Dappere woorden
Grootspraak is de game-industrie niet vreemd. Ontwikkelaars en uitgevers roepen soms om het hardst hoe geweldig hun spel is, en het journaille grinnikt zachtjes als er weer een producer is die claimt een game te hebben die uiteraard alles net even beter doet dan welke andere game dan ook. Niet verwonderlijk dus, dat we CD Projekt niet helemaal serieus namen, toen de heren van de studio afgelopen jaar op de Gamescom stelden in grafisch opzicht elke andere rpg, en misschien zelfs wel elke andere game aan te kunnen. Wat blijkt? The Witcher 2: Assassins of Kings maakt hun dappere woorden meer dan waar.
Getest op: pc (exclusieve titel)
The Witcher 2 is een game die het moet stellen zonder de hype die wordt gebouwd rond andere grote rpg- annex avonturengames, zoals Fallout, The Elder Scrolls of, meer in de action-adventure hoek, Assassin's Creed. Stuk voor stuk prima games, maar wel games waar je al maanden van tevoren mee wordt doodgegooid door de verantwoordelijke uitgevers, die er zo voor zorgen dat duizenden gamers in de week van de release staan te trappelen voor de winkeldeuren. The Witcher 2 moet het stellen zonder deze hype, en het is voor veel minder mensen een langverwachte game, al heeft dat ook te maken met het feit dat The Witcher 2 vooralsnog alleen voor de pc verkrijgbaar is.
Het verhaal van The Witcher 2 speelt zich vrijwel direct na de gebeurtenissen uit het eerste deel af. Opnieuw speelt witcher Geralt van Rivia de hoofdrol. Zijn lichaam en geest zijn getekend door de vele, vaak pijnlijke avonturen die hij al heeft meegemaakt, maar daar weet hij weinig meer van, want de beste man lijdt aan geheugenverlies. Als adviseur van Koning Foltest, voor wij hij in het eerste spel ook al werkte, is Geralt aanwezig als deze vorst aan zijn einde komt door toedoen van een geheimzinnige moordenaar. Er is echter één probleem: deze is gevlogen als de wachters van de koning arriveren, terwijl alleen Geralt er nog staat, met een zwaard in zijn handen.
Galerij der groten
Deze proloog krijg je als speler mee terwijl Geralt ondervraagd wordt in het kasteel, en vertelt wat er is gebeurd. Speel je deze proloog in zijn volledigheid, dan ben je er al snel een paar uur mee zoet. Zodoende vormt de proloog een eerste indicatie dat The Witcher 2 niet zomaar een spelletje is dat er goed uit ziet. The Witcher 2 blijkt, in de vele uren en dagen gamen die dan nog volgen, een pittige, meeslepende en jawel: epische game, die je over een paar jaar nog terug gaat vinden in de galerij der groten op rpg-gebied.
Pikant
De proloog toont direct allerlei ijzersterke elementen van The Witcher 2. Terwijl het spel je leert om te gaan met de gameplay, vergaap je je aan het ene schilderijwaardige vergezicht na het andere, bewonder je de kwaliteit van diverse tussenfilmpjes en doen de animaties van de soldaten en Geralt tijdens de gevechten je nog net niet watertanden. Goed, dit is opnieuw een grotendeels grafisch punt, maar dat is ook terecht. Nogmaals: bekijk het spel op ultra-settings, zet übersampling aan in de video-opties en vertel ons dan hoeveel oprecht mooiere games je kent.
Torenhoog detailniveau
Het begint al met de pikante scène in de tent van Geralt. De witcher ontwaakt terwijl naast hem de ontblote Triss nog ligt te slapen. Een ingezoomed shot van Geralts benen verklapt dat CD Projekt het spel letterlijk tot in de kleinste details heeft verzorgd. De huid van Geralts benen ziet er uit als huid. Dat klinkt misschien wat vaag, maar kijk er zelf naar en je snapt wat we bedoelen. Dit torenhoge detailniveau blijkt een constante factor in de het spel. Zo zul je zien dat een buitenomgeving er vanuit een binnenomgeving heel licht uit ziet, waarna de kleuren bijtrekken als je eenmaal buiten staat en Geralts ogen gewend zijn aan het licht. Ook zul je geen enkele muur tegenkomen waar een lelijke, lage resolutie-texture je aanstaart.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Ook de bewegingen van de personages zijn prachtig en ze ogen geloofwaardig. De grafische pracht en praal viert absoluut hoogtij in de - soms zeer pikante - tussenfilmpjes, maar de diverse bewegingen die Geralt te voorschijn tovert in gevechten behoren ook zeker tot de top in de gameswereld. Hoewel de beelden zelf niet aan live-action doen denken, zou je, alleen kijkend naar hoe soepel de animaties zijn, bijna het idee kunnen krijgen dat je wel degelijk naar echte acteurs zit te kijken. Dat komt overigens niet altijd even goed naar voren in de bewegingen van andere personages en in de tussenscènes, waar de personages af en toe wat houterig voor de dag komen.
De bewegingen worden voor het grootste deel ondersteund door de prima voice-acting. Hoewel niet alle stemmen dat predikaat verdienen, doet het grootste deel van de cast zijn werk prima. Natuurlijk houd je in een game met een dergelijke fantasy-setting bepaalde 'typecasts', maar het komt in The Witcher 2 prima over en stoort geen moment.
Geen concessies
De spelwereld doet niet onder voor het hoge niveau van de overige grafische elementen. Zo zien we in de openingsscène de zon door een boom schijnen, waarbij de zonnestralen op schitterende wijze door de boom heen vallen. Dat gaat gepaard met volledig dynamische schaduwen, wat het hoge detailniveau nog maar eens onderstreept. Andere omgevingen kennen mooie en minder indrukwekkende plekjes. Vooral de verschillende grotten deden ons na een tijdje wat generiek aan, maar dat zien we, gezien de rest van de game, maar al te graag door de vingers. The Witcher 2 lijkt een keiharde reminder aan hoe games er uit kunnen zien als ontwikkelaars geen concessies hoeven te doen om de game draaiend te krijgen op console-hardware.
Quests en keuzes
Een goede game is uiteraard meer dan alleen graphics, hoewel die zo mooi zijn dat we vinden dat je het spel alleen al hierom een keer moet proberen. Een beetje gekscherend gezegd natuurlijk, want The Witcher 2 is naast een van de mooiste games aller tijden ook een game die zich kan meten met de meest uitgebreide, gevarieerde roleplaying games. Uitleggen wat je allemaal kunt doen gaat eenvoudigweg de komende drie pagina's in beslag nemen, dus ga er rustig voor zitten.
Naam zuiveren
Je voelt na de proloog natuurlijk al aankomen dat Geralt in de problemen zit. De koning is dood, hij is de enige verdachte en ook de enige die de echte dader gezien heeft. Met medewerking van wachtmeester Vernon Roche en met minnares annex tovenares Triss Merigold aan zijn zijde, trekt Geralt er op uit op de geheimzinnige moordenaar op te sporen en zijn eigen naam te zuiveren. Al snel zul je merken dat er naast dit verhaal nog talloze 'story-arcs' ontstaan, die verschillen in lengte en belang voor het verdere verhaal.
Die 'subverhaaltjes' bevatten bijvoorbeeld een constant doorlopend verhaal rond Geralts langzaam terugkomende geheugen, dat tussen de bedrijven door wordt verteld via fraaie cell shaded comics. Een stuk minder consequent aanwezig, maar niet minder vermakelijk, zijn de diverse problemen van bewoners van de diverse dorpjes die je her en der tegenkomt. We schreven onlangs al in een preview over een specifieke sidequest, die ongeveer een half uur tot een uur duurt, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad. The Witcher 2 zit vol met dit soort verhalen en zijpaden, en het allermooiste daarvan is wel dat ze nooit nutteloos of niet op hun plek zijn.
Nuttig
The Witcher 2 doet veel goed, maar geen van alle pluspunten is zo belangrijk als het gegeven dat de game elke handeling nuttig laat aanvoelen. Elke sidequest verdiept het verhaal, elke keer dat je een grot verkent scheelt dat je op een later moment geld, en ga zo maar door. Als geen ander spel weet The Witcher 2 het gevoel te geven dat alles in de spelwereld met elkaar verbonden is, dat je nooit iets voor niets doet en dat elke keuze die je maakt vroeg of laat gevolgen kan hebben voor de inhoud of de afloop van een andere quest.
/i/1305893554.png?f=imagenormal)
Keuzes in het verhaal en de consequenties die daaraan verbonden zijn, vormen natuurlijk een vast element in rpg's. Het zat in de vorige Witcher-game en games als Knights of the Old Republic, Fallout en Mass Effect zweren bij een veranderend verhaal op basis van je keuzes. In The Witcher 2 maakt het voor Geralt niet uit wat hij doet, keuzes hebben in de regel alleen invloed op het verhaal. Er is voor de ontwikkeling van het personage zelf geen goede of slechte koers. Regelmatig krijg je keuzes die inspelen op je eigen normen en waarden, maar elke keuze levert ervaringspunten op.
Lineair
Een punt van kritiek dat je op de missiestructuur zou kunnen hebben, is dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. We hadden af en toe bijna twintig actieve quests, en dan is het soms even lastig te zien wat je nu het beste kunt gaan doen. Ook mag gezegd dat The Witcher 2 meer lineair is dan het spel wil doen geloven. Je kunt vrij kiezen wat je gaat doen, maar wel altijd - of in elk geval: binnen de eerste pakweg twintig uur - binnen een afgebakend gebied waar je op dat moment moet zijn voor het verhaal. Of je dat als een minpunt ervaart, is een tweede, want de de opbouw doet geen moment afbreuk aan onze spelbeleving.
Moeilijk
Ongeacht de keuzes die je maakt, zul je in The Witcher 2 flink je handen uit de mouwen moeten steken, zowel met een zwaard als met recepten om diverse dingen te maken. Geralt heeft onschendbaarheid en mag doen en laten wat hij wil. Dat heeft twee voordelen: je wordt er nooit op aangekeken als je iemand neersabelt, en je mag alles wat je kunt pakken, meenemen. Wel zo handig, want onderdelen als leer en dergelijke heb je vaak nodig, dus dan is het gemakkelijk als je dat in vrijwel elk huisje kunt meepakken.
Pittig
Het maken van dingen, of dat nu recepten zijn die je zelf kunt maken via Alchemy of instructies voor het maken van wapens of armor, wat je door vaklieden moeten laten doen, zul je aanvankelijk waarschijnlijk onderschatten. Wij benaderden The Witcher 2 aanvankelijk als een soort action-adventure. Dat kan en mag, maar is vooral heel moeilijk. The Witcher 2 is geen makkelijke game. Wat in The Witcher 2 doorgaat als 'Normal' kun je rustig vertalen naar 'Hard' voor andere games, en dan biedt het spel nog twee niveaus boven het toch al pittige 'normale' niveau. Op zijn extreemst betekent één keer dood gaan in The Witcher 2 dat je helemaal opnieuw moet beginnen. Extremer dan dat kan bijna niet.
/i/1305893555.png?f=imagenormal)
Zo moeilijk zal je het op Easy en Normal ook weer niet hebben, maar The Witcher 2 blijft een game die de speler niet teveel bij de hand neemt. Hoe leuk een game als Fable ook is, als je The Witcher 2 hebt gespeeld, voelt zo'n game ineens aan als een rpg voor kleuters. Een gouden trail om altijd aan te geven waar je heen moet? Zo niet in The Witcher 2. Meer dan eens liepen we ons een ongeluk te zoeken waar we moesten zijn en wat we moesten doen; het spel acht de speler in staat dat zelf op te lossen. Dat betekent dat je veel informatie moet verzamelen en boeken die je vindt en kunt kopen ook daadwerkelijk dient te lezen om de informatie tot je te nemen. In veel andere games koop je een boek en heeft de hoofdpersoon ineens op magische wijze alle kennis uit dat boek opgedaan. The Witcher 2 vereist wat meer zelfstandigheid, zowel in navigatie als in het oplossen van problemen.
Richeltjes en randjes
Navigeren is trouwens nog best lastig. Vooral in bossen, waar elke boom natuurlijk best lijkt op de vorige of de volgende boom, liepen we nogal eens de verkeerde kant op. Dat is nog niet eens zo erg. Irritanter is dat je soms geconfronteerd wordt met de tekortkomingen van het spel. Zo kan Geralt alleen op aangegeven plaatsen klimmen en naar beneden springen. Soms wil je een plek bereiken die een metertje onder je ligt, maar moet je een heel stuk omlopen omdat Geralt op die plek niet naar beneden kan springen. Ook onzichtbare randjes in de spelwereld waar Geralt soms niet overheen kan lopen, zorgen af en toe voor wat verbazing en irritatie.
/i/1274950769.jpeg?f=imagenormal)
Ook in gevechten houdt het spel geen handje boven je hoofd. Geralt kent een hoop handige bewegingen - vooral blokken en wegrollen zul je regelmatig moeten gebruiken - maar is geen oppergod. Hij is kwetsbaar, en zodra je ingesloten wordt door vijanden, zul je meer dan eens je laatste savegame moeten gebruiken om het opnieuw te proberen.
Verdieping wordt beloond
Juist in die gevechten betaalt het zich terug als je je hebt verdiept in de training van Geralt, en als je snapt hoe Alchemy in elkaar zit. De training spreekt voor zich. Er zijn vier takken, die elk specifieke eigenschappen van Geralt verbeteren naarmate je er meer punten aan besteedt. Met Alchemy kan Geralt potions maken die hem bepaalde buffs kunnen opleveren. Denk daarbij aan versnelde health regeneration tijdens gevechten, of bescherming tegen poison. Het upgraden van Geralts skill tree en het gebruikmaken van de vele potions werkt zeer goed en maakt The Witcher 2 een stuk gemakkelijker, mits je je er in verdiept. Zo zien we het graag.
Levendige spelwereld
Vechten, en de eventuele voorbereidingen daarvoor, doe je meestal in het kader van een quest. De spelwereld heeft echter veel meer te bieden dan alleen de content die je in quests tegenkomt. Regelmatig wordt Geralt geconfronteerd met normale burgers die hem een voorstel doen, die hulp nodig hebben, of een andere reden hebben om de witcher aan te spreken. Dat leidt vaak tot de nodige minigames, die grotendeels vermakelijk zijn om te spelen.
Kampioen
De minigames stralen al evenveel verzorging uit als de rest van het spel. CD Projekt heeft de minigames ook in doorlopende questlines gegooid, om er wat structuur in te houden. Zo zal elk stadje nieuwe tegenstanders bieden om mee te armworstelen, vechten of dobbelen. Vaak vertelt de kampioen van het stadje je over een goede speler in een ander stadje, wat nog maar eens het idee versterkt dat alles met elkaar verbonden is. Dit soort kleine details maakt de spelwereld geloofwaardig, en dat is een element van levensbelang in een rpg.
/i/1274950771.png?f=imagenormal)
Ook bepalend voor die geloofwaardigheid is wat er gebeurt om Geralt heen. Zo zul je in een bos af en toe schermutseling zien tussen monsters onderling, of met andere toevallige passanten. In dorpjes prijzen kooplui hun waar aan en rennen kinderen rond, terwijl je 's nachts ongure types in donkere hoekjes ziet fluisteren, of een dronkenlap over straat ziet zwalken. Je kunt er verder niets mee, maar het geeft de spelwereld een levendig karakter.
Afbreuk
Helaas kent The Witcher 2 ook wel wat elementen die wat afbreuk doen aan de geloofwaardigheid. Zo is het spel zeker niet vrij van bugs. Af en toe zagen we mensen letterlijk een paar meter verspringen als je een gesprek met ze begint. Ook maakten we mee dat Geralt zelf door de spelwereld heen werd geslingerd, alsof de game even niet meer wist waar Geralt zich bevond. Deze rariteiten zijn maar een klein smetje op een verder keurig blazoen, maar ze zijn er wel en dienen dus genoemd te worden.
Datzelfde geldt voor een aantal onhandige dingetjes, zoals het eerder genoemde probleem dat Geralt soms niet over kleine randjes heen kan lopen. Ook is het soms wat lastig items te looten van verslagen tegenstanders. Het duurt dan even voordat je het spel zover hebt gekregen dat het juiste item is geselecteerd en je op de linkermuisknop kunt klikken om je loot op te pakken. Veel vaker dan ons lief is, moesten we even weglopen of eerst ons zwaard opbergen alvorens het spel begreep dat we iets op wilden pakken. Verder had het Inventory-scherm wat overzichtelijker gekund, maar daar wen je na een tijdje wel aan.
Conclusie
The Witcher 2 is een beest van een game. Hoewel we onze ogen niet sluiten voor de bugs en onvolkomenheden van het spel, zal deze game ons absoluut bijblijven als een van de beste rpg's die we ooit gespeeld hebben. Het spel benadert de perfectie niet omdat er net even te veel kleine puntjes zijn die je af en toe wat zullen irriteren, waarbij we de problemen rond het oppakken van loot en Geralts onvermogen om van kleine richeltjes af te springen het vervelendst vinden. Deze puntjes vallen echter in het niet bij alles wat The Witcher 2 wel goed doet. De game sleept je mee en laat je niet meer los, biedt variatie in zowel spelomgevingen als gameplay en tovert graphics op je beeldscherm die bij vlagen adembenemend mooi zijn. The Witcher 2 is dan ook een ijzersterke, prachtige en complete roleplaying game die elke pc-gamer moet hebben uitgeprobeerd . De kleine minpuntjes neem je waarschijnlijk, net als wij, voor lief.
Pluspunten
+ Verbluffend mooie graphics
+ Variatie in omgeving en gameplay
+ Uitdagend
+ Uitgebreid en lang
+ Geloofwaardige spelwereld
+ Kleurrijke personages
Minpunten
- Bugs
- Geralt kan alleen op aangegeven plaatsen klimmen en dalen
- Items oprapen werkt soms onhandig
Cijfer: 9
Titel |
The Witcher 2: Assassins of Kings
|
|
Platform |
pc |
Ontwikkelaar |
CD Projekt
|
Uitgever |
Atari
|
Releasedatum |
20 mei 2011
|