Het is te horen mits je jezelf traint op waar je op moet letten. Je zou bijvoorbeeld een bestand tot 16kbps-32kbps kunnen comprimeren en dan hoor je duidelijk op welke manier de audio wordt aangetast. Op hogere bitrates is het met mindere mate maar wel op dezelfde manier. Zo weet ik dat MP3 veel data weg gooit in de hoge frequenties, 8khz en hoger, vooral verschillen in links en rechts. Dus een nagalm in die frequentie van een slag instrument zoals hi-hats of tambourijn wordt in MP3 compressie heel lelijk bij lage bitrates, het gaat 'zingen' met frequenties die op en neer lijken te gaan. Er is ook duidelijk een cut-off frequentie in het hoog, afhankelijk van de kbps ligt dat rond 16-19khz. Dus een low pass filter wordt toegepast, ook bij 320kbps.
Ik heb met het nummer You're so cool van Hans Zimmer getest: het origineel en het gecomprimeerde bestand in Audition geladen, het origineel geïnverteerd en in de session mixer gemixt, dat levert het verschil tussen origineel en compressed op. Je kunt dan exact horen wat ik hierboven beschrijf, meeste hoge tonen met nagalm/reverb is wat veranderd is bij de MP3 gecomprimeerde bestand op 320kbps. En dat is niet onder de ruis vloer, het is goed te horen zonder het signaal kunstmatig te versterken.
Je kunt het horen als dat de tambourijn iets meer naar pink noise verschuift en minder white noise zeg maar, verliest iets van z'n helderheid, en de reverb is duidelijk korter van duur omdat het onderdrukt wordt. Tambourijn begint omstreeks 40 seconden.
Vwb spotify heb ik gezien dat als je het verschil aftrekt van het origineel (spotify voor Windows, geen idee of dat Ogg is of AAC), lijkt erop dat de meeste aanpassingen van 0-600hz is en daarna zakt de invloed flink, dus details in het hoog worden nauwelijks aangetast zoals dat bij MP3 wel het geval is. Maar ook hier is het de reverb van de marimba (stukje solo vanaf 2:30) die wat meer ruis en bijgeluiden laat horen als je goed oplet. Het klinkt wat ruiger, zoals de AGC in oude films ook wel eens meer ruis laten horen als een acteur spreekt.
Het vervelende is dat als je het eenmaal hoort, kun je niet meer terug. Je kunt het proberen te negeren of zeggen dat het flauwekul is, maar je weet dat je naar imperfecte audio zit te luisteren. Vooral als je in audio hebt geïnvesteerd dat meer 'revealing' is dan gemiddelde apparatuur wil je juist dit soort details kunnen horen en onderscheiden waardoor je nog dieper kunt afdalen in je favoriete muziek.
[Reactie gewijzigd door imqqmi op 22 juli 2024 19:27]