Inleiding
Stembediening voor computers is al zo oud als de spreekwoordelijke weg naar Rome. Of beter gezegd: het idee van stembediening, want tot voor kort was de technologie nog niet volwassen genoeg om een fijne gebruikservaring te bieden, en je kunt je afvragen of dat nu wel zo is. Dat alles lijkt geen struikelblok op te leveren voor onze verbeelding, want vrijwel alle sciencefictionfilms van de laatste decennia zijn het erover eens: uiteindelijk zullen we met onze computers praten in plaats van dat we commando's intypen.
Amazon en later Google zijn hier de laatste jaren vol ingesprongen met de Echo- en Home-smart speakers. Wie zelf zo'n ding thuis heeft staan, weet dat ze een heleboel goed kunnen, maar ook dat spraak best beperkend kan zijn. Zo is het bij een gebrek aan visuele informatie moeilijk om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is met zo’n apparaat en soms zou een visueel antwoord vele malen handiger en efficiënter zijn dan een antwoord dat wordt gesproken; het spreekwoordelijke plaatje dat meer zegt dan duizend woorden.
Amazon introduceerde in 2017 daarom de Echo Show, een smart speaker met ingebouwd scherm. Of dus eerder: een smart display. Verschillende partners van Google brachten begin dit jaar vergelijkbare displays uit en Google volgde kort geleden zelf met de introductie van de Google Home Hub, een variant op de Google Home met eveneens een scherm. Hoewel de Google Home en Home Mini sinds eind oktober in Nederland te koop zijn, is de Home Hub dat nog niet. Voor ons vormde dat echter geen struikelblok en we wisten er eentje uit het Verenigd Koninkrijk te bemachtigen, waar hij omgerekend ongeveer 160 euro kost. In de VS tik je hem voor omgerekend 140 euro op de kop
In deze review kijken we hoeveel een scherm in de praktijk aan een smart speaker toevoegt en of het de moeite is over de grens te kijken voordat je een nieuw Google-smart-apparaat in je huis zet. Wil je meer weten over de basisfunctionaliteit van Home, waarop we in deze review niet uitgebreid ingaan, check dan ons artikel over de Google Home Max.
Simpel en onopvallend
Kleiner dan je denkt. Zo groot is de Google Home Hub als we afgaan op de eerste reacties toen hij op de redactie uit zijn doosje werd gehaald. Het 7”-scherm is niet veel groter dan dat van sommige heel grote smartphones. Heel opvallend is het apparaatje verder evenmin; het scherm is onder een hoek bevestigd op een voet die is afgewerkt met de stof die we kennen van de Google Home Mini. In die voet is ook de luidspreker weggewerkt. Achter op het scherm zitten de volumeknoppen en een knop om de microfoons uit te zetten. In de bovenste schermrand zitten die twee microfoons en een lichtsensor, waarbij Google met die laatste indrukwekkende dingen doet. Een camera is niet aanwezig, volgens Google om de drempel om een Home Hub in je huis te zetten, te verlagen.
Hoewel de Hub slechts een 7”-ips-scherm met de bescheiden resolutie van 1024x768 pixels heeft, is dat scherm in de praktijk best indrukwekkend. Dat komt door een techniek die Google Ambient EQ heeft genoemd. Daarmee doelt het op de manier waarop het scherm constant wordt afgesteld aan de hand van informatie die via ingebouwde licht- en kleursensoren wordt vergaard. De helderheid en kleurtemperatuur worden dus aan de lopende band getweakt op basis van het omgevingslicht. Op zichzelf is dat niet nieuw - het heeft in de basis wat weg van Apples TrueTone-technologie, maar de manier waarop het bij de Hub is uitgewerkt, maakte meteen indruk.
Het scherm ziet er in bepaalde situaties namelijk niet echt uit als een scherm, hoe gek dat ook klinkt. We zijn gewend dat displays die licht uitstralen, altijd opvallen in een ruimte, maar het scherm van de Hub weet zich heel goed te camoufleren en doet meer aan als een soort gekleurde e-ink. Zeker als je in een verduisterde ruimte zit en gewend bent dat schermen een soort lichtbak vormen, lijkt het of het scherm van de Hub geen licht uitstraalt. Dit heeft te maken met de zeer lage helderheid die het scherm kan halen.
Als je de Hub compleet dimt, of dus in een hele donkere ruimte zet, komt het scherm tot een maximale helderheid van slechts 1,33cd/m²: een zeer lage waarde. Het zwart is dan zo zwart dat onze CalMAN C6-meter niets kan registreren. Zet je de backlight voluit, dan kom je tot een helderheid van 387cd/m², genoeg licht om op te boksen tegen een goed verlichte ruimte. Anders dan bij een e-inkscherm is er wel sprake van spiegeling, dus als je de Hub in de buurt van een lichtbron zet, een groot raam bijvoorbeeld, heb je daar net zo goed last van als bij andere schermen.
Die schermkwaliteit is belangrijk, omdat je de Hub op de momenten dat je hem niet actief gebruikt, als digitaal fotolijstje kunt inzetten. Dat die functie ook ‘s avonds bij kaarslicht zijn werk kan doen zonder dat je het idee hebt dat het scherm licht de ruimte in straalt, is erg fijn.
Na de Hub een tijdje in huis te hebben gehad, blijven we erbij dat het scherm aan de kleine kant is. Je zult er namelijk vaak van een afstand naar kijken: de hoofdreden dat de relatief lage resolutie in de praktijk geen probleem is. De interface is erop gemaakt om zaken groot weer te geven, juist zodat het van een afstandje te lezen is, maar een extra inch of twee aan beelddiagonaal hadden we niet erg gevonden.
Simpele software, simpele hardware
De Home Hub is in tegenstelling tot andere smart displays met Google Assistant niet gebaseerd op Android Things, maar op het Google Cast-platform dat we kennen van Chromecasts. Google zegt niet waarom dit is, maar wellicht heeft het ermee te maken dat het Cast-platform minder sterke hardware vereist en de prijs zo laag gehouden kan worden. Geavanceerd is de Hub aan de binnenkant namelijk niet; het geheel wordt aangedreven door een Amlogic S905D2-soc, met vier Cortex A53-kernen tot 1,9GHz. Die geringe hoeveelheid rekenkracht merk je overigens nergens; de Hub reageert erg vlot op spraakcommando’s en de interface werkt vloeiend.
Ook weinig krachtig zijn de luidsprekers. Google zegt dat het voor de geluidskwaliteit heeft gemikt op een niveau tussen de normale Google Home en de Home Mini in. Dat komt goed overeen met onze ervaring. De normale Home heeft in verhouding redelijk wat bas, terwijl dat bij de Mini en Hub echt ontbreekt. Dat maakt dat veel muziek erg leeg klinkt. Waar de Mini echter ook nog eens tekortkomt in het hoog, is dat bij de Hub redelijk op orde. Eigenlijk zouden we alleen de normale Home-standalone voor muziek gebruiken en de andere het liefst aan een externe speaker koppelen. Voor podcasts, instructiefilmpjes en gesproken antwoorden voldoet de luidspreker in de Hub prima. Op het gebied van microfoongevoeligheid konden we geen verschillen ontdekken tussen de modellen.
Veel stroom heeft de Hub niet nodig. Tijdens het afspelen van muziek met het scherm op volle helderheid en de luidspreker op vol volume zagen we een opgenomen vermogen van 4,3W. Idle zakt dat terug naar ongeveer 3W met het scherm op maximale helderheid en naar 2,3W bij een gedimd scherm. Met het scherm gedimd trekt de Home Hub daarmee ongeveer 1W extra ten opzichte van een Google Home Mini.
Wat kun je met zo'n scherm?
Wat de Hub onderscheidt van een reguliere Home, is dat je bij vrijwel elk commando zowel een gesproken als een visuele reactie krijgt. Wil je de weersvoorspelling weten? Google laat je een beknopte versie horen en toont de vooruitzichten op het scherm. Zet je een timer voor tijdens het koken? Google start hem en toont op het scherm hoeveel tijd resteert. Wil je halverwege weten hoeveel tijd er nog over is? Opnieuw krijg je zowel via audio als visueel antwoord. Hetzelfde geldt voor het opvragen van feitjes en bijvoorbeeld het checken van de verkeersdrukte naar je werk, waarbij Google je vertelt hoe lang je erover doet en eventuele verstoppingen en alternatieve routes op het scherm laat zien.
Hoeveel die visuele informatie toevoegt, hangt sterk van het verzoek af. Ben je druk in de keuken en heb je drie timers lopen, dan is het veel makkelijker om snel even naar het scherm te kijken dan Google alle resterende tijden te laten opdreunen. Ben je via Home een recept aan het bereiden, dan is het handig dat je een instructie nog een keer kunt nalezen nadat hij uitgesproken is. En heb je via Home een stukje muziek gestart via bijvoorbeeld Spotify, dan kun je de muziek via het scherm pauzeren of verder skippen. Wil je weten in welk jaar het album Thriller van Michael Jackson uitkwam, dan volstaat het audioantwoord compleet en voegt het coverplaatje weinig toe. Vergeleken met de functionaliteit die je op een normale Home krijgt, voegt het scherm dus meestal wat toe, maar de mate waarin verschilt.
:strip_exif()/i/2002306219.jpeg?f=imagearticlefull)
De aanwezigheid van een scherm maakt extra functionaliteit mogelijk die je op een normale Home niet krijgt. Zo kun je er content naartoe casten, zodat je een YouTube-filmpje of Spotify-nummer op het scherm krijgt. Netflix werkt helaas nog niet, maar Google zegt hierover in gesprek te zijn met de streamingdienst. Heb je een Nest Hello-deurbel, dan kun je het camerabeeld op de Hub tonen en daarvandaan antwoord geven, of een van de vooringesproken antwoorden op het scherm aantikken. Ook wordt Googles Duo-videobeldienst ondersteund, hoewel een van de deelnemers geen beeld te zien krijgt, aangezien de Hub geen camera heeft.
Wie smarthomeapparatuur in huis heeft, kan deze ook met de Hub bedienen, zolang de apparaten compatibel zijn met Google Assistant. Door vanaf de bovenkant van het scherm naar beneden te vegen, krijg je een overzicht te zien van alle aangesloten smarthomeapparatuur, zoals lampen, sloten, camera’s en de thermostaat. Hier kun je bijvoorbeeld je Philips Hue-lampen schakelen, dimmen en van kleur laten veranderen of je Nest-thermostaat instellen. Hoewel dit ook allemaal met stembediening kan, is het handig dat deze tweede optie er is. Voor dit gebruiksscenario zou het logisch zijn om de Hub plat tegen de muur te hangen, maar dat kan helaas niet.
Is de Hub niet actief in gebruik, en dat zal voor veel mensen het gros van de tijd het geval zijn, dan kun je hem inzetten als digitaal fotolijstje. Deze feature werkt in combinatie met Google Photos, waarbij je een of meer albums kunt selecteren om weer te geven. Foto’s komen dan voorbij in een slideshow en via het touchscreen kun je er zelf doorheen swipen. De bijna papierachtige kwaliteit van het scherm komt hierin het beste tot zijn recht en tijdens de testperiode werd ik door de Hub regelmatig aan mooie dingen uit het verleden herinnerd als ik toevallig langsliep. Het is ook mogelijk om gedeelde albums weer te geven, waardoor opa en oma wellicht foto’s van de kleinkinderen op hun scherm kunnen krijgen zonder dat ze die foto’s zelf hebben.
Gebruik je geen Google Photos, dan kun je onder het kopje 'Experimentele opties' ook kiezen voor integratie met Facebook of Flickr. Geen van beide diensten kregen we echter aan de praat. Na het selecteren van een album op een van die gekoppelde accounts bleef de Home-app zeggen dat er geen selectie was gemaakt. Verder zit er ook geen kaartlezer of usb-poort in de Hub, zoals je die in een echt fotolijstje wel zou hebben om foto's toe te voegen.
Knelpunten
Hoewel de Home Hub met zijn scherm een aantal handige dingen toevoegt aan de functionaliteit van een normale Home, zijn er ook knelpunten. Wellicht ten overvloede voor mensen die dit soort apparaten al langer volgen, maar als je het maximale eruit wilt halen, zul je diep in het Google-ecosysteem moeten zitten en ook nog eens veel informatie met Google moeten delen. Dat was bij de originele Home ook al zo, maar het kan geen kwaad het nog eens te benadrukken.
Wie juist blij was dat Google Home nu ook in het Nederlands werkt, zal van een koude kermis thuiskomen bij het importeren van de Hub; die werkt namelijk alleen in het Engels. Wat hij evenmin ondersteunt, is continued conversation, een feature die ervoor zorgt dat Home, nadat hij respons op een commando heeft gegeven, nog even blijft luisteren naar een eventueel vervolgcommando. Dat voorkomt dat je in een reeks commando’s elke keer ‘Okay Google’ moet blijven zeggen. Dat de Hub dat niet ondersteunt, is soms ronduit irritant.
Het instellen van de Home Hub zou eenvoudiger kunnen. Dat je een normale Home bij gebrek aan scherm via de app moet instellen, is niet meer dan logisch, maar de Hub zou een deel van de instellingen prima via het touchscreen bereikbaar kunnen maken. Buiten het kunnen regelen van de helderheid en het volume valt er echter weinig via de Hub zelf te doen. Dat je smarthomeroutines wel via stem, maar niet via het scherm kunt activeren, is ook raar. Verder kun je net als bij de normale Home ook bij de Hub geen Gsuite-agenda’s toevoegen, waardoor het hele agendaonderdeel voor mensen die daar zakelijk veel gebruik van maken, redelijk nutteloos is.
Tot slot nog een klein kritiekpunt: Google gebruikt een lader met een eigen stekker en geen micro-usb, zoals bij de Mini. Waarom is ons een raadsel. Nu krijg je natuurlijk een lader meegeleverd, maar dingen kunnen stukgaan of kwijtraken en universele usb-laders zijn daarom erg gemakkelijk.
/i/2002306237.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Wie zijn Google Home-product in Nederland wil kopen, heeft enkel de keuze uit de Mini en de normale versie, maar ben je toevallig in het buitenland en heb je de kans om een Home Hub op te pikken, dan is de vraag die je jezelf moet stellen vrij eenvoudig: wil ik er muziek op luisteren? Is het antwoord ja, dan kun je de Home Hub beter overslaan. De ingebouwde luidspreker mist behoorlijk veel in het laag en muziek klinkt daardoor lang niet zo goed als zou kunnen. Voor gesproken reacties op commando’s, een YouTube-video of een podcast klinkt de Hub echter meer dan goed genoeg.
Heb je voor je muziek andere apparaten, of een speaker die je via bluetooth of cast aan de Hub koppelt, dan is het een ander verhaal. Hoewel het scherm er niet opeens een compleet ander product van maakt, zijn vrijwel alle dingen waarop je bij een normale Home enkel een gesproken respons terugkrijgt, net even handiger met wat extra visuele informatie. Van de mogelijkheid om hem als digitaal fotolijstje te gebruiken, hadden we vooraf niet veel verwacht, maar dit blijkt na het testen een van de features die we het meest kunnen waarderen.
Ben je geen gebruiker van Google-diensten of wil je zo min mogelijk data delen, dan is de Home Hub, en de hele Home-line-up, niets voor jou. Voor mensen die dieper in het ecosysteem zitten, is de Home Hub echter een interessante toevoeging aan Googles hardwareportfolio. En mocht hij in de toekomst ook naar Nederland komen, dan hopen we dat Google in de tussentijd de eigenaardigheden in de software heeft weten te verbeteren.