Toch weer de toekomst
Ja, dat was best even jammer. Toen Call of Duty: Infinite Warfare werd aangekondigd, overheerste bij ons niet het enthousiasme dat er zou moeten zijn bij een nieuw deel in de meest succesvolle shooter-franchise aller tijden. In plaats daarvan voelden we vooral teleurstelling. Net als vele duizenden gamers over de hele wereld hadden wij gehoopt op een Call of Duty-game die terug gaat naar zijn roots. En waar liggen die wortels? Juist: bij de Tweede Wereldoorlog. Die hoop bleek echter ijdel: Infinite Warfare brengt zelfs een setting met een tijdperk dat verder in de toekomst ligt dan ooit eerder in een Call of Duty-game. Moderner dan Advanced Warfare en Black Ops III dus.
Dan kun je zeggen: Infinity Ward en Activision luisteren niet naar de fans. Andere verklaring: Infinity Ward had zijn plan allang getrokken, lang voordat fans massaal om een Tweede Wereldoorlog-game begonnen te vragen. Vergeet niet dat de Call of Duty-ontwikkelstudio's tegenwoordig met een ontwikkelcyclus van drie jaar werken. Dat betekent in het geval van Infinity Ward dat het werk aan Infinite Warfare direct na Call of Duty: Ghosts begon. Toen moesten Advanced Warfare en Black Ops III, twee games met een vergelijkbaar thema, nog komen. Dat er na die games enige 'futuristische shooter-moeheid' is ontstaan, is niet zo raar. Dat Infinity Ward op dat moment niet meer van zijn gekozen koers kon afwijken evenmin. En dus lijkt er op voorhand een kleine mismatch te zijn ontstaan tussen wat een aanzienlijk deel van het Call of Duty-spelende publiek het liefst zou willen, en wat Infinity Ward komend najaar op de markt brengt.
Dat betekent natuurlijk niet dat Infinite Warfare bij voorbaat kansloos of slecht is. Integendeel zelfs. Ondanks het wat mindere Call of Duty: Ghosts heeft Infinity Ward een goede reputatie. Daarbij komt dat, zo bleek op de E3, de studio voor deze jongste telg in de Call of Duty-familie best wat leuke, nieuwe trucjes in petto heeft. En als dat nog niet genoeg is, is er ook nog Call of Duty: Modern Warfare Remastered. Het enige puntje daarbij is dat dat spel alleen te krijgen is als onderdeel van een van de drie speciale edities van Infinite Warfare, en de kostprijs daarvan begint bij 89,99 euro. Dat betekent dat je effectief dertig á veertig euro extra betaalt voor een game die je al eens hebt gespeeld, en dat klinkt ons wat gortig in de oren. In deze preview zullen we verder geen aandacht besteden aan Modern Warfare, afgezien van een klein stukje in de videopreview hierboven. Waarom zouden we ook: de inhoud van de game is immers al een decennium lang bekend.
Het is een stuk interessanter om te kijken naar wat Infinite Warfare allemaal te bieden heeft. Dat begint met de setting. De game speelt zich af in de relatief verre toekomst, waaraan Infinity Ward een invulling heeft gegeven die volgens deze studio geloofwaardig is. De kern van de setting, die geen specifiek jaartal meekrijgt, is dat de aarde door zijn voorraden heen is. De brandstoffen zijn op en de planeet kan de mensheid niet langer voorzien van al zijn behoeften. Daarom heeft de mensheid de stap naar de ruimte gemaakt. Daarbij hebben de landen van de aarde de United Nations Space Alliance (UNSA) opgericht. Die organisatie moet de kolonisatie van de ruimte overzien, om te zorgen dat er een constante stroom van grondstoffen vanaf andere planeten en asteroïden richting de aarde wordt gestuurd. Deze bronnen zijn echter een interessant doel voor kwaadwillenden. Daarom wordt de UNSA beschermd door de Solar Associated Treaty Organization (SATO). De macht daarvan wordt echt flink beperkt wanneer het Settlement Defense Front (SDF) plotseling een vernietigende aanval uitvoert in Geneve. De speler, in de persoon van Nick Reyes, overleeft deze aanval nipt en heeft vanaf dat moment maar een taak: zorgen dat de SDF zowel op aarde als in de ruimte wordt afgetroefd en vernietigd.
Een android en een ruimteschip
Het speelbare deel van de eerste missie begint net na de eerste impact van de aanval. Nick organiseert zijn team op de grond en moet zich een weg naar een grote toren vechten, wat een belangrijk gebouw is voor de UNSA. Ondertussen zijn de straten gevuld met stof van explosies, vijandelijke soldaten en in paniek zijnde burgers. Vooral dat laatste maakte indruk tijdens de sessie: het gegil en geschreeuw van de mensen op straat. Het zijn de geluiden die je kent van televisie, als er ergens iets heel ergs is gebeurd en mensen in paniek weg proberen te komen. Ook valt het kleurgebruik op. De wereld is, door de grote stofwolken, overwegend grijs, maar doordat Nick en zijn mannen hun zaklampen op gekleurde objecten mikken, springt er af en toe een opvallend groen of juist rood element uit.
Dat gezegd hebbende: Call of Duty: Infinite Warfare kan zich niet meten met grafische hoogvliegers als bijvoorbeeld Battlefield 1. Afgaande op de levels die we nu gezien hebben - en die zich afspelen in Genève en in de ruimte - wordt Call of Duty ook dit jaar geen visuele hoogvlieger. De audio doet het wat dat betreft een stuk beter. De stevige dreunen van explosies en van de schoten van de wapens bleven bij ons nog wel even hangen, en natuurlijk horen de eerder genoemde gillende mensen ook bij het audiodesign.
/i/2001125073.jpeg?f=imagenormal)
Tijdens de missie in Genève valt verder meteen de aanwezigheid van Ethan op. Ethan is een robot met een zeer geavancerde kunstmatige intelligentie, waardoor hij in essentie hetzelfde werkt als een mens en zelfs in staat is om beter en sneller te leren dan een mens. Ethan is in het team van Nick belangrijk, want hij is een stuk minder vatbaar voor kogels. Daarnaast speelt hij ook een belangrijke verhaaltechnische rol. Veel laat Infinity Ward er nog niet over los, maar Ethan en Nick zullen gedurende de gebeurtenissen in Infinite Warfare een speciale band opbouwen. Dat is interessant, maar niet per se verrassend. Denk immers als voorbeeld aan de band die Soap MacTavish en Price met elkaar hadden in de Modern Warfare-games; eigenlijk is zo'n band tussen twee hoofdpersonages in het verhaal een van de hoekstenen van een Infinity Ward-stijl Call of Duty-campagne.
High-tech snufjes
Dat die hoofdpersonages zelf stuk voor stuk flinke vechtersbazen zijn is ook geen nieuws. Nog voor we ons goed en wel hebben laten bijpraten over Nick, Ethan en alle facties in het spel, breekt de hel los. Gedurende een minuut of tien zien we allerlei shoot-outs terwijl Nick en zijn team zich een weg door de straten knallen. Daarbij passeren verschillende technologische snufjes de revue. Zo zien we een granaat bovenop een soort AI-spin die zelf een doelwit uit lijkt te zoeken en het opblaast, ongeacht of dat doelwit zich verschuilt achter dekking. Even later komt ineens een vijandelijke soldaat van een paar niveaus lager tevoorschijn, uitgerust met een jetpack of iets wat daar op lijkt. De high-tech snufjes volgen elkaar in zo'n rap tempo op dat het lastig is ze allemaal bij te houden.
Hoe high-tech het precies wordt zien we een paar tellen later, als Nick zijn favoriete speeltje inroept. Ineens verschijnt er een Jackal ten tonele, een ruimteschip dat in dit geval dienst doet als straaljager die luchtsteun verzorgt. Nick wijst doelen aan en de Jackal neemt ze onder vuur. Net als Ethan is de Jackal een belangrijk onderdeel van de campagne van Infinite Warfare. Niet alleen kan Nick hem gebruiken als steun wanneer hij zelf op de grond staat, de Jackal fungeert ook 'gewoon' als schip. Dat blijkt even later, als Nick via de Jackal de aarde verlaat en een groot aantal schepen volgt die vermoedelijk vluchtende mensen naar veiliger gebieden in de ruimte brengen.
Vrij vliegen en gewichtsloosheid
Hoe veilig die ruimte is, valt echter nog te bezien. De tweede missie die we in actie zagen, waarvan Activision ook een deel liet zien tijdens de Sony-persconferentie, speelt zich namelijk af in de ruimte. Hier vinden we verschillende elementen die Infinite Warfare wat meer een 'eigen smoel' geven dan de actie die we op aarde zagen. Dat begint al aan boord van een groot schip dat dienst doet als voornaamste uitvalsbasis van Nick en zijn team. Dat schip heet de Retribution. Van hieruit stuurt Nick zijn team aan en kan hij deels ook beslissen op wat voor missies dat team gaat. Infinite Warfare kent een lineaire verhaallijn zoals we dat gewend zijn van Call of Duty-games, maar op meerdere momenten kan de speler afwijken van dat pad en zelf keuzes maken. Vanuit een overzichtsscherm kunnen allerlei optionele zij-missies worden opgepakt. Die missies kunnen er op gericht zijn op meer informatie te krijgen over de SDF, of om Nick en zijn team speciale extra's te geven.
Zelf vliegen
Deze vrijheid is niet per se ongekend, maar wel opvallend binnen een Call of Duty-game. In zekere zin breekt Infinity Ward dus met het concept waarbij de speler de game beleeft als een volledig lineaire achtbaanrit. Maar dat is nog lang niet alles. Echt interessant wordt het pas als de speler zo'n missie start, in de Jackal stapt en vanuit de Retribution wordt gelanceerd. Op dat moment heeft de speler volledige controle over die Jackal. 'Free flight' dus. Daarmee beleeft de Call of Duty-serie een primeur, want nooit eerder hadden spelers zo veel vrijheid in een voertuig. Voorheen zaten voertuigen altijd op een soort van rails, of was de bewegingsruimte erg beperkt. Dat is hier totaal niet aan de orde. Sterker nog: toen de beelden van de ruimtegevechten voorbij kwamen in de Sony-persconferentie, dachten wij in eerste instantie dat we naar een game als EVE of Elite zaten te kijken. En het is niet zomaar een gimmick. Het rondvliegen in de Jackal speelt een rol bij een heel aantal missies waarbij je in de ruimte ergens naartoe moet vliegen; het is dus een van de basiselementen van Infinite Warfare.
/i/2001125071.jpeg?f=imagenormal)
De gameplay in de ruimte houdt echter niet op met de Jackal en de gevechten die je voert met andere schepen. Nick en de zijnen kunnen namelijk ook uitstappen en in vechten in de gewichtsloze omgeving die de ruimte is. Daarin lag voor Infinity Ward een uitdaging. Jezelf voortbewegen in de ruimte is, zelfs met een pak met thrusters, een traag gebeuren. Daarvoor werd de 'grapple' bedacht, die ook te zien was in de Sony-persconferentie. Hiermee kan de speler zich snel naar objecten toe trekken, waardoor het tempo hoog blijft. Daarbij komt nog dat de grapple ook te gebruiken is als wapen. Je kunt vijanden naar je toe trekken en ze met een melee-aanval uitschakelen, of een granaat op ze plakken en ze weer wegschoppen. Zo zijn er nog wel meer 'geintjes' die je kunt uithalen bij gevechten in een gewichtloze omgeving.
Havok-engine
De aanwezigheid van die gewichtloze omgevingen was een van de redenen dat Infinity Ward zich genoodzaakt zag het zwaartekrachtsysteem op de schop te nemen. De studio gebruikte de al bestaande engine die zij eerder gebruikte voor Call of Duty, maar herschreef grote delen van die engine, onder meer om de Havok physics-engine in gebruik te kunnen nemen. Alle elementen die met zwaartekracht van doen hebben in Infinite Warfare worden nu dus aangedreven door de Havok-engine. Ook werd de rendering-engine herschreven, wat onder meer volumetric lights en een heel nieuwe animatiesysteem heeft opgeleverd.
De gameplay die dat alles oplevert zagen we op de E3 nog enkele minuten in actie. Nick en zijn team dringen een schip binnen, herstellen in eerste instantie het zwaartekrachtsysteem aan boord van dat schip, maar komen even later opnieuw in een gewichtloze ruimte terecht. Nick rekent nog af met een paar laatste SDF-soldaten, en laat zich vervolgens naar de onder het schip verschenen Jackal afzakken om vervolgens de aftocht te blazen, na een missie die bol staat van de zaken die we nooit eerder in een Call of Duty-game hebben gezien.
Voorlopige conclusie
Een Tweede Wereldoorlog-game is het helaas niet, maar toch heeft Call of Duty: Infinite Warfare ons op een positieve manier weten te verrassen. Infinity Ward voegt met meer keuzevrijheid in welke missies je uitvoert en free flight in de ruimte een aantal opvallende zaken toe aan het standaardpakket dat je kent van Call of Duty-singleplayer campaigns. Daar staat wel tegenover dat er ook stukken in die singleplayer zijn die juist erg herkenbaar aanvoelen. Mede daardoor hinken we met Infinite Warfare op twee gedachten. Infinity Ward heeft laten zien dat het best in staat is met nieuwe elementen te komen, maar daar zouden we er graag nog meer van zien, het liefst ook in multiplayer. Over dat laatste hebben we op de E3 helaas nog helemaal niets gehoord; vermoedelijk moeten we hier nog even op wachten tot begin september, wanneer Activision de Call of Duty XP organiseert. Waarschijnlijk zal dat het toneel zijn waarop de multiplayer-modus wordt onthuld.