Beetje Intel versus AMD geschiedenis, dat verklaart enorm veel dingen in het processorlandschap.
Eind jaren 60 werd Intel en AMD opgericht, Japanners bestelden chips voor rekenmachines. Bij Intel kwam iemand op het idee om 1 algemene chip te maken ipv rekenmachinechips, kassachips, verkeerlichtenchips,... De processor is geboren, het was een 4 bitter die op 0,108MHz geklokt is. Intel kon zelf niet alles produceren, dus verkocht wat licenties, AMD en minstens 10 andere fabrikanten bakken aan de lopende band exact dezelfde chipjes als die van Intel.
Ten tijde van 486 vond Intel dat ze genoeg productiecapaciteit hebben om zelf te produceren, de fabrikanten houden op met die chips te bakken, behalve AMD. In een rechtzaak werd beslist dat je geen rechten had op een nummer, dus AMD bakt gewoon rustig verder. Intel geeft aan hun 586 de naam Pentium, vanaf dan moet AMD zelf processors ontwerpen. AMD ontwerpt processors met goede prestaties per MHz en voerde dus voor het eerst de PerformanceRating in, maar was iedere keer te laat met hun processors, dus de Intel-tegenhangers zijn keer op keer weer sneller. Intel Pentium was in zijn tijd de best presterende consumentenprocessor. Men zocht toen ook een vervanger dan de EDO-rams: BEDO-ram of SDRAM, Intel zwaaide met scepter en beslist dat het SDRAM wordt door hun chipsets SDRAM-ondersteuning te geven.
Intel zag dat AMD, Cyrix,... profiteren van de goede Intel-chipset-mobo's, toen waren de andere chipsets tot 3x zo traag (vooral brakke geheugencontrollers). Slot 1 werd geïntroduceerd om oa AMD van de goeie Intel-chipset-mobo's eraf te smijten. AMD K6-2 K6-3 moeten maar op SuperSocket 7 mobo's en chipsets zoals Via MVP3 draaien en presteren inferieur tov de Pentium 2. Het was de glorietijden van Intel, de nieuwste processor kost toen € 1500 en Intel brengt heel traagjes nieuwe processors uit.
Langzaam maar zeker kwam de Pentium 3 uit, P!!! was een Pentium 2 met extra instructiesetje, dat was vroeger al genoeg om een nieuwe naam te geven. De huidige P4 heeft extra instructiesetje gekregen zonder naamsverandering naar P5 ofzo.
Plotseling lezen we op een mooie nacht dat AMD de Athlon tevoorschijn tovert, kwijl van hier tot ginder, de processor is sneller per MHz, hoger geklokt, goedkoper per MHz dan Intel en dubbel zo warm als een Intel (hier kwam de heetkoppen-imago van). AMD gebruikt Slot A, een tegenhanger van de Slot 1. Asus bracht mobo's in witte dozen aan de man, uit schrik voor de scepter van Intel, stel je voor als je geen Intel-chipsets meer krijgt, dan is je mobofabriek failliet. Hier begin je te snappen waarom er een Anti-Trust zaak tegen Intel gestart is.
Enkele dagen na de Athlon introductie, halveerde Intel hun processorprijzen en niet veel later nogeens prijshalvering. AMD processors klokt maar al te graag omhoog en zijn goed te produceren. Bovendien heeft de Athlon een krachtige FloatingPointUnit, dat hebben ze geleerd van het K6-achtigen verleden, toen was dat altijd te traag geweest. P3's kan niet tegen het ruwe geweld en moet maar een soort oplapmiddel genaamd instructiesetjes gebruiken om de slechte FPU-performance te omzeilen. Zo'n instructiesetjes werken goed in Sisoft Sandra en voor Intel-processors geschreven toepassingen zoals video encoding, Photoshop. Terwijl games gewoon ruwe kracht willen zien.
Intel en AMD zien in dat die Slot nergens goed voor was, het is duurder om te produceren, slecht contact door stof in de Slot en de processor kan los in de Slot steken (veel voorkomend probleem als je een computer gaat verplaatsen). Men keert terug naar de Socket en ondie-cache wordt op de processors gezet. Athlon Thunderbird (dondervogels) werd nog sneller per Mhz, hoger te klokken en goedkoper. Intel zat met hun P3 1GHz te gapen naar AMD met dondervogels die op 1,4GHz rondvliegen. De poging om de P3 op 1133MHz te klokken werd door stabiliteitsproblemen afgestraft en deze processors werden teruggeroepen.
Intel wou wraak nemen op AMD en bedacht de "grote getallen processor". P4 moet kost wat kost hoger dan AMD geklokt worden, dus pipelines uitrekken, want als je minder moet doen per kloktik, dan kan je sneller tikken. Dat MHz-obsessie zorgde ervoor dat een Pentium 4 1,5GHz slechter dan een Pentium 3 1GHz presteerde in de meeste benchmarks, in de foldertjes en advertenties zien we zelfs kreten zoals "echte MHz'en". Dat opklokken zorgt voor de nodige hitte, vrij snel wordt het even heet als een Athlon en de mensen blijven beweren dat Athlon's zoveel heter moeten zijn.
De Athlon MP moet ook SMP kunnen doen, het was beperkt tot 2 processors met de 760-chipsets. Deze chipsets hebben 2 FSB'en zodat elke processor hun eigen bus heeft.
AMD kan P4 niet meer volgen in de MHz-race, de Athlon XP presteerde opvallend beter per Mhz en de Performance Rating werd uit de ouwe doos gehaald. Officieel wordt de Rating bepaald tov de Athlon Thunderbird, deze processor presteert zo snel als een Athlon Thunderbird die geklokt is op zoveel MHz. De consument vergelijkt gewoon de grote getallen, dus de PR van AMD met de MHz van Intel. Athlon XP's hadden last van trage FSB met als gevolg trage geheugenbandbreedte.
Intel viert hun tijdelijke overwinning en plotseling heeft de P3-afdeling de Tualatin gemaakt. Deze efficiënte processors presteren per MHz vergelijkbaar met de Athlons en op 1,4GHz was het sneller dan een P4 op 1,7GHz. Intel zag dat het een dreiging was voor de P4 en loste het op door de prijskaartjes zo duur te maken, dat de consument van de Tualatins afblijft.
De inefficiëntie van de P4 valt hard op, het verslindert geheugenbandbreedte en caches. Elke keer dat men de FSB/caches/geheugenbandbreedte verhoogd, stijgt de performance plotseling. We zullen straks zien dat dit een nadeel is. Van de Tualatins kwamen er ook Celeron-versies deze zijn betaalbaar en erg interessant voor de Tualatinmods op 440BX mobo's.
Na verloop van tijd begint Intel in te zien waarvoor die Tualatins goed zijn, de laptopmarkt vraagt een processor die efficiënt, zuinig en snel is. De P3 Tualatin is default al zuinig, efficiënt en snel. Dus ff wat updaten met een P4 FSB, grote L2 cache en wat instructiesetjes. Normaal gaat geen kat weten waarvoor een Pentium-M goed is, dan maar een platform maken. Centrino staat voor draadloos, draagbaar, snel en lang laptopplezier, dat zegt meer voor de gemiddelde consument dan gewoon wat review getalletjes.
Plotseling kwam AMD met de Athlon 64 tevoorschijn, deze processors zijn 64bitters, die in 32bit ook goed presteren. Terwijl de Itanium uitgelachen werd voor de 32bit performance, deze zit te dueleren met 486's en Pentium 75MHz. De Athlon 64 heeft indrukwekkende FPU-performance (hierdoor draaien de games zo goed) en erg lage geheugenlatencies (zo laag, dat veel cache weinig winst geeft). De processor is ook zuinig met geheugenbandbreedte zodat het met single channel DDR-SDRAM al genoeg heeft.
Intel zag dat ze weeral AMD niet kunnen volgen in de reviews/computerboekjes en probeert dat te verdoezelen door P4 Emergency Editions uit te brengen. Intel vraagt aan de consument om deze processors niet te kopen door extreem hoge prijskaartjes op te plakken, deze processors moeten gewoon in computerboekjes en reviews een beetje tegenstand tov AMD proberen te bieden.
Intel probeert hoger op te klokken met de Prescott op 90nm, verkleinen van de chip is meestal het magische middel dat zorgt voor minder verbruik en meer MHz maar bij de Prescott wordt het juist warmer. Deze heetkoppen gaan ver boven de verbeelding van de Athlons, richting 110W. De Prescott is trager dan de Northwood op dezelfde MHz. Intel ziet langzaam maar zeker in dat het opklokken of overklokken van hun processors niet meer zomaar kan. Mijn voorspelling dat Intel terug naar het efficiënte ontwerp van de P3 en Pentium-M moet komt uit, de MHz-wraakactie op AMD loopt dus slecht af.
Na verloop van tijd ziet Intel in dat ze de 64bit boot niet mogen missen, dankzij contracten tussen Intel en AMD mag Intel alles van AMD kopiëren als ze zin hebben. Zo gezegd, zo gedaan, Intel kopieert de handleidingen/boekjes van AMD en geeft het een andere naam (EMT64) om te verbergen dat het AMD-compartibles zijn. Wie zegt dat de boekjes juist moeten zijn? Intel heeft de 64bit instructies met bugs en al klakkeloos gekopieerd, het gaat zo ver dat als je een Xeon van 32 bit naar 64bit omschakelt, dat je dan performance verliest terwijl een Opteron die juist performance wint. Het wordt pas leuk als de boekjes en foldertjes beginnen te spreken over AMD-compartible processors
http://www.anandtech.com/IT/showdoc.aspx?i=2447&p=5
De huidige slag draait rond de Dual Core's, de Athlon64 is al ontworpen om uit te breiden naar dualcore, zo gezegd, zo gedaan. Aangezien een single core maar single channel geheugenbandbreedte nodig heeft, dan hebben we dualcores nodig om de dual channel geheugen vol te krijgen.
De P4 is niet hierop voorbereid, Intel heeft maar ff snel 2 P4-cores aan elkaar geklust. P4 is erg inefficiënt en single core verbruikt de hele FSB, dus de dualcore zal weinig kunnen doen. De benchmarks vertellen dat de Athlon Dualcore even snel is als de Dual Opteron werkstations, terwijl Intel minder presteert. De dualcoreslag werd dus snel beslist. Intel gooit definitief en officieel de P4-plannen in de prullenmand en op de roadmaps zien we Pentium-M-achtige processors.
P4-achtige dualcores op oververzadigde FSB'en is een probleem en Intel zoekt een oplossing. ff kijken hoe AMD zoiets opgelost en ziet de ouwe 760MPX mobo's liggen. Intel kopieert het dubbele FSB ontwerp van die ouwe AMD mobo's, terwijl AMD een stap verder zit met Numa. Opterons worden door HyperTransportlinks doorverbonden met elkaar, deze zijn snel en elke processor heeft hun eigen geheugenbankjes zodat er geen verzadigde FSB-problemen meer zijn. Je kan niet oneindig lang blijven de FSB'en bijleggen, de chipset zal teveel "pootjes" krijgen.
Intel heeft jarenlang de performancekroon kwijtgespeeld en zal minstens 2 jaar achter AMD moeten aanhollen. Dankzij Centrino heeft Intel ontdekt dat er andere methoden bestaan om hardware aan de man te brengen, men stapt van performance naar
platformen over. Niet meer verkondigen hoeveel sneller het is, wel verkondigen wat je allemaal met die computer kan doen. bv draadloos, draagbaar, snel en lang laptopplezier samengevat in 1 woord: Centrino! En zal op hun naam blijven vertrouwen, veel leken blijven denken dat Intel stabieler is, AMD maar voor non-serieuze dingen zoals games goed is,... Zelfs proffen aan de Kulak

Kortrijk (universiteit) weten het niet beter en durven te verkondigen dat een P4 1,6GHz de snelste processor is en dat Intel de enige processorfabrikant is. Gelukkig voor die prof dat ik daar niet studeer, anders maakt die wat mee. Bij ons krijgen we op de hoge school gelukkig les op niveau van een tweakers.net crewlid
http://tweakers.net/plan/crew/156.
Kort samengevat:
- Intel maakt AMD-64bit-compartible processors, deze presteren slechter dan de echte AMD 64bits processors
- Intel verliest de Dual Core slag
- Intel lost het verzadigde FSB probleem op door de AMD 760MPX-chipset na te apen
- Intel keert terug naar de efficiënte processorontwerpen ipv Netburst
- Intel gaat niet meer voor de performance, wel voor een platform (kijk, dat kan je allemaal met die computer doen ipv snelheden verkondigen)
De komende 2 jaar zit AMD safe, daarna gaan we zien of Intel iets kan doen met het efficiënt ontwerp van Pentium-M.
@rapture en dit vanuit het oogpunt van een AMD fan. zo kent iedere kant gelukkig twee zijdes en ik kan zonder problemen een gelijk verhaal vertellen waaraan Intel > AMD.
Heeft weinig te maken met Intel of AMD fan, wel met de beste technologie dat er op het moment beschikbaar is. Ik heb een Athlon desktop, omdat het toen sneller per MHz, meer MHz en goedkoper per MHz was dan Intel. Maar mijn laptop is een Pentium-M (Centrino-platform), want er was toen geen concurrentie in de "zuinige-laptopmarkt".
Eerst heb je het over een PIII die ongeveer 50% beter presteert per klok tik dan de P4:
En dan komt de efficiëntere Tualatin uit en die presteert maar 21% beter?
Heeft te maken met lage rauwe FPU-performance en implementeren van SSE2. In het begin was er geen SSE2 -ondersteunende software, dus de P4 moet maar op hun ruwe FPU-performance vertrouwen, vandaar dat het slecht tov de P3 presteert, zelfs in de Intel-lievelingsbenchmarks zoals 3D Studio Max. Na verloop van tijd werkt het oplapmiddel SSE2 en de P4 presteert minder slecht tov de P3.
[Reactie gewijzigd door ACM op 22 augustus 2015 09:29]