Ubi heeft vertrouwen
Samengevat
Rainbow Six Siege kent drie interessante spelvormen, die goed tot zijn recht komen als je ze achter elkaar speelt, al hadden de solo te spelen Situations een verhaal verdiend. De hoofdmoot van de game is Multiplayer, waaraan twee teams van maximaal vijf spelers deel kunnen nemen. Wie in een goed ingewerkt team speelt, kan hele spannende matches uitvechten. Op zulke momenten is Siege een heerlijke game. Helaas ook alleen dan. We vragen ons af of er veel toekomst is voor Rainbow Six Siege. Je betaalt het volle pond voor een game die nauwelijks een campagne heeft en in multiplayer alleen onder bepaalde omstandigheden leuk is. Voeg daar wat bugs, ontbrekende onderdelen en de bedenkelijke serverstabiliteit tijdens de open bèta bij en het is de vraag of mensen erg enthousiast worden van Siege.
Eindoordeel
Tussen alle grote games van dit jaar brengt Ubisoft Tom Clancy's Rainbow Six Siege op de markt. De Franse uitgever is er waarschijnlijk van overtuigd dat de shooter kan concurreren met geheide verkoophits als Call of Duty: Black Ops III en Fallout 4. Het getuigt van vertrouwen, van geloof in het eigen product, en dat is natuurlijk mooi om te zien. Toch zijn wij er niet helemaal van overtuigd dat dit vertrouwen terecht is.
Gespeeld op: Windows
Ook beschikbaar voor: PlayStation 4, Xbox One
Videoreview van Rainbow Six Siege.
Dat Ubisoft vertrouwen heeft, blijkt al direct aan het begin van de game. De Franse uitgever huurde actrice Angela Bassett in om de rol van Six te spelen, de leider van de hele club. Daarmee heeft de Rainbow-organisatie voor het eerst een vrouwelijke directeur. Bassett komt in virtuele vorm voor in de introfilm van de game, waarin ze uitlegt dat de Rainbow-agenten op een nieuwe internationaal opererende groep terroristen wordt afgestuurd die een levensgevaarlijke bedreiging vormen en nergens voor terugdeinzen. Niet voor het nemen van gijzelaars, niet voor het plaatsen van bommen, niet voor het gebruik van gifgas.
Geen verhaal
Het gekke is dat Bassett, vast niet de goedkoopste actrice om in te huren, enkel in het intro voorkomt en verder niet. Haar gezicht is minutieus gecaptured en het beeld is keurig lipsync gemaakt met haar stem, maar verder dan de intro komt Bassett niet. En dan terwijl het intro er eigenlijk nauwelijks toe doet, in een game die geen enkel verhaal kent. Rainbow Six Siege bestaat uit losse missies die solo, in coöp of in multiplayer gespeeld kunnen worden, en die missies hebben geen enkel onderling verband. Dat geeft op zich niet; Siege is een game die vooral op multiplayer is gericht. Maar zeker in het solo-gedeelte had een verhaal niet misstaan.
/i/2000869576.png?f=imagenormal)
Alleen op pad
Je kunt in Rainbow Six Siege wel degelijk alleen op pad. Er is een aparte spelvorm voor, die Situations heet. Situations biedt een serie van elf missies die eigenlijk dienen als een zeer uitgebreide tutorial. In Situations leer je dat het in Siege draait om zowel aanvallen als verdedigen. Je leert hoe je gebouwen binnen kunt dringen en daarbij gebruik kunt maken van een erg handige grappling hook, waarmee je moeiteloos de meeste buitenmuren beklimt om er desnoods ondersteboven weer vanaf te klauteren. Je kunt je al hangend ook zijwaarts verplaatsen. Het maakt dat je vrijwel elk raam kunt bereiken en dat kunt gebruiken om het pand binnen te komen. Dit is van onschatbare waarde.
Niet dat je alleen via ramen binnen kunt komen. De levels van de game zijn steevast zo gemaakt dat er een pand centraal staat waarin alle actie zich afspeelt, en dat pand heeft altijd vele ingangen. Ook typerend voor de game is dat de meeste deuren dicht zijn en de meeste ramen gebarricadeerd, maar zo hier en daar staat er iets open. Je kunt dus altijd naar binnen, al vormen ook die gebarricadeerde deuren en ramen nauwelijks een barrière voor de verschillende soldaten. Geen blokkade zo stevig of je kunt er doorheen, mits je het juiste gereedschap bij je draagt. Enig nadeel is dat het openbreken van dergelijke ingangen geluid produceert, zodat je het risico loopt dat je aanwezigheid wordt verraden.
/i/2000869584.png?f=imagenormal)
Planken voor de ramen
Je leert in Situations dus ook dat je zult moeten verdedigen en het pand dus juist moet versterken met diverse soorten barricades. Van simpele houten planken die je voor een deur of raam timmert, tot stevige metalen platen en allerhande explosief materiaal. Bommen die afgaan als een tegenstander door het straaltje laserlicht loopt bijvoorbeeld. Je kunt ook prikkeldraad neerleggen, waarbij vooral Shock Wire, een variant die stroomstoten uitdeelt, erg nuttig is. Waar je als aanvaller allerlei middelen hebt om binnen te komen, heb je als verdediger middelen om dat te voorkomen. Dat is de kern van de game.
Als tutorial is Situations zeer geslaagd, al valt er meer te halen. Kenmerkend voor Situations is dat de scenario's geheel gescript zijn. Elke keer dat je een bepaalde Situation start, is het doel hetzelfde en bevindt elke tegenstander zich op dezelfde plaats. Het maakt dat je een strategie kunt verzinnen en die kunt fijn slijpen. Je kunt daarbij overigens helemaal los gaan, want er is geen winnende strategie. Er is geen beste ingang, beste route of beste aanpak. Elk gebouw heeft zoveel ingangen dat je kunt kiezen hoe je de zaak wilt benaderen. Goede oefenstof, voorafgaand aan het echte werk.
Gameplaybeelden van Rainbow Six Siege.
Kies een gadget
Er is nog een belangrijke les die je leert in Situations; soldaten kunnen allerlei wapens en gadgets bij zich dragen. Die zul je echter eerst vrij moeten spelen. Het totaalaanbod is groot, maar wat je tijdens een missie daadwerkelijk mee kunt nemen is erg weinig. Doorgaans heb je een geweer, een simpel pistool als reserve, één soort granaat en vooral één van de beschikbare gadgets. Met successen die je tijdens Situations behaalt, scoor je punten. Met die punten speel je Operators vrij, soldaten waarmee je in coöp en multiplayer het slagveld op kunt. Elke Operator heeft een uitrusting die dus bestaat uit geweer, pistool, granaat en gadget. Voor je aan een missie of match begint, kies je een Operator. Je kiest daarbij tussen personages met flitsende namen als Ash, Sledge, Thatcher of Montagne. De namen, de bijbehorende biografie en het uiterlijk van de Operator doen er echter totaal niet toe. Je kiest officieel een Operator, maar wat je eigenlijk kiest is de gadget die hij of zij bij zich draagt. Daarmee kies je de aanpak die je wilt hanteren tijdens een Situation, of de rol die je wilt vervullen tijdens coöp of multiplayer.
De Operators zijn op zich een leuk element van de game waarmee je voorafgaand aan een missie of match kunt kiezen met welke beperkte middelen je de strijd aan wilt gaan. De namen, bio's en achtergronden hebben echter weinig meerwaarde. Dat was anders geweest als Ubisoft van de elf tutorials een samenhangend geheel had gemaakt. Nu zijn het losse missies die je belangrijke aspecten van de gameplay leren. Het was een uitgelezen kans geweest om rond Angela Bassett en de verschillende Operators een verhaaltje te verzinnen, een campagne die voor enige band had gezorgd met de verschillende personages. Die band zul je nu niet opbouwen. Zoals gezegd; je kiest een functie, en of de bijbehorende Operator nu Jantje of Pietje heet en afkomstig is van SAS of GSG 9 zal je waarschijnlijk worst wezen. Een gemiste kans. De elementen zijn aanwezig, maar worden niet aan elkaar geknoopt.
/i/2000869570.png?f=imagenormal)
Nu zijn de Situations dus vooral een middel om de basis van de game te leren en om punten te verzamelen. Je kunt namelijk niet zomaar over alle Operators beschikken; je zult ze één voor één vrij moeten spelen. Met acties tijdens Situations, coöp of Multiplayer scoor je punten. Een kill levert punten op, maar ook het volbrengen van een missie of winnen van een match. Als je voldoende punten hebt, kun je een nieuwe Operator aan je arsenaal toevoegen. Als je de elf Situations hebt doorlopen, heb je waarschijnlijk genoeg punten om de eerste zes Operators vrij te spelen. Daarmee heb je een goede basis om aan coöp of multiplayer te beginnen.
Operators in twee smaken
Operators zijn er in twee smaken, aanvallend en verdedigend. Er zijn er in totaal twintig; tien aanvallende en tien verdedigende. Je zult flink wat matches in coöp of multiplayer moeten spelen voor je ze allemaal hebt vrijgespeeld. Het is overigens maar de vraag of je dat wilt, want niet alle gadgets zijn even interessant. zo heeft Pulse een Heartbeat Sensor waarmee hij door muren heen de hartslag van vijanden waar kan nemen. Dat lijkt erg handig; zo kun je al vroeg te weten komen of een vijandig team aan de andere kant van een muur een aanval aan het voorbereiden is. Het bereik van de Sensor is echter klein en hij is traag in gebruik, dus het praktisch nut is gering. Ook van Tachanka zagen we het nut niet. Hij kan een turret neerzetten, een stevig en ouderwets machinegeweer op een statief dat veel kogels per minuut af kan vuren. Handig om één ingang te bewaken, maar de meeste kamers hebben er vele. Bovendien is Tachanka zelf vrij kwetsbaar, staand achter zijn wapen. Juist dekking zoeken is essentieel in Siege. Het is niet voor niets dat je niet alleen kunt hurken, maar zelfs op je buik of rug kunt liggen.
Gelukkig zijn verreweg de meeste Operators wel degelijk leuk en vooral nuttig. Bovendien zit er genoeg variatie in. In aanvallende zin zijn er behoorlijk wat Operators die explosieven bij zich dragen. Logisch, het team moet zich een weg vechten door de barricades die de verdedigers opgesteld hebben. Daarom heeft Thermite een zware Exothermic Charge en draagt Ash de levensgevaarlijke Breaching Rounds bij zich, die niet alleen door een muur kunnen breken, maar nog kleine bommetjes aan de andere kant neergooien ook. Van een heel andere orde is Montagne, die een Extendable Shield bij zich draagt, waarachter het goed schuilen is. Bij het verdedigende team kun je haast niet zonder Castle, die met een stevig metalen Armor Panel de zwakke muren van de te verdedigen ruimte kan versterken. Ook handig; de Shock Wire van Bandit en de Booby Traps van Kapkan.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De 'launch trailer' van Rainbow Six Siege.
Kies een wapen
Met de gadgets van de Operators zit het wel goed. Ze zijn misschien niet allemaal even nuttig, maar er zijn er meer dan genoeg om uit te kiezen. De wapens die de Operators bij zich dragen zijn wat minder gevarieerd. Zoals gezegd hebben de meeste Operators een geweer, pistool en een soort granaat. Verreweg de meeste Operators hebben een mitrailleur. Daar zijn er diverse van, al zijn de onderlinge verschillen klein. Het maakt daardoor nauwelijks uit welke mitrailleur je bij je draagt, al zijn er variaties in het aantal kogels dat per minuut kan worden afgevuurd, de schade die de kogels aanrichten en de herlaadsnelheid. Het pistool dat de meeste Operators bij zich dragen fungeert als reservewapen, behalve voor de Operators die een schild dragen en daarom geen mitrailleur hebben. Dat is een ernstige handicap, want het pistool is lang zo nuttig niet. Een Operator met schild komt dus het best tot zijn recht als hij ondersteuning heeft van teamgenoten met betere wapens.
Operators met een schild zijn voor het verdedigende team erg lastig, al zijn er natuurlijk tegenmaatregelen. Granaten vormen een uitgelezen wapen, vooral als je ze met een boog over het schild gooit. Een omweg maken en de betreffende Operators bestoken vanaf de zijkant is ook een probaat middel. Wat de granaten betreft springt vooral de geweldige flash bang boven de rest uit. Als zo'n projectiel in je buurt ontploft, zie en hoor je zo'n tien seconden helemaal niets. Althans: je hoort alleen een harde piep en ziet een geheel wit scherm, waar pas na een seconde of tien weer wat kleur en detail in komt. Je kunt je in die tien seconden best bewegen, je ziet alleen niet welke kant je op moet om in veiligheid te komen. Een welgemikte Smoke Grenade kan overigens net zo nuttig zijn.
/i/2000869585.png?f=imagenormal)
Shotgun en sniper
Op de standaard-wapenuitrusting zijn twee uitzonderingen. Naast een Operator met een sniper rifle is er een Operator met een shotgun. Beide hebben niet eens zo heel veel tactische meerwaarde. Er is in de panden waarin gestreden wordt vaak zoveel ruimte dat een shotgun niet altijd handig is. Tegenstanders kunnen je ook van twintig meter afstand onder vuur nemen, dat is te ver om het vuur met een shotgun te beantwoorden. Voor de sniper rifle geldt het tegenovergestelde. Veel groter dan die twintig meter worden de afstanden zelden. Het is dus niet zo dat je ergens kunt gaan liggen en het hele vijandige team af kunt knallen. Daarvoor zijn de afstanden te klein en zijn er te veel muurtjes en kamertjes. Beide wapens zijn meer een keuze die kan passen bij je speelstijl. Ben je de speler die graag een vrije rol heeft en als lone wolf door het pand zwerft in de hoop zo de tegenstander te kunnen verrassen? Dan kan een shotgun handig zijn. Weet je van jezelf dat je een erg goede aim hebt? Dan is de sniper rifle wellicht een goede keuze, want de weinige kogels die het wapen afvuurt veroorzaken erg veel schade.
Wat vooral opvalt, is dat de balans van wapens, granaten en gadgets erg goed is. De wapens zijn niet de meest spannende waar je ooit mee hebt geschoten, maar ze zijn wel erg degelijk en dat is voor deze game precies goed. Het gaat hier niet alleen om de wapens, maar om de drie-eenheid 'wapen, granaat, gadget'. Je wapen is je werktuig, granaten zijn vooral erg handig, en met je gadget maak je het onderscheid. Het geheel maakt dat je als team een speelstijl kunt kiezen. Ga je als aanvallend team voor de voorzichtige aanpak met een of twee schilden, of leg je de nadruk op explosieve kracht? Ook de verdedigers kunnen dergelijke keuzes maken. Ga je vol op het aanleggen van barricades, of wat meer op afstand verdedigen en zo proberen de aanvallers te verrassen? Door de variatie in Operators zijn veel verschillende tactieken te kiezen, wat met name Multiplayer erg spannend maakt. Daarbij weet je immers niet welke aanpak de tegenstander zal kiezen.
/i/2000869581.png?f=imagenormal)
Alles kan kapot
Rainbow Six Siege heeft nog een andere zeer geslaagde pijler. In de spelwereld kan van alles kapot, en dat is van wezenlijk belang in de game. Het is ook precies wat Siege onderscheidt van de voorgaande delen in de serie. In het pand waar de confrontatie plaatsvindt kan steevast veel meer kapot dan je in eerste instantie voor mogelijk houdt. Het gaat niet zover dat alles gesloopt kan worden en je dus het gebouw geheel of gedeeltelijk in kunt laten storten. Het is zelfs onmogelijk om het in te laten storten, maar kapot kan er genoeg. Uiteraard de barricades die zijn aangebracht door de verdediging of die standaard al in het pand aanwezig zijn. De meeste ervan bestaan uit niet meer dan wat houten planken die voorkomen dat je naar binnen kunt kijken. Met wat kogels schiet je er een klein gat in. Als je kogels wilt besparen of wat minder herrie wil maken, kun je ook de kolf van je geweer gebruiken. Die kleine gaatjes zijn handig. Zo kun je naar binnen gluren zonder direct vol in beeld te zijn.
Het leuke is dat er niet alleen gebarricadeerde ramen zijn waar je een gat in kunt schieten of beuken. In de panden zijn veel dunne binnenmuren te vinden. Ook daar kun je dus makkelijk een klein gat in maken, en juist die gaten zijn van onschatbare waarde in de game, zowel in aanvallend als verdedigend opzicht. Je kunt door die gaten schoten op de vijand afvuren zonder dat je al te veel opvalt. Uiteraard kan de tegenstander ook door de barricade heen schieten. Je bent dus allerminst veilig als je door een gaatje in een muur of raam kijkt. Veel belangrijker is echter dat je moeilijk zichtbaar bent en dus voor een verrassing kunt zorgen, en dat is van levensbelang. Je wint een match als alle tegenstanders zijn omgebracht, en we hebben genoeg matches gespeeld waarin het laatste schot door een dergelijk gat werd gelost.
/i/2000869574.png?f=imagenormal)
Het zorgt er bovendien voor dat je in Siege nooit echt zeker bent van je zaak. Vooral als verdedigend team weet je dat je nooit genoeg barricades op kunt werpen om het aanvallende team buiten te houden. Je hebt immers beperkte middelen en het pand kent vele zwakke plekken. Zo hebben veel ruimtes een luik in het plafond. Dat zit meestal dicht, maar is met een paar kogels open te breken. Zo'n luik is niet eens altijd nodig. Veel vloeren zijn zo zwak dat je er met een granaat of sterker gereedschap gemakkelijk doorheen breekt. De balken blijven liggen, maar daar tussendoor kun je de vijand prima onder vuur nemen. Op die manier kun je het vijandige team eigenlijk altijd verrassen. In veel gevallen is het de winnende strategie: zorg dat je aanvalt op plekken waar het verdedigende team het niet verwacht; al kun je natuurlijk ook gewoon vertrouwen op de schotkracht van je team. Sluipen en beter mikken dan de vijand is net zo goed een winnende strategie.
Terrorist Hunt
Net als bij de solo-Situations is er ook bij de matches in Multiplayer of de coöp-spelvorm Terrorist Hunt geen eenduidige winnende strategie. Er zijn altijd meer wegen die naar de overwinning leiden, al is overleg binnen je team van levensbelang. Zowel in Terrorist Hunt als in Multiplayer red je het alleen als je onderling wat afspraken maakt. Zo gaat aan de potjes Multiplayer een minuut voorbereiding vooraf, waarin het verdedigende team barricades op kan werpen en de aanvallers alvast wat kunnen verkennen. Deze fase is voor beide teams van levensbelang. Zonder goed geplaatste hindernissen maakt een verdedigend team het zich behoorlijk lastig en zonder goede verkenning komt een aanvallend team al snel tijd te kort. De aanvallers hebben maar een paar minuten om hun doel te bereiken; daarom is het belangrijk om te weten wat er precies kan worden aangevallen.
De aanvallers zijn allemaal uitgerust met een drone. In dit geval geen vliegende quadcopter, maar een klein, tweewielig karretje dat radiografisch bestuurd kan worden. Het karretje heeft een camera en je kunt er het te bestormen pand mee verkennen, om zo te zien waar de verdedigers zich hebben verschanst. Zo voorkom je dat je de kelder binnenvalt terwijl je prooi zich op de tweede verdieping bevindt. Goed verkennen is belangrijk, en dat geldt ook voor het verdelen van wat taken. Wie verkent de kelder, wie de begane grond, wie de hogere verdiepingen? Ook het verdedigende team kan spioneren. In het pand hangt een aantal camera's waarvan ze de beelden kunnen bekijken. Zo kan het verdedigende team zien waar de aanval wordt ingezet en desnoods nog wat extra tegenmaatregelen nemen. Beide teams kunnen elkaars camera's overigens kapot schieten.
/i/2000869578.png?f=imagenormal)
Multiplayer
Zo wordt Rainbow Six Siege in toenemende mate leuk. De Situations zijn prima oefenstof. Een verhaal had niet misstaan, maar ook zonder dat kun je in de Situations je speelstijl perfectioneren of juist verschillende gadgets uitproberen, zonder dat anderen meteen over je schouder meekijken. In Terrorist Hunt kun je leren samenwerken en uitproberen welke combinatie van Operators handig of prettig is en daarbij leren wat jij een prettige rol binnen een team vindt. Multiplayer is de kers op de taart; het is de spelvorm waar het allemaal om is begonnen. De trap werkt ook zo dat je niet meer terug wilt als je eenmaal hogerop bent gekomen. Je kunt je met Situations prima vermaken, tot je hebt geproefd van het in een team samenwerken. En als je van Terrorist Hunt bent doorgegroeid, zijn virtuele tegenstanders maar saai, hoe lastig een Terrorist Hunt op de hoogste moeilijkheidsgraad ook kan zijn.
Tegelijk komt daar ook de manco van de game om de hoek kijken. Je bent al snel toe aan Multiplayer, en juist die spelvorm kan op zich heel erg spannend zijn, maar enkel onder de juiste omstandigheden. Het is heerlijk om met een goed samenwerkend team een groep even goede tegenstanders te verslaan. Vooral als je met een goed plan en goede voorbereiding weet te winnen. Het probleem is dat Rainbow Six Siege echt alleen maar leuk is als je met een goed samenwerkend team op stap gaat en een gelijkwaardig team tegenover je weet. Vechten tegen een sterker team kan uiteraard zijn charmes hebben omdat het leerzaam is, maar andersom is het niet leuk om een slecht of slecht samenwerkend team van de map te vegen. Het is een manco dat voor meer games geldt. We constateerden hetzelfde bij Evolve; alleen leuk onder de juiste omstandigheden. Het gaat hier echter nog sterker op, omdat je nog meer spelers nodig hebt om twee complete teams te hebben.
/i/2000869575.png?f=imagenormal)
Toekijken
Je kunt overigens ook in andere formaties spelen; het hoeft dus niet om vijf tegen vijf te gaan. Twee tegen drie, vier tegen vijf of desnoods één tegen vijf; elke combinatie is mogelijk. Je kunt ook gemakkelijk zelf een game hosten, de spelvorm bepalen, een playlist van je favoriete maps maken en de settings bepalen waaronder gespeeld wordt. Siege is daarmee een game die heel goed tot zijn recht zou kunnen komen op een grote lan-party, waarbij je een potje kunt spelen met iedereen die zin heeft. Alles van twee tot tien spelers is daarbij goed. Ubisoft gokt echter op het serieuzere werk. Het heeft er ook de nodige voorzieningen voor aangebracht. Uiteraard een groeps-chat, want onderling overleg is van doorslaggevend belang. Om het spel als eSports aan te laten slaan, is er gelukkig ook een Spectator Mode, waarin je makkelijk kunt wisselen tussen het beeld dat een willekeurige speler voor zich ziet en een blik van boven, zodat je kunt zien waar de verschillende teamleden zich bevinden. Je kunt daarbij kiezen op welke verdieping je de actie wilt volgen. Om dezelfde reden is er ook de optie om Ranked Matches te spelen. Dat kan echter pas als je flink in level bent gestegen. Je zult dus eerst flink wat online matches Unranked moeten spelen, voor je aan Ranked deel mag nemen.
Omdat de game alleen onder bepaalde omstandigheden top is om te spelen, hebben we ook wat vraagtekens bij de prijs. We begonnen er al mee: Ubisoft gelooft heilig in Rainbow Six Siege en zet het doodleuk voor het volle pond naast de grote najaarsklappers. Wij vinden de volle prijs voor een game die het vooral van multiplayer moet hebben echter wat te veel van het 'goede'. Niet eens zozeer omdat er genoeg alternatieven zijn voor wie in teamverband wil spelen. Wie wil schieten kan bij Counter-Strike terecht, wie het wat tactischer wil kan geheel gratis een moba spelen. We vinden het vooral veel geld omdat een online shooter het moet hebben van beschikbare spelers. Waarom is Call of Duty zo populair? Omdat er altijd wel wat vrienden online zijn waar je een potje mee kunt spelen. Dat wordt bij Rainbow Six Siege lastig, vrezen we. Als Ubisoft de game voor 40 euro of minder in de winkel zou leggen, zullen meer mensen hem kopen en zijn er dus meer mensen om mee samen te spelen. Het zou de overlevingskans van de game volgens ons kunnen vergroten.
/i/2000869587.png?f=imagenormal)
Stabiliteit
De prijs is niet het enige probleem. We hebben de game ruim voor de release uitgebreid kunnen spelen. In een kelder ergens in Londen zijn we er dagenlang mee bezig geweest, Situation na Situation, Hunt na Hunt en match na match. Net zo lang tot het Nederlandstalige team alle andere aanwezige nationaliteiten van de mat had gespeeld. We speelden daarbij op krachtige pc's en via een lokaal netwerk. Vooral dat laatste is in dit geval belangrijk; we hebben al die matches via lan gespeeld en niet via internet en de servers van Ubisoft, waarop tegelijkertijd de open bèta had moeten starten. Je weet wel: die open bèta die was aangekondigd, maar niet op tijd van start ging. En toen hij eenmaal wel was gestart, bleek de game nauwelijks speelbaar omdat de servers steeds down waren.
We hebben de game dus nauwelijks in zijn ware habitat kunnen aanschouwen. Ja, na herhaalde pogingen is het in het weekend een aantal keer gelukt om online te spelen. Het is echter niet alle keren gelukt om de match ook uit te spelen. Gedurende het weekend werd de stabiliteit van de servers overigens wel steeds beter. Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat de service net zo wisselvallig is als de game eenmaal in de winkels ligt. Dat is pas later deze week het geval, en Ubisoft zou de problemen nog op kunnen lossen. Het geeft echter wel te denken. De tijd is kort.
/i/2000869577.png?f=imagenormal)
Zak eens lekker door
Bovendien was het niet het enige probleem waar we tegenaan liepen. De versie die we in Londen speelden bevatte een zeer ernstige bug. Als een multiplayer-match startte, was de kans groot dat een deel van het aanvallende team door de grond zakte. Letterlijk. Zoals gezegd; het aanvallende team begint aan de voorbereidende fase van een match met de drone, om zo snel mogelijk de basis van de vijand te kunnen verkennen. Daar heeft het team immers maar een enkele minuut de tijd voor. Tijdens onze potjes was de kans echter groot dat het tweewielige karretje door de bodem van het level zakte en langzaam in het niets verdween. Je zag de onderkant van het level langzaam uit beeld verdwijnen. Als de verkenningsfase was afgerond, kwam alles weer goed, stond je als Operator gewoon op je startlocatie en kon je ook gewoon op jacht naar de vijand. Maar dan wel zonder de broodnodige voorkennis, opgedaan tijdens de verkenning. In veel matches verdwenen twee, drie of vier spelers door de vloer, waarmee het aanvallende team dus ernstig werd benadeeld.
Dat is helaas nog niet alles. In de versie die we speelden - toch bedoeld om de game te reviewen - ontbrak nog het een en ander, vooral de optie om potjes Terrorist Hunt naar je hand te kunnen zetten. Die optie is er bij Multiplayer wel. Daar kun je instellen welke maps je wilt spelen, hoe lang elke ronde duurt, hoeveel rondes er zijn, enzovoort. Ook bij de coöp-spelvorm Terrorist Hunt horen dergelijke opties, zodat je als team kunt bepalen welke map je wilt spelen en welke tegenstand je daarin wilt hebben. Die optie was echter nog niet af. Die komt nog, zo belooft Ubisoft, in een day one patch. We hopen maar dat Ubisoft die belofte weet waar te maken. Helaas hebben we tot nu toe een game moeten spelen die op zich best veelbelovend is, maar geplaagd wordt door bugs en tekortkomingen.
Daar komt bij dat we ook van het uiterlijk niet onder de indruk zijn. Wie Rainbow Six Siege naast een aantal andere najaarsgames legt, zal Siege als wat flets en grofkorrelig beschouwen. Zie Star Wars: Battlefront met zijn prachtige vegetatie en mooie rotspartijen. Zie zelfs Just Cause 3, ook al met mooie vegetatie en minstens zulke mooie gebouwen. En dat nog wel in een enorme open spelwereld, terwijl de maps van Siege toch klein zijn. Het uiterlijk van Siege is zeker niet slecht, maar Ubisoft zal er geen hoofdprijzen mee winnen.
/i/2000869572.png?f=imagenormal)
Conclusie
Rainbow Six Siege kent drie interessante spelvormen, die goed tot hun recht komen als je ze achter elkaar speelt. De Situations, uitdagingen die je solo moet spelen, zijn een prima introductie tot een game die eigenlijk voor twee teams is bedoeld. Een verhaal dat door de elf Situations geweven was, had het compleet kunnen maken, maar ook in zijn huidige vorm is het goede manier om met het spel bekend te raken. Daarna leer je in Terrorist Hunt hoe je in teamverband samen kunt werken en welke rol je binnen het team kunt spelen. Jammer is dat het zelf opzetten van een Terrorist Hunt nog niet mogelijk is, al belooft Ubisoft dit in een eerste patch op te lossen. De hoofdmoot van de game is Multiplayer, waaraan twee teams van maximaal vijf spelers deel kunnen nemen, om afwisselend aan te vallen en te verdedigen. Wie in een goed ingewerkt team speelt en eenzelfde team tegenover zich weet, kan hele spannende matches uitvechten. Op zulke momenten is Siege een heerlijke game - maar helaas geldt dat alleen onder die condities. De game is daarmee geschikt voor het serieuze werk, zoals binnen eSports op grote toernooien. Toch zal hij ook voor gamingplezier zorgen bij grote lan-parties, als het er misschien wat minder serieus aan toegaat.
We vragen ons af of er veel toekomst is voor Rainbow Six Siege. Ubisoft vraagt de volle prijs voor de game. Je betaalt dus het volle pond voor een game die nauwelijks een campagne heeft en in multiplayer alleen onder bepaalde omstandigheden leuk is. Dat is gewaagd. We geven de game meer kans als Ubisoft de prijs zou verlagen. Dan is het aantal spelers dat online beschikbaar is vast een stuk groter. Wat spelers voorlopig echter af zal schrikken, is dat de game geplaagd wordt door bugs. We troffen een serieuze fout, die vooral het aanvallende team zwaar benadeelt. Voeg die bug bij het ontbreken van instelmogelijkheden bij Terrorist Hunt en tel er de belabberde serverstabiliteit tijdens de open bèta bij op, en het is de vraag of mensen erg enthousiast worden van Siege. Pas als deze problemen opgelost worden en de prijs van de game verlaagd wordt, zien we deze titel een succes worden.
Eindoordeel