Zijstap
Hogwarts Legacy
Hogwarts Legacy moest de game zijn waarin spelers zelf hun Harry Potter-achtige avontuur kunnen beleven en daarin is de game geslaagd. Vanaf het eerste moment word je gegrepen door de magische sfeer in de Wizarding World en dat blijft, samen met de vele punten van herkenning, steevast het sterkste punt van de game. Dat verklapt meteen dat andere onderdelen daar dus niet overheen gaan. Niet dat de gameplay slecht is, absoluut niet, maar die bestaat veelal uit onderdelen die op vergelijkbare manieren al vaker in games zijn voorgekomen. Het is dan het Wizarding-sausje dat het verschil maakt. Wees echter gerust: vliegen blijft de hele game lang leuk om te doen en het vechtsysteem zit goed genoeg in elkaar om af en toe lekker te spelen met je vijanden. De game heeft daarnaast een aardig verhaal met bijbehorende en memorabele quests en leuke verrassingen. Grafisch is het vaak goed, maar soms ook ondermaats. Op die momenten zie je modellen die wat verouderd ogen of bewegingen die wat willekeurig en daardoor onnatuurlijk overkomen. Ook valt op dat de wereld om je heen vaak voor je ogen wordt opgebouwd of met high-res textures wordt ingevuld, en dat doet wat afbreuk aan de ervaring. Het vormt geen grote belemmering om lekker te genieten van Hogwarts Legacy, maar het is wel een van de redenen waardoor Hogwarts Legacy bij ons niet aan een Excellent-award komt.
We hebben er even op moeten wachten, maar hij is er: Hogwarts Legacy is sinds afgelopen week te spelen op de pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. De roleplayinggame van Avalanche Software, die uitgegeven wordt onder het Portkey Games-label van Warner Bros., verschijnt later dit jaar ook nog voor de PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Tweakers stortte zich de afgelopen anderhalve week op de pc- en PlayStation 5-versie van de game.
Het is jammer dat ik je niets kan vertellen over de leukste, origineelste missie die ik heb gespeeld in Hogwarts Legacy. Eén missie nam mijn twijfel over de game direct weg en voegde ook de broodnodige originaliteit toe, gecombineerd met een leuke knipoog naar de inhoud van de Harry Potter-boeken. Dit is precies de content die je wilt zien in Hogwarts Legacy, de inlossing van een belofte die vooraf moeilijk in te lossen leek. De boeken en films hebben de jeugd van velen voor een deel gevormd. Om dat zoveel jaar later te emuleren, is enorm lastig. Vraag dat maar aan de makers van de Fantastic Beasts-films: ook leuk, maar die kunnen nauwelijks in de schaduw staan van de impact van Harry Potter. Dat het Hogwarts Legacy lukt de magie (ha-ha) bij vlagen te laten herleven, is eigenlijk alles dat je moet weten over deze nieuwe roleplayinggame in de Wizarding World van J.K. Rowling...
…en daar raak ik meteen een gevoelige snaar, die ik niet uit de weg wil gaan. Je kon er vorige week amper omheen: Hogwarts Legacy is een game in de wereld die de veelbesproken, en steenrijke, Engelse schrijfster heeft bedacht en dus verdient zij daar geld aan. Diezelfde J.K. Rowling staat, door haar uitspraken en tweets, bekend als transfoob. Tweakers is niet het platform dat kan analyseren hoe schadelijk haar uitspraken wel of niet zijn en ook niet het platform om jou te vertellen wat je daarvan moet vinden. Ik heb respect voor een ieder die de game vermijdt uit onvrede over J.K. Rowling als persoon en uit onwil om haar meer rijkdom te bezorgen. Die keuze is aan jou. Tweakers is er om je te vertellen of de game leuk is, hoe het vechtsysteem in elkaar zit en of de raytracingeffecten veel toevoegen, of dat we liever een hogere framerate hebben. Daarover, en over de verdere inhoud van de game, lees je dan ook alles in dit artikel.
Laten we, om deze zijstap af te maken, beginnen bij de stellingname van de makers van de game. Je hoeft niet lang te spelen om te zien dat Avalanche Software zijn best heeft gedaan om duidelijk afstand te nemen elke vorm van homo- of transfobie. Dat begint al met het aanmaken van je personage. Je kiest ervoor om als Wizard of Witch gezien te worden door de rest van de wereld, maar hoe die Wizard of Witch er verder uitziet of hoe die klinkt, mag je zelf weten. Je kunt een mannelijke stem en dito uiterlijk kiezen en toch een heks zijn, of een vrouwelijk lichaam combineren met een mannenstem, of juist andersom: je mag het helemaal zelf weten. Daarnaast is er de transgender kroegbaas in Hogsmeade en kom je ook meerdere personages tegen die ogenschijnlijk een partner van dezelfde sekse hebben. Tegelijkertijd valt dit alles ook weer niet zodanig op. Het zijn subtiele momentjes waarop het team van Avalanche laat zien dat zij niet J.K. Rowling zijn. Het is haar wereld, maar de game is volledig van Avalanche.
Die game vindt dus plaats in een herkenbare wereld, maar met een volledig nieuw verhaal. Dat moet ook wel, want Hogwarts Legacy speelt zich ongeveer honderd jaar voor de gebeurtenissen in de Harry Potter-boeken af. De bekende personages uit die verhalen kom je dus niet tegen, op enkele uitzonderingen na. Het blijkt bijvoorbeeld dat klopgeest Peeves ook honderd jaar eerder al leerlingen tot last was. Ook zul je namen van andere personages herkennen. Het schoolhoofd is bijvoorbeeld een Black en het onderschoolhoofd een Weasley. Dat soort knipogen naar de boeken komen veelvuldig terug in Hogwarts Legacy.
:strip_exif()/i/2005620882.jpeg?f=imagearticlefull)
Veel herkenning
De show wordt gestolen door, hoe kan het ook anders, Hogwarts zelf. Wie wel eens naar de filmstudio’s in het Engelse Watford is geweest, zal daar vast de maquette van het kasteel en het omliggende gebied hebben gezien. Het is op zichzelf al een kunstwerk en dat kunstwerk is prachtig nagemaakt in Hogwarts Legacy. Dat merk je als je er zelf doorheen loopt, maar vooral als je er van een afstandje naar kijkt. In een ondergaand zonnetje is het beeld van het magische kasteel… nou ja, precies dat: magisch.
Huis kiezen
Aan de binnenkant vind je uiteraard alle uit de boeken en films te herkennen locaties. De eerste keer dat je de Great Hall binnenloopt, is een belevenis, maar fans zullen de komende maanden waarschijnlijk vier personages aanmaken, om de vier verschillende Common Rooms te bekijken. Na een avontuurlijk begin, daarover straks meer, moet je uiteraard kiezen voor Gryffindor, Ravenclaw, Huffelpuff of Slytherin. De Sorting Hat stelt je twee vragen die doorzichtig genoeg zijn om je voorkeur hier al naar boven te laten komen, maar de game laat je vrij om je eigen keuze te bepalen: je kunt dus hoe dan ook spelen als lid van je favoriete huis. En ja, die huizen hebben dus allemaal een eigen ruimte in het kasteel. De statige, mooi verlichte ruimte van Ravenclaw is niet te vergelijken met de rauwe, maar wel stoere kerker van Slytherin, die het bekijken net zo waard is.
:strip_exif()/i/2005620804.jpeg?f=imagearticlefull)
Een wandeling door Hogwarts is een belevenis op zich. Het detailniveau is hoog: overal hangen bewegende schilderijen, staan magische beelden en ga zo maar door. Avalanche is erin geslaagd Hogwarts te laten leven. Je ziet groepjes leerlingen praten, hoort geesten ruziemaken met elkaar, ziet huiselfjes schoonmaken of eten bereiden en boeken rondvliegen. Te midden van dit alles kun je allerlei zaken verzamelen die je verder helpen in je schoolcarrière. Professor Weasley geeft je al vroeg een speciaal boek dat je moet helpen je achterstand op andere leerlingen goed te maken. In de praktijk is het boek een verzamelplaats voor allerlei uitdagingen die je ervaringspunten en extra setjes kleding op kunnen leveren. Een van de taakjes die je bijvoorbeeld hebt, is pagina’s voor in je naslagwerk te verzamelen. Die vind je soms rondvliegend in Hogwarts of Hogsmeade, maar veel van die pagina’s vind je door specifieke objecten te bekijken en de pagina’s met de spreuk ‘Revelio’ tevoorschijn te laten komen. Dat is leuk, want je vindt ze vaak bij herkenbare locaties in en rond de school, maar ook in de verdere spelwereld.
Net als in de film
Hogwarts Legacy stopt niet bij de grenzen van het schoolterrein. Al vroeg in de game word je bijvoorbeeld meegenomen naar Hogsmeade, om wat spulletjes te halen. Onderdeel daarvan is een eigen staf uitkiezen bij de vestiging van Ollivanders. Het is een van de vele ‘filmachtige’ momenten waar jouw pad best wel lijkt op dat van de kids in de Harry Potter-boeken. Dat is natuurlijk geen toeval: de makers weten ingrediënten uit de bekende verhalen heel goed te gebruiken. Nergens zul je een exacte kopie van een Harry Potter-avontuur krijgen, maar dat er overeenkomsten zijn, is evident wanneer je Thestrals ziet, een Hippogriff berijdt of van je leraar op je kop krijgt tijdens de Potions-les. Ook de Fantastic Beasts-films zijn vertegenwoordigd. Later in de game krijg je de mogelijkheid om dieren te redden van stropers in de omgeving en dat doe je dan met een magische tas, zoals Newt Scammander dat ook kan met zijn koffertje.
Goedkoop? Wellicht, maar wel precies wat je ervan verwacht natuurlijk. Hogwarts Legacy is de definitie van ‘fanservice’: het is een product dat ontwikkeld is om fans van de Wizarding World de kans te geven zelf in die wereld rond te lopen. In die zin is elke gelijkenis met de boeken en films een pre. Toch slaat de game er ook wel een beetje in door. De mannelijke stem die je kunt kiezen voor je hoofdpersonage, lijkt bijvoorbeeld veel op die van Daniel Radcliffe in de films. Dat is niet erg, maar wel zo’n klein dingetje waardoor de balans tussen ‘herkenbaar en dus leuk’ en ‘lijkt er wel erg veel op’ een tikje de verkeerde kant op gaat.
:strip_exif()/i/2005620878.jpeg?f=imagearticlefull)
Spreuken leren en vliegen
Laat echter duidelijk zijn dat de gelijkenissen met de boeken en de films een pluspunt zijn. Het is het Harry Potter-sausje dat deze game zijn bestaansrecht geeft. Dat moet ook wel, want als je de gameplay ontleedt, zie je veel elementen die op zichzelf niet heel bijzonder zijn. Laat ik echter, voordat ik daar verder induik, beginnen bij het begin. De speler is in Hogwarts Legacy een nieuwe leerling, die op Hogwarts instroomt in het vijfde jaar, wat zeer ongebruikelijk is. Om je een vliegende start te bezorgen heeft de school Professor Fig aangewezen om je alvast op weg te helpen en je te begeleiden op weg naar school. Dat gaat echter helemaal fout als de koets waar Fig, jij en een derde persoon in zitten, wordt aangevallen door een draak.
Aangevallen door een draak
De meereizende medewerker van het Ministry of Magic overleeft dat niet, maar een Portkey transporteert jou en Fig naar een vreemde plek ergens aan de kust. Vanaf daar belanden de speler en Fig in Gringotts Wizarding Bank, waar je een van de oudste kluizen bezoekt. Daarin ontdek je de eerste flarden van het hoofdverhaal. Het blijkt dat je gevoelig bent voor een mysterieuze soort oude magie, waar je de sporen letterlijk van kunt zien. Dat is niet velen gegeven. Fig begint direct te onderzoeken wat dit zou kunnen betekenen en jij… moet naar school. Want ja, na de openingsfase kom je aan bij Hogwarts en kan je schoolcarrière beginnen. Vanaf dat moment kun je quests voor het hoofdverhaal afwisselen met allerlei extra quests en activiteiten in de spelwereld.
:strip_exif()/i/2005620792.jpeg?f=imagearticlefull)
De quests voor het hoofdverhaal zijn gericht op dat verhaal en op zorgen dat je als leerling-tovenaar de juiste middelen hebt om je vijanden het hoofd te bieden. Dat betekent ook dat je lessen moet volgen en huiswerk krijgt van leraren. Die opdrachten zijn vaak vrij simpel, zoals ‘gebruik een Mandrake in een gevecht’ en de beloning is vrijwel altijd: een nieuwe spreuk voor in je arsenaal. Die spreuken heb je nodig in gevechten, maar ook bij de vele puzzels die je tegenkomt in het spel. Je moet dan bijvoorbeeld een blok laten zweven met ‘Levioso’ om een plateau te vormen waarmee je een hoger gebied kunt bereiken of je kunt een ingestorte brug repareren met ‘Reparo'.
Kleding verzamelen en verkopen
Dit soort spreuken heb je ook nodig bij de zogeheten Merlin Challenges. Dit zijn kleine puzzeltjes die je in de hele spelwereld vindt. Door deze uitdagingen te doen, vergroot je de capaciteit die je hebt om gear mee te slepen. Dat is nodig, want zeker in het begin kun je niet al te veel spullen meenemen en zul je vaak even langs een winkeltje moeten om je overbodige kleding te verkopen. Je kledingstukken hebben een waardering voor aanval en verdediging en kunnen ook een extra bonus hebben, die je later in de game zelf ook kunt toevoegen. Je bent dus doorlopend op zoek naar betere spullen en verkoopt de rest. Dat proces herhaalt zich veelvuldig en zorgt ook dat je makkelijk geld kunt verdienen. Dat geld heb je nodig voor dingen als recepten voor potions, maar ook je bezemsteel kost geld. Zeker die laatste wil je kopen zodra je die optie hebt, want het maakt rondreizen in de Wizarding World een stuk makkelijker.
:strip_exif()/i/2005620838.jpeg?f=imagearticlefull)
Vliegen is een van de leukste dingen die je kunt doen in Hogwarts Legacy. Vanaf het moment dat je je eigen bezemsteel hebt, kun je vrijwel op elk moment je bezemsteel pakken en wegvliegen. Dat gaat op een lekker tempo en alleen al daarom is dit natuurlijk de ideale manier om snel lange afstanden af te leggen. Er is ook fast travel mogelijk naar specifieke punten binnen de school, in Hogsmeade en door de hele spelwereld heen. Het reizen naar zo’n punt gaat pijlsnel: met enkele seconden laadtijd ben je er wel. Vaak moet je dan nog wel een klein stukje verder vliegen maar dat is dus op zichzelf gewoon leuk. Wel is het jammer dat de game je in sommige missies verbiedt je bezem te gebruiken. Je moet dan bijvoorbeeld ergens een weg omhoog zien te vinden en moet dat klimmend doen, zonder dat duidelijk wordt waarom je niet gewoon je bezem zou mogen pakken. Dat is vreemd en nodeloos beperkend, maar komt gelukkig niet vaak voor.
Als je door de spelwereld vliegt, merk je ook pas goed hoe groot de game is en hoeveel er te doen is. Overal zijn kleine quests te vinden. Ik noemde al de Merlin Challenges, maar er zijn ook allerlei kampen van Dark Wizards en Goblins die je kunt aanvallen, nesten van spinnen en allerlei andere gevaarlijke beesten, en ga zo maar door. Het verkennen van de spelwereld is al met al net zo leuk als het verkennen van Hogwarts. Wel is het detailniveau binnen de school duidelijk hoger dan daarbuiten, maar dat daar meer aandacht aan is besteed dan aan de verdere omgeving, is logisch.
Geen band met andere personages
Door quests te doen die samenhangen met specifieke personages, bouw je ook vriendschappen op en ook dat was voor de Harry Potter-verhalen een essentieel onderdeel. Dit komt in Hogwarts Legacy alleen niet zo lekker uit de verf. Het verhaal is best in orde en je komt een groot aantal quests tegen die zeer de moeite waard zijn, maar dat gaat niet gepaard met al te veel ontwikkeling in de relatie met andere personages. Je ziet wel met welke personages de game verwacht dat je een band opbouwt, maar bij ons ontbrak de emotionele kant daarvan. Er zijn games waarbij je oprecht verdriet voelt als er iets met een belangrijk personage gebeurt. Wat ons betreft zou je in Hogwarts Legacy de hele wereld kunnen afmaken: het zou ons waarschijnlijk weinig doen. De reden daarvoor is waarschijnlijk tweeledig. In de eerste plaats zijn de dialogen niet van hoogstaand niveau. Daarnaast ogen de personages soms een beetje ongemakkelijk of onnatuurlijk als ze met elkaar praten. De lipsync oogt soms goed, soms net niet, maar vooral de bewegingen van het overige lichaam lijken soms iets te random om geloofwaardig over te komen. Wellicht dat dat ook een obstakel is in het opbouwen van een band met de personages in het spel.
Vechten nog best lastig
Door verhaalquests en overige bezigheden lekker met elkaar af te wisselen, haal je natuurlijk het maximale uit de game. Het zorgt er echter ook voor dat je sneller stijgt in level dan nodig is om het verhaal te volgen. Vijanden in de spelwereld groeien met je mee, maar in de verhaalmissies valt dan toch op dat de vijanden meestal een stukje onder jouw niveau zitten, wat sommige missies wat makkelijk maakt. Toch is dat niet zo erg. Howarts Legacy is namelijk geen makkelijke game, al moet je dat wel even in het juiste perspectief zien. Het is een game die voor geoefende gamers niet moeilijk is, maar voor een game die in potentie een brede groep mensen zou kunnen aanspreken, is het bij vlagen toch een best gecompliceerd spel.
Aanvallen, verdedigen en ontwijken
Dat merk je aan het begin nog niet zo erg. Standaardaanvallen doen en je verdedigen tegen aanvallen van vijanden is makkelijk genoeg. Ook de eerste spreuken spreken voor zich. Het begint al lastiger te worden wanneer je niet meer alle aanvallen kunt afweren, maar ze soms ook moet ontwijken. Een gele indicator duidt een blokkeerbare aanval aan, maar een rode indicator betekent dat je de aanval moet ontwijken. Voor geoefende gamers gesneden koek, maar voor mainstream gamers al lastiger. Dan krijg je nog dat je vijanden schilden van een bepaalde kleur kunnen hebben. Is dat schild rood, dan moet je een rode spreuk als Incendio of Bombarda gebruiken om dat schild te elimineren. Zo zijn er ook nog gele, paarse en doorzichtige schilden. Wordt al lastiger hè?
:strip_exif()/i/2005620848.jpeg?f=imagearticlefull)
Hier komen ook de nadelen van het gekozen vechtsysteem naar voren. Je kunt op elk moment vier actieve spreuken in je set hebben. Die vier spreuken zie je rechtsonder in beeld. Je kunt op een gegeven moment wel meerdere setjes maken en daar on the fly tussen wisselen, maar dat goed doen in het heetst van de strijd vereist al behoorlijk wat concentratie en coördinatie. Daar ging zelfs ik, als doorgewinterde gamer, al vaak genoeg de fout in. Ik wist dan bijvoorbeeld even niet meer welke spreuk ik waar in mijn setjes had zitten en dan wordt een gevecht alweer een stuk lastiger. Het maakte Hogwarts Legacy voor ons nog steeds niet overdreven moeilijk, maar je zou wellicht verwachten dat een game op basis van de Harry Potter-wereld heel makkelijk zou zijn, maar dat is niet het geval. Wel heb je de optie om te kiezen voor Easy of zelfs Story Mode, waarin de uitdagingen in de gameplay flink teruggeschroefd worden en je gewoon van de wereld en het verhaal kunt genieten.
Spelen met het vechtsysteem
Lukt het je het systeem onder de knie te krijgen, dan werkt het vechtsysteem van Hogwarts Legacy erg fijn. Het geeft een heerlijk machtig gevoel om een vijand naar je toe te trekken met Accio en hem vervolgens flink schade toe te brengen met Incendio, of om hem weg te schieten met Depulso. Dat laatste werd trouwens al snel een persoonlijke favoriet. Groepjes vijanden op hoger gelegen gebieden opzoeken om ze daarna één voor één de berg af te lanceren: het blijft leuk. Ook gebruikmaken van de speciale 'oude magie' die de speler kan gebruiken, zorgt voor fijne momenten. Dit hangt samen met de combo's; je laadt een balkje door combo's te maken en kunt, als je stukjes van de balk gevuld hebt, sterke, ancientmagicaanvallen doen.
:strip_exif()/i/2005620840.jpeg?f=imagearticlefull)
Je hoeft je bij het vechten trouwens niet te beperken tot algemeen geaccepteerde spreuken. Ook Onvergeeflijke Vloeken zitten in het spel. Het duurt even voor ze op je pad komen en je kunt ervoor kiezen ze niet te gebruiken, maar het mag wel. De game laat spelers vrij het pad van de Dark Arts te bewandelen. Lijkt het je dus wel wat om beruchte vloeken als Crucio en Avada Kedavra te gebruiken, dan mag dat. Ook buiten gevechten komt dat terug. Help je iemand uit de brand puur uit de goedheid van je hart of wil je er iets voor terug? In sommige gevallen kun je zelfs beslissen om waardevolle spullen, die je voor iemand anders hebt gehaald of gezocht, te houden. Het is in die zin echt een roleplayinggame waarin je een aardig deel van je rol zelf mag invullen.
Weinig originaliteit
Natuurlijk voelt het vechtsysteem heel cool aan en de eerste keer dat je een vijand ontwapent met Expelliarmus geeft dat wel even een kick. Maar wanneer je meer gevechten gedaan hebt, begint ook op te vallen dat het systeem niet heel origineel is. Het werd misschien nog het best omschreven door mijn vriendin, die even mee keek en zei: “Je doet eigenlijk de hele tijd hetzelfde als in je andere games.” In dit geval zijn ‘je andere games’ bijvoorbeeld The Witcher 3 en God of War: Ragnarok en inderdaad: counteren, dodgen en op verschillende manieren aanvallen is de basis voor menig vechtsysteem. Hogwarts Legacy vindt het wiel dus niet opnieuw uit. Dat hoeft ook helemaal niet, maar het is wel illustratief voor een groot deel van de inhoud van de game.
Kijk je namelijk naar de overige onderdelen, dan moet je concluderen dat voor al die onderdelen hetzelfde geldt. Een talent tree die bonussen geeft aan je vaardigheden en spreuken sterker maakt, gear die groen, blauw, paars of oranje kan zijn, corresponderend met of een item normaal of Legendary is en zo kan ik wel even doorgaan. Het is een verzameling gameplaysystemen waarvan ik vrijwel elk onderdeel al eens gezien hebben. Hogwarts Legacy herbruikt ze op een goede manier en giet er het Wizarding World-sausje overheen en dat levert een prima resultaat op. Een game hoeft niet uit te blinken in originaliteit om leuk te zijn.
Het is overigens niet zo dat Hogwarts Legacy niet origineel is. De op de eerste pagina omschreven quest was een welkome verrassing en ook de questlijn die samenhangt met de Room of Requirement is zeker origineel te noemen. Wel komt hier wat micromanagement bij kijken, waardoor het een en ander af en toe een beetje als werk gaat aanvoelen. Heel erg is dat niet, want dit deel van de game kun je grotendeels ook negeren, maar het redden en verzorgen van bijzondere dieren vond ik juist een leuke toevoeging aan de game, dus ik zou niet aanraden om het over te slaan.
:strip_exif()/i/2005620864.jpeg?f=imagearticlefull)
Graphics en prestatie op console
Grafisch is Hogwarts Legacy een lastige game om een eenduidig oordeel over te geven. Als ik de simpele vraag ‘Is de game mooi?’ met ja of nee moeten beantwoorden, dan is het ja. Hoogtepunten zijn de details van Hogwarts, maar zeker ook de prachtige vergezichten die het spel weet te bieden. De game ziet er voor het grootste deel strak uit. De toon wordt al vroeg gezet. De omgeving waar Fig en de speler terechtkomen na de draakaanval lijkt ontworpen om de sterkste kanten van de game tentoon te stellen. De ruïne, de rotsen, de zee en de manier waarop die op de rotsen slaat: het is schitterend. Ook Gringotts maakt indruk. De simpele waarheid is echter wel dat dat niveau niet helemaal wordt vastgehouden. Ik had zelfs het idee dat de kwaliteit van de omgevingen en de character models, als je eenmaal in de game zit, lager ligt dan in de opening. Logisch ook wel: in een afgesloten ‘instance’ kun je grafisch natuurlijk wat meer doen dan in een grote, open wereld.
Wisselend niveau
Eenmaal in die open wereld wisselt het niveau een beetje. Dat maakte de beoordeling lastig. Het ene moment zie ik prima personages met geloofwaardige bewegingen. Het andere moment zie ik personages die zowel in hun voorkomen als in hun motoriek net een tikkie onnatuurlijk lijken door ogenschijnlijk willekeurige schouderbewegingen en andere gebaren die geen functie lijken te hebben anders dan ervoor te zorgen dat de personages niet te stijf ogen bij het praten. Ook in de omgevingen zijn de plussen en minnen te zien. Mooie omgevingen zijn er zeker, maar komen vaak voor je ogen tot stand doordat je de textures van hogere kwaliteit voor je ogen ziet verschijnen. Dat effect is natuurlijk nog heftiger als je op hoge snelheid rondvliegt op je bezemsteel.
De grafische kwaliteit van je game is natuurlijk mede afhankelijk van op welke manier je de game speelt. Op console biedt de game drie tot vijf grafische opties, afhankelijk of je een set-up hebt waarmee je in 120Hz zou kunnen spelen. Het standaardaanbod is Perfomance, Fidelity en Fidelity met raytracing. Kan je tv 120Hz-gaming aan, dan is er ook nog een HFR- en een Balanced-modus. Wij hebben een kort clipje gemaakt om de Performance-modus, zonder raytracing dus, en de Fidelity-modus met raytracing te kunnen vergelijken. In de videoreview vind je ook nog wat beelden die dat verschil laten zien. Beide varianten laten duidelijk zien waar hun sterke punten liggen. In Performance is de framerate duidelijk hoger en de Fidelity-modus toont net wat meer grafische details. Let in het clipje bijvoorbeeld op de subtiele gele effecten rond de bezemsteel. Duidelijk is ook dat de Fidelity-modus werkt met een lock op 30fps, waarbij dat lock voor de Performance-modus wordt opgeheven en 60fps als maximum geldt. In de clip wordt dat niveau ook nagenoeg stabiel vastgehouden. In de praktijk heb ik af en toe wel wat momenten gehad dat de framerate wat meer onder druk kwam, maar dat was steeds heel kort en nooit een probleem.
Wel of geen raytracing op pc?
Op pc valt er natuurlijk meer te kiezen. Laat ik beginnen met stellen dat dit best een zware game is. Onze test-pc is inmiddels anderhalf jaar oud en dus niet meer voorzien van de meest high-end hardware, maar nog steeds stevig genoeg om de meeste games op de hoogste settings te spelen. Dat lukt met Hogwarts Legacy grotendeels ook, maar daar is hulp van DLSS voor nodig. De techniek die de game rendert in een lagere resolutie en met behulp van AI opschaalt naar 4k, zorgt voor acceptabele prestaties. Je hebt daarbij de keuze of je DLSS de nadruk wilt laten leggen op Performance of beeldkwaliteit. Het lijkt in die zin dus wel iets op de keuze die je op console moet maken, alleen is het resultaat afhankelijk van je hardware en kan de framerate stukken hoger zijn dan de max van 60fps op console.
Tweakers game-testsysteem
Rebooten om instellingen te wijzigen
Een beetje spelen met settings levert het volgende op: frustratie. Oké, dat behoeft wat uitleg. Elke keer dat je de grafische instellingen verandert, moet je de game herstarten. Dat is zo op de pc en ook op de console. Een beetje heen en weer wisselen tussen Performance en Fidelity zou zeker op console normaal moeten zijn, maar kan dus niet zomaar in Hogwarts Legacy. Ben je dus op zoek naar wat voor jou werkt, dan moet je de game om de haverklap opnieuw opstarten. Waarom dat zo is, kan ik je niet vertellen, maar ik weet wel dat het behoorlijk vervelend is.
Het moeizame systeem weerhield ons er niet van om even te kijken wat je zoal hebt aan de verschillende instellingen. Daarbij hebben we niet alle grafische opties uitgebreid getest. Dat is een net iets te tijdrovende exercitie voor een review. Wel kun je op internet al allerlei gidsen vinden over hoe je de best mogelijke prestaties kunt krijgen gecombineerd met de best mogelijke beelden, door bepaalde instellingen te verlagen en andere juist niet. Onderstaande clips zijn een indicatie van wat de game doet met DLSS en raytracing. Alle overige instellingen staan op Ultra ingesteld.
Het mag geen verrassing zijn dat de game het best draait wanneer je raytracing uitzet. De game oogt soepeler, vooral doordat de spelwereld om je heen sneller wordt ingeladen. Met raytracing aan zie je soms de lichteffecten om je heen opbouwen, wat je een beetje uit de game haalt. Maar raytracing maakt de game zeker mooier. Licht speelt in deze clip een kleine rol, maar wanneer je in een donkere grot rondloopt en je staf de enige lichtbron is, maakt raytracing duidelijk verschil. Schaduwen van personages komen dan veel beter tot hun recht. Ook in andere donkere omgevingen, zoals het Forbidden Forest, biedt de techniek meerwaarde. Maar als ik raytracing aanzet, daalt de framerate zelfs met DLSS Performance regelmatig onder de 60 frames per seconde. Wellicht is dat aanvaardbaar genoeg, maar ik vond spelen zonder raytracing, maar met een hogere renderingresolutie een fijner resultaat geven.
Belangrijk om te weten is dat de resultaten van de filmpjes worden 'gehinderd' door onze capturemethode. Deze clips zijn opgenomen met Shadowplay en daarin is het niet mogelijk een video op te nemen met meer dan 60 frames per seconde. Ik had tijdens het spelen een fps-counter meelopen en zeker in 'DLSS Quality zonder RT' zat de framerate daar stabiel rond de 80 frames per seconde. In de clip is echter 61 als maximale fps te zien. Dat is niet juist. Houd er dus rekening mee dat waar je een stabiele fps van 60 á 61 ziet, het werkelijke aantal frames per seconde waarschijnlijk hoger lag.
Conclusie
Hogwarts Legacy biedt gamers de mogelijkheid om zelf op avontuur te gaan binnen en buiten de bekende muren van het magische kasteel. De game leunt stevig op herkenbaarheid, want spelers zullen veel elementen uit de Harry Potter-boeken en -films herkennen. Dat is vooral een pluspunt, maar soms liggen de gelijkenissen er wel erg dik bovenop. Dat staat het spelplezier verder niet in de weg. Je kunt naar hartenlust vechten met allerlei spreuken en vloeken, de wereld verkennen, puzzels oplossen en het verhaal ontrafelen, waarin de speler zelf uiteraard een cruciale rol speelt. Grafisch wisselt de game prachtige beelden af met beelden die wat minder overtuigend overkomen, vooral doordat niet alle modellen even sterk zijn, hun bewegingen in dialogen soms onnatuurlijk ogen en de spelwereld om je heen soms voor je ogen wordt opgebouwd. Dat hoeft allemaal niet storend te zijn bij het spelen, maar het valt wel op. De game kent verder enkele systemen die niet helemaal lekker werken en blinkt ook niet uit in originaliteit, maar maskeert dat door het uitstekend werkende ‘Wizarding World’-sausje. Alleen al over en langs Hogwarts vliegen voelt speciaal en bij alle elementen hebben de makers goed gekeken naar de films en dat is een compliment. Hogwarts Legacy is een sfeervol geheel waarin enorm veel te doen is. Dichter bij een plekje op ‘s werelds bekendste school voor magie en hekserij kun je in elk geval niet komen.
:strip_exif()/i/2005626938.webp?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2005620788.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2005332598.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2005332682.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2004980212.webp?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
/u/215060/crop60c87cf439ed8_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/i/2004729278.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1275469918.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1167913542.jpg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/103363/gizmo.jpg?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/192289/t.net.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/280082/crop5bc9c95306f49_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/338255/crop5cd9268d14141_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/277357/tweakersAvatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/235429/crop5ec389b86a87b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/166877/crop5f6dc5a388662.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/500621/crop561ba46b1cf0c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/331213/crop56ef13408ff38_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/345834/crop659102bd4439a_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/143137/crop5d1c4f96268ca_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/254499/crop5e13460d6bdb6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/475916/Globalstripe%2520Avatar%252060x60.png?f=community){kind=avatar}
/u/296398/crop618d33cd3b82c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/645208/crop63e228621fd33_cropped.webp?f=community){kind=small}
/u/285957/fZJd8Gc.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/541367/crop6679306ef1f8f_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/591957/crop566317d3e7f6f_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/226814/crop5b5e5226ad741_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/126827/crop62796134ec7ce_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/228863/crop58627e6377734_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/239451/crop6347e9fb6897f_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/561203/Beedo-Minion.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1536190/crop61b07e75b1a15_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/531258/crop63667c21b6af9.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/383284/1822_mr_jummy__60x60_.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/427246/XB1_avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/33320/crop5db40be9a5b1c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}