Het heeft juist álles met elkaar te maken. Om het doel van het maximum aan luidheid te bereiken wordt er door producers letterlijk geluid weggesneden. Een synthesizerpartij wordt bijvoorbeeld voorzien van een high cut op 13khz terwijl een hihat een low cut beneden de 250 krijgt.
Dit proces heet
equalizing en is niet erg efficient om 'maximale luidheid te bereiken. EQ wordt toegepast om te voorkomen dat er teveel informatie in hetzelfde frequentie spectrum ligt en eea daardoor als een brei overkomt. Dit kan ook prima bij een stijl als jazz gedaan worden (piano en gitaar hebben flink overlap in het gebruikte spectrum).
Voor het behalven van 'maximale luidheid' wordt
(dynamische) compressie toegepast en niet EQ.
MP3-compressie maakt óók van filtercutoffs gebruik.
Nee, data compressie bij audio maakt gebruikt van
frequency masking, dat werkt ook op basis van het weglaten van bepaalde frequenties, maar op véél fijnere schaal dan EQing. Deze twee zijn zeker niet zomaar te vergelijken. Het hele idee is dat er frequenties weggelaten worden die je toch al niet hoort (wat bij hoge compressie = lage bitrate natuurlijk niet altijd haalbaar is en daar wel degelijk hoorbaar wordt). Dit heeft ook niets met dynamiek te maken.
Verlies van signaalkwaliteit is geen ambigu iets. Het betekent letterlijk gewoon dat aanwezige informatie verdwijnt.
Hier spreek je jezelf tegen met:
En voor het masteren is er al sprake van verlies van signaalkwaliteit o.a. door het veelvuldig gebruik van distortion, overdrive, en saturatie op losse instrumenten, zeker gitaren en synthesizers.
Distortion, overdrive en saturatie voegen namelijk informatie tóe, er worden boventonen versterkt en toegevoegd.
Ik zie dat je je eerdere post hebt aangepast, ik zal daar ook hierop reageren.
Je kunt dit zelfs zonder dubbelblind onderzoek doen al aantonen. Pak een 320 en een WAV van dezelfde klassieke CD. Gooi ze in FL Studio als audiospoor onder elkaar en draai de polariteit van de 320 om in de sampler. Dit verandert de 320 effectief in een 1 op 1 'tegengeluid' van de CD maar dan in 320 kbps. Als je die tegelijkertijd met de WAV afspeelt hoor je alleen nog het verschil tussen beide signalen.
En dat resterende geluid is het deel van het signaal dat verloren gaat. Dat signaal is, zij het heel vaag, hoorbaar. Conclusie: ons gehoor is wél in staat om het verschil waar te nemen. Zij het bij een signaal dat integer was voordat er datacompressie werd toegepast.
Dit is niet een valide test, niemand ontkend dat er verschillen zijn, alleen kijken naar de verschillen zegt dus niets. Het gaat erom of deze verschillen te horen zijn in het grote geheel en niet los.
Dat testje dat je hier deelt toont niet aan dat compressie onhoorbaar is, maar dat de geluidskwaliteit en afmix van popmuziek op gebied van dynamische nuances gewoon zwaar ruk is.
Deze test toont aan dat de compressie hoorbaar is als je al het andere weghaalt en dit zegt niets, en dit heeft (nogmaals) niets met dynamiek te maken maar ligt in het frequentiedomein.