Technische kant kan per definitie niet ondergeschikt raken aan de juridische kant wanneer het om wel of niet technisch mogelijk zijn gaat.
Dat vinden bestuurders en politici dus niet. Die zeggen eigenlijk altijd, het interesseert me niet of het kan of niet, doe het gewoon. Dit artikel hierboven zegt precies ook dat.
Een ander gebied waar we dit tegenkomen is de invoer van de warmtepomp en de elektrificatie van de auto. Er zitten zoveel haken en ogen aan*
- het netwerk kan het nog niet aan en er is geen personeel om het netwerk uit te breiden
- er is meer elektriciteit nodig, 's avond en vooral 's winters maar zonnepanelen leveren 's nachts niets, en in de winter nauwelijks en windmolenparken kunnen ook op zee onvoldoende elektriciteit leveren, bovendien gaan ze maar 10 tot 20 jaar mee (veranderen ondertussen in plastic soup en microplastics) en zijn (nog) nauwelijks te recyclen, met kerncentrales hebben we er minimaal 6 nodig, maar de bouw duurt te lang
- de warmtepomp moet vooral 's nachts draaien, de meeste mensen laden hun auto's 's nachts maar de piek in beschikbare elektriciteit is overdag
- de meeste mensen kunnen niet thuis laden omdat ze geen oprit hebben, geen kabels over de stoep mogen trekken en/of van de verhuurder geen laadpaal mogen installeren
- accucapaciteit is voor veel mensen nog onvoldoende
- aanschafprijzen van warmtepompen en batterijvoertuigen liggen dusdanig hoog dat de meeste mensen dit niet kunnen financieren
- reizen met het openbaar veevervoer duurt 2-5 keer zo lang, en is dus voor de meeste mensen geen optie, bovendien is het meestal overvol, vaak vies, vaak benauwd en vaak onveilig
- voor de mensen die het echte werk doen, in de volcontinue op de fabriek, in de zorg, enzovoorts is er op de tijden dat ze moeten werken, geen OV, en vaak op de plaatsen waar ze moeten zijn - industrieterreinen - al helemaal niet
Ik vind het persoonlijk van incompetentie getuigen van een geheel departement, van assistenten tot aan de Minister, wanneer er wetgeving wordt gepresenteerd waarvan vele deskundigen op dat moment al hebben verklaard, ook via formele weg gecommuniceerd, dat het niet werkt op de manier die ze beogen.
Het systeem is zo dat de politiek bepaalt wat er moet gebeuren (of eigenlijk de mensen achter de politiek) en de ambtenarij moet uitvoeren, of het nu wel of niet kan. Waar dat toe lijdt hebben we bv gezien in de toeslagaffaire. Feit is echter wel dat beleidsbeslissingen die door de politiek gemaakt worden altijd worden voorbereid door de ambtenaren, dus die zijn inderdaad medeschuldig.
Nu werkt dat met encryptie en meestal ook met andere techniek niet zo, maar met heel veel zaken die de overheid aangaan pretendeert men uit te gaan van de wetenschappelijke methode. Dat houdt dan zogenaamd in dat men het beleid bepaald aan de hand van wat de wetenschap er over zegt. Het probleem is echter dat diezelfde overheid die wetenschap financiert en onderzoeksopdrachten geeft en die onderzoeksopdrachten worden zo geformuleerd dat het onderzoek eigenlijk alleen maar de politiek gewenste conclusie kan geven. Waar we dit het sterkste zien op het ogenblik is in de zaken rond natuur, biodiversiteit, milieu en stikstof, en dus ook de hele discussie over de wolf. De wolf is heilig verklaard en mag geen strobreed in de weg gelegd worden, echter nu begin september 2022 de pony van Ursula von der Leyen door een wolf is omgelegd, komt de tegenbeweging op gang.
Het is simpelweg de verkeerde volgorde aanhouden, elke keer eerst je neus stoten voordat je door hebt wat velen al roepen en dan pas met een aangepast of verzwakt voorstel komen.
Het is niet de politiek die zijn neus stoot maar de burger die het slachtoffer is. De politiek zegt sorry en gaat op de oude voet verder, waarbij ze heel af en toe eens moeten aftreden en vervolgens gelijk een ander baantje toegeschoven krijgt.
Het maakt het hele proces onnodig stroperig; iets dat we sowieso de afgelopen 10 a 15 jaar al veel te vaak zien.
Afgelopen 10 à 15 jaar? Misschien kun je niet verder terug kijken, maar het is begonnen onder het premierschap van Lubbers. Toen is in de eerste plaats de visie opzij geschoven (alles moest wijken voor het opnieuw onder controle krijgen van het begrotingstekort) en sindsdien draait alles om geld, is er geen visie meer over hoe het land er uit moet zien over 5 of 10 jaar, wordt er amper vooruit gekeken (alleen voor de betaalbaarheid van de aow en de gezondheidszorg) en wordt het opgestelde beleid in het regeerakkoord uitgevoerd ongeacht wat er gebeurt, met als enige uitzondering als de staat wordt veroordeeld zoals in de Urgenda en Stikstof-processen.
Even nog een reactie op dit:
[i]de wanordelijke toestanden die we met name in de ICT kennen bij Belastingdienst, UWV, en soortgelijke organisaties.[/i[
Ik denk dat we met z'n allen eens moeten stoppen met bashen van de overheid hiervoor. De projecten worden hoofdzakelijk door grote zakelijke aannemers gedraaid en die maken er dus een zooitje van.
Het ging me hier niet om het bashen op de overheid. Waar het me in dit geval om ging is dat
1) de politiek dus een opdracht geeft waarvan ze niet eens weet of het uitgevoerd kan worden, vaak zelfs weet men dat het niet kan (zoals het voorbeeld in het artikel) maar eist men toch dat het gebeurt.
2) de politiek geeft een opdracht, maar korte tijd later komt er nieuw inzicht en moet het weer anders. Het steeds veranderende eisenpakket is één van de hoofdoorzaken dat dergelijke projecten mislukken (naast punt 1 en hetgeen jij hier noemt).
Die grote zakelijke aannemers zijn medeschuldig, maar net als in de politiek worden ze er nooit op afgerekend. De aanbestedingen zijn openbaar, maar bevatten steevast eisen als dat de aanbieder al soortgelijke grote projecten moet hebben uitgevoerd, en ervaring moet hebben met projecten voor de overheid. Daardoor zijn het vrijwel altijd alleen diezelfde grote zakelijke aannemers die in aanmerking komen, een ander komt er gewoon niet tussen.
Een ander mooi voorbeeld is dat ondanks het preferentiebeleid voor open source, bij de aanbesteding voor een nieuwe netwerk- en serveromgeving steevast in de eisen o.a. gespecificeerd wordt dat het compatible moet zijn met (de bestaande) Active Directory en Microsoft Exchange en dus kom je automagisch uit bij dezelfde leveranciers met Microsoft producten.
En zo houdt het systeem zichzelf in stand. Alle betrokken partijen profiteren er zo van mee
1) de politici zelf die later een leuk baantje krijgen als commissaris of burgemeester, bij de EU, bij een staatsbedrijf, bij een belangenorganisatie of een bedrijf dat ze in hun politieke carrière de voordeeltjes hebben gegeven,
2) de bedrijven die opdrachten uitvoeren voor de overheid en daarvoor een riante vergoeding krijgen (behalve tegenwoordig de wegenbouw-uitvoerders voor rijkswaterstaat)
3) de belangenorganisaties die zo steeds meer mogen meeëten uit de ruif van de overheid
4) de onderzoekers die "wetenschappelijk" onderzoek doen in opdracht van die belangenorganisaties, o van ministeries
En de belastingbetaler moet zorgen dat er voor dat alles voldoende geld is.