Door Jurian Ubachs

Redacteur

Mass Effect: Andromeda Review

Nieuw avontuur stelt teleur

24-03-2017 • 06:00

236

Multipage-opmaak

BioWare-onwaardig aantal bugs

Samengevat

Mass Effect: Andromeda weet spelers te vermaken met een interessante setting en aardig verhaal, biedt soepele gameplay en veel interessante planeten om te verkennen en komt audiovisueel voor het grootste deel prima voor de dag. De game laat echter op belangrijke punten steken vallen. Zo bouwt de speler een band op met zijn crewleden, maar die band wordt niet half zo sterk als met de personages in vorige Mass Effect-games. Ook lijkt de speler weinig invloed te hebben op het verloop van het verhaal en ook dat past een Mass Effect-game niet. Dan zijn er de twijfelachtige gezichtsanimaties en een aantal zaken die beter uitgevoerd hadden moeten worden, zoals de onhandige manier waarop quests bijgehouden worden. En dan is er nog het gênant grote aantal bugs, waarvan er enkele zo ernstig zijn dat ze het spelplezier fors onder druk zetten. Zelfs dan is Mass Effect: Andromeda nog leuk om te spelen en is het spel de pakweg vijftig uur die nodig is om het verhaal uit te spelen wel waard, maar van een gerenommeerde studio als BioWare mag meer verwacht worden.

Getest

Mass Effect: Andromeda

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 39,98

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (3)

Er is een vrij grote kans dat deze review niet het eerste oordeel is dat je leest of ziet over Mass Effect: Andromeda. Ruim een week geleden verschenen immers de eerste door gamers en reviewers zelf opgenomen beelden en die beelden bleken reden voor scepsis. De inmiddels veelbesproken 'facial animation' in de game werd hevig bekritiseerd. De meest vreemde vergelijkingen werden gemaakt. Of je het daar nu wel of niet mee eens bent: het is een eerste barst in wat het glanzende vlaggenschip van de line-up van Electronic Arts zou moeten zijn. Ook wij lazen mee en zagen hoe gamers op social media aangaven hun pre-order te hebben geannuleerd. En zo had de nieuwe game uit de roemruchte rpg-serie ineens alles te bewijzen.

Natuurlijk moet elke game zijn kwaliteit bewijzen, maar voor een game als Mass Effect: Andromeda is het een ongewone positie. Mass Effect staat, met dank aan de eerste twee games in de serie, haast synoniem voor 'role-playing game van hoge kwaliteit'. Dat daar een wat minder overtuigend derde deel op volgde, doet daar weinig aan af. Juist daarom gaan bij de geringste tekortkoming de alarmbellen rinkelen. Andromeda wordt onherroepelijk langs de veeleisende meetlat gelegd die door eerdere Mass Effect-games is gevormd. Dan is een kleine onvolkomenheid eigenlijk al teveel.

De discussie over de gezichtsanimaties bleek de opmaat voor nog veel meer kanttekeningen. Nog voor we er goed en wel een dag gamen op hadden zitten, had het nieuwste product van BioWare ons al getrakteerd op een tamelijk hoog aantal bugs. Dat stopte niet na die eerste dag. Sterker nog: de voorbeelden werden talrijker en ernstiger. Onze PlayStation 4-versie liep een aantal keer vast. We kregen te maken met een 'bugged' quest waarbij we een personage niet aan konden spreken, waardoor we de quest niet konden afmaken. We zagen hoe de levensbalk van een baas op nul kwam, maar het spel niet door had dat die baas dan dood moest gaan, met als gevolg dat het gevecht oneindig door ging. De laatste autosave laden was de enige oplossing. Ook maakten we mee dat we zélf dood waren, maar de game vrolijk door ging zonder ons. Aangezien de game toen nergens meer op reageerde, moesten we het spel toen zelfs volledig herstarten.

Elke game heeft bugs. Anno 2017 is die claim misschien wel meer waarheid dan ooit. Maar Mass Effect: Andromeda maakt er wat dat betreft een potje van. Dan hebben we de talloze zwevende lichamen, plots verschijnende personages en diverse andere rariteiten nog niet eens genoemd. En dan te bedenken dat we in net iets meer dan een week spelen al twee grote patches - van respectievelijk 2,5GB en 3GB - hebben gedownload, zonder al te veel merkbaar effect. Er volgt ongetwijfeld nog een flinke patch op of vlak na de releasedag. Het is al met al vast niet de release die EA en BioWare voor ogen hebben gehad.

Het levert Mass Effect: Andromeda natuurlijk een valse start op. Zelfs als het spel op het gebied van verhaal, de personages, de werelden en de gameplay het niveau van Mass Effect 2 zou evenaren, zou een topscore bij voorbaat al buiten bereik zijn. Dat betekent niet dat Andromeda niet vermakelijk kan zijn. Sterker nog: wij hebben de game voorafgaand aan deze review helemaal uitgespeeld en deden dit bepaald niet met tegenzin. Uiteindelijk weet de game weer een aardig aantal memorabele avonturen te presenteren, met daarbij ook een spectaculaire apotheose. De onderweg beleefde problemen zijn dan echter niet ineens vergeten. Die zijn en blijven een 'AAA'-game onwaardig.

Pathfinder Ryder en zijn team

Mass Effect: Andromeda laat de originele trilogie helemaal achter zich. Letterlijk: de game speelt zich zeshonderd jaar later en zo'n 2.500.000 lichtjaren verderop af, in het Andromedastelsel. Ten tijde van de gebeurtenissen rond Commander Shepard en zijn team begon de Alliance zich namelijk te realiseren dat de Melkweg uiterst kwetsbaar is voor allerlei kwaadwillende buitenaardse rassen. Er werd besloten niet langer op één paard te wedden: de bevriende rassen van de Alliance zouden een ander sterrenstelsel moeten gaan bevolken. Met dat doel werd het Andromeda Initiative opgestart. Vier grote 'arks' en een gigantisch ruimtestation begonnen aan de zeshonderd jaar durende reis die zou eindigen in de buurt van een aantal planeten die geschikt zouden zijn om bewoond te worden.

Vijandelijk alien-ras

De game begint als de menselijke ark aankomt bij Habitat 7, de planeet die vooraf aangewezen is als nieuwe thuisplaneet voor de mensheid. Al snel blijkt dat alles niet is zoals men eeuwen eerder, kijkend vanuit de Melkweg, had gedacht. In de ruimte om de planeet is een mysterieuze substantie verschenen genaamd de Scourge, waar Ark Hyperion in is vastgelopen. Planeet Habitat 7 zelf blijkt instabiel, giftig en vijandig. Erger nog: er blijkt een ander alien-ras rond te lopen, genaamd de Kett, die bij het eerste contact met mensen direct het vuur openen. Tot zover elke hoop dat er in het Andromedastelsel alleen maar vrede zou heersen. De eerste landingsmissie loopt dan ook op niets uit. Eenmaal terug op Ark Hyperion likken de mensen hun wonden, wordt Scott of Sara Ryder geïnstalleerd als Pathfinder en wordt er koers gezet naar de Nexus, het ruimtestation waar de Arks uiteindelijk samen zouden komen.

Mass Effect Andromeda

Met Scott of Sara Ryder is de nieuwe protagonist genoemd en ja, de keuzemogelijkheid om een mannelijk of vrouwelijk personage te spelen blijft behouden. Als Pathfinder is Ryder niet verantwoordelijk voor de Andromeda-missie als geheel, maar wel belast met het aanwijzen van bewoonbare gebieden in het Heleus-cluster van het Andromedastelsel. Daarnaast is Ryder, als een van de weinigen die al contact heeft gehad met de Kett, ook de aangewezen persoon om uit te zoeken hoe zij in elkaar zitten en wat hun motieven zijn. En dan zijn er nog de overige drie arks, van de Asari, Turians en Salarians, die niet zijn komen opdagen en dus ergens in de ruimte moeten ronddwalen. Daar moet je dus ook nog je ogen voor open houden.

De Tempest

Om aan de zoektocht te kunnen beginnen krijgt Ryder een schip van de Initiative, genaamd de Tempest. Het is volgens de personages in het spel een uniek schip. Tenminste, in het Andromedastelsel. Ervaren Mass Effect-spelers zullen direct de gelijkenissen zien tussen Ryders Tempest en Shepards Normandy. In dit geval werkt die gelijkenis vooral heel fijn: de Tempest is een typisch Mass Effect-schip, en nog mooi om te zien ook. Aan de binnenkant zijn van begin af aan al direct Cora, Liam en Vetra te vinden, drie van de teamleden die Ryder om zich heen verzamelt en waarvan er ook steeds twee tegelijk met hem of haar mee kunnen. Op de planeten die je bezoekt tijdens de missies verzamel je uiteraard nieuwe teamgenoten.

Hier begint een ander probleem met Mass Effect: Andromeda. Het is moeilijk om de oorzaak bij één factor neer te leggen, maar feit is dat we in deze Mass Effect een minder sterke band opbouwden met de personages om ons heen dan in elke Mass Effect-game tot nu toe. Of het nu de schattige Asari of die bijdehante menselijke technicus is: ze deden ons minder dan de teamleden aan boord van Shepards Normandy. De genoemde gezichtsanimaties zullen daar mede debet aan zijn, maar ook het schrijfwerk speelt daarin een rol. Te veel gesprekjes hebben te weinig lading, betekenen niets of komen ongeloofwaardig over. Dat wordt voor een groot deel goedgemaakt door de scènes die wél goed zijn, maar toch komt die echt diepe connectie met een ander teamlid nooit tot stand. Zelfs onze 'liefdespartner' hadden we best kunnen missen, als dat nodig was geweest.

Mass Effect Andromeda

Kans om interactie te hebben met je teamleden is er genoeg. De crewleden komen naar je toe met hun problemen en vragen regelmatig je aandacht, met alle gevolgen van dien. Dat kan leiden tot extra missies - zogenaamde Loyalty Missions - die dan weer je connectie met dat personage versterken. Leuk voor het verhaal, maar ook voor de gameplay, want alleen na het afronden van zo'n missie kun je de sterkste eigenschappen van zo'n personage unlocken en gebruiken in de game. Dat dan de weg naar romantiek ook meteen open ligt is eveneens leuk. Mass Effect: Andromeda gaat open-minded om met seks en de crew van de Tempest is een aardige afspiegeling van de totale wereldbevolking, waarbij alleen de 'T' van LBGT ontbreekt. Ook is er voor een leuk nachtje niet bij elk personage een echte relatie nodig; een casual potje ruimterollebollen behoort ook tot de mogelijkheden.

Onoverzichtelijke questlog

De Loyalty Missions horen bij de categorie missies die je uitvoert voor teamgenoten of andere bevriende partijen. Daarnaast zijn er logischerwijs de Priority Missions voor het verhaal, missies die gericht zijn op een bepaalde planeet en een hele lijst aan extra taakjes die nog uit te voeren zijn op een of meerdere planeten. Dat klinkt als een handige onderverdeling, maar in de praktijk blijkt het niet goed te werken. Er mist namelijk een handige manier om snel te zien wat voor quests je nog over hebt per planeet. Sta je bijvoorbeeld op de ijsplaneet Voeld, dan zul je handmatig door al je openstaande quests moeten bladeren om te zien of je er nog eentje hebt die je op die planeet moet doen. Dit kan veel makkelijker en beter en is in het verleden door andere games ook allang beter gedaan. Op zichzelf zal het de game niet breken, maar het is illustratief: dergelijke 'net-niet'-gevallen zien we te veel in Mass Effect: Andromeda.

Personage opbouwen en aankleden

Met je kleurrijke groepje avonturiers doorkruis je al snel het hele cluster, waarbij je diverse potentiële 'habitats' aandoet. Het reizen zelf is echter ook al onderdeel van de gameplay. Je dient steeds naar een ander systeem te vliegen en kunt daar dan planeten scannen, op zoek naar grondstoffen. Niet alleen kennen we dit al uit Mass Effect 3, het is ook nog eens saai en wordt snel repetitief. Bovendien kost het steeds meer seconden dan je zou willen om van de ene naar de andere planeet te vliegen. Wij merkten dan ook dat we vrij snel stopten met het scannen, en vlogen alleen naar planeten en plaatsen waar we moesten zijn voor een missie. Ook dan wordt het ruimtereizen al snel een irritante onderbreking van de echte gameplay, al valt het op die manier nog te overzien.

Economie

Je kunt grondstoffen en andere materialen vinden die onderdeel zijn van het economisch systeem van Mass Effect: Andromeda. Datzelfde geldt voor Research Points en Credits. Met onderzoekspunten kun je wapens, armor en augmentations onderzoeken en ontwikkelen. Bij dat ontwikkelen heb je de juiste materialen nodig. Heb je die, dan kun dus soort van kosteloos aan betere spullen komen. De ervaring leert echter dat vrijwel alles dat je kunt ontwikkelen, ook wel te koop is, en we kampten bepaald niet met een tekort aan Credits. Als je continu gewoon je troep dumpt bij handelaren en je overbodige wapens en armor ook verkoopt, zit je al snel met een flinke bak duiten. Die ene fijne sniper rifle of die helm die je wilt hebben, kun je dan makkelijk kopen. Zo houd je ook meteen je materialen achter hand voor als je een keer wel iets moet maken dat niet te koop is. Hoef je tenminste geen planeten meer af te speuren om '50 aluminium' of iets dergelijks te scoren.

Mass Effect Andromeda

Daarbij komt dat het makkelijk is om 'on the go' te metalen op te graven. Ryder beschikt over de Nomad, een terreinwagen met zes wielen, die op elk moment een 'mining core' kan oproepen. Bespeur je al rijdend een gebied dat rijk is aan grondstoffen, dan kun je met één druk op de knop zo'n core oproepen en ben je direct een aardige hoeveelheid stoffen rijker. Prima geregeld! Research Points stromen binnen als je interessante elementen in de omgeving scant. SAM, de kunstmatige intelligentie die Ryder te allen tijde bijstaat, analyseert ze dan direct voor je en dat levert onderzoekspunten op. Al deze economische onderdelen worden verder versterkt naar mate je verder komt. Hoe leefbaarder Andromeda als geheel wordt, hoe meer onderdelen van de Nexus Ryder mag activeren. In de praktijk gaat het hier om bonussen. Kies je er voor een bepaalde Research-tak te openen, dan wordt er periodiek een hoeveelheid grondstoffen bij je bezorgd. Op dezelfde manier kun je de prijzen van handelaren beïnvloeden, extra 'consumable slots' openen, of periodiek Credits of onderzoekspunten krijgen. Heb je ook dan nog niet genoeg, dan kun je 'Strike Team Missions' doen. Die kun je zelf in multiplayer doen, of je laat ze over aan een AI-team, dat ze binnen een paar uur uitvoert en daarmee, mits succesvol, wat Credits, materialen of items voor je verdient.

Al die elementen samen bepalen mede wat voor personage je bent, want ze stellen je in staat de wapens, armor, mods en augmentations te maken of kopen die je nodig hebt. Vele malen belangrijker is echter wat je doet met de Skill Points die Ryder verdient per level dat hij of zij stijgt. Net als in vorige Mass Effect-games kun je die besteden aan allerlei verschillende zaken, die dan weer nieuwe mogelijkheden opleveren in de gameplay. Wij kozen ervoor onze mannelijke Ryder redelijk evenwichtig te ontwikkelen, met een focus op bepaalde Biotic- en Tech-aanvallen, en flinke buffs op Assault Rifles en Sniper Rifles. Zo hielden we een personage over dat uitermate geschikt is om van afstand gevechten aan te gaan.

Profielen

Dat vertaalt zich in Mass Effect: Andromeda ook naar diverse profielen. Die profielen kun je zien als klassen. Je speelt ze vrij door te investeren in skills. Heb je bijvoorbeeld 99 Skill Points uitgegeven in 'Combat', dan heb je op dat moment het profiel 'Soldier' op level 4 staan. Soldier is een voorbeeld van een profiel dat eigenlijk alleen op Combat gericht is. Er zijn echter ook profielen die zich richten op een combinatie van de verschillende soorten skills. De Infiltrator richt zich bijvoorbeeld op een combinatie tussen Combat en Biotics. Elk profiel levert specifieke bonussen op, zoals buffs op wapens, extra kogels, sterkere schilden en ga zo maar door. Die profielen kun je tijdens gevechten direct wisselen, waardoor je je eigenschappen dus snel kunt aanpassen. Dat werkt makkelijk en levert ook merkbare verschillen op. Het Soldier-profiel geeft een sniper rifle die normaal drie kogels per clip heeft ineens vier kogels per clip. Een wezenlijk verschil en een lekker voordeel in sommige gevechten.

Mass Effect Andromeda

Het verzamelen van materialen mag dan wat saai en soms behoorlijk onnodig zijn, wat er achter ligt is in elk geval goed. Al deze elementen tezamen maken de manier waarop je je personage ontwikkelt in Mass Effect: Andromeda behoorlijk diepgaand. Zo zeer zelfs, dat het makkelijk is het overzicht te verliezen op de buffs er allemaal actief zijn. Je wapens, je armor, de gekozen skills en je profiel spreken daarin allemaal een woordje mee. Daarbij komt dat de ene buff enkel voor jezelf geldt en de andere voor het hele team. Dat levert een wirwar aan statistieken op. Daar hoef je jezelf niet per se mee bezig te houden, maar het is handig als je het systeem begrijpt.

Natuurlijk is de ene upgrade of buff beter dan de andere, en de game slaagt er vrij aardig in je spelenderwijs te leren wat wel en niet werkt voor jou. Het is hoe dan ook leuk en goed om veel wapens uit te proberen. Wij speelden uiteindelijk met een sniper rifle gemaakt door mensen, maar ook met een shotgun van Kett-technologie. We merkten al snel dat investeren in je schild geen overbodige luxe is, en onze eigenschap om onszelf te kunnen cloaken werkte dermate fijn dat we investeerden in hoe lang we onzichtbaar konden blijven. Zo creeërden we uiteindelijk een sneaky, snipend personage met vernietigende Biotic- en Tech-aanvallen én een leuk vriendinnetje aan boord van de Tempest.

Meer focus op actie in gameplay

Met al die informatie in het achterhoofd is het tijd om ten strijde te trekken. Dat begint op de droge planeet Eos, die door straling totaal onbewoonbaar is. Voordat de Pathfinder arriveerde was er vanuit de Nexus al tweemaal een poging gedaan om de planeet te koloniseren en beide keren verliep dat dramatisch. Aan Ryder dus de taak om het beter te doen. Dat begint bij het vinden van een oplossing voor de problemen in de atmosfeer. Die oplossing kan gevonden worden in geheimzinnige 'Remnant-tempels', waar Ryder met behulp van zijn SAM-implant consoles kan bedienen die bijvoorbeeld deuren openen of bruggen activeren. Deze tempels vinden en betreden is een wezenlijk deel van de gameplay in Mass Effect: Andromeda.

Minder tactisch

Die gameplay bestaat verder uit jezelf over de planeet verplaatsen en heel veel actie in de vorm van gevechten met Kett, Remnant en andere vijandelijke groeperingen. Die gevechten zijn in deze Mass Effect een stuk actievoller dan voorheen. In de oude games kon je de actie desgewenst pauzeren en gevechten op een tactische manier benaderen. Je kon teamleden zelfs specifieke orders geven en ga zo maar door. Dat tactische laagje is verdwenen in Andromeda. De game is veranderd in een directere third-person shooter. Nog steeds kun je teamgenoten een doelwit toewijzen, maar daar houdt het tactische deel wel op. In plaats daarvan ben je veel meer bezig met zélf flink schieten.

Mass Effect Andromeda

Dat werkt in de regel goed. Vijanden jagen je actief op, proberen je te omsingelen en als je even niet oplet, is het makkelijk om ingesloten te raken en van alle kanten aangevallen te worden. Op die momenten helpt het om te beschikken over een cloak. Zeker als je de hoogste upgrade hebt, die toestaat dat je schilden en health bijgevuld worden terwijl je cloaked bent. Dat wist ons vaak genoeg uit een penibele situatie te redden. Mede daardoor konden we regelmatig wat afstand nemen en terugvallen op ons favoriete wapen in het arsenaal van Mass Effect: Andromeda, de Black Widow-sniper rifle. De hoogste variant van dit geweer doet meer dan 800 punten damage per kogel en dat tikt aan, zelfs tegen de sterkste vijanden van het universum.

Wennen aan dekkingssysteem

Een spelonderdeel waar we tijdens gevechten wel enorm aan moesten wennen was het dekkingssysteem. Mass Effect: Andromeda werkt met dynamische dekking. Dat betekent dat je niet zelf op een knop hoeft te drukken, maar dat de game Ryder automatisch in dekking laat gaan. Risicovol, want met dat soort systemen gaat het maar al te vaak mis. In deze game gaat het over het algemeen prima, alleen moet je je er wel van bewust zijn dat het alleen werkt als Ryder een wapen in zijn of haar handen heeft. Is dat niet het geval, dan blijf je dus rechtop staan. Meestal pakt Ryder trouwens zelf al meteen een wapen als er vijanden in de buurt zijn, maar soms niet, en soms stop je dat wapen zelf per ongeluk weg. Op die momenten ben je even heel kwetsbaar. Dat soort lastige momenten mag de pret echter niet drukken. Vechten doe je veel en vaak en het wordt geen moment vervelend, en dat is een compliment waard.

Helaas is in de gevechten soms ook weer het onafgewerkte karakter van de game terug te zien. Zo zagen we regelmatig vijandelijke soldaten in de lucht zweven, zowel dood als levend. Ook zie je soms een dropship langskomen om ergens soldaten af te zetten. Die soldaten zie je dan nog een tijdje in de lucht zweven, tot jij dichtbij genoeg bent. Pas dan vallen ze uit de lucht, klaar om te vechten. Niet heel erg, wel raar om te zien. Vervelender: af en toe begon de game een gevecht terwijl wij nog aan het praten waren met een bepaald personage. Tot het gesprek afgelopen is kun je dan niets doen, maar je loopt wel schade op. Kortom: een wisse dood wacht als je het gesprek rustig wil afmaken. Dat mag natuurlijk nooit gebeuren, maar het overkwam ons zeker drie keer.

Mass Effect Andromeda

Drie keer in vijftig uur totale speeltijd is misschien niet overdreven veel, maar nog steeds te veel. Gelukkig is het merendeel van die tientallen uren speeltijd gevuld met fijne gameplay, en gelukkig is die gameplay verder ook aardig in balans. De momenten dat je niet aan het schieten bent worden gevuld door verplaatsingen via je Nomad, via fast-travel, en door gesprekken. Rijden met de Nomad is leuk om te doen. Zeker op en over bergen heen crossen levert vermakelijke, half-vliegende momenten op. Wellicht niet helemaal de bedoeling, maar wel leuk. Wel zijn dit ook de momenten waar de game het vaakst moeite heeft om de framerate soepel te houden. Regelmatig loopt het beeld zelfs heel even vast als je al te snel door de spelwereld rijdt.

Veel praten, weinig invloed

De gesprekken zijn natuurlijk een basisonderdeel van elke BioWare-rpg. Die gesprekken verlopen dan ook op een manier die je kent, met het 'dialogenwiel' dat je eveneens vertrouwd over zal komen. Hier gebeurt weinig opzienbarends. Met je antwoorden kun je sommige scènes een beetje sturen, maar de toon die je kiest heeft vaak weinig invloed op hoe een scène uitpakt. We hebben bepaalde stukken van de game een paar keer opnieuw geladen om te kijken wat onze antwoorden voor invloed hadden, maar telkens kwam het er op neer dat het gesprekje ietsje anders klonk, maar het resultaat hetzelfde was. Dat geldt zelfs voor de grote keuzes die de game je soms voorlegt. Red je persoon A of persoon B? Het gevolg van die keuze is dat er ergens een personage blij of minder blij is: een echte, voelbare consequentie is er echter zelden. Zelfs in de laatste fases van het spel lijkt dat te ontbreken. Sterker nog: voor zover we nu kunnen zien is er sprake van een standaard einde, zonder variabele factoren á la Mass Effect 2. Je kunt zeggen: dat is een keuze van de ontwikkelaar, die dit het best passende einde vond. Je kunt ook zeggen: van een Mass Effect-game mag je op zijn minst verwachten dat je op een bepaalde manier invloed kunt hebben op wat er gebeurt, zowel onderweg als tegen het einde.

Audiovisueel en multiplayer

Ben je eenmaal bij het einde aanbeland, dan heb je als het goed is alles gezien wat Mass Effect: Andromeda je te bieden heeft, ook op audiovisueel gebied. De planeten stelen daarin met enige regelmaat de show. Niet alles is even mooi, maar de diverse omgevingen horen zeker bij de pluspunten. Of je nu rondloopt op de woestijnplaneet Elaaden, in de donkere jungle van Havarl of op de ijzige oppervlakten van Voeld, het heeft steeds een heel eigen sfeer. Mede daardoor is het leuk om de omgevingen continu te blijven verkennen. Daarbij is het trouwens handig om snel de zogenaamde 'Forward Stations' te activeren. Dat zijn punten waar je daarna altijd naar toe kunt fast-travellen. Ook kun je hier je Nomad laten spawnen en je loadout aanpassen. Even langs het landingspunt van zo'n station rijden vóór je aan een quest in de buurt begint is dus altijd aan te raden.

Niet alles in het audiovisuele verhaal is even positief, maar we gaan nog wel even op die voet door. Ook de manier waarop sommige scènes in beeld worden gebracht verdient een compliment. Zeker in de slotfase van het spel zaten we soms met open mond te kijken naar wat er allemaal gebeurde. Het is goed om te zien dat BioWare zijn gevoel voor stijl en drama niet is kwijtgeraakt. Ook andere belangrijke momenten in het verhaal worden mooi in beeld gebracht. Dat deel van de game is in elk geval een mooie pleister op de wonde die de verder te vaak falende techniek had achtergelaten.

Mass Effect Andromeda

Toch gaat het met de graphics ook af en toe mis. De gezichtsanimaties leveren af en toe kolderieke beelden op, zoals afgelopen week al breed werd uitgemeten op sites als Reddit. Je zou kunnen zeggen: even lachen en dan weer door, maar het vervelende is dat dergelijke zaken afbreuk doen aan de geloofwaardigheid van de personages en daarmee van de hele game. Laten we de animaties buiten beschouwing, dan nog vinden we de personages wat vreemd. De gezichten lijken soms aardig goed, maar de ogen zien er vaak heel on-echt uit, een beetje 'uncanny valley'. Wellicht komt dat door het lichte comic-sausje dat over de personages lijkt te zijn gegoten. Hoe dan ook: het ziet er vaak niet onaardig uit, maar werkt niet helemaal lekker.

Ook op de prestaties van het spel op de PlayStation 4 valt het een en ander aan te merken. We denken dan aan sommige laadtijden die wel erg lang zijn, maar ook aan momenten dat de framerate inzakt. Dat kwamen we met name tegen op de Nexus en bij het rondrijden met de Nomad. Dat laatste leidde er zelfs toe dat het beeld soms even helemaal vast sloeg. Kleinere problemen als texture pop-in zijn overigens ook aan de orde van de dag.

Op 00:28 en 00:42 is duidelijk te zien dat de game even vastslaat

Het geluid komt er een stuk beter vanaf. Heel af en toe verloren we de geluidseffecten van de Nomad even, maar dat doet weinig afbreuk aan het feit dat de muziek, de geluidseffecten en de prestaties van de stemacteurs over het algemeen van hoog niveau zijn. Die diepe dreunen van de sniper rifle klinken prima en zo zijn er meer voorbeelden te noemen, tot de bombastische klanken van de soundtrack bij spannende momenten aan toe.

Multiplayer

Net als de vorige Mass Effect-game beschikt Andromeda over een multiplayer-modus. Die kun je als los element zien, maar zit ook verweven met het singleplayerdeel van de game via de Apex-missies. Zoals eerder gezegd kun je daar AI-teams op af sturen, maar je kunt een aantal van die missies ook zelf uitvoeren, in de multiplayer. De actie in die multiplayer komt neer op het uitvoeren van specifieke missiedoelen terwijl je ondertussen golf na golf vijanden weerstaat. Teamwork, en met name elkaar constant op de been helpen, is daarbij essentieel. Buiten de actie om draait het in de multiplayer op het verzamelen van Supply Packs, die je online personage voorzien van nieuwe wapens, armor en consumables. Die pakketten verdien je als je stijgt in level, maar je kunt ook lootboxes kopen met punten die je via microtransacties kunt aanschaffen. Hoewel de multiplayer zeker in staat is om voor fijne gampelay te zorgen, zagen we er niet veel meerwaarde in. Het zorgt dus niet voor een duidelijke verrijking van de game. In Mass Effect 3 droegen je multiplayer-bezigheden directer bij aan je voortgang in de game zelf. Die koppeling is nu een stuk minder sterk aanwezig, en dat had voor ons een negatieve impact op de aantrekkingskracht van de spelmodus.

Conclusie

Mass Effect: Andromeda laat ons met een paradoxaal gevoel achter. Aan de ene kant speelden we de game met plezier uit. Doorspelen werd nooit vervelend in de iets meer dan vijftig uur die we deden over de game en dat is positief. De game is leuk, het verkennen van werelden en uitpluizen van de verhaallijnen is dat ook. De harde waarheid is echter wel dat er veel mis is met Mass Effect: Andromeda. Dat begint bij de bugs, waarvan er een aantal echt te ernstig zijn om in een uitgebrachte game te zitten, maar het stopt daar zeker niet. Vooral het gebrek aan binding met personages en het gevoel weinig invloed te hebben op het verhaal weegt voor ons heel zwaar mee. Daar komt bij dat de game diverse zaken matig heeft geregeld, zoals de organisatie van quests in de menu's. Met deze game weet BioWare de gamer in ons nog wel te vermaken, maar de Mass Effect-liefhebber is teleurgesteld. BioWare heeft plannen om verder te bouwen op Mass Effect: Andromeda. Laten we hopen dat het volgende deel weer wat dichter in de buurt komt van de klasse van Mass Effect en Mass Effect 2.

Mass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect AndromedaMass Effect Andromeda

Lees meer

Reacties (236)

236
218
172
19
2
14
Wijzig sortering
Bioware/EA laat zich in mijn ogen wel erg kennen met Andromeda.

Wat ik zo waar uit de review kan ophalen is dat BioWare simpelweg onder druk van EA een matige game heeft afgeleverd met een ongeinspireerd/oppervlakkig verhaal, bugs, een ondoordachte quest UI.

Wat de eerste Mass Effect triologie zo goed maakt is het feit dat je een aangrijpend verhaal hebt. Vanaf het begin van Mass Effect 1 tot het einde van Mass Effect 3, ben je op jacht naar Saren, ben je op zoek naar teamleden om de collectors te stoppen en uiteindelijk moet je het universum bij elkaar trekken om met een 'last ditch' poging de reapers te verslaan.

Tijdens de gehele tocht laat je over het gehele universum je sporen na. Van het oprollen van criminele bendes tot het oplossen van kleine akkefietjes, je hebt het idee dat je echt een verschil maakt op elke planeet. Keuzes zijn soms ook niet makkelijk, doordat ze zoveel invloed hebben. De consequenties neem je mee naar de volgende game en om te kunnen overleven moet je de juiste zien te maken.

Wat verder geweldig is aan de eerste triologie is dat je al dit geweld niet alleen te lijf gaat, maar met een aantal trouwe volgers die ieder een rijke geschiedenis hebben (behalve Vega dan). Wat zeker bij Mass Effect 1 en 2 goed werkte is het feit dat je echt het idee hebt dat elk karakter zijn of haar eigen verhaal heeft en doormiddel van veel met ze te praten je steeds meer te weten komt over ze.

Van de doorgewinterde Krogan, tot de jonge Asari die zich wil bewijzen, (bijna) elk karakter heeft een interessant verhaal in Mass Effect 1. Bij Mass Effect 2 werd dit iets meer gepusht door de suicide mission op het einde, maar nog steeds had je het gevoel dat je elk karakter meer wilde leren kennen. Elk karakter voelt ook nieuw aan, doordat ze veel verschillen van Mass Effect 1.

De nieuwe karakters in Mass Effect 2 zijn tegenpolen van de karakters in Mass Effect 1. De krogan is nu een tiener die popelt om zichzelf te bewijzen, de Asari is nu een doorgewinterde strijder en tegelijkertijd zijn de bestaande karakters doorgegroeid. Garrus is van ex-agent tot een volwaardig vigilante gegroeid, Wrex is bezig zijn clan op te bouwen en de krogans te verenigen, Tali is van een jonge Quarian op haar pelgrimstocht gepromoveerd tot een volwaardig commando.

Het zijn juist deze evoluties en diepgang in de karakters en de keuzes die je maakt die ervoor zorgen dat in de eerste triologie het Mass Effect universum levend aanvoelt. Het staat niet stil, er is progressie.

Hoewel de gameplay van het eerste deel waarschijnlijk het slechtste was, is met die game wel de grondslag gelegd door misschien wel het beste story telling van de franchise.
  • Mass Effect 1 voelt voor mij aan als een TV serie met een gemiddeld budget, maar met leuke karakters die je aanspreken, waardoor je steeds meer wilt. Een beetje een cult serie met trouwe volgers
  • Mass Effect 2 is (met invloed van EA) een movie blockbuster geworden waar vrijwel iedereen van houdt. De actie is meer gestroomlijnd, het verhaal is iets minder gedetailleerd, maar alles bij elkaar is het geweldig!
  • Mass Effect 3 is het vervolg op de blockbuster. Het verhaal pakt door in snelheid en is minder goed dan in het vorige deel. Je loopt er doorheen om bij het einde te komen. Afgezien van het einde, was het een geweldige rit.
  • Mass Effect 4 is de spin-off. De producer ziet geld in de franchise en wil meer. Hoewel Mass Effect 4 niet slecht is, is het ook zeker niet van het niveau van het orgineel. Voor degene die the Bourne films kennen, Mass Effect 4 is 'The Bourne Legacy' (die zonder Matt Damon) maar dan van Mass Effect.
Zo, heb er weer een veel te lang verhaal van gemaakt. Hopelijk is het duidelijk.

Eindconclusie: Jammer dat Electronic Arts weer een franchise aan het verpesten is door Mass Effect om te toveren in een Cash Cow.
En ook hier worden de originele games extreem opgehemeld door een dikke roze bril....

Laten we eens even teruggaan:

Mass Effect werd in 2007 released. Laten we even een kijkje nemen wat er verder nog in 2007 uitkwam: Heavenly Sword, Portal/HL2EP2, Modern Warfare, Crysis, Unreal Tournament 3... Vergelijk die games eens, grafisch, met Mass Effect. Vergelijk die games eens vooral in hoe de gezichten werken met Mass Effect, laat staan in gameplay. Het énige wat ME1 heeft is zijn verhaallijn, en die is ook nog eens vrij linear omdat je er bar weinig daadwerkelijke keuzes in maakt die in de game zelf terugkomen (Feros is het enige wat ik mij direct kan bedenken, en zelfs dat is zeer minor).

ME2 was 2010. Die game heeft écht weinig met ME1 te maken, om héél eerlijk te zijn. De reapers zie je er vrijwel niet in - De collectors zijn een tweederangs vijand die verder ook gewoon niet meer in ME3 terugkomen. De human reaper? Belachelijk. Er wordt helemaal niet verder gebouwd op wat in ME1 gebeurde, dus je keuzes aldaar hebben geen enkele invloed op ME2.

Daarnaast ook nog: Mensen blijven maar doorprattelen over de keuzes die je kon maken, maar die zijn er helemaal niet! Je speelt áltijd dezelfde levels, dezelfde gameplay. De enige keuze die je kunt maken is om loyalty missies wel of niet te doen, verder niets. Dat is een non-keuze om heel eerlijk te zijn. Verder hebben beslissingen alleen invloed op welke cutscene er speelt, en zelfs die verschillen zijn klein.

Oh, en f*****g CHEST HIGH WALL SYNDROME. Je merkte écht dat Gears of War populair was. Het zuigde alle spanning uit de game omdat je precies wist wanneer combat eraan kwam. Het level design was extreem linear en saai.

En weer, de tech van ME2 liep járen achter bij de concurrentie. 2010? Het jaar van Bioshock, Bad Company 2 (de eerste Frostbite game op PC), Just Cause 2, Red Dead Redemption, en ga zo maar door.

Verder naar ME3.

Keuzes? Welke keuzes? Sommige karakters zijn dood, yippie! Die worden gewoon door een IEDENTIEKE KOPIE vervangen. Zie Wrex, zie Legion. Ze reageren anders, maar Bioware had géén idee hoe ze een daadwerkelijke consequentie moesten inbouwen, want dan waren die er gewoon helemaal niet geweest. Volstrekte onzin.

De grootste zonde? De rachni queen. De met uitstek grootste keuze die je maakt in ME1 wordt hélemaal en volledig GENEGEERD. De queen is er gewoon in ME3 of je wilt of niet. Wat nou keuzes?

Ja, de cutscenes spelen anders, maar weer geldt: Dezelfde levels, dezelfde gameplay, dezelfde content. Dat de cutscenes een beetje anders spelen is écht geen fatsoenlijke consequentie van een keuze. Speel de game maar nog eens volledig door: Het gaat je opvallen dat je gewoon alles hetzelfde doet.

Conversations? Paragade? Ofwel het verschil tussen 'babykilling evil' en 'goody twoshoes'. In ME1 was het nog navolgbaar, in ME2 en ME3 werd het onzinnige van een binair moraalsysteem wel duidelijk.

Laat staan dat het einde álle keuzes die je hebt gemaakt teniet doet en gewoon volledig negeert.

En weer, de tech: 2012: Dishonored, Max Payne 3, Far Cry 3, Borderlands 2, en ga zo maar door. ME3 valt zelfs nóg meer achter op de concurrentie op dat vlak.

En ondanks ál deze grove fouten van de serie worden de originelen nog steeds opgehemeld naar scores van 90+. Hoe is dit logisch?

MEA verbetert een hoop zaken: De gameplay is éindelijk goed te noemen. Weg met dat verdraaide paragade systeem. De graphics zijn op zijn minst gedeeltelijk op het niveau van 2017 (maar ze lopen nog steeds achter, zeker op gezichten en animaties). Maar déze game verdient opeens alle hoon?

Ik snap het niet.

Disclaimer: Ik heb de OT met veel plezier gespeeld. Ik heb de collector's editions. Ik speel ze alle 3 om de zoveel jaar nog eens volledig uit. Maar het steekt écht dat men blijkbaar die originele games op zo een hoog podest zet, want objectief gezien verdienen ze dat gewoon niet. Ik snap niet waarom MEA zoveel kritiek over zich heen krijgt, kritiek die ook voor de eerdere games gold tijdens hun release. Graphics? Gezichten? Gebrek aan échte keuzes? Die waren er toen ook al, maar blijkbaar zijn mensen dit helemaal vergeten.

Waar ik naartoe wil hiermee: De originele games verdienen een lagere score, Andromeda verdient een hogere dan hij nu heeft. Alle games scoren een beetje rond de 80 (Andromeda 75), gezien in de tijd waarin ze zijn gereleased, ze zijn veel dichter bij elkaar, objectief gezien, dan men nu zo laat uitmaken.

En EA die ME verpest:

EA heeft ME2 en ME3 verpest door deadlines en directe inmenging met het scripting proces. ME2 zie ik zelf dan ook nog steeds als de zwakste in de serie.

En als je me niet gelooft, er zijn anderen die dit veel beter kunnen uitleggen:

http://www.shamusyoung.com/twentysidedtale/?p=27792

Een lange, lange, lange uitwijding over hoe het verhaal van ME zoveel beter had gekund, en hoe vooral ME2 en ME3 zoveel fouten maken.

https://www.youtube.com/watch?v=rLvMieeVGm0
https://www.youtube.com/watch?v=-xc7xHvxvCI
https://www.youtube.com/watch?v=zlDyol1hs4g

Een serie videos die diep ingaat op het game design en productie proces, waarin ook veel fouten worden blootgelegd.
"Weg met dat verdraaide paragade systeem" ik mis het eigenlijk wel een beetje :P De antwoorden waren idd heel erg zwart/wit, maaaar, de quicktime paragade events vond ik eigenlijk wel tof. Geen tijd om de perfecte keuze te maken, nee je moest een split second keuze maken en anders maakte de game die wel voor je.

Ik vind quicktime events verschrikkelijk in games, maar morele keuzes kun je zo eigenlijk veel beter laten maken. Vooral niet teveel tijd geven om na te denken en wat de consequenties kunnen zijn.

Wat ME2 story betreft, eens, dit heeft weinig met de main story te maken, maar ik vond het wel de beste uit de serie wat betreft gameplay, character storytelling en muziek keuzes. ME2 had voor mij persoonlijk de beste mix in sfeer en pacing.
Het overgrote deel van ME2 waar je je team moest verzamelen en zo steeds meer back-story kreeg via main én sidequests vond ik juist awesome! De collectors waren weliswaar 2e rangs vijanden, toch vond ik de "suicide mission" de meest indrukwekkende scene uit een game die me ooit is bijgebleven :)

ME1 vond ik op alle vlakken behalve het RPG element minder en ME3 vond ik te blockbusterig, nog steeds erg vermakelijk, maar het miste diepgang en sfeer wat ME2 beter overbracht.

[Reactie gewijzigd door quintox op 23 juli 2024 00:33]

Ik vind dit soort meningen altijd interessant, omdat het niet aansluit op mijn ervaringen.

Ik vraag mij dit altijd af als ME2 weer in de hemel geprezen wordt, maar... in welk opzicht vond je ME2 het beste wat betreft gameplay? In mijn ervaring verpeste het einde van ME3 weliswaar het hele "gevoel" van de serie, maar was het qua gameplay (met name de gevechten en gerelateerde systemen) verreweg superieur aan beide voorgangers en dan met name ME2.

De andere argumenten zie ik de logica achter al ben ik het er niet helemaal mee eens. De karakters (in je party) kregen weliswaar meer aandacht, maar waren zelden onderdeel van het plot. Daar waar ze dit in zowel ME1 als ME3 wel waren. De verhaallijnen van deze karakters waren leuk, maar de enige toegevoegde waarde die (vooral de nieuwe) karakters hadden voor het plot waren helemaal aan het einde van het spel en in ME3.
Ik ben, ondanks mijn grote kritiek, nog steeds een grote Mass Effect fan - En ik ben het helemaal met je eens. ME2 was voor mij de zwakste schakel, zeker niet de sterkste.

De games leunen vooral op goede individuele karakters en momenten, maar nooit op het geheel - Dat heeft ME1 nog altijd het beste gedaan door zijn vrij goede worldbuilding, een element wat 2 en 3 vrijwel volledig hebben geschrapt.

Daarentegen zie ik in Tuchanka en Rannoch wel hoogtepunten in moment-to-moment gameplay en verhaal in de serie in ME3, maar dat is waarschijnlijk omdat Cerberus hier niet in voorkomt en het de enige missies zijn die op iets uit ME1 voortborduren en aan de worldbuilding bijdragen.
De characters hadden weliswaar niet écht toegevoegde waarde in het totaalplaatje, maar ik vond het totaalplaatje nooit zo heel erg sterk van Mass Effect. Sovereign vond ik meh en de motivatie van de reapers was ook "meh" uitgewerkt. Daarentegen vond ik de character storylines veel leuker. Thane, Jack, Kasumi (dlc) en Legion vond ik heerlijk.. zelfs de Illusive man vond ik interessant, was Cerberus en de illusive man logisch in de main plot? nee.. maar desalnietemin wist hij mijn aandacht te grijpen. Dat kon me heel lang boeien voordat ik verder ging met de main story. Prima uitgewerkt allemaal en vooral geloofwaardig! Heck, zelfs Miranda vond ik awesome maar dat komt wellicht doordat ik fan ben van Yvonne Strahovski na Chuck :P

Wat betreft gameplay? Ik vond ME2 en ME3 niet veel van elkaar verschillen, maar een licht puntje van ergernis vond ik dat ze sprint/cover/use op de zelfde knop hadden gebind ( spatie ) waardoor het als een console port voelde. Dit waren in ME2 nog losse knoppen. Dit werkte gewoon vaak écht niet lekker.. wilde je wegsprinten, ging je in cover aan de verkeerde kant van de muur etc.

Wellicht ervaar ik de trilogie anders en let ik op andere speerpunten doordat ik begonnen ben met ME2. ME1 was voor mij de 1e echte shooter RPG en nadat ik al snel verdwaald raakte in de citadel was ik er klaar mee en heb ik het nooit meer opgestart ( tot na ME2 ) :P ME2 greep me meteen vast en liet me nooit meer los hehe
Als ik in het kort zou moeten uitleggen.

ME3 = eentonige run and gun missies door heel het spel heen. Characters en verhaal zijn niet meeslepend.

ME2 = de opbouw naar elke character recruit was uitgebreid, integrerend en fascinerend. Het verhaal was ook bijzonder leuk en mysterieus.

Plot en meeslependheid van ME2 was voor mij echt geweldig. Je werd echt meegesleept in de verhalen van je recruits. Hoewel ME2 een stuk meer combatachtig was dan ME1 gingen ze met ME3 echt overboord. Ik had vaak het gevoel dat het weer om de zoveelste missie ging met: Je wordt gedropt in een locatie, ff Call of Duty stijl alles neerknallen en daarna wordt je weer gelijk opgepikt door een dropship. Het hele exploren was weg voor mij in ME3.

IMO.
Heb je ME:A al gespeeld? Hier zitten namelijk ook gewoon weer van die quicktime paragade events in.
Heb er nu ongeveer 7 uur in zitten. Ik kwam wel quicktime events tegen, maar geen keuzes zoals voorheen, en al zeker geen morele paragade keuzes. Wellicht komen ze nog?

Tot zover was het enkel iets in de trend van "jump in" (left mouse), maar geen left/right keus. Andromeda weet me verder prima te vermaken :3 Vind alleen de Nexus nog een beetje karig, de Citadel was veel interessanter, maar wederom.. wellicht ben ik te voorbarig ;)
Paragade is helemaal weg nu. Gelukkig :)

Binaire moraalsystemen zijn des duivels.
In ME2 is het veelal niet binair, want er zijn genoeg conversaties waarbij je maar een an de twee keuzes krijgt. Daarnaast kan je zowel hoog scoren op paragorn als renegade, wat bij een binair systeem niet mogelijk is.

Edit: paragorn en renegade zijn wel ongelukkig gekozen trouwens, was dit niet charm en intimidate in ME1?

[Reactie gewijzigd door EvilWhiteDragon op 23 juli 2024 00:33]

De skills heetten intimidate en charm, maar ze waren direct met paragon en renegade verbonden.

Daarnaast kon je in één playthrough van ME2 nooit zowel renegade als paragon maxen, en als je probeerde ertussen in te zitten kwam je in grote problemen bij Miranda/Jack en Tali/Legion, want die hebben respectievelijk 75% en 100% paragon *of* renegade nodig om op te kunnen lossen. In NG+ was dat uiteraard wel mogelijk, maar niet de eerste keer, tenzij je vol voor het één of het ander ging.

Zelf mod ik daarom altijd mijn savegames om mezelf 100% van beide te geven zodat ik altijd alle opties in conversations kan gebruiken.
Het zijn nou niet echt paragade momenten te noemen... Je krijgt er geen score voor. Het zijn alleen opties.
ChromeBallz allereerst dankjewel voor je passionele en goed onderbouwde reactie.

Ik ben het volledig met je eens dat de "achteruitgang" van Mass Effect door de slechte invloeden van EA begon bij Mass Effect 2. Bakken met DLC, deadlines zoals jij ze noemt en waarschijnlijk als je er achteraf op terugkijkt zijn er grote plot holes die al ontstaan bij Mass Effect 2 (om nog maar niet te spreken van Mass Effect 3).

Op technisch vlak had er zoals je aangeeft op verschillende vlakken meer in kunnen zitten. Als je Mass Effect in het algemeen vergelijkt met andere games in dezelfde tijd als dat ze uitkwamen had er inderdaad meer in kunnen zitten.

Mass Effect zijn uiteindelijk echter RPG games en het verhaal in een RPG is een van de (danwel niet het) belangrijkste belangrijkste onderdeel van de game.

Het verhaal heeft door de 3 games heen een doorlopende lijn die vooraan begint en achteraan eindigt. Hoe je het ook went of keert, de reapers moeten verslagen worden.

Het klopt dat je zegt dat wanneer je Wrex afmaakt, Legion laat dood gaan etc. dat de game in de grote lijn niet veranderd. Urdnot Wreav is het bewijs hiervan.
Dat je dezelfde levels doorloopt, klopt. Dat je in Mass Effect 2 direct kon zien wanneer er combat aankomt klopt.

Het feit echter dat je dezelfde levels doorloopt, of dat je ziet wanneer er combat aankomt doet voor mij geen afbreuk aan de games. Dit is iets wat BioWare al jaren doet, sinds Knights Of The Old Republic al (misschien wel een punt van verbetering).

Neem KOTOR als voorbeeld en dan zie je dat of je nu Dark Side of Light Side gaat, dat de uitkomst blijft hetzelfde. Je komt dichter bij de Star Forge en uiteindelijk wordt je de Dark Lord of win je met de republiek.

Dat de keuzes die je maakt uiteindelijk op de grote verhaallijn misschien niet zoveel invloed hebben en dat je toch dezelfde levels speelt doen echter geen afbreuk aan het feit dat het voelt alsof je keuzes belangrijk zijn.

In KOTOR maak je de keuze of je de Sand People uitmoordt of niet. Een stam uitmoorden voelt als een beslissing met veel impact. Of je nu Wrex laat leven of niet maakt voor het verhaal in de grote lijn niet uit, maar voor je gevoel zouden de Krogan beter af zijn met Wrex als leider dan Wreav.

Veel van je beslissingen brengen op detailniveau wijzigingen aan het verhaal. Het einddoel blijft de reapers, maar hoe je er komt is jouw keuze (alhoewel je zeker naar ofwel Paragon of Renegade wordt gedrukt). Laat je het medicijn van de genophage los of fake je het? Red je de council of laat je ze stikken?

Ik ben het met je eens dat het einde een domper is en dat veel van je keuzes uiteindelijk misschien wel teniet gedaan worden. Maar er zijn vele wegen die naar Rome leiden en of je nu links of rechtsom er komt, BioWare geeft je wel het gevoel alsof het uitmaakt.

Het feit dat MEA een 6,5 krijgt is niet omdat de gameplay slecht is, of dat de game niet vermakelijk is. Hij scoort niet hoger, omdat het verhaal en de sfeer wat gewoon uitermate belangrijk is in een RPG gewoon een stuk minder is dan in de triologie. ME 2 en 3 bouwen voort op het uitstekende verhaal van ME1 en natuurlijk kleurt dat de brillen en daarmee ook de reviews. Maar het verhaal van MEA valt gewoon tegen en BioWare kan beter.

Afgezien van het feit dat de grote hoeveelheid bugs dieptriest is wat ook gewoon voor de release opgelost moet worden.
Ja, sorry hoor, maar die 'invloeded van EA' vallen reuze mee. EA kocht Bioware op vlak voordat Mass Effect 2 gereleased werd, dus EA had hier nauwelijks tot geen invloed op. Het veranderende Bioware was er al voordat EA ze opkocht.
De deadline van MEA was verder ook weer flink uitgesteld, 5 jaar lijkt me ook wel flink meer tijd dan de meeste studios in hun games stoppen.

Het gebrek aan consequenties van keuzes valt ook wel mee, bepaalde missies kwam je gewoon helemaal niet meer tegen in deel 3 of vielen anders uit, de grote lijnen bleven gelijk ja, dat valt ook moeilijk te ontwijken. (een game maken waarvan 90% van de spelers maar de helft ziet is niet er efficiënt)

Verder ben ik ook zeer sceptisch over de negatieve reviews van MEA, de game is gigantisch. Na 50 uur ben je der nog lang niet, dus dat is voor sommigen afschrikken, maar het toont wel dat je er flink wat tijd in moet steken als je het volle eruit wilt halen.

[Reactie gewijzigd door Diagoras op 23 juli 2024 00:33]

EA kocht Bioware vlak voor Mass Effect 1, niet 2. Ze hadden de ontwikkeling van ME2 vrijwel volledig in handen.

MEA werd uitgesteld omdat het níet de originele ontwikkelaars zijn, maar het C studio van Bioware (Bioware Montreal, een vrijwel volledig nieuw studio), en ook omdat het Bioware hoofdkantoor en EA over de ontwikkeling van MEA 14 (!) lead developers heeft zitten vervangen vanwege interne politiek.
Ik moet MEA ook iets minder scoren dan ME1 relatief gezien, want MEA zou je eigenlijk wel verwachten om de lat een beetje hoger te leggen. Ik moet hierbij wel de opmerking maken dat MEA níet door de originele developers is gemaakt, maar door een nieuwe tak van Bioware waar maar een enkeling aan het origineel heeft gewerkt. Ze hebben dan al ook 14 leads vervangen zien worden door het hoofdkantoor en door EA over de ontwikkeling van MEA - Dat de game uberhaupt is uitgekomen is al een wonder.

Ik zie MEA has ME1 hoe het had moeten zijn in veel opzichten. Geen paragade, fatsoenlijke exploration en eindelijk goeie combat. Over het verhaal kan ik nog niet veel zeggen omdat ik de campagne nog niet ver heb gespeeld, maar het oude ME1 gevoel kwam bij mij wel echt goed omhoog.

Mijn probleem met de keuzes in de originele games is dat het geen uitwerking heeft op de game zelf. Het is puur 'windowdressing'. Dit kwam namelijk vanuit een grote, grote push vanuit EA: "Iedereen moet álle content kunnen zien." Men was dus niet bereid om levels en story te financieren die niet door iedereen werd gezien, waarom men dus de verhaallijn volledig heeft verwaarloosd. Het voelt dus niet meer 'gewichtig' aan om bepaalde beslissingen te maken. De 4 grote momenten in de trilogie - Rachni queen, council, tuchanka en geth/quarians - doen er dus helemaal niet toe en de kleinere beslissingen zijn enorm insignificante optredens van een NPC hier of daar.

Het hele punt van een game is dat je zulk interactieve verhalen kunt vertellen, maar ME1 t/m 3 hebben de plank hier misgeslagen en hun potentieel vergooid, omdat het management niet begrepen heeft waar het eigenlijk om draait in de games. Het woord 'keuze' heeft dus geen betekenis hier. Ze willen het wel zo laten lijken, maar het is een faux-keuze - Er verandert helemaal niets.

Dit begint al ver, ver voor het einde. ME2 was toen nog geinig, maar bij de tweede keer viel het me op hoe weinig je eigenlijk anders kúnt doen in de game. Dat je andere conversatieopties kunt kiezen is schijn, want je krijg toch nog steeds dezelfde responses aan het einde, je moet dezelfde levels spelen, je krijgt dezelfde cutscenes in een ander jasje... Zelfs Samara/Morinth is een schijnkeuze. Zelfde karakter, andere skin.

Laat staan het hele Udina/Anders verhaal. De grootste keuze die je kon maken in ME1? Weggegooid. Climax afgebroken. Doet er niet toe.

Daarom: ME1, 2 en 3 hebben als sterke punt individuele karakters, en individuele momenten. Over het geheel genomen zijn het eigenlijk stiekem toch wel slechte games.

Lees het artikel van Shamus Young hier eens op na:

http://www.shamusyoung.com/twentysidedtale/?p=27792

Het verhaal in ME (vooral 2 en 3) is écht bij lange na niet zo goed als je zou denken.

[Reactie gewijzigd door Khrome op 23 juli 2024 00:33]

Weet je wat het is, 'in hindsight' is net zoals een filmrecensent die achteraf een trilogie gaat fileren en alles prachtig in perspectief weet te zetten. Tegelijkertijd is dat dan een trilogie waar de hele wereld volledig in meeging, de recensent incluis. De buzz van Mass Effect is er nu echter nog steeds; als je nu volledig fris en onbeinvloed ME1/2/3 doorwerkt, heb je een dijk van een trilogie gespeeld. Zélfs met de achterhaalde graphics en zélfs met al die verouderde gameplay concepten.

De kracht van ME1/2/3 is dat het meer is dan de 'sum of its parts'. Het ging er primair om de unieke karakters, om de interactie en de eigenheid met en van al die karakters. Om de keuzes die je ermee kon maken en vooral ook om de manier waarop ME2 je team samenbracht: dat was samen met de suicide mission aan het eind een ongeëvenaarde manier om de speler te binden aan al deze prachtig geschreven karakters. Dat ME3 niet voor ieders smaak perfect eindigde is evident. Maar de weg naar dat einde toe was bizar goed geschreven en leidde tot talloze memorabele momenten. Het ging geheel niet om die assault rifle die wat beter was dan de vorige. Het ging om het verhaal. Ook combat was ondergeschikt, en desondanks niet vervelend om te doen.

ME:A heeft dat geheel niet, het voelt als een heleboel 'parts' die samen tot een X aantal uur gameplay moeten leiden, liefst met genoeg mogelijkheden om er nog wat extra betaalde content in te kunnen plakken, en een veel grotere focus op progressie en combat. Precies de fout die DA:I maakte, precies wat ik had voorspeld enkele dagen geleden: dit zijn games met een identiteitscrisis, en DA:I wil net zoals ME:A een single player MMO/RPG zijn, met alleen maar 'leuke content'. Na tien side missions heb je eigenlijk alle content gezien, alleen bij nummer elf speel je het in een andere omgeving met een mooier kleurtje en heb je nu 30 kogels per mag ipv 25.

Alleen al het punt waarop het verhaal nu aan het eind van ME3 is gestrand, spreekt boekdelen: deze serie was 'af'. Mass Effect Andromeda is ontzettend doorzichtig als het om uitmelken van een franchise gaat. Het is een reboot terwijl we het 'ultieme' allang hebben kunnen spelen. We hebben een filosofische veldslag achter de rug, en gaan met ME:A weer terug naar dertien in een dozijn quests die het originele verhaal zouden moeten aanvullen en uitdiepen met meer achtergrond. Net zoals bij Star Wars zeg ik: leuk bedacht, maar die reboot kan niet tippen aan de originele trilogie.

Ik koop dus ook het excuus 'Bioware heeft niet genoeg tijd gekregen' absoluut niet. Bioware heeft deze game allang een keer gemaakt en toen 'vonden we het prima', ik herinner me hele goede cijfers voor Dragon Age: Inquisition. Maar ook dat was toen al in mijn eigen woorden een game met identiteitscrisis, als je het tegen bijvoorbeeld DA:O afzette. Precies dezelfde verschillen: uniek is ingeruild voor herkauwbaar en veel van hetzelfde in een leuk jasje.

[Reactie gewijzigd door Vayra op 23 juli 2024 00:33]

Ik maak nergens het excuus dat Bioware geen tijd heeft gehad. Ik meld alleen dat de developers níet de originele developers zijn, maar het C-team van Bioware (een nieuwe locatie), en dat EA en het hoofdkantoor van Bioware zich wel heel erg hebben zitten inmengen in de ontwikkeling van MEA ("teveel managers").

MEA vind ik uiteindelijk ook íetsje minder dan ME1 uit de pan komen, respectievelijk tot de tijd waarin ze zijn gereleased, maar ik vind het vreemd dat ondanks dat MEA de vele zwakke punten van ME1 verbetert (graphics, combat/gameplay, loot/inventory, exploration) men deze goede punten volledig over het hoofd ziet en zich concentreert op de minpunten (iets mindere karakters (blijkbaar), mindere story (eens) en MMO mechanics).

Je noemt hier ook de side missions: Vergeleken met ME1 zijn de MEA side missions toch écht wel een verademing. Ik weet niet of je ooit ME1 hebt gespeeld, maar de 20-30 sidemissions die je daar krijgt gebruiken állemaal dezelfde levels, dezelfde content - Ze schuiven alleen wat dozen rond. Dat MEA ondanks betere variëteit hier persé op afgemerkt moet worden vind ik dan vreemd, want in tegenstelling tot ME1 passen de sidemissions hier wél in het algehele framework (exploration).

Dat het verhaal ook steeds als excuus gebruikt wordt om ME1 met een 85-90 te scoren, waar de game om heel eerlijk te zijn op álle andere vlakken tekort schiet objectief gezien, zeker gezien de tijd waarin het uitkwam, terwijl MEA juist alles verbetert behalve het verhaal en dan blijkbaar een 65 of lager moet krijgen? Dat mag je me wel eens uitleggen.

Verder zal iemand die nog nooit ME heeft gespeeld toch wel erg snel afknappen op de originele games hoor. Je bekijkt de OT hier met een dikke roze bril: Je kunt je niet voorstellen hoe de games tegenwoordig gezien zouden worden door iemand die ze nog nooit heeft gespeeld. We zitten nu in de tijd van Skyrim, Witcher 3, Final Fantasy XV enz. , dit is vrij vergelijkbaar met KOTOR destijds, wat na 2007 toch ook wel als erg verouderd en saai werd gezien door velen die de game toen niet hebben gespeeld.

En daarvoor was het weer mensen vragen om Ultima 7 te gaan spelen, of Baldur's Gate 1. Tenzij je de games toén hebt gespeeld zul je ze ook echt niet graag gaan spelen als je KOTOR als alternatief hebt, enzovoorts.

En nogmaals: Ik speel de OT graag. Ik speel ze om de zoveel tijd nog eens opnieuw, ik ken ze van binnen en buiten. Maar dit is ook precies de reden waarom ik dit alles aangeef: Ze zíjn niet perfect. Ze bevatten zoveel grove fouten. Het is daarom betreurenswaardig dat ondanks dat MEA veel van die fouten oplost het op de één of andere manier als een slechte game wordt beschouwd vergeleken met de originelen.

Nee, MEA is niet perfect, verre van. Meer dan een 75 zou het ook niet van mij krijgen, maar het steekt mij dat MEA *in vergelijking met de OT* slechter zou zijn volgens veen, wat écht niet het geval is. Dat is gewoon, zoals gezegd, de OT door een dikke roze bril bekijken en vooral alle fouten die de originele games hebben gemaakt negeren.
Je hebt natuurlijk grotendeels gelijk, maar wat de de eerste trilogy vooral zo ontzettend goed maakte voor veel gamers was vooral de betrokkenheid bij de characters.
Dat is tenminste iets waar de meesten het wel over eens waren en dat was ook de reden waarom er zo heftig werd gereageerd op het slechte einde van deel drie.

Wanneer een game dat voor elkaar krijgt ben je snel geneigd alle slechte dingen niet meer te zien/herinneren en wat vooral blijft hangen is de beleving.

Als MEA dezelfde spelbeleving niet weet neer te zetten, dan is het logisch dat de gebreken juist meer gaan opvallen en dat die ondanks verbeteringen toch lager scoort dan de vorige delen.

Zelf heb ik genoten van de gehele trilogy en speel ze ook nog met regelmaat. Met name omdat je echt betrokken raakt met de personages in het spel.
Mja, MEA is voor mij eigelijk wat ME1 had moeten zijn in overal design. Je voelt toch wel meer dat je aan het ontdekken bent. Veel mensen vergeten dat ME1 ook geen sterke karakterisering had (behalve Wrex misschien), pas in ME2 en ME3 zijn de karakters beter geworden (een nog steeds idd sterk punt van die 2).
Dit gevoel heb ik dus ook. De reacties na Mass Effect 1 waren ook niet euforisch. Het heeft een naam gekregen nadat 2 en 3 zo lekker aansluiten erop. En zelfs die hebben fouten gemaakt zoals boven te lezen is. Misschien komen er wel 2 prachtige vervolgen op Andromeda die er uiteindelijk zorgen voor een zelfde status zorgen voor de Ryders.
Je post wordt enorm geuppt. En je omschrijft enkel de oude trilogie. Heb je Andromeda al gespeeld? Ik zie parallellen met Mass Effect 1. Dit kan het begin zijn voor net zoiets moois. Zit er pas 10 uur in maar dan nog. Het is nogal vroeg voor extreme conclusies denk ik.
gewoon niet kopen het is slecht heel slecht. niet AAA waardig.
gaat ze alleen om het geld.
niet om wat moois neer te zetten.

dit is mijn punt ik verander NIET
Lag ook aan mij. Later reageerde je wel op Andromeda. Ik had ook door kunnen lezen
Ik bedoelde dat ik zelf op het verkeerde comment had gereplied, mijn reply zou verwijderd kunnen worden :)

Excuses voor de verwarring!
Als eerste, heel zwart - wit... maar waarom wordt alles op Tweakers (wat een beetje is opgegroeid als een PC community) nu getest / gereviewed op een console? Speel het op een PC en laat dan ook eens weten hoe het bevalt... dit is een beetje een downfall van tweakers aan het worden.

Voor de rest, inmiddels 20+ uren into the game en het is alleen maar beter en beter aan het worden, je leeft mee met de chars, keuzes die je maakt / moet maken zetten je aan het denken.

Weet niet hoeveel uur er gespeeld is door de reviewer, dus geef daar ook geen commentaar op, maar hoe verder je in het spel komt, hoe opener en grootser het wordt, defo een 8 voor mij.. geen 6,5
Dit vroeg ik mij dus ook af. ik zag het al aan de slechte aiming en de graphics. ik wil hem eens op de pc gespeeld zien worden en de ervaring daar van! Er kunnen namelijk verschillen zitten in de 2 versies ook kwa sommige bugs.
De motivatie welk platform gekozen is voor een review, is eigenlijk altijd relevant. Dit zou voor iedere review van een multiplatform game even uitgelegd mogen worden imho.

Misschien wordt gekozen naar rato van de gemiddelde sales? Misschien wil de redacteur zijn pc vrij houden om op te werken? Misschien vinden ze bij een pc review lastig te kiezen welke hardware representatief is? Ik vind het allemaal prima, maar leg het even uit.
Uitstel had deze game goed gedaan, maar alsnog kan ik de game wel waarderen. Sterker, hoe meer ik speel, hoe beter ik de game begin te vinden. Ik zou dan zelf nu ook eerder op een 8 dan een 6,5 uitkomen (al denk ik dat een 7,5 een prima compromis is).

Wat mij vooral veel plezier geeft is de setting. Hij is origineel, met een leuk plot en goed uitgedacht universum. Nergens stoort het me dat er bepaalde zaken gebeuren en dat kan ik voor zo'n grote game alleen maar positief zien. Planeten bezoeken en daar dingen doen blijft ook gewoon leuk. Ja het exploren op de kaart is wat tijdrovend (al doe ik dat zelf gewoon tijdens het youtuben) en niet elke missie is even doordacht. Ook halen de zijmissies het niveau van Witcher 3 natuurlijk niet, maar is dat zo erg? Nee, het blijft alsnog interessant genoeg. Ook de hoeveelheid informatie die je uit personages weet te peuteren en hoeveel je te weten krijgt over de setting, de planeten, de rassen en de historie is benoemenswaardig. Het lijkt namelijk echt een reëel scenario neer te zetten. Sowieso kleeft er wel een soort Star Trek sfeertje door de game en is ie wat minder dramatisch dan de vorige titel (3 was echt een feest voor dramaqueens). En de meeste gesprekken zijn ook gewoon erg leuk, al is het voor sommige aliens wel fijn dat je gewoon kunt skippen (heb weinig met de Krogan). De progressie is ook leuk gedaan. Je ziet werelden echt veranderen, basissen uitbreiden en je ark of nexus transformeren naar een hele interessante en mooie wereld.

Wat me verder ook in positieve zin opvalt is de combat. Ik vind hem erg leuk om te doen en de mogelijkheden om te spelen als je wilt, zijn divers. Het is ook nog best pittig, zeker in het begin. Je wordt hard afgestraft als je rambo gaat en sommige enemies laten zich lastiger pakken dan gedacht.

Is de game dan perfect? Nee, zeker niet en hij verdient ook geen gold en GOTY awards. De graphics zijn wat inconsistent, de (gezichts)animaties zijn vaak van type uncanny valley, popin en hangers door laadtijden blijven irritant, dat je door je hele schip moet rennen om maar met iedereen te kunnen praten is wat herhalend en de wereld lijkt niet echt te leven, plus je conversatie-opties lijken weinig verschil te maken in de uitkomst van het verhaal, maar dat zijn imo zaken waar je je overheen kunt zetten als je de setting en gameplay wel interessant vindt. En ja je keuzes doen weinig, maar ze doen nog altijd wel IETS en dat is imo nog altijd meer dan de meeste games.

Al met al is het zeker een leuke ervaring die de game je biedt, in een wereld die toch wel vol zit met content. Het heeft zo zijn negativiteit, maar zo negatief als sommige reviews (al valt deze reuze mee) is het echt niet. Net als Horizon Zero Dawn is de setting en de uitgedachte wereld die voor mij de game maken en zorgen dat ik blijf spelen. En dat mag toch zeker wel een compliment zijn. Alleen jammer dat de overige devteams minder hun best hebben gedaan. Al vernam ik ook dat de ontwikkeling nogal wisselend is verlopen. Wel jammer dat EA dan toch pushed voor een Q1 release, want als het in de zomer was uitgekomen, was dat ook prima geweest en had het bovendien minder concurrentie gehad. Ik verwacht dat het in de sales nu niet zo goed gaat en dat is imo niet echt terecht.

[Reactie gewijzigd door Martinspire op 23 juli 2024 00:33]

Ik heb een uur of 8 in de trial versie zitten en zit zwaar in dubio of ik de volledige prijs nu wil betalen of nog even wacht. Ben groot fan van de eerste drie spellen (heb speciaal voor de release ME3 weer even uitgespeeld) en het was in de de eerste instantie een insta-buy, maar...

Mijn bevindingen op PC:

- Bugs vallen mee, maar framerate kan beter. Heb een 1070 maar mijn overgeclockte 8250 lijkt de bottleneck. Desondanks lopen spellen als Doom en BF1 soepeler dus hier is nog ruimte voor verbetering. In het algemeen zien de graphics er verder strak uit.
- (gezichts)animaties zijn niet goed inderdaad, maar persoonlijk storen de dialogen mij meer. Het niveau is simpelweg niet zo hoog als de eerdere spellen. In de eerste delen skipte ik vrijwel nooit dialogen de eerste playthrough, maar ik betrap mezelf erop dat ik nu al vrij snel de subtitles las en middels de spatiebalk verder doorskipte omdat de gesprekken me te langdradig waren.
- Het verhaal is onderhoudend, maar mist tot nog toe de allure van de Reapers en de Protheans. De nieuwe baddies (Ketts iig) zijn qua design wat ongeïnspireerd en lijken op een variatie van de Protheans.
- De open-world opzet ben ik persoonlijk niet kapot van. Dit is een persoonlijk dingetje. Het is makkelijk overweldigd te worden met sidequests etc. en de menu opzet helpt hier niet mee. Voor een narratief gestuurde game vond ik de semi-lineaire opzet van de eerdere games beter passen.
-Combat is tof, vijanden met biotic combos overrompelen wordt niet snel saai :D Er is veel te kiezen, zowel qua powers als qua wapens en bijbehorende upgrades en mods. Het craften ben ik pas net voorzichtig mee begonnen en voor zover ik kan zien lijken de mogelijkheden vrijwel eindeloos. De optie om te kunnen pauzeren tijdens combat is weg inderdaad en voor sommigen zal dit jammer zijn, aan de andere kant voelt de combat nu wel een stuk intensiever wat mij betreft.

Al met al voor mij een solide 7,5 tot dusver en op zichzelf geen slechte game. Maar van een Mass Effect game verwacht ik eigenlijk minimaal een dikke 9. Het belangrijkste punt in de eerdere games was voor mij toch het verhaal en de personages waar je mee optrekt. Squadmates als Garrus en Mordin, de Genophage wel of niet genezen, Tali helpen weer door haar gemeenschap te worden geaccepteerd (ben nog steeds benieuwd naar haar gezicht ;)), etc., etc. Allemaal memorabele momenten en missies die voor mij jaren later nog steeds boven de 95% van de grijze singleplayer massa uitsteken. Juist in dit aspect lijkt Andromeda tot nog toe de meeste steken te laten vallen. Misschien vergis ik me en geeft Andromeda na het middelmatige begin wat meer gas? Tot nog toe niet overtuigd om hier de volle mep voor te betalen.

[Reactie gewijzigd door ted_heuvel op 23 juli 2024 00:33]

Ik vraag me af hoe vaak Bioware nog een crappy game moet uitbrengen totdat iedereen beseft dat zij al jaren geen topontwikkeleraar meer zijn. Het talent is al jaren geleden de tent uitgelopen. Er is geen aandacht tijd en geld voor detail, polishing en verhaal of dit nu door EA komt of door het bedrijf zelf.

In een wereld waar relatief jonge onwikkelstudio's zoals CD projectRED en Guerilla topgames als de Witcher 3 en Horizon zero dawn uit kunnen brengen moet Bioware zich toch is afvragen wat ze in godsnaam aan het doen zijn.
Wat er wel bij vermeld mag worden vind ik zelf is dat Andromeda niet echt door Bioware is gemaakt. Deze game is namelijk gemaakt door Bioware Montreal, een kersverse studio met nieuw talent dat nooit eerder een game heeft ontwikkeld laat staan aan een grote AAA game met al een behoorlijke franchise. Van wat ik op verschillende reddits heb gelezen is dat Montreal erg weinig hulp en steun kreeg van Bioware Redmond (de originele Bioware team) voor de ontwikkeling van Andromeda. Niet alleen dat maar EA oefende grote druk uit op de jonge Montreal studio om Andromeda in wel erg korte tijdspanne te ontwikkelen.
Is dit een excuus voor de matige kwaliteit van Andromeda? Nee. Maar het laat wel zien waarom Andromeda zo matig is vergeleken met de eerdere Mass Effect titels en dat is simpelweg omdat een jonge onervaren studio zonder hulp in zeer korte tijd een triple AAA game moest maken. Dat kan gewoon niet anders dan fout gaan en eerlijk gezegt ben ik enorm onder de indruk dat Bioware Montreal nog iets heeft kunnen leveren dat eigenlijk best wel speelbaar en leuk is. Voor hetzelfde geld hadden we namelijk een tweede Batman Arkham Knight kunnen krijgen. Maar EA en Bioware Redmond moeten zich diep schamen met hoe ze de zaken hebben aangepakt.

[Reactie gewijzigd door Tim2010 op 23 juli 2024 00:33]

Ik heb het nu een weekje gespeeld (vanaf dinsdagavond via TunnelBear) en moet zeggen dat het inderdaad met de gameplay en voice acting wel snor zit. Combat is uitdagend en voelt goed, graphics zijn goed en de hele setting 'klopt'.

Waar het spel echter teleurstelt:
- Dialogen zijn matig geschreven. Wellicht omdat er geen good vs evil keuzes meer zijn en het meer "good A, B, C of D" is geworden, maar ik ben er absoluut niet van onder de indruk.
- Personages zijn ongelofelijk saai en om snel te vergeten. Test jezelf: noem 5 personages van het spel. Ik kom vaak niet verder dan 3, en dat is na 15 uur gameplay toch wel schrikbarend. Hoe heet de ambassadeur uit ME1? En hoe heet de 'director' van MEA? Dat bedoel ik dus.
- Facial animations zijn ronduit slecht. Voor een spel dat 5 jaar in ontwikkeling is geweest en moet opboksen tegen de Witcher 3 en consorten zijn ze gewoonweg slecht.
- UI is op de pc waardeloos. Voorbeeld: open de journal met J, maar vervolgens moet je 5x op ESC rammen om weer terug in het spel te komen (of je drukt op Tab, maar dat staat dan weer nergens aangegeven...). Daarnaast hebben ze het convo wheel om de een of andere reden een cursor gegeven waardoor het geheel een clunky feel krijgt. Je kunt deze keer wel met de WASD het convo wheel mikken, maar vervolgens werkt er geen enkele toets in de buurt van je WASD om een optie te selecteren, waardoor je dus altijd 2 handen nodig hebt. Je kunt overigens ook het numerieke toetsenbord gebruiken (7 is linksboven, 4 is links, 1 is linksonder etc.), maar om onverklaarbare redenen werkt dat ook niet altijd. Ook kom ik nog veel NPC's tegen waar ik alleen op een bepaalde hoek mee kan interacten.
- Alle asari's gebruiken om de een of andere reden exact hetzelfde gezicht (Lexi)
- Geen quicksave

Enfin, ik geef het een 7/10.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 00:33]

Ben het persoonlijk enorm oneens met praktisch alle professionele reviews van ME:A en helaas is dat ook bij tweakers het geval. De score slaat ook hier kant noch wal, zelfs als je persoonlijk geen fan bent van de game. Is ME:A perfect en een volle 10/10 waard? Nee, maar een 6,5? Dat is voor tweakers echt idioot laag en doet mijns inziens de game tekort.

Laat ik beginnen bij wat bij de meeste reviewers op zich al genoeg reden was om de game af te branden, de gezichtsanimaties. Ja, ze zijn soms behoorlijk slecht, maar naar mijn ervaring is dit vooral bij de wat onbelangrijkere gesprekken en NPC's het geval, tijdens de echte "cutscenes" en belangrijke gesprekken had ik er weinig tot geen last van en waren ze soms echt wel goed. Als je je niet ergerde aan de gezichtsanimaties van zeg, Fallout 4, dan heb je hier geen problemen mee, niet om goed te praten dat ze op sommige momenten slecht zijn, maar het is lang niet zo erg als sommigen je zouden doen geloven.

Daarnaast, maar dat is persoonlijk te noemen, vind ik de karakters JUIST interessant, in ieder geval interessanter dan die in DA:Inquisition, waarbij ik toch een aantal karakters juist saai vond. Vooral Jaal en Peebee steken uit als mijn favorieten. Ook het verhaal vind ik eigenlijk gewoon goed, en eindelijk zijn er ook best aardig wat flink goede sidequests te ontdekken.

Ten slotte vind ik dat gemeld moet worden dat de gameplay ontzettend vermakelijk is, van het exploren van de gevarieerde planeten in de Nomad, tot de gevechten die je op allerlei verschillende manieren (afhankelijk van je investment in bepaalde skills etc.) zijn uit te voeren, het is gewoon ontzettend leuk en verveeld geen moment.

Tuurlijk zijn er ook negatieve punten te noemen. Het feit dat ik bijvoorbeeld geen controle meer heb over de acties van mijn teamleden en dus geen zaken als tech / biotic combo's kan opzetten is behoorlijk vervelend en zo af en toe kom je nog steeds quests tegen als: "vind ingrediënten voor de bar, dan mag je gratis de drankjes uitproberen" waarvan je de onmiddellijke neiging tot een facepalm voelt.

Wat ik echter gewoon belachelijk vind is de score van een 6,5. Nu kun je zeggen, een 6,5 is toch nog een "(ruim) voldoende" en dat is waar. Maar laat mij dit in perspectief zetten... na even wat research blijkt: dezelfde site, nee, dezelfde reviewer gaf DA:Inquisition een 9,5 met als een van de pluspunten "Prachtig uitgewerkte quests" terwijl iedereen het er redelijk over eens lijkt te zijn dat juist deze game geplaagd werd door enorm repetitieve fetch-quests, iets wat enorm verbeterd is in ME:A. Nog erger vind ik dat een game die geclassificeerd kan worden als een van de grootste teleurstellingen en "fails" van de gameindustrie, No Man's Sky, een 7,5 krijgt op moment van release, wederom door dezelfde reviewer. Feitelijk wordt deze game dus als slechter neergezet als No Man's Sky, en alhoewel meningen verschillen, vind ik dit een ronduit lachwekkende conclusie. Kortom vind ik het jammer dat Andromeda zo slecht wordt neergezet door zo veel reviewers. Het is niet perfect en ik zal de eerste zijn die dit toegeeft, maar scores die veelal lager uitvallen dan games als No Man's Sky vind ik absoluut onrechtvaardig en geen verschillen meer die door "smaak" zijn te verklaren.

Persoonlijk zou ik de game zo'n 8,5 geven, zeker na oplossen van de technische issues, waarna het misschien zelfs nog wat kan stijgen. Ik zou iedereen die fan is van BioWare games van de afgelopen jaren aanraden Andromeda te proberen. Ook ik was erg sceptisch door de negatieve reviews maar ben eerlijk waar nog nooit zo blij geweest dat ik het toch heb geprobeerd. Niet perfect maar zeker geen 6,5...

[Reactie gewijzigd door RickvLogchem op 23 juli 2024 00:33]

Vreemd dat ik mij niet kan zo kan vinden in alle lage cijfers die worden gegeven. Ik vermaak mij enorm met de game en stoor me helemaal niet aan de gezichtsanimaties. Het cijfers weerspiegeld dan ook meer de kwaliteitstekortkomingen, maar zegt werkelijk niets over het plezier dat kan worden beleeft aan deze game. Ik denk dat veel mensen de game niet aanschaffen door de vele lage cijfers terwijl ik er zeker van ben dat ze er geen spijt van krijgen om het te spelen. Wat dat betreft is een cijfer alleen maar misleidend.

[Reactie gewijzigd door Temenos op 23 juli 2024 00:33]

Begrijp ik heel goed hoor. Dat is ook wat ik in de conclusie bedoel met 'paradoxaal gevoel'. Ik heb de game 50+ uur lang zonder enige tegenzin gespeeld (en ja, was en ben zeker fan van ME). Dus dan kun je zeggen dat een 6.5 te laag is. Aan de andere kant vind ik zeker de mindere band met personages en amper invloed hebben op het verhaal, zeker voor mass effect, echt heel betreurenswaardige minpunten. En dan nog de animaties, bugs etc... Tsja... Dan gaat het hard.

Ik vind het wel heel grappig dat in de reacties meer mensen kenbaar maken de game leuker te vinden dan het cijfer impliceert. Herken het gevoel. Alleen met mijn afweging kom ik hier op uit. That said: een cijfer is een tamelijk arbitraire interpretatie van een complexere beoordeling. Als je de plussen en minnen bekijkt en dingen zwaarder of minder zwaar weegt dan ik, kan het natuurlijk zijn dat jouw interpretatie een ander cijfer oplevert. Reviews blijven (door waarnemingen onderbouwde) meningen, zelfs op Tweakers. ;)
Vanuit jou perspectief als reviewer begrijp ik het 'paradoxale' gevoel heel goed. Je moet immers een objectief cijfer geven op basis van de verschillende plus- en minpunten zonder je daarbij te veel te laten leiden door je eigen mening. Dit cijfer lijkt echter niet altijd de ervaring van de eindgebruiker te weerspiegelen. In die zin kun je je afvragen of een cijfer het juiste middel is om de ervaring van een spel uit te drukken. Natuurlijk zijn de verschillende plus- en minpunten en de totale review een goede aanvulling om de totale ervaring te verduidelijken.

Ik ben ik iedergeval blij dat ik mij niet heb laten leiden door de cijfers die zijn gegeven. Ik zal mijn pad in Andromeda met veel plezier vervolgen ;)
Er is altijd discussie over het nut van cijfers. Ik ben persoonlijk ook niet een al te grote voorstander, maar vaak blijkt uit tests dat alternatieven niet per se beter werken. Discussie voor een andere keer denk ik.

En inderdaad: goed om te zien dat veel mensen de game gewoon spelen. Ik ga, als de tijd het toelaat, overigens nog wel de pc-versie ook spelen. Als ik de reacties hier zo lees, lijkt die een stuk beter (stabieler) voor de dag te komen. Is wellicht een korte review in de loop van volgende week waard. (Again: mits er tijd is. Ik heb al bijna 2 weken full time in Mass Effect zitten nu, er wordt soms van me verwacht dat ik ook nog andere dingen doe ;-))
Ik ben juist blij dat er ook eens lagere cijfers langs komen, het leek lange een tijd alsof grote games altijd een heel hoog cijfer kregen. Een game mag best wel vergeleken worden met zijn voorgangers gezien dat de meeste mensen zijn die hem in het begin gaan kopen.
Tja. Ook als de voorganger iets magistraals deed en daardoor de reboot dus een 6,5 krijgt ipv een 8 als het geen voorgangers had?
Waarom is er eigenlijk gekozen om de PS4 versie te testen? Of is dit simpelweg de review copy die jullie ontvangen hebben?
Het cijfer is voor mijn gevoel echt tot stand gekomen met de verwachting na de trilogie in het achterhoofd. Alsin 'Ken je de hele trilogie en hou je ervan? dan is dit een 6,5'. Zo voelt het voor mij ook. Als dit een nieuwe IP was geweest (of als de reviewer en de wereld dus nog nooit een Mass Effect gezien hadden) dan had het misschien wel een 8 gekregen.....
Is in deze reveiw niet te veel rekening gehouden met het feit dat het een vervolg is?

Dit terwijl de ontwikkelaar aangeeft dat het een volledig nieuwe setting is . En dat dit deel eigenlijk gameplay gewijs een totaal nieuwe start is? Het is ook veel meer open world als ervoor.

Het lijkt me net logisch dat er veel verandering zit in da game. Maar omdat bepaalde dingen uit vorige delen er nu niet meer in zitten een lager cijfer geven lijkt me dan niet correct.

Ook de bugs die jij vermeld als minpunt heb ik op de PC versie nog niet gezien? De gezichtsanimaties ok dat ziet iedereen maar stoort mij niet zo.

Het weinig invloed op het verhaal argument vraag ik me ook af waarom dit een minpunt is?
Als je naar gelijkaardige type games kijkt heb je daar zoveel invloed op het verhaal dan?
Horizon dawn? Final fantasy?

Tja mij lijkt het nogal een magere score.

Ik heb de vorige games niet gespeeld maar voor iemand die nieuw is aan de serie lijkt mij dit cijfer niet correct want ik vermaak me prima en kan me niet echt vinden in de minpunten die gegeven worden buiten de animaties. De vele bugs weet ik niet of dit specifiek ps4 gebonden is?
Dat wordt nogal makkelijk dan.

Dan had je er niet de naam Mass Effect aan moeten verbinden. Doe je dat wel, dan kan je erop rekenen dat men gaat vergelijken met eerdere delen.

Invloed op het verhaal uitoefenen was JUIST een van de sterke punten van een Mass Effect game (en eigenlijk van elke game). Wat heb je aan keuzes als ze toch niet uitmaken? Dan hoef je ze net zo goed niet te maken. Ook The Witcher deed dit erg goed.

Qua gameplay: eeuwig zonde dat de sterke aansturing van je squad nu verdwenen is. Het is nu gewoon shooter #1224 met enkele RPG elementjes. En daar ligt ook duidelijk de nadruk op.

Ik zou je aanraden om ME 1,2 en 3 eens te spelen. Kost je samen misschien 30 euro. En dan heb je voor drie games lang de echte Mass Effect setting.
Een 6.5 is geen onvoldoende. Er heeft een inflatie plaatsgevonden in de review wereld waardoor alles onder de 8 niet goed genoeg is, maar dat klopt natuurlijk niet.,
Tja aan de andere kant... Er zijn inmiddels zoveel games op de markt die een 9+ hebben gescoord dat een groot deel van de volwassenen die gamen amper tijd hebben om met dergelijke games reeds bij te blijven.

Dus in zekere zin is een 6.5 dan ook eigenlijk onvoldoende om in m'n backlog te landen. Ik heb immers nog genoeg toppers liggen. Mogelijk maak ik voor deze serie nog altijd een uitzondering, zodra ik aan ME3 toe ben gekomen... ;)
Snap ik... dat komt deels ook door die inflatie. Ik zelf kijk vooral naar 8+ of hoger.
That said: een cijfer is een tamelijk arbitraire interpretatie van een complexere beoordeling. Als je de plussen en minnen bekijkt en dingen zwaarder of minder zwaar weegt dan ik, kan het natuurlijk zijn dat jouw interpretatie een ander cijfer oplevert. Reviews blijven (door waarnemingen onderbouwde) meningen, zelfs op Tweakers. ;)
Dan wordt het wellicht tijd om het scoresysteem eens te gaan aanpassen. Want het komt de laatste tijd wel vaker voor dat mensen het niet eens zijn met de manier waarop jullie scoren. Wellicht dat deze manier van punten geven er langzaam ingeslopen is.

Misschien aparte scores op visuals/graphics, gameplay, originaliteit of iets dergelijks?
AuteurTweakjur Redacteur @8GUS24 maart 2017 12:41
Deden we vroeger, werkte ook niet. Het is een vaker terugkerende discussie die ook op de redactie eens in de zoveel tijd opnieuw wordt gevoerd.

Het is overigens heel normaal dat mensen het niet met ons eens zijn. Het blijven meningen. Ik mag vinden dat iets een 5 verdient, jij mag vinden dat datzelfde een 8 verdient. Er bestaat niet zoiets als een 'correct' cijfer. Als je weet wat je zelf leuk vindt en waar je je wel/niet aan stoort in games, kun je (bij een goede review) zelf wel aanvoelen in hoeverre jij het wel of niet eens bent met de in de tekst aangestipte punten. Ik lees genoeg reacties van mensen die zich niet storen aan de gezichtsanimaties, bijvoorbeeld. Nou ja, dan is de game voor diegene al snel een 7 of hoger. Het niet eens zijn met de beoordeling van een ander is prima!
Zouden reviews dan niet beter uit 2 beoordelen kunnen bestaan:
Een cijfer gebaseerd op de kwaliteit (zoals ervaren) en een recommondation (thumbs up)

Hiervoor zou dan:
+a -a
+b -b
+c
6.5, met een thumbs up voor de ervaring.

maar ook een 7.5, maar een thumbs down voor niet harcore fans kan dan ook bijvoorbeeld
Begrijp ik heel goed hoor. Dat is ook wat ik in de conclusie bedoel met 'paradoxaal gevoel'. Ik heb de game 50+ uur lang zonder enige tegenzin gespeeld (en ja, was en ben zeker fan van ME). Dus dan kun je zeggen dat een 6.5 te laag is. Aan de andere kant vind ik zeker de mindere band met personages en amper invloed hebben op het verhaal, zeker voor mass effect, echt heel betreurenswaardige minpunten. En dan nog de animaties, bugs etc... Tsja... Dan gaat het hard.
Die mindere band, is dat niet gewoon een stukje gewenning?
Ik moet ook nog wennen an Ryder en co, maar dat komt meer omdat ik een Mass Effect game aan het spelen ben zonder Shepard en Garrus dan door een inhoudelijk issue met de nieuwe karakters.
De originele games hebben honderden uren (in mijn geval meer dan 400) gehad om zich over drie games aan je te binden, iedereen in Andromeda is vers.
Ik herinner me doorlopend aan dit feit en vanuit dat hoekje heb ben ik eigenlijk best te spreken over deze game.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 00:33]

Ik lees vooral heel veel elementen terug in deze review die ik ook gelezen heb in andere populaire reviews.

Ik vraag mij dan ook af of de auteur zich te veel heeft laten inspireren door deze reviews of het spel echt zo 'slecht' is...
Ben even benieuwd: Heb je Mass Effect 1 t/m 3 ook gespeeld?
Ja, ik heb de vorige delen ook (meerder keren) uitgespeeld.
Hoi,

De cijfer blijft altijd een persoonlijk mening van de reviewer. Een game met een cijfer van 3 kan een 9 zijn voor de ander. Dit is meer een impressie voor de lezers, maar uiteindelijke cijfer mag je zelf bepalen. ;)

Ik begrijp dat het "misleidend" kan zijn. Maar, als je een review leest zal je wel moeten weten dat het een persoonlijke mening is. Zoals ik, ik ben gek op No Man's Sky terwijl deze vaak slecht gereviewd is :)

Ondanks deze 6.5, zal ik alsnog Mass Effect gaan kopen, sinds ik al speel vanaf deel 1 en ME ook in mijn genre valt: SPACE :D

[Reactie gewijzigd door HaruHaru op 23 juli 2024 00:33]

Ik snap dat game-studios/uitgevers (EA) uiteindelijk geld willen verdienen. Maar toch lijkt mij de negatieve feedback bij een nieuwe release juist te zorgen voor veel minder omzet. De slechte reputatie die ontstaat, zorgt er ook nog eens voor dat klanten in de toekomst minder snel een nieuwe game van dezelfde studio kopen.
Bezuinigen op kwaliteit lijkt mij één van de slechtste bezuinigingen die je kan doen bij een game. Ik koop het spel in ieder geval niet totdat de kwaliteit goed is en zo zijn er vast veel meer fans van de serie die niet kopen. In ieder geval zorgt het ervoor dat de eventuele opvolger nog meer moeite moet doen om mensen over te halen om wel te kopen.

[Reactie gewijzigd door Playa del C. op 23 juli 2024 00:33]

Denk persoonlijk dat dit is meer te wijten aan Managers binnen EA maar kan het heel erg miss hebben.
Om game snel mogelijk uitbrengen en zo mogelijk winst maken.
Een andere verklaring is dat deze game niet ontwikkeld is door het team dat de vorige drie Mass Effect games gemaakt heeft. Die zijn immers druk bezig aan een nieuwe IP. Mass Effect Andromeda is gemaakt door Bioware Montreal, een compleet nieuwe studio die tot nu toe enkel ervaring had met DLC.
Hoe kunnen ze na zulke goede spellen (Mass Effect 2 en 3) een Mass Effect spel maken die veel slechter is, is het nu alleen maar een cash cow geworden, grafisch vooral gezichtsanimaties zien er niet al te best uit, en ook de relaties wat je vooral had in Mass Effect 2 en 3 is een stuk minder, wat Mass Effect zo groot maakte, en dat de acties de verhaal zo goed als niet beïnvloeden, wow echt triest,


En nu begrijp ik het wel waarom deze een stuk minder is, de originele team die de vorige drie Mass Effect games gemaakt hebben niet deze Mass Effect spel gemaakt, wow wat triest zeg, zo jammer.

Vooral Mass Effect 2 had een erg goede trailer wat mij JUIST deel 2 wou laten spelen, ook door die erg goede music die er in zat gemaakt, gewoon perfect, erg goed gemaakte trailer.

https://www.youtube.com/watch?v=HXzOs0ymdOM

En Mass Effect 3: Take Earth Back Cinematic Trailer was erg goed gemaakt.

Ja ik ga een tijdje wachten tot ik Mass Effect: Andromeda ga kopen, een spel met zo veel bugs en dat er veel dingen slechter zijn dan zijn voorgangers maakt het voor mij een spel die een tijdje op een laag pitje komt te staan, en ik had zo zin in een nieuwe Mass Effect spel ;(

[Reactie gewijzigd door AmigaWolf op 23 juli 2024 00:33]

Ten laatste binnen een jaar wordt ME Andromeda toegevoegd aan Origin Access. Een maandabo daarvoor kost €3,5 of zo, dat is het wel waard om deze game toch eens te spelen.
Ja of de sleutel kopen op een website voor €5,- a €10,-
Jammer genoeg betekent dat ook dat er bij BioWare Montreal niet genoeg mensen rondlopen die aan de alarmbel willen trekken, aangezien al die slechte animations en bugs voorkomen had kunnen worden als er tijdig aan gewerkt was.
John Dombrow is one of the lead writers, en heeft ook meegewerkt aan Mass Effect 3.
Dat denk ik ook. EA is eindverantwoordelijk. Aan de andere kant zijn er ook recente spellen van EA die wel een goede kwaliteit hadden bij release.
Ik denk niet dat het echt heel fair is om alles op managers van EA af te schuiven. Voor het maken van een AAA titel moet Bioware bij EA aankloppen om funding te hebben voor zo'n enorm project. Daar wordt dan een goed plan voor geschreven over hoeveel tijd Bioware nodig denkt te hebben en de kosten die ze moeten maken. EA kan dan wel of niet besluiten om het te funden.
Als een game wordt uitgesteld omdat het spel niet af kost dat klauwen met geld die EA moet ophoesten. Als een game niet af voelt is dat net zo erg de fout van Bioware dan van EA, Bioware is een groot bedrijf en moet gewoon in staat zijn om zijn planning te halen. Ze kunnen niet gewoon tijden aan een game werken, dat kost bakken met geld.
Kortom, een game die niet af voelt, dat kan aan zowel de developer liggen als aan de publisher.
Ik durf zelfs te stellen dat EA er gewoon mee wegkomt. Why, you ask? Marketing! :9

Ik zit discovery te kijken gisteren en ineens komt er reclame van deze game voorbij. Beetje hetzelfde als de Battlefield reclame: lekkere muziek eronder, toffe beelden...het is zoals bijna elke filmtrailer de film verkoopt aan de man.

Zoonlief zag ook die reclame....moest ie hebben, want het zou de beste game 'evah' zijn volgens iedereen op zijn school. En dat hebben zijn vrienden echt niet gebaseerd op diep onderbouwde reviews.

Dus IMHO gaat deze game gewoon verkopen. Ik wordt misschien ook oud wat de bugs betreft...ik ben gewend aan een spel dat je vroeger kocht in een leuke doos met cd's (of zelfs floppys) erin die out of the box werkte. Zat vaak ook een te gek boekje in (diablo 1 anyone?) overigens, maar nu ga ik offtopic O-)

In ieder geval is de huidige generatie een stuk meer gewend aan bugs en patches en zijn dit geen deal brekers meer geworden.

Resumerend dus een grotere acceptatie van bugs en een kekke campagneteam brengen EA gewoon de verdiensten die ze nodig hebben.
Helemaal waar. Ik herinner me vele games die meteen werkte en geen bugs hadden. Maar eerlijk is eerlijk het was toen ook een iets "simpelere" tijd. De diversiteit in hardware was toen lang niet zo groot als hij nu is en hoewel dat geen excuus is maakt het ontwikkelen van een game wel lastiger. Vraag nu 100 mensen naar hun PC en ik denk dat je 95 verschillende configuraties krijgt.

Helaas zijn bugs onderdeel geworden en is de gebruiker omgedoopt tot betalende beta tester :)
Ik speel al meer dan 20 jaar games maar ik kan me echt niet een tijd herinneren dat games geen bugs hadden. Zelfs de meest eenvoudige games op mijn oude C64 hadden bugs :P

Vergeet ook niet dat games vandaag de dag veel complexer zijn dan "vroegah". We willen nu realistische animaties, realistische personage, desctructability van de omgeving, complexe verhaallijnen waar keuzes in het spel invloed hebben en nog veel meer. Dat zijn allemaal complexe dingen om te doen.

Daar komt nog bij dat de games al jarenlang 60/70 euro kosten. De development kosten zijn omhoog gegaan, inflatie is nooit megenomen op een game prijs maar games zijn wel duurder. Dan kan ik wel begrijpen dat het heel moeilijk is om complexe games binnen deze kosten ook nog eens bug free te gaan ontwikkelen.
Als je het ophakken van content in DLC's meeneemt + het verwijderen van features en de vaak lagere economische levensduur van games dan zijn de prijzen juist flink omhoog gegaan.
Als je het ophakken van content in DLC's meeneemt + het verwijderen van features en de vaak lagere economische levensduur van games dan zijn de prijzen juist flink omhoog gegaan.
Precies, daar dacht ik ook meteen aan te denken, spellen woorden omdat ze korter gemaakt woorden juist duurder.
Helemaal waar! Ook toen games nog geen patches hadden waren er genoeg games die wel erg buggy in de winkel lagen. Vergeet ook niet dat er toen ook gewoon een boel games uitkwamen die echt heel erg slecht waren. Dikke onvoldoendes zag je elke maand wel in je games magazine iets dat tegenwoordig een heel stuk minder is. Kijk nu naar Mass Effect Andromeda, iedereen schreeuwt moord en brand maar de game scoort eigenlijk gewoon een behoorlijke middenklasse scrore.
Genoeg mensen die zich hebben laten hypen en voor een forse prijs gepreorderd hebben, ik denk niet dat het echt scheelt in de omzet.

[Reactie gewijzigd door haarbal op 23 juli 2024 00:33]

Nee hoor. Je ziet overduidelijk dat de meeste tijd in graphics (omgeving) zit en in de combat gameplay. De multiplayer heeft microtransactions net als FIFA FUT, UFC UT en NFL etc.
Daarmee verdienen ze bakken met geld, dus dit zal hun niet zo pijn doen. Hun prioriteit ligt overduidelijk bij de microtransactions.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.