Tweakers test headsets
We doen iets nieuws; we bespreken een categorie producten die we tot nu toe een beetje links hebben laten liggen: de randapparatuur die je gebruikt bij het spelen van een game. De ambitie hadden we altijd al, maar nu er zowel op consolegebied als bij pc-games veel ontwikkelingen zijn, is er des te meer reden. We beginnen bij de vele modellen hoofdtelefoons die speciaal voor gamers worden gemaakt, want over headsets valt genoeg te vertellen.
We vergelijken zaken als prijs, draagcomfort, constructie, gewicht, uiterlijk, aansluitingen, accessoires en functionaliteit: bijna allemaal subjectieve grootheden, die zich niet in meetwaarden laten vangen. Daarnaast vertrouwen we bij het beoordelen van de headsets gewoon op onze oren, wat al net zo subjectief is. Toch menen we dat we, juist door het onderling vergelijken, iets zinnigs kunnen zeggen over de kwaliteit.
Voor deze eerste test hebben we vijf headsets naast elkaar gelegd die allemaal voor minder dan honderd euro in de Pricewatch staan. We hebben gezocht naar de modellen die populair zijn in de Pricewatch en die ergens binnen de afgelopen twaalf maanden op de markt zijn gebracht. Van elk van de populairste fabrikanten hebben we steeds één model getest dat binnen de prijscategorie valt en gericht is op gamers. Dat wil zeggen dat we de Turtle Beach Ear Force PX22, Tritton Kunai, Logitech G430, SteelSeries Siberia V2 en Razer Kraken 7.1 naast elkaar hebben gelegd: vijf headsets die toch nog veel van elkaar verschillen. Zo kost de goedkoopste nog geen vijftig euro, terwijl de duurste maar net aan binnen het budget past. Bij de duurdere modellen uit de test zijn er bovendien twee die surround-sound kunnen weergeven. Genoeg om over uit te wijden dus.
Hoe we hebben getest
Wie Tweakers een beetje kent, weet dat we niet alleen graag apparatuur testen, maar daarbij het liefst wat verder kijken dan de specificaties die de fabrikant opgeeft. De praktijk blijkt namelijk zelden zo mooi als op de doos wordt aangegeven. Bij de headsets die we vergelijken, hebben we gezocht naar een manier om de geluidskwaliteit te testen. Wie even zoekt op internet, ontdekt dat er veel apparatuur is voor audiometingen.
Ook voor het meten aan headsets zijn er genoeg, vooral dure oplossingen, zoals deze. Dat gaat voor ons doel echter iets te ver. Wat we willen is ondersteuning voor wat we horen. We willen meten welke frequenties goed en welke minder goed door een headset worden weergegeven, ter aanvulling op wat onze oren waarnemen. Dus hebben we een opstelling gemaakt die misschien niet helemaal aan de hoogste kwaliteitseisen voldoet, maar toch een aardig beeld geeft van de prestaties van de headsets.
Headphone Henk
Centraal in onze testopstelling staat het hoofd waarop we de headsets kunnen plaatsen: een tempex exemplaar dat bedoeld is om pruiken op te parkeren, maar dat ook best een headset kan verdragen. Wie de geschiedenis van Tweakers een beetje kent, begrijpt dat het hoofd al snel een bijnaam gekregen heeft en als vanzelfsprekend Henk gedoopt is. In dit geval Headphone Henk. In dat hoofd hebben we een Behringer ECM8000 geplaatst, een microfoon die speciaal bedoeld is voor audiometingen en bekendstaat om zijn vlakke frequentiekarakteristiek. Het meten zelf doen we met AudioTester, een prima programma van Duitse makelij, dat niet alleen zo goed is omdat er allerlei tests mee uitgevoerd kunnen worden, maar vooral omdat het de mogelijkheid biedt om de meetopstelling te kalibreren.
/i/1398431881.jpeg?f=imagenormal)
Zo is het mogelijk om een nulmeting te doen van enkel de geluidskaart die we gebruiken als in- en uitgang van het testgeluid, in ons geval een Sound Blaster X-Fi Titanium HD, om zo de vervorming van de kaart te meten. AudioTester kan vervolgens met de afwijking van de kaart rekening houden en de metingen daarop corrigeren. Op dezelfde manier kan ook de afwijking van de microfoon gemeten en gecorrigeerd worden, zodat een behoorlijk betrouwbaar systeem ontstaat. We pretenderen niet dat we een professionele opstelling hebben; zoals gezegd willen we de metingen enkel als vergelijking gebruiken, naast wat onze oren ons vertellen. Bovendien is niet alleen het geluid belangrijk bij een gameheadset.
Via Headphone Henk hebben we de headsets blootgesteld aan pink noise, een vorm van ruis waarin alle hoorbare frequenties vertegenwoordigd zijn, maar dan op een manier die overeenkomt met hoe het menselijk oor die waarneemt. Dat wil zeggen dat lage frequenties in pink noise harder worden weergegeven dan hoge. Het menselijk oor is namelijk gevoeliger voor hoge frequenties en de verdeling in pink noise is zodanig dat het menselijk oor het volume van de verschillende frequenties als even hard waarneemt. Zo geven we de resultaten ook in een grafiek weer. De lijn die we tonen, zou recht moeten zijn om aan te geven dat de headset elke frequentie voor het menselijk oor even hard lijkt weer te geven.
Daarnaast hebben we de headsets in de praktijk getest door ze uitgebreid te gebruiken bij datgene waarvoor ze voor bedoeld zijn: gamen. Maar omdat tijdens een potje gamen verschillende emoties om voorrang strijden, hebben we de headsets ook gewoon getest met muziek: een select groepje songs die we uitgekozen hebben omdat er veel laag, maar ook veel hoog in te horen is. Om vervolgens bij elke song alle headsets achter elkaar uit te proberen, zodat de verschillen direct hoorbaar zijn. Uiteraard hebben we ook aparte 7.1-muziek in de test betrokken, voor de headsets die dat weer kunnen geven.
Feedback
Omdat dit de eerste keer is dat we headsets testen en daar metingen aan proberen te doen, zijn we benieuwd naar jullie mening. De methode die we gekozen hebben, is vast niet de enige manier en wellicht voor verbetering vatbaar. Denk je dat het beter kan of anders moet? Discussieer via het forum met ons mee over de door ons gekozen methode.
Razer Kraken 7.1
Samengevat
De Kraken 7.1 is een klassiek vormgegeven zwarte set met ronde oorschelpen en een stevige beugel die de twee helften verbindt. De Kraken drukt stevig op de oren. Dat had van ons wel wat minder gemogen, hoewel de randen van de oorschelpen wel prettig zacht zijn. De Kraken 7.1 is enkel via usb aan te sluiten en niet via een 3,5mm-plug. De Kraken heeft een prettig geluid. Het laag is iets te nadrukkelijk, maar het geluid heeft een goede definitie, dus het midden en het hoog blijven ondanks het volle laag goed hoorbaar.
Wat opvalt is dat het snoer van de Kraken hoorbaar is. Als het snoer langs kleding, bureau of tafel schuurt, hoor je dat in de oorschelpen duidelijk terug. Razer levert een goede driver, waarmee het mogelijk is om heel nauwkeurig in te stellen waar je het geluid geplaatst wilt hebben. Je kunt dus heel nauwkeurig instellen dat je het geluid van rechtsachter liever iets meer van achter wilt laten komen en iets minder van rechts. Enig nadeel, de software vraagt je om elke keer dat je de computer opstart in te loggen; een beetje overdreven voor een driver waarmee je eenmalig de audio-instellingen regelt.
Pluspunten
-
Stevig
-
Goed geluid
-
Verdeling 7.1 goed in te stellen
Minpunten
-
Prijs
-
Drukt zwaar op de oren
-
Snoer maakt contactgeluid
Eindoordeel
Razer Kraken 7.1
Gewicht |
330 gram |
Impedantie |
32 ohm |
Aansluitingen |
Usb |
Weergave |
7.1 |
Prijs |
Onbekend |
Razer levert niet alleen de meest robuuste headset uit onze test, maar tegelijk ook de duurste. De Kraken 7.1 is een klassiek vormgegeven zwarte set met ronde oorschelpen en een stevige beugel die de schelpen verbindt. Op de schelpen is het logo van Razer te zien, dat groen oplicht zodra de headset z'n werk doet. De Kraken drukt stevig op de oren. Dat had van ons wel wat minder gemogen, hoewel de randen van de oorschelpen prettig zacht zijn. De schelpen hebben bovendien een prettig formaat. Toch heeft de druk op de oren tot gevolg dat de Kraken niet de comfortabelste headset is. De Kraken 7.1 is enkel via usb aan te sluiten en niet via een 3,5mm-plug.
Grillige metingen
Aan het geluid van de Kraken 7.1 valt vooral het volume op: echt hard, al is dat natuurlijk geen probleem. Het volume is uiteraard aan te passen, al kan dat alleen softwarematig. Het is de enige van de vijf geteste headsets die geen volumeknop heeft, terwijl daar bij dit model juist de meeste behoefte aan is. De Kraken heeft een prettig geluid. Het laag is iets te nadrukkelijk, maar het geluid heeft een goede definitie, dus het midden en hoog blijven ondanks de volle lage tonen goed hoorbaar. Uit de meting van de Kraken komt een grillige frequentiekarakteristiek naar voren, met een duidelijke dip rond 8000Hz en een piek rond 5300Hz. Toch hindert dat in de praktijk niet. Sterker; de dips lijken juist bij te dragen aan het goede onderscheid tussen laag, midden en hoog.
Wat meer opvalt is dat het snoer van de Kraken hoorbaar is. Als het snoer langs kleding, bureau of tafel schuurt, hoor je dat in de oorschelpen duidelijk terug. Geen van de andere headsets heeft daar last van. Het wordt wellicht veroorzaakt of versterkt doordat de Kraken een stevig, met stof omwonden snoer heeft. Al heeft de Logitech G430 dat ook en heeft die geen last van dergelijke contactgeluiden.
Dan zijn er nog de drivers van Razer. Razer levert eigen software mee met zijn producten, in dit geval een pakket dat Synapse 2.0 gedoopt is. Razer wil bovendien dat je een account aanmaakt voordat je de software kunt gebruiken. De fabrikant wil bovendien dat je inlogt telkens als je de pc start, wat we een tikkeltje overdreven vinden voor het gebruik van een headset. Inloggen is niet nodig om de headset te gebruiken, maar wel verplicht als je iets aan de instellingen wil veranderen.
Drivers
Hinderlijker is dat de headset prima, in stereo, functioneerde toen we de drivers nog niet geïnstalleerd hadden, maar geen geluid meer wilde voortbrengen nadat we de installatie van Synapse 2.0 hadden afgerond. Nu heeft Razer een vrij slechte reputatie als het om drivers gaat, dus geheel verrassend was het niet, maar hinderlijk wel. Het was te verhelpen door eerst de headset in Windows als afspeelapparaat te verwijderen, dan weer toe te voegen en vervolgens als standaardafspeelapparaat in te stellen. Daarna wordt de set steeds moeiteloos herkend. De software start automatisch en vraagt bij elke reboot om in te loggen. Ook dat is vrij overdreven voor software waarmee je, eenmalig, de verdeling van het 7.1-geluid instelt.
Op zich is Synapse 2.0 een prettig stuk software, met als fijnste functie dat je nauwkeurig kunt instellen waar je het geluid geplaatst wilt hebben. Je kunt bijvoorbeeld het geluid van rechtsachter iets meer van achter laten komen en iets minder van rechts. Dat kun je voor alle zeven richtingen aangeven. Daarmee is de ruimtelijke weergave van de Kraken ook beter dan die van concurrent Logitech G430, waarbij veel minder goed hoorbaar is waar het geluid precies vandaan komt.
De Kraken heeft een microfoon die in de behuizing geduwd kan worden en daarmee vrijwel geheel uit het zicht verdwijnt. Dat is prettig, maar minder prettig is het om de microfoon uit de behuizing te peuteren, zeker als je dat tijdens het spelen even snel wil doen. Bovendien is het knopje om de microfoon te bedienen naast de microfoon zelf geplaatst en daarmee vrij klein. Het geluid van de microfoon is minder goed. Het klinkt dof en, in tegenstelling tot de oorschelpen, vrij zacht. De lage tonen van de microfoon zijn goed, maar het midden en hoog zijn vrij zacht.
De Kraken 7.1 is wel de beste (virtuele) surround-koptelefoon uit deze test. Wie aan het surround-gedeelte minder belang hecht, krijgt een headset waarvan de geluidskwaliteit wat ons betreft op de tweede plaats komt. De set is sober en degelijk, met als minpunt dat hij wat zwaar op de oren drukt. De eigen software is vooral handig om het 7.1-geluid in te stellen, maar verder iets te opdringerig.
We geven de frequentiegrafiek op drie manieren weer; van 0 tot 1000Hz, van 0 tot 10.000Hz en van 0 tot 20.000Hz. In de eerste is de basweergave van de headset te zien. Het overzicht tot 10.000Hz geeft het deel van het spectrum weer waarin zich het overgrote deel van de hoorbare tonen bevindt. De grafiek tot 20.000Hz geeft het volledige bereik van het menselijk oor weer, hoewel daarbij aangetekend moet worden dat lang niet iedereen de echt hoge tonen, boven ruwweg 15.000Hz, kan waarnemen.
SteelSeries Siberia V2 USB
Samengevat
De SteelSeries Siberia V2 USB is licht, maar desondanks erg stevig. Door de hoofdband en de zachte rand van de ruime oorschelpen is de headset bovendien erg stevig. Het sterkste punt van de Siberia V2 is echter het geluid, dat erg goed is voor een headset die nog geen 100 euro kost.
Enig nadeel; de set heeft enkel een usb-aansluiting en geen 3,5mm-plug, waar veel vergelijkbare sets beide hebben.
Pluspunten
-
Licht
-
Stevig
-
Comfortabel
-
Erg goed geluid
Eindoordeel
SteelSeries Siberia V2 USB
Gewicht |
249 gram |
Impedantie |
32 ohm |
Aansluitingen |
Usb |
Weergave |
Stereo |
Prijs |
Onbekend |
Net als Razer levert SteelSeries met de Frost Blue Illuminated-uitvoering van de Siberia V2 een headset die enkel via usb is aan te sluiten, al is er ook een variant met enkel 3,5mm-aansluitingen. Bij Razers Kraken 7.1 is het logisch dat hij enkel via usb aangesloten kan worden; er moet immers virtueel surround-sound worden nagebootst. De V2 is stereo en dus zou een dubbele aansluiting, 3,5mm en usb, een optie zijn geweest die we bij een aantal andere sets wel terugzien. In plaats daarvan heeft de V2 een usb-aansluiting die vastzit aan een snoer van een meter, met halverwege een blokje met een volumeknop en een microfoonschakelaar. Die schakelaar is prettig. SteelSeries levert een usb-verlengkabel van twee meter mee, om wat meer speelruimte te hebben.
Licht, maar stevig
Er zijn twee zaken die opvallen aan de V2. Met een prijs van op het moment van schrijven 80 euro is het een relatief dure stereoheadset. Alleen de Kraken 7.1 is duurder, maar die heeft als extra 7.1-geluid. Wat verder direct opvalt aan de V2 is het gewicht. Het is de lichtste headset uit de test, zonder dat hij daardoor goedkoop aanvoelt. Dat komt vooral door de dunne beugel, die met twee gebogen metalen stangen toch stevig genoeg is. De leren band die op het hoofd rust en vanzelf op de juiste lengte ingesteld wordt, voelt ook prettig aan, zowel de druk van de hoofdband als die van de schelpen. De schelpen hebben bovendien een prettig zachte, met leer beklede rand. De pasvorm is precies goed voor een beetje gemiddelde volwassen oren. De druk die de schelpen op de schedel uitoefenen, is het prettigst van de headsets uit deze test.
Dat geldt ook voor het geluid van de V2. De headset heeft veel bas, maar op een prettige manier. Eigenlijk is de geluidsweergave op alle frequenties goed, wat ondersteund wordt door de meetwaardes van de headset. De V2 heeft een van de vlakste curves uit de test. De goede basweergave is in de grafiek duidelijk te zien. Verder is vooral het hoog erg vlak, al hebben we het dan wel over het deel van 7000Hz tot 14kHz, waar voor veel mensen al de bovengrens ligt. Ook voor de V2 geldt dat de definitie van het geluid goed is en dat laag, midden en hoog dus goed te onderscheiden zijn. Hetzelfde geldt voor de microfoon. Ook die geeft weinig kleuring aan het geluid. Het hoog is minder sterk, maar dan hebben we het over tonen die de gemiddelde spreker voortbrengt. Net als bij de Kraken is bij de V2 de microfoon uit de behuizing te trekken, al zit de schakelaar hier in het snoer en niet aan de microfoon, wat prettiger werkt dan bij de Razer.
De V2 is daarmee de beste headset uit de test. Licht, comfortabel en met het beste geluid van de geteste modellen. Daarvoor moet je wat overhebben, want de V2 is ook de duurste stereoheadset uit de test, die bovendien een dubbele audioaansluiting, usb en 3,5mm, ontbeert. Wie belang hecht aan comfort en goed geluid en niet voor het allergoedkoopste wil gaan, heeft aan de V2 een prima koptelefoon.
We geven de frequentiegrafiek op drie manieren weer; van 0 tot 1000Hz, van 0 tot 10.000Hz en van 0 tot 20.000Hz. In de eerste is de basweergave van de headset te zien. Het overzicht tot 10.000Hz geeft het deel van het spectrum weer waarin zich het overgrote deel van de hoorbare tonen bevindt. De grafiek tot 20.000Hz geeft het volledige bereik van het menselijk oor weer, hoewel daarbij aangetekend moet worden dat lang niet iedereen de echt hoge tonen, boven ruwweg 15.000Hz, kan waarnemen.
Logitech G430 Surround Sound Gaming Headset
Samengevat
De Logitech G430 Surround Sound Gaming Headset biedt 7.1 geluid voor weinig geld. De set is licht en geeft een mooi geluid voor zijn prijsklasse. De constructie is helaas wat slap.
Juist het 7.1-geluid is helaas niet de sterkste kant van de G430. De verdeling van de diverse kanalen is zo heel goed waarneembaar als bij concurrerende sets.
Pluspunten
-
Licht
-
Goed geluid
-
7.1 voor weinig geld
Minpunten
-
Slappe constructie
-
Surround kan beter
Eindoordeel
Logitech G430 Surround Sound
Gewicht |
308 gram |
Impedantie
|
32 ohm |
Aansluitingen |
Usb en 3,5mm |
Weergave |
7.1 |
Prijs |
Onbekend |
Ook Logitech heeft een 7.1-headset die voor minder dan 100 euro verkrijgbaar is. De G430 is een stuk minder prijzig dan de Razer Kraken. Prettig voordeel is bovendien dat hij via usb virtueel surround-sound kan weergeven, maar ook gewoon op de 3,5mm-uitgang aan te sluiten is - wat uiteraard enkel stereogeluid oplevert. Bovendien heeft Logitech de microfoon in een arm gebouwd die naar beneden geklapt kan worden. Dat ziet er misschien wat minder strak uit dan een microfoon die geheel in de oorschelp kan verdwijnen, zoals bij de headsets van SteelSeries en Razer, maar werkt in de praktijk erg prettig. Je hoeft niet te pielen om de microfoon uit de behuizing te krijgen.
Wankele constructie
De Logitech is iets lichter dan die van concurrent Razer en zit mede daardoor prettiger. Het verschil in gewicht is goed te voelen. De oorschelpen hebben een vrij harde rand, maar de G430 geeft weinig druk op de oren en zit daardoor toch aangenaam. De oorschelpen zijn bekleed met een blauwe stof, die goed aanvoelt. De schelpen kunnen zover gedraaid worden dat beide helften plat op tafel kunnen liggen, maar het nut daarvan ontgaat ons een beetje. Volgens Logitech breken de schelpen daardoor minder snel af. Wat ons betreft maakt het de constructie alleen maar minder stevig.
Het geluid van de G430 is duidelijk minder goed dan dat van de Siberia V2. Het klinkt wat mat en goedkoop; de lage tonen klinken wat ongedefinieerd, terwijl de middentonen juist vrij hard weergegeven worden. Bij de meetwaarden van de G430 neemt het hoog het snelst af van alle geteste headsets, wat maakt dat de middentonen prominent hoorbaar zijn. Bij de weergave van 7.1-geluid is minder goed waarneembaar uit welke richting het geluid komt. De G430 mist dan ook een bijbehorend programma waarmee de plaatsing van het geluid in te stellen is. Met de software van Logitech is alleen het volume per kanaal te regelen, maar niet de positie. De software van Razer doet dat beter dan de oplossing van Logitech.
Zo heeft de G430 wel wat minpunten. De microfoon van de G430 mag dan makkelijk tevoorschijn te halen zijn en via een blokje halverwege het snoer makkelijk aan- of uit te zetten, het geluid is zacht, heeft weinig laag en klinkt blikkerig. Het geluid is daarmee minder dan dat van de Kraken 7.1, zowel wat frequentieweergave als wat spreiding betreft, al is er ook een duidelijk prijsverschil tussen de twee. De geluidskwaliteit is echter beter dan die van de headsets van Tritton en Turtle Beach. Helaas is het geluid van de microfoon het slechtst van alle headsets in de test. Dat is jammer, want de headset zit goed en de microfoon is prettig te bedienen. Het is echter vooral de fragiele constructie van de G430 die ons tegenvalt.
We geven de frequentiegrafiek op drie manieren weer; van 0 tot 1000Hz, van 0 tot 10.000Hz en van 0 tot 20.000Hz. In de eerste is de basweergave van de headset te zien. Het overzicht tot 10.000Hz geeft het deel van het spectrum weer waarin zich het overgrote deel van de hoorbare tonen bevindt. De grafiek tot 20.000Hz geeft het volledige bereik van het menselijk oor weer, hoewel daarbij aangetekend moet worden dat lang niet iedereen de echt hoge tonen, boven ruwweg 15.000Hz, kan waarnemen.
Turtle Beach Ear Force PX22
Samengevat
De Turtle Beach Ear Force PX22 is een stevige headset die erg veel opties heeft. Zo kan de PX22 aangesloten worden op pc, maar ook op de meeste consoles. Die optie hebben niet veel headsets in dit prijssegment. De PX22 is bovendien een stevig ding, al is het draagcomfort niet geweldig; de rand van de headset is vrij hard, wat bij lang gebruik wat gaat irriteren.
Het geluid van de PX22 is goed, maar er zijn headsets in dit prijssegment die beter klinken.
Pluspunten
-
Veel aansluitopties
-
Voor pc en consoles
-
Stevig
Eindoordeel
Turtle Beach Ear Force PX22
Gewicht |
413 gram |
Impedantie |
32 ohm |
Aansluitingen |
Usb, 3,5mm en rca |
Weergave |
Stereo |
Prijs |
Onbekend |
Turtle Beach levert veel waar voor zijn geld. Beter gezegd, Turtle Beach levert veel aansluitingen voor zijn geld. Zo zijn er opties om de set via usb, 3,5mm en rca aan te sluiten. Via rca kan de headset zelfs ergens tussen gehangen worden. De set heeft bovendien een blokje halverwege het snoer waarmee van alles is in te stellen. Turtle Beach gaat daarin veel verder dan de concurrenten, waarbij volume en mute voor de microfoon al heel wat zijn. Bij de Ear Force PX22 is het volume van de oorschelpen en dat van microfoon apart regelbaar, naast lage en hoge tonen.
Misschien nog handiger: het blokje heeft twee extra ingangen. Via de ene ingang kan externe muziek van bijvoorbeeld een smartphone gemengd worden met die van de game die gespeeld wordt. De tweede is bedoeld om een Xbox 360-controller aan te sluiten, zodat de PX22 voor Xbox Chat gebruikt kan worden. Daarmee is de PX22 de enige headset in onze test met functionaliteit die écht specifiek op gaming gericht is. In het blokje zit bovendien een versterker, die uit usb stroom kan putten, terwijl uit een andere bron via 3,5mm of rca geluid wordt opgepikt.
Geluid blijft achter
Helaas blijft het geluid van de PX22 wat achter bij dat van de andere sets in de test. Hij klinkt minder dan de sets van SteelSeries, Razer en Logitech. Het geluid is wat ongedefinieerd, met modderige bas, en schel midden en hoog. Daar valt met de ingebouwde versterker en toonregeling niet veel aan te verbeteren, maar er staat tegenover dat het geluid van de microfoon juist het beste is van de geteste headsets.
De PX22 is een stevig ding. Niet de meest stijlvolle headset, maar wel degelijk. Hij is ook met afstand de zwaarste uit de test, maar dat gewicht zit voor een groot deel in het lange en vooral stevige snoer dat van het versterkerblokje naar de geluidsbron loopt. De headset zelf, die losgekoppeld kan worden van de versterker, is vrij licht, vergelijkbaar met die van SteelSeries en Tritton. De microfoon zit aan de headset vast en kan omhoog geklapt worden. Niet zo stijlvol als bij de G430, al functioneert het prima. Nadeel van de constructie is dat de rand van de oorschelp vrij hard en daardoor minder comfortabel is, een euvel waar veel headsets van Turtle Beach last van hebben.
De Turtle Beach Ear Force PX22 is dus misschien niet de best klinkende headset uit de test, het is wel de enige die niet alleen voor pc-gaming geschikt is, maar ook in combinatie met consoles is te gebruiken. Met uitzondering van de Xbox One, want door het vreemde ontwerp van Microsoft is daarvoor een aparte adapter nodig. De PX22 is de dus de meest veelzijdige headset uit de test, met bovendien een prima klinkende microfoon. Wie een goedkope en vooral multifunctionele headset zoekt om tijdens het gamen te gebruiken, zit met de PX22 goed.
We geven de frequentiegrafiek op drie manieren weer; van 0 tot 1000Hz, van 0 tot 10.000Hz en van 0 tot 20.000Hz. In de eerste is de basweergave van de headset te zien. Het overzicht tot 10.000Hz geeft het deel van het spectrum weer waarin zich het overgrote deel van de hoorbare tonen bevindt. De grafiek tot 20.000Hz geeft het volledige bereik van het menselijk oor weer, hoewel daarbij aangetekend moet worden dat lang niet iedereen de echt hoge tonen, boven ruwweg 15.000Hz, kan waarnemen.
MadCatz Tritton Kunai
Samengevat
De MadCatz Tritton Kunai is helaas geen al te beste headset. Het geluid klinkt erg blikkerig en goedkoop en zo voelt de headset ook aan. De oorschelpen zijn zo klein dat ze niet over de oren vallen, maar er op blijven rusten, wat onprettig is, zeker omdat er in dezelfde prijsklasse voldoende alternatieven zijn die wel over de oren vallen en dus veel prettiger zitten.
Voor het geluid geldt hetzelfde; voor hetzelfde geld zijn er beter klinkende sets op de markt.
Minpunten
-
Slecht geluid
-
Oncomfortabel
-
Slappe constructie
Eindoordeel
MadCatz Tritton Kunai
Gewicht |
243 gram |
Impedantie |
32 ohm |
Aansluitingen |
3,5mm |
Weergave |
Stereo |
Prijs |
Onbekend |
Tritton, de headsettak van accessoireleverancier Mad Catz, levert met de Kunai de goedkoopste set uit de test en om met de deur in huis te vallen; dat is ook te merken. De Kunai heeft als enige oorschelpen die niet over het oor vallen, maar er op rusten en dat is minder prettig. De Kunai zit oncomfortabel en is met wat verstellen ook niet in een prettige stand te krijgen. Net als bij de G430 van Logitech zijn de oorschelpen een kwart slag te draaien, zodat ze plat op tafel kunnen liggen. We zien daar nog steeds het voordeel niet van in, want ook hier geldt dat het de constructie van de Kunai hooguit zwakker maakt. Van de vijf headsets die we hier vergelijken, voelt de Kunai daardoor als enige echt goedkoop aan, terwijl bijvoorbeeld Turtle Beach met de PX22 laat zien dat je voor een euro of vijf meer juist een heel degelijke headset kunt maken.
Weinig goeds
Tritton laat meer steken vallen, want ook het geluid van de Kunai klinkt echt goedkoop. De bas gaat niet diep genoeg en midden en hoog klinken vooral blikkerig. Voor het geluid van de microfoon geldt hetzelfde; ook dat heeft veel middentonen en weinig laag, al is dat voor spraak niet nadelig. Spraak klinkt daarmee misschien niet natuurgetrouw, het is wel goed verstaanbaar. Dat is ook gelijk het beste dat we over de Kunai kunnen melden. De microfoon van de Kunai kan niet in de oorschelp worden geduwd of omhoog worden geklapt, maar kan wel worden losgekoppeld.
Het model dat we hebben getest is geschikt voor de pc en heeft enkel een 3,5mm-aansluiting. Er zijn ook modellen die geschikt zijn voor consoles en dus andere aansluitingen hebben. Ook Tritton heeft halverwege het dunne, maar erg lange snoer een kastje gebouwd met daarin een volumeregelaar en een knop om de microfoon te dimmen. Die laatste is wat lastig te bedienen. Ook dit blokje voelt fragiel en goedkoop aan.
Eigenlijk is de conclusie simpel; de Tritton Kunai is de headset met het slechtste comfort, de slechtste voorzieningen en het slechtste geluid. Niet nemen, voor een handvol euro's extra heb je een Turtle Beach PX22 die op alle fronten beter scoort. Tritton kan wel beter, maar dan vraagt het ook meer geld.
We geven de frequentiegrafiek op drie manieren weer; van 0 tot 1000Hz, van 0 tot 10.000Hz en van 0 tot 20.000Hz. In de eerste is de basweergave van de headset te zien. Het overzicht tot 10.000Hz geeft het deel van het spectrum weer waarin zich het overgrote deel van de hoorbare tonen bevindt. De grafiek tot 20.000Hz geeft het volledige bereik van het menselijk oor weer, hoewel daarbij aangetekend moet worden dat lang niet iedereen de echt hoge tonen, boven ruwweg 15.000Hz, kan waarnemen.
Conclusie
Bij de vijf gameheadsets met een prijs van maximaal honderd euro blijkt er een duidelijke verliezer te zijn. De Tritton Kunai is met een prijs van nog geen vijftig euro het goedkoopst van de vijf geteste modellen, maar klinkt ook het slechtst en zit het minst prettig. Het is de enige headset die niet alleen goedkoop is, maar ook zo klinkt en aanvoelt, terwijl Turtle Beach laat zien dat het veel beter kan voor een beetje geld meer.
De Ear Force PX22 heeft niet het allerbeste geluid en is ook niet zo comfortabel als de overige drie headsets in de test, maar veel doet hij daar niet voor onder. De PX22 stelt daar een aantrekkelijke prijs tegenover. Dat niet alleen, de headset van Turtle Beach is de enige in de test die zonder moeite gebruikt kan worden bij consoles als de Xbox 360, PlayStation 3 en PS4. De PX22 heeft bovendien de beste microfoon van de geteste modellen.
Wie wat meer waarde hecht aan de geluidskwaliteit, moet dieper in de buidel tasten. Voor de Logitech G430 bijvoorbeeld, die goed klinkt en nog 7.1-geluid kan weergeven ook. Juist daarbij schiet de headset echter wat tekort ten opzichte van de Kraken 7.1 van Razer, maar die is dan ook nog duurder. De G430 is licht en daardoor wat fragiel, maar klinkt in stereo prima en biedt voor relatief weinig geld nog surround-sound ook.
Wie echt van 7.1 wil genieten, kiest voor de Kraken 7.1. Dat is ook tegelijk de meest degelijke headset in de test. Daardoor is hij echter ook zwaar. De Kraken oefent bovendien veel druk uit op het hoofd, wat bij langdurig gebruik onprettig is. Razer levert software bij de Kraken waarmee het geluid op een uitstekende manier is in te stellen. De software is echter ook nodeloos opdringerig.
Wie minder belang hecht aan surround, maar geluidskwaliteit en draagcomfort belangrijker vindt, heeft aan de SteelSeries Siberia V2 een goede keuze. De headset klinkt zowel in hoog, midden als laag erg goed voor deze prijsklasse en is licht, maar stevig gebouwd. De headset is verder vrij sober, met enkel een usb-aansluiting, en slechts volume en mute halverwege het snoer, maar alles functioneert uitstekend. Zeker omdat lang niet alle games surround-sound ondersteunen, is de Siberia V2 dan ook onze favoriet.
/i/1398431312.jpeg?f=imagenormal)