Maar wat ik ook zie is dat wij dat ook doen en dat de Russen er om bekend staan met alles met gelijke munt terug te slaan.
Je stelt dat 'wij dat ook doen' met betrekking tot desinformatie. Kun je precies toelichten wat je hiermee bedoelt? Ik ben benieuwd naar specifieke voorbeelden waarin westerse landen zich schuldig maken aan desinformatie en op welke schaal dit gebeurt, vooral in vergelijking met de schaal waarop Rusland dit doet. Aangezien ik op geen enkele manier zie hoe de huidige aanpak neerkomt op 'met gelijke munt terugbetalen'.
Hoewel westerse overheden soms kritiek krijgen op hun communicatie of voorlichting, die soms als selectief wordt gezien, is dat volgens mij toch anders dan het gecoördineerd, bewust en systematisch verspreiden van onjuiste informatie, zoals vaak wordt geconstateerd bij Russische campagnes. Hier hebben we bovendien een vrije pers die feiten controleert, en ondanks polarisatie, blijft goede onderzoeksjournalistiek en commentaar op de overheid in landen als de VS en Nederland gewoon mogelijk. Iets wat in Rusland bijna onmogelijk is, aangezien Kremlin-kritische media al lange tijd onder druk staan, zijn gevlucht of stilgelegd. Hoe zie jij dit verschil in verhouding tot Rusland's aanpak?
Ik kan zelf niet anders dan concluderen dat je stelling van "met gelijke munt terugbetalen" onjuist en misleidend is, omdat het suggereert dat westerse landen en Rusland op gelijke wijze betrokken zijn bij het verspreiden van desinformatie, terwijl de aard, schaal en intentie van de acties aanzienlijk verschillen.
Bovendien zijn er in westerse landen meerdere mechanismen, zoals het recht om via de rechter inzage te eisen in overheidsinformatie, onafhankelijke rekenkamers, de ombudsman, parlementaire commissies, klokkenluiderswetgeving, een vrije pers en burgerinitiatieven, wat allemaal zorgt voor transparantie en publieke controle. In Rusland is dit echter vrijwel onmogelijk, gezien de beperkte toegang tot dergelijke juridische middelen en de druk op kritische media.
Ik vraag mij soms af wie nu de aanstichter is van dit alles. Als dit een schaakspel tussen geopolitieke grootmachten is, dan staat Rusland er obviously slechter voor.
En wanneer jij voor staat met schaken is het vaak geen slecht idee om de aanval te kiezen waarbij je allebei schaakstukken kwijtraakt. Einde van het spel ben je namelijk veel sterker.
En dit hoor je de Amerikaanse senatoren ook zeggen. Dit is goed omdat het Rusland zal verzwakken.
Het idee dat Rusland er slechter voorstaat, klopt zeker economisch gezien, maar het is moeilijk te zeggen. Ik vraag mij echter af of het verzwakken van Rusland per se het hoofddoel is; ik denk van niet. Hoewel sommige Amerikaanse senatoren dit misschien zo verwoorden, lijkt het officiële standpunt van veel westerse landen eerder gericht op het verdedigen van Oekraïne's soevereiniteit en het voorkomen van verdere destabilisatie in Europa. De focus ligt dus niet alleen op Rusland, maar ook op bredere internationale stabiliteit, waar zowel economische als veiligheidsbelangen op het spel staan.
Duitsland heeft tot 2022 toenadering gezocht tot Rusland, met name via economische banden zoals de Nord Stream-gaspijpleidingen, maar na de volledige invasie van Oekraïne in februari 2022, die volgde op het conflict dat in 2014 begon, veranderde dat beleid drastisch.
Uiteindelijk blijft Rusland verantwoordelijk voor zijn eigen daden, inclusief de keuzes om desinformatie te verspreiden en Oekraïne, een onafhankelijke en zelfstandige staat, binnen te vallen. Hoewel geopolitieke spanningen en externe factoren een rol spelen, is het belangrijk te erkennen dat Rusland zelf beslist om deze strategieën toe te passen. Westerse reacties, zoals het verbannen van Russische staatsmedia door Meta, zijn een reactie op die acties, niet de oorzaak ervan.
Daarnaast moeten we het zelfbeschikkingsrecht van Oekraïne erkennen, net als dat van andere landen zoals Georgië, die ervoor kiezen om toenadering te zoeken tot westerse allianties zoals de EU en de NAVO. Het argument dat Oekraïne binnen Rusland's invloedsfeer zou vallen, is irrelevant wanneer het land zelf duidelijk aangeeft dit niet te willen. We mogen Rusland niet laten slagen in het dwingen van landen om hun soevereine keuzes op te geven. Deze landen hebben het recht om hun eigen toekomst te bepalen en hun eigen allianties te kiezen, zonder bedreiging of inmenging van externe partijen. Het is aan hen om hun eigen koers te bepalen, en Rusland kan hen niet dwingen een andere richting op te gaan door middel van geweld of desinformatie.
Hoe zou jij het vinden om gedwongen te worden om op te gaan in een ander land tegen je wil in? Het is moeilijk voor te stellen dat dit acceptabel zou zijn voor landen of volkeren die hun eigen keuzes willen maken. Vergelijk het met een woningoverval: als iemand je huis binnenvalt, geef je hem ook geen stukje van je tuin in de hoop dat hij je huis verlaat. Je verdedigt je recht op je eigen huis, net zoals Oekraïne en andere landen hun soevereiniteit verdedigen.
Net zoals je vrijwillig deelneemt aan een buurtvereniging om samen met je buren je omgeving te verbeteren, zo kiezen landen ervoor om zich bij de EU of NAVO aan te sluiten voor gezamenlijke veiligheid en welvaart. Dit is een vrijwillig partnerschap, waarin landen hun eigen soevereiniteit behouden en samenwerken voor het gemeenschappelijk belang, in tegenstelling tot dwang van buitenaf. De NAVO en de EU dwingen niemand om toe te treden; landen kiezen er zelf voor, omdat zij de voordelen zien van samenwerking op het gebied van veiligheid, stabiliteit en economische ontwikkeling.
Landen zoals Oekraïne of Georgië willen zich bij deze allianties aansluiten omdat ze zich beschermd en gesteund voelen door deze 'buurtvereniging'. Het feit dat zij vrijwillig kiezen voor deze samenwerking maakt het des te belangrijker dat hun keuze wordt gerespecteerd, en niet door Rusland met geweld wordt afgedwongen of teruggedraaid. Natuurlijk moeten deze landen hervormen en voldoen aan bepaalde eisen die de NAVO en de EU stellen, zoals respect voor democratie, rechtsstaat en mensenrechten. Dit is echter een keuze die landen zelf maken omdat zij zich bij deze 'buurtvereniging' willen aansluiten en de voordelen zien van deze hervormingen.
Ik vind het allemaal moeilijk beoordelen. Wil de VS nu vooral z'n positie als hegemoon versterken of is dit allemaal echt in het belang van een langdurige vrede.
Niemand die mij kan uitleggen waarom het toetreden van Oekraïne bij de navo nu echt gaat bijdragen aan vrede. Het lijkt meer op het tegendeel.
Na Oekraïne gaat Rusland verder zeggen ze dan. Ik heb nog geen enkel stuk bewijs hiervoor gezien en lijkt mij ook totaal averechts effect hebben als Rusland dit doet.
Wat betreft de vraag of Rusland verder zou kunnen gaan na Oekraïne: hoewel er misschien geen expliciet openbaar bewijs is in de vorm van toekomstige militaire plannen in de richting van Europa, laat de realiteit van de Russische invasie van Oekraïne zien dat Rusland wel degelijk uitbreidingsplannen had. De 'Speciale Militaire Operatie', die volgens Russische verwachtingen Kiev binnen drie dagen zou innemen via Hostomel Airport, leek veel op eerdere inname-acties, zoals de annexatie van de Krim in 2014 en de Sovjet invasie van Praag in 1968 en de Afghaanse hoofdstad Kaboel in 1979 waar Rusland waarschijnlijk het idee vandaan heeft.
In al deze gevallen probeerde Rusland snel en effectief strategisch belangrijke gebieden te veroveren zonder al te veel directe weerstand. Dit sluit aan bij Poetin's artikel uit juli 2021, getiteld "Об историческом единстве русских и украинцев" ("Over de historische eenheid van Russen en Oekraïners"*) waarin hij stelde dat Oekraïne historisch gezien bij Rusland hoort. Dit soort retoriek, gecombineerd met de militaire acties, voedt de bezorgdheid dat Rusland niet zal stoppen bij Oekraïne, maar mogelijk ook andere buurlanden onder druk zal zetten of verder destabiliseren, iets wat ze al jaren proberen bij de Baltische staten door middel van politieke, economische en cyberaanvallen.
Daarnaast, als je de Russische staatsmedia moet geloven, is er wel degelijk een sterke wil om verder te gaan met het uitbreiden van invloed. De staatsomroepen spelen een belangrijke rol in het promoten van de officiële lijn van het Kremlin, waarin Oekraïne slechts een onderdeel is van een bredere heropleving van Russische macht en invloed. Het recente besluit van Meta om Russische staatsmedia zoals RT wereldwijd te verbannen, toont aan hoe deze kanalen niet alleen Russische burgers, maar ook de internationale gemeenschap proberen te beïnvloeden met desinformatie die gericht is op het rechtvaardigen van Russische expansie.
En als je echt op zoek bent naar een vreedzame oplossing, dan kijk je toch serieus wat de zorgen zijn van Rusland. Rusland ziet de toetreding van Oekraïne tot de NAVO als een existentiële dreiging en wij wuiven dat weg als onzin. In maart/april 2022 waren er vredesbesprekingen en Rusland vond het prima als Oekraïne een neutrale staat zou zijn. Niet bij westen, niet bij Rusland. Wij hebben dat niet geaccepteerd. Want we dachten vast toen dat oekraine rusland kon verslaan.
Je stelt dat Rusland akkoord zou gaan met een neutrale Oekraïense staat, maar de voorwaarden die Rusland stelde, waren veel zwaarder dan het lijkt en vooral voor de bühne. Rusland eiste onder andere dat Oekraïne de annexatie van de Krim zou erkennen en controle zou afstaan over delen van Oost-Oekraïne. Dit zou Oekraïne zijn soevereiniteit en territoriale integriteit grotendeels laten opgeven, terwijl Rusland naar de buitenwereld zou kunnen claimen dat het om een 'neutrale' oplossing ging.
Het is alsof je bij een inbraak niet alleen een stukje van je tuin weggeeft in de hoop dat de inbreker je huis met rust laat, maar ook toestaat dat hij in je huis mag blijven rondlopen. Oekraïne zou onder de schijn van neutraliteit alsnog onder de door hen niet gevraagde Russische invloed zijn gevallen.
Oekraïne was wel bereid om te onderhandelen, maar niet onder zulke onacceptabele voorwaarden die hun onafhankelijkheid zouden ondermijnen. Het idee dat "wij" dit niet hebben geaccepteerd klopt niet helemaal, want Oekraïne zelf maakte de keuze om zijn soevereiniteit te verdedigen. Het Westen steunde die keuze, maar het waren de Oekraïners zelf die bepaalden dat deze zogenaamde neutraliteit niet in hun belang was.
De vredesbesprekingen mislukten dus niet omdat het Westen dacht dat Oekraïne Rusland kon verslaan, maar omdat Oekraïne niet bereid was om zijn eigen rechten op te geven, net zoals je je huis niet zou weggeven aan een inbreker/overvaller die claimt 'vrede' te willen.
En wat gebeurde er daarna? Rusland heeft zijn ware intenties laten zien door zijn agressie nog verder op te voeren. In plaats van zich terug te trekken, de samenwerking aan te gaan of naar vrede te streven, begon Rusland Oekraïne stelselmatig te vernietigen met bombardementen op burgerdoelen, massamoorden en grootschalige aanvallen op de infrastructuur. Het falen van de vredesbesprekingen was niets meer dan een voorwendsel om door te gaan met het uitvoeren van hun imperialistische ambities. Dit is geen misverstand of miscommunicatie.
Rusland heeft de Minsk-akkoorden (1 en 2) ook keer op keer overtreden door het conflict in Oost-Oekraïne te voeden en te escaleren in plaats van de weg naar vrede te bewandelen. En laten we niet vergeten hoe Russische staatsmedia, zoals RT, actief betrokken waren bij het verspreiden van desinformatie om hun daden te rechtvaardigen en de publieke opinie wereldwijd te beïnvloeden. Deze agressie en manipulatie tonen aan dat Rusland nooit op zoek was naar vrede, maar slechts naar het legitimeren van zijn agressieve daden en territoriale ambities.
Al met al is dit een legitieme reden om RT te weren van Meta's platform, gezien hun rol in het verspreiden van desinformatie ter ondersteuning van Russische agressie.