Nintendo Switch Lite
Nintendo doet altijd goede zaken rond Sinterklaas en Kerstmis. Daarom bewaren de Japanners doorgaans wat nieuwe producten voor het najaar. Ook dit jaar heeft Nintendo weer een interessant aanbod, met nieuwe hardware, nieuwe games en een combinatie van die twee. Genoeg reden om de opvallendste producten op een rij te zetten: de nieuwe Switch Lite, The Legend of Zelda: Link’s Awakening, en het verrassende Ring Fit Adventure. De eerste twee zijn al verschenen, en Ring Fit volgt over een week. Nintendo heeft dit jaar echter nog meer in petto. Zo wordt door velen reikhalzend uitgekeken naar Luigi's Mansion 3. Op die game hopen we later uitgebreid terug te komen.
| Titel |
Nintendo Switch Lite |
 |
| Platform |
Nintendo Switch |
| Ontwikkelaar |
Nintendo |
| Uitgever |
Nintendo |
| Releasedatum |
al beschikbaar |
Om te beginnen is er natuurlijk een nieuwe versie van de Switch, de Lite die sinds een paar weken leverbaar is. Zoals de naam doet vermoeden, is de Lite het lichtere broertje van de gewone Switch, al zijn het eerder de afmetingen die in het oog springen. De Lite is even dik, maar zo'n 10 mm smaller en 20 mm minder hoog. Op papier lijkt dat verschil klein, maar in de praktijk blijkt het behoorlijk groot. De nieuwe console voelt compacter aan dan de originele Switch. Het kleinere formaat heeft gevolgen voor het scherm, want ook dat is gekrompen, van 6,2 naar 5,5 inch. De schermen van beide versies hebben wel dezelfde resolutie, 1280 x 720 pixels. Al met al is de Lite beduidend lichter. De originele Switch weegt 398 gram, de Lite 275 gram. Dat verschil voel je goed.
/i/2003033110.jpeg?f=imagenormal)
Als handheld is de Lite een veel prettiger apparaat dan de originele versie. Dat komt niet alleen door het formaat en het gewicht. Nintendo heeft nog meer kleine, maar fijne aanpassingen doorgevoerd. Zo is de behuizing van de Lite van een iets ander, wat stroever, materiaal gemaakt, waardoor de Lite beter in de hand ligt. Ook aan de knoppen is iets veranderd. De face buttons zijn iets minder bol en de vier letters zijn erin verzonken, zodat je net iets meer grip hebt op de knoppen. Voor veel gamers zal echter vooral de nieuwe d-pad een verademing zijn. Waar bij de originele Switch de d-pad bestaat uit vier losse knoppen, is hij hier weer een ouderwetse d-pad, bestaand uit een kruis. Dat werkt vooral gemakkelijker bij diagonale bewegingen. Het zijn kleine, maar zeer fijne aanpassingen die ervoor zorgen dat de Lite een fijnere handheld is dan de originele Switch.
Ontbrekende chip
De Lite is enkel en alleen bedoeld als handheld, dus als apparaat voor onderweg. De optie om hem op een tv aan te sluiten, heeft Nintendo zelfs weggelaten. Dat is ook meteen de opvallendste verandering aan het concept van de Switch. De Lite kan geen hdmi-signaal via de usb-c-aansluiting uitsturen. De originele Switch bevat een chip, de PI3USB30532, die bepaalt of het beeld naar het interne scherm wordt gestuurd of naar de usb-c-uitgang. Die chip zit niet in de Lite, waardoor de optie ontbreekt om beeldsignalen naar de usb-c-uitgang te dirigeren.
Vlak voordat Nintendo de Switch Lite op de markt bracht, introduceerde het in stilte een revisie van de originele Switch. De twee nieuwe modellen zijn gebaseerd op dezelfde hardware: een nieuwe versie van de Tegra X1, met de codenaam Mariko. Die nieuwe chip is niet sneller, maar wel veel zuiniger dan de X1 uit de originele Switch. De oude chip werd gemaakt door TSMC, op een 20nm-procedé. De nieuwe variant is gemaakt op een 16nm-FinFet-procedé. Dat moet bij de revisie van de originele Switch zorgen voor een langere batterijduur. Bij de Lite zorgt het er vooral voor dat Nintendo een kleinere batterij in de behuizing kan stoppen, waardoor de handheld in zijn kleinere behuizing past.
/i/2003033112.jpeg?f=imagenormal)
We hebben de batterijduur van de Lite vergeleken met die van de gereviseerde Switch. Daarbij draaiden we op beide apparaten The Legend of Zelda: Link's Awakening. We lieten Link op hetzelfde punt continue tegen hetzelfde muurtje aanlopen om ervoor te zorgen dat de console niet in slaapstand schoot. De gereviseerde Switch hield dit bijna 5 uur vol (4:52 uur). De Lite deed het met 3:39 uur beduidend minder goed op dit punt. Is dat kort? Dat valt mee als je het vergelijkt met de gemiddelde telefoon of tablet. Als je daar een game op speelt die wat eisen stelt aan de soc, is de batterijduur doorgaans niet beter.
De batterijduur van de Lite is zeer waarschijnlijk net iets beter dan die van een Switch van de eerste lichting. Die hebben we met opzet niet in de meting betrokken. We hebben een Switch uit 2017, maar die heeft inmiddels heel wat uren gemaakt. Het zou niet eerlijk zijn om een batterij die zo vaak is opgeladen te vergelijken met een volledig nieuwe.
Vastgeklonken Joy-Cons
Wat misschien nog het meest opvalt aan het ontwerp van de Lite, is dat de twee Joy-Cons niet meer kunnen worden losgekoppeld. Ook dat scheelt in gewicht. De Lite mist bovendien wat functionaliteit die de grote Switch wel heeft. Zo zijn de HD-trilfunctie en infraroodbewegingscamera geschrapt. Daardoor kun je sommige Switch-games niet spelen, zoals de Labo-games waarin vooral de infraroodcamera veel wordt gebruikt. Hoe leuk we Labo ook vinden, dat de camera ontbreekt is wat ons betreft geen groot gemis. Bij de trilfunctie is dat anders. Die voegt veel vaker iets toe aan de beleving van een game. Maar het weglaten van de trilmotor zal niet alleen ruimte, maar wellicht ook batterijduur schelen. Vanuit dat oogpunt valt deze keuze te verdedigen.
Overigens heeft de Lite wel gewoon nfc aan boord zodat je Amiibo's kunt gebruiken. Belangrijker is dat ook de accelerometer en gyroscoop zijn behouden, zodat je al bewegend games kunt blijven besturen. Het is jammer dat er opties zijn geschrapt, maar Nintendo heeft begrijpelijke keuzes gemaakt.
Nintendo wil graag dat we de Switch Lite enkel en alleen als handheld-apparaat zien. Als zodanig beschouwd is de Lite zeer geslaagd. Hij is compacter dan het origineel, gemaakt van een prettiger materiaal en voorzien van betere knoppen. Doordat de Joy-Cons niet meer kunnen worden losgekoppeld, is hij bovendien een stuk steviger, wat bij handheld-gebruik een groot pluspunt is. Dat er wat functionaliteit mist, is daarbij geen probleem.
Minder Switch
Toch knaagt er wat. Dat de HD-trilfunctie en infraroodbewegingscamera ontbreken, is geen probleem. Er is echter een ander, 'echt' minpunt. De Lite is namelijk 'veel minder Switch'. Het apparaat dankt zijn naam aan de mogelijkheid om te wisselen. Controllers eraan, controllers eraf, van handheld naar docked: het kan allemaal in een handomdraai. Het is precies die veelzijdigheid die de Lite ontbeert, en dat is toch jammer.
Wij gebruiken de Switch al sinds de introductie vooral als handheld, om onderweg toffe games te kunnen spelen. Toch is de optie om het ding op een tv aan te sluiten ons erg lief. Al was het maar om de games die we onderweg spelen even in volle glorie te kunnen aanschouwen. Games zien er docked niet alleen beter uit omdat het beeld 1080p is. De Switch benut daarbij ook net wat meer processorkracht, waardoor games er op tv vaak beter uitzien.
Er is een nog serieuzer nadeel aan het ontbreken van de optie om de Lite op een tv aan te sluiten. Bij een game als The Legend of Zelda: Breath of the Wild, en ook bij veel games die oorspronkelijk voor andere consoles verschenen, is de interface zo klein dat hij lastig leesbaar is als je handheld speelt. Dat is al zo als je op het 6,2inch-scherm speelt van de originele Switch, en de interface is alleen maar lastiger leesbaar op het 5,5inch-scherm van de Lite. Het is niet zozeer een nadeel van de Lite zelf, maar eerder van de software die je erop speelt. Het is echter wel een probleem dat extra tot uiting komt bij de Lite.
Zelfs op de vastgeklonken Joy-Cons valt in die zin wat af te dingen. Want ook onderweg is het leuk om de optie te hebben om even snel een tweede speler uit te nodigen. Dat kan nog steeds, met losse Joy-Cons, Alleen heb je die niet altijd bij je, zeker niet als je de Lite mee op reis neemt. Ook hier is de Lite dus 'veel minder Switch' dan het origineel.
Dat alles maakt dat de Lite als handheld zeer geslaagd is, maar niet als vervanging van de oude Switch kan dienen. Vooral doordat hdmi-uit ontbreekt is het een apparaat voor erbij. Hij is handig om te gebruiken naast de oude Switch. Dan kan de oude thuis in z'n dock blijven, permanent aangesloten op de tv, terwijl je de Lite in een stevige hoes in je tas houdt. Hoe makkelijk het ook is om één account te hebben op twee apparaten en savegames te downloaden, het is toch jammer dat de Lite niet als enige Switch in je huishouden kan volstaan .
/i/2003033108.jpeg?f=imagenormal)
The Legend of Zelda: Link’s Awakening
Vrijwel tegelijk met de Switch Lite verscheen ook The Legend of Zelda: Link’s Awakening. De Lite is een aangepaste vorm van de oorspronkelijke Switch, en zo is ook Link’s Awakening niet helemaal origineel. Het is een remake van de game die in 1993 onder dezelfde titel verscheen voor de Game Boy. Dus niet voor de Game Boy Color, maar voor de monochrome Game Boy. Het oorspronkelijke Link's Awakening had daarom beelden in zwart-wit. In 1998 verscheen een ingekleurde versie van de game, nadat de Game Boy Color het licht had gezien. De nieuwe Zelda is dus de derde versie van dezelfde game.
Nintendo gaat dit keer echter een stuk verder dan in 1998, toen het 'alleen maar' de zwart-wit-beelden van wat kleur voorzag. Voor deze nieuwe versie is de game helemaal opnieuw gemaakt. Alles wat je ziet en hoort is nieuw, al is alles ook overduidelijk geïnspireerd op de oorspronkelijke versie. Sterker nog, de nieuwe game is precies gelijk aan de oude game, maar dan in een compleet nieuw jasje. Alle locaties en alle personages zijn hetzelfde. Alle vijanden, alle opties die je krijgt, alle puzzels die je op moet lossen en alle gevechten die je moet leveren: ze zijn allemaal precies zoals in 1993, maar nu voorzien van een kleurrijk, hedendaags en driedimensionaal uiterlijk.
/i/2003124326.jpeg?f=imagenormal)
Dat Nintendo bij Link's Awakening koos voor een remake is mooi. Link's Awakening is de vierde game in de Zelda-serie, maar een behoorlijk opvallende. Zo was het de eerste game uit de serie die gemaakt werd voor een handheld-systeem. De drie voorgaande delen waren bestemd voor consoles als de Famicom, NES en SNES, die alle op een tv moesten worden aangesloten. Maar ook inhoudelijk was Link's Awakening een bijzondere game. Zo is het de eerste game waaraan Zelda wel haar naam geeft, maar waar ze niet in voorkomt. Link's Awakening speelt zich niet af in Hyrule, maar op Koholint Island, een eiland waar Link blijkt te zijn aangespoeld.
Dungeons als hoogtepunt
De opzet van de game is verder behoorlijk vertrouwd. Hij biedt in principe een open spelwereld die bestaat uit verschillende zones. Als je de landkaart bekijkt, gaat die grotendeels schuil onder een laag mist, totdat je de eerste stappen weet te zetten in een nieuwe zone. Hoogtepunt van de game bestaat, zoals altijd bij Zelda, uit de verschillende dungeons. Elke dungeon levert een voorwerp op dat Link een nieuw trucje leert waarmee je toegang krijgt tot nieuwe delen van de spelwereld.
Met Roc's Feather leer je springen, zodat je eindelijk over de vele gaten in de grond kunt jumpen die al vanaf het begin van de game de doorgang blokkeren. Met de Power Bracelet kun je de ronde rotsblokken optillen die ook al vanaf het begin de doorgang naar bepaalde delen van de spelwereld blokkeren. Zo krijg je van de eerste tot de laatste dungeon een goede en interessante beloning die het de moeite waard maakt om verder te spelen. En die het ook de moeite waard maakt om de wereld te blijven doorkruisen, want veel van de voorwerpen die je bemachtigt zorgen ervoor dat het de moeite waard is om delen waar je al bent geweest opnieuw te bezoeken. De opzet van de game is daarin ouderwets goed.
De dungeons die je voorgeschoteld krijgt, nemen ook keurig netjes in moeilijkheidsgraad toe. Je krijgt steeds sterkere vijanden en lastiger puzzels. Vooral de puzzels zijn soms pittig, op een goede manier. Dungeons worden gedurende de game steeds groter, waarbij je steeds meer heen en weer en op en neer moet om de puzzels te kraken.
/i/2003124328.jpeg?f=imagenormal)
Vertaling
De nieuwe Link's Awakening is daarmee en erg mooie remake van een prima game. Hij is veel mooier dan destijds, maar met precies dezelfde uitgekiende gameplay. Niet alleen het mooie, nieuwe uiterlijk valt op, maar ook de muziek, en zelfs de teksten. Link's Awakening is volledig vertaald en je kunt de game dus met Nederlandstalige teksten spelen. Die zijn opvallend goed. Het lijkt erop dat Nintendo de vertaler net wat meer vrijheid gaf dan tot nu toe, wat resulteert in wat lossere teksten. De vertaling heeft hierdoor niet de gebruikelijke stijfheid hem zo moeilijk te verteren maakt.
Toch zijn er ook wel wat pijnpunten. Zo loopt de game lang niet altijd soepel. Zeker als je hem op een handheld speelt - op de nieuwe Switch Lite bijvoorbeeld - is de framerate niet altijd even stabiel en zijn er wel wat dips merkbaar. Kennelijk trekt dat mooie, nieuwe uiterlijk een zware wissel op het systeem. Verder is er de prijs van de game. Link's Awakening gaat voor zo'n 50 euro over de toonbank. Dat is een gebruikelijke prijs voor een Switch-game, maar in dit geval toch wat aan de hoge kant als je weet dat Link's Awakening niet de meest uitgebreide game in de serie is.
Het kwam vast door de beperkingen van de Game Boy, maar de oorspronkelijke game had je na zo'n tien uur wel uit, en dat geldt dus ook voor deze remake. In die tien uur beleef je een erg leuk, mooi en uitdagend avontuur, maar naar hedendaagse maatstaven is het niet heel veel speeltijd. Met de recentere Zelda-games ben je tientallen uren zoet, en die gaan voor een vergelijkbaar bedrag over de toonbank. Het is onze grootste bedenking bij Link's Awakening. Een erg goede remake van een prima game, alleen had hij wellicht wat goedkoper moeten zijn.
Samengevat
De nieuwe Link's Awakening is een erg mooie remake van een prima game. Veel mooier dan toen, met precies dezelfde uitgekiende gameplay. Opvallend: Link's Awakening is geheel vertaald en de Nederlandstalige teksten zijn opvallend goed. De game loopt lang niet altijd soepel. Verder is er de prijs van de game. Link's Awakening gaat voor zo'n 50 euro over de toonbank. Dat is een gebruikelijke prijs voor een Switch-game, maar met Link's Awakening ben je in tien uur wel klaar en dan is het veel geld.
Eindoordeel
Ring Fit Adventure
| Titel |
Ring Fit Adventure |
 |
| Platform |
Nintendo Switch |
| Ontwikkelaar |
Nintendo |
| Uitgever |
Nintendo |
| Releasedatum |
18 oktober 2019 |
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat game-ontwikkelaars een heilig geloof hadden in plastic hulpstukken, zoals de gitaren van Rock Band, de draaitafel van DJ Hero, het skateboard van Tony Hawk: Ride en de Balance Board van Nintendo. Ze waren korte tijd ongekend populair. Van Rock Band en Guitar Hero zijn miljoenen exemplaren verkocht en Wii Fit, de game rond de Balance Board, geldt zelfs als een van de best verkochte games ooit. Toch waaide de rage na een paar jaar alweer voorbij. Hij was volledig uitgemolken, vooral door de vele opeenvolgende muziekgames.
Des te verrassender is het dat Nintendo een paar weken geleden opeens de Ring Fit aankondigde, een plastic hulpstuk dat hoort bij het al even nieuwe Ring Fit Adventure. Dat is een fitnessgame zoals Nintendo die al even niet meer op de markt bracht. De tijden van Wii Fit, van oefeningen doen voor de tv, keren weer terug, maar in een wat kleurrijkere vorm dan voorheen. Wij mochten alvast de eerste meters maken in de game en wat calorieën verbranden. De game, een combinatie van de hard- en de software, is vanaf 18 oktober te koop.
Ring Fit is een accessoire voor de Nintendo Switch die bestaat uit twee delen. Het belangrijkste is de ring waar het geheel zijn naam aan dankt. De Ring heeft twee zachte verdikkingen die dienen als handvat. De ring houd je meestal voor je, zodanig dat je er doorheen kunt kijken. Bovenin de ring, die een doorsnede van zo'n 30 cm heeft, zit een houder waarin een Joy-Con geplaatst kan worden, en wel de helft met de infraroodcamera. De andere helft verdwijnt in het tweede deel van Ring Fit, een band die je om je bovenbeen bindt. De Switch registreert dus de bewegingen van één van je bovenbenen en de bewegingen die je maakt met de ring.
/i/2003127376.jpeg?f=imagenormal)
Een heuse campagne
Daar omheen heeft Nintendo een game gemaakt die je volledig bestuurt met beide delen van de Ring Fit. Ring Fit Adventure is echt een game, met verschillende omgevingen, hindernissen, gevechten en zelfs bosses. Een game waarin je 'op de plaats' moet rennen om je avatar vooruit te bewegen, en allerlei fitnessoefeningen je wapen zijn in de strijd tegen de tegenstanders in de game. De game geeft daarbij aan wat je moet doen. De ene keer zet je een aanval in door een diepe kniebuiging te maken en die aan te houden. Een andere keer door de ring met kracht uit elkaar te trekken of door hem tussen je knieën samen te knijpen. Zo verpakt Nintendo een hele serie fitnessoefeningen in een Adventure.
In die Adventure zit een typisch Nintendo-verhaaltje verwerkt. De spelwereld wordt bedreigd door een gevaarlijk monster dat moeiteloos past in het rijtje van Bowser en Gannon. Er is bovendien een entiteit die jouw hulp inroept, want uiteraard kan alleen jij de wereld redden. Daar hoef je alleen het monster en zijn vele onderdanen maar voor te verslaan. Het monster is een soort draak die gekruist is met een paars aangelopen bodybuilder. Je bestrijdt het monster door verschillende werelddelen heen, steeds met een iets ander uiterlijk. Die wereld lijkt behoorlijk uitgebreid. Je betreedt steeds een nieuw werelddeel, dat bestaat uit verschillende levels. In elk level leg je een race af via een vaste route. Je rent door zelf bewegingen te maken. Sturen kun je niet - dat gaat vanzelf - maar springen of andere handelingen uitvoeren wel.
/i/2003127396.jpeg?f=imagenormal)
Zo kun je schieten op voorwerpen waar je aan voorbij rent, door de ring op het voorwerp te richten en de twee handvatten al rennend naar binnen te drukken. Je kunt ook voorwerpen opzuigen, door de ring uit elkaar te trekken. De game lijkt daarmee vrij simpel: je rent wat op je plaats, en drukt af en toe de ring samen of trekt hem uit elkaar, afgewisseld met hier en daar een andere beweging. Maar er is meer. Voornamelijk doordat gevechten plaatsvinden in een aparte instance. Als er een monster op je pad komt, zap je even naar een aparte arena waar je één of meerdere monsters tegenover je treft. Dan begint een gevecht waarbij je niet meer op de plaats hoeft te rennen, maar wel veel meer fitness komt kijken. Tijdens gevechten zul je een heel arsenaal aan oefeningen moeten uitvoeren om tegenstanders te verslaan. Van lang aangehouden diepe kniebuigingen tot allerlei oefeningen op de grond.
Verschillende spiergroepen
Dan blijkt ook opeens dat tegenstanders zijn ingedeeld in groepen die op kleur zijn gesorteerd. Elke kleur staat daarbij voor een bepaald soort oefeningen. Zo troffen wij een serie monsters die in de gele groep vallen, wat wil zeggen dat je een hele serie yoga-oefeningen moet doen om ze te verslaan. Het is een vrij relaxte groep oefeningen waarmee je vrij zwakke monsters uit de weg ruimt. Andere kleurgroepen bevatten oefeningen gericht op specifieke spiergroepen als bovenbenen, schouders, rug, borst en buik. De bedoeling is uiteraard dat je zo spelenderwijs al je spieren traint. Na elk level krijg je een overzicht met het aantal kniebuigingen en andere bewegingen dat je hebt gemaakt, met daarbij de afstand die je hebt afgelegd en het aantal calorieën dat is verbrand.
Tijdens de campagne kun je de van Nintendo gebruikelijke gouden munten verzamelen waarmee je nieuwe kledingstukken voor je avatar kunt kopen. Leuker is dat je onderweg niet alleen munten kunt verzamelen, maar ook ingrediënten. Aardbeien bijvoorbeeld, of spinazie. Je kunt ook melk vinden, of bepaalde zaden. Je raadt wellicht al dat deze ingrediënten zijn bedoeld voor gezonde mixdrankjes. Er zitten recepten in de game voor een hele serie smoothies die je kunt maken als je voldoende van de juiste ingrediënten hebt verzameld. Die drankjes geven je tijdens de campagne een bepaalde boost. Voor elke smoothie krijg je een andere.
Van de monsters in de game hebben we er niet zo heel veel gezien, maar van de spelwereld zagen we wel wat meer. Zo zagen we mooie groene weiden en bossen met prachtige herfstkleuren, maar ook moeras en industriële delen met loopbanden vol hindernissen waar je overheen moet springen. Als we Nintendo mogen geloven, is de spelwereld vooral groot. De inschatting is dat als je elke dag een half uur het Adventure speelt, je zo'n drie maanden nodig hebt om alle uithoeken te verkennen.
/i/2003127378.jpeg?f=imagenormal)
Waar het Adventure een heuse campagne is die je grotendeels lineair doorloopt, bevat de game ook een hele serie minigames die je in willekeurige volgorde kunt spelen. De minigames staan los van de campagne en zijn in veel gevallen veel uitdagender. Het zijn korte oefeningen die intensiever zijn dan de langgerekte levels van de campagne. Ze zijn ook wat inventiever dan de campagne. Het gaat alle kanten op, van rotsklimmen tot pottenbakken. Kun je van pottenbakken een minigame maken rond de Ring Fit? Nintendo wel. In dit geval geeft de game een voorbeeld van een vaas waarvan je de vorm moet na zien te maken door de ring tussen je knieën te klemmen en meer of minder samen te klemmen, terwijl je ondertussen de hoogte controleert waarop je door je knieën gebogen bent. Je krijgt een minuut de tijd om zo heel nauwkeurig je kniehoek en knijpkracht te controleren. De klimgame draait meer om timing. Daarbij moet je op het juiste moment de ring met je handen samenknijpen, waarbij het erop aankomt dat je dat precies lang genoeg en vooral met precies de juiste kracht aanhoudt. De kracht die je uitoefent bepaalt hoe hoog je sprong zal zijn, en zowel te hoog als te laag is niet goed.
Er zijn een stuk of 20 van dergelijke minigames en bij elk van de games kun je een high score neerzetten. Het idee is dat je andere spelers met die high score uitdaagt, al kan dat niet via de game zelf. De game heeft geen multiplayer. Zonde, want de campagne en veel van de minigames zouden heel goed in splitscreen tegen een ander gespeeld kunnen worden. Dat zou een mooie toevoeging zijn. Er zijn ook geen leaderboards. Misschien is dat iets voor een update.
Serieus trainen
Dat is het speelse gedeelte van de game. Er is echter ook de serieuzere kant. We noemden al dat de monsters in de game gekoppeld zijn aan een bepaalde spiergroep. Er is een aparte modus in de game waarin je buiten de campagne om die spiergroepen kunt selecteren om de bijbehorende oefeningen te doen, dus zonder dat je daarvoor de fantasiewereld van de campagne hoeft te betreden. Het is een soort Wii Fit, maar dan met andere accessoires. Je kunt bovendien een eigen programma samenstellen. Je kunt uit elke groep oefeningen kiezen en daar zelf een eigen trainingssessie mee vastleggen. Je kunt drie van dergelijke reeksen vastleggen.
Tot slot is er een optie om oefeningen te doen zonder de tv. Als je de game start, wat oefeningen selecteert en vervolgens de game en zelfs de Switch uitzet, registreren de Joy-Cons nog gewoon je bewegingen. Ze worden opgeslagen tot je de Switch en de game weer aanzet. Dan worden de gegevens in de game geladen en zie je wat je hebt gepresteerd. Zo kun je dus oefeningen doen terwijl je lekker een serie kijkt.
Voorlopige conclusie
Ring Fit Adventure is een verrassend product, en niet eens zozeer vanwege de inhoud. Om het wat kort door de bocht en wellicht weinig respectvol te zeggen: het is Wii Fit met een verhaal eromheen. De Wii Fit was een groot succes. Er zijn heel veel exemplaren over de toonbank gegaan, al is ook bekend dat het typisch zo'n game is die veel werd verkocht maar weinig werd gebruikt. De vraag is dus of er plaats is voor een opvolger, en dat zou zomaar kunnen, juist omdat er een verhaal aan is gekoppeld. Wellicht houdt dat een jonge groep spelers aan de buis gekluisterd. Het kan zelfs een middel zijn voor ouders die strijd voeren met kids die in hun ogen teveel gamen. Elke dag dat half uur de campagne doorlopen, en je hebt je beweging voor die dag weer gehad. Voor pappa of mamma is er dan de zelf samengesteld training.
/i/2003033110.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003033112.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003033108.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003124326.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003124328.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2002833314.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2003124324.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124326.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124328.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124330.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124332.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124334.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124336.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003124338.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003127376.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003127396.jpeg?f=imagegallery)
/i/2003127378.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127376.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127378.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127380.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127382.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127384.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127398.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127400.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127402.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127404.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127406.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003127408.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2002919950.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2003063668.png?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004376554.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003156980.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2002833314.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003033092.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2001279943.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2001748081.jpeg?f=fpa)
/i/2001491731.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2000559924.jpeg?f=fpa)
/i/2000590168.png?f=fpa)
:strip_exif()/u/339033/crop5db8574ae5d79_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/75323/5procentoog.JPG?f=community){kind=small}
/u/81985/crop566b00b43645a.png?f=community){kind=small}
/u/99142/crop62758e978b3e3_cropped.png?f=community){kind=small}
Om een serieus antwoord te geven: het spel heeft blijkbaar ook een silent mode met aangepaste oefeningen om overlast te beperken.
:strip_exif()/u/219668/crop6818d9983dc68_cropped.webp?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/114619/crop5ddcf611cf8f9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/78725/train-icon3.jpg?f=community){kind=small}
/u/32637/crop677ea9d840dae_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/103363/gizmo.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/685825/crop5da84357c936b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149760/MG_logo.jpg?f=community){kind=logo}
:strip_icc():strip_exif()/u/200203/crop6092aecc52ccd.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/1658/elmuerte-avatar60.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_exif()/u/611/crop60a80b176a992_cropped.webp?f=community){kind=small}
/u/152928/crop5f2a6769d94ac.png?f=community){kind=small}
/u/45865/crop62338715be02f.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1170696/crop5ed7f5cea8b27.jpeg?f=community){kind=small}
/u/146669/Ammy.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/137008/fable.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/225583/crop5db1b1fd1ec4a_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/71325/blablaleet.jpg?f=community){kind=small}
/u/441310/crop57949f5d0029b_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/325860/crop5b068fd2e3dd8.jpeg?f=community){kind=small}