Door Jurian Ubachs

Redacteur

Call of Duty: Infinite Warfare Review

Wedden op hetzelfde paard

04-11-2016 • 06:00

259

Singlepage-opmaak

Valse start

Samengevat

Zoals elk jaar beschikt de nieuwe Call of Duty-game over drie speerpunten, en twee van de drie komen heel aardig voor de dag. De singleplayer-campagne is goed en scoort punten met de sfeer en een aantal memorabele missies. De Zombies-spelmodus bevat goede actie, een lekkere jarentachtigvibe met bijbehorende soundtrack en een goede dosis humor. Die beide onderdelen wegen echter minder zwaar mee dan de populairdere multiplayer-modus en juist daar laat Infinite Warfare het afweten. Het spel lijkt te veel op de multiplayer-modus van Call of Duty: Black Ops III en Infinity Ward lijkt amper moeite te hebben gedaan om enige differentiatie aan te brengen. Tel erbij op dat de game audiovisueel nauwelijks een stap vooruit biedt en ook nog een vleugje pay-to-win bevat, en we hebben het wellicht over de minst leuke multiplayer-modus van de laatste paar Call of Duty-games. De singleplayer en Zombies houden Infinite Warfare nog redelijk overeind, maar niet genoeg om een hoge score te rechtvaardigen.

Call of Duty begon ooit als Tweede Wereldoorlog-game. Het spel werd gemaakt door Infinity Ward, dat destijds onder leiding stond van studiohoofd Vince Zampella. In zijn team zaten veel ontwikkelaars die mee hadden gewerkt aan Medal of Honor: Allied Assault, nog zo'n succesvolle WO2-game. Na de eerste Call of Duty bouwden Infinity Ward en Activision, later ook met Treyarch, verder aan het succes van de serie. Met Call of Duty 4: Modern Warfare werd de stap naar de moderne tijd gezet. Black Ops II bracht een eerste stapje richting de toekomst, met gameplay die zich afspeelde in 2025, en daarna werd die lijn doorgetrokken. Ook Ghosts, Advanced Warfare en Black Ops III speelden zich grotendeels af in de toekomst, wat uiteraard gevolgen had voor de te gebruiken wapens in het spel.

De keuze voor een setting in de toekomst had niet alleen impact op de te vertellen verhalen, maar ook op de gameplay. De komst van boosts, te gebruiken bij het springen, maar ook voor wall-runs en power-slides, maakte de game sneller. Die snelheid werd vervolgens behouden. Wat Advanced Warfare begon, perfectioneerde Black Ops III. De game stond spelers toe zich zeer soepel door spelwerelden te bewegen. Die soepelheid viel ook Infinity Ward op. De studio die ooit aan de wieg van de serie stond, maar inmiddels een heel ander team en andere leiding kent, was zo onder de indruk van Black Ops III dat de 'movement set' grotendeels werd geadopteerd voor de nieuwste game van Infinity Ward, want inderdaad: ook Call of Duty: Infinite Warfare speelt zich af in de toekomst. En niet zomaar in de toekomst, nee: Infinite Warfare duikt zelfs dieper in de toekomst dan de voorgaande Call of Duty-games.

Het levert de nieuwe Call of Duty-game, in elk geval bij een mondige groep gamers die zich laat horen op internet, van meet af aan achterstand op. Electronic Arts hoefde alleen maar bekend te maken dat concurrent Battlefield 1 zich ging afspelen tijdens de Eerste Wereldoorlog en men was het erover eens dat de strijd al beslist was: 'RIP COD'. Helemaal waar is dat natuurlijk niet: de verwachting is nog steeds dat de gigant van Activision in aantallen verkochte games eenvoudig afrekent met de shooter van EA, maar het geeft wel een zeker sentiment weer. Een bepaalde groep gamers lijkt genoeg te hebben van steeds maar weer een Call of Duty die zich in de toekomst afspeelt. Die geluiden waren vorig jaar al hoorbaar, maar Treyarch leverde met Black Ops III een goede game af. Dat hielp, maar uiteindelijk werd het 'probleem' daarmee uitgesteld: elke volgende Call of Duty met eenzelfde thema zou er opnieuw over struikelen. Dat gebeurde dan ook toen Infinite Warfare werd aangekondigd.

Inmiddels is die aankondiging een half jaar geleden en hebben we de game ruimschoots in actie gezien, is er een open bètatest van de multiplayer geweest en hebben we de game een aantal dagen op een besloten locatie in Londen kunnen spelen. De eerste conclusies waren op voorhand bekend: afwachten wat er met Zombies en de singleplayer-campagne gaat gebeuren, maar de multiplayer? Die voelde niet aan als een geheel nieuwe game, maar meer als Black Ops 3.5. Natuurlijk waren er hier en daar wat wijzigingen, maar in grote lijnen deed de spelmodus weinig anders dan die in de game die Treyach vorig jaar presenteerde. Met dank aan het feit dat de manier van bewegen in beide games nagenoeg identiek is, natuurlijk. Ergens snijdt een opmerking als 'we waren zo tevreden met het systeen dat Treyarch had gemaakt dat we het hebben overgenomen voor Infinite Warfare' best hout, maar de keerzijde is dat je game hetzelfde aanvoelt als een titel van een jaar oud. Dat dit je op kritiek komt te staan, is niet verrassend.

Die kritiek was er al rond de bètatests dus, en tijdens het reviewen van de game hebben wij geen reden gezien om onze mening aan te passen. Op de komende pagina's zullen we een en ander uiteraard diepgaander bespreken, maar feit blijft dat Infinite Warfare op het gebied van de multiplayer-modus flink in herhaling vervalt. Waar we in voorgaande jaren vaak nog wel wat differentiatie zagen ten opzichte van eerdere games, is dat nu amper meer het geval. En zelfs áls de campagne en zombies perfect zouden worden neergezet, dan bezorgt Infinity Ward zichzelf en zijn game daarmee een stevige valse start.

Lees meer