Google: Pixel 8 en 8 Pro krijgen ondersteuning voor lossless audio via USB

Google heeft bij monde van topman Dave Burke aangegeven dat de Pixel 8- en 8 Pro-smartphones ondersteuning krijgen voor lossless audio via een USB-verbinding. Het is nog niet duidelijk wanneer de functie daadwerkelijk aan beide toestellen zal worden toegevoegd.

Volgens Burke maakt de functie ‘bit perfect audio’ mogelijk op de Pixel-smartphones. De topman van Google zegt op Reddit dat audiosignalen dankzij de functie niet meer door een audiomixer zullen moeten worden verwerkt en dat onder andere de processing effects verleden tijd zullen zijn.

Google heeft ondersteuning voor lossless audio via USB aan Android 14 toegevoegd. Deze versie van het mobiele besturingssysteem kwam begin oktober uit. De functie zit dan wel in Android 14 ingebakken, toch wil dat niet zeggen dat de lossless audio via USB meteen ook in elke Android-app te gebruiken is. Volgens Burke moeten fabrikanten en appontwikkelaars de functie immers eerst implementeren.

Google heeft de Pixel 8 en Pixel 8 Pro begin oktober aangekondigd. De Amerikaanse techgigant geeft de telefoons zeven jaar updates, Feature Drops en OS-upgrades mee. De Pixel 8 en 8 Pro draaien op de eigen Tensor G3-soc, hebben enkele camera-upgrades gekregen en hebben ook een iets hogere prijs in vergelijking met de introductieprijs van de Pixel 7 van vorig jaar.

Google Pixel 8 en Pixel 8 Pro
Google Pixel 8 Pro en Pixel 7 Pro

Door Jay Stout

Redacteur

14-10-2023 • 09:44

101

Lees meer

Reacties (101)

Sorteer op:

Weergave:

Lossless is niet hetzelfde als 'bit perfect audio'. Voor zover ik weet ontangt een USB DAC altijd een ongecomprimeerde PCM (of DSD) stream, oftewel lossless. 'Bit perfect audio' betekent dat audio met een samplerate van bijv. 44kHz, niet eerst wordt omgezet in 48kHz voordat het lossless naar de USB DAC wordt gestuurd. Bij zo'n samplerate omzetting gaat ook oorspronkelijke info verloren, maar voor de audiokwaliteit doet het eigenlijk geen afbreuk.

In een OS met audiostreams van verschillende bronnen met verschillende samplerates etc., kom je er ook niet onderuit om die omzettingen te doen, of je moet de DAC exclusieve toegang geven tot één audiostream. Iets dat bijv. met Foobar2000 op de PC kan. Wellicht dat die functie nu ook in Android zit.

[Reactie gewijzigd door gravit0n_ op 22 juli 2024 17:33]

Dit bedoel ik niet heel rot maar klinkt wel als de volgende stap voor audiofielen 😝 eerst moest alles losless en nu ‘bit perfect’? What’s next vraag ik me dan af


Misschien voor mij nieuwe termen (bit perfect welliswaar) maar ik weet nog dat ik een mp3 spelertje had (ver voor ipods) met een paar mb opslag en max 22khz sample rate… wat was ik er trots op en blij mee want ik zette er ongeveer 1 a 2 cd’s op en luisterde waar ik die dag zin in had ipv de gekochte cd’s (daarvoor een walkman maar het overzetten op bandje koste ‘dagen’ ipv een half uurtje)

Wat zijn we toch ver gekomen 🙃
Het gaat gestaag door. Mijn dap (digital audio player) heeft een terrabyte sd kaartje en speelt tot 384khz 32bit pcm of 11 mhz dsd .
De grap is dat het een Android 7 device is.
Waar haal je dat bron materiaal vandaan? CDs zijn 16bit. En ik kom CDs tegen waar het bron materiaal duidelijk eerst tape was en soms hoor je duidelijk dat het eerst op een cassette heeft gestaan.

Dan is die 44.1kHz/16bit flac van die CD duidelijk anders dan de flac van het zelfde nummer (opname en mix zouden gelijk moeten zijn) van een andere CD.

Waar haar jij je muziek vandaan?
Of is dit meer om een betere extra politie van de digitale bron om te zetten naar geluid?

Ik heb wel eens gedacht om een algoritme te ontwikkelen om bestaande opnames te verbeteren op basis van wat het "had moeten zijn" in de opname ruimte. Dus voordat de microfoon, de recorder en mastering er vervorming aan gaven.
Bij sommige muziek wordt het dan mooier, bij andere muziek merk je dat de muzikant(en) duidelijk al rekening hielden met de eindklank. Dus dan was/is het zo bedoeld als het klinkt.


https://www.ti.com/product/PCM5102A
Heeft de specs die je aangeeft.
Voor €5,- te koop voor een Raspberry Pi: https://www.hackerstore.nl/Artikel/1438
Maar ook voor minder in China.

Handleiding: https://blog.himbeer.me/2...dac-to-your-raspberry-pi/

[Reactie gewijzigd door djwice op 22 juli 2024 17:33]

Bron materiaal? Gewoon van Bluray, dvd, internet, sacd
Ik heb het idee dat je er verkeerd tegen aan kijkt.
CD, DSD, vinyl of MP3 het maakt geen kont uit als je de moeite neemt kun je daar prima muziek mee opslaan.
Waar het omgaat is dat je de ruimte die de media bieden ook benut. Je moet DSD heel anders afmixen dan Mp3.
De rotzooi die heden te en dage ten gehore gebracht worden zijn high res mix tapes die zonder enige moeite op CD gezet worden of in MP3 geperst worden. De grap is dat CD en MP3 dan nog voller klinken dan hte origineel. Instant loudness en compressie. Daar knapt veel muziek van op.
Je kunt ook je opnames voorzien van ruimte tussen de noten, lucht in tonen en details van de instrument handeling. Dat is voor sommigen interresant om naar te luisteren. Het nummer verandert er niet door dus gaat het voor 95% van de mensheid aan hun aandacht voorbij.

Het origineel? Dat zijn de opname tracks, van ieder instrument een track en vaak nog meerdere takes.
Jouw idee van een algoritme gaat voorbij aan de inhoud van de data. Mijn haren staan recht omhoog door zo'n opmerking. De autotune heeft de hele muziek industrie in zijn greep en het klinkt echt helemaal nergens naar. Wat is begonnen als een grap is de dood van muzikaliteit!

referentie naar de PI raakt ook kant nog wal. Voordat je die PCM5102A aan het zingen hebt ben je vele designs verder. Het transport luistert stiekem ook nouw maar dat is nog wel recht te trekken me een goed geprogrameerde FPGA. Effe een libje aanroepen om 96khz/24b te supporten wil nog niet zeggen dat het dan ook goed klinkt.
Het verschil tussen de HDMI uitgang van mijn moederbord en die van mijn Bluray speler is enorm. Waar zit het in? Zeg het maar. de specs zijn bijna het zelfde.
Oei, sorry, was niet mijn bedoeling om tegen je zere been te schoppen.

Met mijn wiskundige blik kijk ik soms anders naar de dingen. Bij veel opnames klinkt het opgenomen spoor niet zoals je het terplekke gehoord zou hebben. Ik denk dan zonde. En denk dat wat als ...
Veel mensen zeggen dan, je kunt niet maken wat er niet is. Maar dat houdt geen rekening met de informatie die we naast die ene opname hebben: vele andere opnames in dezelfde ruimte, opnames met andere apparaten etc.
En dat vervorming niet een constante is gedurende de opname. Onze hersenen tekenen tijdens het horen van een oude plaat, toch de hele stem en het hele orkest er bij. Dat kunnen we op basis van extra informatie die we hebben over hoe stemmen en die instrumenten klinken.

En dat zou je ook kunnen toepassen in een algoritme. Dat is niet autotune, dat is de opname verrijken met geluid en dynamiek dat verloren ging tijdens het opnemen.

Elke filter en elk apparaat analoog of digitaal heeft een wiskundige manifestatie en dat noteren we in een algoritme. Dat deden de oude Grieken al, niets nieuws. Niet van schrikken. En ja, mensen experimenteren graag met dingen, zo als Cher met de AutoTune deed en vroeger met de Vocoder en synth gedaan werd. Zo bouwen we nieuwe ideeën, ontdekken we nieuwe vormen.

Wat in de jaren 60 en 70 analoog gedaan werd kan nu in je browser, zie de https://webaudio.prototyping.bbc.co.uk/ring-modulator/ van de BBC, inclusief uitleg hoe de analoge electronica vertaald naar de digitale wereld. Nu kan iedereen een Dalek (uit Dr. Who een serie op de BBC die in 1963 begon) zijn.. ;)

En nogmaals sorry dat ik onbedoeld tegen je zere been trapte. Don't mean no harm. Ik ben zelf Opera zanger en zing in ook met grote Symphony orkesten o.a. in het Concert Gebouw in Amsterdam. Heb klassieke opnames gemaakt en CD's gemasterd. Ik hou daarnaast ook van DJ-en en de wiskunde achter muziek. Brede interesse zal ik maar zeggen.

[Reactie gewijzigd door djwice op 22 juli 2024 17:33]

Je zit helemaal goed met je wiskundige blik hoor. Ik hou ook van muziek luisteren op goede apparatuur en transparant en heb een broertje dood aan dingen als de “loudness wars”, maar tegelijk is “opnames voorzien van ruimte tussen de noten, lucht in tonen en details van de instrument handeling” klassiek audiofiel gelul / kwakzalverij.
Beetje afhankelijk van het type muziek maar de meeste mensen zullen bij een blinde test tussen 320Kbps MP3 en FLAC/WAV al een flinke dobber hebben om het onderscheid te kunnen maken. Lage kwaliteit MP3s zoals 128Kbps in genres met veel vocal en niet-digitiale instrumenten, vis je er wel vrij gemakkelijk uit heb ik gemerkt. Theoretisch veegt lossless aan alle kanten de vloer aan met MP3 maar in de praktijk merk ik daar verrassend weinig van op mijn Sennheiser HD660S. Ik heb redelijk wel wat 60-70e jaren tracks op FLAC, daarbij hoor je wel wat meer details, zeker vocaal. Soms tot de kraakjes aan toe. Wellicht omdat dit allemaal analoog bronmateriaal is? Is dat per se een betere ervaring dan MP3? Dat is natuurlijk de vraag, het kost wel veel meer schijfruimte en speciale software. Plus degelijke audio hardware. Voor een telefoon klinkt me dit als pure marketing, tot niveau gimmick aan toe. Ga er vanuit dat de audio liefhebber die, waarde hecht aan lossless en hier ook in investeert, geen telefoon als bron heeft staan.

Hierboven staat ook een voorbeeld van iemand met een multi-media unit/DAC die Android aan boord heeft, daarvoor zou het wel mooi zijn als het een software feature is en geen Pixel 8 hardware feature.
Het is een software feature. Alleen niet in Android 7 waar die gerefereerde DAP gebruik van maakt.

Er zijn steeds meer mensen die functies van hun PC/laptop vervangen door een functie op hun telefoon.
Zo maken mensen nu met hun telefoon geluidsopnames, al dan niet met een externe microfoon. Ook professioneel.
En zij er DJ's die in plaats van VirtualDJ, Serato, Traktor of Rekordbox op hun laptop/PC een app op hun telefoon of tablet gebruiken.

Je kunt dan een externe geluidskaart/audio interface aansluiten op je telefoon van
Focusrite of Behringer (deden we veel in de Corona tijd als niet iedereen tegelijk naar de studio kon komen), maar als dat technisch eigenlijk niet nodig is, scheelt het weer gesjouw en gedoe. En worden dingen gewoon nog gemakkelijker.
dat is de opname verrijken met geluid en dynamiek dat verloren ging tijdens het opnemen.
Ik denk dat dat heel zinvol kan zijn als je dit doet op basis van 1 spoor met een instrument. Als je dit gaat toepassen op een heel lied dan twijfel ik sterk aan het resultaat.
Als iemand dit soort technieken los laat op een album met de originele sporen dat kun je een album echt opkrikken mits die een gevoel heeft bij de keuzes die hij maakt. Als een algoritme die keuzes gaat maken dan is het einde zoek
Er bestaan tegenwoordig vrij goede algoritmes die een instrument, drumpartij of zanger(es) uit de mix kunnen isoleren of juist wegfilteren.

Dat biedt de mogelijkheid om uit eindresultaat (CD opname) opnieuw 'sporen' te maken, waardoor je als het ware een nieuwe master kunt maken op basis van de nieuwe sporen.

Uiteraard hoe dichter bij de bron hoe beter dat gaat.

[Reactie gewijzigd door djwice op 22 juli 2024 17:33]

Kijk, mijn haren gaan juist overeind staan van dit soort betogen. Vooral als je dan begint over Aretha Franklin en dan doet alsof die master tapes de heilige graal van haar muziek is. Dat is in de jaren 70 opgenomen met apparatuur die ze toen hadden, en dus is je eindresultaat de "hoge kwaliteit van de jaren 70". Ik garandeer je dat zij live anders klonk dan de beste kwaliteit opname die je nu kunt krijgen.
Kijk, dat jij van mening bent dat dat het beste klinkt is prima, maar dat is volkomen subjectief.
Nog een laagje verder: live is vaak ook niet al te best. Mensen zijn ziek, moe of om andere redenen niet in topvorm. Live audio is altijd een compromis en nooit zo goed als een studio. En in de jaren 70 was dat nog veel sterker dan (echte) muziek van nu.

Het is wel zo dat in de oudere decennia soms meer aandacht is gegeven aan goed opnemen dan nu. Steely Dan was zo perfectionistisch, bijvoorbeeld, dat de kale multitracks daarvan nog steeds meer dan goed klinken. Met een remaster zouden die nog steeds moderne maatstaven kunnen overtreffen.
Die master tapes zijn niet de heilige graal. De stem vaan haar is dat.
Maar om de originele mix te laten voor wat hij is, zoals hij toen gemaakt is voor de radio van toen en de muziek beleving van toen, is niet perse in het belang van dat nummer. Het nummer kan anders en mooier klinken. Tuurlijk is het een kwestie van smaak. Maar bepaalde tekortkomingen van toen kunnnen hersteld worden met de technieken van nu.
Het is inderdaad jammerlijk dat ook in dit segment de marketing machine zo goed werkt en het steeds vreemder wordt. Die hoge samplerates zijn compleet zinloos en het vertroebelt het gesprek zo enorm |:(
Hoge samplerates zijn niet zinloos.
Ze zijn zinvol bij het maken van muziek. In het digitale domein kun je namelijk een wiskundig perfecte high pass filter toepassen. Analoog gaat dit niet.

Het wordt pas onzin als je denk dat je er met playback een voordeel aan hebt. Maar dat maakt het dus soms lastig uit te leggen. Dat de 192 kHz of hogere samplespeed master recording zinvol is, maar dat het niet zinvol is om deze master voor playback te gebruiken
Ik heb het in dit geval (uiteraard) over afluistering.

Ik denk dat je een lowpass filter bedoelt en niet high pass? Je wilt frequenties boven de Nyquist frequentie wegfilteren (dus hoog-af of lowpass).

Een filter is inderdaad niet oneindig stijl, maar wel stijl genoeg om in de 2kHz head room (tussen 20kHz (gehoorsgrens) en 22.05kHz (Nyquist frequentie van Red Book) de boel weg te filteren.

Áls je je dan nog steeds zorgen maakt kan je misschien nog zeggen dan 96kHz zin heeft, maar hoger dan zelfs bij het opnemen niet.
Wat? Nee, je wil juist frequenties boven Nyquist weg filteren. Frequenties onder Nyquist kun je perfect reproduceren, en die wil je dus doorlaten (low pass). Frequenties boven Nyquist zorgen voor fouten in signaal reproductie.

Filters worden uitgedrukt in db/octaaf. Een eerste orde filter is -6dB/octaaf. Ofwel, een halvering van amplitude bij een verdubbeling van frequentie. Een stijleer filter kan best -12 of zelfs -24 dB/octaaf doen. Maar dan heb je het nog steeds over een kwart of 1/8ste van de amplitude bij een verdubbeling van de frequentie. Die 2 kHz is niet genoeg om effectief te filteren dus. Daarbij zullen de meest agressieve filters ook voor een zwaardere vervorming van het signaal van het gebied waar je wel in geïnteresseerd bent.

Opnemen met een frequentie van ver boven het niveau wat mensen kunnen horen is dus wel zinvol om je filter wat meer de tijd te geven. En als je muziek maakt is het terugspelen van de muziek die je zojuist hebt opgenomen zonder dat verder te verwerken waardevol. Hierdoor is apparatuur die 192 kHz playback aankan dus ook waardevol in professionele setting. Dus het bestaat, dus heb je audio fanaten die dan denken "hoger is beter, dat moet ik ook"
Ah, bedankt voor de info over stijlheid!

Over lowpass / high pass, je zei:
In het digitale domein kun je namelijk een wiskundig perfecte high pass filter toepassen. Analoog gaat dit niet.
Maar je bedoelde low pass.

Als je op 96kHz sampelt heb je rond de 24kHz dus al -24dB. Iemand die daar in de studio naar luistert zal misschien nog net 18k kunnen horen, daarnaast is het gehoor ook flink ongevoelig op die hoge frequenties (Fletcher-Munson). Zelfs in dat geval zie ik geen nut voor samplerates hoger dan 96kHz (tenzij je andere informatie dan audio samplet uiteraard).
Sorry, ik lees het nu goed terug.
Moet idd low pass zijn.

En met een hogere frequentie opnemen is niet om dat te kunnen horen, maar om filters de tijd te geven. Ik zit niet diep in de filter wereld. Maar mij lijkt dat de hoogste prioriteit voor filters op audio is om ervoor te zorgen dat je zo min mogelijk vervorming hebt op signalen in het hoorbare bereik. En als je dat met een langzaam filter doet kan ik me best voorstellen dat je net een veel hogere frequentie wil meten.

Maar voor de eindgebruiker is alles boven de 44,1 kHz cd standaard idd zinloos.
En met een hogere frequentie opnemen is niet om dat te kunnen horen, maar om filters de tijd te geven. Ik zit niet diep in de filter wereld. Maar mij lijkt dat de hoogste prioriteit voor filters op audio is om ervoor te zorgen dat je zo min mogelijk vervorming hebt op signalen in het hoorbare bereik. En als je dat met een langzaam filter doet kan ik me best voorstellen dat je net een veel hogere frequentie wil meten.
Ik snap wat je zegt, maar zelfs als je dat meeneemt heb ik het idee dat meer dan 96kHz niet echt veel brengt, maar goed, het zal geen kwaad kunnen.

Anyways, inderdaad, voor afluistering is het totaal onzinnig...
Ik ben dan wel oprecht benieuwd naar welke muziek je dan luistert. Welke studio’s nemen muziek op met die specs?
Echt alles. Van eletronisch tot symphonisch van rock tot dance.
Herby hancock, police, pinkfloyd, talk talk, propaganda, art of noice, Porcupine tree, steve wilson, Yellow, Kraftwerk.
en dit alles in high res en vaak ook multichannel.
Zelfs de doors of rolling stones wordt opnieuw afgemixt en uitgebtracht op hoge resolutie.
Aretha franklin opnieuw afgemixt is echt een weldaad voor het oor.!
maar ik weet nog dat ik een mp3 spelertje had (ver voor ipods) met een paar mb opslag en max 22khz sample rate…
Volgens het theorema van Nyquist kon je dan maximaal geluid van 11kHz luisteren, dat lijkt me erg sterk. Ik denk dat je geluid van 20Hz-22kHz bedoelt, met een sample rate van 44kHz, dus.
Dat zou inderdaad kunnen, mijn eerste kan ik even niet vinden maar had ook deze

https://en.m.wikipedia.org/wiki/S1_MP3_player

Bijna 20 jaar terug dus niet alles meer helder (speciaal even gegoogled voor jouw reactie)
Een revolutionaire volgende stap zou zijn om de elektrische signalen direct te voeden naar je brein, en het hele geluidsmedium over te slaan }>

Qua muziekopslag en distributie is er veel veranderd, wat enigszins bevorderlijk is voor de geluidskwaliteit, maar op gebied van geluidsweergave (luidsprekers en headphones) is dat veel minder. En juist dat laatste stuk van de hele muziekketen heeft de meeste invloed op het geluid. Een geluidsweergever tegenwoordig is vooral een compromis van natuurkundige limieten waar je tegen aan loopt. Een hele grote conus kan veel geluidsdruk opwekken voor de lage frequenties, maar is door zijn hoge massa niet in staat snel te reageren om zo de hoge frequenties correct weer te geven. Je moet dus op zoek naar de gulden middenweg.

Meten is weten en veel audioreviews baseren zich enkel op gehoor. De Sennheiser HD6xx serie die nu al meer dan twintig jaar wordt uitgebracht (HD600 -> HD650 -> HD660S -> HD660S2), brengt vrijwel niks meer dan een beetje variëren op welke frequenties de nadruk liggen. Veel van die audioreviews zijn dan ook harstikke subjectief, alsof je de recensie van bier of wijn zit te lezen.
Grootdeels ben ik het met je eens. Wel wordt er nog ontwikkeld. De Dan Clark Stealth en Expanse bijvoorbeeld meten zo goed, zo accuraat, dat ze elektronica benaderen. Dat komt in dat geval door computer berekende akoestiek en het gebruiken van zeer zorgvuldig gevormd materiaal.

En ja, dat klinkt als bullshit maar is daadwerkelijk een doorbraak in techniek. Buiten dat het nog stervensduur is, is dat een doorbraak die verschil maakt. Nu nog wachten tot het in betaalbare koptelefoons komt... Als iemand er om geeft.
Lossless slaat meer op de opslag methode, niet op de processing methode.
Voor een audiofiel was bit-perfect (en jitter free) altijd al het doel.
Lossless opslag is daarmee ook wel een vereiste natuurlijk.
Bit perfect output kan nodig zijn om bijv. een 44.1 khz DTS audiostream ook als zodanig te kunnen herkennen door de receiver. Zet de bron deze om naar 48 khz, dan zul je enkel ruis door je speakers horen.
Hier wordt het goed uitgelegd met een paar voorbeelden, zie link: https://www.thewelltemperedcomputer.com/KB/BitPerfect.htm

Misschien een idee om dit in je commentaar te zetten? Met uitleg? Zodat anderen er meer over kunnen lezen als ze dat willen.

[Reactie gewijzigd door Remzi1993 op 22 juli 2024 17:33]

Ik kan mijn post helaas niet meer wijzigen. Goeie bron wel!

[Reactie gewijzigd door gravit0n_ op 22 juli 2024 17:33]

Geen probleem. Er komt meer bewustzijn over dit probleem en ik hoop dat het in de toekomst verdwijnt.
Ik vind deze bron nogal twijfelachtig:
Playing a 16 bits audio file on a 24 (or 32) bit DAC is not bit perfect by definition as to play it, 8 zero bits must be appended to each sample.
Nee, zo werkt het absoluut niet, er worden zeker niet zomaar nullen voor elke sample gezet, daarbij kan je zonder verlies van informatie van naar een hogere bitdiepte (en terug) gaan.
Als je zelf het OS implementeert, zou je ook bijvoorbeeld applicaties aan kunnen laten geven welke sample rate ze willen, en met welke prioriteit of voor welk doel.

Dan kan je de omzetting naar de sample rate van de hoogste prioriteit applicatie doen, i.p.v. naar een OS instelling.

In Windows zal dit niet zo makkelijk gaan, omdat er geen ondersteuning in OS of drivers zitten. Maar ik durf er best op in te zetten dat Google iets dergelijks gaat doen, want exclusive toegang en het dan niet merken als je gebeld wordt of een melding krijgt is denk ik onwenselijk voor een telefoon. En ze maken zelf het OS, de drivers en de applicaties.
Aah! Erg verhelderende comment, dank. Ik was al verbaasd door dit nieuwsbericht omdat ik dacht dat USB-audio al lossless was en er nu achter dacht te komen dat dat niet het geval was.
Ik moest het zelf even opzoeken. Maar ik begrijp het nu redelijk. In de studio wordt analoge muziek door de microfoons opgenomen en in hele hoge kwaliteit digitaal omgezet. Tot wel 24 bits en tot 196Khz kwaliteit. Dat is een heel stuk hogere geluidskwaliteit dan je op een muziek cd terug vind. Want een gemiddelde muziek cd heeft geluidskwaliteit van 16 bits to max 44,1Khz

De zogenaamde Khz is wat ik ervan begrijp. Het bereik van geluids frequenties dat we kunnen horen. Een mens met een volkomen perfect gehoor ligt dat bereik tussen 20 Hz en 20.000 Hz (oftewel 20 kHz)

Bij muziek cd's is destijds gekozen voor 16-bit als de standaard bitdiepte voor cd's, werd 44,1 kHz bepaald als de standaard samplesnelheid omdat daarin het volledige frequentiebereik valt dat wij mensen kunnen horen.

De vraag is nu kun je als mens het verschil horen in de Hir res studio muziek kwaliteit en dat van een muziek cd. Hierover durf ik geen uitspraak over te doen. Dat ligt toch echt aan de persoon zelf en iedereen ervaart het anders.

Een ding is zeker je luidsprekers, draadloze oordopjes etc moeten dit wel kunnen afspelen anders heb je niks aan Hi res. Bij Hi res audio luister je naar een exacte kopie van het geluid zoals het in een studio is geproduceerd.
Er speelt meer mee.
Als ik er. AudioCD van de jaren '90 pak klinkt die heeeel veel beter dan een CDeetje van nu..
Dat heeft vooral te maken met compressie en het verschil tussen de zachtste passages en de luidste.
In de huidige muziekindustrie worden de zachte passage opgepompt en de luidste afgezwakt. Wat maakt dat de muziekbelevenis een pak minder is dan vroeger.
Komt dat niet eerder door de producer om wat hij denkt wat zijn klanten liever horen (lees simpelweg zijn smaak)?

Sinds de jaren 90 is de beat (zware lage tonen) zowat leidend in elk hip nummer, waarbij de hoge tonen en vaak zang ondergeschikt is komen te staan.
Heb je je nog nooit afgevraagd waarom TV-reclame zo hard/luid klinkt? Dat is ook door compressie en de hoogste en laagste passages te compresseren. Heeft niets met geluidskwaliteit te maken, maar met zoveel mogelijk lawaai maken.
Een achtergrondgitaar klinkt even luid als de drum of een trompet. Het haalt de ganse muziekbeleving weg.

Het probleem met de geluidsverschillen, ligt hem ook aan de ruisfactor. En digitale opnames hebben nu net DE oplossing voor dat probleem. Helaas wordt dit pluspunt volledig te niet gedaan door compressie.

De producer? De meeste moderne producers hebben geen enkel besef meer hoe muziek echt klinkt of zou moeten klinken.
Ik kan je helaas niet plussen, maar bij deze :)
Inderdaad! Ik heb hier een pesthekel aan en ik vind dat zo het muziek wordt verpest.
Zoals ik hieronder al poste klinkt luide muziek in eerste instantie mooier dan zachte. Dat is volgens mij de aanleiding voor de trend die 'loudness-war' heet. Een nummer springt er dan met dezelfde geluidsinstelling beter uit op de radio of in een playlist. En vervolgens valt dat nummer mensen op, wat goed is voor de verkoop ten opzichte van misschien wel mooier gemixte nummers die niet meedoen aan de loudness-war. Maar als je er langer naar luistert klinkt het vermoeiend en zit er minder leven in.
Ik vind juist niet dan het mooier klink, maar meer nep. Het is minder aangenaam en ik vind ook dat het muziek zo wordt verpest.

Daarom heb ik er een pesthekel aan. Die loudness wat moet stoppen.

Hier een link met uitleg: https://www.turnmeup.org

[Reactie gewijzigd door Remzi1993 op 22 juli 2024 17:33]

Dat heeft vooral te maken met compressie en het verschil tussen de zachtste passages en de luidste.
In de huidige muziekindustrie worden de zachte passage opgepompt en de luidste afgezwakt. Wat maakt dat de muziekbelevenis een pak minder is dan vroeger.
Inderdaad! Dat is een van de redenen waarom een steeds groter deel van de industrie er tegen is. En bij radio en Sport en dergelijk worden toch allemaal gelijkgesteld zodat het muziek bij het ene nummer niet harder klinkt dan de andere. Daarom heb je verschillende soorten van een nummer, een radio sample of normaal en dergelijke. Studios weten dit en toch gaan ze ermee door. Ik hoop dat het stopt in de toekomst met deze waanzin.

Hier.een link met uitleg: https://www.turnmeup.org

[Reactie gewijzigd door Remzi1993 op 22 juli 2024 17:33]

Je bedoelt denk ik de zogeheten loudness-war? Dat is de trend om de indruk van het geluidsniveau van muziekopnames te verhogen, ten koste van de dynamiek. Dezelfde (!) muziek klinkt daarom in een re-release van 20 jaar later regelmatig minder mooi. Zie op Wikipedia een mooie illustratie.

Luide muziek klinkt in eerste instantie mooier dan zachte. Dat is de aanleiding voor deze trend. Een nummer springt er dan met dezelfde geluidsinstelling beter uit op de radio of in een playlist. Maar als je er langer naar luistert klinkt het vermoeiend en zit er minder leven in.

Het gaat hier overigens niet over volume, maar over de indruk van luidheid. Die extra luidheid wordt gecreëerd door alle zachtere elementen even hard te maken als de luide elementen. Bijvoorbeeld door de instrumenten voor en na de beat net zo hard te maken als de beat. Ze gebruiken hiervoor een multiband-compressor.

Dit is ook de manier waarop reclame harder klinkt dan het programma dat je aan het kijken was, terwijl de indicator van het volume niet hoger uitslaat.

[Reactie gewijzigd door pmeter op 22 juli 2024 17:33]

Misschien dat door je leeftijd je gehoor minder is dan in 1990. Of heb je meet apparaat gebruikt. Ook componenten van afspeel apparaat gaat met de jaren wat minder worden.
Of je leest mijn reactie beter voordat je mijn gehoor aanvalt. Ik praat nergens over mijn gehoor van zoveel jaar geleden. Ik heb het over CDs die je nu kan afspelen. Oude versus nieuwe. Vrij makkelijke test die je zelf kan doen.
Is dat dan de audio kwaliteit of de kwaliteit van de muziek 🥹

Ik zou echter niet weten waarom een nummer toen, met mogelijk slechtere sampling/conversie technieken tegenwoordig op een nieuwe uitgave beter zou klinken. Ik heb al jaren geen fysieke audio cd gekocht dus durf geen uitspraak te doen. Misschien dat je het kan toelichten?
Volgens mij had soundguys.com een uitleg hierover, kan het niet zo gauw vinden. Maar het behoeft nauwelijks beargumentatie. Het is makkelijk te testen en het verschil is zoo ontzettend duidelijk. Daar hoef je geen audiofiel voor te zijn..
Maar verder ben ik geen expert.
Misschien heeft het ermee te maken dat veel nummers tegenwoordig veel op volledig digitale samples leunen, waar nooit een fysiek instrument aan te pas kwam. Geen idee.
Het klopt dat een mens niet hoger kan horen dan 20Khz.
Echter met een sampling rate van 44.1 krijg je artefacten.
Met 44khz kun je perfect een toon opnemen van 22khz.
Maar met rate van 44khz kun je geen toon opnemen van 19khz.
Bij 19khz ontstaat een toon van 22Khz + een toon van -3Khz.
Dat stuur je vervolgens in een compressie algoritme dat werkt met frequentieanalyse (nog meer artefacten).

Teken maar eens uit op een ruitjespapier.
Bij 192 kHz zijn die artefacten weg, hou je t/m 20Khz mooie sinusgolven over die je vervolgens goed kunt compressen naar codecs die werken met frequentieanalyse.
Maar met rate van 44khz kun je geen toon opnemen van 19khz.
Ik ben bang dat je het theorema van Nyquist nog eens door moet lezen:
The Nyquist theorem states that an analog signal can be digitized without aliasing error if and only if the sampling rate is greater than or equal to twice the highest frequency component in a given signal.
Uit jouw tekst:
Bij 19khz ontstaat een toon van 22Khz + een toon van -3Khz.
Het zou kunnen dat als je 19kHz of 25kHz sampled met 44kHz je wel hetzelfde signaal krijgt. Daarom is het belangrijk dat je voor het samplen al een (laagdoorlaat)filter gebruikt, zodat je weet dat de bron niet 25kHz geweest kan zijn.

offtopic:
De hoofdletter K staat voor Kelvin, net als bij Hertz worden hoofdletters namelijk bewaard voor namen (L is uitzondering, l lijkt teveel op een 1), dus niet Khz maar kHz

[Reactie gewijzigd door 84hannes op 22 juli 2024 17:33]

Gedaan. Het gaat om een compromis tussen kwaliteit en opslag.
Wat ik beschrijf, wordt daarin het moire effect genoemd, ook wel aliasing genoemd.
Excuus voor het gebruik van hoofdletter K.
Het is alweer ruim 30 jaar geleden dat ik aan de VWO natuurkunde zat (en op de Amiga tevergeefs aan het klooien was met FFT in assembler en m'n zelf gesoldeerde AD converter)
Het gaat om een compromis tussen kwaliteit en opslag.
Nee hoor, het gaat om 100% reproduceren.
Wat ik beschrijf, wordt daarin het moire effect genoemd, ook wel aliasing genoemd.
Dat klopt. En moire kun je vermijden door te filteren. In de praktijk is een (laagdoorlaat)filter natuurlijk niet oneindig stijl, meestal wordt het -3dB punt gegeven. Dus als je op 20kHz filter komt er ook een beetje 21kHz mee (afgezwakt, maar toch) terwijl er anderzijds een beetje 19kHz afgezwakt wordt. Daarom wordt er volgens mij op 44kHz gesampled, maar staat het doorlaagfilter lager ingesteld dan 22kHz.
Huidige codes van bijvoorbeeld Spotify (24bit, 96Khz) hebben aanzienlijk betere kwaliteit dan "losless" CD-formaat.
Spotify is geen 24 bit en geen 96 KHz. Het is gewoon lossy 16 bit. En dan maximaal 320 kbps ogg vorbis of 256 kbps AAC. De kans dat je het verschil met een CD hoort is heel klein, maar beter dan een CD is Spotify gewoon niet.
Geruchten over toekomstige potentieel lossless nieuwe diensten is niet waar je nu naar kan luisteren, lijkt me?
Je kan prima 24 bit icm hoge bitrate luisteren op Spotify. Idem -met veel groter aanbod- via Apple Music, Amazon Music, Tidal, Qobuz, etc.
Doe eens een bron dan? Want ik kan daar op de site van Spotify niets over vinden.
Google op 24bit en Spotify.
Als je muziek opneemt met 44,1 kHz betekent dit dat je opgenomen signalen van 22,05 kHz en lager perfect op kan nemen. Signalen met een hogere frequentie dan 22,05 kHz worden hiermee helaas niet genegeerd. Dit kan voor fouten zorgen en het reconstrueren van je signaal.
Je kunt signalen gelukkig in het analoge domein wegfilteren op basis van frequentie. Helaas zijn deze filters niet oneindig stijl. En het 2,05 kHz gat tussen wat je kan horen en wat je op kan nemen zonder fouten is te klein om goed alles weg te kunnen filteren.
Een oplossing is door met een veel hogere meetsnelheid op te nemen om dit later in het digitale domein te filteren, want hier kan dit wel oneindig stijl. Maar als je muziek maakt kan het onwenselijk zijn om "on the fly" terug te schalen naar 44,1 kHz. Dus dan is het wel fijn dat er apparatuur bestaat die terugspelen met hogere meetsnelheden gewoon aankan. Als eindgebruiker heb je hier dus niks aan, want je hoort het niet.

Voor digitale audio geldt dat je 1-bit aan "digitale ruis" hebt. 16-bit audio betekent dat je signaal maximaal ~96 dB luider is dan de ruisvloer. Wat concreet betekent dat de luidste klank in je audio 96 dB luider is dan de ruisvloer. Dit dynamische bereik is voldoende, aangezien dit feitelijk betekent dat als je ruisvloer net aan hoorbaar is de hardste geluiden in je audio bij langdurige blootstelling gehoorschade kan opleveren. Hier durf ik minder hard te claimen dat niemand een meer bits signaaldiepte gaat horen. Maar het is in ieder geval heel goed.
Maar helaas is er voordat je audio signaal digitaal wordt is er in het analoge domein ook al ruis. Je weet ook niet van te voren dat het hardste signaal uit je stukje gitaarspel precies de bovenkant van je bereik haalt. Dus om "echte" 16-bit audio te maken moet je dus met een hogere bit-diepte opnemen om vervolgens weer wat weg te gooien. En ook hier geldt weer, als je muziek maakt is het wel fijn als je zonder eerst conversie uit te voeren meteen de audio terug kan spelen. Maar als eindgebruiker heb je er weer weinig aan.

Ik hoop dat dit het een en ander opheldert!
Luisteren meeste mensen niet via draadloos verbinding naar muziek op de telefoon?
Als je een audiofiel bent luister je via een externe (USB) DAC of een dedicated portable media player met een fatsoenlijke ingebouwde DAC.
Mijn hele huis staat vol met high end audio spul maar in de trein luister ik gewoon naar een sennheiser PXC550II die ik heel goedkoop heb kunnen krijgen, of een paar galaxy bud pros die bij een s22 zaten als het warm is. Mijn pa, die toch de reden is voor mijn audio gezeur, heeft een ongelooflijke set custom elektrostaten staan maar gebruikt onderweg gewoon een setje van Apple.

Om van muziek te genieten wil ik toch in rust van mijn eigen huis zitten. In de trein of werk is prima echt voldoende.

Dus niet iedere audiofiel vindt dat heel belangrijk.

[Reactie gewijzigd door Thekilldevilhil op 22 juli 2024 17:33]

Als je electtrostaten gewend bent, dan ja… dan ben je positief perpetual. Daar kan geen andere luidspreker tegenop… dan accepteer je inderdaad dat op andere momenten je het met minder doet. Nog steeds goed, maar niet zo mooi als een electrostatic..
Het is echter maar de vraag of de echte audiofielen het verschil tussen compressie en lossless werkelijk kunnen horen. De kwaliteit van de DAC is nog discutabeler. Het horen van verschil is al moeilijk, maar ook nog juist kunnen zeggen welke bron van een gecomprimeerd bestand en welk van een lossles bestand afkomstig is blijkt uit veel testen al bijna onmogelijk.
Uiteindelijk is vaak de laatste stap (koptelefoon of speakers) verantwoordelijk voor de ervaring van de muziek.
Klopt, dit is gewoon voor 90% marketing. Weinig mensen die onderweg echt veel gebruik zullen maken van losless.

Ik ben zelf ook wel fan van hoge kwaliteit en geloof dat ik het verschil kan horen. Maar voor onderweg heb ik liever het gemak van Bluetooth en ANC. Thuis heb ik mijn set-up voor als ik echt van muziek wil genieten.
Mobiele telefoon impliceert niet per sé onderweg. Ik heb een open-back koptelefoon voor thuis. Die gebruik ik met USB-DAC aan m'n telefoon. Dan kan ik op de bank zitten zonder strak naast de versterker te moeten zitten en ik kan er mee lopen of afwassen of zo.

[Reactie gewijzigd door ChillinR op 22 juli 2024 17:33]

Ik heb geen gecomprimeerde muziek. Doe er niet meer aan mee. Ga ook geen mono luisteren als het niet hoeft.
Het is niet nodig. Ik loop met een sd kaartje rond met ~23000 flac bestanden van minimaal cd kwaliteit. Dat is ongeveer 70 dagen nonstop muziek.
Zou je zeggen, maar tijdens het wandelen/joggen zie ik nog altijd veel mensen met bedrade opties lopen. Daarnaast is dit natuurlijk gericht op mensen die de maximale kwaliteit willen, en dan is bedraad gewoon the way to go. Als je gewoon iets van 40 euro uitgeeft aan een paar goede in-ears op Linsoul met het signatuur waar jij van houdt, heb je oneindig veel betere audio dan de 300-400 euro opties onder de TWS. Niet allerlei features als ANC en toegang tot je assistent (hoewel dit laatste misschien mogelijk is via een bedrade afstandsbediening, maar wel veel betere audio.
Vertaling van oneindig veel beter: voor de meeste mensen niet hoorbaar.
Dat is niet waar. Je hoort het wel degelijk. Zeker wanneer je luistert naar je eigen favoriete muziek. Je hoeft helemaal geen kritisch oor te hebben om dit verschil te merken.
Dat is niet waar. Je hoort het wel degelijk.
Ik kijk uit naar de resultaten van de eerste dubbelblindtest die hiervoor uitgevoerd wordt.

Helaas blijft het altijd bijzonder stil zodra men voorstelt dat de claimers wetenschappelijk te werk gaan om hun claims te ondersteunen. :+
Dat kan ik andersom ook roepen. Bewijs maar dat het niet zo is.
Sowieso is het in dit geval erg lastig om dit te testen zonder testing-gerelateerde problemen (je merkt het immers wanneer je een bedraad vs draadloze in-ear in hebt), en dus zuiver wetenschappelijke legitimiteit is lastig te realiseren.

Maar heb je het wel eens gewoon geprobeerd? Een TWS vs een degelijke bedraade in-ear met muziek waar je goed bekend mee bent? Ik ben echt geen kritische luisteraar, het verschil is duidelijk hoorbaar.
Dat kan ik andersom ook roepen. Bewijs maar dat het niet zo is.
Zo werkt het niet. Degene die een claim maakt dat iets bestaat hoort bewijs aan te leveren. Andersom is het onmogelijk om te bewijzen dat iets niet bestaat. :+

Verder kan testen makkelijk. Het is prima mogelijk om gecomprimeerd geluid af te spelen op een bedrade headset. Die compressie kan dezelfde zijn als die voor draadloze technieken gebruikt wordt. En zie daar, een test omgeving met een enkele variabele om te meten.

Ook kan je natuurlijk op een enkele draadloze set dubbelblind testen of men verschil kan horen tussen de verschillende ondersteunde compressiemethodes. En zie ook hier, een testomgeving met een enkele variabele.

Mijn theorie voor waarom audiofielen niet graag dit soort tests laten doen is dat het fijn is om te denken dat er een verschil is. Vergelijk het een beetje met flat earthers die ergens bij willen horen.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 22 juli 2024 17:33]

Jij maakt een claim dat het niet is. Ik poneer de hypothese, dat is het begin, jij praat vervolgens over onderzoek, en mag deze hypothese testen.

Verder snap je niet wat 'testing-bias' is. Als een subject (iemand die onderzocht wordt) weet dat deze getest wordt, dan kan deze zich laten beïnvloeden door dit gegeven. Dus dan zeggen ze dat A of B waar is omdat ze denken dat dit de invloed is die ze zouden moeten voelen. Een wetenschappelijke test zou dus een setting moeten zijn waarin iemand niet door heeft dat deze een bedraad of niet-bedrade set in heeft.

Dit heeft overigens niet te maken met audiofiel zijn, of wat dit ook moet zijn. Ik heb tientallen TWS oortjes getest (en minimaal 20 setjes gereviewd, de meesten uit het hogere segment). De beperkingen zijn gewoon duidelijk. Dat iemand ok is met de kwaliteit die TWS-opties bieden, kan natuurlijk. Maar stellen dat mensen niet het verschil horen, zeker als het om muziek gaat die ze goed kennen, dat is gewoon niet waar. Dat heb ik overigens wel degelijk getest met verschillende mensen. Maar niet op een manier die publicatie waard is.
Vast. Maar er zijn nog genoeg mensen die liever kwaliteit hebben. Voor die mensen is dit een grote overweging voor de telefoon die ze kopen.
Dit is voor in de auto.
Loseless audio in een auto... sorry hoor maar 99,9 procent van de auto's heeft een eenvoudige audio installatie nog los van de slechte akoestiek in een auto.
Toch nog een use case gevonden voor 0.1 procent van de gebruikers.
De Model Y komt een aardig eind en daar zijn er velen van verkocht

https://www.youtube.com/watch?v=fqxMdvOhzVg
Wat bedoel je met een filmpje waar iemand aangeeft dat het blijkbaar een goede audio is?

Verder was het in de jaren 90s standaard in elke auto met een cd-speler... Ik ga daarnaast mijn telefoon niet met een kabel aansluiten voor iets betere geluidskwaliteit. Dan maar wat minder via Bluetooth. Maar een fabrikant moet zich ergens in onderscheiden :)
Als reactie op:
sorry hoor maar 99,9 procent van de auto's heeft een eenvoudige audio installatie nog los van de slechte akoestiek in een auto.
Die 10k Tesla model Y die rondrijden?
(Verder zie ik geen metingen in dat filmpje waarin ze aantonen dat er studio kwaliteit is in een Tesla).
Met een marktaandeel van 3,4 procent pakte Tesla daarmee de koppositie,de afgelopen jaren, daarmee alleen willen aangeven dat de huidige generatie autos, geen blikken geluiden meer weergeven, zoals jongetje aangaf.
Tidel is standaard geinstalleerd op een Tesla.

Ik heb het niet over studio kwaliteit, het ging om autos die eenvoudige audio installaties zouden hebben en daar gaf ik een berichtje op, dat daar een verbetering in komt.
Ik ben erg gelukkig met mijn shure's. Die kunnen zowel bekabeld als draadloos. In mijn optiek het beste van twee werelden
Bedoelen ze via USB audio? Want er zitten toch überhaupt nooit beperkingen aan USB qua type bestanden? Ik zou verwachten dat elke telefoon dit kan via USB...
Ik vind het ook maar vage termen. Als ik een USB koptelefoon met een ingebouwde DAC aan de telefoon hang dan is het gewoon lossless. Of een losse dac met koptelefoon versterker.

Bij bluetooth kun je lossy audio hebben (omdat dit omgezet wordt).

Maar als ik een FLAC bestand afspeel op mijn telefoon en deze via mijn USB DAC op mn Sennheiser luister dan zie ik niet in hoe dit lossy zou moeten zijn....
Met een app zoals USB Audio Player Pro kan je dit ook voor elkaar krijgen.
Top telefoon, zowel hardware als softwarematig.
Alleen gebruik ik geen google diensten op google maps na.

Alleen erg jammer dat je de google search bar niet kan verwijderen. Je kan het oplossen door een andere launcher te gebruiken maar vervelend dat het niet standaard uit te schakelen is.

Misschien toch de Nothing phone 2 voor mij, al vind ik 1080P op 6,7 inch weer te weinig (te lage PPI)
Top.... Via usb…. Dan moet je oortjes hebben die de kwaliteit kunnen produceren en ze moeten bekabeld zijn.

Lossless audio met een goed systeem voor in huis kan voor een liefhebben zeker een plus zijn maar voor onderweg heeft lossless echt geen meerwaarde. Te veel achtergrondgeluid en je bent als je onderweg bent veel met andere dingen bezig dus heeft het weinig nut.
Google heeft ondersteuning voor lossless audio via USB aan Android 14 toegevoegd.
Deze versie van het mobiele besturingssysteem kwam begin oktober uit.
De functie zit dan wel in Android 14 ingebakken, toch wil dat niet zeggen dat de lossless audio via USB meteen ook in elke Android-app te gebruiken is.
Volgens Burke moeten fabrikanten en appontwikkelaars de functie immers eerst implementeren.
Google is met zijn ellebogen aan het werken.

Eerst beloven ze langere upgrades/updates.
Dat kan eenvoudiger worden, door in de aankomende toestellen/androidversies aanpassingen te maken.
Meer Pixels verkocht, meer inkomsten, meer Android, meer gebruikersdata, meer inkomsten.

Dan bouwen ze de mogelijkheid in, om nieuwe opties te activeren, zodra dat mogelijk is.
En die mogelijkheid zitten ingebouwd/bouwen ze zelf in de volgende toestellen/versie van Android.
Meer Pixels verkocht, meer inkomsten, meer Android, meer gebruikersdata, nog meer inkomsten.

Is niets mis mee, als het toestel zijn geld waard is.
En aangezien men tegenwoordig al bereid is om ~€ 1500.- aan een luxe gadget uit te geven ...
Gaat het er niet eens meer om of het zijn geld waard is, maar of men het zijn geld waard vindt.
Er wordt wel aan voorbij gegaan dat lossless kwaliteit vrijwel alleen hoorbaar is als je ook een fatsoenlijke geluidsinstallatie hebt staan. Als je het mij vraagt dan valt een Pixel toestel daar niet onder (geen enkel gsm toestel). Voor mij de rede om uitsluitend via Tidal of Qobuz te streamen omdat ik daar de geluidsinstallatie voor heb staan waarbij het ook echt hoorbaar is. Op elk gsm toestel is het alleen maar verspilling van veel extra data.
Ik had het eerder de andere kant op verwacht: met een geschikte USB microfoon lossless opnemen.

Met je telefoon 'buiten' zonder dure opnameapparatuur aan de gang.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.