De Japanse ruimtevaartorganisatie Jaxa heeft een experimentele satelliet die met een zonnezeil is uitgerust in de ruimte gebracht. Het zeil van de kunstmaan moet voortstuwing voor de kunstmaan gaan leveren door botsingen met fotonen.
Jaxa heeft donderdagnacht vanaf de basis Tanegashima de H-IIA-raket gelanceerd. Aan boord zijn twee satellieten. Een van de kunstmanen, Ikaros geheten, heeft een experimenteel karakter en is met een zonnezeil uitgerust. De grootste uitdaging wordt het uitvouwen van het 35 vierkante meter grote zeil. Het zonnezeil is slechts 7,5 micrometer dun en moet zich ontvouwen door de satelliet met 25 toeren per minuut om zijn as te laten draaien, waarna de middelpuntvliedende kracht de rest moet doen. Dit hele proces neemt volgens de huidige planning twee weken in beslag.
Indien het ontvouwen slaagt, moet het grotendeels van polyimide gemaakte zeil deels voor de voortstuwing van de Ikaros gaan dienen. Het zeil zou fotonen die door de zon het heelal worden ingeslingerd, moeten opvangen. Omdat fotonen zeer kleine deeltjes zijn, moet een dergelijk zeil een aanzienlijk oppervlak hebben en tevens licht zijn. De Japanse ruimtevaartorganisatie stelt dat het zeil sterk genoeg is om botsingen met kleine deeltjes te overleven en dat aanvaringen met grotere deeltjes weliswaar schade kunnen opleveren, maar niet fataal hoeven te zijn.

Naast het zonnezeil is een ionenmotor aanwezig. De combinatie van de twee moet de hybride aangedreven Ikaros voldoende snelheid opleveren. Omdat het zonnezeil ook met zeer dunne zonnecellen is uitgerust, kunnen de instrumenten op de satelliet met elektriciteit worden gevoed. Uiteindelijk moet Ikaros koers zetten naar Venus, een reis die naar verwachting zes maanden in beslag neemt.
Het idee voor het toepassen van een zonnezeil is allerminst nieuw; al honderd jaar geleden opperden wetenschappers het basisconcept en ook onder science fiction-schrijvers werd driftig over het 'zeilen in de ruimte' gefantaseerd. Grootste hindernissen waren het vinden van de juiste materialen, die vooral zeer licht moeten zijn, en de methode om een zonnezeil te ontvouwen.
Jaxa denkt echter de grootste problemen te hebben overwonnen en dat de 'zeilmethode' voor satellieten brandstof en dus lanceerkosten kan besparen. Daarnaast heeft de Japanse ruimtevaartorganisatie toekomstplannen opgesteld om een zonnezeil te ontwikkelen dat tienmaal groter zou zijn dan het 'doek' van de circa 15 miljoen dollar kostende Ikaros. Ook wil Jaxa het rendement van de zonnecellen verhogen, zodat op grotere afstanden nog steeds voldoende zonne-energie kan worden opgewekt.