BBC wijt gameverslaving aan gameplay-elementen

Het BBC-programma Panorama heeft onderzoek gedaan naar de elementen in games die verslavend werken. Maandagavond zendt de BBC de documentaire uit, waarin wordt uitgelegd hoe games hun spelers 'in de maling nemen'.

Hoewel er al vaak over gameverslaving is gesproken, lijkt Panorama een andere invalshoek te kiezen in de documentaire, die maandagavond om 21:30 op BBC 1 wordt uitgezonden. Waar bij de gameverslavingsproblematiek doorgaans de verslaafden centraal staan, kijken de Engelse documentairemakers vooral naar de games zelf. De documentaire zou inzicht geven in hoe games spelers bij de neus nemen, waardoor zij constant verder willen spelen, zo meldt MCV.

Games designer Adrian Hon komt in de documentaire aan het woord. Volgens Hon zijn hedendaagse games nog steeds gebaseerd op een studie uit de jaren vijftig, waarbij het gedrag van ratten werd onderzocht. De ratten drukten op een hendel, waarna ze werden beloond met eten. Volgens Hon bevatten games tegenwoordig soortgelijke mechanismen, waarbij de beloning in de vorm van voedsel is vervangen door in-game-beloningen. Dit zou gamers er mede toe bewegen het spel niet te willen verlaten.

Professor Mark Griffiths van Nottingham Trent University wijst erop dat dit trucje voor veel gamers onschuldig zal zijn. Griffiths wijst er echter ook op dat deze mechanismen hun uitwerking niet missen op personen die vatbaar zijn voor verslaving. Hoewel de gameplay-mechanismen het uitgangspunt blijven, onderstreept de professor hiermee een conclusie die al vaker is getrokken.

Of de documentaire baanbrekende inzichten zal verschaffen valt dus te betwijfelen. De Panorama-documentairemakers deinzen echter niet terug voor confronterende content. Sinds de eerste uitzending op 11 november 1953 haalde Panorama het nieuws met onthullingen over Scientology en over de relatie tussen misbruik van kinderen en het Vaticaan. Vorige week deed het programma van zich spreken met de documentaire FIFA's dirty secrets, waarin corruptie binnen de wereldvoetbalbond aan de kaak werd gesteld. Volgens diverse Britse media vormt die documentaire een belangrijke reden waarom Engeland het WK 2018 is misgelopen.

Reacties (164)

Onderzoek maar lekker een eind weg. Net als games zijn ook spelletjes, boeken en films, TV-programmas en noem maar op altijd zo opgezet dat je tot het einde blijft kijken/spelen of wat dan ook. Logisch toch? is daar nu onderzoek voor nodig? Wie wil een film nu voor de helft zien, wie leest nu een half boek?
Ik heb sterk mijn twijfels of je van verslaving moet spreken. Games is ontspanning en mensen zoeken ontspanning: Als je dan een doel creëert wordt de ontspanning alleen maar groter en makkelijker te behalen. Zelfs in de sportschool sporten mensen tot het einde van hun schema en hebben ze doelen voor zichzelf gesteld die ze behalen willen. Uh, op mijn werk? ja ook daar ben ik verslaafd. Ook daar halen we targets en gaols en gaan we door tot het einde. Oh en vanavond eet ik weer lekker mijn warme hap .. tot het bordje leeg is, tot het einde dus.
Een spel is flink saai als je geen doelen hoeft te behalen als er niet iets is waar je naar streeft. Ik zie het als zwaar overtrokken om dat dan verslavende elementen te gaan noemen. Heel veel in het leven is opgebouwd volgens het model van operant conditioneren, als kind krijgen we er al mee te maken in o.a. de vorm van een rapport, een straf of een koekje.

Wie wil een film nu voor de helft zien, wie leest nu een half boek?

Hoewel ik je uitgangspunt begrijp, moet ik toch zeggen dat dit flink anders is dan met veel moderne games. Films en boeken houden op een bepaald moment op. En misschien wil je 'em nog wel één keer zien, maar dan houdt het vaak ook wel op. Dat was "vroeger" met games ook, bijvoorbeeld Half-Life (de eerste). Je speelt het één keer uit, en dan waren de meeste mensen er wel klaar mee. Dan speel je het misschien nog één of twee keer uit, om gemiste stukje te bekijken, om speedruns te doen, etc.

Maar tegenwoordig zijn steeds meer games zo opgebouwd dat het maar niet ophoud, door middel van bijvoorbeeld achievements en "levels" worden spelers bezig gehouden. Hoe lang duurt het namelijk wel niet voordat Modern Warfare 2 uitgespeeld is (70 levels met 10 prestiges)? Wanneer heb je uberhaupt World of Warcraft uitgespeeld?

En dan zijn er veel spelers die gewoon een bepaalde "bodemdrift" hebben: die willen heel graag het speel zo volledig mogelijk uitgespeeld hebben. "Vroeger" was je daar dus een aantal dagen mee bezig (laten we zeggen 10 uur speeltijd voor een echt goede single player, met 4x spelen is 40 uur), maar tegenwoordig ben je weken en weken achter elkaar bezig en dan heb je het nog niet eens voor de helft uitgespeeld. Dan gaan mensen dus maar steeds door om nog meer te "unlocken" en uit te spelen.

Games met een beetje verhaal hebben dat nog steeds. Heb heel erg veel plezier gehad aan de Half Life games (ook HL2) en ik ben erg op zoek naar soortgelijke games die een dergelijke niet-holle speelervaring bieden. Is erg moeilijk om die te vinden helaas.

Beetje RPG mag wel, zoals bijvoorbeeld in Fable, maar dit moet niet te veel overheersen (en dan met name het "eindeloze" aspect ervan; want ik vind het juist lekker om weken over een game te kunnen doen, die bodemdrift heb ik ook wel een beetje, maar het lukt op zich prima om die actief af te remmen )

Een alcholist gaat ook door tot z'n glas leeg is. En dan het volgende glas, dat moet natuurlijk ook leeg. Volgens jouw redenering is dat logisch en dus geen verslaving.

Het is heel leuk dat je gamen vergelijkt met ontspannen, maar je kunt met drugs en alcohol ook heel goed ontspannen. Dat impliceert dan ook echt niet dat het geen verslaving kan zijn.

Al met al snap ik de mensen hier niet die denken het allemaal wel te weten, dat gamen geen verslaving kan zijn "want het is toch ontspanning". News flash: De definitie van verslaving ligt al lang vast en die is ook toepasbaar op gamen.

Of het een probleem is in de maatschappij en wiens verantwoordelijkheid is een ander issue, maar voor zover ik kan lezen in bovenstaand artikel doen ze daar ook geen uitspraak over.

De definitie van verslaving ligt al lang vast en die is ook toepasbaar op gamen.

Dat de definitie vast ligt maakt deze nog niet makkelijk toepasbaar.
Hoe meet je of iemand moeilijk bereid is iets los te laten en de mate waarin dat voor die persoon geld.

Bijvoorbeeld het (tijdelijk) afnemen van "iets" en dan kijken wat die persoon doet.

Als je een alcoholverslaafde zijn alcohol afneemt, gaat hij waarschijnlijk direct naar de winkel om nieuw te kopen. Als je een gameverslaafde zijn computer (of spel) afneemt zal hij hetzelfde gedrag vertonen (bijv. zitten gamen in een internet café, of bij vrienden, etc).

Iemand die niet verslaafd is zal er onverschillig over denken en (tijdelijk) iets vervangends doen. Iemand die graag een glaasje alcoholhoudende drank drinkt, maar niet verslaafd is, zal dan wellicht appelsap gaan drinken. Iemand die graag een computerspelletje speelt maar niet verslaafd is, zal dan andere dingen gaan doen (rondhangen met vrienden, voetballen, etc)?

Er zijn genoeg verschijnselen die je kunt "meten" om te zien of iemand verslaafd is. Bijvoorbeeld werk- of schoolresultaten, het constant praten over of verlangen naar hetgeen waar hij aan verslaafd is, negatieve ideeën over wat hij zou doen als zijn verslaving hem wordt afgenomen, enzovoorts.

Dat had ik ze ook wel kunnen vertellen.

Het realisme in Bad Company 2 zorgt ervoor dat ik het blijf spelen (met name de mogelijkheid tot het wegblazen van muren en gebouwen. De grote open spelwereld en mogelijkheden in GTA 4 zorgen er dan weer voor dat ik dat blijf spelen.

De sfeer in Mafia 2 zorgt er ook voor dat ik het blijf spelen.

Dus daar hebben ze echt geen onderzoek voor nodig:S

Ik begrijp de onderzoekers ook niet. Ze lijken alleen maar een bevestiging te hebben gevonden van wat iedereen al weet. Sterker nog, wat iedereen eist van een game.

Het ratten-onderzoek is gebaseerd op de principes achter operante conditionering: leren van de gevolgen van een actie. Dit principe gebruiken we bijvoorbeeld ook in eenvoudige vorm bij het trainen van bijv. honden., en bij het opvoeden van onze kinderen.

Games volgens dit ook in de vorm van een token economy. Wat me verbaasde aan het onderzoek is dat dit principe in een 'kwaad' daglicht wordt gesteld. Er wordt gepraat over een 'truucje', bijvoorbeeld. Maar naar mijn mening is dit 'truucje' het uitgangpunt voor elk spel. Een game zonder beloningssysteem zal nooit hoog scoren. En het is toch geen geheim dat gamesproducenten hun games maken naar het plezier dat men eraan beleeft.

Alle games sinds Pong maken gebruik van een beloningssysteem. Scores. Punten, Achievements, Scoreboards; allemaal hetzelfde werkingsprincipe. Verder spelen word beloond.

Het onderzoek zegt dus niets meer dan dat games uitgaan van een token economy. Een interessanter vervolgonderzoek of subvraag zou zijn: 'Vallen games onder de categorie genotsmiddelen.' En wat voor restricties moeten hieraan worden verbonden? Zijn de huidige restricties (leeftijds-ratings/ PEGI) voldoende? Maar hier is ook al heel veel om te doen geweest: [ 1 ], [ 2 ], [ 3 ]... Wat is dus het doel van deze docu?

[Reactie gewijzigd door Geronimous op 6 december 2010 13:09]

Alle games sinds Pong maken gebruik van een beloningssysteem. Scores. Punten, Achievements, Scoreboards; allemaal hetzelfde werkingsprincipe. Verder spelen word beloond

Nee dat is niet juist.
Scores, punten, uitslagen rondetijden en dergelijk zijn een soort competitie mechnisme. Dat is veel beperkter dan en beloningsysteem.
Een score of punten uitdelen is niet hetzelfde als een beloning. Dit zijn competitie elementen die vooral gericht op prestatieverbetering. Zij stimuleren vaak een nauwe spelmethodiek gericht op het behalen van optimale resultaten

Het ontgrendelen van extra wapens, extra levels en het behalen van achievements of trophies zijn wel beloningen. Deze zijn vaak gericht op langer spelen of het zich meer in het spel verdiepen.

Natuurlijk kun je die psychologisch effecten ook weer combineren. Zo kan het behalen van veel achievements weer een prestatie/competitie effect geven.

En wat moet je doen voor het ontgrendelen van extra wapens, extra levels en het behalen van achievements of trophies??? Juist, punten scoren of goede rondetijden zetten.. Dus hij heeft wel gelijk... Zonder score, geen beloningen... En sommigen kicken op wapens, anderen kicken weer op een eerste plek op een of ander ranking board... Allemaal beloning...

[Reactie gewijzigd door KinGuiN|IA op 8 december 2010 12:05]

Wat ook wel even gezegd mag worden is dat niet alleen moderne "games" op de principes gebouwd zijn, maar email checken is dat ook!

Je drukt op een hendel (check mail) en je krijgt je beloning (email van vrienden, spam, etc). Dit is dan ook de reden dat email verslavend werkt (bij mensen die er voor vatbaar zijn natuurlijk).

In dezelfde zin is lopen f5en op een tweakers reactie pagina zoals deze dat ook.

Ik heb niet de tijd op hier een proefschrift neer te zetten zoals sommigen dat heel mooi doen, maar Google geeft je tal van resultaten en verhalen van email verslaafden.

Ik denk dan ook dat er in de toekomst misschien op een andere manier omgegaan gaat worden met het ophalen van email.

Wil ik er ook nog even bij zeggen dat moderne games nu zonder uitzondering geengineerd lijken te zijn naar één psychologisch model. Dit is geen toeval, maar daar zit duidelijk veel meer achter dan wij kunnen/mogen zien. We hebben het hier over miljoenenbedrijven die letterlijk alles zullen doen om ons spelende te houden. Er zullen hele R&D afdelingen zijn die zich met deze psychologische modellen bezig houden en daar horen wij niets van.

Moderne spellen boeien mij niet meer en ik dacht eerst dat dit kwam omdat ik gewoon wat ouder ben en niet volledig met mijn tijd ben meegegaan, maar dat blijkt niet te kloppen. In moderne spellen, neem de nieuwe Need for Speed, word je eerst door een gladde (in dit geval vrouwelijke) stem door doodsimpele controls en tutorials geleid. Als je bereid bent alleen dit al te doorstaan, dan kom jij daar echt niet geestelijk fris uit, maar ben je al in zekere zin "dumbed down" omdat jij je eigen intellectuele en praktische capaciteiten niet gebruikt heb. Dan word je ook nog door het hele spel lang voorzien van tips die de meest simpele en voor de handliggende dingen duidelijk maken en daar kom je niet fris van weg.

Een shoot em up of platformer uit de jaren '90 (Contra, Thunder Force, etc) daar kom je echt fris van weg. Er is rotsharde concentratie voor nodig om die spellen tot een goed einde te brengen. Maar moderne single player spellen hebben dat niet veel meer. Multi player wel!

"Er wordt gepraat over een 'truucje', bijvoorbeeld. Maar naar mijn mening is dit 'truucje' het uitgangpunt voor elk spel. "

Het probleem met verslaving is dat je er afhankelijk van bent.
Het truukje komt pas in werking als je al een zekere vorm van verslaving hebt.
Dan kan de 'dealer' (de game makers) je iets voor meer geld verkopen dan het waard is of bijvoorbeeld de content uitdunnen maar wel dezelfde prijs blijven vragen zodat als je het helemaal wilt spelen je enorm lang bezig bent en enorm veel geld hebt uitgegeven. en spelen zul je, want je bent imers verslaafd. De kruimels zijn dan ook goed.
De truuk is misbruik maken van de afhankelijkheid van verslaafden.
en dat kan op veel manieren.
Maar centraal blijft wel het beloningssysteem omdat dat altijd van toepassing in met verslavingen.

Het gaat meer om de achievements etc.
Kijk naar StarCraft II, ik heb het uitgespeeld op hard, maar ben het nu toch nog eens aan het spelen op normal om alle achievements en feet of strength the halen. Tegelijk ben ik alle levels ook op brutal aan het spelen met hetzelfde doel, dat je de achievement krijgt dat je alle levels op brutal hebt gehaald.

Zonder deze "extraatjes" zou ik het spel wellicht maar 1 keer spelen. En dan een paar maanden/jaar later weer eens...

Nu klopt het dat de meeste mensen hier prima mee kunnen omgaan. Ik speel het soms dagen niet, dan weer een uurtje, maar het zorgt nooit voor spanningen in werk- of privésituatie. Bij iemand die vatbaarder is voor verslaving zal dit wel sneller aanleiding geven om meer uren te spelen per dag dan goed voor hem is om net die ene achievement extra weer te halen.

De vraag is: wat moet je ermee? Zo lang sigaretten nicotine mogen bevatten, er gewoon alcohol gekocht mag worden, auto's harder dan 130 km/u mogen kunnen, etc. mag een regering zich wat mij betreft niet gaan bemoeien met de opbouw van spellen. Dat zou toch wel hypocriet zijn....
Al dit soort zaken levering gevaar op voor mensen die er gevoelig voor zijn.
Zijn de acijnzen op games hoog genoeg om dit in dit geval door de vingers te zien?

Vergeet ook niet de sociale lock-ins zoals guilds en platvormen als Battle.net. Door het spel in te bedden in een sociale context zal het nog moeilijker zijn om te stoppen als je dat wilt.

Dit is natuurlijk overduidelijk aanwezig met guilds en raids in WOW; het online chatten met guildies zorgt ervoor dat mensen sneller in zullen loggen. Daarnaast houden raids mensen langer online (dan zij uit zichzelf misschien zouden willen) omdat zij niet degene willen zijn die de raid opbreekt.

Ook gamersplatvormen zoals Battle.net en de armory van WOW kunnen hieraan bijdragen omdat je met online profielen kunt laten zien wat je allemaal bereikt hebt.

Het zou me dus niets verbazen als het sociale aspect ook aan bod komt en het zou misschien goed zijn om hier eens wat meer onderzoek naar te doen. Het weinige onderzoek naar spellen gaat vaak over aggressie en normvervagingen. Onderzoek naar verslavingen gaat vaak over de wat meer lichamelijke verslavingen. Het kenmerk van veel internetverslavingen is nu juist dat ze sociaal van aard zijn. Eigenlijk is het dus best jammer dat daar niet zoveel naar gekeken wordt.

P.S. Om flames te voorkomen; ik geef geen waardeoordeel en zeg niet dat iets goed of slecht is.

Bij BFBC zou het bijvoorbeeld het levelen zijn, of de tropies / achievements, de insignia's etc...

goh, alles geunlocked en ik speel nog.
denk toch echt dat het aan de individu ligt.
Als een game geen ruk aan is ga ik echt niet spelen vanwege de (mogelijke) unlocks.

Je zou ook nog door kunnen spelen voor de ladder e.d. (status): ook dat zijn vormen van beloning die hier bedoeld worden.

Inderdaad. Eerst steeds hoger op de ladder willen komen, en daarna die hoge positie willen vasthouden of nog verder willen verbeteren.

Bij shooters heb je minder ingame beloningen dan bij MMORPGs bijvoorbeeld. Daar is het veel sterker 'de beste equipment willen krijgen', 'als eerste die boss verslaan', etc.

Interessant...maar niet heus. Hetzelfde dus als een sporter die hoger op een ladder wil komen. (tenniser die hogere speelsterkte wil hebben, voetballer die hogerop wil komen). Zodra iets leuk is en je het daarom vaker doet is het tegenwoordig meteen verslavend . In mijn ogen zijn dit echt ZINLOZE onderzoeken.

Logisch dat beloning leidt tot het vaker doen van bepaalde acties, immers levert deze beloning bij een individu een goed gevoel op. Zo gaat het in je hele leven, met alle dingen die je doet. Door middel van belonen worden de meeste dingen je als kind aangeleerd. Jammer dat er mensen zijn die bepalen dat iets een "verslaving" is, want dan krijgt het ook direct een negatieve klank.

Mensen willen "beloningen" anders is het leven gewoon saai. En doorspelen bij batllefield zonder dingen te unlocken, levert je beloning op in de vorm van score, of headshots of whatever. Blijkbaar reageert iedereen anders op een bepaalde beloning, maar dit onderzoek werpt echt geen nieuw licht op het onderwerp. Hooguit voor bejaarde onderzoekers die het fenomeen "game" gewoon niet kennen. Iedereen van mijn generatie (ik ben 25) had die conclusie ook gewoon kunnen trekken, dan had men zich het geld van dit onderzoek kunnen besparen.

[Reactie gewijzigd door OriginalFlyingdutchman op 6 december 2010 14:29]

Nope, niet zodra iets leuk is en je het vaker doet, maar zodra iets leuk is en je er niet meer mee stopt. Om de eenvoudige reden dat dat de definitie van verslavend is.

In mijn ogen zijn dit echt ZINVOLLE onderzoeken, al ware het alleen maar omdat op die manier sommige tweakers geconfronteerd worden met nieuwe woordenschat.

"Nope, niet zodra iets leuk is en je het vaker doet, maar zodra iets leuk is en je er niet meer mee stopt. Om de eenvoudige reden dat dat de definitie van verslavend is."

De definitie van verslaving is dat je ergens niet van af kunt blijven. Afhankelijkheid is dus een belangrijk criterium.
Niet iedereen die iets veel of vaak doet is verslaafd. Als ik een week lang een game speel, dan ben ik er niet aan verslaafd.

Als ik een week lang een game speel terwijl ik had moeten werken is een andere verhaal.
Dan vind ik blijkbaar gamen belangrijker dan zorgen voor mijn eten en dat betekent dat het spel een probleem voor mij is.

De diagnose verslaving wordt over het algemeen ook pas gegeven als je er niet van af kunt blijven EN het een probleem voor jou of je omgeving wordt.

Nope, niet zodra iets leuk is en je het vaker doet, maar zodra iets leuk is en je er niet meer mee stopt. Om de eenvoudige reden dat dat de definitie van verslavend is.

In mijn ogen zijn dit echt ZINVOLLE onderzoeken, al ware het alleen maar omdat op die manier sommige tweakers geconfronteerd worden met nieuwe woordenschat.

ik denk dat wat ze bedoelen is dat je doorgaat ook al is het niet meer leuk, ik moet zeggen ik ben ook half verslaafd aan games, maar niet om de gameplay/beloningen/whatever maar gewoon omdat ik lekker met me oude vrienden (ben bijna 17 en 13 x verhuisd) lekker te babbelen en wat te beleven. boeit mij geen F als het spel wat minder is, ik heb 3 jaar dark orbit gespeeld. dat vond ik na 1 jaar al minder worden maar bleef het spelen omdat mijn vrienden dat ook deden (uiteindelijk allemaal overgegaan naar COD wat we nu dus weer spelen)

edit: dark orbit is dan ook wel echt goed in het opzicht verslaving aangezien deze per dag bijna meer verdienen dan WOW met hun absurde prijzen, het is dat de gemiddelde duitser / zweed er 100 euro per dag in gooit en daarom sommige gekken mee doen met ze snap die mensen niet al je spaargeld in een spel stoppen, ik koop black ops download teamspeak 3 en kan weer een jaar vooruit

[Reactie gewijzigd door jim.c op 7 december 2010 11:31]

Wat je zegt klopt helemaal: alles wat leuk is of voldoening geeft, is in potentie verslavend. Dat die mate waarin je uiteindelijk verslaafd wordt, individueel bepaald is, is iedereeen (inclusief de wetenschap) het over eens.
"Verlangen" en "plezier"spruiten voort uit (een zekere) verslaving: zonder "prethormonen" zouden we ons niet zo aangetrokken voelen tot sex, lekker eten of luieren in de zetel!

Dat iets verslavend is, of zelfs dat je verslaafd bént, hoeft verder dat geen negatieve implicaties te hebben. Een goed voorbeeld: de meest voorkomende gewoonteverslaving is op je horloge kijken; vaag een blik werpen, maar 1 seconde erna eigenlijk niet weten hoe laat het nu eigenlijk is. Doe je niemand kwaad mee, en zowat alle horlogedragers leiden eraan

De echt moeilijke vraag is wanneer een verslaving wél problematisch wordt en als het zover komt, welke factoren maken dat dat specifiek individu in de gegeven omstandigheden problemen oplevert... vandaar onderzoeken als hierboven!
Laat je dus vooral niet van de wijs brengen door de term verslavend dat betekent in deze context zo goed als "zoveel fun dat we opnieuw willen"

iemand CS1.6? niks wapens unlocken, niks levelen, en toch zijn er zat mensen die dat spel nu na zo'n 8 jaar nog STEEDS spelen....

kzie niet in wat dit voor nieuws is en waar dit echt op gebaseerd word.

Omdat het een gratis spel is die iedere 14 jarige wilt spelen omdat je kan schieten met klasgenoten.

Het gaat er ook om dat mensen die makkelijk vatbaar zijn voor verslaving, dit soort beloningen (zelfde als een snelle drugs shot) steeds willen bereiken. Jij bent dus blijkbaar minder verslaafd hieraan, anders zou je nu afkick verschijnselen hebben en een nieuwe game aan het spelen zijn om nieuwe dingen te kunnen unlocken.

alles geunlocked en ik speel nog
Dat is enkel teken dat het rattendoolhof te klein is. Het is maar 'enkel' schadelijk voor mensen die er geen controle meer over hebben.

Ik betwijfel ook ten sterkste dat ze mikken op shooters; dit betreft (online) mmo games, waar je gear dynamisch is (elke update nieuwe challenges) gecombineerd met interne races en eindeloze achievement rates om basis doelen te behalen (grinding).

Zelfs WOW is eigenlijk zelfs nog beperkt op dit gebied, bv Entropia met hun geavanceerd black box model en expert gedragspsychologie buit dit enorm uit. Ook "simpele" platforms zoals Farmville zijn experts dit uit te melken. Men moet zelfs geen onderzoek verrichten om met dit specifiek doel te developpen, gewoon een wortel-voor-de-neus houden (wat een standaard is in games) is voldoende. Natuurlijk als men beide combineert (wat wow wel doet) krijgt men resultaten waarbij mensen hun echt leven laten liggen.

Enige oplossing zijn maximumspeeltijden of "dynamische" achievements; die afhangen van persoonlijke (vooraf ingevulde) parameters zoals beschikbare tijd ed imo.

kzie niet in wat dit voor nieuws is en waar dit echt op gebaseerd word.
Als je iets niet wil zien zal je het niet zien, dat is logisch. Er zijn meer games dan enkel CS.
Voorts: Professor Mark Griffiths van Nottingham Trent University wijst erop dat dit trucje voor veel gamers onschuldig zal zijn
Niet elk game is geaffecteerd hierdoor, je moet wel een beetje lezen natuurlijk.

Edit: ik weet dat onder de risico groep val waarschijnlijk, maar hoe anderen hier kronkelen om toch maar niet eronder te vallen is ronduit hilarisch.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 264902 op 6 december 2010 15:02]

@ fastfred,

Je snapt het niet.
Het gaat juist over beloningen niet over speelwerelden.

"Als ik deze nog even uitspeel krijg ik DIT!"

"OOhhh maar wacht als ik dit nog even doe krijg ik DIT"

ETC

Transport Tycoon Deluxe geeft mij echt geen beloningen (jah owkee, elke x jaar een nieuwe trein of vliegtuig), maar toch blijf ik deze game spelen (en hoe oud is hij al.. 10 jaar?)

tzal vast wat invloed hebben.. maar echt niet alleen deze beloningen.. vind het vrij kort door de bocht tbh

Juist die kleine beloningen (ook die nieuwe trein/vliegtuig) bedoelen ze bij deze verslavingen.

Ik vind het wel vreemd dat dit soort microbeloningen nu in een kwaad daglicht staan; dat is de essentie van de meeste games. Je gaat geen game spelen omdat hij juist NIET satisfying is. De meeste games vragen je om competitief een utidaging aan te gaan, en dat moet beloond worden, anders is de kans groot dat je het spel niet leuk zult vinden.

Ik denk dus dat deze documentaire oude wijn in nieuwe zakken gaat worden.

PS: Transport Tycoon is al uit 1994, de Deluxe versie meen ik uit 1995. Maar nog steeds oh zo verslavend he

Het grote verschil is imo dat je vroeger meer langetermijndoelen had. Nu moet alles direct satisfaction geven.

Bij veel games heb je langetermijndoelen waar je naartoe werkt, bijvoorbeeld een verhaal dat zich langzaam ontwikkelt. Bij een game als WoW heb je die niet en daar blijft het maar doorgaan, neverending. Als dat je ding is, ok, hoeft geen probleem te zijn, maar feit is wel dat dit soort games door hun opbouw wel verslavender is voor mensen die er vatbaar voor zijn, en dat is ook de reden dat men daarover valt...

Juist in WoW heb je ook lange termijn doelen, endgame gear, achi's, etc. Maar games geven rewards gewoon op ieder moment en dat is nooit anders geweest. Zelfs in pacman werd je al dood gegooid met rewards, punten welk omhoog gingen per bolletje en dan nog eens de uber god mode door die grotere bollen te eten, dag spookjes!

En tsja, ook pacman was al vrij verslavend. Dat is iets wat nooit is veranderd.

Zal verder ook nooit veranderen, gezien games waarin de speler geen frequente reward kent en dus enkel maar frustratie zal kennen al snel opzij gelegd zal worden of gewoon totaal niet gekocht. En een middenweg is er niet, interactie zal namelijk altijd de ene of de andere kant uitgaan, of je zit gewoon naar een film te kijken waarbij het verder voor je gespeeld wordt.

Als het dan allemaal meer mainstream wordt, tsja dan nemen de aantallen toe. Doe je verder weinig aan behalve nieuwe generaties actief op te leiden met deze wetenschap.

"En tsja, ook pacman was al vrij verslavend. "

Ik vind dat je het woord verslaving te makkelijk gebruikt.
Er zit een groot verschil tussen iemand die zn reflexen skillt met pacman en iemand die maanden als een zak aardappelen klik voor klik zn weg aan het grinden is naar lvl.70 en er ook nog voor betaalt.
Voor de duidelijkheid, grinden is een regelrechte verspilling van een deel van je leven.
Bij veel MMO's heb je amper (real life) skills nodig. Je moet alleen regelmatig op de muisknop drukken.
Wat je wel moet hebben is tijd. En die tijd investeer je dan om een verslaving in te nestelen door herhaaldelijk dezelfde acties eindeloos uit te voeren.
Dat verbleekt bij de hoeveelheid skills die je moet hebben om pacman rond te spelen of om eerste te worden in een fps tournament.

volgens mij zijn er ook genoeg games die niet zo werken of werkten en die toch zeer verslavend waren.

Q3 CS DOD COD1&2 en zo nog veel meer

dus van de eene kant begrijp ik die conclusie wel maar word tegelijkertijd ook weer ontkracht door de voorbeelden die ik noem.

volgens mij zijn er ook genoeg games die niet zo werken of werkten en die toch zeer verslavend waren.

Q3 CS DOD COD1&2 en zo nog veel meer

dus van de eene kant begrijp ik die conclusie wel maar word tegelijkertijd ook weer ontkracht door de voorbeelden die ik noem.

Bij mij (Quake Live) is eigenlijk elk mooi schot, maar vooral goeie flag runs (CTF) een beloning. Alles waaruit direct blijkt dat ik goed aan het spelen ben (niet awards, die zijn nogal nietszeggend bij FPS'es zoals Quake).

Maar ik ben nu (weer) gestopt.

De meeste kills, 'monsterkills', beste ratio, sneaky kills op een betere speler, een top speler killen met een crap wapen, etc. Het is een kwestie van genoegdoening halen uit het spel, en ook al krijg je geen permanente rewards daar krijg je nog altijd plezier uit het afschieten van anderen en winnen. Als het alleen een single player spel was geweest waar je een level hoger zou kunnen komen door op een stilstaand, niet terug schietend doen zou kunnen schieten, zou je dan die spellen lang gespeeld hebben? Nee, dan waren ze snel saai geworden. Het is het jagen op andere spelers wat het leuk maakt.

met je eens. Ik zou het woord "wijt" dan ook vervangen door "dankt".

Juist die kleine beloningen (ook die nieuwe trein/vliegtuig) bedoelen ze bij deze verslavingen.

Het enige verschil is dat je bij TTD die treinen en vliegtuigen ook krijgt als je geen klap uitvoert en het dus niet het gevolg is van jouw acties als speler.

Maar doordat je "een jaar" geen klap hebt uitgevoerd, wel een nieuwere trein hebt gekregen en deze kan inzetten om meer geld te verdienen dan een oudere trein, komt het toch weer neer op hetzelfde principe.. Je moet toch eerst "een jaar" het spel aan hebben staan... En je zal toch eerst ook ff geld moeten verdienen om die nieuwe trein te kunnen kopen...

TTD geeft volgens mij wél beloningen als je het juist doet. Meer passagiers, meer geld, meer mogelijkheden tot het bouwen van (grotere) infrastructuren. Hoe beter en meer je speelt des te meer beloning krijg je voor je inspanningen.

Laat staan de kassageluiden zodra je geld verdient.
Ik heb dat ernstig gehad bij railroad tycoon 3..
Na een paar dagen spelen ging ik de beloning van geld gerinkel missen!.

Het zijn in mijn ogen ook vaak kleine en stikume dingetjes die het meeste effect hebben.

Ben jij dan verslaafd aan Transport Tycoon?

- heb je wel eens een nacht niet geslapen, omdat je TT speelde?
- heb je wel eens een sociale gebeurtenist afgezegd met een smoesje, omdat je TT wilde spelen?
- heb je je wel eens ziek gemeld van werk of TT te spelen?

Als het antwoord niet 3 x "ja" is, dan is TT niet verslavend, maar gewoon een leuk spel dat je af en toe speelt om je vrije tijd door te komen.

Er wordt niet beweerd dat alle games die mensen spelen verslavend zijn.

Of de persoon in kwestie is er niet verslaafd aan, daardoor hoeft het niet minder verslavend te zijn voor anderen.

Dat is dus niet wat ze zeggen, eerder het feit dat je een level hebt in BC2 en dat je betere wapens krijgt adhv dat level..

Dit bedoeld ie denk ik, zo niet dan heeft ie inderdaad het artikel niet gelezen:
3de alinea:
"Griffiths wijst er echter ook op dat deze mechanismen hun uitwerking niet missen op personen die vatbaar zijn voor verslaving."

En DAAR zit het hem.
Er word breeduit beweerd dat games verslavend zijn.
Weet je wat pas verslavend is? Heroïne. 1 keer een goede dosis chinezen en je bent de rest van je leven er verslaafd aan.
Methamfetamine is nog eens drie keer zo erg en daar is alleen van af te kicken als je een sterke persoonlijkheid hebt en zelf-discipline.

Voor de 1 is een beloningssysteem verslavend, voor de ander een item-collection, voor weer een ander is het grafische schoon genoeg beloning om verslaafd aan te raken. Skills, perks, stats, achievements en variabele eindscenario's zijn allemaal truucjes om je te laten spelen.

Een gigantische spelwereld wil sommigen ook wel over de streep trekken en een uitgebreid wapen arsenaal zal een ander jizz-in-pants-syndroom bezorgen.

Hoe die truucjes worden bedekt bepaald hoe succesvol een game word.
Net als de amfetamine dat in je ritalin zit. Dat zit er in om het verslavend te maken.

*edit*
En ik ga even terug naar Fallout New Vegas (dat bevat alle bovengenoemde verslavende eigenschappen inclusief de drugs onder een andere naam ).
Oh en die ORLY?! is toepasselijk ja

[Reactie gewijzigd door Yezpahr op 6 december 2010 16:46]

"Er word breeduit beweerd dat games verslavend zijn.
Weet je wat pas verslavend is? Heroïne. 1 keer een goede dosis chinezen en je bent de rest van je leven er verslaafd aan.
Methamfetamine is nog eens drie keer zo erg en daar is alleen van af te kicken als je een sterke persoonlijkheid hebt en zelf-discipline."

Ik denk dat het meer over MMO's zal gaan.
Er spelen enorm veel mensen en al die mensen zijn bereid om een maandelijks bedrag neer te leggen om het grootste deel van hun tijd bezig te zijn met grinden. En iedereen weet hoeveel lol je beleeft met grinden.

Maar datzelfde grinden bevat een aantal kenmerken die goed inwerken op het beloningssysteem.
Je krijgt een wortel voor je neus, dat is de beloning.

Je moet vervolgens veel tijd investeren om het te krijgen en ondertussen stijgt de waarde van de beloning omdat je hersenen deken dat als je er bewust voor kiest om zoveel energie te steken in iets dat het wel erg veel waard moet zijn. Dit is een instinct en je gaat door, de mogelijkheid van een beloning houdt je aan het werk.

Vervolgens bereik je het doel en krijg je de beloning.
Op dat moment is de echte beloning de dopamine die in je hersenen wordt geproduceert.
Dat geeft een lekker gevoel maar legt ook de neurale paden vast die het gedrag beschrijven die tot het dopamine-shot leiden.

Vervolgens komt de harde werkelijkheid aan en begin je in te zien dat de beloning een wassen neus was. Dit wordt versterkt door de lichte depressie die je hebt na het opgebruiken van de dopamine. Je komt in een dipje.
Om dat negatieve gevoel weer weg te krijgen ga je op zoek naar een nieuwe beloning.
Gelukkig bied het spel dit.
De volgende beloning wordt beter dan de vorige.
Dus ga je op pad.
Etc.
etc.
etc.

Na een paar keer deze routine gedaan te hebben heb je een pad ingesleten waarbij je een herhalende handeling inruilt voor een shot dopamine. Deze loop wordt onderbewust, ook de drang, de beloning etc. Op dat moment ben je verslaafd.

Dit is in feite niets anders dan een gokverslaving.
Zoals ook een gokverslaafde weet datie nooit van de kast kan winnen weet een MMOer ook dat zijn lvl.12 armor er alleen is om de beestjes te verslaan om aan een lvl.13 armor te komen.

Je ziet dus ook dat veel MMO's erg gefocussed zijn op grinden en om mensen in the game te houden.
Dat faciliteert het inslijten van de herhaling en leidt makkelijker tot verslaving.

3. Profit.

Dit is ook het gene wat ik niet leuk vind aan MMO's, ik kan er niet eens langer dan 2 maand mee bezig zijn, en soms niet eens 2 week.

Altijd maar weer de kill 5 boars, get 10 hides, breng pakje naar NPC X, praat met NPC Y quests.

En ondertussen wil je steeds weer level up omdat je dan andere skills unlockt.

Uiteindelijk zijn alle MMO's het zelfde. Alleen de setting en de wereld is anders, dat is ook het leuke even doorheen lopen misschien een paar classen proberen, en dan heb ik het wel weer gezien.

het ergste is dat het zo langdradig opgezet is dat je gewoon veel tijd verdoet. (om maar zoveel mogelijk maanden je bezig te houden)

Ik heb Guild Wars geprobeerd, maar het feit dat je met lvl 20 max bent was echt waardeloos. Het was ook teveel gericht op ballanced PVP.

Toen heb ik echt heel lang Entropia gedaan 3 jaar ofzo. Het was zo doelloos dat het daardoor niet saai werd. Echt dagen lang bezig met mobs hunten en hopen dat je uit komt met je PED. Eerst was het wel leuk lekker gratis bezig zijn, maar nadat je een beetje geproefd hebt van het echte met wel een beetje geld bezig te zijn kwam het al snel tot depositten, na een behoorlijke tijd was het zelfs mogelijk om gelijk te draaien en winst te maken. Maar het feit dat het om echt geld gaat maakt iedereen nog hebberiger en vijandelijk dan in een gewone MMO.
Ben er gelukkig mee gestopt, en ook van weg gebleven.

Toen heb ik Lord of the Rings Online geprobeerd omdat ik LOTR wel mooi vind als thema. Maarja na rondjes lopen resources te verzamelen met de occasional "To slow fucker" en "Go away this is my spot" gezeur is de lol er ook snel weer van af.
Je werd ook van het kastje naar de muur gestuurd, dan moet je weer in Rivendell zijn en dan weer terug naar Bree.

Ik had besloten ook geen MMO meer te spelen, omdat het toch allemaal meer van hetzelfde was.

Maargoed Age of Conan was al een tijdje uit, en de manier van combat sprak me wel aan, dat je de slag richting kan bepalen met key directions enzo, Je leek meer in controll. Maar toen sloeg het weer toe, de sleur van dezelfde soort quests en dat ja uiteindelijk alleen maar de Villa Quests ging doen die je 1x in de 4 uur kon doen en altijd mee levelden met je eigen level, was het echt grinden. Ook de eerst zoveel belovende eigen controle combat draaide uit op combos maken met de toetsen wat meer weg had van een Mortal Kombat of Dead or Alive game dan een RPG.

Toen een flinke tijd zonder MMO's gedaan, totdat natuurlijk weer een genre komt opdraven die je weer geïnteresseerd maakt. Falen Eart.
De post-apocalyptische setting leek me echt gaaf, en met guns etc.
Uiteraard lijkt hij in het begin zo leuk dat je altijd op subscription overgaat.
Maar uiteindelijk was het weer hetzelfde farm grinden, en niet eens om zooi op de auction te zetten maar je was het echt nodig om voor jezelf ammo te maken. Je was gewoon uren bezig om ammo te maken die je in een korte tijd zo erdoor jaagt.
Toen was ik er ook snel klaar mee.

Eve Onine heb ik ook nog gehad, maar die heb ik ook snel weer verwijderd, al dat saaie gate jumpen, en dezelfde astroid fields bezoeken, minen, salvagen, farmen, grinden. Het ergste was nog wel de scanning locations, denk je dat je iets speciaals hebt gelocated, is het al leeg, blijkt dat je de locaties gewoon kan bookmarken, en na elke server restart kan je er gewoon heen zonder moeite en de boel leeg halen. En dat gebeurde natuurlijk altijd door een hoge level gast.
Ben je een halfuur bezig de locatie te pinpointen vind je de hond in de pot.
Om verder nog maar niet te spreken over het slome skill learning systeem die real time gaat.

Nee heb ze dus allemaal bijna gehad, op 1 na World of Warcraft Na verschillende gewone RPG's gedaan te hebben zonder de MMO bagger, was ik weer terug bij the mother of all Diablo 2, maargoed die had ik al 3 of 4 keer grijs gespeeld en de graphics zijn niet om aan te zien. (op lcd knipperd het beeld voortdurend als je beweegd) Wilde ik me toch een keer wagen aan WoW. Vooral omdat het ook van Blizzard is. Ben hem nu net 1 week aan het doen, en natuurlijk lijkt het in het begin leuk, en ga je meteen van Trial over tot aanschaf. zelfs in een opwelling The Burning Crusade gekocht omdat het actie was.
Maar toch begint nu de mmo sleur alweer toe te slaan. Nogsteeds dezelfde quests. zelfde typische classes en skills. en de bijbehorende gefarm. Ik geef mezelf nog 1 of 2 week, of een paar dagen, maar ik denk zelfs dat deze het niet lang uithoud.
De hele economie is ook opgeblazen door de goldfarmers, alles is absurd duur, daarbij komt ook dat je de resources ook duur kan verkopen, maar daarmee ben je ook verplicht om te farmen als je gear wilt kopen.

Ik snap ook niet wat mensen zolang met zulke spellen kan bezig houden, het is gewoon herhaling en grinden en farmen, en als je goed kijkt zijn ze allemaal exact hetzelfde, met hier en daar een verandering in besturing of gameplay.

Ik kan dus eerlijk zeggen dat ik ze allemaal heb gedaan en ik vind het gewoon niets aan.

Hoe die truucjes worden bedekt bepaald hoe succesvol een game word.
Net als de amfetamine dat in je ritalin zit. Dat zit er in om het verslavend te maken.

Ga eens even lezen over hoe ADHD werkt. Die mensen reageren anders op dat soort stoffen dan de gemiddelde Nederlander.

Een ADHD'er reageert juist omgekeerd op stimulerende stoffen. Jij wordt misschien wel compleet hyper van amfetamine, een ADHD'er wordt er rustiger van. Die amfetamine in Ritalin (of, om precies te zijn, een variant erop) is dus de werkzame stof. Dat stoppen ze er niet in omwille van een groot complot van de farmaceutische industrie om ons aan medicijnen verslaafd te houden.

Hoewel je gelijk hebt dat amfetamine niet in ritalin zit om het verslavend te maken, maar juist de werkzame stof is, is het wel amfetamine. Met dezelfde risico's als gewenning, verslaving en na een tijdje vererging van de klachten. (om over de lange termijn werking maar te zwijgen)

ontopic:
games, net als ritalin en andere drugs doen allemaal hetzelfde:
Ze zijn stimulerend of maken leuke stofjes aan in je hersenen.

kort door de bocht:
bij games is dat positief: een goed gevoel als je iets krijgt (geestelijke verslaving)
bij heroïne negatief: een slecht gevoel als je het niet krijgt. (lichamelijke verslaving)

http://www.gamer.nl/achte...esessies-voor-wow-spelers
een reactie zegt het mooi en kort:
Dopamine komt vrij elke keer als jij iets hebt bereikt (bv quest completed, raidboss defeated, afwas gedaan, huiswerk af, level gehaald etc.) Aangezien je in WoW veel vaker "iets bereikt" dan op school/op het speelpleintje/op je werk is WoW verslavender dan die dingen.

Weet je wat pas verslavend is? Heroïne. 1 keer een goede dosis chinezen en je bent de rest van je leven er verslaafd aan.
Methamfetamine is nog eens drie keer zo erg en daar is alleen van af te kicken als je een sterke persoonlijkheid hebt en zelf-discipline.

Schijnt mee te vallen. Ik zag eens op TV dat junkies moeilijk/zielig blijven doen omdat ze dan van de afkickkliniek/overheid/etc weer een beetje drugs krijgen (en aandacht). Als het niet _echt_ moet doen ze alles om niet te hoeven stoppen of het zo lang mogelijk uit te stellen. Wat op zich logisch is.

Ze zeiden ook dat als zo'n junkie gewoon cold turkey gaat de (lichamelijke) verslaving na 10 dagen over is. 10 dagen kotsen en kromliggen, dat wel. Het kan dan natuurlijk nog steeds dat je er wel zin in hebt, maar je lichaam vraagt er niet meer om. Dit komt dus wel eens voor in de gevangenis.

Wat dat betreft weinig verschil met games. Als ik één keer een leuke game heb gezien sta ik er altijd wel weer voor open om nog een potje te spelen. Alleen ga ik niet huilen en kotsen als dat even niet kan.

Dat verhaal over beloningen uit het artikel komt me ook bekend voor, maar ik trap daar minder makkelijk in denk ik. Zo had ik eens de demo van Spellborn geïnstalleerd. Leek leuk te beginnen, maar al snel kwam ik erachter dat het voornaamste doel is om zoveel mogelijk Gnorks te slachten en de stats zo hoog mogelijk te krijgen. Verzamel meer van dit, koop een item, spells, etc. Ik speel een spel meer voor de spanning/adrenaline/verhaal/mooie omgevingen/humor dus in dit soort spellen heb ik niet zoveel interesse. Ik heb geen zin om uren bezig te zijn om een hoger getalletje in de stats te krijgen en 100.000 Gnorks af te slachten. Daar moet minstens een redelijk verhaal bij zitten en/of mooie graphics en/of gewoon goede humor.

[Reactie gewijzigd door Mentalist op 6 december 2010 21:28]

héél, mss héél mss, zal het over WOW gaan, dat er alles behalve realistisch uitziet maar over heel de wereld in de media komt vanwege verslaafde Koreaantjes die sterven omdat ze meerdere dagen na elkaar door spelen zonder te pauzeren.

(onwetende) mensen/ouders zijn vaak bang dat het realisme aanzet tot real-life violence. Ik heb nog nooit gehoord over ouders die bezorgd waren over de verslavende factor van zulke game's.

Het zijn de MMORPG's met de bijpassende gameplay en wss ook de interactie met andere spelers (die ze hier nog eens extra hebben onderzocht for no reason denk ik), waaraan mensen werkelijk rapper verslaafd lijken te raken (of het significant is, ik denk het niet, waarom is er dan zo veel berichtgeving over WOW? omdat het zo veel wordt gespeeld over de wereld).

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 383438 op 6 december 2010 12:33]

Ja, misschien wel. Maar volgens het artikel gaat het dan juist niet om Gameplay, Interactie e.d.

Wat dit soort spellen verslavend maakt zijn de micro-beloningen die samenwerken om de grote beloningen binnen te halen.

Zorgen dat er voor iedereen kleine en grote beloningen zijn. Dat het uitzicht op het volgende doel nooit ver weg is. Voor de een zijn het de extra vrijgespeelde mogelijkheden. Voor de volgende de Verzamelde objecten. Dan weer is het het Levellen naar een hoger niveau. Het ontstaan van een hechte groep met een gezamelijk doel die steeds beter wordt.

Maar er altijd voor zorgen dat het volgende doel dichtbij lijkt en steeds een stapje moeilijker maken.

Veel spellen die minder verslavend zijn hebben een te makkelijk einddoel of te onbereikbare kleine doelen of doelen die maar een kleine groep aanspreken.

ik denk dat we eerst eens naar de docu zelf moeten kjiken voor we conclusies trekken,

heel veel mensen gaan er bij voorbaat al vanuit dat de docu een soort schuld gaat leggen bij gamemakers, en hoewel ik dat een behoorlijk voor de hand liggende redenerinng vindt wil ik toch even zeggen dat dat nog helemaal niet vast staat.

even zou goed (en veel nuttiger) zou het kunnen dat ze juist de insteek kiezen van patroon herkenning. als je verteld hoe het werkt een waar de gevaren liggen, kunnen ouders misschien ingrijpen in situaties waar ze voorheen geen kennis/inzicht in hadden. mits met die insteek zou het wel degelijk een goede kant op kunnen gaan...

* i-chat hoopt in ieder geval op een dergelijk senario; want op een vingerwijzende bbc zitten (ook volgens mij) inderdaad niet op te wachten.

Heb je het artikel gelezen?
Je hebt het nu over de realisme en sfeer in games, terwijl de docu stelt dat beloningen binnen het spel de speler steeds weer verder laat spelen.

Dat had ik ze ook wel kunnen vertellen.

Het realisme in Bad Company 2 zorgt ervoor dat ik het blijf spelen (met name de mogelijkheid tot het wegblazen van muren en gebouwen. De grote open spelwereld en mogelijkheden in GTA 4 zorgen er dan weer voor dat ik dat blijf spelen.

Goh, is dat niet ook wat een game leuk maakt?

Als ze game-verslaving tegen willen gaan moeten ze volgens deze studie gewoon saaie games gaan maken, zoals een kop-en-munt simulator. Maar gek genoeg zullen die niet al te veel verkopen.

Je hebt het nu over de realisme en sfeer in games, terwijl de docu stelt dat beloningen binnen het spel de speler steeds weer verder laat spelen.

In een (MMO)RPG merk je dat misschien wel wat directer door levelen of het vinden van nieuwe items, maar ook Tetris of Pac-Man heeft hetzelfde, want je wil als speler gewoon de hoogste highscore neerzetten of het volgende level kunnen spelen.

Dat soort gameplay-elementen maken een game een uitdaging en de reden om het te spelen, net zoals een storyline in een single-player spel. Als ze dat nu ook de oorzaak van game-verslaving gaan noemen, sja, dan moeten we misschien ook maar geen televisie meer gaan kijken, boeken gaan lezen of naar de film gaan, want dan wil je ook weten hoe het afloopt als het een open einde heeft.

http://www.cracked.com/ar...-to-get-you-addicted.html

Een grappig bedoeld artikel dat het wel waard is om te lezen als je de tijd hebt.

Aan dit artikel moest ik ook gelijk denken toen ik dit nieuwsbericht las. Je bent me net voor met het posten ervan.

Alle punten van de skinner box (de ratten test) komen hier in naar voren en worden ook duidelijk met voorbeelden uitgelegd. Het komt er uiteindelijk gewoon op neer dat het in games veel makkelijker is om de basis punten voor teveredenheid
-Autonomy (that is, you have some say in what you do day to day);
-Complexity (so it's not mind-numbing repetition);
-Connection Between Effort and Reward (i.e. you actually see the awesome results of your hard work).
gewoon veel makkelijker te realiseren zijn in games dan in het echte leven (werk, studie etc). Game-makers spelen hier dus ook moedwillig op in om mensen verslaafd te maken en in te locken op een maandelijks abbonoment (WoW etc.). Het menselijkbrein geeft een chemische beloning voor bepaalde game elementen en dat werkt net als drugs bij sommige mensen.
Zo zijn er ook mensen die verslaafd zijn aan eten, want het brein geeft ze er een beloning voor. Vroeger toen de mens nog moest overleven was dit een erg nuttige functie, maar tegenwoordig kan dit ook averechts werken met de enerme beschikbaarheid van voedsel in het rijke westen.

Verslaving zit niet in de game, maar in de mens. Net zoals een gokverslaving, het gaat om de "thrill" de kans om te winnen. Het kan ook gaan om een behoefte te vullen, dan wel geestelijk, dan wel lichamelijk (Drugs, alcohol, etc). Dus dit zegt echt helemaal niets.

Het is natuurlijk waar dat sommige mensen vatbaarder zijn voor verslavingen dan anders, maar als ik kijk naar mijzelf en anderen in mijn directe omgeving, waarvan ik zeker durf te zeggen dat we echte gamers zijn, kan iedereen wanneer hij of zij wilt, de pc/console uitzetten en iets anders gaan doen. Het interfeert niet met onze dagelijkse bezigheden en wat niet, en dan heb ik het over gamen voor een peroide van alweer bijna 20 jaar.

Men wilt gewoon gamen afschieten omdat het wat gevoeliger ligt. Het is minder sociaal geaccepteerd. Als er een verkeersongeluk plaatsvind door een of andere dronken idioot, schrikken we met zijn allen en gaan we weer door. Als iemand dood achter zijn PC word gevonden na doorhalen op WoW bijv. dan staat de hele wereld op zijn kop. Waar komt dit beeld vandaan dan? Alcohol is gewoon sociaal geaccepteerd, iets dat al ettelijke eeuwen genuttigd word. Gaming is pas de laatste 10 jaar aan een echte opmars bezig geweest, dus ziedaar, een nieuwe zondebok.

Ik begrijp ook niet zo goed waarom men het in een slecht daglicht wil stellen, het is een entertainment industrie, is een stuk minder gevaarlijk dan alcohol, er gaan miljoenen in om. I don't get the point. En voordat de "obvious" link word gelegd naar shootouts: deze komen echt niet door FPS games. Iemand die een kut leven heeft, op school dag in dag uit gepest word en sociaal helemaal er buiten ligt klapt op een gegeven moment toch wel uit de band. Om dan te zeggen dat dit door CounterStrike komt ipv even te kijken naar wat de -echte- aanleiding is, is gewoon diep en diep triest. Niet omdat men het wil afschrijven op een game, maar dat de instanties die hulp moeten bieden aan mensen in nood, gefaald hebben.

Men wilt gewoon gamen afschieten

Wie? Waar haal je die informatie vandaan? Het programma is nog niet eens uitgezonden en je weet al wat de inhoud is?

"Men" in het algemeen, me thinks.

Het is inderdaad een trend van een vreemdsoortig clubje onderzoekers, journalisten en "experts" op verschillende gebieden die zich toeleggen op het zo vaak en hard mogelijk roepen dat gamen slecht is.

Dat daar tegenover (letterlijk) honderden onderzoeken staan die constateren dat gamers sneller en alerter zijn, spelers van MMORPG's doorgaans gewone, sociale mensen en dat gamen in het algemeen je op andere manieren laat nadenken en reageren, wordt in dit soort berichtgeving alijd achterwege gelaten door dit volk.

De documentaire die in het artikel genoemd wordt?
We gaan het zien, maar ik verwacht niet dat het gamen er goed vanaf komt...

Je licht inderdaad een paar punten die ik ook nog vergeten was ja, dankje! Gamen zet zelfs aan tot ontwikkeling (denk Engelse taal, creatief oplossend vermogen, reactie tijd) Dit is echter wel gedaan met gefundamenteerd onderzoek en gamers zijn lang niet altijd zo sociaal geisoleerd als men denkt.

Echter de zonderling die dit wel is, is natuurlijk een makkelijk voorbeeld, omdat als hij dan WoW of een andere MMO speelt, de connectie zo gelegd word. Wat dat betreft doet Korea het heel goed, waar er gewoon echt zenders op T.V. zijn waar ze geen voetbal uitzenden, maar bijvoordbeeld StarCraft. Wat dat betreft is het daar wat beter geregeld.

Het is gewoon jammer dat er zoveel negatieviteit om heen hangt, want negatieve dingen blijven beter bij en zijn makkelijker te roepen dan positieve dingen.

Ik heb het niet over dit programma, maar over gaming in het algemeen. Het word al langere tijd in een kwaad daglicht gezet:

Verslaving, mensen raken hun connectie met realiteit kwijt, zet aan tot geweld, shootouts, etc.

Dus sorry als ik de indruk wekte als het specifiek over het programma ging, mijn opmerking was van algemene aard.

Volgens mij wijt de BBC gameverslaving juist aan "ingame beloningen" en minder aan gameplay elementen. Ingame beloningen kun je gameplay-elementen noemen, misschien, maar het is VEEL specifieker het gewoon ingame beloningen te noemen.

Een spel met een goede gameplay heeft JUIST geen micro beloningen nodig om mensen spelend te houden. Je hoeft mensen dus niet te "foppen". Deze methode - gewoon een leuk spel aanbieden - is jaren terug bij 9 van de 10 spellen gebruikt en werkte opzich prima. Dit zijn spellen die de speler juist NIET voor de gek houden, hierbij gaat het om de gameplay, de spelwijze.

Tegenwoordig is het een trend om in allerlei games (race, shooters, RTS en natuurlijk MMORG's zoals World of Warcraft) manieren toe te voegen om je uitrusting, specialisaties en abilities steeds verder uit te breiden door reputatie, levels, geld etc. De reden? Het werkt. Misschien is er ook een bepaalde behoefte aan. De aandachtsspan van mensen wordt korter, we worden meer verwend en zijn entertainment sneller beu enz. Je wilt toch een manier zoeken om mensen nog aan je spel te binden. Daarvoor werkt het beloning systeem blijkbaar.

Is dit een goede ontwikkeling? Niet persé. Ik heb zelf ook een tijd MMORPG's gespeeld en aan het einde kon je niet eens meer goed uitleggen waarom je het spel nou speelde. Je was bezig bepaalde monsters en bazen 20 keer over te doen, had daar niet echt meer plezier in, maar deed het om dat ene nieuwe wapen te krijgen. Dan ben je dus verkeerd bezig vind ik, je speelt spellen, omdat ze leuk zijn.

De discussie hier zou moeten zijn: Oke, ingame belongen werken en kunnen de verkeerde motivatie zijn voor een spel, maar moeten we hier een probleem van maken? Ik ben progressief/liberaal. Ik zeg: eigen keuze, eigen verantwoordelijkheid. Uiteindelijk moet je zelf tot de afweging komen. Heb je geen probleem met het spelen van een saai spel, om een bepaalde belongen te krijgen? Prima. Iedereen is vrij om zijn vrije tijd op een saaie manier te besteden. Eigen probleem. Gelukkig zijn er ook spellen waarbij je kunt uitkijken naar belongen TERWIJL je ook spelplezier beleeft.

[Reactie gewijzigd door Yokozuna op 6 december 2010 16:10]

Niet om WoW te flamen (speel het zelf ook) maar ik gok dat WoW in de documentaire is opgenomen. And besides who cares?

Dat gezeik over games verslaving, gooi er anders gameheffing op zodat mensen minder gaan gamen!

Ik snap het aan de ene kant wel, maar de een houd van gamen de ander van aan zijn motor sleutelen. Maar iemand die vaak aan zijn motor sleutelt noem je toch ook geen motor verslaafde?

Edit: Voor hier onder, sarcasme kan je natuurlijk niet makkelijk lezen

[Reactie gewijzigd door JerX op 6 december 2010 12:41]

Omdat het zo langzamerhand een maatschappelijk probleem begint te worden, en maatschappelijke problemen opgelost moeten worden. En voordat je aan een oplossing kan beginnen, moet je de oorzaak weten.

Niet om het één of ander, maar gameverslaving begint steeds meer impact te krijgen op ed maatschappij. Kinderen die alleen maar spelletjes spelen en daarmee hun studie in het honderd laten lopen. Vervolgens kunnen ze geen goede baan meer krijgen. Mensen die vaak tot laat zitten te gamen en daardoor te laat komen of niet juist functioneren. Daarmee berokkenen ze het bedrijf en de economie schade, en kunnen ze uiteindelijk ook van ontslagen worden (en door het gamegedrag eventueel geen motivatie meer hebben om nog te solliciteren en ander werk te zoeken).

Ik wil niet zeggen dat iedereen die Wow speelt verslaafd is, of dat alle gamers verslaafd zijn. Maar er bestaat gewoon een groep gamers (die ofwel Wow spelen, of andere spellen zoals Modern Warfare 2) die flink verslaafd zijn, en dat is een probleem.

Dus nee, iemand die aan zijn motor sleutelt is geen motorverslaafde. Iemand die de ganse dag aan zijn motor sleutelt en vervolgens niet meer op school of zijn werk komt opdagen en niet meer omgaat met zijn vrienden... ja, dat is wel een motorverslaafde.

Dus nee, iemand die aan zijn motor sleutelt is geen motorverslaafde. Iemand die de ganse dag aan zijn motor sleutelt en vervolgens niet meer op school of zijn werk komt opdagen en niet meer omgaat met zijn vrienden... ja, dat is wel een motorverslaafde.

Maar is het dan de taak van de overheid om hier iets aan te doen, als er structureel motorverslaafden zijn?

Mensen die een uit de hand gelopen hobby hebben zul je altijd houden. Of dat nu modeltreinbouwers, motorfiets-gekken, automonteurs, puzzelaars of muzikanten zijn. Maar moeten we daarom maar iedereen gaan monitoren en kijken of ze niet te veel tijd in een hobby steken, en ingrijpen als het te ver gaat?

Ik denk dat mensen maar eens moeten leren om meer hun eigen verantwoordelijkheden te zien, in plaats van van de overheid verwachten dat die maar voor kinderoppas speelt.

Volgens mij verwar jij ernstig het woord 'hobby' met 'verslaving'...

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hobby
http://nl.wikipedia.org/wiki/Verslaving

Dat gezeik over games verslaving, gooi er anders gameheffing op zodat mensen minder gaan gamen

Ja, dat werkt ook al zo goed bij drank en roken.

Ik snap het aan de ene kant wel, maar de een houd van gamen de ander van aan zijn motor sleutelen. Maar iemand die vaak aan zijn motor sleutelt noem je toch ook geen motor verslaafde?

Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk los kan laten. Het gedrag van de persoon is voornamelijk gericht op het verkrijgen en innemen van het middel, of het handelen naar de gewoonte, ten koste van de meeste andere activiteiten
Iemand die alleen maar aan zijn motor sleutelt en daardoor andere (belangrijke) activiteiten verzaakt zal ook verslaafd genoemd worden.
Iemand die een biertje drinkt noem je ook geen verslaafde, iemand die niet meer zonder kan wel en alles doet voor een slok wel.

Dit is dan ook niet vreemd, om WoW maar even als bekend voorbeeld te nemen, WoW is zéér goed in het constant aanbieden van beloningen aan de speler, zelfs voor triviale taken.

Deze documentaire is voor de doorgewinterde MMO-gamer misschien oud nieuws, maar ik vind het persoonlijk goed om te zien dat deze technieken goed worden uitgelegd zodat mensen zich een eerlijk beeld kunnen vormen van games en waarom deze verslavend kunnen zijn.

Het idee is dus dat de makers van het spel de speler voor alles een beloning aanbiedt (punten, goud, achievements, levels, cosmetische upgrades) zodat deze constant aangemoedigd wordt om verder te spelen.
IMO zouden spellen best met wat minder van deze praktijken kunnen (zeker nu je het ook steeds meer in andere genres gaat zien in de vorm van achievements, levels, perks, prestige, medailles).

in de trailer was idd WoW te zien en dat is logisch ook want dat is een game met heel veel 'verslaafden'

Met 16.000.000 spelers (last time I checked ) ligt het aantal verslaafden natuurlijk hoger dan bijvoorbeeld een spel als GT5. Ik ben vooral benieuwd naar de percentages.

Misschien moeten ze de documentaire anders noemen : Het resultaat van ouders die hun kinderen niet opvoeden.
Bijna alle problemen bij kinderen liggen grotendeels bij de ouders. Misschien moeten mensen terug zelf wat verantwoordelijkheid opnemen voor hun kinderen ipv als het fout gaat de schuld bij iemand anders leggen.

Niet alleen niets nieuws, dit is incorrect. Het feit dat een experiment aan toont dat beloning voor een handeling zorgt dat er een positieve stimulus ontstaat voor de beloning is ontvangen, zegt helemaal niets over waar de games op gebaseerd zijn.

Er zijn ook genoeg faal games met Pavlov gameplay.....

Precies ook mijn gedachte.

In mijn beleving is 'verslavend' gedrag in een game juist te wijten aan de combinatie tussen het verhaal en de gameplay. De verslaving (ik spreek voor mezelf) zit hem erin
dat je verhaaltechnisch steeds verder komt in de game en dat je wil weten hoe het zit. Of dat je in een missie zit en echt niet kan stoppen voor die is uitgespeeld.

Als een game puur draait op alleen Pavlov gameplay zonder een goed verhaal kan ik op elk moment stoppen om later weer verder te gaan. (als de savepoints goed geplaatst zijn). Dan mis ik de drive om door te gaan.

Achter een nieuw deel van het verhaal komen is ook een beloning: je wordt beloont met informatie de je daarvoor niet had en je meer inzicht geeft in wat er aan vooraf is gegaan en je doet uitzien naar wat er verderop gaat gebeuren.

Een missie voltooien is ook een beloningsmechanisme. Je komt op plaatsen waar je niet eerder bent geweest en komt tegenstanders tegen die je niet eerder hebt gezien. De beloningen zijn dus de nieuwe verrassingen tijdens de missie.

Wat dat betreft net zo "Pavlov" als andere games.

Precies, dat ben ik met je eens. Maar dat is wel even wat anders dan dingen verzamelen om het verzamelen of levellen om het levellen om dat je dan sterker bent of meer items hebt. Doordat het verhaal in games een grote rol speelt krijgt het wel meer diepgang dan de recht toe recht aan beloning in de pavlov test. Het mechanisme van een game zit veel subtieler in elkaar.

Dat is waar. Wat dat betreft zit een flink deel van gameplay van de WoW's van deze wereld vele malen minder subtiel in elkaar. Hou de spelers een grote kluif voor en als een groot deel van de spelers de kluif heeft presenteer je een nog grotere kluif.

Heb je weken gegrind en aan raids deelgenomen om de beste armor en wapens te verkrijgen, komt Blizzard met spullen op de proppen die nog beter zijn en begint het feest van voren af aan. Of ze veranderen de balans waardoor andere spullen beter worden.

Het trucje is wel zo doorzichtig en simpel en toch weet het miljoenen mensen bezig te houden. Ik heb het ook twee jaar behoorlijk fanatiek gespeeld, maar ben er van de ene op andere dag mee gestopt, omdat ik die trucs niet meer pikte.

En toch klopt het wel. WoW is zelfs volledig ontworpen rond de theorie van Pavlov, met succes. Het hele beloningssysteem zorgt ervoor dat vele spelers tot een stuk in de nacht blijven doorgamen, hoewel ze donders goed weten dat dit tekort aan slaap wraak zal nemen.

Dit zijn dezelfde spelers die spellen zonder "Pavlov" basis ook zo lang spelen. Een goede gameplay en verhaallijn betekend immersie in het spel. Je kunt ook een hele slechte "Pavlov" game uitkiezen. Wat het idee juist is is de overall feel van de gameplay, en de immersie, die zorgen dat je zowel het gevoel geeft dat je controle hebt over wat er gebeurd, en beloning krijgt voor wat je doet(Pavlov)als het gevoel dat je je in een episch verhaal bevind(naar mijn mening niet wat het Pavlov experiment beschrijft). Dit maakt de game verslavend.

Als je wel elke vorm van beloning terug leid tot Pavlov, ben je aan alles dat je doet verslaafd(werk, zitten, slapen, praten, kijken). Niet alleen gamen.

Het lijkt me ook maar een flauwe conclusie. Je doet toch zo wat alles voor de beloning achteraf, in welke vorm die beloning ook is. geld op de rekening, schouderklopjes van mensen...

Maar er zijn games die gemaakt zijn om een Pavlov-reactie bij je in te trainen waar je vervolgens maandelijks geld moet neerleggen om het te mogen herhalen.

Het gaat dus ook niet over waar een game op gebaseerd is, het gaat er om dat er mechanismes ingebouwd worden die deze vorm van verslaving aanmoedigd.
Aangezien dit in sommige gevallen games zijn die voor kinderen bedoelt zijn lijkt me dat je je daar best zorgen over kunt maken.

"Gameverslaving te wijten aan gameplay-elementen" met als onderbouwing dat, net als ratten, ook mensen gevoelig zijn voor beloning na 'goed gedrag'.
"Sigarettenverslaving te wijten aan tabaks-elementen".
"Alcoholverslaving te wijten aan alcohol-elementen".
Het verschil in deze twee voorbeelden moge duidelijk zijn; een fysieke honger/afhankelijkheid waar deze bij games vooral mentaal is.

Om een verslaving te kunnen opwekken zal er echter altijd een element in het verslavende product moeten zitten dat hiervan, op bewust dan wel onderbewust niveau, de aanstichter zal zijn.

Ik begrijp eerlijk gezegd voor het eerst in tijden niet waarom het herkauwen van (zoals zelfs in het artikel genoemd) oude onderzoeksresultaten nu nog nieuwswaarde m.b.t. dit topic zou hebben.
School werkt feitelijk gezien niet anders, namelijk door goed gedrag te belonen en zodoende te pogen intrinsieke motivatie aan te boren in het bewustzijn van de student.

Mag ik daarom deponeren dat in het geval van schooljeugd het mogelijk uitblijven van gewenste resultaten dan wellicht niet slechts veroorzaakt wordt door een onvermogen om de stof te begrijpen, maar ook mogelijk een oorzaak vindt in een te lage 'stimulus' als beloning?

Dat lijkt mij nu wel interessant om te testen; gaan studenten (en dan vooral op de middenbouw) betere testresultaten neerzetten naarmate men er bepaalde 'privileges' of compensaties mee kan verdienen?
Dit is immers ook geen fysieke materie maar puur een mentale ervaring van je prestaties en de beloning daarvoor.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 14932 op 6 december 2010 12:34]

Nog een stelling van mijn kant dan:
Vermindert de inzet van studenten "in real life" door de relatief veel lagere beloningen (op korte termijn) die studeren levert, in tegenstelling tot de hogere beloningen die zij krijgen door gamen?

M.a.w. gaan studenten slechter studeren omdat zij gewend zijn in games hoge beloningen te krijgen, waardoor zij de lage beloningen bij studeren te weinig vinden en dus minder goed gaan studeren?

Ik zeg hij sluit prima aan, het is feitelijk slechts de andere zijde van de medaille.
Mij lijkt dat dit middels een lange-termijn studie met een aantal controlegroepen prima te testen is.

Een probleem is daarbij echter wel dat je iemand zult moeten vinden die geld uitgeeft voor een onderzoek dat voor slechts een kleine groep mensen interessant zal lijken, terwijl de resultaten van zo'n onderzoek (vermits onze train-of-thought juist is) een behoorlijke impact op de studiemethode van hedendaagse studenten zou kunnen hebben.
Daarnaast lijkt het me (zonder extra geografische factoren in het onderzoek te betrekken) behoorlijk moeilijk om een aantal studenten een zelfde 'test' te laten maken (long term, dus eigenlijk eerder een studietraject afleggen) waarbij één groep niet kennis mag/kan maken met de wondere wereld van computer gaming....

Het verschil in deze twee voorbeelden moge duidelijk zijn; een fysieke honger/afhankelijkheid waar deze bij games vooral mentaal is.

Dat blije gevoel wat je krijgt van een goeie drop in WoW is ook gewoon dopamine hoor, in die zin is dat net zo chemisch als het proces waar de verslavende werking van drugs vandaan komt. Het is niet te vergelijken met Crystal Meth omdat de werking veel minder sterk is natuurlijk, maar als je gevoelig bent voor gameverslaving kan dat ook verregaande gevolgen hebben.

[...]


Dat blije gevoel wat je krijgt van een goeie drop in WoW is ook gewoon dopamine hoor, in die zin is dat net zo chemisch als het proces waar de verslavende werking van drugs vandaan komt....

Dan kun je alles wat onder de noemer 'lol trappen' valt wel verslavend noemen. Dopamine is immers gewoon het leuk-hormoon.

Als we dat serieus gaan nemen dan zou de wereldbevolking er ineens veel minder goed aan toe zijn: Raad maar eens wat er (by design!) in je hersenen gebeurt als je de ware tegenkomt.

Het is grappig te zien dat veel mensen het gamer zijn al beginnen te verdedigen, voordat het programma is uitgezonden en men de precieze inhoud kent. Men gaat er maar van uit dat games aangevallen worden. Van wat ik nu heb gelezen over het programma word er aandacht besteed aan de verslavende kanten van games, en die zijn er, dat is niet te ontkennen. Er wordt niks gezegd over een verbod op games, gamers worden niet per definitie gelabeld als verslaafden.

Ik ben het er niet echt mee eens dat games verslavend zijn. Er zijn zeker elementen die aansporen tot het blijven spelen van games (dat moeilijke level halen, een nieuwe highscore, die irritante boss die je niet kon doden, eindelijk dat uber zwaardje), maar verslavend zijn ze niet.

Verslaving zit in de mens, want je voelt je ergens goed bij, of dit gokken, alcohol, drugs, games of wat dan ook zijn, dit komt doordat er een bepaalde behoefte gevuld moet worden. Het verslavings gehalte van de verschillende producten kan wisselen, sure. Maar het product an-sich is niet verslavend. Drugs ook niet, echter bouwt het lichaam uiteindelijk een tollerantie op en heb je meer en meer nodig om je er goed bij te voelen. Dit geld voor alles, dus ook games, ook hier zullen ontwenningsverschijnselen optreden, omdat je "normale" ritme verstoord word.

Dus nee, games zijn niet verslavend, het zit in de mens.

Nee, games zijn niet verslavend, het zit in de mens. Klinkt razend interessant. Maar je hebt gelijk. Alleen vergeet je dat om datgene dat in de mens zit te triggeren, je een agent nodig hebt. In dit geval is dat een game. In andere gevallen drugs, drank, gokken, tv, sex, what have you.

Dit onderzoek en/of de uitzending geven games nergens de schuld van, maar geven aan welk element van de games voor de verslaving zorgt. Of beter gezegd: welke deze triggert. Dat is op zich interessant om te weten.

Verder kun jij het er niet mee eens zijn dat games niet verslavend zijn, maar daar kunnen we niet zoveel mee. Vraag het de mensen zelf die verslaafd zijn (geweest) wat verslaving precies betekent en hoe moeilijk het voor ze was om er vanaf te komen.
Wel denk ik dat gameverslaving anders is dan laten we zeggen drank. Een alcoholist blijft altijd alcoholist en kan gewoon nooit meer een biertje drinken omdat de kans op terugval gigantisch is. Iemand die van de gameverslaving af is, kan na verloop van tijd best weer een keer pacmannen.

Drugs ook niet, echter bouwt het lichaam uiteindelijk een tollerantie op en heb je meer en meer nodig om je er goed bij te voelen.

Een aantal drugs creëert een lichamelijk afhankelijkheid. Buiten enig psychologisch effect zijn die al verslavend. De menselijke factor speelt daar geen enkele rol bij.

Gokken, games en andere dingen creeeren ook een afhankelijkheid:

Wanneer je wint bij een gok automaat of een spel uitspeeld na een lang moeilijk gevecht, komt er een stof vrij die dopamine heet. Dit geeft een soort gelukkig./blij gevoel. Ook hiervoor wil je steeds meer en meer en kan je net zo afhankelijk worden als bijv. coke.

Daarbij vergeet je dat mensen vaak ook drugs gebruiken om zich een tijdje gelukkig te voelen. Men wilt zich steeds langer gelukkig voelen, heeft meer drugs nodig, etc. Drugs reacreatief gebruiken of als uitvlucht, beiden zijn een menselijke keuze, beiden kunnen een lichamelijke afhankelijkheid opwekken.

Zo ook voor dopamine (komt vrij door positieve spanning, denk aan winnen bij een gok automaat) of endorfine (komt vrij bij sporten en pijn). Beide stoffen geven je een prettig gevoel. En kunnen wel degelijk tot een verslaving leiden. Maar of jij het nodig hebt, is wel degelijk een menselijke factor, want anders ben ik toch echt wel een dopamine junkie na 20 jaar gamen. Dus omdat een game zelf niet via een naald je lichaam ingaat, betekend het niet dat het net zo gevaarlijk kan zijn als coke, echter is het de mens zelf die tot zo'n punt komt en ervoor gaat kiezen iets wel of niet te willen.

Gokken en games creëren een psychologische afhankelijkheid, de " menselijke" factor. Volgens je eerste post is alleen dat waar de verslaving zit, terwijl dat bewezen onwaar is.

Leuk ook dat O rly plaatje, je weet het al en dan als tooltip staat het er ook nog

Maar Achievements en Unlocks boeien mij eigenlijk niet zoveel.

Achievements speel ik al niet eens voor, alhoewel ik het op de Xbox kan voorstellen omdat je dan een hogere gamerscore krijgt.

Ik heb ik games eigenlijk liever niet eens unlocks zoals in Battlefield games. Als ze daar gewoon Faction based wapens en Class based kits hadden aangehouden was het voor mij zelfs leuker. In plaats van nu iedereen met de zelfde wapens rond loopt.

Zal me benieuwen of het met BC2 vietnam weer terug is als bij BFV, maar ik denk dat ze het gewoon goedkoop en makkelijk oplossen door de wapens gewoon net als in BC2 alleen class kit te houden.

[Reactie gewijzigd door Bulls op 6 december 2010 13:47]

Die achievements hebben er niet zo veel mee te maken denk ik.

Als je een frag maakt levert dat een korte maar krachtige beloning (=dopamine) op. Als je 5 frags maakt levert dat meer voldoening dan 1.

Op een gegeven moment raak je gewend aan de voldoening die je krijgt van de kills die je maakt en raak je gefrustreerd als je in een game geen k/d ratio van 4 hebt.

Het beloningssysteem in je hersenen (In de nucleus accumbens) raakt hier zo op ingesteld dat dit je gedrag aanpast om maar zo veel en vaak mogelijk die dopamine te scoren, waardoor je veel langer gaat gamen.

Tegelijk vind er downregulatie van je beloningssysteem plaats, net zoals bij een drugsverslaving. Je hersenen raken gewend aan de dopamine en verminderen de dopaminereceptoren om dit te compenseren. Hierdoor kun je weinig tot geen geluk meer ervaren, tenzij je weer gaat gamen.

Voila je verslaving is tot stand gekomen

Hmm daar zeg je wat, Ik was vroeger veel beter in shooters, en maaide zowat iedereen neer in BFV, dan zou toen mijn reward niet zo hoog meer zijn op 1 kill. Maar tegenwoordig ben ik al aardig wat slechter, en als ik in MW2 nu een paar kills kan maken ben ik al heel blij. Dus in dat opzicht ben ik dus afgekickt van de meer kills moeten hebben voor het gewenste dopamine effect.

Maargoed tegenwoordig game ik niet eens zoveel meer, het komt zo als sleur over. Elke MMO, elke Shooter en elke RTS komen allemaal op het zelfde neer uit de betreffende genres. Kan er ook niet zoveel plezier meer in beleven als vroeger.

Mn dopamine is zeker op

Leuk ook dat O rly plaatje, je weet het al en dan als tooltip staat het er ook nog

Yup, zag ook de kop van het artikel, toen dat plaatje en lag gelijk in een deuk. Lekker subtiel hoe T.net niet echt een mening in het artikel zet maar op deze manier toch even laat weten wat ze er blijkbaar van denken .