Het is inmiddels zeven jaar geleden dat de controversiële Digital Millenium Copyright Act van kracht werd, en de burgerrechtenorganisatie Electronic Frontier Foundation heeft een zwartboek gepresenteerd over de ongewenste gevolgen die de wet in die zeven jaar heeft gehad. Daarbij gaat het vooral om het zogenaamde 'omzeilingsverbod', wat inhoudt dat het verboden is technische maatregelen waarmee een auteursrechterlijk beschermd werk is beveiligd, te omzeilen. Dit verbod was bedoeld om het illegaal kopiëren te bemoeilijken, maar het blijkt in de praktijk veel verder gaande consequenties te hebben. Zo worden onderzoekers die lekken in beveiligingen gevonden hebben bedreigd met vervolging onder de DMCA als zij hun bevindingen zouden publiceren. Velen zien er dan ook maar van af. Het omzeilingsverbod blijkt in veel gevallen tot regelrechte censuur te leiden.
Ook legitiem kopiëren, het zogenaamde Fair Use, wordt door de DMCA maar al te vaak onmogelijk gemaakt. Als bepaalde content tegen kopiëren beveiligd is, is het namelijk onder alle omstandigheden verboden de beveiliging te doorbreken, óók voor het maken van een toegestane kopie. Ook wordt het omzeilingsverbod nogal eens door fabrikanten gebruikt om concurrentie van de markt te drukken. Zo wist printerfabrikant Lexmark de door concurrenten gemaakte tonercassettes voor zijn printers met een beroep op de DMCA te verbieden. De software die de robothond Aibo van Sony kon laten dansen werd door de fabrikant met een beroep op de DMCA naar de trashcan verwezen. Echt nieuwe feiten brengt het EFF-rapport niet: het is meer een verzameling van gebeurtenissen van de afgelopen zeven jaar. Volgens de EFF is duidelijk dat de DMCA de vrijheid van meningsuiting en de vrije concurrentie nogal belemmert en dit kan toch moeilijk de bedoeling ervan zijn geweest. Overigens heeft ook de EU zijn eigen versie van de DMCA, het EUCD.
