Het is 2025 en je bent toe aan een nieuwe telefoon. Hoe kies je dan? Natuurlijk, de Galaxy S25 Ultra heeft een schitterende camera, de Xiaomi 15 Pro+ ziet er strak uit en de iPhone 17 Pro Max heeft een mooi scherm, maar hoe vergelijk je ze? Als het aan de Europese Commissie ligt, kijk je dan ook naar de energielabels en repareerbaarheidsindexen, waarop je kunt zien hoe makkelijk een telefoon te repareren is, hoeveel keer je de accu kunt opladen zonder dat de capaciteit enorm terugloopt en hoe goed hij tegen vallen kan.
Bekend is dat de smartphone-industrie geen duurzame bedrijfstak is. Het Nederlandse Fairphone begon tien jaar geleden met duidelijk maken hoe de productie van telefoons duurzamer en eerlijker zou kunnen en dat bedrijf is nog lang niet klaar, want er is nog steeds heel veel mis met de manier waarop smartphonemakers aan grondstoffen komen en telefoons in elkaar laten zetten.
Tot nu toe bleven overheden weg van regelgeving op dit gebied, maar daarin komt verandering. Het right to repair, het recht om elektronica te repareren, krijgt overal weer meer aandacht van consumenten en wetgevers. Het is al langer duidelijk dat de Europese Commissie íets wilde doen om smartphones duurzamer te maken, maar die plannen bleven tot nu toe vaag. Nu zijn er meer details naar boven gekomen, al zijn de precieze plannen zelf nog geheim.
Het waarom van de plannen
De bedoeling is dus om de telefoonmarkt te verduurzamen en de concrete uitwerking daarvan valt uiteen in diverse stappen. Een daarvan is al gepubliceerd: de verplichting voor USB-C op smartphones, tablets en andere elektronica. Dat moet de e-waste van overbodige adapters en snoertjes terugdringen.
Deze maatregel en de nieuwe, nog geheime maatregelen vallen onder het Europese actieplan voor een circulaire economie. Dat is een actieplan dat als doel heeft om duurzame producten tot de norm te maken binnen de hele Europese Unie. Om die circulaire economie te bereiken, moeten er maatregelen komen rond het ontwerp en de vervaardiging van producten, maar ook op het gebied van afval. Het gaat daarbij lang niet alleen om elektronica, hoewel dat natuurlijk de meeste aandacht trekt. Het gaat ook om voertuigen met accu's, verpakkingen, textiel, kunststoffen, de bouwwereld, voeding en water.
Het actieplan voor de circulaire economie is op zichzelf weer een belangrijk element van de Europese Green Deal, een in 2019 aangekondigd initiatief voor het duurzamer maken van de Europese Unie. Dat moet ertoe leiden dat de netto-uitstoot van broeikasgassen in de EU in 2050 naar nul is teruggebracht en moet zich uiten in regelgeving op veel verschillende gebieden.
Niet elk land in de EU wilde wachten op de regels. Zo heeft Frankrijk begin dit jaar al repareerbaarheidslabels verplicht gesteld. Daarin geven fabrikanten eigen producten een cijfer voor repareerbaarheid op basis van vastgestelde criteria. Die labels zijn vervolgens te zien in winkels en webwinkels.
De EU is niet de enige wetgever die zich heeft gericht op de rol van elektronica in klimaatbeleid. Ook aan de andere kant van de oceaan is er veel aandacht voor. In de VS is er de meeste aandacht voor het right to repair, het recht om eigen elektronica te repareren.
Zo heeft de Amerikaanse president Joe Biden de Federal Trade Commission opgedragen om met regels te komen rondom reparatie van elektronica. Specifiek moet dat het tegenwerken van reparaties door derden een halt toeroepen. Een bekend voorbeeld daarvan in de techindustrie is Apple. Als een niet door Apple gecertificeerde reparateur in een iPhone een scherm of accu vervangt, geeft de software een melding dat de echtheid van het gebruikte onderdeel niet kon worden vastgesteld en sommige functies werken dan niet meer. Bij de iPhone 13 gaat het dan bij het scherm om bijvoorbeeld gezichtsscanner Face ID en kleurtemperatuuraanpassingen met TrueTone.
Buiten de VS en Europa zijn er geen grote plannen in deze richting, maar in India heeft de overheid al wel een stap gezet. Daarbij gaat het niet om nieuwe wetgeving, maar om interpretatie van huidige wetgeving. De CCI, de toezichthouder op concurrentie op de Indiase markt, deed uitspraak in een zaak van een consument tegen autofabrikanten. Autofabrikanten verkochten reserveonderdelen alleen aan door henzelf goedgekeurde garages, wat veel lijkt op wat Apple doet. Dat mocht niet van de CCI. De CCI oordeelde dat de fabrikanten zichzelf tot de enige aanbieders van onderdelen voor de eigen auto's hadden gemaakt. Daardoor is het niet leveren aan bepaalde garages misbruik van de machtspositie op de markt van onderdelen voor die eigen auto's.
Dat is nog geen wetgeving, maar het wordt in India wel gezien als belangrijke jurisprudentie om op voort te borduren. De wetten waaraan de CCI refereert, bestaan immers al. De deur staat nu open om de beschikbaarheid van reserveonderdelen van andere producten af te dwingen via procedures.
De details van de plannen
De details van de Europese plannen zijn nog geheim en kunnen nog veranderen, maar we hebben er kennis van kunnen nemen dankzij onze collega's van Heise. Heise kreeg inzage in de kladversie van het voorstel en heeft dus daaruit gepubliceerd.
De plannen vallen uiteen in diverse gebieden. Het gaat daarbij om de mogelijkheid om smartphones en tablets te repareren, het afdwingen van gegarandeerde updates voor smartphones, de capaciteit en levensduur van de accu, een energielabel en een repareerbaarheidsindex.
Reparaties
Om te beginnen bij reparaties. Fabrikanten van smartphones moeten reserveonderdelen als schermen, accu's, microfoons, luidsprekers en camera's vijf jaar lang op voorraad houden. Ze moeten de prijzen bij release publiceren en mogen die niet verhogen. Ze moeten al die onderdelen leveren aan professionele reparateurs en schermen ook aan consumenten. Bij tablets is die periode zes jaar. Bovendien moeten ze reparatiehandleidingen ter beschikking stellen. Dat hoeft niet openbaar online, maar moet wel te vinden zijn tegen een redelijke vergoeding.
Daarnaast komt er volgens het plan, naar Frans voorbeeld, een 'reparatiescore' voor smartphones en tablets. Die score hangt onder meer af van hoeveel stappen nodig zijn om belangrijke onderdelen als scherm of accu te vervangen. Ook wordt de score lager als consumenten specifiek gereedschap nodig hebben, zoals schroevendraaiers voor propriëtaire schroeven. De score wordt ook lager als fabrikanten alleen onderdelen leveren aan reparateurs en niet aan consumenten. Datzelfde geldt voor reparatiehandleidingen.
Het doel van deze reeks maatregelen is duidelijk. Het repareren van smartphones en tablets moet makkelijker worden en daarmee moeten telefoons langer meegaan. Punt is natuurlijk wel dat de software dan nog ondersteund moet worden.
Software
De Europese Commissie wil vijf jaar softwareondersteuning afdwingen. Dan gaat het om beveiligingsupdates. Dat is korter dan de zeven jaar die Duitsland wil, maar langer dan nu bij veel telefoons gebruikelijk is. Op het gebied van upgrades die de functionaliteit uitbreiden, gaat het om ten minste drie jaar. Dat is langer dan nu bij veel telefoons gebruikelijk is.
Fabrikant
Aantal jaar updates
Aantal versie-upgrades
Samsung
4
3
Apple
5/6
5/6
Xiaomi
0/4
0/3
Motorola
2
1
OPPO/OnePlus
2/4
1/3
Google
3
3
Fairphone
4
2
Bij veel fabrikanten verschilt het per prijsklasse wat de beloften zijn. Xiaomi is net begonnen met ondersteuning beloven voor telefoons, maar doet dat niet met terugwerkende kracht. De vier jaar updates en drie versie-upgrades gelden alleen voor nieuwe modellen. Of dat voor alle nieuwe modellen gaat gelden, is bovendien niet duidelijk.
Apple is de enige die nu al voldoet aan het Europese voorstel. Beveiligingsupdates komen nog steeds uit voor telefoons met iOS 12, zoals de iPhone 5 uit 2012. Regelmatige updates zijn beperkt tot telefoons van 2015 en nieuwer.
Accu
De Europese Commissie heeft ook veel aandacht voor de accu. Daarbij gaat het vooral om de laadcyclus. Als een accu makkelijk verwisselbaar is, zoals in de Fairphones, dan is het voldoende dat hij na vijfhonderd laadcycli nog tachtig procent van de capaciteit heeft. Als hij niet makkelijk verwisselbaar is, zoals bij vrijwel alle andere smartphones, dan moet na duizend laadcycli nog minstens tachtig procent van de capaciteit beschikbaar zijn.
Die regels zouden minima worden. Als accu's bij de gestandaardiseerde tests beter uit de verf komen dan het minimum, mag een fabrikant daar uiteraard over opscheppen. Een plek waar dat goed kan, is het energielabel dat op smartphones en tablets moet komen.
Energielabel
Plan voor energielabel smartphones EU, 2021
Dat energielabel heeft dezelfde schaal als die je al op andere apparaten vindt. Labels gaan van A voor zuinig tot G voor helemaal niet zuinig. Dat is op basis van de informatie die eronder staat.
Van boven naar onder is dat de volgende informatie: de typische accuduur in uren. Daarbij gaat het vermoedelijk om een gestandaardiseerde accutest, maar daarover heeft Heise geen details gepubliceerd. Het gaat niet om de door de fabrikant soms opgegeven stand-bytijd bijvoorbeeld; het moet gaan om gebruikstijd.
Daaronder is het aantal laadcycli te vinden waarna de accu op tachtig procent van de originele capaciteit zit. Dat moet dus een waarde zijn boven duizend uur als het gaat om een niet makkelijk verwisselbare accu. Daarnaast staat de eventuele IP-rating voor stof- en waterdichtheid.
Het laatste icoon eronder is ook nieuw; het duidt valvastheid aan. Dat is de IEC 60068-2-31:2008-test. Daarbij valt een telefoon honderd keer van een meter hoogte op diverse oppervlakken.
Reactie van de industrie
Regels zijn regels en als fabrikanten hieraan moeten voldoen, dan zullen ze dat gaan doen. Totdat de regels definitief zijn, zullen ze zich tegen bepaalde elementen verzetten.
DigitalEurope, een belangenvereniging van onder meer elektronicafabrikanten, wil dat de eisen lager worden gesteld. Zo wil de vereniging drie jaar updates verplichten in plaats van vijf, terwijl de eisen voor smartphoneaccu's ook te hoog zouden liggen: tachtig procent capaciteit na achthonderd laadcycli zou realistischer zijn. Ook het vijf jaar op voorraad houden van camera's en luidsprekers gaat te ver, want alleen schermen en accu's zouden binnen die termijn vaak stukgaan. Het energielabel is helemaal geen goed idee, vindt de belangenvereniging van de industrie.
In de reactie valt op dat DigitalEurope details wil aanpassen, maar zich niet uitspreekt tegen de hoofdlijnen van de regels, behalve het energielabel. Dat duidt erop dat er een grote kans is dat er geen hevig verzet komt tegen de basisprincipes van de milieuregels voor smartphones.
Tot slot
Het concept waaruit Heise heeft gepubliceerd, laat zien welke maatregelen de Europese Commissie in gedachten heeft om de smartphonemarkt duurzamer te maken. Met een energielabel, repareerbaarheidsindex, regels rond reparaties en accu's, en de verplichting tot updates is dat een breed pakket aan eisen aan een technologietak die tot nu toe niet met zulke regels te maken heeft gehad.
Daarbij is duidelijk dat de Europese Commissie aanstuurt op klimaatregels rond smartphones, als onderdeel van het actieplan voor een circulaire economie. De industrie bestrijdt nut en noodzaak van de regels niet, en zelfs de uitwerking ervan kan op enige steun rekenen van belangenvereniging DigitalEurope.
Met een nog geheime kladversie begint het echter pas. De Europese Commissie zal naar buiten moeten komen met de regels, waarna het wetgevingsproces begint. Het Europees Parlement en de Raad van Ministers moeten het dan nog goedkeuren. Het gebeurt vaak dat details in regels dan nog veranderen op verzoek van het parlement of de ministers.
Het is duidelijk dat de Commissie vast van plan is om in te grijpen op de smartphonemarkt. De Commissie heeft ideeën en nu is het afwachten wat daarmee gebeurt in de mysterieuze regelfabriek van Europa. Wat eruit komt, heeft invloed op de manier waarop we smartphones kunnen uitkiezen over een aantal jaar en hoelang ze moeten meegaan.
Er is mijn optiek een extreem simpele oplossing voor verduurzamen. Begin eens met het verplichten dat bij beëindigen ondersteuning je het device open moet stellen en de software opensource (dus geen driver blobs) moet maken. Daarnaast kan je een verplichting instellen tot het zelf kunnen wisselen van de accu. Dan zouden de mobieltjes een stuk langer meegaan.
Ik denk dat vooral wijzelf, als consument, duurzamer moeten omgaan met apparaten, helaas gaan we vaak met trends mee en wordt een nog prima werkend toestel vervangen voor een nieuw model. Ik maak me er ook schuldig aan. Dat patroon is lastig te doorbreken
Uiteindelijk maakt dat natuurlijk wel uit; als iedereen elk jaar een nieuwe telefoon verkrijgt. Stel je hebt een populatie van 100 mensen waarbij voor het gemak iedereen elk jaar een nieuw toestel krijgt.
Dan zijn er per jaar 100 toestellen die vervangen worden en 100 die afgedankt worden. Als de helft een tweedehands toestel krijgt is het alsnog 50 nieuwe die geproduceerd moesten worden en 50 andere die afgedankt werden.
Maar als ze niet elk jaar, maar elke 5 jaar dat trucje doen (met dus weer de helft die tweedehands en de helft die nieuw). Dan worden er nog maar 10 nieuwe toestellen per jaar volledig nieuw verkocht en 10 afgedankt.
Dus zelfs als 'zo goed als nieuw'-toestellen doorschuiven, kan het uitmaken om toch langer met een toestel te doen.
De praktijk is natuurlijk lastiger; het zou zomaar kunnen dat als een kleine groep ieder jaar wat nieuws koopt, dat die toestellen daarna nog jaren als tweedehands in leven blijven. Dat is nu bijvoorbeeld bij auto's wel het geval. Of dat als iedereen die een nieuw toestel koopt en die 5 jaar houdt, dat de toestellen daarna 'op' zijn en geen tweede leven meer kunnen krijgen.
Je berekeningen gaan er dan wel vanuit dat de betreffende toestellen na 5 jaar nog effectief bruikbaar zijn. Als je nu een hoog-segment-toestel koopt, dan kan je redelijkerwijs vanuit gaan dat dat toestel het technisch gezien over 4-5 jaar nog prima doet, en dat hij redelijkerwijs ook nog snel genoeg is voor de meeste alledaagse zaken. (even er vanuit te gaan dat de hardwareboer ook updates blijft leveren, enz. enz. enz.)
Maar om er vanuit te gaan dat dat toestel over 8-9 jaar het nog 'prima' of in elk geval 'goed genoeg' doet voor alledaagse zaken, dat is natuurlijk wel een dingetje.
Want ook de mensen die een tweedehandstelefoon kopen, willen wel dat dat apparaat, in dagelijks gebruik, goed bruikbaar is.
Bovenstaande gaat nog schever als iemand een nieuw 'budgetmodel' koopt.
Er is denk ik overigens een goede kans dat de 'echte budgettelefoons' zullen verdwijnen als fabrikanten verplicht worden, minimaal 5 jaar hardware- en softwareondersteuning moeten leveren. Na de verkoop van een apparaat kost zo'n apparaat natuurlijk alleen maar geld voor een hardwareboer (in elk geval de softwareondersteuning)
Ik heb nu nog een Xiaomi A1 als tweede telefoon in gebruik, die is nu net 4 jaar oud. Die is nog prima bruikbaar, behalve dat het scherm gebarsten is en de accu inmiddels belabberd (zelfs in standby binnen anderhalve dag leeg). Daarnaast krijgt ie inmiddels geen beveiligingsupdates meer.
Laten dat nu precies de dingen zijn waar de beoogde regels op toezien...
Natuurlijk zullen telefoons duurder worden als fabrikanten al deze zaken moeten regelen. En misschien is dat maar goed ook. De huidige elektronica is eigenlijk te goedkoop, omdat lang niet alle milieuschade in de prijs wordt meegerekend. De repareerbaarheidsregels veranderen daar misschien iets aan.
Voor de consument maakt het wellicht niet uit. Je geeft wel meer uit bij aankoop, maar je doet er ook langer mee. Je smartphonekosten per jaar hoeven niet per se te stijgen.
En misschien opent het wel de weg naar nieuwe verdienmodellen. Abonnement op je telefoon waarbij de fabrikant het toestel weer inneemt en volledig recyclet.
Voor de consument maakt het wellicht niet uit. Je geeft wel meer uit bij aankoop, maar je doet er ook langer mee. Je smartphonekosten per jaar hoeven niet per se te stijgen.
Je maakt hier wel de aanname dat 'iedereen' daadwerkelijk op het moment van de noodzaak van aanschaf, voldoende middelen heeft om een duurder toestel te kopen. Ook niet iedereen kan een lening/krediet/betalingsregeling krijgen om een toestel te kopen.
Je kan dan stellen, dat voor mensen met beperkte middelen dat daar dan de tweedehandstelefoons een goede oplossing voor zijn, maar stel dat zij altijd een telefoon kopen van vier jaar oud, die het op dat moment nog goed (genoeg) doet, wil niet zeggen dat zij er ook vier jaar mee kunnen doen. Dan komt er een tekort op de markt (dit lijkt op dit moment onmogelijk, maar dat creëren we dan wel). Het is niet zo dat telefoons effectief optioneel zijn.
Het algemene gedrag van, zo goedkoop mogelijk aanschaffen, en weggooien als het het dan niet meer doet, wordt natuurlijk op meerdere vlakken heel erg gevoed. Kijk naar wat voor 'zooi' mensen kopen bij bijvoorbeeld een Action/AliExpress. Letterlijk met de insteek 'als het kapot gaat, gooi ik het weg en koop ik een nieuwe, of dan is het jammer'. (Ik zeg dus niet dat ze alleen maar zooi verkopen, maar het gaat om het gedrag)
Misschien dat er grensgevallen zijn van mensen die het dan niet meer kunnen betalen. Die gaan dan keuzes moeten maken in hun uitgavenpatroon. Overigens denk ik dat die mensen vaak al heel lang met een telefoon doen.
Het echte probleem zit hem bij de mensen met meer geld en de mentaliteit van 'altijd het nieuwste speeltje willen hebben'. En dat wordt niet alleen gevoed door alle ramsj bij de Action (is wel degelijk deel van het probleem), maar ook door de hebberigheid die wordt gedreven door marketing.
De toestellen die na het ingaan van de nieuwe regels op de markt komen zullen na vijf jaar nog effectief bruikbaar zijn. Misschien niet voor de eerste eigenaar, maar voor een tweede eigenaar. Dat is eigenlijk nu al het geval met alle toestellen vanuit de middenklasse en hoger.
De verwachting dat het aantal budgetmodellen zal verminderen deel ik met je. De budgetmodellen zullen ook veranderen. Het wordt veel minder interessant om onderdelen specifiek voor de onderkant van de markt te ontwikkelen, maar als onderdelen toch langer op voorraad moeten worden gehouden is het wel interessant om die ook langer te blijven gebruiken. De onderkant van de markt zal vermoedelijk meer onderdelen krijgen die een aantal jaar daarvoor in de hogere classes zaten. In de middenklasse zal men ook meer gebruik gaan maken van meer generieke onderdelen. Het grote aantal verschillende onderdelen maakt het immers juist lastig om upgrades goed werkend te krijgen. Elke fabrikant zal wel zijn eigen keuzes blijven maken.
Voor de industrie lijkt de impact hoog, maar ik denk dat het minder is dan men doet voorkomen. Veel mensen doen nu al wat langer met een telefoon dan een aantal jaar geleden. De klasse van de premium telefoons ( > € 1000,-) is daar eigenlijk ook voor ontworpen. Verder blijft de economische gebruikstijd van een smartphone gewoon kort. Nu is dat ergens tussen de drie en vier jaar. Met de nieuwe regels zal dat misschien langzaam verschuiven naar vier tot iets meer dan vijf jaar. Het blijft een artikel met een hoge omloop.
Voor consumenten wordt het vooral gemakkelijker om een telefoon te (laten) repareren tegen redelijke prijzen. Voor fabrikanten is de reparatiemarkt zelf eigenlijk nauwelijks interessant. De omzet die daar uit gehaald wordt is miniem. De reparatierestricties lijken vooral bedoeld te zijn om reparaties te ontmoedigen en de aanschaf van een nieuw toestel aan te moedigen.
Uiteindelijk maakt dat natuurlijk wel uit; als iedereen elk jaar een nieuwe telefoon verkrijgt. Stel je hebt een populatie van 100 mensen waarbij voor het gemak iedereen elk jaar een nieuw toestel krijgt.
Dan zijn er per jaar 100 toestellen die vervangen worden en 100 die afgedankt worden. Als de helft een tweedehands toestel krijgt is het alsnog 50 nieuwe die geproduceerd moesten worden en 50 andere die afgedankt werden.
Je stelt hier dus eigenlijk gewoon dat het toestel maar een economische levensduur van 2 jaar heeft.
Maar als ze niet elk jaar, maar elke 5 jaar dat trucje doen (met dus weer de helft die tweedehands en de helft die nieuw). Dan worden er nog maar 10 nieuwe toestellen per jaar volledig nieuw verkocht en 10 afgedankt.
En dit toestel heeft een economische levensduur van 10 jaar.
En daarmee laat je dus ook meteen zien dat niet de frequentie waarmee je een ander toestel aanschaft, maar de economische levensduur van het toestel bepalend is voor de hoeveelheid waste dat gegenereerd wordt.
In de huidige markt zie je dat premium toestellen vaak een economische levensduur hebben van 4-5 jaar, mits ze ook zo lang van updates worden voorzien. Dat is helemaal geen slechte score. Goedkope toestellen hebben soms maar een economische levensduur van < 2 jaar. Naar alle waarschijnlijkheid heb je daar gemiddeld genomen dus meer waste van.
Repareerbaarheid is wel een serieus ding. Mijn vrouw had een redelijk recente iPad Pro (<2 jaar oud), en toen ze bij een val het glas brak (het apparaat werkte verder nog prima), kon/wilde niemand dat ding repareren, alleen inruilen bij een certified dealer was mogelijk, waarbij je tegen een enorme meerprijs weer een vergelijkbaar toestel meekreeg. En dat voor een premium apparaat dat doorgaans gauw > 5 jaar mee gaat. Ik vind dat dergelijke praktijken wel beter gereguleerd mogen worden, en ben dus heel blij met de 'right to repair' wetgeving die her en der nu ingevoerd wordt.
Dan verleg je het probleem naar iemand anders en onderneem je zelf nog steeds geen actie. Dit is precies de gedachte van de huidige tijd, ik kan alles doen wat ik wil en plant wel ergens een boom bij om te compenseren
Als je zelf al een geinteresseerde partij hebt gevonden die hem daadwerkelijk gaat gebruiken, dan is er mijns inziens niets mis mee. Op jouw manier geredeneerd verplaatst de fabrikant het probleem naar zijn klant, en dan zou je de fabrikant geheel verantwoordelijk moeten maken. Ook dan maakt het niet meer uit als het toestel een tweede leven krijgt bij iemand anders.
ik kan alles doen wat ik wil en plant wel ergens een boom bij om te compenseren
Ik koop al jaren Xiaomi Redmi telefoons. Die brengen 2e hands niet heel veel op, juist omdat ze lang meegaan. Ik heb 2 jaar terug € 160,- betaald voor de Redmi note7 pro en die loopt nog als een zonnetje. Volgend jaar maar een andere kopen. En deze maar op mp in de hoop dat iemand 'm wil hebben. Anders recyclebak.
Jawel, want het gaat om de totale ecologische voetafdruk. Daar is niet alleen het materiaal van een toestel.
Om een telefoon een tweede leven te geven, zal deze getransporteerd moeten worden, uit elkaar gehaald worden, gesmolten/verwerkt moeten worden en opnieuw gemaakt moeten worden en wederom getransporteerd moeten worden. Allemaal handelingen die een gevolg hebben op het milieu.
Het is niet normaal dat Google het nog steeds niet voor elkaar heeft om een fatsoenlijk updatebeleid te hebben. Google hoeft zich niet te verschuilen achter dat dat de keuze is van fabrikanten: het kan in de leveringsvoorwaarden staan die Google heeft met de fabrikanten. Wil je Android? Prima, maar dan lever je support voor 5 jaar lang (beveiliging)updates. Google verdient genoeg aan onze persoonlijke gegevens.
En heel eerlijk: Jolla lukt het al jaren met Sailfish. Dus het kán gewoon. Ook zonder inkomsten uit reclame, app-verkopen en schending van privacy.
Dat patroon is er grotendeels doordat telefoons niet te repareren zijn.
Ik denk dat je in ene bubbel leeft als je gelooft dat de meeste consumenten elk jaar of zelfs elke twee jaar het allernieuwste toestel willen: mensen die het financieel minder goed hebben en/of gewoon geen gadgetfreak zijn doen echt langer met hun toestel(*). Mijn overbuurman heeft net een OP Nord gekocht, daarvoor had hij nog een Galaxy S6, en een collega van me die meer dan genoeg verdient heeft nog altijd een galaxy S7. Mijn schoonzus koopt dan wel weer regelmatig een nieuw toestel, maar de reden is niet update-drang, maar omdat ze hem laat vallen, en het scherm repareren is erg duur voor een toestel dat sowieso maar 200 euro kost, en dan ben je je telefoon voor 2 weken kwijt.
Voor al deze mensen verzekert de mogelijkheid tot snelle goedkope reparaties een langere levensduur en minder overconsumptie. Maar ook voor de gadgetfreaks die elk jaar een nieuw toestelkopen is het goed nieuws: als een toestel onderhouden kan worden en langer updates krijgt is het een jaar na aankoop meer waard.
De focus op 'persoonlijke vernatwoordelijkheid' is propaganda van fabrikanten die niets liever willen dan na 1 jaar alle support te laten vallen om je een nieuw toestel aan te smeren.
[Reactie gewijzigd door kiang op 23 juli 2024 04:02]
Een nieuw toestel moeten kopen als je je telefoon laat vallen is natuurlijk overdreven als het gerepareerd kan worden, maar reparatie=vervanging en ook een of meerdere schermen vervangen gedurende de levensduur kan je vraagtekens bij zetten qua duurzaamheid.
Ik heb werkelijk geen enkel begrip voor mensen die dit 'regelmatig' doen. Waarom? Is een toestel gewoon vasthouden soms te moeilijk? Of is het gewoon stomme onvoorzichtigheid? En dat is zeker wel persoonlijke verantwoordelijkheid.
Soms zou ik willen dat telefoons daarom gewoon 1000 euro kosten zodat mensen er niet zo nonchalant mee omgaan...
Ik gun iedereen een telefoon. Alleen dat ik het idee heb dat er nogal makkelijk met telefoons en andere dure zaken wordt omgesprongen 'omdat een nieuwe toch bijna niks kost' (zie: burner phone, festivaltoestel, geregeld laten vallen)
Een ongeluk kan gebeuren, maar ik heb geen begrip voor mensen die continu 'ongelukken' hebben en dan nog een grote mond hebben over duurzaamheid.
Niet iedereen is even handig en als ik op Google Maps kijk met een kind in m'n hand en die dreigt de trambaan op te lopen (zoals vandaag ) dan kies ik voor m'n kind en niet m'n Fairphone. (YMMV...)
Ja en nee, ik koop vrij veel spullen 2de hands. Maar als dat kapot gaat valt het vaker voor mij niet goed te repareren dan wel. Er was ooit een tijd (voor die van mij) dat zelf repareren normaal goed was en je zelfs schema's kreeg om zelf te repareren. Tegenwoordig wanneer 1 klein ding kapot is moet naar mijn idee te veel vervangen worden. Wanneer de repareerbaarheid beter en efficiënter is scheelt al een hoop. Minder afval en minder productie nodig. Maar goed daar moet regelgeving voor komen. Dit komt bij veel bedrijven niet vanuit zichzelf naar mijn idee gezien het met het jaar moeilijker wordt op spullen te repareren.
Dat herken ik helaas maar al te goed. Ik heb een fairphone 3 vanaf de release destijds. En ook ik kijk met veel interesse naar de fairphone 4. Een mooi apparaat, maar mijn Fairphone 3 is nog helemaal prima... Dus dat is niet de bedoeling.
Ik heb voor mezelf toch besloten mijn Fairphone 3 te blijven gebruiken, maar het laat wel zien hoe gevoelig we zijn voor mooier, nieuwer... Niets menselijks is ons vreemd. Een lastig fenomeen om tegenin te gaan.
Ik denk ook dat maatregelen zoals deze het makkelijker maken om langer met je apparaten te doen. Ik zit nu nog met een OP3T, waarvan ik weinig tot geen fatsoenlijke onderdelen meer voor kan kopen.
Toch zie ik om me heen vooral dat mensen, in ieder geval met Apple telefoons, pas de telefoon vervangen als de hardware kuren begint te krijgen.
Mijn iPhone 8 was bijvoorbeeld nog prima, alleen deed de microfoon het op een gegeven moment niet meer. Die is uiteindelijk deels gerepareert, maar ik kon nog altijd niet op luidspreker bellen.
Als de telefoon makkelijker te repareren was geweest had ik deze wellicht nog gebruikt.
zo werkt het helaas vaak niet: de individuele consument neemt weinig verantwoordelijkheid voor het milieu afgezien van een minderheid 'groene' geesten. De rest gaat voor goedkoop en gemak. Dus een overheid die minimumregels stelt is een goed plan om het marktfalen (lees de kosten van goedkope producten afwentelen op anderen en de generaties na ons) te corrigeren.
Ik denk dat vooral wijzelf, als consument, duurzamer moeten omgaan met apparaten, helaas gaan we vaak met trends mee en wordt een nog prima werkend toestel vervangen voor een nieuw model. Ik maak me er ook schuldig aan. Dat patroon is lastig te doorbreken
Ik doe zelf zo'n 6 jaar met een smartphone (zit nu aan mijn derde toestel), maar loop dan verschillende jaren met een slecht beveiligd toestel rond. Dat is toch echt niet iets waar ik zelf iets aan kan doen, behalve een iPhone kopen, maar daar kleven weer andere nadelen aan.
Leuk dat het hoofdzakelijk over de hardware gaat, indexen voor reparatie, accuduur etc.
Het grootste probleem ligt in mijn optiek bij die goedkope telefoons die niet vooruit te branden zijn, na een jaar al geen updates meer krijgen en niet met custom roms te draaien zijn. Hoofdzakelijk software dus. In het verleden heb ik eigenlijk geen een telefoon vervangen vanwege de genoemde punten, maar vooral omdat er geen software meer voor was (custom of origineel).
Zo kocht mijn moeder ooit een ZTE Skate oid. Was maar €100 voor een Android telefoon, spotgoedkoop maar wel een leuke deal dacht zij. Na minder dan een jaar kon ze geen whatsapp meer gebruiken omdat ze geen updates meer kreeg. Stad en land afgegoogled naar een custom rom met recentere Android versie, maar niks te vinden. Vervolgens heeft mijn moeder nog drie jaar lang mijn Xiaomi Mi4c gebruikt met officiële software die netjes elke maand een update kreeg. En momenteel de iPhone 6 van mijn broer waar ze ook nog steevast updates krijgt.
Ikzelf heb nu mijn iPhone 7 al vier jaar in gebruik. In de tussentijd 1 keer de accu laten vervangen door Apple zelf (€50 met garantie), binnenkort nog een keer omdat de capaciteit richting de 80% gaat. Met die nieuwe accu verwacht ik de telefoon nog zeker 2 jaar of langer te kunnen gebruiken, want hij werkt nog helemaal perfect.
Het grootste probleem met duurzaamheid blijft de software ondersteuning. Neem een voorbeeld aan Apple dat nog steeds updates maakt voor toestellen ouder dan 6 jaar.
[Reactie gewijzigd door DimitryK op 23 juli 2024 04:02]
In het beoogde plan staat software updates ook benoemd, dus wat is precies je punt?
En hoe jij met je iPhone omgaat is ook wel een beetje wat men lijkt te wensen; is de accu op? Dan een nieuwe accu ipv een compleet nieuw toestel.
Maar dat kan dus niet met elke telefoon omdat blijkbaar lang niet altijd de vervangende onderdelen zo lang bewaard worden.
Software ondersteuning is inderdaad wel een probleem. Ik vermoed dat sommige (beveiligings)updates mijn eerdere mid-range toestellen "op leeftijd" (2 jaar) geforceerd trager hebben gemaakt. Ik heb dit zowel bij Sony, Samsung, als Lenovo (tablet) mogen ervaren. Hard maken kan ik het niet, maar het is mijn vermoeden dat ze af en toe helpen de gebruikservaring om zeep te helpen door het toestel te vertragen... zodat je maar van ellende naar een nieuw toestel gaat kijken. Geen goede zaak.
Verder zo het ook helpen als je in de wetgeving opnemen dat er de mogelijkheid bestaat om alle bloatware volledig van je toestel te kunnen verwijderen. Liever wordt het er natuurlijk sowieso niet op voorgeïnstalleerd, maar helemaal kunnen verwijderen zo het al enorm verbeteren.
Hoe definieer je bloatware? Een besturingssysteem is namelijk niets anders dan een verzameling software. Is de taakbalk van Windows bloatware? Het systeem werkt immers zonder, maar het is ook niet iets dat je makkelijk wilt laten deïnstalleren.
Je hebt wel een punt vind ik. Nu scheelt het natuurlijk wanneer er een wetgeving komt die verplicht dat telefoons minimaal 5 jaar updates moeten krijgen en recht reparatie geeft. Ik vraag mij ook af welk aandeel iPhones of premium Android telefoons hebben als het gaat om e-waste t.o.v. de 'goedkope' telefoons.
Verduurzamen kan dus zorgen dat de hele goedkope telefoons langzaam verdwijnen en/ of er meer innovatie zal zijn om goedkoper duurzaam te produceren.
Dit geldt ook voor kabeltjes en laders, hoeveel van die goedkope (Action) kabels en laders houden het 5 jaar uit? Is een groot aandeel van de e-waste niet meer de 'goedkope' rommel dan dat het de lightning kabeltjes zijn van de iPhone? Gaat de verplichting tot USB-C echt e-waste voorkomen? Ik ben overigens voorstander van een standaard kabel, met name voor het gemak.
Ik heb intussen 4 verschillende (action,alie) kabels in huis. Schiet niet op zo. Die standaard moet er echt wel komen. Daarmee voorkom je echter niet de goedkope kabels die het altijd winnen van de kwaliteit.
Ik heb USB-C en Lightning kabels, daarnaast ook nog een Thunderbolt kabel maar die is uitwisselbaar met USB-C. Daarnaast heb ik nog wat oudere apparatuur met nog Micro-USB (PowerBank) en wanneer dat vervangen wordt heeft het alternatief al USB-C.
Ik moet het allemaal nog zien.. eer dat die wet er is zijn we weer een paar jaar verder en dan hebben bedrijven nog twee jaar voor de overgang. De vraag is dan of de wet nog voldoet op langere termijn en alweer niet verouderd is door nieuwe technieken.
Nu verwacht ik niet dat USB-C binnen een paar jaar vervangen gaat worden en ik ben het ook eens dat het goed is om een standaard te hebben. Of dat veel invloed gaat hebben op de e-waste betwijfel ik.. maar ik heb er geen onderzoek naar gedaan.
Ik hoop dat de low-end toestel fabrikanten hun 'software stack' eens voor elkaar gaan krijgen dan en zorgen voor een (evt. gedeeld) operating system zonder dat ze een niet onderhoudbaar samenraapsel van code van Google, eigen brouwsels en adverteerders leveren.
Alleen zo kunnen ze de concurrentie aan met Apple die eigenlijk gewoon iedere keer hetzelfde toestel met ruwweg dezelfde software stack maar dan ietsje beter levert.
Mooie punten, zelf heb ik de batterij vervangen in mijn oude iphone 4 en een note 4. (bij die laatste had ik altijd spare batteries bij me) daarna kreeg ik een S7 edge, S9+ en nu een ultra en daar is het jammergenoeg onmogelijk zonder het glas te breken of peperdure tools aan te schaffen. Het laten vervangen van de batterij is bijna net zo duur als een nieuwe telefoon en je hebt nog amper updates. Ik hoop dat deze EU regels er doorheen komen want dan kan ik veel langer doen me mijn toekomste toestellen.
Dat is zo, maar je hebt het over maar ongeveer 3/4 jaar. Tegen die tijd krijg je telefoon nog 1 jaar updates. Dan is de vraag of het nog waard is. Een telefoon van 4 jaar oud is ongeveer nog 70 euro waard..
Als je op die manier gaat rekenen, moet je het ook wel volledig doen:
70 euro voor één jaar of een ander toestel voor (pakkembeet) 4 jaar. Die S20-ultra (12GB) kost volgens de Pricewatch ongeveer 900 euro. Laat het in de praktijk 700 zijn en dat je dan een vervangend toestel voor ongeveer hetzelfde bedrag wil/gaat kopen.
700 euro /70 euro per jaar = 10 jaar. Ik zeg: Reparatie voor ook maar één jaar extra gebruik van het toestel is 'dus' een prima deal.
Alleen komt er dan nog een factor "Een nieuwe telefoon is leuk" bij, mogelijk heb je hem in je achterhoofd allang afgeschreven en dan wil je eigenlijk gewoon een ander toestel, maar heb je voor jezelf geen valide reden gehad, terwijl een zo'n toestel van 4 jaar oud het nog eigenlijk prima doet. (althans. Ik ga er vanuit dat een Samsung toestel van zo'n bedrag na 4 jaar nog steeds bijzonder goed bruikbaar is)
Of het toestel (maar) 70 euro waard is, zou ik niet weten. Dat ligt er denk ik voornamelijk aan, hoe populair het toestel is/was. (ik zou hem persoonlijk niet eens gratis willen hebben. Heb één keer een Samsung gehad (Galaxy S8) en doe dat nooit meer, maar dat is puur persoonlijk natuurlijk )
Moeten we niet alles dan duurzamer maken, ook de EU niet meer laten verhuizen tussen Brussel en Straatsburg. Of de accu's op 20v van allerlei elektrisch gereedschap dezelfde aansluiting geven. Waarom kan ik een 20v Parkside accu van de lidl niet op een schuurmachine van het huismerk van de Action steken die ook 20v is. En ga zo maar door. En voer het wereldwijd in, dus alle landen eerst op het niveau brengen dat ze net zo kunstmatig perfectisch leven als wij hier proberen te simuleren. Dan kunnen we verder kijken.
Dat we hier vooral aan schijnheiligheid doen en het vooral op papier mooi uitziet. 1 voorbeeld, wieken van onze windmolens die al dubieus zijn worden begraven want het materiaal waarvan ze gemaakt zijn is niet recyclebaar. En zo zijn er legio voorbeelden, laten we eerst eens voor zorgen dat het in de praktijk klopt en iedereen mee doet op hetzelfde niveau en dan kunnen we met zn alle naar het volgende level gaan.
Dus het feit dat mensen hypocriet zijn maakt dat je vindt dat we dan dus voorlopig maar helemaal niks moeten doen (lees: het aan de 'markt' overlaten')?
(De meeste mensen zijn niet consequent hypocriet of anders gezegd: sommige (tot veel) mensen zijn soms (tot vaak) milieubewust bezig; we zijn als soort zelden erg consequent, maar ook zelden helemaal niet. Dat is een schaal van 0 tot 1 en niet een ja/nee dichotomie)
Het vragen om consequentie is niet verkeerd maar de dichter (je mag ook daarin kiezen wie je deze quote toeschrijft: Luther, of Goethe of Bertold Brecht) schreef al: 'Jede Konsequenz fuehrt zum Teufel'.
Het is de taak van overheden (in dit geval, best handig, want een flink aantal mensen vertegenwoordigend, de EU) om regels te stellen. Ik zou zeggen: breek een lans bij de EU om ook iets aan windmolenwieken te doen!
(Ik geef toe dat ik nu onmiddellijk aan Cervantes moet denken, je weet wel: van Don Quichot )
Natuurlijk is uitvoerbaarheid belangrijk, maar bedenk dat je, als je geen regels stelt, ook niks uit te voeren hebt en dat zulke regels doorgaans ook wel een prikkel zijn om er nog eens goed over na te denken hoe je iets regelt en uitvoert. Soms leidt het tot innovaties die je eerder niet kon voorzien!
Maar je hebt gelijk: we zijn allemaal ook schijnheilig. Een beetje, of heel erg en alles daartussenin.
Dus volgens jou ontslaat het 'whataboutisme' van de vrager je van het serieus afvragen of we wel zo goed bezig zijn?
Want hoewel ik helemaal voor duurzame telefoons ben vraag ik me serieus af of dit nu de focus van de EU zou moeten hebben. Of dat dit gewoon een afleiding is van zaken die er veel meer toe doen. Ik heb werkelijk geen idee hoeveel uitstoot, milieuschade en recyclingdillema's een telefoon (toch best een klein ding) heeft ten opzichte van andere luxe artikelen (TV's, auto's, warmtepompen, zonnepanelen etc).
Het zou toch een gemiste kans zijn als dit soort wetgeving de plank finaal misslaat en andere maatregelen die vele malen effectiever zijn niet uitgevoerd worden.
Dat is een drog reden om niet door te gaan met deze wetgeving, hier was actief vraag naar van de bevolking door middel van verschillende petities.
Ze moesten er dus toch tijd aan besteden.
Je moet ergens beginnen, en daarna evalueren. Wachten is niets doen, lobby is vertraging en zonde. Perfect is de vijand van goed en perfectionisme leidt tot stagnatie.
Het zou de fabrikanten en de consumenten al enorm veel helpen als er gewoon maar een aantal modellen per fabrikant zijn. Modellen waar ook gewoon meerdere jaren op voortgeborduurd kan worden qua verbeteringen (software/hardware). Een jaartal van release bij het model vermelden is dan wel een noodzaak om goed onderscheid te houden.
Voordeel voor de fabrikanten is dat ze een minder groot assortiment aan onderdelen op voorraad hoeven te houden en voor de consument wordt het door minder verschillende modellen makkelijker om te zien wat er nu echt te verkrijgen is in de markt.
Ik vind het goed dat er plannen liggen om dit aan te pakken en te dwingen voor een langere updatebeleid door de fabrikanten. Al vind ik de huidige beleid dat onlangs door Samsung vorige jaar was ingevoerd heel netjes. Samsung geeft nu op al zijn smartphones en tablet's tot 3 Android updates en vier jaar lang beveiligingsupdates. Waar vroeger dit nog bij Samsung tot 2 Android en 3 jaar beveiligingsupdates voor uitkwamen, is het nu in de goede richting.
Ik kan met mijn Galaxy S20 Ultra tot Android 13 werken (heb nu 11) en ik krijg vier jaar lang beveiligingsupdate tot medio 2024 en dat is erg netjes. Mijn tablet valt helaas weer buiten deze regeling om voor de Galaxy S5e (2019) die zijn laatste update heeft gehad naar Android 11 en tot volgend jaar beveiligingsupdates zal krijgen. Ik kan als ik dat vol hou tot begin 2025 blijven werken op mijn S20 Ultra.
[Reactie gewijzigd door Van der Berg op 23 juli 2024 04:02]
het begint met de security updates. Mijn telefoon gaat al 4 jaar mee en ik denk dat er nog zeker 2 a 3 jaar bij moeten kunnen....maar door die verdomde security updates weet ik niet of ik dat wel aan durf...
Fabrikanten van smartphones moeten reserveonderdelen als schermen, accu's, microfoons, luidsprekers en camera's vijf jaar lang op voorraad houden. Ze moeten de prijzen bij release publiceren en mogen die niet verhogen
Best dat fabrikanten reserveonderdelen op voorraad moeten houden. Wat mij niet zint is dat de prijs van genoemde componenten ook vaststaat voor 5 jaar. Fabrikanten zullen alle mogelijke kosten (Toekomstige grondstofprijzen, opslagkosten etc.) willen dekken en zelf ook nog wat overhouden, wat inhoudt dat de prijs van reserveonderdelen wel eens hoger zouden kunnen worden.
Inderdaad, plus dat het helemaal niet nodig is. Voor veel gangbare toestellen van 5+ jaar oud kun je nog prima een accu kopen of scherm en vaak ook nog andere onderdelen (lig wel voor de iPhone en waarschijnlijk ook voor veel android toestellen). Misschien niet direct bij de fabrikant, maar is dat echt nodig?
[Reactie gewijzigd door wernervp op 23 juli 2024 04:02]
Ben alleen bang dat aantal politicus een donaties gaan krijgen in hun fonds vanuit grote fabrikanten waardoor compromis worden gemaakt aan deze eisen.
Ik denk dat dat lobbyen in de politiek verbonden moeten worden.
Op dit moment zijn dit de best eisen in de wereld vanuit de overheid, als het om duurzaamheid gaat.
:strip_exif()/i/2004205514.jpeg?f=imagenormal)
:strip_exif()/i/2004196134.jpeg?f=imagenormal)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004805998.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2005467834.jpeg?f=fpa)
/i/2004779058.png?f=fpa)
/i/2004634614.png?f=fpa)
/i/2004628264.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005056714.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004960840.jpeg?f=fpa)
/i/2004971448.png?f=fpa)
/i/2004912488.png?f=fpa)
/i/2004612546.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004618420.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/344090/crop5de9fd2d9c9da_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/15441/cat.gif?f=community){kind=small}
/u/1830/acm.png?f=community){kind=small}
/u/176086/crop5f0823fa5e8d6_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/467778/crop5d7a5dd1f296a.gif?f=community){kind=small}
/u/75323/5procentoog.JPG?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/219059/crop5efafd1bd64af_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/217510/crop660db19c1cf7b_cropped.png?f=community){kind=small}
) dan kies ik voor m'n kind en niet m'n Fairphone. (YMMV...)
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/436304/14020.jpg?f=community){kind=small}
/u/591847/crop5fb965d9e3c24_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/26756/crop616eb5ac4f9b8_cropped.png?f=community){kind=small}