De conclusie van het onderzoek waar je aan refereert spreekt zichzelf nogal tegen. In één van de punten zegt men dat in het kader van goed bestuur je zou verwachten dat de RvS de overheid 0% van de keren zou moeten terugfluiten, maar dit gebeurt in 32% van de gevallen. Dat betekent dat de rechtsprekende macht dus zijn functie goed uitvoert en dat er op de overheid, de uitvoerende macht, wel wat aan te merken valt, máár dat daarvoor ook de rechtsprekende macht zijn werk doet. Dat ze spreken van rechtsongelijkheid zou juist m.i. eerder betekenen dat de uitvoerende macht niet of nooit wordt teruggefloten door de rechtsprekende macht (zoals de RvS). Laat het duidelijk zijn, de wil ontbreekt niet aan mijn kant. Ik heb alle goede wil van de wereld. Maar iets wat vanuit jouw hoek recht lijkt te zijn, kan vanuit een ander standpunt uiteindelijk wel krom blijken. Daarnaast is een uitspraak van 'een goede advocaat wint 50% van zijn zaken' door 'een professor' een leuke anekdote, maar niet per se een bewijs dat iets zo is en de conclusie dat het percentage winst van 68% door 'de overheid' schril afsteekt tegen die eerder genoemde 50%. Anekdotisch bewijs <=> bewijs.
EDIT: Je kunt je daarnaast afvragen óf het wel zo raar is dat de overheid de meeste bestuursrechtelijke zaken wint, want kun je er niet van uitgaan dat de overheid, met een flinke lading juristen aan boord, over het algemeen binnen de wet blijft en daar niet van af wijkt, juist omdat het zo'n goede kennis van de wet heeft? Dat kan natuurlijk op de rand zitten, maar net als bij voetbal, de bal moet wel óver de doellijn zijn wil het een doelpunt zijn.
Om nog even je punt op feitelijke onjuistheden terug te komen: Waar heb ik gezegd dat iets een feitelijke onjuistheid is? Ik heb gewoon gesteld dat feitelijke onjuistheden, dat je daar wat tegen mag doen, tegen op mag treden. Jij noemt dat 'censuur' of 'dictatuur'. Als Jan bijvoorbeeld Piet vermoord met een klauwhamer, dan is het een feit dat Jan Piet heeft vermoord met een klauwhamer. Dat is een feit. Ik kan dan niet zeggen dat Ed Piet heeft vermood met een plumeau. Dat zou een feitelijke onjuistheid zijn. Of dat sneeuw paars is. Maar laten we niet lullig gaan doen over semantiek. Een feit is iets dat voor iedere waarnemer hetzelfde is, hetzij door waarneming, hetzij door metingen. Naast feiten hebben we dan ook meningen en die kunnen voor iedereen verschillen, natuurlijk. Maar daarbij kijk ik even naar het moderne kader aan waarden en normen die we over het algemeen allemaal aanhouden, bijvoorbeeld dat stelen of geweld (zowel fysiek als verbaal) in beginsel niet goed zijn, dat je niet iemand mag vermoorden, verkrachten, dat je niet moet liegen, etc. Dat je eigenlijk gewoon lief moet zijn voor je naasten. Dat zijn géén feiten, maar dat zijn wel waarden en normen die je als meetlat kunt gebruiken in het dagelijks leven. En dan kan je mening zijn dat homoseksualiteit een stoornis is (hoewel het in de natuur ook gewoon veelvuldig voorkomt), maar dat maakt dat niet feitelijk juist. Dan kun je gaan nadenken of je die mening moet ventileren, want wat schiet jij er zelf mee op? Wat wordt je er zelf beter van? Wie zit je er mee dwars? Kun je er iemand schade mee berokkenen als je zegt dat die persoon een stoornis heeft? Wat doet dat met iemands zelfbeeld? Wat wordt de wereld er anders van? Soms kom je er dan achter dat jouw mening er eigenlijk helemaal niet toe doet op dat specifieke vlak. Dan kun je hem net zo goed voor je houden.
Ik sta ook wel eens op het schoolplein en ik heb dan een bepaalde mening over mensen. Hoe ze zich gedragen, hoe ze hun kind opvoeden, etc. Maar moet ik daar wat van zeggen? Is dat aan mij? Anders wordt 't in geval van kindermishandeling. Dan zie ik het als morele plicht. Maar als sommigen hun kind willen opvoeden door geen 'nee' te zeggen en iets van gentle parenting toe te passen, dan is dat aan hen. En dan houd ik mijn mening gewoon voor me.
EDIT 2: Oh ja, je noemde dit nog in een eerder bericht:
Je noemt het toeslagen schandaal: daar zijn honderden gezinnen totaal verwoest. Alle signalen werden genegeerd en pas na bijna een decennium kwam het aan het licht. En let wel: het is nóg niet aangepakt! Er zijn nog steeds uit huis geplaatste kinderen niet terug, hoezo rechtstaat?
De uithuisplaatsingen hadden in beginsel niets te maken met de toeslagenaffaire. Het CBS heeft hier uitvoerig onderzoek naar gedaan en het blijkt dat die gezinnen van de toeslagenaffaire 4x vaker te maken hadden met uithuisplaatsing en kinderbescherming dan ándere gezinnen. Maar het bleek dat deze gezinnen ook al vóór de toeslagenaffaire te maken hadden met uithuisplaatsingen en kinderbescherming. Er was bij deze gezinnen al veelvuldig sprake van meer kwetsbare gezinnen. Ik praat het daarmee NIET goed, maar causaliteit is niet gelijk aan een oorzakelijk verband. Dat de toeslagenaffaire gezinnen / levens heeft verwoest of op z'n minst heeft stilgezet, daar ben ik het roerend mee eens. Daarom betalen wij als belastingbetaler via de overheid ook miljarden nu.
[Reactie gewijzigd door Frituurman op 9 januari 2025 14:10]