Misschien voor de geinteresseerden wat meer achtergrondinformatie:
Protonen en neutronen, die samen de kern van de atomen opmaken zoals wij die kennen, zijn opgebouwd uit 3 quarks (
https://en.wikipedia.org/wiki/Quark) en vallen als zodanig onder de 'familie' van Baryonen. Hoewel dit een versimpelde voorstelling van de realiteit is, kun je grofweg zeggen dat een proton bestaat uit 2 up-quarks, ieder een elektrische lading +2/3, en 1 down-quark, lading -1/3. Netto is de lading van het proton dus, zoals welbekend, +1. Het neutron bestaat uit 2 down-quarks en 1 up-quark en heeft dus lading 0 (
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_baryons).
Echter, er zijn nog meer quarks. De charm-quark is een zwaardere versie van de up-quark, en de top-quark weer een zwaardere versie van de charm-quark. Beide hebben, net als de up-quark, lading +2/3. Zo ook lijken de strange en bottom quark op de down-quark (lading -1/3), maar zijn ze zwaarder. Met deze quarks kun je ook Baryonen maken. Zou je 2 charm-quarks en een strange quark bij elkaar zetten, krijg je ook een deeltje met lading +1 wat op een heel zwaar proton lijkt. En zo kun je een heel scala aan combinaties van 3 quarks verzinnen. Die deeltjes bestaan allemaal en kunnen in het lab (=CERN) 'gemaakt' worden, maar ze zijn niet stabiel en vervallen heel snel in lichtere deeltjes. Het proton is het lichtste baryon en kan als zodanig niet vervallen (althans, onze huidige schattingen van de vervaltijd van een proton zijn groter dan de leeftijd van het universum).
Nu we weten wat quarks zijn en hoe ze gerelateerd zijn aan deeltjes die we allemaal wél kennen (protonen en neutronen), hoe zit het met Mesonen? Ieder deeltje heeft ook een anti-deeltje, dus naast de zes quarks zijn er ook zes anti-quarks (anti-up, anti-down, etc). En jawel: 2 anti-ups en een anti-down vormen samen een anti-proton (jullie wellicht bekend uit één van de Dan Brown boeken). Je kunt ook deeltjes maken door een quark en een antiquark te combineren: dát zijn de mesonen. Het bekendste voorbeeld is het Pion (
https://en.wikipedia.org/wiki/Pion). Pionen leven ook kort, maar we nemen ze soms wel in de natuur waar: in kosmische straling (wat in feitte straling heet, maar deeltjes zijn

) zitten pion die we kunnen meten.
Hoe komt het nou dat combinaties van 3 quarks, 3 antiquarks, en een quark+antiquark paar deeltjes vormen, maar bijvoorbeeld 4 quarks, 2 quarks, of 2 antiquarks niet? Dát wordt verklaard met de quantumchromodynamica. Deze theorie zegt dat deeltjes nog een eigenschap hebben, die ze voor het gemak 'kleur' hebben genoemd (al heeft het niks met kleur te maken, het is meer een analogie). Je kunt je deze eigenschap een beetje voorstellen als elektrische lading, maar dan gaat het om 'kleur'-lading. Elk quark heeft een kleur: rood, groen of blauw. Elk antiquark: anti-rood, anti-groen, anti-blauw. De quantumchromodynamica voorspelt dat quarks alleen een deeltje kunnen vormen als de gezamelijke kleurlading neutraal is. Rood + groen + blauw samen zijn daarbij ook neutraal, dus 3 quarks zijn stabiel. Anti-rood + anti-blauw + anti-groen is ook neutraal, dus 3 anti-quarks zijn stabiel. Rood + anti-rood is ook neutrale, dus 1 quark + 1 anti-quark is stabiel. Echter, met 2 quarks of 2 antiquarks kun je geen neutrale kleurencombinatie maken, dus er bestaan geen deeltjes met 2 quarks of 2 anti-quarks. Maar: 4 quarks en één anti-quarks kan weer wel! Bijv: rood + groen + blauw + rood + anti-rood = neutraal! Echter, 5 quarks bij elkaar is een flink zwaar deeltje en je moet dus véél energie hebben om zo'n deeltje te maken. Vandaar dat het zo lang geduurd heeft: pas met een voldoende krachtige versneller konden we hopen dit soort deeltjes waar te nemen. Het lijkt erop, dat dat nu gebeurd is
Bedenk, de kleur is een analogie, dus waarom rood+groen+blauw neutraal is lijkt niet zo triviaal, maar dat volgt uiteindelijk uit de gecompliceerde wiskunde die er uiteindelijk achter de theorie zit...