Intel blijkt al meer informatie te hebben vrijgegeven over het Larrabee-project dan het zelf in de gaten heeft. Het officiële verhaal blijft zelfs na aandringen behoorlijk vaag, maar de slides van een vorig jaar gehouden lezing op Michingan State University zijn weinig verhullend.
Larrabee wordt een kruising tussen een videokaart en een x86-processor. Het doel is om 16 tot 24 simpele cores met 4MB tot 6MB cache op een 45nm-chip te plakken, deze ergens tussen de 1,7GHz en 2,5GHz te klokken (hopelijk zonder te ver boven de 150W te komen), en daarmee zowel gamers als supercomputers te plezieren. De cores zijn relatief klein en simpel, maar kunnen wel aan vier threads tegelijk werken. Bovendien hebben ze 512-bits vectoreenheden, vier keer zo breed als die van Core 2. De gecombineerde kracht zou groot genoeg moeten zijn om een teraflop per processor te halen. Het beestje zou gevoed moeten worden door 1GB of 2GB geheugen met een bandbreedte van 128GB/s.

Vergeleken met het huidige aanbod van ATi en nVidia zijn deze specs vrij indrukwekkend, maar die twee zitten natuurlijk ook niet stil. Nvidia heeft al aangekondigd dat zijn G92 ook 'bijna een teraflop' gaat halen. Belangrijk verschil is echter dat makers van videokaarten het over zogenaamde SP (single precision) flops hebben van 32-bits getallen, terwijl Intel het over DP (double precision) heeft, oftewel 64-bits. Larrabee wordt echter pas begin 2009 verwacht, dus er is genoeg tijd voor de GeForce en Radeon om in te halen. Wel denkt Intel door het gebruik van de x86-instructieset meer leuke trucs te kunnen doen, bijvoorbeeld op het gebied van physics, raytracing en kunstmatige intelligentie. Er zijn wel allerlei projecten gaande om gpu's te programmeren door pixelshaders te misbruiken, maar gewoon x86-code draaien zal waarschijnlijk toch altijd makkelijker blijven voor ontwikkelaars.
Een ander concept dat men overweegt is om Larrabee niet alleen als kaart uit te brengen, maar ook als processor in een normaal socket. Via CSI - de opvolger van de FSB - zouden twee, vier of meer Larrabees aan elkaar geknoopt kunnen worden in één systeem. Van daar uit is het nog maar een kleine stap om tot een hybride architectuur te komen waarin een gewone x86-processor zij aan zij werkt met een Larrabee.

Samengevat is Larrabee een product met een identiteitscrisis, of misschien beter gezegd, iets wat in een volledig nieuwe categorie valt. Deels geïnspireerd door processors als IBM Cell en Sun Niagara, en deels door videochips als de GeForce en Radeon. Het is natuurlijk de bedoeling dat het het beste van twee werelden wordt, maar het zou ook net tussen wal en schip in kunnen vallen. Intel heeft in ieder geval nog dik anderhalf jaar om zijn strategie uit te stippelen.