Verscheidene Britse artiesten die er al vroeg bij waren zien de komende tijd hun inkomstenbron uit royalties opdrogen: de Britse regering heeft namelijk besloten de copyrighttermijn op muziek niet te verhogen naar 95 jaar na de publicatie ervan.
Thans geldt een termijn van vijftig jaar, en die blijft dus gehandhaafd. In november vorig had een commissie van wijze mannen de regering al aangeraden om niet toe te geven aan de lobbyisten van de muziekindustrie, die de auteursrechtentermijn net zo lang wilde maken als die in de VS. De muziekindustrie stelde dat dit noodzakelijk was om de rechten van artiesten te beschermen, nu bepaalde uit de vroege jaren van de popcultuur afkomstige songs aan de vooravond van hun vijfstigste verjaardag staan. In mei gaf een parlementscommissie echter het omgekeerde advies aan het kabinet, daarbij opmerkend dat de termijn in oveenstemming moest worden gebracht met de langere die in veel andere landen geldt. In Nederland geldt bijvoorbeeld een termijn van zeventig jaar na het overlijden van de componist.
Platenmaatschappijen en artiesten hebben woedend op de beslissing gereageerd. Roger Daltrey, de zanger van de legendarische Britse band The Who, wees er op dat 'duizenden muzikanten geen pensioen hebben en de royalties nodig hebben om in hun levensonderhoud te voorzien'. Volgens de zanger hebben die mensen bijgedragen aan het creëren van een van de meest succesvolle industries van Groot-Brittannië, en hebben bovendien geld in de economie gestopt en levens verrijkt. Ze willen hun hand niet ophouden maar slechts een eerlijke beloning voor hun creativiteit, aldus Daltrey. Ook de internationale belangenorganisatie voor de muziekindustrie Ifpi liet zich niet onberoerd, en liet weten dat binnenkort een aantal grote Britse muziekwerken weggenomen worden van de artiesten die ze uitvoerden en de bedrijven die erin hebben geïnvesteerd. Volgens de organisatie zou een verlenging van de copyrighttermijn juist een belangrijke investering zijn in jong talent en nieuwe muziek. Helemaal met lege handen staan de Abrahams van de muziekindustrie wellicht nog niet, omdat de termijn van zeventig jaar na de dood van een liedjesschrijver ook is opgenomen in de Europese copyrightrichtlijn. De Britse muziekindustrie zal dus vermoedelijk in Brussel gaan lobbyen om die termijn in de gehele EU geharmoniseerd te krijgen, maar kan daarvoor dus niet op de steun van de Britse regering rekenen.