bedrijf nog en die verjaren niet. Of het goed of slecht gaat met dat bedrijf heeft daar wederom niets mee te maken. Of dacht je dat die bedrijven persoonlijk door die nazaten bestuurd worden?

Feit is dat als je een bedrijf hebt opgezet je de aandelen wel kunt nalaten aan je kinderen en dat die nooit verjaren, maar als je een boek hebt geschreven dan verjaren de rechten daarop 70 jaar na je dood.

Het probleem zit 'm erin dat een bedrijf een instantie is die producten maakt, waarbij je (deel)eigenaar wordt van de instantie. Iedere keer dat deze instantie een nieuw product op de markt brengt, kan deze hiermee geld verdienen als dit product aanslaat (vergelijkbaar risico met het al dan niet aanslaan van een boek). Hierbij is de instantie (en dus niet het product) geneigd om regelmatig nieuwe, innovatieve, producten op de markt te brengen, wat nuttig is voor de maatschappij.

Naar mijn mening is een boek meer te vergelijken met een bepaald model Mercedes of Porsche, in plaats van met het gehele bedrijf (dat is dan weer te vergelijken met de auteur, voor zover dat uberhaupt te vergelijken is).

Ik koop net zo vaak Steamboat Willy als dat ik een Mercedes uit 1960 koop, en al zou ik een auto uit 1960 kopen verdient daar alleen de huidige eigenaar van die auto wat aan, niet ook nog eens de fabrikant (die heeft hier al aan verdient zolang dat deze de auto in productie hield, dat zal om diverse redenen waarschijnlijk 2 - 10 jaar zijn geweest, geen reden om rare rechten hieromheen kunstmatig lang aan te houden).

Auteursrecht is geen vorm van eigendom, dat is de grote misvatting die ons in deze hele ellendige situatie heeft gebracht. Het is een systeem bedacht om de markt te beschermen tegen oneerlijke concurrentie, namelijk van hen die de initiële investering in een werk wensen te vermijden, maar het wel willen verkopen.

En waarom krijgt hij dat niet? Juist, omdat na 10 jaar niemand die auto meer wilt kopen (uitzonderingen daargelaten).

muziek blijft daarnaast ook waardevast in mijn ogen maar een auto niet, vanwege nieuwe ontwikkelingen enz.. dus logisch in mijn ogen dat hiervan auteursrechten langer gelden dan patenten.

Auteursrecht moet stoppen bij de auteur en niet overgaan op zijn kinderen. Als ik later kom te sterven word mijn loon of mijn pensioen ook niet verder uitbetaald aan mijn kinderen.

[sarcasme]Tegenwoordig is nog maar weinig muziek waardevast, met al die troep die wordt uitgegeven[/sarcasme]

Geldt dat ook niet voor het leeuwendeel van de werken waar auteursrecht op zit?

Dus jij mag bepalen dat mijn kinderen niks mogen verdienen aan iets waar ik keihard voor gewerkt hebt? Als ik een prachtig boek schijf en 70 naar na mijn dood willen ze dat verfilmen waarom mogen mijn (klein)kinderen daar niet van profiteren?

Alsof de eer van een beroemde opa en de erfenis nog niet genoeg zijn. Waarom zouden jou kleinkinderen daar recht op hebben? Zij hebben er helemaal niks voor gedaan! Sowieso zou auteursrecht na 20-30 jaar moet vervallen. Zou de algemene ontwikkeling van de gehele samenleving ten goede komen.

Misschien kunnen je kinderen ZELF een bijdrage leveren aan de maatschappij in plaats van te potvereren ?!

Nobel streven maar ik zie het nog niet gebeuren....er gaat veel te veel geld om in het wereldje, en dat gaan ze op alle mogelijke manieren beschermen.

Ik ben wel voor een korte termijn van auteursrecht, al hadden ze het van mij ook 10 jaar mogen maken. 70 jaar na iemands dood is natuurlijk onzin...

Hoe meer ze gaan knijpen en willen verdienen hoe groter de kans is dat het niet meer legaal gekocht gaat worden. Je kunt een koe ook droog melken hoor en daar zijn ze hard mee bezig. Ik wou dat ik bepaalde rechten zo lang kon rekken...

op zich ben ik het hier wel enigzinds mee eens.
70 jaar na iemands dood is wel erg lang.
een patent geldt voor 20 jaar.
dus auteursrecht zou net zoiets moeten krijgen (naar mijn mening)

maar de voorgestelde termijn van 5 jaar is wel erg kort.
ook verschilt het heel erg bij wat het is.
en een te korte termijn kan creativiteit ook verminderen.
waarom creatief zijn als ik er toch niks mee verdien?.

ps hoop dat de piraten partij nu ook wat beter in het licht komt te staan dan bij de vorige uitlatingen..

[Reactie gewijzigd door freaq op 2 november 2009 13:56]

5 jaar is kort, maar als je meteen voor 20 jaar gaat, dan kom je daar na onderhandeling met wetgevers/rechthebbenden niet op uit.

Precies, maar ja de mensen weten niet meer wat afdingen of onderhandelen is blijkbaar.
Je begint met een lager bod dan de tegenpartij vraagt.