Techbedrijven gaan akkoord met strengere Europese regels tegen desinformatie

De Europese Commissie heeft strengere regels tegen desinformatie gepresenteerd. Techbedrijven moeten daarmee harder ingrijpen tegen nepaccounts en deepfakes op hun platforms. Verschillende grote techbedrijven zijn akkoord gegaan met de regels.

De nieuwe regels werden donderdag gepresenteerd door Eurocommissarissen Thierry Breton en Věra Jourová, die zeggen dat de nieuwe gedragsregels voor platforms verder bouwen op de bestaande code of practice uit 2018, maar dan met aanpassingen om een aantal tekortkomingen aan te pakken. Volgens de Europese Commissie zijn de richtlijnen bijvoorbeeld opgesteld op basis van 'de lessen die zijn geleerd met de coronapandemie en de oorlog in Oekraïne'.

Met de nieuwe regels moeten techbedrijven onder meer strenger gaan optreden tegen het verspreiden van nepnieuws op hun platforms. De 'code' bestaat uit 44 concrete toezeggingen die platformhouders doen om dit te bereiken, bijvoorbeeld voor het aanpakken van deepfakes, bots en nepaccounts. Zo richten de nieuwe regels zich op het wegnemen van financiële voordelen bij het verspreiden van nepnieuws op sociale media, bijvoorbeeld door advertentie-inkomsten van nepnieuwswebsites te ontnemen.

Ook moeten onderzoekers beter toegang kunnen krijgen tot de data van grote platforms en moeten er ter transparantie 'doorzoekbare library's' van politieke advertenties komen. Platformhouders zeggen ook toe nauwer te gaan samenwerken met factcheckers om informatie te verifiëren. Gebruikers moeten daarnaast meer opties krijgen om desinformatie te herkennen en te rapporteren.

In totaal hebben 34 bedrijven de nieuwe regels van de Europese Unie ondertekend. Daaronder vallen platformhouders als Google, Meta, Microsoft, TikTok, Twitch en Twitter. Ook verschillende kleinere bedrijven, die bijvoorbeeld actief zijn in de onlineadvertentiemarkt, gaan akkoord. Ondertekenen is echter vrijwillig en een aantal grote bedrijven, zoals Apple en Telegram, ontbreekt op de lijst. Bedrijven die de regels hebben ondertekend, krijgen zes maanden om de gemaakte afspraken toe te passen. Er komt daarvoor een taskforce die de toezeggingen zal volgen, evalueren en aanpassen aan de hand van mogelijke ontwikkelingen in de technologie, de maatschappij en de markt.

De nieuwe code wordt ondersteund door de komende Digital Services Act, die het onder meer mogelijk maakt om boetes op te leggen aan bedrijven die zich niet aan de gemaakte afspraken houden. "Zeer grote platforms die de code herhaaldelijk overtreden en de risicobeperkende maatregelen niet naar behoren uitvoeren, riskeren boetes die kunnen oplopen tot zes procent van hun wereldwijde omzet", vertelt Eurocommissaris Thierry Breton.

Reacties (79)

Het is nu dus aan de tech-gigante om onderscheid te maken tussen tegengeluid, kritiek en desinformatie. Ik vraag mij af hoe een bedrijf dit zou moeten doen. Tuurlijk bij het gros zou het relatief makkelijk te onderscheiden zijn, toch zal weer blijken dat ook dat fout zal gaan.
In mijn ogen zal dat een vele male slechtere zaak zijn, tegengeluid (per-ongeluk) de mond snoeren is niet echt democratisch(?). Dit soort diensten overlaten aan de tech-gigante blijf ik maar raar vinden..

[Reactie gewijzigd door HellboyFromHell op 17 juni 2022 22:06]

Krijg ook een minority report gevoel erbij…en nog wel wat meer sciencefiction films en series waarin grote tech bedrijven de dienst uitmaken. Terecht dat gerommel voor politieke stemmen en deep fake, trol accounts etc worden aangepakt. Maar wie beoordeeld welke informatie desinformatie is…als dat op basis van politieke wensen gebeurd…dan weten we wel hoe zuiver het zal gaan ;-0

hm ... als je refereerd naar de pandemie bijvoorbeeld ...
De meeste desinformatie op dat gebied komt van hoax/clickbait/complot sites ... en wordt verder gestuurd via facebook, youtube, twitter ...

Wat mij betreft mogen ze hoax/clickbait/complot sites per direct offline halen ...

Tegengeluid en kritiek gevuld met haat, agressie, pesten of misinformatie krijgt geen vrijkaartje alleen maar omdat het tegengeluid of kritiek is. Dat heet fatsoen. In het echte leven corrigeren we elkaar op deze punten ook. Online lopen we nog wat achter. Als jij het algoritme triggert moet je eens bij jezelf nagaan of wat je zegt niet helemaal jovel is in plaats van de daken te gaan schreeuwen dat je wordt gecensureerd. Je bent te gast op een platform waar je de tools krijgt om je te uiten. Gedraag je daar ook naar. En als het dan nog een valse trigger was kan je altijd een appeal aangaan.

Het klinkt me idd veel te vrijblijvend allemaal. Uiteraard dien je bedrijven te raadplegen, maar waarom deze vrijwilligheid? Overheden slaan nog geen deuk in een pak boter als het om regels opleggen aan bedrijven gaat. Veel te veel macht bij de lobby denk ik dan.

Ik las toevallig net nog een aardige analyse op Politico dat de grootste zwakte is dat het de bedrijven zelf zijn die er op moeten gaan toezien. The problem at the heart of Brussels’ disinformation playbook.

Ik geloof op zich wel in zelfregulering, liever dat dan dat van tevoren van alles al direct is dichtgetimmerd, maar ik geloof ook dat zelfregulering alleen werkt als je een stok achter de deur houdt. Een sector moet die zelfregulering enthousiast omarmen omdat ze weten dat er anders alsnog dichtgetimmerd gaat worden.

Wat dat betreft zie ik dit dus als een welkom eerste begin maar moeten we het even aankijken hoe het uitpakt. Laten we er vooral niet van uitgaan dat het probleem hiermee opgelost is.

We hebben met Covid ook wel gezien dat vrijwel geen enkele instantie 'de waarheid' kan vaststellen.
Als je dit bij een enkele organisatie neerlegt zal die vanzelf ook weer een prooi worden voor beinvloeding door ministeries e.d.

Hoe ik het interpreteer is het ondertekenen van de afspraken vrijwillig, maar treedt de achterliggende wetgeving straks gewoon in werking en hebben de bedrijven zich daar maar aan te houden.
Dit ondertekenen is gewoon een PR-stunt van het type 'Kijk ons eens goed bezig zijn en meewerken!'.

Dat gezegd hebbende is het over het algemeen wenselijker om bedrijven vrijwillig mee te krijgen, dan wetgeving te moeten fabriceren. Wetgeving is achteraf lastiger aan te passen; maak je het te specifiek, dan valt er teveel buiten de boot en ben je zo 25jaar verder voordat er tegen opgetreden kan worden (en is de overheid dus weer lekker incompetent), maak je het niet specifiek genoeg krijg je weer het (terechte) tegengeluid dat er veel teveel bijvangst is en dat de verdere ontwikkeling teveel geremd wordt (en is de overheid weer lekker incompetent).

Door wetgeving te hebben die deze afspraken kracht bij kan zetten indien nodig, maar de specifieke spelregels en voorwaarden met de betrokken bedrijven als 'afspraak' neer te leggen (meer een 'contract' dan een wet) zou je beiden kunnen hebben: snellere wendbaarheid en toch daadkracht. De afspraken bijstellen met de bedrijven kan immers makkelijker dan nieuwe wetgeving laten introduceren door alle betrokken landen.
Maar da's puur mijn interpretatie van dit stuk; ik weet niet of dit A) ook daadwerkelijk zo is, en B ) juridisch ook zo in elkaar steekt... Dus ik laat me graag corrigeren door iemand die hier meer verstand van heeft

[Reactie gewijzigd door Raventhorn op 16 juni 2022 15:22]

Maakt het eigenlijk uit of ze akkoord gaan met de (europese) overheid?

Een alternatieve titel was geweest: "Techbedrijven zullen minder hard lobbyen tegen strenge Europese regels rondom desinformatie"

Uiteindelijk hebben ze zich gewoon te houden aan de de regels van de landen waarin ze actief zijn of anders opbokken (wat ik in het geval van een aantal sociale mediabedrijven helemaal niet eens zo erg zou vinden)

Tja, maar opbokken gaat natuurlijk ook maar zover. Rusland zijn ze al uit. China is een risico en kunnen ze nog wel eens uitgezet worden. Arabische landen zijn ook niet altijd persé gemakkelijk. Ergens moet je vriendjes houden. Dus ik denk dat techbedrijven niet ook wel snappen dat de EU niet een gebied is waar ze zomaar afscheid van kunnen nemen.

Nee, als regels ingevoerd worden en ze zich er vervolgens niet aan houden zullen ze uiteindelijk voor de gevolgen/consequenties daarvan moeten opdraaien. Een bedrijf heeft zich in principe gewoon te houden aan de wetgeven van het land/continent waar het zaken doet en/of gevestigd is. Wat wel een strategie is die regelmatig toegepast worden is om het gewoon te negeren en daarna in de rechtbank uit te vechten. Om zo de regels te toetsen of juist zo lang mogelijk voor vertraging te zorgen zodat ze op de oude manier door kunnen.

Daarnaast is er nog een verschil tussen beloftes (niet bindend), richtlijnen (meestal niet bindend, maar wel bedoelt om te zetten in locale wetten), wetten (bindend), verordeningen (bindend), aanbevelingen (niet bindend), besluiten (bindend) en adviezen (niet bindend) binnen de wetgeving. Sommige daarvan zijn dus bindend, andere niet. Sommige gelden voor alle specifieke gebieden, andere maar voor een paar.

[Reactie gewijzigd door jdh009 op 16 juni 2022 15:44]

Zelfregulering heb ik veel over geleerd op de faculteit economie eind jaren 90, maar daar gelooft echter niemand meer in.

Als ik het goed begrijp zijn het richtlijnen en geen wetten

Als ik het goed begrijp zijn het richtlijnen en geen wetten

Klopt, netneutraliteit is binnen de EU ook een richtlijn en geen wet.
Landen binnen de EU moeten echter de richtlijnen (net als verordeningen) omzetten in lokale wetgeving.

Volgens mij bestaat er ook geen EU wetgeving maar is alles gebaseerd op richtlijnen/richtsnoeren/verordeningen en dient ieder land deze afzonderlijk in te voeren.

[Reactie gewijzigd door DarkForce op 16 juni 2022 14:59]

Verordeningen zijn ondanks de andere naam EU-wetten want ze zijn vanaf inwerkingtreding geldig in alle EU landen en ook overal op dezelfde manier. Er mag dus geen eigen draai aan worden gegeven en ze hoeven niet in nationale wetgeving te worden opgenomen zoals met richtlijnen wel het geval is.

En dan zijn er nog besluiten ook deze hoeven niet in nationale wetgeving te worden omgezet maar ze zijn alleen geldig in de genoemde gebieden (gebieden kunnen landen zijn, bedrijven, sectoren etc..)

[Reactie gewijzigd door Groningerkoek op 16 juni 2022 15:26]

Richtlijnen is een technische term in de EU. Het is niet wat wij in normaal taalgebruik als richtlijn begrijpen. Het is een vorm van EU wetgeving die (om verschillende redenen) moet worden omgezet in lokale wetgeving in elk van de lidstaten. Maar de lidstaten zijn wel degelijk verplicht dit om te zetten en als ze het niet doen kun je daartegen ook klagen bij het Europese Hof van Justitie. Het is als het ware een stap onder een verordening (dat is een wet die de EU "zelfstandig" kan invoeren en die dan ook zonder implementatie in de lidstaten geldigheid heeft).

Volgens mij werkt het bij deze industriële richtlijnen anders. Dat is een overeenkomst met de bedrijven om een bepaald doel te behalen. Blijven ze dwars liggen dan gaan ze dwingende regels ontwikkelen. Volgens mij is dat met De iphone usb aansluiting gebeurt.

Correct. Directives moeten omgezet worden in lokale wetgeving, regulations zijn meteen in alle eu landen geldig, maar dit is dus een code of conduct en dat is een vrijwillige afspraak met de betrokken bedrijven.

Ja en nee.

Dit kan (zal) waarschijnlijk worden omgezet naar wetgeving en dan is het in bepaalde gevallen mogelijk om bedrijven met terugwerkende kracht aan te spreken/veroordelen.

Haha, ik vroeg mij hetzelfde af....

Zoiets als: "Automobilisten gaan akkoord met de Nederlandse wegenverkeerswet"

Never mind... Ik lees net dat het op vrijwillege basis is.

[Reactie gewijzigd door EchoWhiskey op 16 juni 2022 16:54]

Schijnbaar niet, want het was vrijwillig.

De eu die bepaald wat desinformatie is....en tech bedrijven die hier aan mee gaan werken....klinkt op papier allemaal prachtig....Ik geloof het tegenovergestelde hiervan...

In Nieuw-Zeeland zei PM Ardern letterlijk "we will be your single source of truth". En nog gaan er dan bij de meeste mensen geen alarmbellen af. Je doet er bar weinig aan.

Dit is weer zo'n goed voorbeeld. Een overheid die bepaald welke informatie wel en niet "echt" is. Tijdens de corona pandemie is wel gebleken dat heel veel "fake news" achteraf 100% blijkt te kloppen. Hoeveel levens had het kunnen redden als het wel een breed publiek had bereikt?

Het is aan mensen zelf om in te schatten wat echt en nep nieuws is en hoe daarop te handelen. Het is aan de overheid om een klimaat te scheppen waarin mensen hiertoe in staat zijn.

Maar nee, de overheid zegt liever "mensen zijn daar te dom voor, wij beslissen wel voor u". Nee dank u.

Het zal je verbazen (waarschijnlijk), maar gigantisch veel mensen herkennen fakenews/hoax/clickbait/complot sites niet hoor ...
Het gros van de pandemie ontkenners bijvoorbeeld ...

EU Kan dat niet. Er was toen toch zo'n lijst met geverifieerde media, waarbij o.a. Turbantia? als nepnieuwsverspreider werd gezien?

"'doorzoekbare library's' van politieke advertenties komen."
Betekent dit dat vanaf dan politici hun verkiezingsbeloftes moeten nakomen?

Nee, dat is aan de kiezer om te doen. Niet aan bedrijven of de Europese Commissie.

Maar, het kan journalisten, onderzoekers en toezichthouders (en in sommige gevallen opsporingsdiensten) wel inzicht geven in wie voor een bepaalde advertentie heeft betaald.

Het betekent dat ook politiek 'stealth' advertenties herleidbaar zijn tot de politieke partij/politicus die er opdracht toe heeft gegeven.

Techbedrijven moeten daarmee harder ingrijpen tegen nepaccounts

Iedereen gebruikt nepaccounts zoals... dat ze niet op eigen naam hadden ingevoerd.
Wat dan? Moeten we voortaan onder onze naam invoeren??? Niet erg privacy friendly...

Ik denk dat het eerder te maken heeft met de bot farms die niets anders doen dan valse informatie sturen.

Als ik naar informatie zoek over Oekraïne op twitter, dan kom ik regelmatig een bepaalde (vaak pro-russische) tweet tegen die verschillende keren getweet is door tig accounts, achter die accounts zitten zelfs geen mensen.

Het is maar wat je desinformatie noemt.
Als je in de winkel in de rij staat voor de kassa, dan zal niemand ontkennen dat je langer moet wachten als iemand voor mag. Als iemand voorrang krijgt als er meerdere kandidaten zijn voor een huis of baan vanwege zijn/haar afkomst en dat anderen daar nadeel van ondervinden dan noemen sommige mensen dat onwaar. Vroeger zeiden ze dan: die heeft een kruiwagen. Maar tegenwoordig noemen sommige mensen dat nepnieuws.

[Reactie gewijzigd door neurotweak op 16 juni 2022 16:48]

Elke tweaker die ooit een inleidende cursus moderne politieke filosofie of mensenrechten gevolgd heeft gaat dit aangrijpen om te tonen hoe goed ze het liberaal-democratische uitgangspunt geïnternaliseerd hebben: "Maar wie bepaalt wat fake news is?" Jaja, wie gaat dat doen he...? Da's altijd de vraag. Proficiat! Je hebt exact hetzelfde punt gemaakt als honderdduizenden anderen telkens er een nieuwsitem over "fake news" met comment-sectie op het internet verschijnt.

Een heel andere kijk: dit is goed voor "het internet" t.t.z. het internet als een potentieel subversieve ruimte waar allerhande minderheidsopvattingen zich kunnen uitdrukken en ontwikkelen. Het idee dat een platform tegelijk ruimte zou kunnen en moeten bieden aan enerzijds intelligente, originele en interessante meningen, en anderzijds aan de mening van elke middelmatigheid die technisch een mens en burger is, was altijd al volstrekt absurd. Men heeft sinds de opkomst van Facebook en Twitter veel te veel tijd en energie geïnvesteerd in de illusie dat alles zou kunnen plaatsvinden via een handjevol platformen die de balans tussen vrijheid en verantwoordelijkheid net goed zouden kunnen krijgen als we de gebruikte concepten maar voldoende grondig zouden theoretiseren.

Dat de overheid (gecamoufleerd met de pseudo-objectieve expertise van academici en de mediatypes die de overheid natuurlijk zelf nooit van het verspreiden van "fake news" gaan beschuldigen), op een klein aantal mega-platformen gaat bepalen wat je wel en niet kan zeggen, is een terugkeer naar de antropologische norm. Iets waar heel het dorp op zit, gaat altijd de moraal van het dorp weerspiegelen zoals geïnterpreteerd door de dorpsoudsten (politici) en de sacerdotale functies (academici, media). Het gevolg is dat marginale meningen teruggedrongen worden naar de marge, waar ze thuis horen en zich optimaal kunnen ontwikkelen.

[Reactie gewijzigd door EmbarrassedBit op 16 juni 2022 17:41]

En wie gaat bepalen wat desinformatie is?

Precies. Klinkt allemaal wel erg Chinees!

Censuur onder een andere naam.