Ik heb de feiten niet op orde?
Volgens mij is jouw berekening hetzelfde als die van mij.
Ik ga alleen uit van een hoger rendement op vermogen.
Ik zou je eigen reactie nog eens nalezen dan. Jij zegt dat de belasting op vermogen van 1,2% naar minimaal 30% gaat. Dat klopt gewoon niet.
Wat wel 30% is, is de belasting op het rendement over het vermogen (dus niet over het vermogen zelf). Die 30% belasting geldt nu voor een forfaitair rendement van 4% over je vermogen en gaat zo meteen gelden voor het daadwerkelijk behaalde rendement. Het tarief veranderd dus niet, dat blijft 30%, alleen de grondslag verandert.
Veilig op een bankrekening op 11% inflatie. Is ook nogal een stelling. Is ook alleen maar voor de eerste ton.
Veilig is uiteraard relatief. Wanneer ik een ton op een spaarrekening heb staan, dan kan ik veilig aannemen dat dat morgen, overmorgen en volgend jaar nog steeds een ton is. Dat is bij veel andre beleggingen een stuk onzekerder. Natuurlijk, de meeste beleggingen hebben statistisch gezien over een langere periode een hoger rendement dan spaargeld, maar je kan pech hebben dat je belegging verdampt of net even minder waard is wanneer je geld nodig hebt.
Ik ben het wel met je opmerking eens dat het niet slim is om heel veel geld op een spaarrekening te laten staan.
Jij doet nu voorkomen alsof de nieuwe regeling beter is dan de oude.
Kun je aangeven hoe de nieuw wet beter is dan de forfaitaire 4% rendement regeling?
Ik doe helemaal niet voorkomen dat de nieuwe regeling beter is dan de oude.
Ik denk dat het per saldo niet zo veel uit zal maken, maar dat de nieuwe regeling meer rompslomp op zal leveren en meer zal kosten om uit te voeren, zowel bij de belastingbetaler die alle rendementen apart uit moet rekenen als bij de Belastingdienst die alles moet kunnen controleren.
Bij de invoering van de vermogensrendementsheffing in Box 3, ruim 20 jaar geleden, stond zowat iedereen met vermogen te juichen. Het was een stuk eenvoudiger dan de vermogensbelasting die er daarvoor was en je kon met je vingers in je neus een hoger rendement halen dan de 4% die forfaitair was vastgesteld. Zelfs op een spaarrekening. Toen een paar jaar later de spaarrente nog meer ging stijgen, werd het systeem nog meer bejubeld. Tot de bankencrisis. Daarna zijn de spaarrentes alleen maar gaan dalen en zelfs negatief geworden voor bepaalde vermogens. Dus toen begonnen mensen met spaargeld, die zich eerst rot lachten omdat hun rendement hoger was dan het forfaitaire rendement van 4% te klagen dat ze rendementsheffing over een 'onrealistisch' hoog rendement moesten betalen. Dat het in die hele 20 jaar altijd mogelijk is geweest om minimaal 4% rendement op aanzienlijk vermogen te behalen door slim te beleggen en je beleggingen te diversifiëren doet niet ter zaken volgens hen, omdat de overheid niet voor kan schrijven hoe ze hun vermogen moeten beleggen. Wanneer ze er voor kiezen om hun vermogen op een spaarrekening te zetten, mag dat niet door de Belastingdienst afgestraft worden. Dat was een redenering waar de rechter in mee ging.
Op korte termijn hebben ze daar een voordeel aan omdat er nu gecompenseerd moet worden voor iedereen die in bezwaar gegaan is en er een noodreparatie in de rendementsheffing plaats heeft gevonden. Op de lange termijn moet de vermogensrendementsheffing gewoon een X bedrag aan belasting opleveren, waardoor iedereen met een hoger rendement oom meer belasting moet betalen. (En stiekem zullen ze van de kans gebruik maken om de opbrengst nog iets op te krikken.) Dus je kan er op wachten dat diegenen met beleggingen die méér dan 4% rendement opleveren gaan klagen dat zij straks meer moeten gaan betalen, en daar zullen ook veel mensen tussen zitten die klaagden dat ze te veel over hun spaargeld hebben betaald.