Toen Apple vorige maand aankondigde dat het over ging stappen op Intel-processors liepen de reacties behoorlijk uiteen. Maar of men er nu blij mee was of niet, niemand kon de feiten ontkennen: De beloofde kloksnelheid was niet gehaald en een notebookversie van de G5 was ook nergens te bekennen. De core leek simpelweg een te groot heethoofd te zijn vergeleken met de concurrentie, en dat is ook wat Apple zelf als voornaamste reden opgaf voor de overstap. Het recente nieuws uit de hoek van IBM kwam voor veel mensen dan ook als een donderslag bij heldere hemel: Ineens werd er een snelle 2,5GHz dual-core G5 aangekondigd, en kwamen er ook extra zuinige versies van 13 tot 16 watt uit de lucht vallen. In een column geeft Jon 'Hannibal' Stokes van Ars Technika zijn visie op deze kwestie, deels gefundeerd op speculatie, maar ook op informatie van zijn bronnen.
Ten eerste is de schrijver ervan overtuigd dat Apple op de hoogte was van deze plannen. De twee bedrijven bespreken regelmatig de volledige PowerPC-roadmap, en IBM zou geen reden hebben om zoiets verborgen te houden voor zijn opdrachtgever. Wel zet hij grote vraagtekens bij de sfeer binnen de verhouding tussen de twee bedrijven. Er zijn insiders die beweren dat Apple zijn krediet bij IBM heeft verspeeld door aan de ene kant in het openbaar te klagen over problemen op het gebied van levering, terwijl het aan de andere kant zelf te weinig geld had om vóór een introductie al grote bestellingen te doen, en zijn leverancier soms zelfs bewust met een hoop dure voorraad liet zitten in de hoop om korting te krijgen. Apple zou overigens wel vaker zijn processorleveranciers frustreren: Er wordt een vijf jaar oud artikel aangehaald waarin al werd gezegd dat Motorola honderden miljoenen dollars heeft verloren door de grillen van het bedrijf. Er wordt dan ook gesuggereerd dat IBM simpelweg geen zin meer had om te investeren in een speciale processor voor Apple, omdat er toch relatief weinig van verkocht werden en ze er nog 'stank voor dank' aan overhielden ook.
De reden dat de samenwerking niet eerder volledig stuk is gelopen is volgens de column dat Apple zich voorheen meer in moest houden, omdat het zich niet kon permitteren dat IBM de handdoek in de ring zou gooien. Nu de aandacht van de aandeelhouders en het publiek meer op iTunes en iPod is gericht dan op de desktops en notebooks, voelt het bedrijf zich echter gesterkt in zijn zelfvertrouwen. Er speelt echter ook een andere factor mee, en dat is Intels Xscale, een embedded processor die goed zou aansluiten op een toekomstige video-iPod. Intel staat er om bekend dat het veel korting geeft aan bedrijven die massaal inkopen, en Apples lonk naar de Xscale zou het financiële plaatje voor de aanschaf van Pentiums dus ook een stuk interessanter gemaakt kunnen hebben. Dit terwijl IBM waarschijnlijk juist geen lagere prijzen zou willen geven voor een relatief kleine klant die ook nog eens een volledig eigen ontwerp eist. Uiteindelijk zou het volgens de schrijver dus geld zijn waardoor Apple bij Intel terecht is gekomen, en worden de prestaties slechts als excuus gebruikt.