Nieuwe bad guy
Pluspunten
-
Loot 2.0
-
Adventure Mode
-
Enchanting
Minpunten
-
Malthael niet zo aansprekend
-
Crusader voegt weinig toe
Eindoordeel
Wie Diablo III, de actie-rpg die Blizzard bijna twee jaar geleden uitbracht, heeft uitgespeeld, begrijpt dat het voor de studio lastig moet zijn geweest om met een uitbreiding op de proppen te komen. In zekere zin vormt Diablo III immers het einde van de reeks. Wie de campagne van de game speelt, eindigt hem met een gevecht met de naamgever van de serie. Diablo, de Lord of Terror of de Prime Evil, die heerst over de troepen van Hell, wordt na een aanloop die drie games lang heeft geduurd door de speler verslagen. Het kwaad der kwaden is niet meer. De mensheid, als steeds in de Diablo-serie het slachtoffer van de strijd tussen Heaven en Hell, lijkt eindelijk gered. Wat nu?
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: OS X
Een lastige klus? Welnee, Diablo is pure fantasy, dus er is altijd een mouw aan te passen. Blizzard tovert ene Malthael uit de hoge hoed. Die komt in de eerste games niet voor en wordt in Diablo III slechts zijdelings genoemd, maar mag in Reaper of Souls de hoofdrol spelen in het verhaal. Hij is de Reaper die op jacht gaat naar Souls. Het vreemde daarbij: als speler heb je het in Diablo altijd opgenomen tegen de Forces of Evil, tegen de Lords of Hell en het addergebroed dat zij voortbrengen. Als tegenwicht wordt de mensheid bijgestaan door de representanten van Heaven. De verdeling is duidelijk; Demons hebben het op mensen voorzien en Angels proberen de mensheid te beschermen. Die rollen worden in Reaper of Souls omgedraaid. Malthael stond ooit als Archangel of Wisdom aan het hoofd van de Angiris Council, het hoogste hemelse orgaan. In zijn rol als Archangel of Wisdom probeerde hij een manier te verzinnen om de eeuwige strijd, het Eternal Conflict, met de concurrenten uit de Hell te beëindigen. Die manier heeft hij nu gevonden.
Het kwade uit de mens
Nu de speler de Prime Evil heeft verslagen, is de rol van Hell eigenlijk uitgespeeld. Er is weinig demonisch meer over, behalve dan dat elk mens iets hemels, maar ook iets demonisch in zich heeft en dus in staat is tot zowel goed als kwaad. Dus wie echt al het duivelse wil uitroeien, moet dat ook met de mensheid doen. Dat is het uitgangspunt voor het verhaal; Malthael is niet langer de beschermheer van de mensheid. Hij meet zich een nieuwe rol aan als Archangel of Death en gaat aan het werk, op naar Sanctuary om de mensheid voor eens en voor altijd uit te roeien.
Act V
Blizzard had vooraf al aangegeven dat het wilde luisteren naar de kritiek van een deel van de vaste schare Diablo-fans, die het verhaal van Diablo III niet duister genoeg vond. Reaper of Souls moet dat rechtzetten. Komt dat uit de verf? Naar onze smaak niet helemaal. Malthael en de engelen die hem gevolgd zijn in zijn expeditie richting Sanctuary zetten de inwoners van Westmarch - waar een flink deel van het nieuwe hoofdstuk Act V zich afspeelt - met het grootste gemak om in een soort ondoden, waarna ze aan zijn zijde vechten. De onschuldige bevolking van Westmarch wordt dit keer dus rechtstreeks getroffen en betrokken in het conflict tussen Heaven en Hell. Je ziet de inwoners van Westmarch voor je ogen in ondoden veranderen, waarna er niets anders opzit dan ze af te slachten. Je roeit dus eigenlijk bijna eigenhandig Westmarch uit. Dat is duistere materie.
Toch is er een klein probleem. Want als je aan Act V begint, heb je net Diablo verslagen, de grote Prime Evil, het kwaad der kwaden en de naamgever van de serie. Daar heb je eigenlijk drie volledige games over gedaan. Daarna voelt alles, zelfs de Angel of Death, een beetje minder. Hij mag dan de inwoners van Westmarch tegen je opzetten, maar Malthael heeft toch niet de reputatie van Diablo en ook niet het afzichtelijke, afschrikwekkende uiterlijk.
/i/1395857218.jpeg?f=imagenormal)
Rechtlijnig
Wat ook niet helpt aan het verhaal, is dat het wat rechtlijnig is. Malthael pikt al in de intro van Act V de Black Soulstone en vanaf het moment dat je zelf het slagveld op mag, is het linea recta achter de Angel of Death aan. In de eerste vier Acts zijn er nog verwikkelingen rond Deckard Cain, Adria, Leah en Zoltun Kulle. Dat soort zijwegen of plotwendingen is er in Act V nauwelijks. Het is head first op de confrontatie met Malthael af. Voor de goede verstaander zitten er allerlei verwijzingen in naar de - veel uitgebreidere - vehaallijn uit de boeken. De verwijzingen zijn echter zo subtiel dat ze verloren gaan aan spelers die de boeken niet gelezen hebben. Je kunt je overigens afvragen of het verhaal zo belangrijk is in een game als Diablo, waar het wellicht meer gaat om het gevoel van macht, onoverwinnelijkheid en dat je iets bijzonders verricht en vooral bemachtigt.
Waar het verhaal in Act V misschien wat interessante bijrollen mist, wordt dat gedeeltelijk goedgemaakt door de vele side quests die met name in het eerste deel zitten, het deel waarin je door de arme delen van de stad Westmarch struint. Dat deel is niet alleen het mooiste deel van de game waarin Blizzard zich heeft uitgeleefd in het aanbrengen van detail, het zit ook vol met kleine dungeons waar de side quests, ieder met een eigen klein verhaaltje, op je wachten. Zodra je Westmarch achter je laat, neemt ook het aantal side quests en bijbehorende verhaaltjes sterk af en zit je enkel nog achter Malthael aan. Gelukkig zit er - als altijd bij Blizzard - wel wat humor en relativering in de game. Zo is er dit keer een grappige bijrol voor de knorrige Imperius, de Archangel of Valor.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De nieuwe skill van elk van de vijf classes.
Karakter kweken
Uiteraard hadden de die-hard fans meer kritiek op Diablo III. Zo kan een deel van de fans maar niet wennen aan het nieuwe skill-systeem van de game, dat minder vrijheid geeft om eigen keuzes te maken. De filosofie van Blizzard daarbij was dat het in Diablo II iets te makkelijk was om niet alleen erg goede builds te maken, maar vooral ook om bad builds te maken; om characters van een set skills te voorzien die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen. Dat wil Blizzard voorkomen en dus krijgen spelers in Diablo III een beperkte set skills, die vervolgens met Runes naar believen zijn aan te passen. Dat systeem houdt Blizzard in Reaper of Souls geheel intact. De skills van alle vier de bestaande classes zijn onder de loep genomen en hier en daar aangepast, maar de opzet is onveranderd gebleven. Er zijn nog steeds geen stats te wijzigen; het is geen procentje hier, een procentje daar.
/i/1395857217.jpeg?f=imagenormal)
Andere skills kiezen
Uiteraard krijgt elke class er wat skills bij, omdat de level cap stijgt van 60 naar 70, maar grote veranderingen zijn er niet. Het zal even puzzelen worden voordat de beste builds zijn uitgekristalliseerd, maar daarna is het weer business as usual wat de skills betreft. Toch probeert Blizzard wel om de diversiteit aan builds te stimuleren. Uiteraard is er de Elective Mode, die wat meer vrijheid geeft bij het selecteren van skills. Toch probeert Blizzard nu iets nieuws. Er zijn wapens in de game die een bepaalde skill bevoordelen. Vaak in de vorm van 10 procent extra damage met één specifieke skill als je dat voorwerp in je uitrusting opneemt. Blizzard wil je daarmee stimuleren om andere skills uit te proberen dan je gewend bent.
Werkt het? Ja absoluut. Het maakt het zonder meer aantrekkelijk om skills te gebruiken die je anders links had laten liggen, en zo een andere build te proberen. Dat kan tot flinke variatie leiden, vooral omdat er boven level 60 best veel voorwerpen vallen die een bepaalde skill bevoordelen. Je kunt dus makkelijk eindigen met een build waarin je drie Legendary-voorwerpen hebt die elk een andere skill bevoordelen; skills die je zonder dat voordeel niet gekozen zou hebben. Wat dat betreft is het een goede keuze. Het maakt nog steeds niet dat fans kunnen number crunchen, maar zorgt wel voor meer diversiteit en verrassing.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Blizzard vat Reaper of Souls samen.
Enchanting
Maar wat als je echt geen fan bent van de skill die je gloednieuwe Legendary bevoordeelt? Geen nood, er is immers ook Enchanting toegevoegd aan de game, waarmee je van elk voorwerp één eigenschap kunt inruilen voor een andere. De keuze is daarbij beperkt; Blizzard geeft je steeds keuze uit twee nieuwe eigenschappen waar je uit kunt kiezen. Maar het is wel een manier om een voorwerp dat je niet goed genoeg vond opeens bruikbaar te maken. Zo heeft Blizzard een slimme combinatie verzonnen. De skill-bevorderende uitrustingsstukken moeten zorgen voor meer diversiteit in builds en Enchanting maakt dat je niet al te teleurgesteld hoeft te zijn als je een goed voorwerp vindt dat net niet bij je smaak past.
Enchanting past bovendien erg goed bij de grootste verandering die Blizzard in Reaper of Souls heeft doorgevoerd; Loot 2.0. Het is een wat moderne - of is het inmiddels alweer ouderwetse? - benaming voor de het systeem dat schuilgaat achter het bemachtigen van nieuwe uitrustingsstukken. Ook daar gaat een grote frustratie van fans achter schuil. In Diablo III vond je heel veel voorwerpen, maar bijna alles was waardeloos. Als je een keer iets goeds tegenkwam, was de kans groot dat het voorwerp niet geschikt was voor jouw class. Het zorgde voor een bloeiende handel in het Auction House, waar spelers voorwerpen aan elkaar konden verkopen.
Gevoel van geluk
Blizzard moest erkennen dat het Auction House de geest uit de fles haalde. Want wat is de kern van Diablo? Het gevoel van geluk dat je kan overvallen als je zelf iets vindt dat je character een flink stuk beter maakt. Dat was in Diablo III zelden het geval. Zelf vinden kwam veel te weinig voor, zodat je voor het verkrijgen van goede spullen was aangewezen op de veiling. Dus moest de veiling verdwijnen en het verdelen van loot op de schop.
De operatie is met succes verlopen. Eigenlijk zijn het kleine aanpassingen, maar samen werken ze uitstekend. Op zich zul je minder vaak loot vinden. Veel lagere tegenstanders laten niets meer vallen. Alleen als je de laatste van een groepje omlegt valt er misschien nog iets, maar zelden iets goeds. Daar staat tegenover dat bij de sterkere tegenstanders de kans juist groter is dat je iets goeds treft. Het mooie daarbij is dat wat je vindt veel vaker dan voorheen juist toegespitst is op de class waar je op dat moment mee speelt. Je rugzak raakt dus minder snel vol en wat er in terechtkomt is vaker bruikbaar. Dat maakt dat je makkelijk zonder de hulp van het Auction House kunt en vaker gelukkig zult worden van wat je zelf gevonden of veroverd hebt. En mocht je niet helemaal tevreden zijn met wat je gevonden hebt, dan is er altijd nog Enchanting.
Toch is er ook een heel klein nadeel aan Loot 2.0. Doordat de loot nu vooral moet komen van de sterkere monsters in de game, is de kans kleiner dat je iets bruikbaars vindt in de vele kisten, kratten en vazen die overal liggen. Voor spelers met licht structopatische neigingen als ondergetekende was er in Diablo altijd een heerlijk excuus om te allen tijde de gehele kaart te willen ontsluiten. Elke hoek moest verkend, want de kist of vaas die daar wachtte kon net dat ene fantastische zwaard bevatten. Dat excuus is er nu minder omdat dergelijke vazen, net als lagere monsters, minder bruikbaars droppen; waarmee ook de neiging om te verkennen kleiner wordt. Al zijn er specifieke materialen die je nodig hebt bij het fabriceren van Legendary-voorwerpen die alleen uit dergelijke destructables vallen, dus dat kan alsnog reden zijn om alles kapot te slaan.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Introvideo Reaper of Souls.
Crusader
Toch is Loot 2.0 de voornaamste verbetering die Blizzard in Reaper of Souls heeft doorgevoerd. Het is echter wel een reparatie onder de motorkap en daarmee niet de meest opvallende. Voor dat laatste tekent de Crusader, een nieuwe speelbare klasse. De Crusader komt de bestaande vijf classes versterken en eigenlijk is ook de Crusader een tegemoetkoming aan fans van Diablo II, want de Crusader lijkt veel op de Paladin, één van de favorieten uit D2. Het probleem met de Crusader is dat hij een beetje overlapt. Blizzard had bij de Monk al een klein beetje naar de Paladin gekeken, en met zijn dikke pantser lijkt de Crusader ook al op de Barbarian.
Waar is de Crusader dan geschikt voor? Hij is een goede tank en op die rol zijn veel van zijn skills afgestemd. Zo is een schild onmisbaar voor een Crusader, al was het maar omdat veel skills het gebruik van een schild vereisen. In veel gevallen ontleent de Crusader zijn kracht aan de slagen die hij met zijn schild opvangt. Verder is de Crusader in beperkte mate in staat om zichzelf en omstanders te genezen, wat hem het natuurlijke middelpunt maakt van een groep optrekkende avonturiers. Solo is de Crusader handig voor spelers die graag wat voorzichtiger te werk gaan dan wat bij de Monk of Barbarian past. Toch wordt die voorzichtige stijl opgeleukt met de nodige toeters en bellen. Zo heeft de Crusader een skill waarbij hij in de lucht springt en hard neerkomt, wat er indrukwekkend uitziet. De uitsmijter is echter Steed Crage, waarbij je tijdelijk op een paard klimt en door de vijandelijke rangen dendert. Handig om te ontsnappen als de druk zelfs voor de dik bepantserde Crusader wat te veel wordt.
Van afstand
Wat helpt bij de wat voorzichtige speelstijl van de Crusader is dat hij ook met magie overweg kan, en dus niet alleen van slag- en steekwapens afhankelijk is. Je kunt met een Crusader dus ook van enige afstand aanvallen. Een opmerkelijke keuze. In alles is de Crusader een tank. Een dik harnas, dito schild en zelfs de optie om zware tweehandige wapens met één hand te beroeren. Klappen opvangen en hard terugslaan, daar lijkt hij voor gemaakt. Maar de Crusader heeft dus ook spreuken waarmee hij mid range schade aanbrengt. Vreemd vooral omdat hij zichzelf daarmee buiten het centrum van de strijd plaatst, wat voor een tank niet handig is. Al kun je de ranged skill natuurlijk eenvoudig verwisselen voor een melee skill als je als tank op pad gaat. Het maakt van de Crusader een hybride class. In dit geval een hybride die flashy en nuttig is, maar niet spectaculair.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Blizzard toont de Crusader.
Moeilijk kiezen
Interessanter is een andere les die Blizzard geleerd heeft de afgelopen twee jaar. Veel van de kritiek op Diablo III kwam neer op 'Diablo II was beter'. Toch heeft Blizzard in Reaper of Souls juist gebroken met een onderdeel dat het overgenomen had uit D2. Wie daar de campagne doorliep, kon op een hogere moeilijkheidsgraad weer opnieuw beginnen, om zo de campagne meermaals te doorlopen. Dat was in Diablo III ook zo. Wie op Inferno wilde spelen - de hoogste moeilijkheidsgraad - moest eerst de campagne op Normal, Nightmare en Hell doorlopen. Steeds opnieuw dezelfde quests, in dezelfde volgorde. Dat is geschrapt en vervangen door iets veel beters.
Je kunt nu kiezen uit Normal, Hard, Expert, Master en Torment, met als goede nieuws dat je niet eerst Normal uit hoeft te spelen om naar Hard te kunnen. Tussen Normal, Hard en Expert kun je op elk gewenst moment wisselen, dus ook halverwege de campagne. Je kunt elk character direct op Expert beginnen als je dat wilt, wat zeker voor ervaren Diablo-spelers een verademing is. Je kunt de game ook tijdelijk even op makkelijker of moeilijker zetten. Master speel je vrij als je Act IV hebt voltooid en Torment als een character level 60 heeft gehaald. Vanaf Hard krijg je bonussen voor de hogere moeilijkheid, die uiteraard oplopen als je nog moeilijker gaat.
/i/1395857208.jpeg?f=imagenormal)
Op avontuur
Dat is nog niet alles. Het wordt pas echt leuk als je de campagne volbracht hebt. Dan kun je - mocht je dat willen - alsnog op de ouderwetse manier gewoon weer opnieuw beginnen. Leuker is echter om te kiezen voor de nieuwe Adventure Mode. Die is er om te zorgen dat je juist niet steeds opnieuw dezelfde quests in dezelfde volgorde hoeft te doen. Adventure Mode bestaat uit drie onderdelen. Ten eerste zijn alle zones van de game en de uitbreiding vrij toegankelijk. Je kunt dus te allen tijde de kaart oproepen, een willekeurig waypoint uit een van de vijf Acts kiezen en er naartoe reizen. Het mooie daarbij is dat er in Adventure Mode geen 'moeilijk' of 'makkelijk' meer is. De moeilijkheid wordt automatisch aangepast aan je character. Als je dus met een level 70 character naar Act I wil, tref je nog wel dezelfde tegenstanders, maar dan een stuk sterker.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Aankondiging Reaper of Souls.
Bounties en Rifts
Leuker wordt het echter als je Bounties en Nephalem Rifts gaat doen. Die twee horen bij elkaar. Je krijgt pas toegang tot een Nephalem Rift als je de nodige Bounties hebt volbracht. Als je een Bounty wil gaan doen, open je de kaart van een zone en zie je de waypoints waar je naartoe kunt reizen. In elke van de vijf Acts zijn er vijf van die waypoints die een Bounty vormen; een uitdaging waarbij je in een bekende locatie een andere inhoud voorgeschoteld krijgt. Het kan zijn dat je een aangepaste versie van een boss moet doden, een bepaalde hoeveelheid gewone monsters om moet leggen of een evenement moet volbrengen, wat meestal wil zeggen dat je het een bepaalde tijd uit moet zien te houden.
Naast de vooraf onbekende, maar goede voorwerpen die je krijgt voor het volbrengen van de Bounty, krijg je een bewijs dat je hem hebt volbracht. Als je er daar vijf van hebt, krijg je toegang tot een Nephalem Rift. Daar is de beste beloning van de game te verdienen, ook al blijft die grotendeels random. Een Nephalem Rift is een random samengestelde combinatie van elementen uit de game, die samen een stevige uitdaging vormen waar je makkelijk 20 minuten zoet mee bent.
/i/1395857215.jpeg?f=imagenormal)
Hectische taferelen
Een Rift is een dungeon die maximaal tien lagen diep is en opgebouwd kan zijn uit onderdelen van diverse andere dungeons. Je kunt dus vreemde overgangen treffen. Leuker is dat ook de inwoners door elkaar geschud worden. Dat levert hectische taferelen op. Waar Bounties vergelijkbaar zijn met wat je in de campagne treft, zijn Nephalem Rift andere koek. Je krijgt een heftige mix voorgeschoteld van monsters uit alle hoeken van de game. Zo kun je in kleine ondergrondse kerkers ook monsters tegenkomen die doorgaans enkel bovengronds voorkomen. Al op Normal en Hard krijg je daarbij vooral blauwe en gele tegenstanders voorgeschoteld, waarvan Blizzard de eigenschappen heeft aangepast. Ook de monsters krijgen er random wat eigenschappen bij die je niet van ze kent. In de praktijk wil dat zeggen dat je al snel met van alles bestookt wordt; vuur, ijs, gif en andere zaken.
Het gaat er in een Rift om dat je genoeg monsters omlegt om de baas wakker te maken. Er loopt een meter in beeld mee, die aangeeft wanneer de Rift Guardian op je afkomt. Ook die is random, net als zijn eigenschappen, maar dan nog een tandje sterker dan van de vele slachtoffers die je daarvoor al hebt gemaakt in de Rift. De Guardian is de hoofdmoot en als je die weet om te leggen, is je missie volbracht en krijg je bijbehorende beloning: een willekeurige verzameling voorwerpen.
Uitdaging
Adventure Mode doet precies wat het moet doen; het maakt dat er altijd iets uitdagends te doen is, zonder dat je daarvoor steeds opnieuw de campagne hoeft te volgen. Het zorgt er ook voor dat het niet erg is dat grote delen van het landschap er altijd hetzelfde uitzien en niet zo random zijn als in de voorganger. Bounties zijn daarin wat minder random, maar Nephalem Rifts zijn dat vrijwel geheel. Er zit bovendien een goede opbouw in. Wie wat wil zwerven, kiest gewoon een waypoint en gaat op stap. Wie een uitdaging wil, kiest voor Bounties en wie zichzelf echt wil testen of op jacht wil gaan naar de beste loot in de game, doet een Nephalem Rift.
Wat ons alleen wat verbaast is dat je toegang moet veroveren tot een Nephalem Rift. Waarom moet je eerst vijf Bounties afronden voor je een Rift in mag? We hadden liever gezien dat je vrijelijk mag kiezen of je een Rift aandurft of niet, zonder dat je daarvoor eerst op Bounty-jacht hoeft te gaan. Dat wordt nog mooier als Blizzard de plannen doorzet om een ladder-systeem toe te voegen, gekoppeld aan seizoenen. Hoe dat er uit gaat zien, is nog niet duidelijk, maar het maakt wel dat de game langer interessant blijft.
Oneindige Paragon-levels
Tot slot zijn er nog wat kleinere wijzigingen. Zo geldt Paragon voortaan voor alle characters binnen je account. Tenminste; voor zover die characters op dezelfde moeilijkheidsgraad spelen. Je verdient dus eigenlijk Normal Paragon-punten en Hard Paragon-punten. Die kun je nog steeds op dezelfde manier besteden, waarbij de verbeteringen dus gelden voor al je characters die op dat niveau spelen. Bovendien is er geen maximum meer. Je kunt dus oneindig doorgaan met je characters net die paar procentjes sterker te maken. Minder opvallend, maar wel leuk, zijn de Cursed Chests en Cursed Shrines. Dat zijn flinke kisten die stevig op slot zitten; ze zijn met magie verzegeld. Je kunt het magische zegel verbreken als je het bijbehorende event doorstaat, wat meestal bestaat uit het afweren van diverse golven tegenstanders. Geen spectaculaire toevoeging, maar goed voor de variatie.
/i/1395857205.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Niet alles aan Reaper of Souls is even geslaagd. Sterker nog; juist de meest in het oog springende onderdelen leveren niet helemaal op wat we ervan verwacht hadden. De nieuwe Act V heeft een vrij rechtlijnig verhaal, met een minder aansprekende hoofdrolspeler. Het ontwerp van met name de delen van Westmarch is dan weer wel erg goed. Maar als geheel biedt Act V weinig meerwaarde. Ook de nieuwe Crusader is eerder een nuttige dan een spannende toevoeging.
Toch is Reaper of Souls wel degelijk de uitbreiding die fans aan het spelen houdt en die afgehaakte spelers terug kan halen. Onder de motorkap zijn er wat slimme wijzigingen doorgevoerd. Het schrappen van het Auction House is fijn, vooral in combinatie met Loot 2.0 dat ervoor zorgt dat je weliswaar minder spullen krijgt, maar wel betere. Voorwerpen die bovendien veel beter bij je character passen. Dat is een hele vooruitgang. Het heeft weer zin om de uitdaging op te zoeken in de game, in plaats van wat goud te verdienen en je zaken in het Auction House te doen.
Aan de skills heeft Blizzard weinig spectaculairs veranderd, maar door nu voorwerpen in de game te stoppen die specifieke skills versterken, zorgt Blizzard er toch voor dat het leuk wordt om met verschillende builds te experimenteren. Daarbij komt ook het nieuwe Enchanting om de hoek kijken. Want mocht je een uitzonderlijk goed voorwerp tegenkomen dat echt niet bij je speelstijl past, dan kun je het nu aanpassen. Daar komt Adventure Mode nog bij, dat ervoor zorgt dat er altijd een uitdaging op maat te vinden is die een random karakter heeft en dus afwisselend is. Van ons hadden de Nephalem Rifts niet achter slot gehoeven, maar dat maakt ze niet minder spannend.
Daarmee flikt Blizzard hetzelfde kunstje als bij Diablo II. Ook daar werd het spel pas na de eerste uitbreiding de klassieker die iedereen zich nu nog herinnert. Dat lukt nu weer. Met name door Adventure Mode en Loot 2.0 is Diablo III weer een actie-rpg die eindeloos herspeelbaar is. Doordat er steeds iets spannends te beleven valt en doordat de kans weer ouderwets aanwezig is dat je net dat ene voorwerp vindt dat je character een stuk beter maakt.
Pluspunten
-
Loot 2.0
-
Adventure Mode
-
Enchanting
Minpunten
-
Malthael niet zo aansprekend
-
Crusader voegt weinig toe
Eindoordeel