E3 Round-up 2016

Nog elf laatste games in vogelvlucht

Gwent: The Witcher Card Game

De een kijkt er niet naar, de ander zweert erbij. Wat je er ook van vindt, het valt niet te ontkennen dat computer card games een fenomeen zijn geworden. De populariteit van Blizzards Heartstone is zo hard gegroeid dat elke uitgever staat te springen voor een stukje van die taart. Zo zagen we op de E3 bijvoorbeeld ook The Elder Scrolls: Legends voorbij komen. Toch trok een andere game, die we op een bepaalde manier al kenden, meer onze aandacht. CD Projekt Red was namelijk ook aanwezig. De Poolse studio heeft het kaartspel dat je in The Witcher III: Wild Hunt kunt spelen uit die game getrokken en voorzien van zijn eigen stand-alone game.

Titel	Gwent: The Witcher Card Game	Platform	PS4, XBO, Win
Ontwikkelaar	CD Projekt RED	Datum	onbekend

Dat is dan ook precies waarom we voor de E3 al bekend waren met Gwent. Het kaartspel zit dus in The Witcher III, en daar was het een van onze favoriete spelonderdelen. Dat is een zeer persoonlijk punt, want we hebben ook genoeg mensen gesproken die The Witcher III hebben gespeeld, maar niet echt gecharmeerd waren door Gwent. Over smaak valt niet te twisten, zullen we maar zeggen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De basis van Gwent, voor de volledigheid: elke speler heeft een deck en trekt daaruit een hand van tien kaarten, waar voorafgaand aan het spel drie kaarten van mogen worden vervangen. Daarna begint het spel en spelen de spelers de kaarten tegen elkaar uit door ze op het bord te plaatsen. Unit-kaarten vallen onder infanterie, boogschutters of artillerie, en komen op de corresponderende rij op het bord te liggen tijdens het uitspelen van de kaarten. De winnaar is de speler die twee van maximaal drie potjes weet te winnen. Let wel: de drie potjes worden gespeeld met dezelfde hand. Een uitzichtloze eerste ronde kan opgegeven worden door te passen, en een overwinning in ronde twee en drie kan dan alsnog de overwinning opleveren. Onvoorspelbaarheid komt voort uit de speciale functies die kaarten kunnen hebben, zoals een damage-boost voor een hele rij, het mogen trekken van een extra kaart uit het draw-deck, of zelfs dat alle soortgelijke kaarten van de kaart die je speelt uit het draw-deck tevoorschijn komen, en ga is er nog meer mogelijk.

Het eerste dat opvalt aan deze nieuwe, losse versie van Gwent is dat de game een flinke make-over heeft gekregen. De traditionele look is ingeruild voor een veel spannendere, met bewegende figuurtjes en gedetailleerdere kaarten. Wel vonden we deze nieuwe look niet direct overzichtelijker dan de oude, meer cleane look, maar goed: die was misschien wel wat te simpel voor een losstaande game. Ook opvallend is dat de kaartspellen ook in het kader van een singleplayer-campagne kunnen worden gespeeld. In die campagne volg je een nieuw verhaal binnen de wereld van The Witcher, waarin Geralt of Rivia, maar ook andere bekende én nieuwe personages, hun opwachting maken. De kaarten die je tijdens die campagne verzamelt zijn een weergave van je reisgezelschap. Heb je Geralt in je gezelschap zitten, dan zul je zijn kaart ook aantreffen als er gevochten wordt, en dat vechten gaat dus middels een potje Gwent.

Dat is leuk voor gamers die niet genoeg hebben aan alleen maar potjes tegen anderen, maar die multiplayer-modus is natuurlijk wel de hoofdzaak. De potjes tegen echte mensen zijn spannender en verlopen over het algemeen onvoorspelbaarder. Wij speelden een potje dat we dachten te winnen, maar de tegenstander verraste ons met een kaart die hem een sloot nieuwe kaarten opleverde. Daarin zit frustratie, maar ook de kracht van Gwent. Je weet nooit welke kaarten je tegenstander heeft. Je kunt wel weten wat voor soort kaarten je kunt verwachten van zijn deck, op basis van de factie waarmee hij speelt, maar dat is het dan ook. We wonnen een potje door de tegenstander veel kaarten neer te laten leggen in de eerste ronde, en vervolgens een deel van onze unit-kaarten terug in onze hand te plaatsen door ze te vervangen door decoys, waardoor wij in rondes twee en drie veel meer kaarten tot onze beschikking hadden, en dus makkelijk konden winnen.

Een leuke, maar opvallende bijkomstigheid daarbij was dat we bij het verliezen van de eerste ronde extra kaarten mochten trekken uit ons deck. Dat is nieuw. In de Gwent-versie van The Witcher III hoort die perk bij de Northern Realms, en die perk wordt actief als je een ronde winnend afsluit. Dat is dus omgedraaid. Volgens de makers leidt deze keuze tot spannendere potjes. Dat zal vast het geval zijn, maar tegelijk wordt opzettelijk een ronde verliezen en de tegenstander meer kaarten laten spelen dus extra effectief, want het levert je - spelend als de Northern Realms in elk geval - nog een extra kaart op. Zo kwamen we nog wel meer kleine veranderingen in de regels tegen die deze versie van Gwent soms een tikje verwarrend maakt, in ieder geval voor spelers die bekend zijn met The Witcher III. Dat mag de pret verder echter niet drukken. Of Gwent in staat is om iets van de populariteit van een game als Heartstone af te snoepen, valt ernstig te bezien. Maar een vermakelijk kaartspel is het zeker wel.

• Volgende pagina 10. F1 2016